ความคิดเห็นที่ 1 กิตติยังคงครุ่นคิดหากเขาชอบอิงแก้วจะทำอย่างไรดี เจ้าหล่อนแสนจะน่ารักทำให้โลกของเขาเปลี่ยนเป็นสีชมพูช่วยทำให้เขายิ้มได้ด้วยอารมณ์ที่ชื่นบานอย่างที่ไม่เคยเป็น เธอมาพร้อมกับความสดใสที่เขาไม่เคยพบหากมีอิงแก้วอยู่เคียงข้างคงจะทำให้เขามีความสุขไปทุกๆ วันแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขายังแอบคิดเล็กเรื่องที่ภูธนากับอิงแก้วมีความสนิทสนมกันมากขึ้นจนทำให้เขารู้สึกว่าภูธนาอาจคิดไม่ซื่อกับอิงแก้ว “คุณภูเค้าชอบอิงแก้วหรือเปล่า”กิตติเริ่มคำถามแรกหลังจากเงียบไปได้สักครู่ กรวิทหัวเราะขันๆ ขณะที่ขนหนังสือวางชั้นวาง “ว่าไปสองคนนั้นเค้าไม่ถูกกันแต่ไหนแต่ไรแล้ว กรเห็นสองคนนั้นกัดกันบ่อยๆ เป็นไปไม่ได้หรอก”กรวิทเล่าแล้วจัดเรียงหนังสือให้เข้าหมวดหมู่เป็นระเบียบ กิตติยังคงติดใจเรื่องนี้ไม่จบสิ้น “ก็ไม่แน่นี่...กัดกันบ่อยๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบกันไม่ได้ พี่ยังก็รู้สึกแปลกๆ เลยนะว่าภูธนามีหูตาให้กับอิงแก้ว ก็ดูอย่างงานแต่งคุณต้นโอ๊คสิ” “ก็ไม่แปลกนี่ ดีกว่าให้ไอ้อิงเผลอพูดอะไรออกไปให้ขายขี้หน้าไปเปล่าๆ ”กรวิทว่าพลางเหล่ตามองพี่ชายที่ดูจะสนใจเรื่องอิงแก้วเป็นพิเศษ “ว่าแต่พี่กิตติเถอะทำไมพักนี้สนใจเรื่องไอ้อิงจัง หรือว่า...หึงหวงหรือเปล่า”กรวิทร้องแซว กิตติบ่ายเบี่ยงโบ้ยไปเรื่อย “พูดไปเรื่อยกร พูดอย่างนี้อิงแก้วเสียหายนะ” “ครับๆ ไม่เห็นต้องซีเรียสเลย กลัวโดนกล่าวหาว่าชอบยัยอิงหรือไง” “ก็...เปล่านี่” กิตติหลบตาพลางคิดต่อไปว่าจะเป็นอย่างไรหากต่อไปเขาเกิดรู้สึกชอบอิงแก้วขึ้นมาจริงๆ ส่วนเรื่องพิมพาเขาคงต้องเคลียร์เป็นจริงเป็นจังเสียทีเพราะรู้ดีว่าหล่อนร้ายกาจเพียงใด “กิตติคะ”เสียงกรุ๊งกริ๊งหน้าด้านดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวในชุดเดรสสีส้มรองเท้าส้นสูงสีน้ำเงินประกายมุก หันเหสายตาของกรวิทและกิตติให้มองเป็นตาเดียวกัน กรวิทแสดงทีท่าต่อต้านเมื่อพบกับเจ้าหล่อนส่วนกิตติยังคงวางสีหน้าเฉยชา “มีอะไรเหรอถึงได้หอบสังขารมาถึงนี่ได้”กรวิทเปิดบทสนทนาแนวประชด หล่อนเลื่อนสายตาแข็งกระด้างใส่ “ปากเสีย”หล่อนกัดจิกกรวิทไปดอกนึง กรวิทขยับปากจะต่อกรแต่กิตติลุกขึ้นยืนพยักหน้าให้เธอ “มีเรื่องจะคุยอยู่พอดี” “เรื่องอะไรหรือ”หล่อนทำเป็นไม่รู้ทั้งๆ ที่ความจริงมันคับอยู่เต็มอก “ออกไปคุยข้างนอกเถอะ”ชายหนุ่มบอกก่อนจะเดินนำออกไป เจ้าหล่อนยังมีท่าทีพิรี้พิไรแต่ก็ยังเดินตามเขาออกมาแต่โดยดี กิตติพาเจ้าหล่อนออกมายังสวนสาธารณะที่อยู่ละแวกนั้นซึ่งสะดวกต่อการพูดคุยและเงียบสงบ เดินนำพิมพามานั่งพักที่ม้านั่งยาวบรรยายกาศหดหู่ไม่สู้ดีเท่าไรนักขณะที่พิมพายังมองเขาด้วยแววตาฉงน “กิตติมีอะไรหรือเปล่าคะ” “มีครับ”เขาตอบพลางมองเข้าไปในแววตาคมเล็กของเจ้าหล่อน พิมพาหลบตาเพราะไม่กล้าสู้ความจริงกับเขามากเท่าไร “มีอะไรหรือคะปกติไม่เคยเห็นกิตติซีเรียสเท่าไร” “เรื่องที่ก็รู้ๆ ที่คุณตามตื้อภูธนา”พิมพาสะดุ้งโหยงเมื่อฟังชื่อนี้ถึงกลับนั่งไม่ติดตีโพยตีพายไปก่อนยิ่งมีพิรุธน่าสงสัย “มันไม่ใช่เลยนะคะกิตติ คุณเข้าใจผิดแล้วนะคะ” “ผมทนไม่ได้แล้วนะคุณอย่าทำเป็นไม่รู้เพราะนั่นมันมาจากปากคุณผมได้ยิน ผมทนไม่ได้นะพิมวันนี้ผมต้องเคลียร์ให้จบ”เขาโผลงขึ้น พิมพาชะงักงัน “พิมขอโทษพิมผิดไปแล้วนะคะจริงๆ นังอิงแก้วมันก็ร้ายคิดจะท้าทายพิมหาว่าพิมไม่มีน้ำยาถ้าแน่จริงให้พิมตื้อภูธนาให้สำเร็จพิมเลยต้องทำแบบนี้”พิมพาใส่ความให้อิงแก้วแต่ชายหนุ่มส่ายหน้ามองอย่างรู้ซึ้งในบทละครที่หล่อนกำลังแสดงออกมา “คนที่ร้ายกาจเป็นพิมมากกว่ามั้ง”กิตติพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วนๆ เลื่อนสายตามองเจ้าหล่อนที่หยุดโวยวาย ขณะที่กิตติยังเงียบนิ่ง “ทำไมกิตติพูดอย่างงี้” “ผมทนไม่ได้นะพิมผู้หญิงที่คบชายสองคนน่ะมันน่ารังเกียจ ผมรับไม่ได้” “กิตติ” “แค่นี้ก็ทำให้ได้รู้แล้วว่าพิมน่ะไม่ได้จริงใจเลยผมได้ยินนะที่ว่าถ้าได้คบกับภูธนาแล้วคุณจะยกผมให้อิงแก้วมันเจ็บนะรู้ตัวไหม”เขาพูดต่อโดยไม่สนใจว่าหล่อนพยายามที่จะเข้ามายื้อแขนหรือทำตาเว้าวอน “กิตติ” “ผมก็อยากจะคุยกับพิมเรื่องนี้ และจะเคลียร์ว่าผมรับกับพฤติกรรมแบบนี้ไม่ได้” “จะมาบอกเลิกกับพิมใช่ไหม”หล่อนโผลงขึ้นสีหน้าโกรธเกรี้ยว กิตติหลับตานิ่ง “จะคิดอย่างนั้นก็ได้”เขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่ได้แสดงความเกลียดที่มีแต่อดีตคนรัก “เพราะยัยอิงนั่นใช่ไหม กิตติหลงมันแล้วใช่ไหม”พิมพาเริ่มพาลและคิดว่าสาเหตุใหญ่มาจากอิงแก้วที่สนิทสนมกับกิตติจนน่าสงสัย “ไม่เกี่ยวกับอิงอย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวด้วยเลย” “ได้ถ้าอยากให้เป็นอย่างนั้น พิมจะคอยดูว่ากิตติจะโดนยัยนั่นหลอกเมื่อไร ยัยอิงแก้วมันร้ายกาจมันชั่วร้ายกว่าที่คิดซะอีก” “เลิกใส่ร้ายคนอื่นได้แล้วพิม ผมขอตัวแล้วกันหมดเรื่องแล้ว ผมจะบอกว่าดีใจมากที่ชีวิตผมหลุดพ้นจากคุณซะที”เขาหันหลังเดินหนีไปไม่สนใจเจ้าหล่อน ภาพที่มันฟ้องว่าพิมพาร้ายกาจมันมากกว่าภาพของหญิงสาวสดใสคนนั้น เขาไม่มีทางเชื่อว่าอิงแก้วจะร้ายกาจน่ากลัวแต่คนที่ช่างโกหกและกุเรื่องได้ขนาดนี้คงมีแต่พิมพาคนเดียวเท่านั้น คนรักของเขาเท่านั้น “กิตติ กลับมาก่อนอย่าหันหลังให้พิมแบบนี้นะ กิตติ! ”พิมพาร้องรั้งหลังพยายามยื้อแต่ทว่าเขากลับไม่สนใจเดินตรงกลับไปในร้านอย่างรวดเร็ว จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 22:48:33

ความคิดเห็นที่ 2 อิงแก้วนั่งเหม่อลอยอยู่ในร้านกาแฟถึงแม้วันนี้ผู้คนจะพลุกพล่านมากเพียงใดก็ยังคงว้าเหว่และอยู่กับอารมณ์เหงาๆ ของตนเองที่สวยหย่อมนั่งมองเงาตัวเองที่สะท้อนน้ำในบึงเล็กๆ ภาพของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่ดูไม่มีเสน่ห์ในสายตาใครๆ ตาละห้อยคำพูดของหนูรินทำให้รู้สึกสลดใจเพราะมันตอกย้ำว่าหล่อนเป็นผู้หญิงที่ไม่น่ามองหน้าตาบ้านๆ ก็จริงไปเสียทุกอย่างคนอย่างเธอไม่ได้ดีเลิศที่ให้ใครต้องมาสนใจ “อิงแก้ว” อิงแก้วสะดุ้งลืมตาขึ้นพบกิตติที่ยืนอยู่เบื้องหน้านิ่งไปพักก่อนจะมองเขาอยู่ครู่ใหญ่ “พี่กิตติ....” “ว่างไหมขอคุยอะไรหน่อยได้ไหม” “ค่ะ” เจ้าหล่อนพยักหน้าเก้กัง ก่อนจะเชิญให้เขานั่งลง ชายหนุ่มสีหน้าไม่ค่อยดีแววตาหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด จะทำอย่างไรดีหล่อนรู้สึกแปลกๆ ใจหัวใจกับผู้ชายคนนี้ซึ่งเค้ามีเจ้าของและไม่เคยคิดจะมองเธอเลย “พี่เพิ่งเลิกกับพิมพามา” “อะไรนะ! ” เรื่องช็อกซีนีม่าเท่าที่เจ้าหล่อนได้รับมา เขาหลับตาเอนพิงพนักเก้าอี้ “รู้สึกเสียใจ...แต่ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด ตอนนี้เจ็บที่สุดอย่างที่ไม่เคยเป็นแต่ในเมื่ออีกคนเค้าไม่มีความซื่อสัตย์พี่ก็ควรทำ” “พี่กิตติรู้ทุกอย่างแล้วหรือคะ”อิงแก้วนิ่งในสิ่งที่เขาบอก กิตติพยักหน้าเหลียวมองเจ้าหล่อน “พี่ได้ยินทุกอย่างหมดแล้วที่เขามาคุยกับอิง ก็จริงอย่างที่บอกภูธนาเป็นชายหนุ่มที่สาวๆ ต้องตากันมากมายไม่แปลกหรอกที่พิมพาจะเป็นหนึ่งในผู้แย่งชิง” “แต่พี่กิตติเป็นตัวจริง ก็ย่อมมีสิทธิมากกว่า” “พี่รับไม่ได้หรอกที่จะทนรับกับผู้หญิงสองใจ”คำพูดนี้แรงเข้าไปถึงใจผู้หญิงที่ไร้ยางอายคนนั้นจะรู้หรือไม่ “แล้วพี่กิตติยังจะให้โอกาสเธอแก้ตัวอยู่ไหมคะ” อิงแก้วถามขึ้น กิตตินิ่งสบตาคู่งามของเธอที่รอคำตอบพร้อมถอนใจก่อนจะโผเข้ากอดเจ้าหล่อนที่ตั้งตัวไม่ติด “พี่รักพิมพามากๆ มากจนแทบจะรักใครไม่ได้เลยอิงแต่พี่เจ็บปวดกับสิ่งที่เขาทำมาก”เขาบอกซึ่งทำร้ายจิตใจหล่อนเหลือเกิน กิตติไม่เคยมีเธอในสายตาเลย เธอก็แค่ที่ปรึกษาให้เขาระบายเท่านั้นไม่มีสิทธิแม้แต่จะคิด เขาเลิกกันแต่อีกไม่นานคงกลับไปรักกันดังเดิม “ไม่เป็นไรนะคะใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีเองอิงจะอยู่เคียงข้างพี่กิตตินะคะ สักวันพี่กิตติจะเจอคนที่รักพี่จริงๆ ”อิงแก้วตบหลังเขาเบาๆ ปลอบโยนเขาทั้งๆ ที่น้ำตาแทบจะไหลออกมาเองในใจตะโกนร้องบอกว่าคนคนนั้นคือฉันเอง ภูธนาเดินเข้ามาในร้านช่วงบ่ายหลังจากจัดแจงเรื่องงานในไร่เรียบร้อยแล้วแต่ทว่าภาพที่เขาได้เห็นในสวนหย่อมกลับทำให้เขาหงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย กิตติกำลังกอดกับอิงแก้วทั้งสองก็ดูเหมาะสมกันแต่ทำไมต้องมาแสดงความรักกันในที่แบบนี้ “สวัสดีครับคุณภูวันนี้ร้านคนเข้าเยอะเลยนะครับ”เด็กในร้านเข้ามารายงานการดำเนินงานภายในวันนี้แต่ทว่าสายตาของภูธนาไม่ได้สนใจนอกจากภาพเบื้องหน้า “สองคนนั้นเขามาเมื่อไร”ภูธนาถามเสียงเข้มโดยไม่รีรอ ชายหนุ่มพนักงานเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพของอิงแก้วและกิตติกอดกันอยู่ในสวนหย่อม “โอ้โห สวีตกันอย่างนั้นเชียว” ภูธนาร้อนใจยิ่งได้ยินคำว่าสวีตถึงกลับทำให้หัวเสียหน้าดูเดินดุ่มที่ลานสวนหย่อมโดยไม่รอคำตอบใดๆ ก่อนจะดึงอิงแก้วออกมาจากอ้อมกอดของกิตติด้วยอาการหึงหวง "ทำอะไรกันน่ะ” อิงแก้วสะดุ้งเมื่อพบกับความเกรี้ยวกราดของภูธนา “มันไม่มีอะไรนะครับ”กิตติลุกขึ้นรีบแก้ตัวพัลวัน “ไม่มีถึงกลับกอดกันเลยเหรอเกิดลูกค้าเห็นไม่ตกใจเหรอไง เจ้าของร้านมาพลอดรักกับผู้ชาย นี่ร้านกาแฟนะไม่ใช่โรงแรม” “ทำไมพูดจาแบบนี้แล้วมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ”กิตติแก้ตัวทันทีด้วยความไม่พอใจที่ได้ยินคำพูดร้ายกาจของภูธนา ภูธนาคว้าแขนอิงแก้วขึ้นแล้วลากออกมาจากเหตุการณ์โดยที่กิตติพยายามตามมาแต่ภูธนากลับขัดด้วยคำพูดว่า “ขอเวลาผมเคลียร์ก่อนจะผมจะสอบถามคุณเรื่องนี้เป็นเรื่องของผมกับหุ้นส่วนและหน้าตาของร้านไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะมาเอาความจริงจากคุณแน่แต่ตอนนี้ผมขอคุยกับอิงแก้วก่อน” ภูธนายื่นคำขาดเอาจริงเอาจัง กิตตินิ่งมองอิงแก้วที่พยักหน้าให้เขาหยุดเพิ่มเชื้อไฟพร้อมเดินตามออกมาหลังร้านตรงมายังสนามเด็กเล่นของสวนสาธารณะทะลุออกออกจากด้านหลัง ชายหนุ่มนำเจ้าหล่อนตรงมายังใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะจ้องคาดคั้นความจริง “คิดยังไงไปกอดจูบกันในร้าน รู้ไหมว่าไม่เหมาะสม” “ฉันไม่ได้จูบ”หล่อนเถียง เขาพยายามระงับอารมณ์ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “ได้ไม่จูบแต่กอดพลอดรักกันขนาดนั้นไม่แคร์สายตาประชาชีเลยใช่ไหมมียางอายบ้างไหม” “ทำไมต้องมาว่ากันขนาดนี้ด้วยมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด”อิงแก้วเริ่มหมดความอดทนกับคำหยาบคายเหล่านี้ไม่ได้เสียแล้ว ภูธนาก็เช่นกันที่สติหลุดอยู่ในช่วงอารมณ์ล้วนๆ “ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดแล้วจะให้คิดไงแสดงความรักงั้นหรือแสดงที่อื่นไม่ได้หรือไง” “รักเหรอ...”อิงแก้วอัดอั้นตันใจกับคำนี้ ถ้าหากรักหล่อนก็คงไม่ต้องมาทุกข์ทนแบบนี้ ไม่ต้องไปหลงรักคนที่เขาไม่เคยคิดจะมองหล่อนเลยแม้แต่นิดมันทรมานถึงก้นบึ้งหัวใจน้ำตาไหลอาบแก้วหล่อนจ้องมองเขาเจ็บใจถึงที่สุด “ถ้ารักก็ดีสิไม่รู้หรือไงว่าพี่กิตติไม่มีทางรักฉันหรอกแม้แต่มองเค้ายังไม่มองเลย เค้ารักพิมพามากเค้าเป็นแฟนกันไม่มีทางจะตัดใจไปรักใครได้อีกแล้วส่วนฉันมันแค่ที่ปรึกษาคนที่เขาเห็นว่าคุยด้วยแล้วสบายใจมีอะไรสำคัญบ้างถ้าเค้ารักฉันก็ดีสิคนอย่างฉันไม่มีใครมารักหรอกได้แต่ไปรักคนอื่นเค้าในฐานนะของฉันก็มีดีแค่เท่านี้จะให้เป็นมากกว่านั้นไม่ได้หรอกเข้าใจไหม! ” อิงแก้วร้องบอกทั้งน้ำตา ภูธนาตะลังงันทำตัวไม่ถูกเจ้าหล่อนปล่อยโฮออกมาเต็มที่ ความจริงที่เห็นก็ตรงกันข้ามกับที่เขาเข้าใจตอนนี้เขาอยากจะโอบกอดเจ้าหล่อนไว้เหลือเกินแต่เพราะมาดที่มีมากไม่อาจทำได้แบบนั้นจึงได้แต่ยกมือขึ้นตบไหล่หล่อนเบาๆ “ตอนนี้เขาเลิกกัน ฉันก็แค่ไปปลอบใจเขาเขามากอดเพราะเขาก็อ้างว้างต้องการกำลังใจแต่พี่ก็หาว่าฉันไม่มียางอายกอดจูบผู้ชายในร้าน” “ขอโทษนะอิงแก้ว”เขาบอกผ่อนอารมณ์โกรธลงบ้างแล้วแต่เจ้าหล่อนยังไม่เลิกร้องไห้ เขาช่างร้ายกาจหากไม่วู่วามเจ้าหล่อนคงไม่เสียใจถึงขนาดนี้ “เลิกยุ่งกับฉันซักที พี่ก็อีกคนหนูรินเขาหึงพี่มากหึงจนไม่ลืมหูลืมตาแล้วก็มาลงที่ฉันว่าฉันคิดจะจับพี่ยังไม่สะใจใช่ไหมที่ให้แฟนมาด่าฉันเมื่อวานแล้ววันนี้พี่ก็มาดูถูกต่างๆ นานาอีก” “อิง...” “พอเถอะฉันเหนื่อยพอแล้ว”อิงแก้วปาดน้ำตาวิ่งหนีข้ามฟากฝั่งถนนไปที่ไหนซักแห่ง ภูธนาได้แต่ยืนมองเจ้าหล่อนวิ่งหายไปลับตา กิตติเดินเข้ามาสะกิดที่ไหล่ของเจ้าของไร่ชาญทิพย์ที่รีบหันกลับมาโดยไวเมื่อได้รับฟังทุกอย่างจากปากอิงแก้วหมดแล้ว “ต่อไปนี้ผมจะดูแลอิงเอง”กิตติพูดขึ้นน้ำเสียงหนักแน่น ภูธนายังคงนิ่งเงียบ “คุณเพิ่งเลิกกับพิมพามาไม่ใช่เหรอไม่เร็วเกินไปหรือที่จะรักใครอีก” “อิงแก้วเป็นผู้หญิงที่ผมมั่นใจว่าไม่ใช่ภาพลวงตาแบบพิม ที่ผ่านมาผมรักแค่รูปโฉมแต่อิงเธอคือความจริงคือดอกไม้บนพื้นหญ้าที่มีชีวิต” “ดูคุณจะมั่นใจนะ”ภูธนารู้ตัวทันทีว่าเขาหมั่นไส้กิตติเข้าอย่างจัง เขาไม่เคยเป็นไปได้ขนาดนี้ทั้งที่กิตติก็ไม่ได้พูดกระทบให้ร้ายแต่เพราะเขาสัญญาจะดูแลอิงแก้วนั่นเองที่ทำให้เขาอยากทุ่มไอ้หมอนี่แรงๆ "มั่นใจสิคุณมีคนรักคุณก็น่าจะเข้าใจว่าการได้ดูแลคนที่คุณรักมันมีความสุขขนาดไหน ใช่ไหมคุณภูธนา”คำพูดแทงใจดำของกิตติทำให้ภูธนาพูดไม่ออกจุกอยู่คอคำว่ารักที่มีให้หนูรินมันกระจางชัด ณ เวลานี้นอกจากกิตติแล้วที่เห็นความจริงของใจแล้วยังมีภูธนาอีกคนที่เข้าใจหัวใจเขาก็เมื่อตอนนี้ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 22:50:40

ความคิดเห็นที่ 3 ภูธนานอนพลิกตัวไปมาบนที่นอน ขมตาหลับไม่ลงภาพของสาวน้อยที่เขาพร่ำพรรณาว่าเกลียดนักเกลียดหนากำลังนั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียง ดึกดื่นป่านนี้เจ้าหล่อนกำลังทำอะไรอยู่ จะนอนแล้วหรือยังคิดมากแต่หัวดื้อแบบนั้นคงจะข่มตาหลับไม่ลงซักทีชายหนุ่มลุกจากที่นอนกระโจนไปหยิบกุญแจรถแต่ทว่าคิดแล้วคิดอีกหากเขาออกไปดึกๆ ครอบครัวก็ต้องสงสัยว่ารีบร้อนที่ไหน พลางกรอกตาคิดถ้าหากไปโดยรถจักรยานก็เงียบพอให้เถลไถลไปได้เนียนบ้าง ภูธนาตัดสินใจแอบไปเอารถจักรยานที่โรงคนงานปั่นตรงมาจนถึงหน้าบ้านอิงแก้วราวกับใจตรงกันที่เขาพบเจ้าหล่อนนั่งอยู่ที่ชิงช้าหน้าบ้านเหม่อมองไปบนฟ้าคนเดียวคงจะนอนไม่หลับเพราะวันนี้มีเรื่องมากมายให้หล่อนได้คิดตั้งแต่เรื่องหนูรินรวมถึงเรื่องของกิตติ แต่จะเข้าไปหาหล่อนทันทีทันใดอาจตกใจกันเปล่าๆ เดี๋ยวหาว่าเขามาทำมิดีมิร้ายเป็นเรื่องราวใหญ่โตกันพอดี เขาจึงได้แต่แอบซุ่มมองเจ้าหล่อนอยู่ริมรั้วในระหว่างที่กำลังด้อมๆ มองๆ อยู่นั้นสุนัขข้างบ้านตาดีวิ่งตามมาเห่ากันเป็นเรื่องเป็นราว อิงแก้วสะดุ้งมองไปด้านนอกเห็นเงาตะคุ่มจึงไม่ไว้ใจรีบไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวมาเป็นอาวุธหากเป็นผู้ร้ายจริงคงได้ตีกันหัวแบะ ภูธนาโบกมือไล่สุนัขทั้งหลายที่ทำเสียแผนขณะที่อิงแก้วย่องเข้ามาด้านหลังชะเง้อหน้ามองผู้ต้องสงสัยพร้อมง้างด้ามไม้กวาดขึ้น “นั่นใครน่ะ”เจ้าหล่อนร้องขึ้น ภูธนาเหลียวมองแตกตื่นกับท่าทางที่เจ้าหล่อนกำลังจะหวดเขาจึงรีบถอยหลังมาตั้งตัวก่อนจะร้องขึ้นยกใหญ่ “พี่เองๆ ” เขาร้องบอกบอกเร็วจี๋ เจ้าหล่อนชะงักจ้องมองเขาผ่านแสงจันทร์ “พี่ภูเหรอ” “อือๆ ”เขายกแขนขึ้นป้อง อิงแก้วลดไม้กวาดลงมองเขาดีๆ อีกครั้ง “แล้วนี่มาทำอะไรลับๆ ล่อๆ ตรงนี้เนี่ย”เจ้าหล่อนถามขึ้น ชายหนุ่มอ้ำอึ้งก่อนจะแก้ตัว “ก็...เห็นเธออาการไม่ดีนึกว่าจะฆ่าตัวตายก็เลยมาดูหน่อย”ภูธนาอ้างด้วยเหตุผลที่คิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ ไม่สร้างสรรค์เท่าไรนัก “นี่ ฉันคงไม้คิดสั้นอะไรขนาดนั้นหรอกนะ” “ใครจะไปรู้เห็นเป็นคนไม่ค่อยคิด”เขาอ้างทั้งที่ใจจริงรู้นิสัยเจ้าหล่อนดีว่าฉลาดและไม่คิดทำอะไรโง่ๆ แบบนั้นแน่แต่เพราะฟอร์มจัดเลยต้องสรรค์หาคำพูดไร้สาระแก้ต่างกันไป “เอ๊ะ! ”หล่อนขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง แต่ทว่าชายหนุ่มกลับเปลี่ยนเรื่องไปอย่างรวดเร็ว “ไม่คิดจะชวนพี่ไปนั่งข้างในเหรอ” “ฉันไม่ได้ชวนพี่มาเลยนะ” “อ้าว มารยาทนะครับ” “ฉันไม่ต้อนรับ”อิงแก้วทำหน้าเมิน ภูธนายิ้มมุมปาก “งั้นก็ไม่เป็นไร ปีนไปเลยแค่รั้วเล็กๆ นี่ไม่เห็นต้องทำให้เรื่องมาก”ว่าแล้วตบเท้าข้ามผ่านรั้วสีขาวเล็กๆ ที่มีไม้พุ่มเป็นกระจุกริมทาง อิงแก้วร้องขึ้นโดยไม่ลังเลห้ามไม่ให้เขาถือวิสาสะปืนเข้ามา “ว๊ายๆๆ ไม่ได้นะ” “งั้นก็เปิดประตูดีๆ สิ”เขาพยักหน้าไปที่ประตูรั้วหน้าบ้านอิงแก้วบ่นอุบหน้ายุ่งรีบเดินไปเปิดประตูไม่เต็มใจมากนัก ภูธนาเดินตามนั่งที่ชิงช้าโยกสนามหญ้าหน้าบ้านโดยมีอิงแก้วนำเข้ามา จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 22:52:09

ความคิดเห็นที่ 4 ความรัก ทำให้ หวง ห่วง หึง จนบางครั้ง ไม่ฟังเหตุฟังผล แต่อย่างว่า เรื่องแบบนี้ ไม่เจอไม่รู้^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 00:00:02

ความคิดเห็นที่ 5 @ GTW  ทุกอารมณ์ของความรักค่ะ ^^ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 22:18:37

ความคิดเห็นที่ 6 รักวุ่นวายของผู้ชายสามคน จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 12:49:15