หลงเฉิน สะดุ้งลืมตาตื่นขึ้น มันรีบสงบจิตใจลง ความจริงแล้วมันไม่สมควรหลับในขณะที่อยู่ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ มันกำลังซุ่มดักรอจอมโจรเด็ดบุปผา ช่วงชิงซิง ผู้อื้อฉาว ซึ่งอาจมีโอกาสเช่นนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น จอมโจรผู้นี้ปกติไปมาไร้ร่องรอย แต่ครั้งนี้กลับมีเบาะแสถึงเป้าหมายของมัน
กุหลาบดำ คือชื่อดอกไม้ และหญิงงามที่อยู่ในสิบอันดับแรกของยุทธภพ นางแม้มีอายุมากกว่าดรุณีน้อยนางอื่นๆ แม้ไม่แบบบางอ้อนแอ้น แม้ไม่มีเรือนร่างที่เย้ายวน แต่สตรีเยี่ยงนางก็นับเป็นความงามอีกแขนงหนึ่ง นางงดงามอย่างกล้าแกร่ง ท้าทายต่อแรงลมฝน
หลังจากทำการเจรจาอย่างเป็นความลับ ในที่สุดนางจึงยินยอมร่วมมือกับทางกองปราบ ค่ำคืนนี้ทุกคนในบ้านของนางล้วนถูกสับเปลี่ยนเป็นมือดีของกองปราบจนหมดสิ้น แต่ภายในห้องนอนแห่งนี้ นางกลับยินยอมให้เพียงหัวหน้ามือปราบหลงเฉินเข้ามาได้เพียงผู้เดียวเท่านั้น
มันเข้ามารออยู่ภายในห้องนี้เนิ่นนานแล้วเพื่อมิให้ผิดสังเกต ความจริงมันสมควรตื่นตัวอย่างที่สุด แต่เมื่อครู่กลับเผลอหลับไปอย่างไม่น่าให้อภัย ยามเย็นค่อยๆ เคลื่อนคล้อยผ่านไป ยามราตรีมาเยือนในที่สุด มันรีบรวบรวมจิตใจกลับมาจดจ่ออยู่กับสภาวะรอบกายอีกครั้ง
'ที่หลับไปเมื่อครู่นี้นับว่าเป็นเรื่องดีอยู่เหมือนกัน' หลังได้งีบหลับไปครู่หนึ่ง ประสาทสัมผัสของมันก็กลับมาแหลมคมดุจดังเดิมอีกครั้ง เมื่อช่วงบ่ายนี้มันคล้ายเป็นคันธนูที่ขึ้นไว้นานจนอ่อนล้า หากมันยังคงเป็นเช่นนั้นจนถึงตอนเกิดเหตุ เกรงว่าอาจต้องเสียทีให้กับจอมโจรเด็ดบุปผาแล้ว
ประตูห้องค่อยๆ เปิดออกอย่างแช่มช้า มันรีบเหลียวมองดูทันที จอมโจรย่อมไม่สมควรใช้ประตูหน้า ผู้ที่เดินเข้ามาคือตัวหญิงงามเจ้าของห้องนั่นเอง นางเดินเยื้องย่างอย่างธรรมดา มิได้บิดเอวส่ายสะโพกเหมือนกับเหล่านางงามน้อยทั้งหลาย แต่ท่วงท่าเช่นนี้ก็มีความน่าดู ท่วงท่าเช่นนี้ก็ชวนมองได้เช่นกัน
นางจุดเทียนไขบนโต๊ะ หยิบจอกออกมาวางก่อนนั่งลงอย่างเลื่อนลอย สุดท้ายนางจึงยกป้านน้ำชารินใส่ลงในจอก นางคล้ายกับลืมเลือนไปแล้วว่าในห้องตอนนี้ยังมีใครอีกคนซ่อนตัวอยู่ นางทำกริยาอาการคล้ายกับกำลังอยู่เพียงลำพัง แสงเทียนวับแวมส่ายไหวไปมา แต่งแต้มความงามอันเร้นลับของนางให้เด่นชัดยิ่งขึ้นกว่าเดิม
มันเหม่อมองดูนางอย่างซึมเซา การแอบมองอยู่เช่นนี้สร้างความรู้สึกที่แปลกพิสดารขึ้นภายในใจของมัน นางยิ่งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น มันยิ่งกระอักกระอ่วนกว่าเดิม มิทราบว่าความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้ ที่แท้เป็นสุขหรือทรมานกันแน่
นางพลันทอดถอนใจพร้อมกับเป่าเทียนไขดับลง ก่อนลุกขึ้นถอดเสื้อยาวตัวนอกออก มันแม้บอกให้นางทำตัวเหมือนปกติทุกอย่าง ก็ยังคาดไม่ถึงว่านางจะกล้าทำเช่นนี้ หรือนางลืมเลือนไปแล้วจริงๆ ว่ามันซ่อนตัวอยู่ในที่นี้
แม้ภายในห้องจะสิ้นแสงเทียน แต่แสงจันทร์กระจ่างจากนอกหน้าต่างที่เปิดเอาไว้ ยังคงสาดส่องเข้ามา บนร่างของนางหลงเหลือเพียงเสื้อเอี๊ยมตัวน้อยปกปิดกาย ผิวขาวนวลเนียนส่องต้องสะท้อนแสงจันทร์ กลายเป็นภาพลี้ลับราวกับภูติเทพปีศาจมารร้ายมารวมอยู่ภายในร่างกายของนาง
นางค่อยๆ เดินไปปิดหน้าต่าง ยิ่งเข้าใกล้หน้าต่าง เรือนร่างของนางยิ่งชัดเจนแจ่มจรัส และในยามที่มันกระจ่างจ้าท้าทายสายตามากที่สุด หน้าต่างก็ถูกปิดลงเหลือไว้เพียงความมืด ความมืดที่เย้ายวน ความมืดที่สามารถแทรกซึมเข้าไปภายในจิตใจของผู้คน ความมืดที่ปลดปล่อยความชั่วร้ายของผู้คนออกมา
มันรีบหลับตาลง ก่อนสำรวมจิตใจที่ปั่นป่วนให้สงบ น่าแปลกเมื่อหลับตาลงภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้กลับยิ่งชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม มันพยายามสงบใจอย่างสุดกำลังก่อนที่สุดท้ายมันจะกลับกลายเป็นโจรเด็ดบุปผาไปเสียเอง
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมันก็รู้สึกสั่นสะท้าน ในห้องนี้มีเพียงสองคนในความมืดเท่านั้น หากหน้าต่างถูกเปิดออกอย่างเร้นลับ นางถูกทำร้ายจนไม่อาจปริปาก มันเองก็บาดเจ็บสาหัส ทั้งหมดนี้ย่อมต้องเป็นฝีมือของช่วงชิงซิงแล้ว จะมีใครคิดสงสัยในยอดมือปราบอย่างมันได้
มันถึงกับเกิดความรู้สึกหวั่นไหวไปกับความคิดของตนเองแล้ว ในชั่วพริบตานั้น ในท่ามกลางความมืดมิด สิ่งที่เคยช่วยชีวิตมันมาทุกครั้งก็ส่งเสียงเตือนขึ้นในจิตใจของมัน 'เราหลงกลแล้ว'
มันเบี่ยงกายไปด้านข้างหลบกระบี่ที่แทงเข้ามาได้อย่างฉิวเฉียด กระบี่แทงเข้ามาอย่างช้าๆ จึงไร้สุ้มเสียง มันฉวยโอกาสหมุนกายออกมาจากที่ซ่อนทันที
ที่แท้ช่วงชิงซิงคือตัวท่านเอง
กระบี่ยาวเมื่อครู่อยู่ในมือของกุหลาบดำ จนถึงตอนนี้ภายในห้องยังคงมีพวกมันเพียงสองคนเท่านั้น
ท่านมือปราบร้ายกาจยิ่งกว่าคำเล่าลือนัก ขนาดข้าจุดเทียนหอมกล่อมวิญญาณ ทั้งยังถอดเสื้อผ้าในห้องมืดมิด ท่านกลับคุมสติเอาไว้ได้ แม้แต่กระบี่ชดช้อยของข้า ท่านก็ยังหลบพ้นได้
มันนึกแล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล เหตุใดจู่ๆ มันจึงเกิดความคิดเช่นนั้นขึ้นมาได้ ที่แท้เป็นเพราะเทียนที่นางจุดเมื่อครู่ผสมไว้ด้วยตัวยากล่อมประสาท ใช้มอมเมาผู้คนนั่นเอง
นางแย้มยิ้มอย่างยั่วยวน ก่อนลดกระบี่ลงกรีดกระโปรงยาวที่สวมใส่อยู่ให้เป็นรอยขาดอย่างเชื่องช้า ผ้าแพรบางเบาแยกออกจากกันเผยให้เห็นเงาของท่อนขาเรียวงามวับแวมอยู่ในความมืด
แต่ถึงอย่างไรท่านก็หนีไม่รอดแล้ว ตอนนี้ขอเพียงมีเสียงดังบังเกิดขึ้น พอคนของท่านเข้ามา ข้าจะบอกกับพวกมันว่า ท่านคิดข่มเหงรังแกหญิงอ่อนแอไร้ทางสู้
แม้ยังรู้สึกมึนงงอยู่บ้าง แต่มันต้องรีบใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว มีอีกหลายเรื่องที่มันยังไม่เข้าใจ ตอนนี้จึงได้แต่พูดจาถ่วงเวลาไว้อีกสักครู่
...ขอเพียงมีการไต่สวนเรื่องนี้ ความจริงทั้งหมดก็จะกระจ่าง นอกเสียจากว่า...
นางแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวาน
ถูกแล้ว นอกเสียจากว่าท่านจะสิ้นชีวิตอยู่ภายในห้องนี้ และไม่มีพยานคนอื่นอีก...เทียนหอมกล่อมวิญญาณนอกจากมอมเมาผู้คนแล้ว ยังทำให้ร่างกายอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ท่านยังคิดจะมีชีวิตรอดออกไปได้อีกหรือ
มันทดลองเกร็งลมปราณดู นับว่านางไม่ได้กล่าวโอ้อวดเกินจริง ทั่วร่างมันสิ้นไร้เรี่ยวแรง ไม่อาจโคจรพลังได้เลย
ท่านเองก็เป็นสตรี เป็นหญิงงาม เหตุใดกลับก่อคดีทำร้ายสตรีเพศด้วยกันเองเช่นนี้
นางมองดูมันอย่างสงสัย ความจริงมันต้องลนลานคิดหาทางออก อาจบางทีคิดต่อรองขอชีวิตกับนางด้วยซ้ำ แต่มันกลับยังสงสัยในเรื่องของคดีความที่กำลังสืบสวนอยู่ นับเป็นตัวโง่งมที่หาได้ยากยิ่งคนหนึ่งเลยทีเดียว
ไม่น่าเชื่อว่าท่านกลับยังคิดถึงแต่เรื่องคดีอยู่ได้ เอาเถอะข้าจะให้ท่านนำความลับของข้านี้ติดตัวลงนรกไปด้วย
นางจ่อกระบี่ในมือมาที่ตำแหน่งหัวใจของมัน
ข้าหลงรักคุณชายมากรักผู้หนึ่ง มันเที่ยวแจกจ่ายความรักให้เหล่าหญิงงามไปทั่ว แต่กลับไม่เคยสนใจข้าเลย ดังนั้นข้าจึงลงมือไล่ล่าทุกคนที่มันไปพัวพันด้วย ข้าจะฆ่าไปเรื่อยๆ จนกว่ามันจะยอมหลงรักข้าบ้าง
...ท่าน...นี่นับเป็นเหตุผลใดกัน
นางกดน้ำหนักใส่ปลายกระบี่
ความรักย่อมไร้เหตุผล คนตายเยี่ยงท่านจะสนใจไปทำไมกัน
ข้าทราบมาว่าท่านเองก็มีคนมาติดพันมากมาย
หลังจากคุ้นเคยกับความมืด มันจึงเห็นใบหน้าที่กำลังบิดเบี้ยวของนางได้ชัดเจนขึ้น แววตาของนางในตอนนี้นับว่าคล้ายปีศาจน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
คนเหล่านั้นข้ามิได้ต้องการ ขอเพียงหญิงงามตายไปหมดสิ้น มันก็ต้องหันมาสนใจข้าบ้าง
ท่านเองก็เป็นสตรี ที่ผ่านมาท่านทำร้ายสตรีเหล่านั้นได้อย่างไร
สตรีย่อมเข้าใจในสตรี เหตุใดจึงไม่อาจทำร้ายสตรีเช่นนั้นได้ ข้ามีของเล่นมากมาย หรือก่อนตายท่านคิดอยากทดลองดูบ้าง
คำตอบของนางทำเอามันถึงกับพูดไม่ออกแล้ว มันจึงหลบเลี่ยงด้วยคำถามอื่น
...ท่านคิดแผนนี้ขึ้นเพื่อกำจัดข้าโดยเฉพาะ
ถูกต้อง ท่านฉลาดเกินไป หากปล่อยเอาไว้ ในไม่ช้าคงต้องสาวมาถึงตัวข้าได้แน่ ดังนั้นข้าจึงต้องรีบลงมือตัดไฟเสียแต่ต้นลม
ข่าวทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องที่ท่านกุขึ้นมาเอง
ถูกต้อง
มันยิ้มในที่สุด
ถ้าอย่างนั้น...ข้าก็เข้าใจถูกต้องมาตั้งแต่แรกแล้ว
รอยยิ้มที่เร้นลับพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของยอดมือปราบหลงเฉิน
...ท่านพูดอะไร
หลักฐานการตรวจร่างกายของเหยื่อทุกรายต่างมีข้อน่าสงสัย พวกเราคาดว่าบางทีคนร้ายอาจมิใช่ผู้ชาย เนื่องจากขาดหลักฐานสำคัญสิ่งหนึ่ง พอท่านบอกข่าวเรื่องเบาะแสออกมา พวกเราก็นึกสงสัยในตัวท่านทันที
ท่าน...
ท่านวางกับดักในวันนี้ พวกเราก็วางกับดักเอาไว้เช่นกัน ทางที่ดีท่านยอมมอบตัวดีกว่า
คราวนี้รอยยิ้มที่เร้นลับกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกุหลาบดำบ้าง 'แย่แล้ว' มันลอบร้องในใจ กระบี่ในมือนางค่อยๆ แทงลึกเข้าไปในอกของมัน
ที่แท้ท่านมือปราบคิดหลอกลวงเรา ความจริงพวกท่านมิได้สงสัยอะไรทั้งสิ้น ท่านเพียงคิดหาหนทางเอาตัวรอดเท่านั้น โอ ข้าเกือบหลงกลท่านเสียแล้ว
'จบสิ้นกัน' แต่ทันใดนั้นหน้าต่างพลันถูกกระแทกเปิดออก บนหน้าอกของกุหลาบดำพลันมีปลายกระบี่พุ่งทะลวงออกมา นางเพียงร้องออกมาคำเดียวก็ล้มลงสิ้นใจทันที
เป็นท่าน...
คนที่ลงมือแทงกระบี่นี้พลันกล่าวถาม
ครั้งนี้ท่านจะตอบแทนข้าอย่างไร
มันก้มมองร่างของหญิงงามบนพื้น ดอกไม้ร่วงหล่น คนร่วงลาลับ มิว่าหญิงงามหรือผู้ใด ยามจบชีวิตล้วนเป็นเช่นเดียวกัน
กระบี่เดียวดาย ครั้งนี้ท่านทำเกินไปแล้ว
มือกระี่บี่ลึกลับมีนามว่า กระบี่เดียวดาย ผู้นี้ แม้มิได้สนิทสนม แต่ยังนับว่ามีการคบหากันอยู่บ้าง พวกมันสองคนถึงกับเคยกอดคอร่ำสุรากันมาแล้วหลายครั้ง
สหาย ท่านตำหนิที่เราลงมือช่วยชีวิตท่านในครั้งนี้หรือ
น้ำเสียงของกระบี่เดียวดายคล้ายไม่พอใจอยู่บ้าง มันได้แต่ถอนหายใจ มือพลันเลื่อนไปแตะที่ด้ามกระบี่ของตนเอง เมื่อเห็นท่าทีของมัน กระบี่เดียวดายคล้ายเหนือความคาดหมายอยู่บ้าง
...ท่านคิดว่า เทียนหอมกล่อมวิญญาณควรมีผลกับข้านานกว่านี้
ท่านพูดเรื่องอะไร
เรื่องทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของกุหลาบดำจริงหรือ อาจบางทียังมีบุคคลอื่นลอบชักใยอยู่เบื้องหลัง อาจบางทีพวกมันตกลงร่วมมือกันไว้อย่างหนึ่ง แต่ผู้ที่ร่วมมือกลับหักหลังนางเพื่อปิดคดีทั้งหมด ผลักความรับผิดชอบให้กับนางเพียงผู้เดียว
กระบี่เดียวดายจ้องหน้ายอดมือปราบก่อนยิ้มอย่างเยือกเย็น
อาจบางทีท่านพูดถูก อาจบางทีท่านเพียงผายลมคละคลุ้ง ทุกสิ่งล้วนต้องการหลักฐาน ตอนนี้หลักฐานทั้งหมดล้วนกระจ่างแจ้ง ผู้ก่อคดีก็ได้ตายจากไปแล้ว นับว่าท่านเก่งกาจปิดคดีโจรเด็ดบุปผาช่วงชิงซิงได้สำเร็จ
หลงเฉินกำด้ามกระบี่ของตัวเองแนบแน่น ในใจหวนคิดถึงคำพูดของกุหลาบดำ 'ข้าหลงรักคุณชายมากรักผู้หนึ่ง' หรือว่าคุณชายที่นางพูดถึงก็คือกระบี่เดียวดายนั่นเอง เรื่องราวทุกสิ่งพลันกระจ่างแจ้งในใจของมัน 'ที่แท้ทั้งหมดนี้เป็นแผนของกระบี่เดียวดาย มันคือช่วงชิงซิงตัวจริง แต่กลับหลอกลวงกุหลาบดำให้ต้องมารับโทษแทนมัน'
ท่านมือปราบ ท่านเป็นผู้รักษากฏหมาย ทุกอย่างล้วนต้องทำไปตามหลักฐานใช่หรือไม่
...ใช่
ถ้าเช่นนั้น คดีนี้ปิดเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่
...
กระบี่ของหลงเฉินพลันแทงออกอย่างรวดเร็ว แม้กระบี่เดียวดายก็ยังคาดไม่ถึงว่ามันจะยังลงมือ กระบี่เดียวแทงตัดขั้วหัวใจ แม้แต่รอยยิ้มก็ยังไม่ทันจางหายไปจากใบหน้า
ท่านคงสงสัยว่าเหตุใดข้าจึงวู่วาม กล้าลงมือกระทำความผิดเช่นนี้เพื่อล้างแค้นให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง
มันเหยียดยิ้ม แววตาที่เคยสัตย์ซื่อพลันเปล่งประกายวาววับ เสียงเอะอะภายนอกห้องเริ่มดังขึ้น ดูเหมือนเหล่ามือปราบคนอื่นที่ซุ่มซ่อนอยู่ภายในบ้านต่างรับรู้ถึงความผิดปกติ และเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
ความจริงแล้วข้ามิได้เป็นคนลงมือ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของอีกผู้หนึ่งที่หลบหนีไปได้...
เสียงที่ดังอยู่ภายนอกห้องใกล้เข้ามา หลงเฉินชักกระบี่กลับพร้อมแทงใส่แขนขาของตนเอง ร่างของกระบี่เดียวดายพลันร่วงหล่นลงไปกองทับอยู่บนร่างของกุหลาบดำ แต่ในที่สุดมันก็เข้าใจแผนของยอดมือปราบแล้ว
...ช่วงชิงซิงหลบหนีไปแล้ว พวกเรารีบตาม
เสียงตะโกนของหลงเฉินดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 20:55:08
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 54 20:48:16
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 10:44:02
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 54 08:17:02
แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 54 23:42:16
แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 54 23:40:51
มือปราบหลงเฉิน คดี ช่วงชิงซิง
ยามราตรีมาเยือนในที่สุด มันรีบ [รวมรวม] จิตใจกลับมาจดจ่ออยู่กับสภาวะรอบกายอีกครั้ง
ไปดวงเบ้อเริ่มเลยค่ะ ^^)
