- - - - - - - - - - - -
หากในทุกๆ วันของคุณ
มีผู้คนเดินผ่านคุณ ..หลายร้อย ..หลายพันคน
แต่ไม่มีใคร พยายามที่จะทำความรู้จัก หรือ แม้แต่เพียงแค่จะจำหน้าตากัน
นั่น ..ทำให้เราไม่ต่างไปจาก ' ก้อนฝุ่น ' ที่ลอยเคว้งคว้างไปมาในอากาศ
มันคงต้องมีอะไรสักอย่างสิ ??
ที่เล่นตลกกับโชคชะตา
จนทำให้ คุณ มาเจอะเจอกับ ผม
แต่สำหรับความคิดของผมน่ะเหรอครับ ?
เ รื่ อ ง ทั้ ง ห ม ด นี่ . . มั น ก็ เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ . . . . .
ค น แ ป ล ก ห น้ า . . ที่ รู้ จั ก กั น
D u s t _ i n _ a _ C r o w d
สวัสดีครับผม
สวัสดีค่ะ
- - หญิงสาวรูปร่างเจ้าเนื้อเล็กน้อย กล่าวคำทักทาย ด้วยความเคอะเขิน - -
ผมชื่อ เอก นะครับ
แต่เพื่อนๆ ผม ชอบเรียกผมว่า โย่ง น่ะครับ
- - หญิงสาวยิ้ม และพอเข้าใจฉายาที่เพื่อนของเขาตั้งให้
ด้วยรูปร่างสูงโปร่ง ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า - -
งั้น อ้อม เรียกคุณ ว่า คุณโย่ง แล้วกันนะคะ
- - ชายหญิงทั้งสอง ยิ้มให้กัน - -
ขอบคุณนะครับ ที่คุณอ้อม อุตส่าห์มา
ค่ะ .. ก็ถือเสียว่า มาเจอเพื่อนใหม่ละกันเนอะ
ครับ
- - ชายหนุ่มร่างสูง ยิ้มให้อีกครั้ง - -
คุณอ้อม อายุเท่าไหร่แล้วครับ .. อุ้ย .. ถามได้มั้ยครับเนี่ย ??
555 ถามตอนเดทแรกเลยเหรอคะ
ขอโทษทีครับ บางทีผมก็เป็นคนแบบนี้อะครับ
ไม่ค่อยประสีประสาเรื่องแบบนี้เท่าไหร่
อ้อม ก็เหมือนกันอะค่ะ
- - มือของเธอ ขยับแว่นตากรอบสีขาว-ขาสีส้มสวยน่ารัก - -
หมายถึง คุณอ้อม ไม่ค่อยได้ออกมาทานข้าวกับหนุ่มๆ คนอื่นน่ะเหรอครับ ??
ไม่จริงมั้งครับ .. คุณอ้อมออกจะ .. เอ่อ ..
ออกจะอะไรเหรอคะ ??
.. ก็แบบว่า .. หน้าตาน่ารักแบบนี้อะครับ .. แหะ แหะ
เว่อร์และ เว่อร์และ
- - หญิงสาวยิ้มจนแก้มอูมๆ ของเธอแทบปริ - -
แถมใส่แว่นอีกตะหากด้วยครับ
มันไม่ดูแก่กว่าอายุจริงเหรอคะ อ้อมว่า อ้อมใส่แล้วแก๊ .. แก่นะ
อุ้ย .. ไม่เลยครับ ไม่เลย
ผมว่าน่ารักดีออก.. ผู้หญิงใส่แว่น อะครับ
สั่งอาหารดีกว่าเนอะ ..
- - เธอรีบฉวยเมนูมาอ่าน เพื่อปิดบังหน้าที่กำลังแดงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ - -
- - ชายร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีสะอาด กวักมือเรียกบริกรสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก - -
เอาสลัดไก่ เอาเนื้ออกอย่างเดียวนะคะ .. อื้มม์ .. เท่านั้นค่ะ
- - เธอพูดกับบริกร ด้วยเสียงแหลมเล็กของเธอ - -
แค่นี้เหรอครับ .. ทำไมทานน้อยจัง ??
ช่วงนี้น้ำหนักขึ้นอะค่ะ ทานเยอะไม่ได้
อุ้ย !! สั่งอีกเลยครับ ยังกินได้อีกตั้งเยอะ
อย่างคุณอ้อมนี่อ้วนตรงไหนเหรอ ??
- - บริกรสาวรูปร่างผอมเพรียว แอบมองเธอด้วยหางตา - -
แหม .. คุณโย่งก็พูดได้นิ .. ออกจะผอมแบบนี้
ไม่เอาครับ ไม่เอา .. ยกเลิกสลัดเนาะ .. สั่งใหม่ สั่งใหม่
.
.
.
.
ไม่กี่นาทีถัดมา
อาหารหลายจานถูกเสิร์ฟจนเกือบเต็มโต๊ะ
เขาทั้งสอง เริ่มลงมือรับประทานอาหารกัน ..
'อ้อม'
เป็นหญิงสาวรูปร่างท้วมมาตั้งแต่ยังเด็ก
อดอาหารยังไง ก็ไม่ได้ช่วยให้น้ำหนักเธอลดลงเลย
ไม่น่าแปลกใจ ที่คำล้อเลียนที่ได้ยินจนชินหู
คงไม่พ้น อีหมูตอน หรือ อีอ้วน
ดูจากรูปร่าง และหน้าตา คงเป็นไปได้ยากมาก
ที่จะมีใครสักคนมาหลงชอบเธอ
'โย่ง'
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง
หากเอาเขาไปยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน
หน้าตาหล่อแค่พอประมาณแบบเขา ก็คงถูกกลืนไปกับฝูงชนเป็นแน่
หากแต่ อะไร จะสำคัญไปกว่า
เวลานี้ ที่พวกเขา ได้นั่งอยู่ด้วยกัน ที่มุมเล็กๆ มุมหนึ่ง
บนโลกแห่ง 'ก้อนฝุ่น' ใบนี้
อิ่มมากเลยค่ะ
ผมก็ด้วย
อ้อม ไม่ได้กินของอร่อยๆ แบบนี้มานานมาก
เพราะ กินนิดเดียว น้ำหนักอ้อมก็ขึ้นพรวดเลย
เหรอครับ .. ทำไมผมไม่เห็นรู้สึกว่า คุณอ้อม .. แบบว่า อ้วนเลยนะ
ก็ดีออก จ้ำม่ำนิดหน่อย ก็น่ารักดี
- - หญิงสาว เห็นใบหน้ายิ้มของชายผู้ที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม แล้วอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเธอถึงโชคดีขนาดนี้ - -
แล้วคุณโย่งชอบทำอะไรคะ เวลาว่างๆ
- - เธอเปลี่ยนเรื่องคุย แก้เขิน - -
อืมม์ .. เอาแบบธรรมดา หรือ แบบแปลกๆ ดีครับ
ยังไงคะ ??
ถ้าทั่วไป ก็ฟังเพลง อ่านหนังสือน่ะครับ
แล้วแบบแปลกๆ ล่ะ
อืมม์ .. เล่าได้มั้ยเนี่ย ฮะฮะ
- - หญิงสาวพยักหน้า และแสดงท่าทีสนใจ - -
.. คือ เวลาว่าง ผมมักชอบจะไปนั่งคิดอะไรเงียบๆ คนเดียว
ก็ไม่แปลกนี่คะ ??
ครับ แต่ .. ผมจะออกไปซื้อตั๋วรถทัวร์แบบมั่วๆ ซั่วๆ
ที่ปลายทางไปที่ไหนก็ได้ 2 ที่นั่ง
ที่นั่งหนึ่งสำหรับผม อีกที่นั่งหนึ่งสำหรับ ความว่างเปล่า ..
พักนึง.. ผมก็มักหยิบมือถือ มากดเบอร์มั่วๆ ลงไป
แล้วโทรหาคนแปลกหน้าน่ะครับ
แบบที่โทรมาเจออ้อม อะเหรอคะ ??
- - เขายิ้ม - -
ทำไมถึงทำอะไรแบบนั้นล่ะคะ ??
ไม่รู้สิ .. ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ทำแบบนั้นไปทำไม
ลึกๆ ผมก็แบบว่า รู้สึกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ คน น่ะครับ
มันอธิบายยากอยู่สักหน่อย ..
คือ .. ผมรู้สึกว่า มนุษย์เรา น่าจะเกิดขึ้นมาบนโลก ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มันคือเหตุผลอะไร ..
แต่ตอนนี้ ผมอายุเกือบๆ จะ 30 แล้ว และคงจะเหลือเวลาอีกสักครึ่งชีวิตล่ะมั้ง
ที่จะตามหามัน
- - เธอยิ้มให้เขาที่มีสีหน้าเศร้าลงเล็กน้อย - -
.. ผมโทรไปหาคนที่ผมไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ..
ผมก็แค่ ..ไม่อยากรู้สึกว่า คนเรา เป็นเพียงแค่ เศษผง ลอยเคว้งไปมาในอากาศ
แต่ก็ไม่แปลกหรอกครับ แทบไม่มีใคร คุยอะไรกับผมเลย
.. จริงๆ ผมก็เป็นแค่ คนแปลกหน้า .. เท่านั้นเอง ..
- - เธอเอื้อมมือ ไปแตะมือของเขา - -
แต่ตอนนี้ .. เราก็รู้จักกันแล้วนี่คะ
.
.
.
.
.
ไม่น่าแปลกใจ คิวรอจ่ายเงินค่าสินค้า ยาวเหยียดเป็นหางว่าว
ในช่วงเวลาเย็นหลังเลิกงานแบบนี้
" มีบัตรสะสมแต้ม Super Smart Reward มั้ยครับ ?? "
ชายหนุ่มวัยกลางคนอุ้มลูกชายตัวเล็กๆ ที่ร้องไห้งอแงในอ้อมแขน
ยื่นบัตรพลาสติกให้กับพนักงานที่เคาน์เตอร์เก็บเงิน
บัตรถูกรูดผ่านเครื่อง ก่อนที่กองสินค้าที่วางอยู่บนแท่น
จะค่อยๆ ถูกหยิบขึ้นแสกนด้วยเครื่องอ่านบาร์โค้ด
สินค้าหลายชิ้นถูกบรรจุลงในถุงพลาสติกหลายใบ
" ขอบคุณที่มาใช้บริการนะครับ ...... คนต่อไป เชิญเลยครับ "
หญิงสาวยื่นบัตรพลาสติกใบหนึ่งให้
พนักงานชายรูปร่างสูง ก้มเหลือบมองหน้าเธอแว่บหนึ่ง
" ต้องขอโทษด้วยนะครับ เครื่องรูดบัตรเสียพอดี น่ะครับ ..
รบกวนขอเป็นเบอร์มือถือแทนนะครับ "
หญิงสาวเจ้าเนื้อ บอกเบอร์โทรศัพท์มือถือของเธอออกไป
" 0 8 1 - . . . "
หากในทุกๆ วันของคุณ
มีผู้คนเดินผ่านคุณ ..หลายร้อย ..หลายพันคน
แต่ไม่มีใคร พยายามที่จะทำความรู้จัก หรือ แม้แต่เพียงแค่จะจำหน้าตากัน
ทำให้เราไม่ต่างไปจาก ' ก้อนฝุ่น ' ที่ลอยเคว้งคว้างไปมาในอากาศ
มันคงต้องมีอะไรสักอย่างสิ ??
ที่เล่นตลกกับโชคชะตา
จนทำให้ คุณ มาเจอะเจอกับ ผม
เสียงผู้ประกาศข่าว ดังขึ้นจาก LCD ขนาด 32 นิ้ว
ที่ถูกแขวนด้วยโครงเหล็กบนฝ้าเพดานใกล้ๆ
" ... ความคืบหน้า ในการตามล่าหาฆาตกรต่อเนื่อง
ที่สังหารเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย .. ตอนนี้เป็นประเด็นขึ้นมาอีกครั้ง
เนื่องจาก ตำรวจสอบสวนคลื่นสัญญาณมือถือของผู้ตาย ได้มีการโทรออกอีกหลายสิบครั้ง
หลังจากที่ได้พบศพเหยื่อ ใกล้ป่าละเมาะริมแม่น้ำเจ้าพระยา ... "
แต่สำหรับความคิดของผมน่ะเหรอครับ ?
เ รื่ อ ง ทั้ ง ห ม ด นี่ . . มั น ก็ เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ . . . . .
ผมรู้สึก ถูกใจคุณ ขึ้นมา ... ก็เท่านั้นเอง
- - - - - - - - - -
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 17:08:39
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 17:04:25
* * * * * ค น แ ป ล ก ห น้ า . . ที่ รู้ จั ก กั น * * * * *
