ความคิดเห็นที่ 1 ชั้นรักเขาในสิ่งที่เขาทำให้ชั้นซึ่งไม่เคยมีแฟนเก่าคนไหนทำแบบนี้ รักในสิ่งที่เขาพูด แต่ลืมคิดว่าไปว่า สิ่งที่พูดกับคิดนั้นมันอาจไม่เหมือนกันก็ได้ มีหลายคนที่รู้จักเขาและชั้นเคยพูดว่า “รักทางไกล แน่ใจได้ยังไงว่าเขาไม่มีใคร” ชั้นยืนยันหนักแน่นกับทุกคนว่า ชั้นเชื่อใจ ไว้ใจเขาในเรื่องนี้ว่าเขาจะไม่มีใคร แต่มันคงเป็นเรื่องโง่ที่เชื่อแบบนั้น...แต่ชั้นเชื่อจริง ๆ แม้กระทั่งพ่อแม่ก็ยังถามเรื่องนี้ ชั้นยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีทาง....เพราะเสียงตามสายที่คุยกันตลอดเวลา ทุกวัน ทำให้ชั้นเชื่อเช่นนั้นจริง ๆ ชั้นไม่เคยระแววสักนิดว่าเขาจะไปมีใคร... ชั้นเคยบอกเขาว่า ...ถ้ามีพบคนใหม่ที่ถูกใจกว่าให้บอกกันตรง ๆ ระยะทางระหว่างเรามันห่างกันก็เข้าใจ และด้วยอาชีพของเขาที่ต้องพบปะผู้คนทำให้ชั้นคิดว่า เขาอาจเจอใครก็ได้ เพราะเราไม่ได้ผูกพันกันถึงขนาดจะเก็บซึ่งกันและกันไว้ เพียงแค่ตอนนี้เรารักกันเท่านั้นเอง... สำหรับชั้น ตลอดเวลาที่คบกัน ชั้นก็มีเพียงเขาเท่านั้น ชั้นนิยมมีแฟนทีละคน  ไม่ใช่คบเผื่อเลือกอย่างที่นิยมกันในสมัยนี้  แต่ก็มีบางครั้งที่ปากดี สัพยอก หยอกล้อเขาไปแรง ๆ บ้างเพื่อดูความหึงหวงของเขา บางทีเรื่องไม่จริง เขาก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงไปเสียอย่างนั้น ลงเอยด้วยการทะเลาะกัน แบบไร้สาระของเรา เวลามีผุ้ชายเ้ดินเข้ามาในชีวิตชั้นไ่ม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ชั้นจะบอกเขาทุกครั้ง เพื่อกันความเข้าใจผิด และอีกอย่างชั้นไม่มีอะไรต้องปกปิดเรื่องผู้ชายที่ผ่านมาและผ่านไปในชีวิต เพราะตอนนั้นไม่มีใครสำคัญสำหรับชั้นเท่ากับเขา!!! เกือบสองปีที่คบกัน เรามีเรื่องจุกจิกทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งเป็นเรื่องเล็กน้อย ๆ ระหว่างเรา ไม่เคยมีเรื่องมือที่สามที่สี่มาให้เราทะเลาะกันเลยสักครั้ง แต่ไม่ว่าตัวเขาจะผิดหรือถูก เขาก็ไม่เคยเป็นฝ่ายง้อ มีแต่ชั้นเท่านั้นที่ง้อเขา เพราะถือว่า สิ่งเล็ก ๆ แค่นี้ ทำไมเราจะลดทิฐิลงง้อคนที่เรารักไม่ได้....เพราะคิดอย่างนี้ละมั่ง เรื่องระหว่างเราจึงมีคนที่สามเข้ามาเกี่ยว ใกล้จะคบสองปี...เราห่างกันมากขึ้น ความคาดหวังที่ชั้นมีให้เขาลดลงจนถึงขีดต่ำสุด เพราะเขาไม่เคยพูด หรือ แสดงอะไรให้ชั้นเห็นว่าเขากระตือรือล้นเหมือนแรก ๆ ที่เราคบกันเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวที่ไม่ลงตัวของเขา ระหว่างเราห่างกันมาขึ้นโดยที่ชั้นไม่เคยเฉลียวใจว่าในความสัมพันของเรามี เธออีกคนเข้ามาเกี่ยวข้อง...เป็นวงกลมอีกวงหนึ่งซึ่งซ้อนอยู่ในวงกลมที่ยุ่งเหยิงของเขา ชั้น และครอบครัวเขา จนวันสุดท้ายที่เราบอกเลิกกัน...ชั้นคิดมาตลอดว่าตัวเองมีส่วนผิดที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ หลายครั้งที่ความอดทนกับเขาถึงขีดต่ำสุด แต่ชั้นก็ไม่เคยจะบอกเลิกกับเขาได้สักครั้ง เพราะชั้นคิดว่าเขาเป็นความรับผิดชอบของชั้น แต่สำหรับเขาคงไม่ใช่... มันเจ็บในวันบอกเลิกรากัน แต่...สิ่งที่ดีเพียงอย่างเดียวคือ เราเปลี่ยนสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อนกัน เรายังคงคุยกัน ห่วงกันเหมือนปกติ เพียงแต่เราสบายใจขึ้นในฐานะใหม่นี้ ไม่มีใครต้องเจ็บเพราะใครอีก จนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป... แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 02:02:34 จากคุณ : เปียร์รุส เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 01:35:01

ความคิดเห็นที่ 2 ในโลกออนไลน์ที่แสนจะกลม ทำให้ชั้นไปเจอล็อคอินหนึ่งเข้าโดยบังเอิญ และมันเป็นเรื่องบังเอิญอีกว่า ล็อคอินนี้ มันดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก... เพื่อนชายคนหนึ่งรับอาสาเข้าไปดูให้ และพบว่ามันคือ ล็อคอินของเขาอีกอันหนึ่ง ใช่สำหรับคุยกับ เธออีกคนหนึ่ง และเพื่อนคนนั้นให้ชั้นเข้าไปดูเอาเอง.. ผลปรากฏว่าชั้นเจ็บกว่าตอนเลิกกันเสียอีก เค้าเริ่มคบ คุย สนิทกับเธอคนนั้นตั้งแต่ตอนที่ยังมีชั้น และเป็นช่วงที่เขาแปลก ๆ ไปโดยที่ชั้นนึกว่าเขาเครียดเรื่องงาน มีการขึ้นไปหากันที่บ้านของเธอคนนั้นจังหวัดยอดฮิตทางภาคเหนือ และมีการที่เธอคนนั้นลงมา กทม. ไปโน่นไปนี่ ถ่ายรูปด้วยกันอยู่เป็นเดือน ๆ โดยที่ชั้นไม่ระแคะระคายสักนิดเดียว.... ข้อแก้ตัวในตอนนี้ ที่เขาบอกชั้นคือ เขาช่วยเธอคนนั้น เพราะเธอคนนั้นมีปัญหากับผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งมีครอบครัวแล้วมาติดพัน โดยการให้ยืมใช้นามสกุลเขา และขึ้นสเตตัสว่า แต่งงานกัน....โดยที่ตอนนั้นเขายังมีชั้นอยู่ และเขาไม่คิดเลยหรือว่าหากชั้นรู้ชั้นจะรู้สึกอย่างไร... มันแน่นอนอยู่แล้วว่าของใหม่ต้องดีกว่าของเก่าเสมอ ของเก่าอย่างชั้นจะรู้สึกอะไรเขาคงไม่สนใจหรอก เพราะการมาบอกตอนนี้หลังเราเลิกกันไปแล้ว มันคือข้อแก้ตัว... ส่วนที่ทำให้ชั้นเจ็บใจยิ่งกว่านั้นคือ ...วันที่เราเลิกกัน เขาบอกรัก เธอคนนั้นผ่านหน้าจอโลกออนไลน์!!! .ในขณะที่ชั้นเศร้า เขามีความสุขกับ ผ้าพันคอและของฝากวันแห่งความรักจากเธอคนนั้น ... และเธอคนนั้นบอกว่าไม่รู้ว่าเขามีชั้น จนกระทั่งตอนใกล้เราเลิกกัน เขาถึงบอกว่ามีชั้นอยู่ในชีวิต ซึ่งความรักกำลังจะจบลง และเธอก็ทำเป็นเฉย ๆ ไม่รับรู้อะไร และคงไม่เคยนึกว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรื่องระหว่างชั้นกับเขาจบลงหรือเปล่า... เธออาจไม่ผิดที่ไม่รู้เรื่องในตอนแรก แต่เมื่อรู้แล้ว...เคยคิดถึงใจผู้หญิงอีกคนบ้างหรือเปล่าว่าจะรู้สึกยังไง ที่ยังไม่ได้เลิกกันแต่มีเธอมาเป็นยาดำแทรกอยู่ในชีวิต... มาถึงตอนนี้ เราเลิกกันแล้ว ชั้นไม่มีสิทธิ์จะโวยวายอะไรทั้งนั้น แต่สิ่งที่ชั้นรู้สึกคือ ชั้นถูกหลอกมาตลอด สิ่งที่เขาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับตัวเขา ตอนนี้ชั้นไม่รู้แล้วว่าเรื่องไหนมันจริงหรือมันเท็จ หรือเป็นเพียงนิยายที่เขาแต่งขึ้นเรียกร้องความสนใจจากชั้น สิ่งที่เขาทำกับเธอคนนั้น เป็นสิ่งเดียวกับที่เขาเคยทำให้ชั้น ผู้ชายอบอุ่น น่ารัก น่าคบหา...เป็นคนแสนดีที่ใคร ๆ ก็อยากอยู่ใกล้...ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่างเหมือนกันราวกับย้อนวันเวลากลับไป เพียงแต่ละครฉากนั้นเปลี่ยนนักแสดงนำก็เท่านั้น ชั้นไม่ได้โทษว่าใครผิดในเรื่องนี้...แต่ชั้นโทษตัวเองที่ลดความระวัง ปิดหูตัวเอง ปิดตาตัวเอง เพราะความรัก.....สิ่งที่รู้สึกในตอนนี้ นอกจากความเสียใจ ยังมีศรัทธาที่สูญเสียไปอีกด้วย เพื่อนคนหนึ่งบอกว่าที่ชั้นรู้สึกแบบนี้เป็นเพราะชั้นยังรักเขาอยู่ ...มันก็คงเป็นเรื่องจริง... ใครจะไปลืมคนที่เคยดีกับตนเองได้ล่ะ...ส่วนดีที่เขาตั้งใจทำให้มันก็มีมาก แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ความดีที่มีมากของเขาลดลงคือ การปิดบังเรื่องเธอคนนั้นกับชั้น ไม่ว่าเขาจะทำไปด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่..... วันนี้ชั้นเลือกแล้วว่าจะทิ้งมันไปทุกอย่าง ชั้นสูญเสียศรัทธาที่มีกับผู้ชายคนนั้น สูญเสียความไว้วางใจที่เคยมีให้เขามาตลอด...สิ่งเดียวที่ชั้นทนไม่ได้เอาจริง ๆ คือเรื่องนี้การโกหกหลอกลวงกัน... แต่ก็มีสิ่งที่ชั้นต้องขอบคุณเขาก็คือ .... เหตุการณ์นี้ทำให้ ชั้นรู้ว่า มีใครกี่คนที่รักและห่วงใยเราอย่างจริงจัง คอยยืนอยู่ข้าง ๆ และให้คำปรึกษาดี กับชั้นคอยประคับประคองกันไม่ให้ความรู้สึกมันแย่กว่าที่เป็น และใครกันบ้างที่เอ่ยปากบอกห่วงใยแต่จริง ๆ แล้วไม่ได้รู้สึกแบบนั้นทำให้รู้ว่าบางทีคนธรรมดาก็เขียนสคริปได้ดีกว่านักเขียนบทละครโทรทัศน์เสียอีก ต้องขอบคุณเขาด้วยที่เคยรักกัน...ขอบคุณสำหรับความหวังดีที่มีให้กันในวันเวลาที่เคยดี ...สิ่งไหนที่ชั้นเคยทำไม่ดีกับเขาไว้ก็ขอโทษเอาไว้ตรงนี้...และสิ่งที่เขาทำกับชั้น ๆ อโหสิให้ตรงนี้เลย ชั้นจะทิ้งมันลงถังขยะให้หมด..ก่อนที่ชั้นจะรู้สึกเกลียดเขาไปมากกว่านี้... และสำหรับเธอ...ขอบคุณที่ทำให้ตาสว่างและรับรู้ความจริงในวันนี้... ชั้นกำลังจะก้าวเดินอีกครั้งพร้อมกับประสบการณ์ชีวิตดี ๆ อีกครั้งที่มันคงทำให้ชั้นแกร่งขึ้นและมองผู้ชายคนต่อไปได้อย่างลึกซึ้งขึ้น...ขอบคุณ เธอและเขาจริง ๆ ... the end ปล. แก้ไขคำผิด และทำัตัวหนา แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 02:07:05 จากคุณ : เปียร์รุส เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 01:35:29

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีจ้า...เพื่อน ๆ ชาวถนน.. คืนที่น่าปวดหัวนี้ขอประเดิมความเรียงฝึกมือ ฝึกสมอง ดูว่ามือตกลงไปเท่าไร ก่อนจะกลับเข้าโหมดเขียนงานนะคะ เพราะหยุดเขียนงานไปตั้งแต่ก่อนเลือกตั้ง และพอเลือกตั้งเสร็จ ก็ยังไม่เสร็จภาระกิจ เพราะ กกต. ยังไ่ม่ประกาศผล วันนี้โอเคภาระกิจเสร็จสิ้น ประกอบกับมีเรื่องยุ่ง ๆ มากมายเกิดขึ้้นในชีวิต ...เลยทำให้งานเขียนค้างสะดุด แต่คืนนี้ดันมีแรงจะเขียนบทความ ซึ่งลงไปในบล็อคแล้ว และก็เลยเถิดมาเป็นความเรียงเรื่องนี้อีกเรื่องหนึ่ง เขียนเสร็จเหมือนยกภูเขาออกจากอกยังไงอย่างนั้น...โล่งงงโปร่ง และคาดว่า จะกลับไปเริ่มงานเขียนได้อีกครั้ัง เพราะดูเหมือนไฟที่มอด ๆ จะกลับมาลุกฮืออีกครั้ง หลังจากมอดไปเสียหลายเดือน... อย่างไรก็ตามใครที่ติดตาม กลางผืนทรายปลายผืนฟ้าอยู่ รับรองว่า ปลายอาทิตย์จะเอาตอนต่อไปมาลงให้นะคะ.. สุดท้าย มีอะไรติ ก็ รบกวนบอกกันใน คคห. นะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วย ^-^ราตรีสวัสดิ์ครับพี่น้องชาวถนน... ขอบคุณค่ะ นัทจ้า แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 01:51:54 จากคุณ : เปียร์รุส เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 01:41:16

ความคิดเห็นที่ 4 คนในเรื่องหมดรัก แต่คนเขียนไม่หมดไฟเนอะ ^^ เรื่องนี้ ติดอยู่อย่างเดียวอะค่ะ พี่นัท ตรงใช้สรรพนาม 'ชั้น' ที่ใช้แทน 'ฉัน' นี่แหละ ทำใจให้ชินกับสรรพนามแบบนี้ไม่ได้เลยแฮะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 10:47:11

ความคิดเห็นที่ 5 เจ็บเหมือนๆกันกับตัวเอง เพียงเปลี่ยนจากเขาเป็นเธอ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 13:19:31

ความคิดเห็นที่ 6 เม้นท์ก่อนอ่าน *-* โหมดงานยุ่งผ่านพ้นไปแล้ว ทีนี้โหมดปั่นงานต่อ..ก็ยุ่งไม่แพ้กันหรอก เอ้า.. นัทกามล ฉู้ๆ   ........................................................................... อ่านแล้วเม้นท์ *-* เป็นเรื่องที่ยากมากๆ ที่จะเล่าความเรียง ผ่านชั้น เรา และเขา โดยเรียบเรียงให้เข้าใจได้ง่ายแบบนี้ ภาษาเขียน ถ้าเขียนบนเหตุผล จะบอกเล่าได้ดี เมื่อไหร่ที่ภาษาเขียน เต็มไปด้วยอารมณ์ จะชวนกระชาก อารมณ์ผู้อ่านไปด้วย เจ็บ ร้าว เศร้า กับ "ชั้น" ไปด้วย.. และหวังลึกๆ ว่า "ชั้น" ในความเรียงนี้ จะ "ลุกขึ้นสู้ได้ใหม่" อย่างจริงจัง ไม่ต้องไปง้อ.. สู้โว้ย !!!!! แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 14:14:10 จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 14:00:05

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านลื่นไหล ไม่มีสะดุด ชั้นนี่แกร่งนอกแกร่งในจริง ๆ จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:05:58

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 20:17:12

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า T__T เธอเศร้า...แต่เค้าอยากเอาใจช่วย Fighing!!!! เฮือก....อินจัด จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 21:30:47

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาอ่านเพราะเชื่อมือผู้เขียน แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 06:12:09

ความคิดเห็นที่ 11 จะบอกว่าคล้ายกับชีวิตส่วนหนึ่ง ในอดีตที่ผ่านมาแล้วเลยค้า ทีแรกก็ไม่กล้าเข้ามาอ่าน แต่พออ่านแล้วก็รู้สึกดีนะ ชอบค่ะ เพีียงแต่บางทีก็งง ๆ เล็กน้อย มันงงตรงการแทนตัวนิดหน่อย แต่เข้าใจและโอเคค่ะ อิอิ จากคุณ : หนูเก๋ เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 11:22:30

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วอยากบอกให้ "ชั้น" สะบัดบ๊อบใส่ แล้วเดินต่อไป อิอิ ดีใจ ที่ไฟเลิกมอดนะคะ หนมจีนจะรออ่านงานอื่นๆน้า จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 13:18:06 A:202.142.216.87 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 13 ถเาใช้ฉันคงจะลื่นขึ้นอีกเยอะเลยเนอะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 19:53:46

ความคิดเห็นที่ 14 มาอ่านค่ะ สงสัยว่าถ้าเจอแบบนี้คงไม่อยากคบแม้กระทั่งเป็นเพื่อนแล้วมั้ง จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 01:12:59