เลขานุการสาวเคาะประตูห้องเบาๆ เมื่อพบว่าบานประตูไม่ได้ล็อกจึงเปิดแง้มเข้าไปช้าๆ และพบว่าเจ้านายของตนยังขลุกอยู่กับกองเอกสารประวัติพนักงานหลายร้อยคนที่เรียกมาจากฝ่ายบุคคลตั้งแต่ครึ่งวันบ่าย หญิงสาวเทียวเข้าเทียวออกเพื่อจัดเก็บเอกสารที่ผ่านการอ่านและพิจารณาแล้วกลับไปส่งฝ่ายบุคคลและนำแฟ้มประวัติใหม่มาวางให้เป็นระยะจนตกเย็นและใกล้เวลากลับ เมื่อเห็นว่าเจ้านายยังไม่ขยับออกจากกองเอกสารดังกล่าวก็รู้สึกทึ่งกึ่งประหลาดใจ ชายหนุ่มผู้มีประวัติการศึกษาดีเลิศ เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและบริวารแวดล้อมมากมาย เมื่อแรกพบเขาฉายแววงามสง่าแต่ประกายตานั้นโลดโผนและแจ่มจรัส บางสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในอิริยาบถเยือกเย็นตามแบบผู้นำที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี คือท่วงทีกระฉับกระเฉง และเอาการเอางานอย่างที่เธอแอบเห็นในเวลานี้
รจเรจ ลักขณา จบการศึกษาด้านเลขานุการและการบัญชีจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง สามารถหางานได้ในบริษัทชั้นนำอย่างไม่ยากเย็นนัก แต่ด้วยความผูกพันทางเครือญาติ เธอได้รับการแนะนำให้รู้จักกับคุณนายกรรณิการ์ ผู้เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโรงพยาบาลเอกชนและธุรกิจอุตสาหกรรมหลายแห่งในภาคตะวันออก
รจเรจศึกษาประวัติบริษัทและเจ้าของมาอย่างดีก่อนเข้าทำงาน คุณนายกรรณิการ์เป็นทายาทผู้สานต่อปณิธานของบิดาผู้เป็นเจ้าสัวใหญ่ ที่ประกอบธุรกิจให้เช่าพื้นที่ทำโรงงานอุตสาหกรรมจนร่ำรวย จุดเริ่มต้น เจ้าสัวใหญ่ตั้งใจเปิดโรงพยาบาลขึ้นภายในเขตนิคมอุตสาหกรรม เพื่อรองรับและเป็นสวัสดิการในการรักษาพยาบาลพนักงานที่ป่วยไข้ ปณิธานนั้นทำให้เจ้าสัวใหญ่ได้พบกับเพื่อนร่วมรุ่นซึ่งมีบุตรชายเป็นนายแพทย์หนุ่มไฟแรง เพื่อนเก่าแนะนำลูกชายให้มาพบรักกับทายาทสาวที่บิดาส่งเสริมให้เรียนการบริหารบัญชี เมื่อสองครอบครัวหลอมรวมกัน การมีบุคคลากรเปี่ยมคุณภาพบวกกับชั้นเชิงการบริหารที่ดีเยี่ยม ทำให้ธุรกิจโรงพยาบาลที่ตั้งใจเปิดให้เป็นสาธารณะกุศล ก็กลับสามารถทำกำไรและเพิ่มเครือข่ายขยายสาขาได้มากกว่า 3 แห่งภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบปี
เมื่อกาลเวลาผลัดเปลี่ยน รุ่นพ่อสู่รุ่นลูก รุ่นลูกสู่รุ่นหลาน ชีวประวัติที่รุ่งเรืองของตระกูลนี้ยั่วใจให้หลายตระกูลเข้ามาพันผูก ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวของเธอเองที่แทบจะถูกจับใส่พานให้มาเข้าทำงานทันทีที่คุณนายเอ่ยปากเชื้อเชิญกับมารดาว่าอยากได้ตัวลูกสาวเข้าไปช่วยงาน
ไหว้ขอบคุณคุณนายกรรณิการ์เสียสิ ยัยแป้ง ดูซิ บริษัทเขามั่นคงใหญ่โต ยังอุตส่าห์มาชักชวนแกไปทำงาน ถ้ายังไง ฝากฝังลูกแป้งให้คุณนายช่วยสั่งสอนดูแลหน่อยนะคะ
แหม... อย่าเกรงใจเลยค่ะคุณน้อง พี่ก็เห็นเด็กเขามีแวว แถมจบมาด้านนี้โดยตรง แถมเครือญาติเราก็ไม่ห่างกัน พี่น่ะ ไม่กล้าไว้ใจพวกเลขาตามท้องตลาด ที่มาทำงานพลาง เที่ยวสอดส่ายหาผู้ชายพลาง พี่ล่ะเป็นห่วงลูกชายพี่ กลัวจะเสียผู้เสียคน หนูแป้งก็ช่วยงานพี่เค้านะลูก อย่าชักชวนกันออกนอกลู่นอกทาง
ฟังถ้อยคำบอกเป็นนัยๆ ก็พอจะรู้ว่าหญิงสูงวัยตั้งใจกันท่าไว้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มงาน พอลับสายตาคุณหญิงคุณนายที่จีบปากจีบคอโอภาปราศรัยกัน รจเรจเบะปากอย่างเบื่อหน่าย ด้วยลำพังตนก็มีชายหนุ่มเรียงหน้ามาให้เลือกมากมาย ไม่จำเป็นต้องง้อผู้ชายที่มีแม่เรื่องมากขนาดนี้
แต่เมื่อได้พบกับตัวจริง รจเรจนึกอยากกลับไปขอบคุณมารดาอีกร้อยหนที่รีบตกปากรับคำในวันนั้น ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นเสียยิ่งกว่า ชายในฝัน ที่เด็กสาวหลายคนพร่ำเพ้อหา เข้าตำรา สูง ขาว หล่อล่ำ ความรู้ดี มีฐานะ มีชาติตระกูล ชนิดไม่ตกหล่น อีกทั้งยังไร้คู่หมั้นหมายเพราะแม่หวงลูกชายยิ่งกว่าไข่ในหิน หญิงสาวเก็บอาการสิเน่หาในตัวประธานคนใหม่ด้วยกิริยาแช่มช้อยและรู้งาน ส่วนชายหนุ่มกลับมีปราการเข้มแข็ง ปรายตามองเธอเพียงไม่กี่วินาทีก็ตัดบท
กลับก่อนก็ได้นะครับ ผมว่าจะดูงานต่ออีกสักหน่อย
ประธานหนุ่มกล่าวราบเรียบ สายตายังไม่ละจากกองเอกสาร เลขาสาวยังพยายามทำคะแนน
ให้แป้งรอก็ได้นะคะ คุณวินทร์กลับเมื่อไหร่แป้งจะได้เรียกคนรถมารับ
หญิงสาวพยายามตีสนิทด้วยการเรียกชื่อเล่นแทนตัว ชายหนุ่มละสายตาจากแฟ้มงานแล้วขยับเนคไทพร้อมตอบเรียบ
คนรถไม่ต้องครับ ขอบคุณ พอดีผมนัดเพื่อนเอาไว้ด้วย ว่าจะไปเฮฮาตามประสา... ผู้ชายน่ะครับ
วินทร์ทิ้งคำสุดท้ายในประโยคชนิดพลิกมาดนักบริหารไปเป็นหนุ่มเสเพล เลขาสาวยิ่งทึ่งในบุคลิกที่สับเปลี่ยนได้ไวกว่ารถไฟฟ้าเปลี่ยนราง หญิงสาวต้องเป็นฝ่ายถอยไปตั้งหลัก
ค่ะ ถ้าอย่างนั้น แป้งขอตัวกลับก่อนนะคะ
ในใจคิดว่า โธ่ ชอบเที่ยวก็ไม่บอก แล้วนี่จะไปกับผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่รู้
ครับ ตามสบายครับ
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูดังกริ๊กจึงถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ เลื่อนแฟ้มประวัติพนักงานทั้งหมดไปกองริมโต๊ะ เหลือเพียงไม่กี่แฟ้มในมือที่เขาเลือกอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์และหย่อนเก็บไว้ในลิ้นชัก
ภารกิจสำหรับหนึ่งวันที่วางแผนเอาไว้ใกล้หมด วินทร์ พลวานิช ปลดเนคไทออกจากคอและถอดสูทพาดไว้บนเก้าอี้หนัง เดินเข้าห้องน้ำส่วนตัวเพื่อล้างหน้าและสะบัดศีรษะจนทรงผมยุ่งเหยิง เมื่อเปิดประตูห้องทำงานจึงพบว่าไฟในตึกสำนักงานถูกดับไว้ เหลือแต่ไฟตามทางเดินที่เชื่อมไปยังตึกผู้ป่วยซึ่งยังคงสว่างไสว
บรรยากาศอย่างนี้สิ ค่อยน่าเดินทัวร์หน่อย
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนก้าวเท้าออกจากตึกสำนักงาน ตั้งใจจะเดินสำรวจอาณาจักรของตนใหม่โดยไร้ผู้ติดตามที่เกะกะและน่ารำคาญใจ
`.,¸,.*¯`.,¸,.*
รสาเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยห้องริมสุดก่อนกลับเคาน์เตอร์ จึงพบชายหนุ่มในชุดกึ่งทางการ ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง 506 มองซ้ำแล้วจำได้ว่าเป็นนักข่าวเจ้าปัญหาเมื่อวันก่อน
จะมาทำอะไรของเขาอีกนะ...
วินทร์ชะโงกหน้าเข้าไปดูภายในห้องพักผู้ป่วย เขาได้รับรายงานสถานการณ์เมื่อตอนบ่ายว่าผู้ป่วยมีอาการผิดปกติจากการได้รับยาฉีดแต่พยาบาลหน้างานสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ประธานบริษัทคนใหม่เปลี่ยนใจจากการเรียก พยาบาลหน้างาน คนดังกล่าวไปพบ เป็นการเดินสุ่มมาหาด้วยตัวเอง
ต้องการพบใครหรือเปล่าคะ
พยาบาลสาวเข้ามาประชิดตัวขณะที่ชายหนุ่มกำลังกอดอกครุ่นคิด วินทร์ออกอาการสะดุ้งเมื่อพบเป้าหมายเร็วกว่าที่คาด แต่รสามองผาดเห็นว่าเป็นท่าทางที่มีพิรุธ
คุณคิดจะมาทำอะไร อย่าบอกนะคะว่าญาติหรือเพื่อนคนไข้ในห้องนี้เรียกมา
เอ่อ...
หญิงสาวรัวมาเป็นชุด ยากจะตอบและยากจะอธิบาย ชายหนุ่มก้มดูเครื่องแบบและผมเผ้าของตน ที่มีสภาพเหมือนกรรมกรข่าวเพิ่งเลิกงานและแวะมาเก็บตกข่าวในสถานที่เกิดเหตุ
ดิฉันคิดว่าคุณเพ่นพ่านอยู่ในโรงพยาบาลของเรานานเกินไปแล้วนะคะ
รสากอดอก
คุณนักข่าว
ครับ?
ชายหนุ่มมองทั่วแล้วไม่เห็นใคร จึงแน่ใจในสถานการณ์ หญิงสาวตรงหน้ายังไม่รู้แน่ว่าเขาคือใคร แต่ปักใจเชื่อจากเหตุการณ์เมื่อวานว่าเขามาเป็นนักข่าวของสถานีข่าวที่ใดที่หนึ่ง
โอเค ผมเข้าใจแล้ว
วินทร์นึกสนุกและเริ่มสวมรอยไปตามน้ำ แปลกดีที่รู้สึกว่าหัวใจเต้นด้วยจังหวะแปลก ขณะที่ในเวลาปรกติ มีหญิงสาวมากมายเรียงรายเข้ามาห้อมล้อมเขาด้วยความหลงใหลในชื่อเสียงและรูปลักษณ์ภายนอก ไม่เคยมีแรงดึงดูดให้ต้องหันไปชายตามองมาก่อน แต่เมื่อได้พบกับหญิงสาวที่ดูจะรังเกียจและผลักไสเขาดีนัก กลับทำให้อยากเข้าใกล้และทำความรู้จักให้คุ้นเคยกันมากขึ้น ชายหนุ่มคิดแผนการพลางเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อเปะปะ เจอสมุดโน้ตเล่มเล็กเล่มหนึ่งจึงหยิบขึ้นชู
จริงๆข้อมูลแค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะครับ ผมกลับก็ได้
ว่าแล้วก็หันหลังกลับ แต่ไม่วายชำเลืองสายตามอง
เดี๋ยวค่ะ
ได้ผลจริงดังคาด หญิงสาวเสียงเบาลง
คุณมี... ข้อมูลอะไรคะ
อย่างระวังตัว รสาจำเป็นต้องประเมินสถานการณ์ก่อนว่าอีกฝ่ายมีข้อมูลชนิดไหน และต้องแก้ไขอย่างไร ชายหนุ่มสูดลมหายใจแรงแล้วหันมาพลิกสมุดโน้ตเล่มเล็กอ่านออกเสียง
ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พยาบาลฉีดยาให้ผู้ป่วยในอัตราเร็วที่สูงเกินไป เป็นเหตุให้ผู้ป่วยเกิดอาการ
หยุดค่ะ พอแล้ว
แม้ในหน้ากระดาษจะไม่ได้จดอะไรไว้เลยก็ตาม วินทร์นึกและพูดออกมาตามความจำที่เพิ่งได้อ่านรายงานเมื่อบ่าย แต่นั่นก็เป็นข้อมูลจริงซึ่งได้ผลกับหญิงสาวชะงัด
คุณบอกดิฉันมาดีกว่า ว่าต้องการอะไร คิดจะแบล็คเมล์เจ้าของโรงพยาบาลหรือคะ
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากและส่ายหน้านึกในใจว่า ใครมันจะกล้าแบล็คเมล์ตัวเองครับ ก่อนบอกปัด
นี่คุณจะมองผมในแง่ร้ายไปถึงไหน ต่อให้ผมจะแบล็คเมล์จริง คุณจะไปห่วงอะไรกับเจ้าของโรงพยาบาลล่ะครับ เค้ามีเงินออกเยอะแยะ ที่น่าเป็นห่วงกว่าคือหมอที่สั่ง กับพยาบาลที่ให้ยาต่างหาก ดีไม่ดีอาจจะต้องระเห็จไปหางานทำที่อื่น
..ยัยจ๋า.. รสานึกตามแล้วใจหาย
เอาอย่างนี้ดีกว่าไหมครับ จริงๆ ข่าวนี้จะขายมันก็คงไม่ได้ราคาซักเท่าไหร่หรอก
นักข่าวปลอมเริ่มถือไพ่เหนือกว่า
ผมชักชอบคุณแล้วล่ะ...
วินทร์ยิ้มยั่ว ขณะที่พยาบาลสาวนึกฉุน
เราไปหาที่นั่งคุยเดินคุยกันสักวันไหมครับ เผื่อผมเห็นใจคุณแล้วจะได้เลิกทำข่าวนี้
`.,¸,.*¯`.,¸,.*
(มีต่ออีกหน่อยค่ะ ^^)
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 11:58:58
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 11:36:25
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 11:35:02