ความคิดเห็นที่ 1 ๙. อ่างน้ำ ละครรอบกองไฟจบลงประมาณเกือบสี่ทุ่ม พวกเด็กๆตั้งแถวรอรับนมจืดคนล่ะกล่องก่อนไปอาบน้ำและเข้านอน ผมเพิ่งเห็นว่าสิทธาเองก็มาร่วมงานนี้ด้วย มั่นใจได้เลยว่าเจ้าตัวเล็กต้องเพ้อถึงครูอุษาคนสวยตลอดคืนนี้ เหมือนกับผมที่ยังประทับใจกับเสียงหวานๆของสาวแว่นแน่นอน ห้องพักของเราเป็นเตียงสองชั้น ผมเป็นคนนอนดิ้นเสมอซึ่งพี่รินทร์โชคดีมากเพราะหากเป็นเตียงเดี่ยวผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะตื่นนอนขึ้นมาในท่าไหน ผมออกมาเดินเล่นตามลำพังก่อนนอน บรรยากาศยามราตรีของศูนย์ประมงสวยผิดกับตอนกลางวันลิบลับ ผมมองเห็นแสงไฟจากวัดบนเกาะกลางทะเลซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พัก และได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งตลอดเวลา เสียงคลื่นนั้นไม่น่ารำคาญ ซ้ำยังช่วยกล่อมให้เด็กๆหลับฝันดีอีกด้วย เป็นเรื่องยากที่จะเห็นภาพแบบนี้บนท้องฟ้าในเมืองหลวง คืนนี้พระจันทร์เสี้ยวสีนวลตามีแสงดาวระยิบระยับประดับล้อมรอบ เมื่อไหร่ก็ตามที่มีหมู่ดวงดาราเรียงรายทอแสงแข่งกับแสงจันทร์ ผมก็มักจะหวนคิดถึงอดีตของผมกับดาวทุกครั้ง “ษา ดูนั่นซิ เห็นรึเปล่า” ดาวชอบพูดประโยคนี้เสมอ เธอพยายามสอนผมดูดาว ทั้งดาวศุกร์ ดาวอังคาร ดาวพุธ และกลุ่มดาวลูกไก่ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามสอนยังไงๆผมก็ดูไม่รู้เรื่องอยู่ดี ผมจึงมักแกล้งเธอกลับหากคืนไหนมีเครื่องบินอยู่บนฟ้าผมจะไม่ลังเลเลยที่บอกเธอว่า “ดาว ดูนั่นซิ ดาวหาง” ครั้งแรกที่ผมใช้มุขนี้เธอหัวเราะชอบใจ แต่ครั้งถัดไปเธอจะหยิกไม่ก็หันมาค้อนผมแทนทุกครั้ง ที่ไหนสักแห่ง ดาวก็คงกำลังแหงนมองฟ้าดูหมู่ดวงดาราอยู่ แต่ว่าคนที่อยู่ข้างกายเธอไม่ใช่ผม ผมยังจำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองได้ดี ผมรู้ดีว่ายังคิดถึงดาวอยู่ แต่จะไม่เสียใจที่เราสองคนไม่ได้เคียงคู่กัน ไม่ ผมบอกตัวเองอีกครั้ง ผมไม่อยากก้มหน้าให้ดวงดาวบนท้องฟ้าอีกแล้ว นาฬิกาข้อมือแบบเปลือยหน้าปัดตัวเรือนสีดำบอกเวลาห้าทุ่มยี่สิบนาที ผมเริ่มหาวหลายหวอด “เอาล่ะ คงได้เวลานอนแล้วล่ะ ษา ” ผมเดินมาล้างหน้าที่อ่างน้ำหลังห้องน้ำชาย ศูนย์ประมงสร้างห้องน้ำเป็นห้องแยกออกมาต่างหากจากห้องพัก ผมแปลกใจเหมือนกันที่สมัยนี้ยังมีการสร้างห้องน้ำลักษณะนี้อยู่ และเป็นโชคดีสำหรับครูสุภาพสตรีที่ห้องอาบน้ำเป็นห้องเดี่ยวไม่ใช่ห้องรวม ผมไม่คิดว่าดึกป่านนี้จะยังมีใครออกมาอยู่ข้างนอกอีก ห้องน้ำก็ไม่ได้เปิดไฟไว้ซักห้อง แต่ขณะกำลังเดินผ่านบริเวณห้องอาบน้ำหญิงห้องหนึ่งก็ได้ยินเสียงสิ่งของตกกระทบพื้น ผมจึงค่อยๆเดินเข้าไปสำรวจใกล้จุดเกิดเสียง ผมก้มหยิบสิ่งต้องสงสัยขึ้นมา หน้าห้องน้ำมีเพียงแสงไฟสลัวๆส่องมาจากทางเดินใกล้บ้านพัก “แว่นตาทรงวงรีสีชมพู นี่มันแว่นของพี่แก้วนี่“ ผมพูดกับตัวเอง เสียงเปิดประตูห้องอาบน้ำตรงหน้าผมดังขึ้น สาวแว่นเสียงหวานเดินออกมาหาของที่เพิ่งทำหล่นลอดช่องว่างประตูห้องน้ำ ผ้าขนหนูสีขาวที่ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้พลาดท่าไปเกี่ยวเข้ากับกลอนประตูจนหลุดลงมากองกับพื้น แล้วสาวแว่นผู้โชคร้ายก็ยืนอยู่หน้าผมโดยเหลือแต่เพียงชุดชั้นในสีชมพูตัวจิ๋วเท่านั้น เธอตกใจและคงเตรียมตัวร้องกรี๊ดเสียงดังสนั่นให้คนมาช่วย ผมรีบกระโจนเข้าไปใช้มือปิดปากเธอทันที เราสองคนเสียหลักล้มลงไปพร้อมกัน ผมรีบใช้มืออีกข้างรองท้ายทอยเธอไม่ให้กระแทกกับพื้น สายเสื้อชั้นในสาวแว่นเลื่อนหลุดหนึ่งข้าง ใบหน้าของผมซุกอยู่บนหน้าอกของเธอโดยไม่ตั้งใจ กลิ่นหอมของเธอช่างรัญจวนใจนักจนผมไม่อยากผละตัวออกห่างเลย “อื๊อ ๆๆ  !” เธอพยายามร้อง ถ้ามีใครมาเห็นเข้าตอนนี้ผมคงไม่แคล้วต้องกลายเป็นคนร้ายบ้ากามแหงๆ เธอพยายามดิ้นขัดขืน แต่ผมยังปล่อยเธอไม่ได้เด็ดขาด ! “พี่แก้วครับ ” ผมกระซิบ “นี่ผมเองนะ ษา ไง” เธอยังพยายามดิ้นไปมาอยู่เหมือนเดิม ไม่มีทีท่ายอมฟังอะไรเลย “พี่แก้ว นี่ ผมเอง ” ผมพยายามบอกให้เธอสบายใจอีกครั้ง เธอมองหน้าผมด้วยความกลัวแต่ขัดขืนน้อยลง “ผมจะปล่อยมือนะครับ สัญญากับผมนะ ว่าจะไม่ร้อง” เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็พยัก หน้าตอบรับในที่สุด “ผมจะนับหนึ่งถึงสามนะครับ อย่าร้องนะครับ ไม่ต้องกลัวผมนะ” ผมให้ความแน่ใจกับเธออีกครั้ง เธอยังดูตกใจอยู่ พลางยกมือขึ้นแตะหน้าอก สูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามจะไม่ร้องตามสัญญา ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้เธอตามเดิมแล้วรีบถอยห่างออกมา สักพักสาวแว่นก็ร้องขึ้น สีหน้าแสดงอาการเจ็บปวดเธอทรุดลงกับพื้น พลางเอามือกุมข้อเท้าเอาไว้ “พี่แก้ว เจ็บขาเหรอครับ” ผมถามเธอ และรีบเข้าไปดูอาการใกล้ๆ “อือ … พี่ลุกไม่ไหว” ผมช่วยประคองเธอขึ้นมาช้าๆ “ค่อยๆนะครับ” พอเธอยืนขึ้นได้ก็ตบหน้าผมหนึ่งฉาดแรงๆดัง เผี้ยะ ! “ษา จะเข้ามาทำอะไรพี่น่ะ” “เปล่านะครับ” ผมรีบแก้ตัว “ผมออกมาเดินเล่นแล้วก็บังเอิญมาเจอพี่แก้วเท่านั้นเอง” “มาเดินเล่นหน้าห้องน้ำเนี่ยนะ เธอเป็นโรคจิตเหรอ !” เธอพูดเสียงดัง น้ำเสียงเคืองโกรธ “ก็ผมกำลังเดินกลับห้องนอน มันก็ต้องผ่านห้องน้ำก่อนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ พี่แก้วทำแว่นหล่นผมก็เลยเดินมาดูว่ามีอะไร แค่นั้นเองจริงๆนะครับ” ผมกล่าวน้อยใจที่เธอไม่ยอมฟังผมเลย “นี่ไงครับ แว่นพี่แก้ว !” ผมกระแทกเสียงบ้างพลางหยิบแว่นตาส่งให้เธอ เธอมีสีหน้าสลดลงไปถนัดตา “ษา …  พี่ขอโทษ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมถอนหายใจ “ถ้าผมเป็นพี่แก้ว ก็คงจะทำเหมือนกัน” “ไม่โกรธแน่นะ” เธอย้ำ ด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบนี้อีกแล้ว “แน่ซิครับ” “งั้นก็ออกไปได้แล้ว อีตาบ้า ชั้นโป๊อยู่นะ !” เธอสั่ง พลางวักน้ำสาด แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเปิดประตูออกไปก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ “มีคนกำลังเดินมา ซวยล่ะซิ ปักษาสวรรค์ !” ผมกับพี่แก้วยังอยู่ในห้องอาบน้ำด้วยกันอยู่เลย ใครมาเห็นเข้าจะคิดเป็นแบบอื่นได้ยังไงกันล่ะ “พี่แก้วคะ พี่แก้ว” เสียงครูอุษาเรียกสาวแว่น ลอยมาพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าที่เริ่มเข้ามาใกล้พวกเรามากขึ้นเรื่อยๆ ผมรีบเดินไปปิดประตูแล้วล็อคกลอนแล้วหันมองหน้าพี่แก้วว่าจะเอายังไงดี “ทำไมพี่สา ถึงมาหาพี่แก้วล่ะครับ” ผมรีบกระซิบถาม “ห้องน้ำ ที่นี่มันไม่มีไฟนี่ พี่กลัวผีน่ะ เลยให้ยัยสาออกมาอยู่เป็นเพื่อน” “แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ” ผมถามต่อ “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน” คราวนี้เธอเริ่มมีท่าทีกระสับกระส่ายด้วยอีกคน ผมหันไปมองที่อ่างน้ำสูงจากพื้นประมาณหนึ่งเมตรกว่าๆ แล้วจึงหันมาบอกหนทางเอาตัวรอดที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุด ณ เวลานี้กับสาวแว่น “เอางี้นะครับ ผมจะลงไปอยู่ในนั้น พี่แก้วรีบแต่งตัวแล้วก็กลับห้องไปนะครับ” “จะบ้าเหรอ แล้วเธอล่ะ ษา” “ไม่เป็นไรครับ ผมจะลงไปทั้งตัวแค่ตอนที่พี่แก้วเปิดประตู หลังจากนั้นก็จะรีบหาจังหวะออกไปเอง” “พี่แก้ว เสร็จรึยังคะ ขอโทษที สา มาช้าไปหน่อย” สาวสวยคนน้องส่งเสียงเจื้อยแจ้วเรียกหาพี่สาว “ใกล้แล้วจ๊ะ สา พี่กำลังแต่งตัวอยู่ เดี๋ยวจะออกไปแล้ว” สาวแว่นขานรับ พลางทำท่าเตรียมแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่น่าเสียดายที่เธอคงดันนึกขึ้นได้ว่าผมยังยืนอยู่ใกล้ๆ “ห้ามมองนะ !”เธอชี้นิ้วสั่ง “โธ่ อดดูแฮะ !” ผมบ่นเสียดายเบาๆกับตัวเอง แล้วต้องหันหน้าเข้าหากำแพงตามระเบียบ หลังแต่งตัวเสร็จพี่แก้วหันมาส่งสัญญาณให้ผมก่อนออกจากห้อง เมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้นผมจึงรีบดำลงใต้น้ำ เราตกลงกันว่า เธอจะปิดประตูแรงๆให้มีเสียงกระแทกเพื่อเป็นสัญญาณให้ผมรู้ว่าเธอออกไปแล้ว แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดมาถึงหูผมเลย ผมไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอะไรทั้งนั้น จนในที่สุดก็ต้องตัดใจยอมโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำทั้งที่ไม่รู้ว่าจะต้องตกอยู่ในฐานะคนจิตทรามรึเปล่า โชคดีที่ไม่มีใครมายืนอยู่หน้าประตูอีก ผมรีบปีนขึ้นมาจากอ่างน้ำ ตัวเปียกโชกไปหมด และเริ่มรู้สึกหนาวจากลมทะเล ขากรรไกรขยับขึ้นลงกระทบกันอย่างอัตโนมัติ แต่ยืนหนาวได้ไม่ทันไรเสียงฝีเท้าก็ดังใกล้เข้ามาหาผมอีกแล้ว “มันอะไรกันนักหนาโว้ย !” ผมตะโกนในใจ “ษา” เสียงเรียกนั้นทำเอาผมสะดุ้งเฮือกแทบลื่นล้ม “ษา นี่พี่แก้วเองนะ” “พี่แก้ว ... มีอะไรเหรอครับ” ผมรีบขานรับ “ก็มารับ ษา น่ะแหละ ว่าแล้วเชียวว่าต้องยังไม่ออกมา พี่เอาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อแจ็คเก็ตมาให้” “มีใครอยู่ข้างนอกรึเปล่าครับ” เธอหัวเราะแล้วค่อยตอบ “ไม่มีค่ะ ษา ออกมาได้แล้วล่ะ” ผมค่อยๆแง้มประตูออกมา มองเห็นสาวแว่นยืนอยู่หน้าห้องอาบน้ำคนเดียว เธอยิ้มแล้วส่งผ้าเช็ดตัวมาให้ผม “เอ้านี่ ” “ไหนบอกว่าจะปิดประตูให้ดังๆ ไงล่ะครับ” ผมถามพลางเช็ดตัวให้แห้ง “พี่ปิดดังแล้วนะ แต่ ษา ไม่ได้ยินเองต่างหาก” “ผมเกือบตายแน่ะ” “ดี ! คนลามก ต้องโดนแบบนี้แหละ” เธอค้อน “ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่างแสงไฟก็ไม่มีผมมองไม่เห็นอะไรหรอก” “นี่ ! หยุดพูดเรื่องนี้เดี๋ยวนี้นะ” เธออายจนหน้าแดงอีกครั้ง พอเช็ดตัวและเส้นผมจนเกือบแห้งดีแล้ว ผมจึงพยายามสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวเล็กมากของเธอ “ขอบคุณมากเลยนะครับพี่แก้ว” เธอหันมายิ้มหวานประชด ก่อนหยิกผมแรงๆส่งท้าย “ถ้าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร เธอตายแน่ !” เราสองคนเดินกลับพร้อมกัน และผมต้องแปลกใจเมื่อเห็นสาวแว่นเดินตามมาไม่ทัน ผมลืมสนิทเลยว่าเธอข้อเท้าเคล็ดตั้งแต่มาที่ศูนย์ประมงแล้ว แถมยังมาล้มในห้องน้ำซ้ำเติมอาการเจ็บอีก เพราะผมแท้ๆเธอเลยต้องเดินลากขาช้าๆตามหลัง ผมเดินกลับหลังหาเธอ ใช้มือซ้ายกะว่าจะโอบไปที่เอวแต่เธอตัวเตี้ยกว่าผมพอสมควรจนเกือบไปคว้าโดนเอาหน้าอกอีกรอบ “จะทำอะไร ปล่อยพี่นะ” สาวแว่นชมพูดิ้นขัดขืน “พี่แก้วเจ็บขาไม่ใช่เหรอครับ เดี๋ยวผมพาไปห้องพยาบาลให้เอง” ผมบอกพลางเอื้อมมือขวาประคองที่หัวไหล่เธอเอาไว้ เธอมีท่าทีลังเลแต่ก็ยอมในที่สุด หลังจัดการทายาพันผ้ารัดข้อเท้าให้เธอเสร็จเรียบร้อยผมก็ประคองเธอกลับห้อง คราวนี้สาวแว่นชมพูไม่ร้องงอแงเหมือนทีแรก ผมกลับมาเปลี่ยนชุดนอนใหม่ที่ห้องพยายามทำเสียงเบาๆเพื่อไม่ให้พี่รินทร์ตื่นขึ้นมากลางดึก ผมล้มตัวบนเตียงพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อีกครั้ง ตอนจังหวะชุลมุนมือผมเผลอโดนโน่นนี่นั่นของเธอตั้งหลายอย่าง หน้าอกเธอน่าจะใหญ่สักคัพบีกลางๆ ตัวเธอนุ่มนิ่ม ลื่นๆเหมือนกับขนมมาร์ชเมลโล่เปียกน้ำ “ยังมีกลิ่นหอมจางๆจากตัวเธอติดอยู่ที่มือผมอยู่เลย” ผมคิดพลางยกมือแตะจมูก ด้วยความสัตย์จริง ในห้องอาบน้ำมันมืดมากนอกจากตอนที่พี่แก้วเปิดประตูออกมา ผมก็แทบมองอะไรไม่เห็นเลย จากคุณ : FlowerSong เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 22:45:49

ความคิดเห็นที่ 2 รบกวนติชมด้วยนะครับ และขอบคุณสำหรับทุกคำวิจารณ์ครับ จากคุณ : FlowerSong เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 22:47:54

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงพูดถึงกีตาร์ในเรื่อง ผมนึกถึงเพลง Spanish Fly ของ Van halen มาเป็นเพลงแรก (ทั้งที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับในเรื่อง แต่อารมณ์พาไป) เป็นเพลงที่ทำให้ผมรู้สึกว่า acoustic guitar ทำแบบนี้ได้ขนาดนี้ด้วยหรือ... ว่าแต่เรื่องมันชักยังไงๆบอกไม่ถูก จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 07:28:07

ความคิดเห็นที่ 4 หมายถึงมันดู หลุดธีม หลุดโครง รึเปล่าครับ ? จากคุณ : FlowerSong เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 15:22:21

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ครับ ไม่หลุดอะไร แต่ทำให้คนอ่านเดาทางยากครับ เป็นข้อดีใช่ม้ะ^^ ถ้าจะว่ากันตั้งแต่แรก ชื่อเรื่องที่เหมือนกับเป็นเรื่องซึ้งๆ ดราม่านิดๆ-โรแมนติกหน่อยๆ แต่เหตุการณ์แปลกๆ ในเรื่อง (ที่ไม่อาจมองข้าม) จะคอยตั้งคำถามตลอดเวลา ว่าทำไม รวมทั้งฉากที่ทำให้คิด นี่มันนิยายแนวไหนกันแน่^^ เอาไว้สักระยะ ผมจะเก็บจุดสงสัยเหล่านี้มาวิเคราะห์พูดคุยกันอีกครั้งนะครับ ในฐานะนักอ่าน ไม่ใช่บรรณาธิการ^^i ซึ่งที่จริงผมก็ตั้งข้อสังเกตเล็กๆน้อยๆไว้แล่วนะครับ ^_^.... ไม่ลองส่งสำนักพิมพฺ์ดูหรือครับ หรือว่าส่งแล้วนะ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 18:24:22

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณ อาจารย์ psychoman มากเลยครับ ที่อุตส่าห์ติชมมาตลอด ตั้งแต่ตอนแรก พอรู้อย่างนี้ยิ่งมีกำลีงใจและอยากอ่าน บทวิเคราะห์ที่ว่านั่น(ในฐานะคนเขียน) เร็วๆเหลือเกิน แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 54 21:51:59 จากคุณ : FlowerSong เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 21:50:20

ความคิดเห็นที่ 7 ตอน 10 ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10859853/W10859853.html จากคุณ : FlowerSong เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 01:13:29