จดหมาย

17 ถนนสีลม แขวงสีลม เขตบางรัก
กรุงเทพมหานคร 10500
5 กรกฎาคม 2554

สวัสดีดาร์ลิ่งของฉัน

นี่คงเป็นจดหมายฉบับแรกและฉบับสุดท้ายที่ฉันเขียนถึงคุณ ความในใจที่ฉันอยากจะระบายผ่านข้อความในจดหมายฉบับนี้นั้นเป็นเรื่องที่ฉันเก็บอยู่คนเดียวมาได้นานแล้วล่ะ ตั้งแต่ได้เจอคุณครั้งแรกที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ฉันก็รู้สึกว่าเราทั้งสองคนมีอะไรหลายอย่างที่คล้ายกัน นี่จะเรียกว่ารักแรกพบได้หรือเปล่านะ แต่หัวใจของฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะจนแทบจะหลุดออกมากองอยู่ตรงหน้า ยิ่งตอนที่ฉันกำลังแอบเดินเข้าไปใกล้โดยที่คุณไม่รู้ตัว หัวใจมันก็ยิ่งสูบฉีดเลือดจนใบหน้าของฉันแดงก่ำไปหมด

นับจากวันนั้นฉันก็มักวนเวียนอยู่แถว ๆ ที่คุณมักจะไปนั่งวาดรูปกับเพื่อน ๆ ฉันชอบมองดูตอนที่คุณกำลังตั้งใจเขียนงานออกมาสักชิ้นหนึ่ง แววตาของคุณมันช่างอบอุ่นกว่าผู้ชายคนไหนที่ฉันเคยพบมาก่อนในชีวิต ริมฝีปากของคุณเรียวเล็กสวยงามกว่าของผู้หญิงเป็นไหน ๆ ท่าทางการนั่งของคุณก็มั่นคงเสมอเหมือนกับว่าไม่มีอะไรจะมาทำร้ายคุณได้ และฝ่ามือของคุณที่จับดินสอแท่งนั้นก็ช่างพลิ้วไหวเสียเหลือเกิน แถมรูปที่คุณวาดออกมานั้นไม่ต่างอะไรกับผลงานของมืออาชีพเลยทีเดียว

และแล้วฉันก็มีโอกาสได้พูดคุยกับคุณเป็นครั้งแรก ซึ่งคุณคงจะจำเหตุการณ์นั้นไม่ได้หรอก ฉันกำลังรอลิฟท์อยู่ใต้ตึกเรียนช่วงตอนบ่ายที่มีนักศึกษายืนกันเต็มไปหมด ฉันน่ะมีร่างกายที่เล็ก บอบบาง ครั้นจะไปเบียดแย่งเขาเพื่อเข้าลิฟท์ก็แสนลำบาก ก็เลยมักจะได้ขึ้นลิฟท์เป็นคนท้าย ๆ ทำให้ฉันเข้าเรียนไม่ทันอยู่บ่อยครั้ง แต่วันนั้น วันที่คุณหลีกทางให้กับฉัน บอกฉันว่าเชิญคุณผู้หญิงเข้าไปก่อนเลยครับ คุณรู้ไหมฉันน่ะยิ่งหลงรักคุณมากขึ้นเพิ่มไปอีก ฉันคงไม่มีอะไรตอบแทนคุณได้นอกจากคำว่าขอบคุณค่ะ

แต่หัวใจฉันก็แทบจะขาดสะบั้นเมื่อได้เห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างกายคุณ ผู้หญิงที่มีหน้าตาสะสวยระดับนางงามจักรวาล ผู้หญิงที่คอยป้อนข้าวป้อนน้ำคุณเวลาทานอาหารกลางวัน วันนั้นฉันร้องไห้อยู่คนเดียวจนน้ำตาแทบจะออกมาเป็นสายเลือด ฉันไม่อยากให้คุณต้องไปลงเอยกับผู้หญิงที่ไม่จริงใจเท่ากับฉัน ฉันก็เลยเริ่มแผนการที่จะแยกคุณทั้งสองออกจากกัน คุณอาจจะนึกไม่ถึงว่าเรื่องที่ผู้หญิงแปลกหน้าเดินไปกอดคุณตอนที่แฟนคุณอยู่ หรือว่าเป็นเรื่องกางเกงในที่ฉันให้แม่บ้านประจำตึกที่เข้าไปทำความสะอาดห้องคุณบ่อย ๆ โยนลงบนเตียงเพื่อให้แฟนของคุณมาเจอ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้คุณสองคนทะเลาะกัน แต่ได้โปรดอย่าโกรธฉันเลยนะ ที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าฉันรักคุณมากนั่นเอง

เมื่อคุณทั้งสองคนเลิกกัน โลกสีชมพูของฉันก็กลับมาเบ่งบานยิ่งกว่าเดิม ฉันได้คุณกลับมาในครอบครองอีกครั้ง ช่วงแรกที่ฉันเห็นคุณเศร้า ฉันอยากจะเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เพื่อปลอบโยนคุณ แต่ใจฉันก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นสักที ฉันก็เลยหาโอกาสในวันวาเลนไทน์ทำช็อคโกแล็ตชิ้นหนึ่งขึ้นมา และเพราะฉันอยากให้คุณหลงฉัน รักฉันเหมือนยัยผู้หญิงคนนั้น ฉันก็เลยผสมประจำเดือนของฉันลงไปตามความเชื่อของคนโบราณ คุณรู้ไหมฉันใส่มันลงไปเยอะทีเดียวเลยแหละ หวังว่าช็อคโกแล็ตชิ้นนั้นที่วางไว้บนโต๊ะคงอร่อยถูกปากคุณนะ

เวลาที่ฉันอยู่คนเดียวก็มักจะคิดถึงคุณตลอด คุณรู้ไหมว่าคุณน่ะทำให้ฉันเกิดอารมณ์ทางเพศอย่างฉุดไม่อยู่ ฉันจินตนาการถึงคุณเวลาช่วยตัวเองทุกครั้ง นิ้วของฉันที่สอดใส่เข้าไปในระหว่างกลีบดอกกุหลาบมันก็เหมือนนิ้วของคุณที่กำลังทำให้ฉันละลายไปในทันทีทันใด ทรวงสรรค์ที่คุณพาฉันไปทุกวันมันทำให้ฉันอยากจะมีอะไรกับคุณ อยากจะรับน้ำรักของคุณเข้ามาให้เต็มช่องท้องของฉัน มันน่าอายใช่ไหมที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะมาเขียนระบายความในใจที่น่าสมเพชกับผู้ชายที่เธอแอบรักแบบนี้

ตอนนี้ฉันไม่สนใจแล้วล่ะว่าใครจะมองฉันเป็นผู้หญิงยังไง ขอแค่ให้คุณมองฉันเป็นคนพิเศษคนเดียวของคุณตลอดไปก็เกินพอแล้ว รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้ฉันเป็นบ้า ฉันไม่สามารถเลิกคิดถึงคุณได้สักวินาทีเดียว คุณเป็นเหตุผลที่ฉันเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ คุณเป็นแรงบันดาลใจ และคุณคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฉัน ฉันไม่อยากเสียคุณไปเลยจริง ๆ ฉันพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับคุณ แต่ทำไม ทำไมฉันถึงไม่มีความกล้า ความกล้าของฉันถูกคุณทำลายไปทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ฉันภาวนาขอให้คุณได้สังเกตเห็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้และสนใจเดินเข้ามาคุยกับเธอก่อนสักครั้งก็ยังดี

ความต้องการของฉันมันไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป การช่วยตัวเองของฉันมันรุนแรงมากขึ้น บ่อยขึ้น บางครั้งฉันก็แอบทำกับตัวเองเมื่ออยู่ในห้องเรียนด้วย เวลาฉันมองไปทางไหนฉันก็เห็นแต่คุณ หน้าทุกคนกลายเป็นคุณ จนสติของฉันแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ อานุภาพของความรักนั้นมันช่างน่าหลงใหลจนฉันไม่อาจถอนตัวได้อีกแล้ว ฉันขอสารภาพว่าฉันจ้างให้แม่บ้านขโมยกางเกงในของคุณมาด้วย ซึ่งไม่ต้องแปลกใจหรอกนะว่าทำไมกางเกงในของคุณมักจะหายไปอยู่บ่อย ๆ และมันก็กลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่างน้อยเวลาฉันใช้เสร็จฉันก็ซักกลับไปให้คุณก็แล้วกันล่ะ

เวลาแห่งการจากลาก็มาถึง วันที่เราทั้งสองคนต่างก็เรียนจบหลักสูตรของทางมหาวิทยาลัย ฉันรู้ว่าฉันอาจจะไม่ได้พบเจอคุณอีกแล้ว โลกของฉันมันกลับมาดำมืดอีกครั้ง ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรคุณถึงจะเข้าใจในความรักอันแสนบริสุทธิ์ของฉัน รู้ไหมว่าการเกิดเป็นผู้หญิงน่ะมันช่างแสนโหดร้าย ฉันไม่สามารถเข้าไปทำความรู้จักผู้ชายที่ฉันชอบได้ก่อน ถ้าฉันทำแบบนั้นคนอื่น ๆ ก็คงตราหน้าฉันว่าฉันเป็นพวกไฟแรง ทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลย ฉันมองดูคุณถ่ายรูปรับปริญญากับเพื่อน ๆ สีหน้าของคุณช่างมีความสุข ต่างกับฉัน ฉันไม่มีใครเลยแม้สักคนเดียว เด็กกำพร้าที่กู้เงินเรียนอย่างฉันใครเล่าที่อยากจะมาสนใจ

แต่แล้วพรหมลิขิตของเราก็กลับมาอีกจนได้ ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้มาทำงานอยู่ที่เดียวกัน ถึงแม้จะเป็นคนละแผนกก็เถอะ ฉันได้โอกาสที่มาอยู่ใกล้คุณอีกครั้ง บางครั้งฉันก็ได้คุยกับคุยด้วยนะ ฉันรู้สึกว่าความกล้าของฉันมันเพิ่มมากขึ้น แววตาของคุณในตอนนี้ก็ยังอบอุ่นเหมือนเดิม ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปเป็นครั้งที่สอง ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครองหัวใจคุณ ร่างกายของคุณ ฉันจะทำให้คุณมีความสุขอย่างที่ผู้หญิงคนใดไม่สามารถทำได้ เราสองคนจะขึ้นสวรรค์พร้อม ๆ กันทุกคืน

ระหว่างที่คุณอ่านจดหมายฉบับนี้อยู่ก็คงเป็นวันพฤหัสบดีที่ 7 กรกฎาคม 2554 ซึ่งเป็นวันที่ฉันกำลังเดินทางไปหาคุณที่หอพักใกล้ที่ทำงาน ฉันตั้งใจว่าวันนี้เราสองคนจะได้ทำกิจกรรมร่วมกันหลายอย่าง คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้คุณทาน ฉันจะพาคุณไปเที่ยวที่ที่คุณอยากไป ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ขอแค่ให้คุณบอกมา แต่ได้โปรดอย่าปฏิเสธฉันเลย ในโลกนี้ฉันมีแต่คุณคนเดียว ไม่มีผู้ชายคนไหนมาแทนคุณได้อีกแล้ว ฉันอยากจะใช้ชีวิตกับคุณไปจนวันตาย

ถ้าคุณไม่ยอมรับรักของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉัน ฉันคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอามีดปักลงกลางใจของคุณเสีย โทษฐานที่ทำให้ฉันใจสลาย ใจจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ เพราะถ้าคุณตายไปฉันจะทำรักกับคุณได้ยังไง แล้วลูกของเราในอนาคตล่ะ ฉันคงอาจจะทำใจไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คุณอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ฉันรักคุณนะดาร์ลิ่งของฉัน และเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ฉันสัญญา...

ด้วยรักที่แสนบริสุทธิ์จากใจของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ
ดาร์ลิ่งของคุณ

อยากจะจัดขอความให้เหมือนกับจดหมาย แต่อัพขึ้นเว็ปแล้วมันดูเพี้ยน ๆ เลยเอาแบบนี้แล้วกันนะครับ ขอบคุณทุกคำวิจารณ์ครับผม

แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 12:31:59

จากคุณ	: MazzCazz
เขียนเมื่อ	: 28 ก.ค. 54 12:30:46