๐๐ ............. ซี จิ น ไ ต ............ ๐๐ (บทที่ 5)
|
 |
.
๐๐ ... ซีจินไต ... ๐๐ (บทที่ 5)
บทที่ 5
คั่มมอน..คั่มมอน..คั้มม้อน.. เสียงเรียกจากมือถือโจ..เพลงประหลาดๆ
ครับพ่อ.. โจบุ้ยใบ้ว่าพ่อมา กำลังอยู่ชั้นสี่ร้านสุกี้..พ่อจะมากินด้วยหรือ ผมรอครับ
พี่ชายฉัน จินตมัย ไม่ชอบให้ฉันทำตัวสวยมากเกินไป..ให้เหตุผลว่าไม่เหมาะกับอายุ เขาไม่เข้าใจธรรมชาติของผู้หญิงว่าอยากดูดีทุกเวลาไม่ว่าจะอายุเท่าไร นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้แม่ของโจขอแยกทาง
นั่งรอพ่อคนเดียวได้ไหม?.. ชำเลืองมองนอกร้าน น้าจะไปห้องน้ำ
ได้ครับ.. มองตามฉัน ห้องน้ำอยู่ทางโน้น ชี้ไปอีกทาง
เดี๋ยวมา ฉันคว้ากระเป๋าเดินออกจากร้าน..กลัวเหมือนกันว่านายเจ้าชายอสูรจะตามมา แต่ไม่มีเหตุผลที่เขาจะทำเช่นนั้น ป่านนี้คงนั่งกินอยู่ที่ร้านไหนสักแห่ง
อึ..อือ..
ฉันสะดุ้ง หันขวับทันที ขาบิดตามตัวแต่ผิดจังหวะ..ล้มลงกับพื้น
เป็น..อะไร.. เงาดำวูบมาด้านหลัง
ไม่..เป็น.. ฉันจำกลิ่นหอมกำยานนั้นได้ ขอบคุณ.. ค่ะไม่ดังออกมา..มือแข็งของเจ้าชายประคองฉันขึ้นยืน
แนใจ? ปึกดำบนเปลือกตาขยับสองหน
ค่ะ ฉันไม่รอให้พูดหรือทำอะไรอีก รีบจ้ำอ้าวไปทางห้องน้ำ..เขาตามมา..จนถึงทางแยกห้องหญิงชายจึงหายไป
เพราะพี่จินคนเดียว ฉันพึมพำ ก่อนจะเข้าไปยืนหน้ากระจกเงาเหนือเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ..ภาพที่ปรากฏ..ใจจินต์ น้าสาวคานพลาสติก น้องสาวทึนทึกของพี่จินตมัยกำลังหยิบกระดาษทิชชูจากกระเป๋า เช็ดลิปสติก สีสันบนดวงตาและโหนกแก้ม วักน้ำลูบหน้า รวบผมมุนเป็นมวยลวกๆ เหลียวมองซ้ายขวา เมื่อไม่เห็นมีใครจึงเอื้อมมือไปปลดขอบรา..หน้าอกที่รัดไว้จนล้นคลายออก
ที่ฉันเสี่ยงมาห้องน้ำเพราะไม่อยากถูกพี่ชายตำหนิและอยากหลุดจากสายตาของชายชุดดำหากเขากำลังตามฉันจริงอย่างที่คิด
ได้ผล!..หนุ่มคนนั้นมองเลยเข้าไปในห้องน้ำเมื่อฉันเปิดประตูออกมา..จนเมื่อฉันเดินผ่านเขาก็ยังไม่ละสายตา ฉันโล่งใจ หายเครียด คลายกังวนจนความรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าเตือนให้รู้ว่าหกล้ม
จู่ๆ เจ้าชายอสูรหันกลับมาที่ฉัน..ระดับนี้ เขาคงไม่ใช่คนโง่..กลิ่นน้ำหอมของฉัน เสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า และท่าเดินกะเพลก
ให้ตายสิ!..เขาเดินตามมา เร่งฝีเท้าจนแซงหน้า เหลียวมองฉันอย่างไม่เกรงใจ ยืนนิ่งใช้ความคิดแล้วย้อนกลับไปหน้าห้องน้ำตามเดิม..เฝ้าสาวสวยคู่แฝดนางสาวใจจินต์
โจกำลังง่วนกับหม้อสุกี้ ไม่ทันสังเกตการเปลี่ยนแปลงของน้าสาว พี่จินตมัยก็กำลังเพลินกับการลวกตับ ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่เหลือ แย่งพี่ชายลวกตับ..ของโปรดของฉันเช่นกัน
เมื่อครู่น้องคนนี้มากับพี่สาวอีกคน พนักงานขายมือถือบอกกับพี่จินตมัยเมื่อเราสามคนเข้าไปดูสินค้าอีกครั้ง
มากับใครหรือโจ? พี่จินถามลูกชาย
ก็มากับน้า.. หน้างงๆ มองมาที่ฉัน
แบบอื่นล่ะมีไหม? ฉันกลบเกลื่อนด้วยการขอดูสินค้า พี่จินและโจ รวมถึงพนักงานจึงมุ่งไปที่มือถือชนิดต่างๆ ในตู้กระจก เลือก ซักถาม และต่อรองราคา
ในที่สุดเมื่อรู้เจตนาของฉัน พี่จินตมัยซื้อมือถือยี่ห้อโนเกีย N8 ให้ลูกชาย..ฉันต่อรองกับคนขายได้ซิมใหม่มาหนึ่งเบอร์
ขณะลงบันไดเลื่อนไปชั้นจอดรถ ฉันเหลือบเห็นชายหนุ่มชุดดำตามพวกเรามา แต่ไม่ใช่ฉันที่เขาเฝ้ามอง โจคือจุดสนใจของเขา คงอยากเข้ามาถามว่าสาวสวยที่เดินอยู่ด้วยหายไปไหน..แต่เขาไม่กล้าพอ หรือมีเหตุผลอื่นที่ฉันไม่รู้
คืนนี้ทุกคนในบ้านมีความสุข โจไม่งอแงขอเข้านอนพร้อมโนเกีย N8 ไม่ทำการบ้าน ไม่ทบทวนบทเรียนอย่างทุกวัน พ่อจินเออออกับลูกชายเข้านอนแต่หัวค่ำเหมือนกัน ฉันพลอยเป็นไปกับเขาด้วย ละงานที่ต้องทำก่อนหมดวัน
ฉันอดขำข้อความตลกๆ ระหว่างโจและเพื่อนๆ ที่ค้างอยู่ในมือถือไม่ได้ ดีใจที่หลานชายและเพื่อนยังไม่มีพฤติกรรมของวัยหนุ่มให้เห็น เด็กบางกลุ่มอายุสิบสี่สิบห้าประพฤติตัวเลียนแบบผู้ใหญ่ โดยเฉพาะเรื่องเพศ โชคดีที่กลุ่มของโจไม่เป็นอย่างนั้น
ความสุขอีกอย่างที่เกิดกับฉันตอนนี้คือการได้หลุดพ้นจาก ซีจินไต ..ฉันทวนรายชื่อที่เพิ่งเมม วนไปวนมาหลายเที่ยวมีแค่ซี ไม่มีซีจินไตโผล่มาสั่นประสาทอีก..ถ้าจะให้แน่ฉันควรติดต่อกับซีดู..ถ้าซีจินไตโผล่มาอีกล่ะ?..ไม่นะ..ฉันมั่นใจ
ไงสบายดีหรือ..ผม.. อีกแล้วกับการโกหกเด็ก..ไม่โกหก..นายโจจินกำลังส่งแมสเสจถึงนายซี ผมเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้ว เบอร์ที่ใช้นี้ละ
ติ๊งติง..ติ๊งติง..
มิน่า หายไปเลย ผมเขียนหาหลายหน ซีตอบมาทันใจ
วันนี้ไปโรงเรียนหรือเปล่า
ไปคับ ผมไม่คุยแล้วตังหมด พรุ่งนี้เติมแล้วคุยอีก สำนวนห้วนแบบเด็กๆ ส่งท้าย
ดีแทคใช่ไหม พรุ่งนี้ผมจะส่งรหัสบัตรเติมเงินมาให้ อย่าหาว่าผมดูถูกนายว่าไม่มีเงินล่ะ ผมอยากคุยกับนาย บาย บาย
เงียบ..ไม่มีคำตอบกลับมา คงหมดเงินอย่างที่บอก..ฉันรู้สึกดีที่ได้คุยกับเด็กชายซีจนลืมกดดูรายชื่อแปลกปลอม..หลับยาวถึงเช้า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งความฝันและเสียงอือๆ จึงพอสรุปได้ว่าฉันปลอดภัยแล้วจริงๆ
วันรุ่งขึ้น..เพราะมัววุ่นกับสภาพจิตหลอนของตัวเอง งานอาชีพแทบไม่ได้ทำ ฉันจึงเร่งมือกับงานประดิษฐ์เกือบทั้งวัน
น้าๆ.. โจกลับจากโรงเรียน ตื่นเต้นอะไรสักอย่าง ใครไม่รู้โทรฯ หาผม
เพื่อนโจคนไหนละมั้ง เข้าครัวหาของว่างมาให้หลานชาย
เพื่อนน้า ไม่ใช่เพื่อนผม
อื้อ..เพื่อนน้าจะรู้จักเบอร์โจได้อย่างไร แปลกใจนิดๆ
เอ่อ.. โจเข้ามาในครัวช่วยถือชามขนมเหมือนประจบ เหมือนทำความผิดอะไรสักอย่าง เมื่อคืนผมประกอบมือถือเครื่องเก่าของน้า ซิมยังมีเงินเหลืออีกตั้งเยอะ ผมตั้งใจจะใช้ให้หมด..เสียดาย
โจ!.. แก้วน้ำส้มเกือบหลุดจากมือ รู้ตัวไหม ทำอะไรลงไป
รู้ครับ แต่น้าไม่เห็นน่าตกใจมากขนาดนี้
ใครโทรฯมา? ทำใจได้ว่าไม่ใช่ความผิดของหลานชาย ฉันเองต่างหากที่ไม่ทิ้งมือถือให้เรียบร้อย ไม่แจงเหตุผลให้กระจ่างกับเด็กวัยอยากรู้อยากเห็น
ซีจินไต.. มองหน้าฉันจับพิรุธ เค้าถามว่าคุณคนสวยอยู่ไหน..เสียงแปลกๆ ก้องๆ เหมือนเสียงแอ็คโค่
โจตอบว่าอย่างไร ไม่ค่อยกลัว เพราะซีจินไตคงอยู่ได้แค่ในซิมเก่าเท่านั้น
แฟนน้าหรือ? ไม่ตอบแต่ถามกลับ
โจว่าอย่างไร เน้นคำถามเดิม
ไม่รู้
อย่างไร! ฉันกำลังจะหมดความอดทนกับการเฉไฉของโจ
บอกว่าไม่รู้!.. โจขึ้นเสียงบ้าง ผมาตอบเขาไปว่า ผมไม่รู้.. ทำตาแข็งใส่..โจคงไม่เข้าใจและเคืองฉันที่เหมือนไม่พอใจและจริงจังกับเรื่องนี้ผิดสังเกต
อ๋อ!.. นึกละอายใจกับเรื่องที่ตัวเองก่อขึ้นแต่กลับไปลงอารมณ์ที่หลานชาย น้าขอโทษ..ฮึ..ฮึ.. หัวเราะกลบเกลื่อน เหมือนตลกคาเฟ่เลยนะเราสองคน
ไม่ยุ่งกับน้าแร้ว..ทำการบ้านดีกว่า เดินปึงๆ ออกไป
นึกว่าจบเรื่องซีจินไตไปแล้ว กลับยังอยู่เพราะหลานชายตัวดี เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไป..ถ้าฉันไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยงกับมือถือเดิมคงไม่มีอะไรอีก โจเองก็เหมือนจะรู้ว่าฉันไม่ค่อยพอใจกับการกระทำของเขา..น่า..คงไม่มีอะไรอีกแล้ว
นายเจ้าชายอสูรชุดดำล่ะ..คือใคร มีอะไรเกี่ยวข้องกับซีจินไตหรือไม่เพราะเข้ามาในชีวิตฉันเวลาไล่เลี่ยกัน แต่คงไม่ใช่คนๆ เดียวกัน ถ้าใช่คงมีอะไรมากกว่านี้เกิดขึ้นแล้ว
เด็กชายซี..คนนี้ก็ใช่มาพร้อมกับซีจินไต..ที่จริงเพราะนายซี ซีจินไตจึงเข้ามาในชีวิตฉันได้..หรือเป็นความบังเอิญ
ติ๊งติง..ติ๊งติง..
ฉันสะดุ้ง..ไม่ใช่ตกใจ แต่นึกได้ถึงสัญญาที่ให้ไว้กับซีเมื่อคืน
ไหนว่า.. ซีต่อว่ามาอย่างที่คาดไว้
ขอโทษ.. ฉันจะบอกอะไรได้ ขอโทษจริงๆ งานยุ่ง การบ้านเยอะจนลืมสัญญา
ไม่ต้องก็ได้นะที่ว่าจะส่งมา ผมพอมี
ซี.. ฉันกลืนก้อนลมที่ขึ้นมาจุกคอ..โธ่เอ๋ยเด็ก ผมโทรหาซีนะ
พิมพ์ส่งไปแล้วเพิ่งคิดได้ว่าทำอะไรลงไป..คุยกับซีในฐานะโจจิน ด้วยเสียงเด็กผู้ชายนี่นะ เวรกรรม!..เพราะสงสารเขาขึ้นมากะทันหันจึงไม่ทันคิด
ฉันกดค้นหาเบอร์ซี..ทำอย่างนี้ดีแล้วหรือ..แต่จะให้เด็กผิดหวังซ้ำสองจากผู้ใหญ่พิเรนได้อย่างไร..เอาละ เป็นไงเป็นกัน
ฮัลโหล..บีบเสียงให้เล็กห้าวแบบเด็กผู้ชาย ฉัน..เอ๊ย..ผมเองจิน
อือ.. ฉันอดขนลุกไม่ได้ทั้งที่แน่ใจว่าซีคือซี
ซีใช่ไหม? หรือไม่ใช่..ความระแวง..ก็เรื่องยุ่งๆ เริ่มต้นจาก อือ นี้ไม่ใช่หรือ
เออ.. เหน่อเหมือนคนต่างจังหวัด ชื่อจินเหมือนผู้หญิง เสียงเหมือนตุ๊ด
ฮะ..ฮะ.. ฉันอดหัวเราะไม่ได้ เอ็นดูความคิดและน้ำเสียงซื่อๆ ของซี
หัวเราะอะไร? เสียงเรียบๆ
ฮะ..ฮะ..ขำนายจัง
นอกจากขำแล้วฉันรู้สึกมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ส.ค. 54 13:09:31
|
|
|
| 
