ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันอาทิตย์ วันนี้ผมตื่นสายหน่อย    เนื่องจากขอยายว่าขอนอนเต็มที่ซักวัน   (จริงๆ ข้ออ้าง .เมื่อเช้ายายมาปลุกไปใส่บาตรวันเกิด แต่เมื่อคืนนอนดึก เลยตอบยายไปอย่างนั้น) แต่สายที่ของผมก็คือแปดโมงครึ่ง   .มิฉะนั้นอาจโดนลากลงจากเตียงโดยไม่รู้ตัว ผมอาบน้ำ แต่งตัวแล้วก็ลงไปกินข้าว   เห็นยายกำลังหวีผมส่องกระจกแบบมีด้าม   แกแต่งชุดไทยซะสวยเชียว สงสัยคงจะไปวัด   เลยแซวไปว่า “ โห ยาย   . แต่งตัวซะสวยวิ๊งเลยน๊า   ไปวัดเหรอ ”   “ นี่เจ้าต้อม   อย่ามาแหย่ผู้หลักผู้ใหญ่นะ ..ไปกินข้าวไป กับข้าวอยู่บนโต๊ะนู่น ”  ยายแกไล่ผมไป  ท่าทางแกจะเขิน “ ฮะยาย ” ผมตอบพลางหันไปยิ้มหน้าทะเล้นใส่  “ ฮั่นแน่  เขินอะเด้  ” “ เดี๋ยวเหอะๆ  เจ้าต้อม ”  ยายบ่น พลางยกไม้ยกมือขู่  แต่ดูเหมือนว่าแกจะนึกขึ้นได้ว่ากำลังจะไปวัดเลยลดมือลงไปอย่างเก่า    “ ว่าแต่ .เอ็งจะไปวัดกับยายด้วยเปล่า ” “ โอ๊ยย  ไม่หรอกยาย   การบ้านยังเหลืออีกเยอะ  ”  ผมอ้าง  (การบ้าน ’เก็บ Level’ อะดิ ) “  นั่นไงๆ   เมื่อวานเอาแต่นั่งเล่นเกมส์ทั้งวัน .”  ยายแกเหมือนจะตั้งป้อมเทศนาผมต่อ  แต่ผมก็รีบขัดจังหวะได้ทันควัน “ เออน่ายาย   เดี๋ยววันนี้ก็เสร็จ   ..ยายไปเหอะไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวพระท่านจะรอนาน”   ยายแกเลยหยุดพูด  ได้แต่ส่ายหน้าและพึมพำเบาๆ   “   ไอ้หลานคนนี้ ” แล้วเดินออกจากบ้านไป   (ก่อนจะปิดประตูยังจะตะโกนมาสั่งอีกว่า   อย่าลืมล้างจานด้วยนะ) ผมรีบกินข้าวเสร็จแล้วไปล้างจาน   จากนั้นก็กลับขึ้นไปบนห้อง    เอามือถือที่ซื้อมาเมื่อวานออกมา  แล้วไปค้นกระดาษห่อของขวัญในห้องเก็บของที่แม่เก็บเอาไว้จากตั้งแต่ช่วงปีใหม่  ได้กระดาษห่อสีพื้นๆมาม้วนหนึ่ง  และโบอันเล็กๆอีกอัน  (โบอันใหญ่หายไปไหนหมดไม่รู้)      ก็เลยเอามานั่งห่อ     จริงๆผมก็ห่อของขวัญไม่ค่อยจะเป็นหรอกครับ  ก็มั่วๆ  ตัดนู่นแปะนี่  ปุๆปะๆไป ไม่ต้องวัดเวิดอะไรกันหรอก  (ไอ้จะไปจ้างเค้าห่อก็เสียดายตังค์อีก   คิดตั้ง 50 บาท   แพงแท้   ) ไม่นานก็เสร็จ   ทีนี้ก็นั่งโจ้เกมส์รอยายกลับมา   จะได้เซอไพรซ์แกซะหน่อย   บ่ายโมงเศษๆ   ผมก็ได้ยินเสียงออด  ผมเลยรีบวิ่งลงไปเปิดประตูพร้อมกับถุงของขวัญในมือ “ หวัดดียาย ”  ผมยกมือไหว้เมื่อเปิดประตูออกมาเจอยาย “  เออๆหวัดดี   กินอะไรยังเจ้าต้อม ”  ยายรับไหว้แล้วถาม “ ยังเลยยาย  ”   “ เอ้า  ยายซื้อบะหมี่หมูแดงเจ้าหน้าวัดมา  ”  ยายว่าพร้อมกับยื่นถุงให้  “ เอาไปใส่ชามซะให้เรียบร้อย ” “ ฮะยาย ”  ผมรับถุงมาแล้วก็เข้าครัวไปจัดการทำให้เรียบร้อย   แล้วเอาชามบะหมี่สองชามมาวางบนโต๊ะ  ของผมชาม ของยายชาม ยายไปล้างมือเสร็จแล้วก็มานั่ง   “ ยายซื้อมาสามถุงนะ   ถ้าเอ็งไม่อิ่มก็ต่อได้ ” ผมพยักหน้า  ขณะกำลังจัดการกับบะหมี่ในชามเบื้องหน้า   ภายในเวลาอันรวดเร็ว  ผมโซ้ยเรียบไปเลยสองชามด้วยความหิว   รอให้ยายกินเสร็จก็รีบเก็บจานไปล้าง ยายมองผมอย่างงงๆ “ เอ๊อ  เจ้าต้อม   วันนี้มาแปลกเว้ยย .ไม่เห็นเอ้อระเหยเหมือนก่อน   มีอะไรรึเปล่าวะ? ” ยายถาม ผมจึงรีบเอาของขวัญในถุงออกมายื่นให้ยาย  “   สุขสันต์วันเกิดฮะยาย” ยายมองของขวัญแล้วมองหน้าผมอย่างงงๆ   ก่อนจะยื่นมือมารับ “ เอๆ  ขอบใจนะหลาน ว่าแต่มันอะไรล่ะเนี่ย ” “ หูย  บอกก็ไม่เซอไพรส์ดิยาย ”   ผมว่า ขณะลุ้นระทึกด้วยความตื่นเต้น(แทนยาย) “  แกะเลยๆยาย” ยายใช้เวลาในการแกะของขวัญด้วยฝีมือการห่อห่วยแตกของผมซักพักก็สำเร็จ  แกเปิดกล่องออกมา  แล้วหยิบมือถือข้างในออกมาดู   “  นี่มันอะไรกันเนี่ยเจ้าต้อม? ” ยายถาม “ ก็มือถือไงยาย  ”  ผมยิ้ม  “ ยายจะได้โทรหาผมได้เวลาออกไปข้างนอก ” “ อะไรของแกวะเจ้าต้อม .    ” ยายพูดขึ้น น้ำเสียงแกดูเหมือนจะโกรธๆหน่อย  “ เอ็งก็รู้นี่ว่ายายไม่ชอบของแบบนี้   แล้วนี่ ไปซื้อมาเท่าไหร่ล่ะเนี่ย   .  ” “ก็ . ไม่แพงหรอกยาย ”  ผมตอบยายไป   ในขณะที่กำลังงุนงงกับท่าทีของยาย  ที่ควรจะดีใจไม่ใช่เหรอไง? “ สิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ แทนที่จะเก็บจะออมเอาไว้    เอ็งนี่น๊าไม่รู้จักโตซักที....  ” เท่านั้นแหละ  ผมลุกพรวดพราดจากเก้าอี้ แล้วรีบเดินขึ้นห้องทันทีด้วยความโกรธ อะไรของยายเนี่ย !!   ..ผมทำผิดอะไรถึงต้องมาตั้งป้อมด่าผม ผมอุตส่าห์เจียดเงินเก็บของผมเพื่อไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ยายนะ   แล้วทำไมถึงต้องกลับมาโดนด่าด้วยล่ะเนี่ย ผมล็อกประตูห้อง  แล้วนั่งเล่นเกมส์ด้วยความหงุดหงิด   เล่นไปได้ซักพักก็เซ็ง   เลยออกไปยืดเส้นยืดสายข้างนอก ว่าจะเดินไปร้านการ์ตูน  พอดีผ่านหน้าร้านเฮียซ้งเลยแวะไปซื้อน้ำกินหน่อย “  เฮียซ้ง เอาแสปลซขวด ”  ผมบอกเฮียซ้งที่กำลังกวาดพื้นหน้าร้านอยู่ “ อ้าว  ต้อมเองเหรอ ”   เฮียซ้งหันมามองพลางขมวดคิ้ว  “ ไปหงุดหงิดอะไรใครมาล่ะนั่น  หน้าบูดเชียว ” “ .ก็ยายอะดิเฮีย ” ผมตอบ “ เอาแต่ด่าๆๆทั้งวันไม่มีเหตุผล   ผมนะอุตส่าห์ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้แก  กลับโดนด่ากลับมาอีก   ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี่ย ” “ งั้นเหรอต้อม   ”  เฮียว่าพลางเอาไม้กวาดไปเก็บ แล้วหันมาพูดกับผม “ แล้วต้อมซื้ออะไรให้ยายล่ะ ” “ มือถืออะเฮีย ”  ผมว่า  “ อุตส่าห์เอาเงินเก็บตัวเองไปซื้อด้วย ” เฮียซ้งยิ้มกลุ้มกริ่ม  แกนิ่งไปซักพักก่อนจะกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งที่โต๊ะหน้าร้าน  แล้วเปิดแสปลซมาวางให้ “  เอ้ามานั่งกินน้ำให้อารมณ์เย็นก่อน ” เฮียซ้งเรียก  “ ขวดนี้เฮียเลี้ยง ” ผมเดินยกมือไหว้ขอบคุณแล้วไปนั่ง   เฮียแกก็ลากเก้าอี้มานั่งฝั่งตรงข้าม “ ต้อมก็อย่าเพิ่งไปโมโหยายเค้า ”  เฮียซ้งว่า  “ รู้เปล่า   ที่ยายแกไม่ชอบเนี่ย  มันก็มีสาเหตุ ” “ ยังไงอะเฮีย ” ผมถามอย่างสงสัย  แล้วก็ดูดน้ำไปอึกหนึ่ง “ คืองี้ .  ตามี   ตาของต้อมอะนะ แกเป็นคนขยัน  เมื่อก่อนแกรับราชการมาสามสิบกว่าปี  ต่อมาเพื่อนซี้แกเปิดบริษัทใหม่เลยชวนไปทำงานด้วยกัน   บริษัทอะไรเฮียก็ไม่รู้   แต่เกี่ยวกับคอมๆเนี่ยแหละ  สมัยนั้นถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับเมืองไทย   แกเลยต้องออกต่างประเทศบ่อยๆ   ไปทีก็สองสามวัน บางทีก็เป็นอาทิตย์  มาทีแกก็เอ้าพวกเครื่องใช้ไฮเทคมาให้ยายทุกครั้ง  แต่ยายก็ไม่เคยใช้   บอกว่าแกไม่สนหรอกของพวกนี้  อยากให้ตาแกกลับมาอยู่บ้านมากกว่า แกเป็นห่วง       .ยิ่งมาช่วงหลังๆบริษัทเริ่มบูม  แกเลยต้องไปๆกลับๆเมืองนอกบ่อยๆ จนแทบไม่มีเวลาอยู่บ้าน   ตาแกก็แก่ลงทุกวันๆ  สุขภาพก็ไม่ค่อยจะสู้ดี    ยายแกก็ปรามๆไว้ว่าให้เลิกทำได้แล้ว  ตาแกก็ว่ายังหาคนแทนไม่ได้   ”    ถึงตรงนี้มีเสียงตะโกนเรียกเฮียมาจากในร้าน  เฮียแกเลยตะโกนตอบไป   “ เออ เดี๋ยวๆ ไอ้ตี๋ ” แล้วแกก็หันมาคุยกับผมต่อ “ เอ้าต่อๆ .ถึงไหนแล้วนะ  ” “  ตาเค้าหาคนแทนไม่ได้ ”  ผมตอบ “ นั่นแหละ   ทีนี้แกก็เลยบอกยายว่าขอทำต่อไปอีกหน่อย  อย่างน้อยๆฝึกเด็กให้มาทำหน้าที่แทนแกได้ก่อนก็ยังดี   ยายแกก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก แต่ก็ห้ามตาไม่ได้   .ครั้งนึงแกไปญี่ปุ่น ทั้งๆที่ยังเจ็บป่วยกระเสาะกระแสะ ไปสามวัน  กลับ มาแกทรุดหนัก จนถึงกับต้องเข้าโรง’บาลเลย   แกก็ไปๆกลับๆโรง’บาลอยู่ได้สองสามเดือน   ..แล้วแกก็ไป    ” ถึงตรงนี้   ผมเห็นเฮียแกก้มหน้าเงียบไปซักพัก  แล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมาพูดขึ้นว่า “ นั่นแหละ  ทำให้ยายแกไม่ค่อยถูกโรคกับพวกอุปกรณ์ไฮเทคทั้งหลาย  ” ผมพยักหน้า   ขณะดูดน้ำไปพลาง “ ยังไม่จบแค่นั้น ”  เฮียพูดต่อ  “ ก่อนที่แม่ต้อมเค้าจะย้ายไปทำงานที่ฮ่องกงน่ะ  แม่เค้าซื้อมือถือให้ยายเครื่องนึง   .บอกว่าให้โทรหาแม่เค้าได้ตลอดเวลา ส่วนค่าโทรแม่เค้าจะออกให้เอง .แต่ยายแกก็ไม่เคยโทรหาแม่เลยซักครั้ง  มิหนำซ้ำยังจะเอามือถือไปให้คนข้างบ้านซะอีก ..จนแม่เค้าต้องเป็นฝ่ายโทรเข้าเบอร์บ้านมาคุยกับยายเอง   ” มีเสียงเรียกเฮียดังมาจากหลังร้านอีก   คราวนี้เฮียตะโกนตอบกลับไป    “เออๆ  ไปแล้วๆ” แล้วก็ลุกขึ้น “ ทำไมยายเค้าถึงทำแบบนั้นเหรอเฮีย?? ”  ผมถามเฮียก่อนแกจะเดินไป เฮียแกหันมายิ้มให้ผม แล้วตอบว่า   “ เฮียว่านะ   .สำหรับยายแล้ว  พวกอุปกรณ์ไฮเทคเหล่าเนี้ยะ   มันเป็นสิ่งที่พรากคนที่แกรักไปจากแก  ”  แกพูดแค่นั้นแล้วก็เดินเข้าหลังร้านไป ผมเหมือนจะเข้าใจ  แต่ก็ไม่เข้าใจ   .. .แล้ววันนั้นทั้งวัน  ผมแทบไม่ได้คุยกับยายเลย  ตอนกินข้าวเย็นก็ต่างคนต่างกิน  ผมกินเสร็จก็รีบล้างจานแล้ววิ่งขึ้นห้อง    จริงๆก็เกือบจะหายโกรธแล้วอะนะ  แต่มันก็ยังอดเสียความรู้สึกไม่ได้อยู่ดี วันรุ่งขึ้น   วันจันทร์   ผมรีบออกจากบ้านแต่เช้า  ไปกินข้าวเช้าที่โรงเรียน   หลังจากเรียนเสร็จก็  หาเรื่องชวนเพื่อนไปเตะบอลกับเพื่อนต่อจนเย็น โดยไม่โทรบอก   ที่ทำอย่างนี้ เพราะตั้งใจจะประชดยาย   กว่าจะเตะบอลเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบทุ่ม     พอแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว  จึงได้ฤกษ์ปิดสนาม ผมเดินกลับมาเอาสัมภาระที่วางไว้ใต้อัฒจันท์  ก็พอดีได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น   หยิบขึ้นมาดูก็เห็นเบอร์แปลกๆ “ ฮัลโหลครับ ”  ผมกดรับ “  ฮัลโหลต้อมเหรอ  นี่เฮียซ้งเองนะ ”  น้ำเสียงใจดีของเฮียซ้งดังออกมาตามสาย “ อ้อครับ   มีอะไรเหรอเฮีย ” “ ไม่มีอะไรหรอก ”  เฮียว่า “  มีคนเค้าอยากคุยด้วยน่ะ ” .มีเสียงกุกกักๆซักพัก  แล้วก็มีเสียงคนรับ “ ฮัลโหลต้อม   เจ้าต้อมเหรอ ” ..ผมงงไปซักพัก   นั่นมันเสียงยายนี่นา “ ฮัลโหลได้ยินมั้ยเจ้าต้อม ” “ ฮัลโหล เอ้อ  ยาย  ได้ยิน  ได้ยิน  ” ผมตอบ  กำลังงงอยู่ว่ายายรู้เบอร์ผมได้ไง  ก็พอดีนึกขึ้นได้ว่าผมกดเม็มเอาไว้ให้แกเองนี่นา       ยายแกคงจะเดินไปร้านเฮียซ้งแล้วให้แกช่วยกดโทรออกให้ “ มีอะไรเหรอยาย? ”   “ อ๋อ . ”   เสียงยายเงียบไปซักพักก่อนจะพูดขึ้นว่า  ” ข้าจะถามว่าเย็นนี้เอ็งอยากกินอะไร  ”   “ เดี๋ยวขอคิดแป๊บนะยาย  ” ผมพูดขึ้นก่อนจะนิ่งคิดซักพัก  แต่ยายก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ เอาแพนงหมูมั้ย .เห็นเอ็งชอบกินไม่ใช่เหรอ ”     “ ฮะ ฮะ.. ยาย   เอาเลยๆ   กำลังอยากกินอยู่พอดี  ”   ผมแอบดีใจที่ยายยังจำได้ “  เออได้   เดี๋ยวยายทำให้  ”  ยายว่า “ ยังไงก็รีบกลับบ้านนะเจ้าต้อม ค่ำมืดแล้ว ” “ ฮะยาย  กำลังจะกลับพอดี ”   “ งั้นแค่นี้นะเจ้าต้อม  ” “ ..อ๊ะ เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งวางยาย  ” “ มีอะไรเรอะ?? ” “ เอ้อ ยาย .. ”    ผมยิ้มหน้าแดง ก่อนจะพูดขึ้น “ คือ ..ต้อมรั ”   ตั้งใจจะบอกว่าผมรักยายแต่ก็พูดไม่ออก   มันติดอยู่ที่ริมฝีปาก ( แหม  ก็มันเขินนี่ ) “ ต้อมจะบอกว่า แพนงฝีมือยายน่ะ   อร่อยที่สุดในโลกเลย ” “ .” “ ฮัลโหล ยาย  ยาย  ได้ยินมั้ย ” “ ฮัลโหล เออๆ  ไม่รู้เว้ย   เสียงมันซ่าๆว่ะ   ไม่ค่อยได้ยิน   งั้นแค่นี้ละกัน ” “ ฮะยาย  หวัดดีฮะ ” .ผมไม่รู้หรอกว่า   ยายแกได้ยินที่ผมบอกในตอนท้ายรึเปล่า   แต่พอเย็นวันรุ่งขึ้น    พอผมได้แวะไปร้านเฮียซ้ง เฮียแกบอกผมว่า   เมื่อวานนี้หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับผมเสร็จ     .ยายแกก็ยิ้มกว้างซะจนฟันปลอมแทบจะหลุดออกมาเลยทีเดียวเชียวล่ะ  ^__^ จากคุณ : ซงย้ง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 18:07:18

ความคิดเห็นที่ 2 ^^ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 19:57:30

ความคิดเห็นที่ 3 น่ารักดีค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 00:16:22

ความคิดเห็นที่ 4 ^_______________^ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 06:48:56

ความคิดเห็นที่ 5 ดีครับ จากคุณ : Shaolin boy เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 22:01:53

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบ ยิ้มจนปากกว้างกว่าหนูปุ้ยอีกนะ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:17:44

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านจบแล้วคิดถึงยาย มากเลยค่ะ ยายเสียไป 16 ปีแล้ว แต่ก็ยังนึกถึงอยู่ตลอดค่ะ หนูรักยายนะคะ จากคุณ : ให้เพียงเธอหมดใจ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 13:35:17

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบแล้วน้ำตาซึมเลย อิจฉาจังที่มียายให้อ้อน ให้แหย่  เราไม่มียายแล้ว คิดถึงยายจัง จากคุณ : rainykub เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 16:07:14

ความคิดเห็นที่ 9 น่ารักที่สุดเลย ตอนเด็ก ๆ จำได้ว่ายายมาหาที่บ้าน เรายังวิ่งไปบอกพ่อกับแม่เลยว่า ยายจ๋า มาหา หนู ด้วย ยายงี้ยิ้มแก้มปริเลย ชมว่าพูดยาว ๆ ได้แล้วเก่งมาก ๆ **ตอนนี้ยายไม่อยู่แล้ว คิดถึงยายจัง ^^ จากคุณ : ปูตะนอยมาต่อยต้นพริก เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 17:52:59

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักจังเลย อ่านแล้วปวดตาเพราะไม่เว้นบรรทัด แต่เรื่องสนุกก็เลยอ่านจนจบเลยค่ะ จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 22:11:49

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่าน   @pormare  ขอโทษที่ไม่ได้เว้นบรรทัดนะครับ  คราวหน้าจะเว้น  จะได้อ่านง่ายๆ @Rainykub  ผมเองก็ไม่มียายแล้วเหมือนกันครับ   คิดถึงยายเหมือนกัน   แต่ยายผมใจดี ไม่ขี้บ่นเหมือนยายในเรื่อง     ^__^ จากคุณ : ซงย้ง เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 06:38:22