แขกขายถั่ว

เกือบทุกวันเวลาราวบ่ายสามโมง นายเซนัส แขกบังคลาเทศจะหิ้วตะกล้าที่ใส่สาระพัดถั่วกรอบๆมันๆ เข้ามาขายพวกเราโดยเสียงของเซนัสจะมาก่อนตัวเขาเสมอ "ถั่วมันๆมาล้าคร๊าบ ถั่วมันๆ" บรรดาลูกน้องผม นายเป้ชอบถั่วลิสงเคลือบหวาน นายอ้อชอบถั่วเม็ดเล็กที่ทอดแล้วเปลือกมันแพล็บ ยัยบีชอบถั่วทองเม็ดจิ๋วๆ เทคนิคการตลาดของเซนัสคือ ซื้อ 10 บาทแถม 3 ช้อน ถ้าสั่งถุงเล็ก 5 บาทแถมแค่ช้อนเดียว หากวันไหนร้านเราขายดี ผมก็จะบอกไปว่า วันนี้พี่เลี้ยงเอง ซึ่งนายอ้อได้ยินสัญญาณนี้เมื่อไหร่ เซนัสรู้ทันทีว่าต้องตักให้นายอ้อ 2 ถุงๆละ 10 บาทแถมยังมีการทบทวนกับเซนัสว่าอันนี้แถมถุงละ 3 ช้อนแล้วหรือยัง ส่วนผมเองที่เป็นเจ้ามือ เซนัสจะใส่ถุงเล็กๆฟรีให้หนึ่งถุงทุกครั้งที่ผมเลี้ยงลูกน้อง อ๋อของผมเป็นถั่วปากอ้าครับมันกรอบดีกาลมันก็เป็นปกติเช่นนั้น มีอยู่วันหนึ่ง เซนัสจ้ำพรวดๆมาถึงหน้าร้านโดยไม่มีการร้องขายถั่วส่งเสียงมาล่วงหน้าแบบเช่นที่เคยทำ วางตะกร้าหิ้วใส่ถั่วคู่ชีพของเขาแล้วก็วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำข้างร้าน หมาเจ้ากรรมที่น่าจะวิ่งตามหลังเซนัสมาในเวลาไล่เรี่ยกัน หยุดแวะดมที่ตะกร้าใส่ถั่วของเซนัสพร้อมกับใช้สัญชาตญาณของความเป็นแมนยกขาหลังขึ้นฉี่รดลงในตะกร้าใส่ถั่วมันๆของเซนัสพอเปียกโดยทั่วเป็นการแสดงขอบเขตในการเป็นเจ้าของร่วม แล้วก็วิ่งจากไปในทิศตรงข้ามกับที่มันวิ่งมา ผมเห็นเหตุการณ์นี้แต่อยู่ไกลเกินไปที่จะเข้ามาไล่มัน เมื่อเซนัสเดินยิ้มแฉ่งหลังจากทิ้งทุกข์ไว้ที่ห้องน้ำเรียบร้อย
ผมก็ได้บอกกับเซนัสว่า เมื่อตะกี้นี้มีหมามาฉี่รดบนถั่วในตะกร้าของยูนะ เราออกมาไล่ให้ไม่ทัน ผมยังมีคำพูดอยู่ในใจที่จะบอกเขาต่อ แต่เซนัสชิงพูดตัดบทกับผมว่า "หมาฉี่รดไม่เป็นไร เดี๋ยวก็แห้ง" คล้ายกับว่านั่นมันเป็นของธรรมดาสำหรับเซนัสซะเหลือเกิน แล้วก็นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเช่นกันที่ผมไม่เคยซื้อถั่วมันๆของเซนัสเลี้ยงลูกน้องอีกเลย คิดแล้วมันก็ดีเหมือนกันที่ผมจะได้เลิกรับของแถมถั่วปากอ้า
                                                                            แดนนี่ บอย

แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 54 19:58:35

จากคุณ	: youngbear
เขียนเมื่อ	: 1 ส.ค. 54 19:55:26