- - - - - อารัมภบท คิดถึง ณ เชียงคาน - - - - - เจ้าสำราญ - - - - -
|
 |
.
ก่อนที่จะลงเรื่อง อยากจะอารัมภบทหน่อยครับ
ในจำนวนนิยายกว่าสิบเรื่องของผม มีไม่กี่เรื่องครับ ที่ชื่อเรื่องมาก่อนพล็อต และ คิดถึง ณ เชียงคาน ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ชื่อนี้ ผมได้มาโดยบังเอิญครับ สืบเนื่องจาก ปี 2552 ผมไปหาข้อมูล และซึมซับบรรยากาศที่ อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย เพื่อนำมาเขียนเรื่อง ศรีสองรัก รวมทั้งตั้งจิตอธิษฐานต่อองค์พระธาตุ จะตั้งใจเขียนเรื่องนี้ เพื่อเผยแพร่ประวัติและความเป็นมาในการก่อสร้าง
ในครั้งนั้น ก็เลยถือโอกาสไปเที่ยวเชียงคาน วันที่ไปถึงที่นั่นเป็นวันธรรมดา เงียบสงบมากครับ มีร้านค้าเปิดเพียงไม่กี่ร้าน ที่ประทับใจก็คือ อัธยาศัยของชาวเชียงคานดีเหลือหลาย (รวมถึงด่านซ้าย และภูเรือ) เวลาผมจึงหมดไปกับการสนทนาพูดคุยกับคนที่นั่น
ผมชอบชื่อร้านค้าต่างๆ เพราะส่วนมากจะตั้งชื่อเล่นกับคำ ถ้าไม่ คาน ก็ เลย แต่ที่สะดุดตามากกว่าใครเพื่อนก็คือ คิดถึง ณ เชียงคาน นี่แหละครับ
อันที่จริงก็เคยผ่านตามาบ้างแล้ว เพราะเวลาจะไปเที่ยวไหน ผมมักจะหาข้อมูลสถานที่นั้นๆ เตรียมไว้ก่อน แต่เหตุที่ทำให้หยุดยืนอยู่ที่ร้านนี้ทั้งๆ ที่ประตูปิด ก็เพราะป้ายเขียนบอกไว้ หยุด 2 วัน ไปผีตาโขน ยังนึกเล่นๆ ว่า ขนาดเจ้าถิ่นยังไปเที่ยวที่อื่น แล้วเราเป็นใคร ถึงมาเที่ยวที่นี่ ก็ได้แต่ถ่ายรูปกันไป
อีกสองวันต่อมา ผมไปด่านซ้าย เดินเที่ยวในงาน เจอบูธหนึ่งแขวนขายเสื้อสกรีนรูป และคำว่า คิดถึง ณ เชียงคาน จึงเร่เข้าไปดู
คุณน้ำฝน และเพื่อนๆ ช่วยกันขายเสื้อให้ผม และยังโปรโมตชักชวนไปเที่ยวเชียงคาน ผมจึงเปิดรูปในกล้องให้เธอดู แล้วบอกว่า นี่ไง ไปเที่ยวมาแล้ว คุณน้ำฝนก็ตอบกลับมาว่า คิดถึง ณ เชียงคาน เป็นร้านของเธอเอง พร้อมกับให้นามบัตรมา
ระหว่างที่เขียน ศรีสองรัก ปลายปี 2552 ถึงกลางปี 2553 ชื่อ คิดถึง ณ เชียงคาน ติดอยู่ในใจผมตลอดมา จนถึงปลายปี ผมไปนมัสการพระธาตุศรีสองรักอีกครั้ง (ตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วครับ ว่าจะไปอีก เมื่อเขียนเรื่องจบ) แล้วก็เลยไปเชียงคานด้วย คราวนี้มุ่งมั่นไป ขอ ชื่อ คิดถึง ณ เชียงคาน จากคุณน้ำฝนเพื่อมาตั้งชื่อนืยายอย่างจริงจัง
ทำไมจึงต้องขอ... ถ้าใช้ไปเลยได้ไหม คำตอบคือ ได้ แต่ผมคงตะขิดตะขวงใจเป็นอย่างมาก พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ไม่ได้คุ้มครองถึงชื่อก็จริง ทว่าผมรู้อยู่แก่ใจว่า วลีนี้ ผมไม่ได้คิดขึ้นมาเอง ผมจึงต้องรักษามารยาทขออนุญาตต่อผู้คิด จึงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง
พอไปถึงร้านคิดถึง ณ เชียงคาน เจอคุณน้ำฝนพอดี ผมแนะนำตัวว่าเป็นนักเขียน และแจ้งความประสงค์ คุณน้ำฝนจำผมได้ว่าเป็นคนที่เจอในงานผีตาโขนคราวนั้นเอง เธอใจดีมากครับ อนุญาตทันที แล้วค่อยถามรายละเอียดทีหลัง ระหว่างนั้น ป้าคำก้อย คุณแม่ของเธอเดินออกมาจากหลังร้าน เธอจึงบอกว่าผมมาขอ...
ป้าคำก้อยรีบเดินมาเร็วจี๋เลยครับ ถามเสียงดัง มาขออะไร แหะๆ สงสัยกลัวผมจะมาขอลูกสาวมั้ง คุณน้ำฝนจึงอธิบายไป ป้าคำก้อยก็เลยมาคุยกับผมอีกคน
ตรงนี้ จึงขอขอบคุณป้าคำก้อย กับคุณน้ำฝนมากครับ ที่อนุญาตให้ใช้ชื่อ คิดถึง ณ เชียงคาน โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เลย
...
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 15:06:35
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 15:03:56
| จากคุณ |
:
คั่วกลิ้ง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ส.ค. 54 14:57:29
|
|
|
| 
