ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องราวต่างๆ เริ่มจะบานปลาย คอนรอยแทบไม่มีสมาธิจะทำงาน เขามองสารจากอีกมณฑลซึ่งวางค้างอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้า รายงานข้อกล่าวหาที่มีต่อเจ้ามณฑลอุลทูร์ ดูลัสกับเหล่านักรบเรเวนอย่างชัดแจ้ง ทั้งการลอบปลงพระชนม์เมื่อสี่ปีก่อน พยายามลักพาตัวเจ้าหญิงแอชลีนน์ สังหารทหารของยาร์ลาธและพลเรือนผู้ไม่เกี่ยวข้องรวมเป็นกว่าสิบคน และร้ายแรงที่สุด...วางยาอันไม่บังควรต่อเจ้าหญิง หากว่าข่าวนี้ไม่ได้มาจากมังกรน้ำแห่งทะเลตะวันตก ท่านผู้สำเร็จราชการคงไม่อาจเชื่อ เขารู้จากครั้งเจ้าหญิงพาชายคนทรายแหกคุกหนีไปยังยาร์ลาธแล้วว่าราชองครักษ์ซึ่งกลายมาเป็นพระคู่หมั้นอาจทำเรื่องใจร้อนไปบ้าง ยิ่งการเจรจาเพื่อให้เจ้าหญิงทรงตกลงที่จะเสด็จกลับเนิ่นช้า ก็อาจเป็นชนวนให้เขาเลือกลักลอบพาพระองค์กลับมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่น่าจะสังหารพลเรือน และใช้ยาตามที่เจ้ามณฑลยาร์ลาธกล่าวหา แล้วยังเรื่องการลอบปลงพระชนม์... ‘เรื่องเหลวไหลทั้งนั้น’ คือคำตอบของเจ้ามณฑลอุลทูร์หลังจากอ่านสารที่เขาส่งให้อย่างสงบ ‘มันดูถูกข้าและหน่วยเรเวนของข้าเกินไปแล้ว มังกรน้ำมันถูกงูทรายนั่นล้างสมอง หรือรวมหัวกันกุเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อหวังผลประโยชน์ร่วมกันแน่’ ‘ข้าไม่ทราบ’ ผู้สำเร็จราชการตอบ เขาไม่คิดว่าท่านเบเรคจะหลงเชื่อคำพูดของคนต่างชาตินั้นง่ายๆ โดยไม่มีมูล แต่หากจะร่วมมือเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง อีกฝ่ายก็น่าจะมีวิธีที่แยบคายกว่านี้ และมีผลประโยชน์ที่คุ้มค่าเป็นรูปธรรมยิ่งกว่า ‘ได้ยินว่าเขายังมีลูกชายอยู่อีกคนไม่ใช่หรือ เป็นไปได้ไหมที่เขาต้องการให้ลูกอีกคนได้เสกสมรสกับเจ้าหญิง แทนคนที่ตายไป’ ท่านแฟคท์นาสันนิษฐาน คอนรอยสั่นศีรษะ ‘เขาไม่เคยทำสิ่งใดที่แสดงความปรารถนานั้น’ ‘ก็เป็นไปได้ว่าอาจยังไม่ต้องการให้ใครรู้’ ชายชราเปรย ‘ข้าว่ามังกรน้ำไม่ใช่คนโง่ หากงูทรายพวกนั้นไม่มีเวทมนตร์หรือฉลาดเป็นกรด คงครอบงำเขาไม่ได้ง่ายๆ ดังนั้นต่างฝ่ายน่าจะร่วมมือกันเพื่อตัวเองมากกว่า’ ‘หมายความว่าท่านปฏิเสธข้อกล่าวหา?’ ผู้สำเร็จราชการตั้งคำถาม ‘ท่านคิดว่าข้าจะทำเรื่องหยาบช้าแบบนั้นหรือ’ เจ้ามณฑลชรากลับย้อนถาม ‘แล้วคิดว่าหน่วยของข้าจะฆ่าคนไม่เลือกหน้าอย่างที่พวกมันกล่าวหา ลูกชายข้าจะใช้ยาต่ำช้าเช่นนั้นกับเจ้าหญิง นั่นเป็นถิ่นของพวกมัน คนทั้งสองฝ่ายก็ตายไปแล้ว มันจะผสมโรง สร้างเรื่องสร้างหลักฐานให้ร้ายแรงขึ้นกว่าเดิมอย่างไรก็ได้ ข้าเชื่อว่าเมื่อลูกชายข้าเดินทางมาพร้อมกับลูกสาวของท่าน เราจะได้ทราบความจริงในไม่ช้า’ ชายวัยกลางคนพยักหน้ารับ นั่นดูเหมือนจะเป็นทางเลือกเท่าที่มี ‘แต่เรื่องสำคัญกว่านั้น...’ ท่านแฟคท์นาเอ่ยช้าๆ ‘ข้าคิดว่าพิธีเสกสมรสเลื่อนมานานเกินไปแล้ว เวลานี้ทั้งขุนนางและประชาชนล้วนแต่กระวนกระวายและไม่แน่ใจ ข้าได้ยินว่ามีข่าวลือไร้สาระ ว่าเจ้าหญิงอาจจะประชวรหนักจนสิ้นพระชนม์ และสิ้นสายเลือดราชวงศ์ไปแล้วด้วยซ้ำ’ คอนรอยได้แต่นิ่งฟัง ใช่ว่าเขาเองไม่ได้ยินข่าวลือเหล่านั้นมาบ้าง เช่นเดียวกับข่าวที่ใช่จะไม่เป็นความจริงไปเสียทีเดียว ที่ว่าเจ้าหญิงทรงหลบหนีออกจากวังไปกับคนรักที่ไร้ชาติตระกูล เนื่องจากไม่ต้องการเสกสมรสกับพระคู่หมั้น เวลานี้ อาณาจักรต่างๆ กำลังจับตามองธีร์ดีเร ในฐานะอาณาจักรที่มีทรัพยากรพร้อมมูลและเส้นทางค้าขายออกทะเล เหตุระส่ำระสายภายในอาจดึงอาณาจักรอื่นเข้าแทรกแซงได้ไม่ยาก ‘หากจำเป็นถึงที่สุด เราจะเลื่อนพิธีเสกสมรสออกไปก่อน เพื่อให้เจ้าหญิงทรงยินยอมเสด็จกลับจากยาร์ลาธได้ไหม ท่านแฟคท์นา’ ท่านผู้สำเร็จราชการตัดสินใจเลียบเคียง ‘เจ้าหญิงทรงแสดงพระประสงค์หนักแน่นว่าจะไม่เสกสมรสกับใครก็ตาม แต่ข้าคิดว่าเราน่าจะตกลงเรื่องนี้กันได้ในภายหลัง สำคัญคือหากพระองค์ไม่เสด็จกลับมา สถานการณ์ในอาณาจักรจะกลับเป็นปกติไม่ได้ หลังจากนั้น เราอาจจะรอให้เวลาช่วยทำให้ทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใดการเสกสมรสจึงสำคัญ และอาจจะให้พระองค์ได้เรียนรู้จากการทรงงานร่วมกับลูกชายของท่านในฐานะพระคู่หมั้น หากเป็นเช่นนั้นอาจจะทรงยอมรับการเสกสมรสได้’ ขุนนางชรากลับหรี่ตาและขมวดคิ้ว ‘ท่านไม่คิดว่านั่นนานไปหน่อยหรือ สิ่งสำคัญต่อธีร์ดีเรคือทั้งราชา และราชินี รวมทั้งเจ้าชายรัชทายาทที่จะประสูติมา ไม่ใช่เด็กผู้หญิงหัวดื้อที่คิดตื้นเขินแค่ว่าเมื่อสวมมงกุฎแล้ว นางจะดูแลทั้งอาณาจักรได้ด้วยตัวคนเดียวต่างหาก’ ‘แต่หากไม่รอมชอมกัน สถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งกว่านี้’ คอนรอยแย้ง ‘ไม่คิดว่าท่านรอมชอมเกินไปหน่อยหรือ ท่านคอนรอย’ เจ้ามณฑลอุลทูร์ยังคงเอ่ยเสียงเรียบ ‘เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเจ้าหญิงทรงเอาพระทัยตนเองเกินไป ทรงหนีออกจากวังเพราะหลงเชื่องูทรายพวกนั้น ทำให้ทุกคนลำบากเดือดร้อนกันไปหมด ต่อให้เป็นถึงเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน เด็กที่ทำผิดก็ต้องได้รับโทษให้สำนึกอยู่ดี ด้วยเหตุนี้จึงได้มีการเฆี่ยนตีข้ารับใช้แทนไม่ใช่หรือ’ ผู้สำเร็จราชการกะพริบตาอย่างสงสัย กับคำพูดของขุนนางอาวุโส ‘ท่านหมายความว่าอย่างไร’ ‘เราควรแสดงให้พระองค์ทรงเห็นว่าต้องเสด็จกลับมาโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ใช่ยอมเอาพระทัย หากเลื่อนพิธีเสกสมรสออกไป ก็เท่ากับเปิดช่องให้ทรงถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ หรือเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข หรืออุ้มชูคนทรายพวกนั้นเข้ามาแทรกแซงในธีร์ดีเรมากกว่านี้ บางที...หากทรงสำนึกว่าพระองค์ไม่ใช่ ‘รัชทายาทพระองค์เดียวแห่งธีร์ดีเร’ เรื่องนี้อาจจะง่ายขึ้นก็ได้’ คอนรอยสังหรณ์ว่าสิ่งที่ตนกำลังจะได้ยินย่อมไม่ใช่เรื่องโสภา แต่เขาก็ยังตีสีหน้าเรียบเฉย และเพียงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ‘ท่านพูดอะไรกัน ท่านแฟคท์นา รัชทายาทของธีร์ดีเรมีเหลือเพียงเจ้าหญิงแอชลีนน์เท่านั้น’ ‘หากไม่นับ ‘บุตรนอกสมรส’ ซึ่งในกฎมณเฑียรบาลระบุว่าสามารถขึ้นครองราชย์ได้ ในกรณีที่รัชทายาทอื่นๆ สิ้นพระชนม์ หรือมีคุณสมบัติไม่เหมาะสมที่จะขึ้นครองราชย์ใดๆ’ ชายวัยกลางคนแสร้งทำเป็นไม่ตกใจ ‘ข้าไม่เคยได้ยินว่าพระราชวงศ์อลาชตาร์พระองค์ใดมีบุตรนอกสมรสที่ยังมีชีวิตอยู่ในเวลานี้’ ‘งั้นรึ’ ขุนนางชราหัวเราะขึ้นมา ‘พระราชาอาร์กาดสมัยหนุ่มน่าจะมีคนรักลับๆ อยู่สักคนสองคนนะ’ ‘เรื่องนั้นข้าไม่บังอาจทราบได้’ ‘ข้าแน่ใจว่าท่านทราบ ท่านคอนรอย ว่ามี ‘เจ้าหญิงอีกพระองค์หนึ่ง’ ซึ่งยังมีพระชนม์ชีพอยู่ และท่านก็ทราบดีด้วยว่าเจ้าหญิงพระองค์นั้นคือผู้ใด’ ผู้สำเร็จราชการบังคับตนเองให้หัวเราะ ‘ท่านไปได้ยินเรื่องไร้มูลเหล่านี้มาจากไหน’ ‘ข้าทราบว่ามีมูล แต่ท่านไม่ต้องการให้เปิดเผยออกไปแน่นอน’ เจ้ามณฑลอาวุโสดูเหมือนจะยิ้มน้อยๆ ‘ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงต้องขอให้ธิดานอกสมรสของท่านช่วย’ ‘เคียราไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้’ คอนรอยตอบเคร่งขรึม ‘ลูกที่เกิดจากความผิดพลาดในวัยหนุ่มของข้าคนนี้พบเจอแต่เรื่องเคราะห์ร้ายมาเกินพอแล้ว ท่านคงไม่คิดว่านางคือเจ้าหญิงลึกลับที่ท่านพูดถึงนั่นหรอกนะ’ ‘นั่นสิ ข้าก็ไม่คิดว่าจะมีใครเสียสละเพื่อราชวงศ์ที่กำลังอ่อนแอถึงขั้นอาสาออกรับเป็นชู้ของหญิงคนรักของพระราชา เพียงเพราะสามีของนางโวยวายว่านางท้องขึ้นมาได้ทั้งๆ ที่เขาไปอยู่ชายแดนหลายเดือน ยิ่งในเมื่อสามีคนนั้นคือเพื่อนสนิทของท่านคนหนึ่งเสียด้วย’ แฟคท์นาประสานมือเข้าด้วยกัน ‘แต่ต่อให้เคียราไม่ใช่เจ้าหญิงพระองค์นั้น ข้าหวังว่าท่านจะไม่หวงห้าม หากธิดาของท่านจะทำประโยชน์เพื่ออาณาจักรบ้าง’ ‘ท่านจะให้นางทำอะไร’ ผู้สำเร็จราชการขมวดคิ้ว ‘เข้าพิธีเสกสมรสและพิธีราชาภิเษกในฐานะ ‘เจ้าหญิงแอชลีนน์’’ ‘นี่ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่ ท่านแฟคท์นา’ ชายผู้อ่อนวัยกว่าอดถามเสียงแข็งขึ้นไม่ได้ ‘จะให้เคียราสวมรอยเป็นเจ้าหญิงแทนงั้นเหรอ! ทำแบบนั้นเท่ากับลบหลู่เบื้องสูงเชียวนะ!’ ‘เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง ท่านคอนรอย’ ขุนนางชรายังคงพูดต่อไปอย่างใจเย็น ‘เพื่อให้เจ้าหญิงทรงยินยอมเสด็จกลับด้วยพระองค์เอง และจะได้ทรงตระหนัก ว่าหากทรงประพฤติตนนอกเหนือพระจริยวัตรอันสมควร พระองค์จะเป็นได้เพียง ‘เจ้าหญิงตัวปลอม’ ที่ไม่อาจอ้างสิทธิ์ใดเหนือบัลลังก์ได้อีก ยิ่งสัญลักษณ์ของพระราชวงศ์ก็ไม่ได้อยู่กับพระองค์อีกต่อไปแล้วด้วย’ ‘แต่ว่า...’ ‘หรือท่านจะให้ข้าอัญเชิญ ‘เจ้าหญิงอีกพระองค์’ ขึ้นครองราชย์แทนเสียเลย แบบนั้นเห็นจะยุ่งยากน้อยกว่า’ ชายผู้มากวัยกว่าส่งสายตามาอย่างรู้ความนัย ‘นอกจากปกป้องพระราชวงศ์อลาชตาร์แล้ว ท่านคงต้องการให้สายพระโลหิตของพระราชวงศ์ที่ครองราชย์ต่อไป ผสมสายเลือดของตระกูลแดฟนิคของท่านมากกว่ากระมัง’ ผู้สำเร็จราชการพยายามสบตาตอบคู่สนทนาอย่างเรียบเฉย แม้ไม่อาจเห็นหนทางอื่น หากขุนนางอื่นๆ รู้ว่าเจ้าหญิงแอชลีนน์ทรงหายไปจากวังเป็นเวลานานครึ่งค่อนเดือน ไปพำนักอยู่ที่ยาร์ลาธอย่างลับๆ โดยมีชายคนทรายชักพา พวกเขาย่อมคลางแคลงในพระเกียรติและสำนึกในราชภาระของพระองค์ ยิ่งรู้ว่ามีเจ้าหญิงอีกพระองค์ซึ่งสามารถเป็นรัชทายาทแทนได้ ก็ย่อมลงมติให้เจ้าหญิงแอชลีนน์ทรงหมดสิทธิ์ในพระราชบัลลังก์ ผลักดันให้เจ้าหญิงพระองค์นั้นเสกสมรสกับพระคู่หมั้นที่มีพร้อมแล้ว และขึ้นเป็นราชินีแทน หากมีการลงมติอย่างเป็นทางการในสภาขุนนางแล้วได้เสียงข้างมากออกมาอย่างไร ผู้สำเร็จราชการซึ่งมีหน้าที่เพียงแต่ควบคุมดูแลความเรียบร้อยของการบริหารบ้านเมืองแทนยุวกษัตริย์ก็ไม่อาจคัดค้าน ยิ่งไม่นับว่าพระราชธิดานอกสมรสอีกพระองค์ซึ่งอยู่ในความคุ้มครองของเขาจะถูกเปิดเผยออกมาโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ราชบัลลังก์ไม่ใช่สิ่งที่เด็กคนนั้นควรแบกรับ ไม่ใช่เพราะนางไม่ใช่สายเลือดของตระกูลแดฟนิคของเขา...แต่เป็นเพราะไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อการนั้นมาแต่แรกแล้วต่างหาก นางจะตกเป็นเบี้ยโดยสิ้นเชิง เจ้าหญิงแอชลีนน์อาจจะทรงพระทัยร้อน และแข็งกร้าวเกินไปบ้าง แต่การเพียรศึกษาที่ผ่านมาก็แสดงให้เห็นว่าพระองค์ทรงเข้าพระทัยและทรงมีพระประสงค์จะปกครองธีร์ดีเรอย่างแท้จริง แล้วในทีแรกก็ดูเหมือนจะทรงยอมรับดูลัสในฐานะพระคู่หมั้นแต่โดยดี เช่นนั้น สิ่งใดกันที่ทำให้ทรงเปลี่ยนพระทัย ผู้บงการเหตุลอบปลงพระชนม์ ซึ่งมังกรน้ำและคนทรายนั้นกล่าวอ้างหรือ คอนรอยพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อ ว่าขุนนางเก่าแก่อย่างเจ้ามณฑลอุลทูร์จะกล้าทำเช่นนั้น แต่เขาก็เชื่อว่าเจ้าหญิงแอชลีนน์ทรงมีพระสติปัญญาพอที่จะไม่ถูกครอบงำได้โดยง่าย ในสารบอกว่าที่เจ้ามณฑลยาร์ลาธกับเจ้าหญิงไม่เปิดเผยเรื่องเหตุลอบสังหาร เป็นเพราะต้องการตกลงกับตระกูลฟาร์รุลอย่างลับๆ ให้ยอมถอนหมั้น เพื่อไม่ให้เกิดการปะทะจนสูญเสียเลือดเนื้อ ทว่าบัดนี้ เลือดของคนธีร์ดีเรทั้งสองฝ่ายกลับหลั่งรดแผ่นดินเสียแล้ว อาจสายเกินกว่าที่จะเจรจากันด้วยดีได้อีก ทั้งแฟคท์นายังแสดงเจตนาชัดเจนว่าไม่ต้องการประนีประนอม และไม่ต้องการเพียงต่อสู้กับข้อกล่าวหาร้ายแรงที่อีกฝ่ายจะประกาศสู่สาธารณชน แต่บีบเจ้าหญิงผู้หลบหนีไปให้จนมุม ด้วยเจ้าหญิงอีกพระองค์ซึ่งตกอยู่ในกำมือของเขา ...แล้วข้าควรทำอย่างไร ฝ่าบาท ท่านพี่... ชายวัยกลางคนใช้มือหนึ่งกุมหน้าผาก เท้าศอกกับโต๊ะอย่างอ่อนแรง ...ข้าจะปกป้องทั้งเจ้าหญิงแอชลีนน์ กับเจ้าหญิงอีกพระองค์ไว้อย่างไรดี... * * * * * จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 21:54:18

ความคิดเห็นที่ 2 หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างมึนงง เห็นเพดานเตียงไม้อันไม่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าตนอยู่ที่ไหน และมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เคียราลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะมองไปรอบห้องกว้างซึ่งตนแน่ใจว่าเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก นิ่งอยู่อีกครู่จึงค่อยๆ จำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่เธอจะหลับไป เจ้าหญิงแอชลีนน์ทรงหลบหนีไปได้ใช่ไหม แล้วที่ที่เธออยู่นี่คือที่ใดกัน “ตื่นแล้วหรือคะ” หญิงสาวสะดุ้ง ก่อนจะหันไปเห็นว่าเสียงเรียกมาจากหญิงรับใช้ซึ่งนั่งในมุมที่ม่านบัง เธอจึงไม่ทันสังเกตในทีแรก หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ เคียราจึงได้ถามคำถามในใจ และได้คำตอบมาว่า ‘บ้านพักของตระกูลฟาร์รุล’ บ้านของท่านดูลัสหรือ... เช่นนี้ก็เท่ากับว่าเธออยู่ในเมืองหลวงแล้ว นางกำนัลสาวไม่แน่ใจว่าเจ้าหญิงแอชลีนน์ทรงหนีไปได้หรือไม่ แต่หากไม่ได้ เวลานี้เธอกับพระองค์ก็ควรจะอยู่ในพระราชวังแล้วมากกว่ากระมัง เคียราไม่แน่ใจว่าหญิงรับใช้รู้เรื่องต่างๆ มากแค่ไหน จึงไม่กล้าถาม แต่ให้นางช่วยจัดการเรื่องอาหาร น้ำอาบ กับเสื้อผ้าให้ตามหน้าที่ ก่อนที่อีกฝ่ายจะบอกว่า ‘นายท่าน’ หรือเจ้ามณฑลอุลทูร์เชิญเธอไปพบ นั่นเองที่ทำให้เคียราเริ่มสงสัย ว่าเหตุใดคนระดับเจ้ามณฑลจึงต้องการพบเธอ แม้จะทำให้กระจ่างขึ้นบ้างว่าเหตุใดเธอจึงมาอยู่ที่บ้านพักของเขา แทนที่จะเป็นห้องพักของตนในวังหลวง หรือที่ที่เลวร้ายกว่านั้น...หากคนอื่นๆ เห็นว่าเธอมีส่วนช่วยให้เจ้าหญิงทรงหลบหนีไป และหากท่านแฟคท์นารู้ว่าอาเมียร์บอกเรื่องใดต่อเธอ ถึงอย่างไร เดาไปก็ยังไม่รู้ความจริง การพูดคุยกับเจ้ามณฑลอุลทูร์คงจะช่วยให้เหตุการณ์กระจ่างขึ้นได้มากกว่า หญิงรับใช้พาหญิงสาวไปยังห้องที่น่าจะเป็นห้องน้ำชา ซึ่งขุนนางชรากับบุตรชายนั่งอยู่ก่อนแล้ว ท่านดูลัสไม่ได้มองเธอ แต่ในทันทีที่เลื่อนสายตาไปเห็นเขา เคียราก็อดไม่ได้ที่จะหลบตาอย่างหวาดหวั่น ไม่กล้านึกเลยว่าเขารู้สึกอย่างไรกับการทรยศของตน “อ้อ เชิญนั่งเถอะคุณหนู” เสียงบอกของเจ้ามณฑลทำให้นางกำนัลสาวยอบกายลงถอนสายบัวอย่างนอบน้อม ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่หญิงรับใช้เลื่อนให้ และมองสายน้ำชาร้อนที่นางรินใส่ถ้วยซึ่งยังว่างอยู่ “คุณหนูรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” “ม...ไม่ค่ะ” เคียราตอบได้เท่านั้นก็เงียบไป ท่านแฟคท์นาหัวเราะตอบเบาๆ ก่อนจะเปรย “แสดงว่า ‘ยาถอน’ ของฟีอาคราใช้ได้ผลดี” หญิงสาวเหลือบมองชายชราซึ่งหยิบถ้วยชาขึ้นจิบด้วยท่าทางสบายๆ กับบุตรชายวัยคราวหลานที่เบือนหน้าไปอีกทาง แล้วก็รวบรวมความกล้าของตน “เจ้าหญิงแอชลีนน์...ทรงเป็นอย่างไรบ้างคะ” “หลังจากทรงหลอกให้เจ้าดื่มยาสวมรอยแทนแล้ว ก็ยังทรงดื้อเหมือนเดิม” เจ้ามณฑลตอบราบเรียบ ราวกับกำลังพูดเรื่องปกติธรรมดา “แต่เวลานี้ท่านคอนรอยทราบเรื่องทั้งสองทางแล้ว ถึงเจ้าหญิงจะยังไม่ยอมเสด็จกลับมา ท่านก็ดีใจมากที่พวกเราช่วยเจ้ากลับมาจากยาร์ลาธได้” เคียรานิ่งฟังพร้อมกับคิดตาม ...แสดงว่าพวกเขาไม่ได้คิดว่าเธอดื่มยาเสียเอง เพื่อให้เจ้าหญิงทรงตัดพระทัยหนีไปเพียงพระองค์เดียวหรอกหรือ “ข้ารู้ว่านี่คงกะทันหันเกินไป แต่ข้ากับท่านคอนรอยมีเรื่องสำคัญที่อยากขอร้อง เจ้าจะช่วยทำสิ่งนี้เพื่อธีร์ดีเร และเพื่อเจ้าหญิงได้หรือไม่” “คะ?” หญิงสาวได้แต่รับอย่างงุนงง “ระหว่างที่เจ้าหญิงทรงหายไป เราประกาศต่อประชาชนว่าพิธีเสกสมรสเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด เพราะพระองค์ทรงพระประชวร แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ สิ่งที่เกิดขึ้นก็มีเพียงความไม่แน่ใจ และข่าวลือในทางร้าย เช่นว่าเจ้าหญิงสิ้นพระชนม์ไปแล้ว หรือหนีพิธีเสกสมรสไปกับคนรักชั้นต่ำ เพื่อปกป้องพระเกียรติของพระองค์ และรักษาความมั่นคงของธีร์ดีเร เราจำเป็นจะต้องจัดพระราชพิธีเสกสมรสขึ้นโดยเร็วที่สุด” หมายความว่าจะให้เจ้าหญิงเสด็จกลับจากยาร์ลาธให้ได้หรือ...เคียราครุ่นคิดอย่างสงสัย ก่อนจะตัดสินใจถาม “แล้วจะให้ข้าทำอย่างไรหรือคะ” “เข้าร่วมพระราชพิธีเสกสมรส และแสดงตัวเป็นเจ้าหญิง...ไม่สิ พระราชินีแอชลีนน์ จนกว่าเจ้าหญิงพระองค์จริงจะทรงยินยอมเสด็จกลับมา” นางกำนัลสาวเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อหูของตนเองเลยแม้แต่นิดเดียว ทำเช่นนั้นได้ด้วยหรือ “หากเจ้าแสดงตนเป็นเจ้าหญิงแทน ไม่ช้าเจ้าหญิงแอชลีนน์จะทรงตระหนักว่าพระองค์ทรงทำตัวเป็นเด็กไร้เหตุผลมานานเกินไปแล้ว และจะเสด็จกลับมาด้วยพระองค์เอง เพื่อทรงรับพระราชภาระของพระองค์ แทนที่จะยืนกรานดื้อด้านตามลมปากของคนทรายกับเจ้ามณฑลยาร์ลาธ” “แต่เรื่องแบบนั้น...” “เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง คุณหนู ข้ากับท่านคอนรอยได้หารือเรื่องนี้กันเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่คุณหนูต้องทำก็มีเพียงเข้าร่วมพระราชพิธีเสกสมรสกับดูลัส และแสดงตัวเป็นพระราชินี แต่เพียงในนาม และเพียงระยะสั้นๆ จนกว่าเจ้าหญิงแอชลีนน์จะทรงได้พระสติ ว่าสิ่งที่ทรงดึงดันทำอยู่นั้นไม่เป็นผลดีต่อธีร์ดีเรเลย” เคียราเริ่มหัวหมุน เธอไม่คิดว่าบิดาของตนจะเห็นด้วย หรือแม้แต่การสวมรอยเป็นนายเหนือของตนเช่นนั้นจะเป็นไปได้ หญิงสาวเหลือบมองท่านดูลัส เผื่อจะได้พบว่าอีกฝ่ายมีความคิดเห็นอย่างไร แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่มองมาทางเธอ เรียกได้ว่าทำราวกับนางกำนัลสาวกับพ่อของเขาไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนี้ด้วยอย่างสมบูรณ์ หมายความว่า...เขาไม่เห็นด้วยอย่างนั้นหรือ หากว่าท่านดูลัสไม่เห็นด้วย เคียราก็ไม่ควรจะเห็นด้วยใช่ไหม แต่แล้ว หญิงสาวก็บังเกิดความคิดแย้งขึ้นมา ทำไมเธอจึงยังต้องเห็นด้วยกับเขาอีก ในเมื่อเขาไม่ได้ปฏิเสธให้เด็ดขาดเลยด้วยซ้ำ ว่าบิดาของตนไม่ใช่ผู้บงการของเหตุลอบปลงพระชนม์ตามที่ถูกกล่าวหามา แผนการของเจ้ามณฑลอุลทูร์คือการให้ชายหนุ่มได้สมรสกับเจ้าหญิงและขึ้นเป็นกษัตริย์ หากเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่ควรปล่อยให้แผนการนี้สำเร็จ ...ทว่าหากจะดึงดันปฏิเสธ ก็ดูเหมือนจะไร้หนทางโดยสิ้นเชิง แต่หากเข้าพิธีแทนในฐานะเจ้าหญิงแอชลีนน์ เจ้าหญิงตัวจริงก็จะยังคงอยู่ที่ยาร์ลาธ พระองค์จะทรงปลอดภัย ไม่ถูกตามจับกลับมา และแน่นอนว่าไม่มีวันยอมตามเงื่อนไขของแฟคท์นา อาเมียร์กับเจ้ามณฑลยาร์ลาธก็คงจะช่วยพระองค์จัดการเปิดโปงความผิดของพวกเขาได้ โดยที่เจ้าหญิงแอชลีนน์ไม่ต้องทรงกังวลเรื่องสถานการณ์ทางเมืองหลวง ซึ่งไม่ควรปล่อยให้ขาดเจ้าหญิงและพระราชพิธีเสกสมรสไปนานกว่านี้ใช่ไหม หากเธอยอมตามแผนของพวกมัน แล้วเปิดเผยตนในเวลาที่เหมาะสมว่าพวกเจ้ามณฑลอุลทูร์นำราชินีตัวปลอมขึ้นครองบัลลังก์ ก็จะยิ่งตอกย้ำความผิดของพวกเขาได้ชัดเจนขึ้นด้วยไม่ใช่หรือ เธอไม่รู้เรื่องการเมืองการปกครองมากพอที่จะเดาได้ว่าตนสันนิษฐานถูกต้องหรือไม่ และสิ่งใดจะเกิดขึ้นต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น... เธอก็ไม่อยากตัดสินใจผิดพลาด ไม่อยากเสียใจในภายหลังอีกแล้ว “เอาเถอะ ข้ารู้ว่าเรื่องนี้กะทันหันมาก เจ้าค่อยๆ ใช้เวลาคิดเถอะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยให้คำตอบ แล้วไปพบท่านคอนรอยด้วยกันก็ได้” ขุนนางชราพูดขึ้นมา “ค่ะ” หญิงสาวก้มหน้ารับคำ แม้จะไม่วายถาม “ข้า...ขอกลับเข้าวังไปพบท่านพ่อในวันนี้ได้ไหมคะ” “เห็นว่าวันนี้มีประชุมใหญ่ ท่านคอนรอยคงจะยุ่ง พักผ่อนตามสบายเถอะ แล้วพรุ่งนี้เราจะไปพบท่านด้วยกัน ...เอ้อ ดูลัส” ชายหนุ่มเพิ่งหันมาเมื่อผู้เป็นบิดาเรียก “ขอรับ” “เจ้าเองก็พักอยู่กับคุณหนูเคียราเถอะ เดี๋ยวพ่อจะไปทำธุระสักหน่อย” “ข้าจะไปซ้อมดาบ” ท่านดูลัสตอบในทันที พร้อมกับลุกขึ้นยืน “ขอตัวก่อนขอรับ” ครั้นแล้ว ชายหนุ่มก็เดินจากไปที่ประตู โดยไม่แม้แต่จะพูดหรือมองหญิงสาวอีกเช่นเคย ท่านแฟคท์นาขอตัวออกไปเช่นกันในไม่ช้า ทิ้งนางกำนัลสาวให้นั่งอยู่เพียงลำพัง กับน้ำชาที่เย็นชืด และความคิดที่ลังเล * * * * * จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 21:55:02

ความคิดเห็นที่ 3 “นี่มัน...” แอชลีนน์จ้องกระดาษที่ตนถืออยู่เขม็ง ท่ามกลางสายตาของเจ้ามณฑล หัวหน้าหน่วยย่อย และที่ปรึกษาที่นั่งอยู่ด้วยกันตรงโต๊ะประชุมยาว เธอไม่แน่ใจว่าตนเข้าใจสารที่กำลังถืออยู่ในมืออย่างถูกต้องหรือไม่ ท่านน้าเขียนว่าจะมีการจัดพระราชพิธีเสกสมรส และพิธีราชาภิเษกในอีกห้าวันข้างหน้า โดยที่เธอยังอยู่ที่นี่ ไม่มีหนทางยับยั้งการเสกสมรส ท่านน้าเขียนไว้ว่าไม่เข้าใจความหมายของสารที่ท่านเบเรคเพิ่งส่งไป เพราะเจ้าหญิงแอชลีนน์กับนางกำนัลเคียรายังคงอยู่ที่พระราชวังหลวงมาโดยตลอด ทั้งสองล้มป่วยด้วยไข้หนักในเวลาเดียวกัน และเจ้าหญิงก็เพิ่งทรงฟื้นตัวจากพระอาการประชวร ดังนั้นจึงไม่มีการบุกชิงตัวเจ้าหญิงและสังหารคนของยาร์ลาธตามที่ในสารกล่าวอ้าง อีกทั้งมีดสั้นที่มีตราประจำราชวงศ์ก็ยังคงอยู่ในวังหลวง ‘ผู้อ้างตนเป็นเจ้าหญิง’ มีทางเลือกเพียงเดินทางมาที่เมอร์คาห์โดยเร็วที่สุด เพื่อพิสูจน์ตนเอง หากมาถึงก่อนพระราชพิธีเสกสมรสก็ดี แต่ต่อให้เดินทางมาไม่ทัน ก็จะไม่มีการล้มเลิกหรือเลื่อนพระราชพิธีเสกสมรส ซึ่งจะจัดขึ้นตามหมายกำหนดการใหม่ที่มีการวางไว้หลังจากที่พระอาการของเจ้าหญิงดีขึ้น ...พิสูจน์ตัวเองอะไรกัน... หญิงสาวรู้ว่าหากถึงขั้นนั้นเธอจะไม่มีทางเจรจาต่อรองได้อีก ต่อให้ไปถึงเมอร์คาห์ก็เหมือนเดินเข้ากับดัก มีแต่ถูกบังคับให้แต่งงานกับดูลัส โดยไม่มีหนทางเรียกร้องสิ่งใดได้เลยต่างหาก และนั่นก็ไม่ใช่เงื่อนไขเพียงอย่างเดียว เจ้ามณฑลยาร์ลาธต้องออกแถลงการณ์ขออภัยอย่างเป็นทางการ ที่กล่าวหาเจ้ามณฑลอุลทูร์ด้วยข้อหาลอบปลงพระชนม์และกบฏแผ่นดิน อีกทั้งยังต้องรับผิดชอบด้วยการสละตำแหน่ง ส่งตัวครอบครัวคนทรายทั้งหมดมารับการไต่สวนในเมืองหลวง ยุบหน่วยพิเศษใหม่ที่เพิ่งตั้งขึ้นมาลงเสีย และมอบสิทธิ์ในการแต่งตั้งหัวหน้ามณฑลยาร์ลาธคนใหม่ให้แก่สภาขุนนางส่วนกลาง แอชลีนน์รู้ว่านี่เป็นข้อเรียกร้องที่ผู้ชนะตั้งต่อผู้แพ้โดยไม่มีเงื่อนไข เธอไม่คิดว่าท่านน้าจะกล้าตั้งเงื่อนไขเหล่านี้ และแทบเห็นเงาอันคุกคามของแฟคท์นาอยู่ในทุกถ้อยคำสุภาพราบเรียบเหล่านั้นด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เจ้าหญิงโกรธมากที่สุด “พวกมันกล้าเอาเคียราไปทำแบบนี้งั้นเหรอ!” หญิงสาววางสารลงบนโต๊ะด้วยอาการกระแทกกระทั้น แม้จะพยายามสูดลมหายใจลึก ระงับอารมณ์กรุ่นที่พลุ่งขึ้นบดบังความคิด เจ้ามณฑลเบเรคหยิบสารนั้นไปพิจารณาบ้าง และตั้งข้อสังเกตที่เจ้าหญิงจับได้เช่นกัน แต่ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดออกมา “สารนี่ประทับตราและลงนามอย่างเป็นทางการ ซ้ำลายมือยังเป็นของท่านผู้สำเร็จราชการเอง ผิดกับสารที่ผ่านๆ มา แสดงว่าทางนั้นไม่ต้องการจะยอมรับแน่แล้ว ว่าพระองค์เสด็จมาที่นี่” แอชลีนน์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้แข็ง เธอเข้าใจเหตุผลที่ท่านผู้สำเร็จราชการส่งสารลับฉบับก่อนๆ หน้ามาโดยไม่ประทับตรา ทั้งยังไม่ลงนาม ถึงอย่างไรเธอก็หวังเช่นเดียวกัน ว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงด้วยดีได้โดยไม่ต้องเปิดเผยว่าเธอหายออกไปจากวัง แต่เวลานี้ ความรอบคอบนั้นกลับย้อนรอยมาเล่นงานเจ้าหญิงอย่างเจ็บแสบที่สุด แอชลีนน์อดตำหนิตนเองไม่ได้ด้วยเหตุผลอีกอย่าง หากในตอนนั้นเธอห้ามเคียราไม่ให้ดื่มนมผสมยาเข้าไปได้ทัน หรือนำมีดสั้นที่มีตราราชวงศ์ติดตัวมาด้วยได้แทนที่จะส่งให้คนของดูลัส สถานการณ์คงไม่เลวร้ายเท่ากับตอนนี้ เธอได้แต่พยายามปลอบตนเองว่าทุกสิ่งเป็นเหตุสุดวิสัย และเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เวลานี้มีแต่หาทางรับมืออย่างดีที่สุดเท่านั้น “ท่านเบเรคคิดว่าเราควรทำยังไงต่อไปคะ” ชายวัยกลางคนยังคงมีสีหน้าสงบ “กระหม่อมจะตอบว่าไม่ยอมรับเงื่อนไข” “ทั้งหมดสินะคะ” “เพียงข้อเดียวพ่ะย่ะค่ะ” หญิงสาวจ้องเขาเขม็งอย่างประหลาดใจ “เรื่องยุบหน่วยพิเศษนั้นก้าวก่าย ‘ความมั่นคง’ ของยาร์ลาธจนเกินไป ดังนั้นกระหม่อมจึงยอมไม่ได้ แต่ในสารระบุว่ากระหม่อมต้องยอมรับเงื่อนไข ‘ทั้งหมด’ ดังนั้นต่อให้ไม่รับเพียงข้อใดข้อหนึ่ง ก็ถือว่าการเจรจาล้มเหลวแล้ว” เจ้าหญิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เรื่องเสด็จกลับหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับพระวินิจฉัยของพระองค์ แม้กระหม่อมต้องขอบังอาจกราบทูล ว่าประทับอยู่ที่นี่ต่อไปจะปลอดภัยและดีกว่า เพราะการเสด็จกลับเพียงลำพังก็เท่ากับเดินเข้าไปในกับดัก” ท่านเบเรคพูดต่ออย่างเป็นพิธีรีตองขึ้น “ให้กระหม่อมออกประกาศขออภัยที่ ‘เปิดเผย’ ว่าแฟคท์นาอยู่เบื้องหลังเหตุลอบปลงพระชนม์พร้อมด้วยรายละเอียดอย่างเป็นทางการนั้นไม่เหลือบ่ากว่าแรง ดีเสียอีกเพราะเหล่าขุนนางประชาราษฎร์จะได้รู้ทั่วกัน เรื่องส่งตัวครอบครัวของอาเมียร์ กระหม่อมก็ส่งได้ แต่พวกเขาจะยินยอมไปเอง ต่อสู้ขัดขืน หรือหนีหายไปหมดทั้งบ้าน ก็สุดที่กระหม่อมจะจัดการมากไปกว่านี้ ให้กระหม่อมสละตำแหน่งก็ดี ถือเสียว่าปลดเกษียณตัวเองเร็วขึ้น ส่วนเรื่องที่จะให้สภาขุนนางเลือกเจ้ามณฑลคนใหม่เอง กระหม่อมก็คิดว่าดีเหมือนกัน อย่างน้อยพวกนั้นก็ไม่ต้องปวดหัวเรื่องบังคับขู่เข็ญไอ้กระรอกกะล่อนอย่างกระหม่อม” “ท่านจะตอบพวกเขาไปอย่างนี้หรือ” “พ่ะย่ะค่ะ” ขุนนางใหญ่ผงกศีรษะน้อยๆ “แล้วเราต้องทำอย่างไรบ้าง หากเราตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป” แอชลีนน์ตั้งคำถาม “ในเมื่อทางนั้นตัดสินใจต่อสู้ด้วย ‘การหลอกลวง’ เราก็จะตอบโต้ด้วย ‘ความจริง’” เจ้ามณฑลยาร์ลาธตอบ “เราจะเปิดเผยว่าพระองค์เสด็จมาประทับที่นี่ด้วยเหตุผลใด และจะประกอบพิธีราชินีภิเษกในวันเดียวกับทางเมืองหลวง เมื่อนั้นจะได้ทรงเปิดเผยพระองค์เองต่อประชาชนในเคนมารา และอธิบายจุดประสงค์ของการต่อสู้ครั้งนี้ แต่เพราะปราศจากหลักฐานยืนยันพระองค์ กระหม่อมเกรงว่าหลังจากนี้จะมีข่าวลือและการโจมตีมากมาย อาจจะทำให้ทรงระคายเบื้องพระยุคลบาทบ้าง แต่ขอให้ทรงอดทนไว้พ่ะย่ะค่ะ ความชอบธรรมย่อมดำรงอยู่กับฝ่ายที่กุม ‘ความจริง’ ไว้ในมือ” “ค่ะ” เจ้าหญิงตอบเรียบเฉย แน่นอน เธอพร้อมที่จะตอบความจริงทุกอย่าง และหากมาดายอยู่เบื้องหลังแฟคท์นา ชักใยเจ้ามณฑลชราเพื่อเป้าหมายของตนจริงๆ มันเองย่อมไม่เสี่ยงเปิดโปงเรื่องที่อาเมียร์มีมนตร์มืดเพื่อมาทำลายความชอบธรรมของฝ่ายเธอ ในเมื่อกำลังของตัวนักบวชชรากับบริวารเงาดำ หรือแม้แต่ธีร์ดีเรทั้งอาณาจักรยังไม่มากพอที่จะต่อกรกับศาสนจักรซาเกรดา โซล ได้ ทุกสิ่งดูเหมือนจะเรียบร้อยดี แอชลีนน์อุ่นใจเมื่อฟังท่านเบเรคอธิบายและสั่งการต่อไปอีกเล็กน้อย กับหัวหน้าหน่วยย่อยซิอ์บุลและที่ปรึกษาอาเมียร์ กระนั้น ต่างฝ่ายก็ไม่ได้พูดถึงอีกประเด็นหนึ่งที่ติดอยู่ในใจของเจ้าหญิงมาแต่แรกเลย “ทรงมีข้อสงสัยใดหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เจ้ามณฑลสรุปในที่สุด หญิงสาวพยักหน้า “เราอยากช่วยเคียราออกมา” คำพูดนั้นทำให้สีหน้าของชายทั้งสามล้วนแต่เครียดขรึมขึ้นทันที แอชลีนน์หันไปสบตากับอาเมียร์อย่างแน่วแน่ แม้จะไม่มีโอกาสพูดคุยกับเขาอย่างละเอียดเลย หลังจากที่ชายหนุ่มอยู่เป็นเพื่อนเธอที่ป้อมเมื่อวันก่อน “อาเมียร์เคยพาข้าหนีออกจากวังหลวงมาแล้ว ครั้งนี้เขาก็น่าจะช่วยพาเคียราออกมาได้ หากไม่มีเคียรา พวกแฟคท์นาก็จะไม่มีเจ้าหญิงตัวปลอมไว้เชิดได้อีก” “ขอประทานอภัย กระหม่อมจำต้องคัดค้านพ่ะย่ะค่ะ” เจ้ามณฑลตอบโดยไม่เสียเวลาคิด “ใช่ว่าพวกกระหม่อมไม่เคยคำนึงถึงเรื่องนี้ แต่มันเสี่ยงเกินไป ยิ่งเคยมีเหตุมาก่อนและใกล้ถึงพระราชพิธี ทางนั้นต้องวางเวรยามแน่นหนากว่าเดิมแน่” “และต่อให้ช่วยคุณหญิงเคียราออกมาได้” อาเมียร์เอ่ยขึ้นบ้าง “ก็ไม่อาจรับประกันว่าแฟคท์นาจะไม่หาคนอื่นมาสวมรอยเป็นเจ้าหญิงแทน เหตุวางยานอนหลับพิสูจน์ว่าคุณหญิงเคียราจงรักภักดีต่อฝ่าบาทจริง และนางยังเป็นถึงธิดาของท่านผู้สำเร็จราชการ ดังนั้นนางย่อมไม่ยอมเป็นหุ่นเชิดของทางนั้นเพียงอย่างเดียวโดยง่าย และพวกนั้นก็ไม่อาจกำจัดนางโดยไม่สูญเสียความร่วมมือของท่านผู้สำเร็จราชการ หรือกำจัดท่านผู้สำเร็จราชการไปด้วยโดยไม่ทำให้เกิดความวุ่นวายในราชสำนักขึ้นมาพ่ะย่ะค่ะ” ...แต่ว่า... แอชลีนน์ยังอดไม่ได้ที่จะแย้งในใจ เมื่อนึกถึงสรรพคุณที่แท้จริงของยาที่นางกำนัลสาวดื่มเข้าไป และความจริงที่ว่าเคียราจะถูกบังคับให้แต่งงานกับดูลัสแทนเธอ เคียราอาจจะรักดูลัส แต่ถึงอย่างไรเธอย่อมไม่อาจให้อภัย หากว่าหญิงสาวเผชิญเคราะห์ภัยจากยานั้น หรือถูกชายหนุ่มบังคับข่มเหง ในเมื่อราชองครักษ์ที่เธอรู้จักและเห็นเป็นคนสำคัญคนหนึ่งได้เปลี่ยนแปลงไปเสียแล้ว ‘แอช ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้า’ เสียงของเจ้าชายแห่งความมืดดังขึ้นในใจ ‘ข้าขอโทษจริงๆ ที่ไม่อาจทำตามที่เจ้าต้องการได้ ต่อให้ข้าไปที่เมอร์คาห์ด้วยเวทมนตร์ ครั้งนี้มาดายคงจะไม่ปล่อยแน่ และหากไม่มีข้า มาลิอากับลูเธียนก็ไม่มีอำนาจมากพอต่อกรกับมัน ไม่นับว่าต่อให้ช่วยเคียรากลับมา มาดายอาจใช้วิญญาณภูตรับใช้ปลอมแปลงเป็นเจ้า แสดงตัวได้แนบเนียนกว่านางอยู่ดี ถึงจะถูกบังคับให้สวมรอยเป็นเจ้า นางก็ยังไม่มีอันตรายถึงชีวิตหรอกนะ’ เจ้าหญิงสูดลมหายใจลึก และค่อยๆ ระบายความอัดแน่นในอกออกมาช้าๆ ...แม้จะไม่อาจทำเช่นกันกับความอึดอัดในใจ “เราเข้าใจ” นั่นเองคือสิ่งเดียวที่เธอพูดได้ กับเรื่องของญาติผู้พี่ซึ่งกลายมาเป็นเจ้าหญิงอีกพระองค์ และการปะทะที่รออยู่เบื้องหน้า ...หลังจากพระราชพิธีเสกสมรสกับราชาภิเษกที่เมอร์คาห์ ซ้อนกับพิธีราชินีภิเษกที่เคนมารา * * * * * คนเขียนขอคุย สวัสดีผู้อ่านทุกท่านครับ ตอนนี้ค่อนข้างสั้นหน่อย ถือว่าเรื่องเดินเร็วเหมือนกัน เพราะกำลังจะเข้าสู่จุดเปลี่ยนครั้งใหญ่แล้ว ความพยายามที่จะกลับเป็นคนดีของดูลัสก็ถูกขัดโดยแฟคท์นา ซึ่งออกโรงโชว์แผนการร้ายอย่างจริงจัง คงต้องรอดูกันต่อไปว่าแผนการเชิดเคียราที่เริ่มเฉลียวกับลูกชายนั้นจะประสบความสำเร็จหรือไม่ และแอชกับอาเมียร์จะต้องเผชิญกับสิ่งใด ขอเชิญติดตามชมตอนต่อไปครับ ป.ล. อันเนื่องจากช่วงนี้คนเขียนต้องปั่น The Artifact Hunter อย่างจริงจังให้ทันกำหนดปิดต้นฉบับ สงครามอาจจะมาช้าสักหน่อย ขอให้อดใจรอกันอีกนิด แล้วจะนำ The Artifact Hunter มาลงให้ทดลองอ่านที่นี่เช่นกันครับ ^^ จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 54 21:57:38

ความคิดเห็นที่ 4 เคียราเป็นราชินีอีกองค์จริงๆ ด้วย แต่งง ตกลงเป็นลูกนอกสมรสจริงๆ หรือคะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 11:41:19

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ด ชื่อตอนดึงดูดมากกกกกค่ะพี่ธิน (แอบโดนเม้นต์คุณscottie spoil ไปหน่อยนึงด้วย 555) จากคุณ : Sudiarill เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 15:33:17

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ^^มาแอบอ่านตอนสอบอีกแล้ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตอนสอบๆทำไมถึงได้พยศไม่ยอมอ่านหนังสือตลอด แอบมาอ่านนิยายทีไรก็ช่วงสอบทุกที งืมๆ ภาคสามนี่สนุกมากจริงๆค่ะ(คิดดูว่าใช้เวลาทั้งวันนั่งอ่านนิยาย แล้วสุดท้ายก็เพิ่งจะมาอ่านหนังสือสอบเอาตอนสี่ทุ่ม สอบบ่ายโมงพรุ่งนี้ เย้ ไว้จะมารายงานว่าทำได้รึเปล่า) ตัวละครมีการพัฒนามากๆเลยโดยเฉพาะอาเมียร์ ดูเป็นผู้ใหย่ขึ้น จากที่คาแรกเตอร์เดิมในหัว พ่อพระเอกจะดูใสๆ กุ้งกิ้ง เจ้าอารมณ์ แต่ภาคสามนี่ทำเอาเคลิ้มไปหลายฉาก โอ ช่างสง่างามสมเป็นเจ้าชายจริงๆ แอชลีนน์เองก็เปลี่ยนไป ไม่ขี้อ๊ายขี้อายอย่างแต่ก่อนแล้ว ชอบฉากตอนที่หยอกกันกับรูอาร์คมากๆ ดูเข้ากันดีแบบเพื่อนแก๊งเดียวกันที่คุยถูกคอ แถมเจ้าหญิงยังแอบรุกอาเมียร์ซะมากมาย หยอดมุกกันน่ารักเชียว (เอาอีกๆๆๆ) รูอาร์คเองน่าหมั่นไส้แบบสุดๆที่ไม่ยอมอธิบายอะไรให้ลีชาฟัง (แม่สาวกระต่ายก็ขี้ใจน้อยได้อีก) สมควรถูกจิ้มซักจึ๊ก ตอนเด็กๆร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะคะที่ทำหมากรุกเฟลิมแตกซะงั้น เสียดาย เฟลิมเป็นพี่ที่ดีจัง (ไม่คุ้น กับ 'เฟย์ลิม' เลยค่ะ แต่ก็เห็นด้วยที่พี่ธินเปลี่ยนมาสะกดแบบนี้จะได้ไม่เป็นน้องเฟลิมไป พูดถึงตัวสะกด ตัววอลรัสนั่นอ่านยากจังเลยค่ะ ถ้าไม่มีคำอ่านตอนท้ายที่พี่ธินเขียนไว้ แตมก็จะจำเอาเป็นรูปภาพอ่ะ-*- มีปัญหากับการอ่านอะไรแบบนี้อยู่แล้ว โดยเฉพาะพวกชื่อจีน จำเป็นอารมณ์สัญลักษณ์อันหนึ่ง) หมาป่ากับอีกา คู่นี้ไม่พูดไม่ได้แล้วว สุดยอด เก่งจังทั้งคู่เลย เสียดายที่ฟีอาคราไม่มาอยู่ฝั่งเดียวกน แต่ก็นะ ให้ฝั่งนู้นเค้าได้มีคนเก่งเทพๆบ้างก็ดี สูสี - - - แต่ขอบอกว่าลุงสองคนเท่มากค่ะ ขนมก็น่ากิน น้ำชาก็น่ากิน คนอ่านถึงกับต้องลุกไปหาขนมหาน้ำชามากินบ้าง จัดไป 555 น้องสาวสองคนก็มีบทกะเค้าด้วยภาคนี้ คิดภาพเด็กสองคนไปล้อมหน้าล้อมหลังรูอาร์คแล้วดูน่าเอ็นดู อีตาดูลัส ตาบ้า ภาคนี้สวมบทร้ายแบบจึ๋งๆ แสดงความเป็นห่วงเจ้าหญิงได้น่ารัก ทำให้รู้สึกเห็นใจนิดดนึง แค่นิดเดียวเพราะทำตัวได้แย่ทั้งภาค พูดจาไม่ดีไม่น่ารักกับท่านซิอ์บุลด้วย  เคียร่ามีบทเยอะขึ้นเชียว จะมาเป็นเจ้าหญิงอีกองค์รึเปล่าน้า ความเป็นมาของเธอช่างน่ารันทด แต่ดูๆไปเคียร่าภาคนี้จะไม่ได้แอบชอบดูลัสแล้ว ดีจังๆ ดูลัสไม่โอๆ สงสารมาลิอา คู่นี้ก็น่ารัก เพิ่มบทให้พระเถระสุดหล่อเยอะๆได้ไหมคะ ปริบๆๆ ชอบมากกกถึงพี่ท่านจะออกมาทีละนิดๆ ก็เท่เว่อร์ทุกทีไป ยาวแฮะ...ขอโทษนะคะ นานๆจะเม้นต์ยาวๆซักที อยากเม้นต์อ่ะ เพิ่งอ่านจบกะลังได้ฟีลลิ่ง ปล.ตอนที่แอชลีนน์หนีจากบ้านพักกับเอ็มบาร์มันช่างเร้าใจมากๆ และตอนที่สอนความรู้เรื่องม้าทำให้แตมรู้สึกผิดน้อยลงที่หนีมาอ่านนิยาย คิคิ เพราะพรุ่งนี้มีสอบเรื่องม้าด้วย(แต่ยังไม่ได้อ่าน ^^) กะว่าจะเอาความรู้ใหม่เอี่ยมเล็กๆน้อยๆ ไปเขียนในข้อสอบบ้างอะไรบ้าง 55 อ.คงตกใจพิลึก เธอไปเอามาจากไหนชั้นไม่ได้สอนนะ คอหงส์ก้นใหญ่เนี่ย เอิ๊กๆ ปลล. พี่ธินสู้ๆนะคะ มาลงอีกเร็วๆเน่อ ขอแอบตามRebelฯ ด้วยได้มั้ยคะเนี่ย ช่วงนี้ทำไมไม่ค่อยเห็น เดี๋ยวจะไปย้อนอ่านเรื่องนู้นบ้าง ............. แก้ไข - - - ลืมไป จะบอกว่าตอนที่9 ครึ่งแรกเปิดไม่ได้อ่ะค่ะพี่ธิน เลยไม่ได้่อ่าน-*- แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 22:15:33 จากคุณ : Sudiarill เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 22:13:13

ความคิดเห็นที่ 7 ตอน 9 ครึ่งแรกมันลงคลังกระทู้พอดีน่ะจ้ะ ลิงก์เลยเปลี่ยน http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10632706/W10632706.html แปะให้ตรงนี้เนอะ แล้วตอบยาวในตอนหน้านะจ๊ะ ^^ จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 13:18:41