ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันต่อมาอิงแก้วปั่นรถจักรยานเข้ามาในไร่ชาญทิพย์หล่อนคิดว่าต้องไปขอโทษที่ทำให้งานของคุณต้นโอ๊ควุ่นวายจึงจะหาดอกไม้งามๆ ไปให้เขาซักช่อ ไร่ชาญทิพย์ด้านหลังมีแปลงปลูกดอกไม้ไว้หลายชนิดหล่อนจึงขออนุญาตบูรณาตัดดอกไม้ไปซักสิบก้านเพื่อจัดใส่ตะกร้าให้พองามทางบูรณาก็ไม่ขัดอย่างไรบอกให้อิงแก้วเข้าไปได้เลยทุกเวลาและจะสั่งคนงานไว้ช่วยเป็นลูกมือเธออีกแรง เมื่อมาถึงทุ่งดอกไม้ใหญ่ของไร่ชาญทิพย์คนงานใจดีก็ช่วยพาไปเลือกดอกไม้มากมายอย่างที่อิงแก้วต้องการ ตัดใส่ตะกร้าไว้อย่างดีมีทั้งดอกกุหลาบ ดอกเบญจมาสและอื่นๆ อีกมากมายที่ปลูกเป็นแนวแถวอย่างมีระเบียบเมื่อได้ดอกไม้ที่ต้องการแล้วจึงรีบปั่นรถจักรยานออกมาเพื่อจะมุ่งตรงไปยังไร่ทานตะวันแต่ระหว่างทางที่กำลังจะออกจากแปลงดอกไม้ได้สวนกลับภูธนาที่ออกมาตรวจตรางานพอดี ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอผ่านกระโดดขึ้นนั่งท้ายเบาะหลังอย่างรวดเร็วขณะที่อิงแก้วรีบเบรกชะงักเหลียวมองภูธนาที่ยิ้มรับด้วยท่าทางกวนประสาทเต็มประดา   “อะไรเนี่ยพี่ภู! ” “อารมณ์ดีมาเก็บดอกไม้แต่เช้าเชียวนะ”เขายื่นหน้าให้โผล่พ้นอิงแก้วที่ทำท่าจะปั่นรถต่อไปให้ได้ถึงแม้ว่ามันจะเกินความสามารถก็ตาม “ไม่ได้อารมณ์ดีอะไรฉันจะเอาดอกไม้ไปขอโทษคุณต้นโอ๊ค” “งั้นไปด้วยสิพี่ก็ว่าจะขอโทษเขาเหมือนกันที่เมื่อคืนก็จู่ๆ ขึ้นไปบนเวทีลากเธอลงมา”เขาอ้าง อิงแก้วถอนใจขึ้นมาครามครัน “งั้นก็ลงฉันหนัก” “ก็ขี่ไปสิพี่จะซ้อนท้ายเธอ”เขาบอก ยิ้มแย้มแจ่มใสที่ได้แกล้งหล่อนแต่เช้า “ได้สิคอยดู”อิงแก้วพยายามออกแรงปั่นแต่ทว่าภูธนาตัวหนักกว่าที่หล่อนจะออกแรงปั่นได้ ภูธนาอารมณ์ดีหัวเราะที่หล่อนหัวดื้อไม่ยอมแพ้ “หนักอย่างกะอะไรดี”อิงแก้วร้องโวยวาย ทายาทไร่ชาญทิพย์หัวเราะรัวเหลียวมองเจ้าหล่อนที่ออกแรงปั่นไปจนได้ “จอดๆ ที่ใต้ต้นไม้นู้นก่อน”เขาบอกพลางชี้ไปที่โคลนต้นไม้ใหญ่ริมไร่ อิงแก้วพุ่งตรงไปโดนไวเมื่อถึงที่หมายถึงกลับทรุดลงนั่งกะพื้นหญ้าด้วยใบหน้าที่โรยแรง “เหนื่อยล่ะสิ”ภูธนาพูดขึ้น อิงแก้วสูดลมหายใจก่อนจะพ่นออกมาแรงๆ “จะไม่เหนื่อยได้ไงตัวหนักอย่างกับอะไร”เจ้าหล่อนเงยมองเขาที่ถือตะกร้าดอกไม้ไว้ขณะที่ใช้มือเกลี่ยๆ กลีบดอกกุหลาบสีชมพูไปด้วย “ก็เธอน่ะมันดื้อแค่บอกว่าเหนื่อยค่ะพี่ภูแค่นี้ไม่ได้หรือไงจะเอาชนะให้ได้อยู่นั่นล่ะ”ชายหนุ่มมองๆ เจ้าหล่อนที่ยังไม่เลิกหยิ่งผยอง “ทำไมฉันต้องง้อคนอย่างพี่ด้วยฉันจะไปไร่ทานตะวันคนเดียวแต่แรกอยู่แล้วไม่ได้ชวนใครบางคนไปด้วย” “แต่พี่อยากไปไร่ทานตะวันด้วย” “ใครได้เชิญ” “ไม่มีใครเชิญหรอก แต่ใจอยากไป”เขาไม่เลิกต่อล้อต่อเถียง ยืดตัวมองไปยังเส้นทางที่ทอดยาวไปไร่ทานตะวันที่ตัดผ่านถนนเส้นเดียวกับไร้ชาญทิพย์ ก้มลงมองเจ้าหล่อนที่ยกมือขึ้นพัดเรียกลม “ร้อนเหรอ” “ถามแปลกเนอะ”เจ้าหล่อนสวนได้รวดเร็วยิ่งเพิ่มความเร็วของมือ ภูธนาส่ายหน้ายื่นตะกร้าให้เจ้าหล่อน อิงแก้วเงยมองเขาไล่มาถึงตะกร้า “อะไร” “ก็ถือสิ”เขาบอก อิงแก้วรับตะกร้าดอกไม้มาขณะที่ภูธนาขึ้นควบรถจักรยานพร้อมกวักมือเรียกเจ้าหล่อน “ลุกสิ” “มันไม่สายไปแล้วหรือไงพี่ควรจะขี่ตั้งแต่แรกแล้ว”หล่อนยังไม่เลิกติ ชายหนุ่มพ่นลมจากปากระงับอารมณ์ไว้ “ไม่ไปใช่ไหมได้งั้นพี่ไปคนเดียวเชิญบ่นเป็นป้าแก่อยู่ตรงนี้แหละ”เขาว่าตั้งท่าจะปั่นออกไป อิงแก้วตกใจกระวีกระวาดลุกขึ้นโดยไว คว้าเบาะหลังได้ทัน “เดี๋ยวๆ ”หล่อนร้องรั้งจักรยานไว้ ชายหนุ่มเหลียวมองหล่อน “ว่าไง” “ไหนๆ ก็มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันสิ” “ก็แค่นั้น”ภูธนายักไหล่ทำหน้าสะใจนิดๆ อิงแก้วขึ้นซ้อนพร้อมตะกร้าดอกไม้ ภูธนาแอบเหล่มองหล่อนเป็นระยะ “จับดีๆแล้วกัน เดี๋ยวจะตกไปทั้งคนทั้งดอกไม้จะอดเอาไปให้คุณต้นโอ๊คพอดี” “ไม่เห็นจะกลัว”อิงแก้วทำปากดีท้าทาย และเขาก็อยากแกล้งเจ้าหล่อนเต็มทีจึงออกตัวรวดเร็วจนทำให้อิงแก้วต้องรีบคว้าเอวเขาไว้แทบไม่ทันตั้งตัว ภูธนายิ้มกว้างไปเบื้องหน้านึกภาพได้ว่าเจ้าหล่อนคงทำหน้าตื่นหน้ารีบคว้าตัวเขาแน่นพร้อมออกแรงปั่นไปช้าๆ ชมบรรยากาศสองข้างทางในยามเช้าแสนอบอุ่นลมเย็นพัดผ่านผิวเนื้อเย็นกายสบายใจ สัมผัสกันและกันจากเขาและเธอสื่อถึงความสุขที่ต่างมีมีให้กันภายในใจลึกๆ คนสองคนที่ไม่ถูกขี้หน้ากันแต่กลับสบายใจที่ได้อยู่ใกล้กันแสดงตัวตนของกันและกันกลับกลายเป็นสายใยที่เริ่มทอระหว่างใจเขาและเธอให้เป็นหนึ่งเดียว จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:58:34

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะคืนแห่งวันแต่งงานของต้นโอ๊คเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องหน้าขายหน้าต่อหน้าผู้คนนับร้อยอิงแก้วยังคงปักใจว่าหล่อนเป็นต้นเหตุทำให้งานแต่งงานของต้นโอ๊คกลายเป็นเรื่องน่าขันหากไม่ได้มาขอโทษด้วยตนเองคงจะทำให้หล่อนรู้สึกผิดและคิดว่าเป็นความผิดของเธอ อิงแก้วสะดุ้งโหยงขณะที่ภูธนาเหลียวมองเจ้าหล่อนแวบเห็นท่าทางประหลาดๆ ก่อนจะจอดรถจักรยานไว้ข้างรั้วหน้าบ้านไม้สักเรือนใหญ่ของคุณต้นโอ๊ค หล่อนสบตาตอบภูธนาเล็กน้อยก่อนจะเหลียวกลับมาเช่นเดิม “มองอะไร”เจ้าหล่อนร้องขึ้นเหล่ตามองเขาที่ยักไหล่ “สะดุ้งอะไร”เขาถาม เจ้าหล่อนนิ่งคิด “ไม่รู้จู่ๆ ก็สะดุ้ง” “มีคนนินทาสิไม่ว่า” “เหอะงั้นพี่ก็คงจะสะดุ้งบ่อยๆ สิเพราะฉันน่ะนิทาพี่ภูทุกวัน”อิงแก้วเบ้ปากหันกลับไปสนใจภายในรั้วบ้านหลังนั้นต่อ “อ้อมันคงชินชาไปแล้วล่ะเพราะใครๆ ก็นินทาว่าพี่หล่อเสมอ”เขาตอบหน้าตายยิ่งดูน่าหมั่นไส้ “แหวะ” “ก็จริงนี่” “หลงตัวเองไม่มีวันเปลี่ยน”อิงแก้วมองสู้ยักคิ้วยียวนกวนประสาท ภูธนาเข่นเขี้ยวมองเจ้าหล่อนเอาเรื่องแต่ในระหว่างที่สมครามย่อมๆ กำลังเกิดคุณต้นโอ๊คเปิดประตูหน้าบ้านออกมาพอดีพบกับแขกผู้มาเยือนที่ทำตัวลับๆ ล่อๆ ชายหนุ่มเลิกคิ้วเมื่อพบกับอิงแก้วและภูธนาพร้อมฉีกยิ้มแย้มให้ทั้งสองที่แวะมาเยี่ยมเยียมกันแต่เช้า “สวัสดีครับมีอะไรกันหรือเปล่ามากันแต่เช้าเลย” “เออ...คือ อิงจะมาขอโทษคุณต้นโอ๊คน่ะค่ะที่ไปป่วนงานแต่งงานของคุณ”อิงแก้วหน้าแหยเกไม่กล้าสบตานัก คุณต้นโอ๊คยิ้มตอบใจดี “ไม่เป็นไรหรอกครับอะไรก็เกิดขึ้นได้” “แต่ก็เกือบไม่รอด”ภูธนาเสริม “งั้นเข้ามาข้างในก่อนไหมครับ”คุณต้นโอ๊คเชิญแต่อิงแก้วส่ายหน้าเทา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้วคืออิงเอาดอกไม้มาขอโทษคุณต้นโอ๊คด้วยน่ะค่ะ”ว่าแล้วยกกระเช้าดอกไม้มาให้ คุณต้นโอ๊คยื่นมือออกมารับก้มลงมองดอกไม้น่ารักๆ เต็มตะกร้า “ไม่เป็นไรหรอกครับและต้องขอบคุณสำหรับดอกไม้มากเลยนะครับ” “ถ้างั้นไม่มีอะไรอิงขอตัวกลับก่อนนะคะ รบกวนคุณมามากแล้ว”เจ้าหล่อนรีบตัดบท ต้นโอ๊คร้องรั้งไว้ก่อน “เอ้อเดี๋ยวก่อนครับ”ภูธนาและอิงแก้วหันกลับมามองพร้อมหน้า “พอดีอาทิตย์หน้าผมจะจัดทริปฮันนีมูนเชิญหนูอิงและครอบครัวไร่ชาญทิพย์มาด้วยกันนะครับ”คุณต้นโอ๊คกล่าว ภูธนาและอิงแก้วสบตากันแวบ “จะดีหรือครับฮันนีมูนน่าจะไปสวีตกันสองคนนะครับ”ภูธนาถามขึ้น คุณต้นโอ๊คยิ้มกว้าง “คือผมชอบน่ะครับอยากให้เพื่อนๆ ไปด้วย ผมว่ามันสนุกกว่าไปเที่ยวกับแค่สองคนน่ะครับ” “แล้วคุณต้นโอ๊คจะจัดทริปไปที่ไหนกันคะ”อิงแก้วถามด้วยความสนใจขณะที่ภูธนาเหลียวมองตาม “ทริปล่องเรือแม่ปิงน่ะครับ พอดีผมไปติดต่อเรือกับเพื่อนสนิทของผมได้แล้วใหญ่พอสมควรก็เลยคิดว่าเราน่าจะไปกันหลายๆ คนสนุกดีนะครับ” “อุ้ย! ดีจัง”อิงแก้วร้องขึ้นเสียงแหลมแววตาประกายพราว ภูธนามองปรามๆให้อิงแก้วอย่าเพิ่งลืมตัว “ยังไงก็เชิญด้วยนะครับ แต่ยังไงถ้าใกล้ๆ แล้วผมจะโทรไปอีกทีหนึ่งเผื่อว่าใครติดธุระ” “ครับ”ภูธนาขานรับตัดหน้าอิงแก้วจนได้ เมื่อจบธุระทั้งสองจึงกลับมาเอารถจักรยานที่จอดไว้ใต้ต้นไม้ภูธนาตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องอิงแก้วทันทีที่ได้เวลาที่ได้จังหวะ “คุณต้นโอ๊คเค้าใจดีอย่างงี้นี่เอง มิน่าคนบางคนถึงได้ชอบเค้า” “อะไรนะ”อิงแก้วหันไปมองหน้าภูธนาที่ยังไม่เลิกทำหน้ายียวนกวนประสาท “ก็เธอชอบเขาไม่ใช่เหรอ” “ทำไมต้องตอบ”เจ้าหล่อนหลบตาที่ภูธนารู้ความจริงนั้นดีแต่มันก็คือเมื่อก่อนก่อนที่เขาจะแต่งงานแต่ตอนนี้เขามีครอบครัวแล้วหล่อนก็ไม่ริอาจคิดเกินเลย “ไม่ต้องมาปิดบังหรอกทีวันนั้นพร่ำเพ้อหาคุณต้นโอ๊คคุณต้นโอ๊ค”ภูธนาเล่าพร้อมทำท่าทางเคลิ้มๆ ตามแบบอิงแก้วเคยทำตอนที่เมามาย เจ้าหล่อนร้องขึ้นด้วยความอับอายขายขี้หน้าที่เผลอปล่อยไก่เบ่อเร้อไปวันนั้น “คนบ้า นี่อย่าเอาไปบอกใครเด็ดขาดนะ” “หรือไม่จริงระวังนะมันบาปไปหลงรักคนมีเจ้าของ” “ฉันนี่นะหลงรักคนมีเจ้าของเอาเหอะจะเชื่องั้นก็ตามใจแต่เชื่อเหอะ ฉันไม่มีทางหลงรักผู้ชายปากร้ายๆ อย่างพี่แน่นอน” “ใช่สิหลงรักนายกิตตินู้นชายที่แสนดี” “พี่กิตติเค้าเป็นแฟนกับพิ...เออ...เค้ามีแฟนแล้ว ฉันไม่ยุ่งหรอก” “อ้าว มีแฟนแล้วเหรอ”ภูธนาแสดงสีหน้าประกอบกับน้ำเสียงตกใจราวกับเป็นเรื่องใหญ่ อิงแก้วยังคงรักษาสีหน้าได้ปกติ “ก็ใช่สิฉันบอกไงว่าฉันไม่อะไรกับคนมีเจ้าของ” “อ้อๆ ก็ขอให้เป็นอย่างงั้นจริงเหอะ อย่ามาหลงรักกันทีหลังแล้วกัน” “แหวะ” คนบ้าอะไรหลงตัวเองเป็นบ้าต่อให้เป็นผู้ชายคนเดียวในโลกก็ไม่มีวันจะดีด้วย อิงแก้วคิดแบะปากใส่เขา ผิดกับภูธนาที่แอบยิ้มที่ได้เห็นเจ้าหล่อนทำท่าทางพิลึก จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 23:02:21

ความคิดเห็นที่ 3 “พี่ภูไม่ได้มาร้านเหรอคะแล้วอิงแก้วก็ยังไม่มา!”หนูรินร้องขึ้นเสียงดังกวาดตามองเหล่าพนักงานก้มหน้างุด บูรณาเปิดประตูเข้ามาพอดีช่างประจวบเหมาะกับที่แฟนสาวของทายาทใหญ่กำลังเหวี่ยงวีนคนในร้ายอย่างเกรี้ยวกราด บูรณายังคงตกใจเล็กน้อยที่เพิ่งเคยเจอกิริยาร้ายๆ ของคุณหนูแสนดีแต่หล่อนก็ปรับอารมณ์ได้รวดเร็วเธอลดน้ำเสียงลงเมื่อบูรณาชวนสนทนา “สวัสดีค่ะคุณริน” “ดีค่ะนี่พี่ภูก็ยังไม่เข้าร้านหรือคะ รินคิดว่ามานานแล้วซะอีกพักนี้พี่ภูมีปัญหาจริงๆ ชอบหายแวบบ่อยๆ แล้วก็ชอบหายไปพร้อมกับอิงแก้วด้วย เหมือนกับงานเมื่อคืน”คุณหนูรินกำลังโกรธเข้าเส้น บูรณาพอเดาออกว่าหล่อนคงจะเคืองไว้ตั้งแต่เมื่อวันแต่งงานคุณต้นโอ๊คที่ ภูธนาก็อุ้มเพื่อนเจ้าสาวออกงานและหายกันไปสองต่อสองท่ามกลางสายตาผู้คนนับร้อย “ไม่มีอะไรหรอกคิดมากไปนะค่ะ”บูรณาได้แต่คลายสถานการณ์ได้เพียงคำพูดแต่หลังจากเมื่อคืนภูธนาก็ไม่ได้มีโอกาสได้เคลียร์กับแฟนสาวคงเพราะเรื่องนี้ที่ทำให้เจ้าหล่อนมาถึงร้านกาแฟแต่เช้า "จะไม่ให้รินคิดมากหรือคะแฟนตัวเองทั้งคนหายไปต่อหน้าต่อตา ไม่รู้ว่าแอบกิ๊กกับยัยอิงอยู่หรือเปล่าไว้ใจไม่ได้” “คุณรินคะคุณรินเป็นแฟนพี่ภู น่าจะรู้นะคะว่าพี่ภูรักคุณมากแค่ไหน” “แต่หนูรินไม่ไว้ใจหนูรินรักพี่ภู แต่มันก็ระแวงเป็นธรรมดาและตอนนี้หนูรินก็ระแวงอิงแก้วมากด้วยเพราะพฤติกรรมของทั้งสองมันน่าสงสัย”หญิงสาวแสนสวยกลายเป็นนางมารร้ายไปทันทีเมื่อพิษรักเข้าแทรก ขณะที่พิมพาเปิดประตูเข้ามาในร้านด้วยรอยยิ้มร้ายๆ คงเพราะได้ยินเรื่องราวหมดแล้ว “เพิ่งรู้หรือคะสองคนนั้นเค้ากิ๊กกั๊กกันมานานแล้ว”คำพูดนี้ถึงกลับทำให้หนูรินสติแตก บูรณาหันไปติพิมพาด้วยสายตาเจ็บจี๊ดในใจ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 15:19:22 จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 23:19:12

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่สงสารหนูรินแล้วอ่ะ เธอแร๊งงงงส์ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 13:22:52

ความคิดเห็นที่ 5 ตกใจปากแดง จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:59:38