มิ้นต์ เปิดประตูให้พ่อหน่อยสิลูก เสียงพ่อดังขึ้นตามหลังเสียงเคาะประตูเพียงเล็กน้อย ฉันวางหนังสือที่กำลังอ่านและลุกจากเตียงไปเปิดประตูห้อง อ่านอะไรอยู่หรือ พ่อถาม นิยายจ้ะพ่อ ฉันหยิบหนังสือมาให้พ่อดูหน้าปก พ่อเคยอ่านเรื่องนี้หรือเปล่า พ่อรับหนังสือไปจากมือฉัน แล้วอ่านคำโปรยหลังปก ดูท่าจะเป็นหนังสือที่ดีนะ ดีมากค่ะ ฉันยิ้ม อยากให้น้องได้อ่านจัง พ่อนั่งลงบนเตียง แล้วเปิดโทรทัศน์ดูข่าวประจำวัน ฉันเอาตระกร้าผ้าลงไปซัก ไม่อยากให้พ่อเห็นกองเสื้อผ้าที่สุมอยู่มุมห้อง มีอะไรกินบ้างหรือเปล่าลูก พ่อซื้อนมกับโยเกิร์ตมาให้แน่ะ พ่อหยิบถุงอาหารออกมาจากกระเป๋า ฉันรับอาหารนั้นไปแช่ตู้เย็นไว้ มีบ้างค่ะ วันก่อนหนูซื้อสตรอเบอร์รี่มาจากห้าง หวานอร่อยดี ลองกินดูสิคะ วางถ้วยอาหารลงเบื้องหน้าพ่อแล้ว ฉันก็ไปอาบน้ำ กลับมาในห้องนอนอีกครั้งพ่อกำลังใช้มีดปาดสตรอเบอร์รี่ พ่อทำอะไรจ๊ะ ฉันถาม สตรอเบอร์รี่นี้เริ่มเสียแล้วนะ ดูสิ ตรงไหนที่เน่าก็ปาดออกก่อนนะ พ่อตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง มาทำเองนี่ พ่อจะไปอาบน้ำ ฉันนั่งลงปาดส่วนที่เสียของสตรอเบอร์รี่ออก พ่อกลับมาอีกครั้งฉันก็กินเสร็จเรียบร้อยแล้ว พ่อไม่ควรจะได้กินผลไม้ที่กำลังจะเสีย วันนี้เราจะไปไหนกันคะ ห้องสมุดเป็นไง ฉันไม่ปฏิเสธ สถานที่โปรดของพ่อก็คือสถานที่โปรดของฉันเสมอ วันอาทิตย์นี้ห้องสมุดไม่มีคนมากนัก ซึ่งเป็นเรื่องแปลก ถึงแม้ว่าคนไทยจะถูกจัดว่าอ่านหนังสือน้อยเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก แต่ห้องสมุดมักคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเสมอ พ่ออ่านหนังสือ ฉันอ่านหนังสือ เรามักจะอ่านหนังสือเรื่องเดียวกันและพูดคุยกันไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่อ่าน การได้วิจารณ์สิ่งที่กำลังอ่านกับใครสักคนเป็นความเพลิดเพลินสำหรับฉันและพ่อ พ่ออ่านหนังสือเร็วกว่าฉันมาก ฉันเชื่อว่าสักวันหากฉันอ่านหนังสือเยอะ ๆ บ่อย ๆ ฉันจะอ่านได้เร็วเท่าพ่อ เวลาคล้อยบ่ายฉันเริ่มหิว เราจึงไปทานอาหารเที่ยวด้วยกันที่ร้านสุกี้แห่งหนึ่ง พ่อสั่งติ่มซำมากินเพิ่มสองสามเข่ง ฉันเลือกกินแต่เข่งที่ฉันคิดว่าไม่อร่อย ส่วนที่เหลือจะได้มีแต่ของอร่อย ๆ หลังจากนั้นเราไปเดินซื้อของด้วยกัน ฉันพาพ่อไปซื้อของให้น้องชาย เป็นกระเป๋าใส่เครื่องเกมขนาดพกพาชนิดหนึ่ง พ่อกลัวน้องเราจะสอบไม่ติด พ่อแสดงความกังวลออกมา ปีหน้าน้องจะต้องสอบเรียนต่อม.๔ สอบไม่ติดชีวิตก็ไม่จบหรอกค่ะ ฉันบอกพ่อ อย่างน้อยน้องก็รู้วิธีใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อย่างน้อยก็กับเกมที่เขาเล่น พ่อลูบหัวฉัน รถออกกี่โมงคะพ่อ ฉันถาม อีกราว ๆ สองชั่วโมง เราไปเดินดูขนม แม่โปรดปรานขนมหวานที่โรยเกล็ดน้ำตาล ฉันพาพ่อไปซื้อ พ่อซื้อให้แม่กล่องใหญ่กล่องหนึ่ง และซื้อให้ฉันสองชิ้น พ่อดูนาฬิกา ใกล้จะได้เวลาแล้วล่ะ ไม่รู้จะได้เจอพ่ออีกเมื่อไหร่ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ ฉันกอดพ่อแน่น ฝากความคิดถึงให้แม่กับน้องด้วยนะคะ ตั้งใจเรียนนะลูก พ่อกอดตอบ มีเงินกลับหอนะ ฉันพยักหน้า พ่อยิ้ม แล้วหันหลังเดินออกไป ฉันมองดูจนแผ่นหลังอันแข็งแกร่งของพ่อค่อย ๆ หายลับไปในฝูงชน แล้วสายลมแห่งความเหงาก็พัดผ่านใจของฉันอีกครั้งหนึ่ง
จากคุณ |
:
kurobina
|
เขียนเมื่อ |
:
5 ส.ค. 54 21:44:35
|
|
|
|