ฆ่าตัวตาย

กลุ่มคนจำนวนมากมายกำลังยืนล้อมวงดูศพของผู้ชายวัยรุ่นรายหนึ่งที่ตกลงมาจากหอพักนักศึกษา สภาพกระโหลกศีรษะที่แตกหลังจากกระแทกพื้นเข้าอย่างจังเปิดเผยให้เห็นเนื้อสมองที่ปนเปไปด้วยกลิ่นคาวของเลือดสด ๆ ใกล้ ๆ กันมีนักศึกษาหญิงนั่งร้องห่มร้องไห้พูดจาไม่เป็นภาษาคน กว่าที่เธอจะสงบสติอารมณ์ได้ก็ต้องใช้เวลาเป็นพักใหญ่ ตำรวจเปิดเผยคำให้การว่าเธอเพิ่งจะทะเลาะกับเขาเมื่อคืนเรื่องที่มีผู้หญิงมาติดพัน เขาขอโอกาสเธอแก้ตัวอีกครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธเขาไป นี่คงเป็นเหตุผลที่เขาคิดสั้นแบบนี้

ไม่นานหลังจากนั้นครอบครัวของนักศึกษาชายก็เดินทางมาถึง เสียงอันโศรกเศร้าดังไปทั่วบริเวณ ด้วยความที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนั้นเป็นเด็กนักเรียนทุนที่มีผลการเรียนอยู่ในระดับยอดเยี่ยม อีกทั้งยังเป็นนักศึกษาแพทย์ที่มีอนาคตไกล แต่นั่นมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ลูกชายของพวกเขาต้องการอยากจะเป็น ถ้าไม่ใช่เพราะต้องแบกรับชื่อเสียงของตระกูลทั้งหมดที่เป็นแพทย์มืออาชีพซึ่งมีชื่อเสียงในด้านต่าง ๆ ผู้เป็นแม่ของเขาเอาแต่พูดว่า “แม่ผิดเองที่บังคับให้ลูกต้องมาเรียนหมอ แม่น่าจะฟังลูกให้มากกว่านี้ ตื่นขึ้นมาสิ แม่ขอโทษ...”

ส่วนผู้เป็นพ่อก็เสียน้ำตาไม่หยุด เขาหวนคิดย้อนกลับไปตอนสมัยที่ลูกชายของตัวเองยังเป็นเด็ก เขามักจะเข้มงวดในทุก ๆ เรื่อง เรื่องการเรียนต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง นอกเหนือจากนั้นก็เป็นแค่เรื่องงานส่วนตัวที่ต้องไปดูแลประจำ เขาแทบจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่พาลูกชายไปเที่ยวนั้นตอนอายุเท่าไร แม้แต่พิธีวันประกาศจบหลักสูตรระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ก็ไม่มีคนไหนในครอบครัวไปได้สักคน และเขาก็ไม่เคยแยแสพรสวรรค์ในด้านการแสดงของลูกชายเลย ทั้งที่ลูกชายของเขาอาจจะได้เป็นดาราที่มีชื่อเสียงโด่งดังแท้ ๆ

ผู้หญิงที่มาติดพันของเขายืนอยู่ข้าง ๆ ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย ทั้งที่เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่เป็นเพราะความหล่อเหลา ความรวย และความดีที่เขามอบให้เธอ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกหรอกที่จะปฏิเสธได้ เธอน่าจะห้ามใจไม่เข้าไปคุยกับเขาเสียตั้งแต่แรก บาปของเธอในครั้งนี้มันช่างเลวร้ายมากนัก เธอทำลายความรักของคนอื่น เธอพรากชีวิตลูกชายไปจากครอบครัวหนึ่ง เธอคงไม่มีหน้าไปงานศพเขาได้อีก แม้แต่ตอนนี้สายตาที่เขาทั้งหลายมองเธอก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ครอบครัวและแฟนสาวที่ต่างก็เศร้าโศกเสียใจพากันเดินขึ้นไปยังห้องของผู้ตายที่มีเจ้าหน้าที่กำลังเก็บหลักฐานอยู่ ไม่มีคำพูดใด ๆ นอกจากมือของตำรวจที่ชี้ไปยังแผ่นกระดาษสองสามใบที่วางอยู่บนโต๊ะ เมื่อได้อ่านข้อความทุกตัวอักษรที่อยู่ในนั้น มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผิดของคนทั้งหมดมากขึ้นกว่าเดิม

ความในใจของแผ่นกระดาษกล่าวถึงชีวิตที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของผู้ชายคนหนึ่ง เขาเกิดมาในตระกูลที่เพียบพร้อมไปด้วยความสมบูรณ์แบบ ความฝันในวัยเด็กของเขาคือการได้เป็นนักแสดงผู้ยิ่งใหญ่ระดับมืออาชีพ และอยากจะเดินทางไปรอบโลกเพื่อช่วยเหลือผู้คนต่าง ๆ ที่ด้อยโอกาส ชีวิตของเขาถูกตีกรอบมาในสิ่งที่เขาไม่อยากจะเป็น แต่ไม่เคยมีใครจะยอมเข้าใจเขาเลยสักคน แม้ในวันสำคัญต่าง ๆ ที่โรงเรียนจัดขึ้น คนในครอบครัวก็ไม่เคยไปสักครั้ง เขารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้จนได้มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นคุณค่าในตัวของเขา คอยดูแลเขาเสมอเมื่อเขาต้องการ เธอเป็นเหมือนดั่งไฟส่องสว่างในชีวิต แต่แล้วเขาก็ต้องทำให้เธอเสียใจเมื่อพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอีกหนึ่งคน ผู้หญิงคนนี้มีหน้าตาสะสวย รูปร่างอรชร เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายทุกคนเห็นแล้วต้องพร่ำเพ้อทุกวินาที ไม่ใช่ว่าเธอคนนี้เป็นผู้หญิงไม่ดี เขาต่างหากที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาปล่อยให้ความต้องการภายในมาครอบงำจิตใจเขาทั้งหมด เขาอยากจะเอ่ยคำขอโทษกับผู้หญิงคนนี้ในสิ่งที่เขาได้เผลอใจทำลงไป ทุกสิ่งที่เขาเผชิญอยู่ต้องได้รับการแก้ไขเสียที เขาจะต้องทำตามใจที่ตัวเองต้องการ เริ่มแรกเขาต้องไปขอแก้ตัวกับแฟนสาวเพื่อให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นเหมือนเดิม และเขาจะลาออกจากการเป็นนักศึกษาแพทย์เพื่อไปเรียนการแสดงอย่างที่ใจอยากจะเป็น ถึงแม้ครอบครัวของเขาจะไม่ยอมรับก็เถอะ แต่เขาจะพยายามทำให้ได้...

น้ำตาของคนรอบตัวเขายิ่งพรั่งพรูออกไปอย่างไม่หยุด ความรู้สึกผิดภายในจิตใจของแต่ละคนกำลังกัดกินตัวเอง คำว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาคงเอามาใช้กับเหตุการณ์นี้ได้เป็นอย่างดี ทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้สึกมีส่วนผิดกับการฆ่าตัวตายของชายคนนี้ทั้งสิ้น และแล้วทุกสิ่งรอบ ๆ นั้นก็เริ่มหยุดการเคลื่อนไหวลง สมองที่ไหลออกมานอกกระโหลกศีรษะก็ค่อย ๆ ย้อนกลับเข้าไปที่เดิม เลือดที่หลั่งไหลออกมาจากร่างกายก็ถูกดูดไปในระบบร่างกายอีกครั้ง ตัวของเขาลอยขึ้นอย่างช้า ๆ ลอยขึ้นไป ณ ระเบียงซึ่งเป็นจุดที่เขาตกลงมา ย้อนกลับไปอีกตอนที่เขาวางปากกาลงบนโต๊ะหลังจากเขียนข้อความลงในแผ่นกระดาษทั้งหมดแล้ว

“โครงเรื่องย่อจากชีวิตจริงแบบนี้ คงนำมาใช้ได้ในการแสดงครั้งต่อไปของเราล่ะนะ”

เขามองไปที่หนังสือเรียนแพทย์ซึ่งวางกองเป็นภูเขาอยู่บนโต๊ะ พลันทำให้นึกถึงวัยเด็กที่เกลียดการเรียนอย่างที่สุด แต่เขาก็ต้องขอบคุณครอบครัวที่คอยส่งเสริมให้เขาเรียนแพทย์มาโดยตลอด ณ ตอนนี้เขารู้แล้วล่ะว่าการเป็นหมอนั้นสามารถช่วยคนอื่น ๆ ได้อีกมากมาย เขาตั้งใจไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแพทย์ให้ได้ และเขาก็ต้องเป็นนักแสดงมากฝีมือควบคู่ไปอีกด้วย ส่วนเรื่องที่เขาทะเลาะกับแฟนสาวนั้นเขารู้ดีว่าเธอต้องให้อภัยเขาอย่างแน่นอน เพียงแต่มันอาจจะต้องใช้เวลาและความจริงใจที่จะไม่ทำผิดซ้ำสองอีก ส่วนกิ๊กของเขาถึงแม้ว่าเธอจะมีทรวดทรงที่เอ็กซ์ เซ็กส์แตกเพียงไร ก็ต้องจำใจบอกเลิกทั้งที่ตัวเองเสียดายสุด ๆ

จานชามที่กองอยู่บนอ่างล้างตรงระเบียงทำให้เขาต้องลุกขึ้นไปเพื่อทำความสะอาดมันสักทีหลังจากที่พลัดวันประกันพรุ่งมาได้สักพัก ด้วยความที่เขาเป็นลูกคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก ทำให้การล้างของพวกนี้จึงไม่ชินมือสักเท่าไร ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่แฟนสาวของเขาจะต้องมาทำให้ในทุก ๆ ครั้ง น้ำล้างจานที่ผสมไปด้วยน้ำยากระเด็นไปทุกทิศทุกทาง เขาขัดจานชามทีละใบครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำก็ไหลนองไปทั่วพื้นที่เขายืนอยู่ ในใจเขาก็มัวแต่คิดถึงตอนที่แฟนสาวมาจัดการสิ่งสกปรกพวกนี้แทน เพราะกิ๊กสุดสวยของเขาคงไม่ยอมทำให้แน่นอน

ทันใดนั้นเองด้วยความที่เขาไม่ระวังประกอบกับน้ำยาล้างจานที่ไหลนองอยู่บนพื้นทำให้เขาเกิดเสียหลักลื่นตกระเบียงที่เขากำลังล้างจานอยู่ มือของเขารีบคว้าขอบระเบียงเขาไว้อย่างรวดเร็ว แต่ด้วยมือที่เต็มไปด้วยคราบน้ำยาล้างจานส่งผลให้ร่างของเขาดิ่งลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลก ศีรษะกระแทกพื้นอย่างแรงจนเสียงดังไปทั่วบริเวณ สมองระเบิดออกมาจากรอยแยกของกระโหลก เลือดกระเซ็นไปตามทิศต่าง ๆ เสียงกรี๊ดร้องของนักศึกษาหญิงที่อยู่แถวนั้นทำให้ฝูงชนกรูกันเข้ามาดูเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

เหลือเพียงแต่เสียงร้องไห้และคำถามว่า “ฆ่าตัวตายทำไม...”

---------------------------------------------------------------

ผลงานชิ้นที่ 4 แล้วครับผม เชิญวิจารณ์กันตามสะดวกเลยครับ

จากคุณ	: MazzCazz
เขียนเมื่อ	: 3 ส.ค. 54 11:40:23