ความคิดเห็นที่ 1 บูรณาและอิงแก้วเดินจูงมือกันชมบรรยากาศสองริมฝั่งแม่น้ำปิงขณะที่รถของแขกผู้ได้รับเชิญแต่ละคันกำลังทยอยขนของลงเพื่อลำเลียงสัมภาระขึ้นเรือสำราญใหญ่สีขาวสะอาดที่ต้นโอ๊คจัดเตรียมไว้เพื่อท่องเที่ยวทริปนี้ อีกด้านคือภูธนาที่กำลังขนของมาวางเป็นจุดเดียวกันโดยมีหนูรินทำหน้าบึ้งตึงงอดงอนไม่รู้สาเหตุได้แน่ชัดส่วนกิตติที่อยู่อีกมุมที่กำลังลงรถมาพร้อมกับกับกรวิทโดยไม่สนใจว่าพิมพาก็ทริปนี้ด้วย ลมหนาวพัดพาให้อากาศหนาวเย็นและเต็มไปด้วยไอหมอกที่ลอยปะทะกับไอน้ำริมฝั่งแม่น้ำปิงเป็นฝ้าขาวๆ โผล่พ้นยอดเขาเขียวชอุ่มขณะที่เหล่าผู้มาร่วมทริปต่างสวมเสื้อกันหนาวหลากสีเพื่อสร้างความอบอุ่นให้กับตนเองนอกเหนือจากกลุ่มอิงแก้วแล้วยังมีกลุ่มผู้ดีเพื่อนๆ ของคุณนุชและญาติ รวมถึงยังมีนักข่าวสังคมที่ติดตามมาด้วย อิงแก้วและบูรณาสังเกตว่างานนี้มีแวดวงสังคมมาร่วมด้วยมากมายและบุคคลที่โดนเด่นในแสงแฟลตไม่น้อยคงไม่พ้นภูธนาหนุ่มในฝันแห่งปีอันดับที่หกและอีกหนึ่งหนุ่มคือเวลที่จัดได้ว่าเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่น่าจับตามองคนหนึ่งซึ่งพวกหล่อนก็เพิ่งทราบว่าเขาไม่ใช่แค่ฝรั่งอารมณ์ดีติดดินธรรมดาแต่เขาคือทายาทของมหาเศรษฐีด้านสิ่งทอที่มีธุรกิจใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของเมืองไทย “ต๊าย! ก็เพิ่งรู้นะว่าคุณต้นโอ๊คกับคุณนุชนาดก็เชิญเด็กกะโปโลมา”พิมพาและเหล่าสมุนไฮโซที่ได้รับเชิญเฉียดกายเข้าถึงแม้จะไม่ประสงค์ดีมากนัก “ก็ทำไมล่ะคะมีป้ายติดไว้หรือคะว่าไม่ให้เด็กกะโลโลเข้างาน”อิงแก้วถามย้อน บูรณาหัวเราะร่าเริงเยาะเย้ย พิมพาเบิกตากว้างรับไม่ได้ที่โดนสวนกลับ “นี่กล้ามาย้อนฉันหรือไง” “ทำไมล่ะก็ฉันพูดตามความจริง” “ตายละงานที่มีผู้ดีมามากมายขนาดนี้ไม่น่าจะมีคนอย่างเธอมาปลอมปนเลย” “งั้นก็ดีสิคะงานนี้จะได้มีหลายชนชั้นดียิ่งกว่ายุคสมัยโบราณเลยนะแล้วต้องให้คลานเข้าไปกราบด้วยเลยไหม”อิงแก้วยอกย้อนได้คล่องแคล่ว พิมพาหัวเสียเต้นแร้งเต้นกายิกๆ แต่ทว่าถูกขวางไว้ด้วยหนูรินไว้เสียก่อน “อย่าเอาพลอยงามอย่างเราๆ ไปแลกกับเกลือด่างเลยค่ะเพราะเรามันคนละชั้นกับยัยคนนี้”อิงแก้วชะงักไปเมื่อสบตากับหนูรินที่คอยจิกตากัดตลอดเวลา “มาถึงที่นี่คงอยากจะสร้างคะแนนให้พี่ภูสนใจล่ะสิฉันรู้แผนเธอเธอน่ะมันหน้าซื่อใจคด คิดจะแทงข้างหลังฉันแต่จะบอกให้เอาบุญนะพี่ภูเค้าไม่ลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับเธอหรอก”หนูรินพูดดูจาหมิ่นกวาดตามองอิงแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาเย้ยหยัน อิงแก้วกระตุกยิ้มโต้ตอบนิ่งๆ “แต่ฉันมีความเชื่ออยู่หนึ่งอย่างคือจิตใจของคนมีค่าสูงกว่าสิ่งไหน เงินทองเกียรติยศมากมายของคุณไม่รู้ว่าจะซื้อจิตใจใสสะอาดได้หรือเปล่าในเมื่อมันสกปรกเหลือเกิน ถ้าให้เลือกระหว่างมีพร้อมทุกอย่างแต่จิตใจร้ายกาจคิดแต่ปองร้ายผู้อื่นกับการเป็นคนธรรมดาเดินดินแต่มีจิตใจดีงามฉันเลือกเป็นอิงแก้วคนแสนธรรมดาดีกว่า”อิงแก้วโตกลับอย่างสงบโดยวิธีของที่มีสมองคิดไตร่ตรองบูรณายิ้มเยาะบ้าง หนูรินและพิมพาหันมาสบตากันใจร้อนรน “เธอน่ะมันใฝ่สูงคนอย่างเธอไม่มีทางที่พี่ภูจะมองหรอก”หนูรินยังไม่เลิกราติเตียน บูรณาอดไม่ได้เข้าร่วมอีกคน “โถๆ นี่แค่เพราะหวงพี่ภูหรอกหรือนี่จะบอกให้นะถ้าพี่ภูเค้าไม่เลือกเธอน่ะก็เพราะว่าเธอน่ะเป็นคนน่าเบื่อน่ารำคาญชอบไปอิจฉาละลานคนอื่นไง”บูรณาว่า หนูรินหน้าร้อนผ่าวเต็มไปด้วยโทสะไม่ต่างจากพิมพาเท่าไร “โอ้ย! ดูสารรูปสิใครจะไปชอบเธอ หน้าตาก็ธรรมดาแต่งตัวก็ปอนๆ อี้ แหวะ! อย่าริอาจเลยนะ”พิมพาว่าทำท่าทางรังเกียจเดียดฉันท์แต่ทว่าโดนสวนกลับโดยเวลที่เข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยอีกคน “ผมว่าคุณอิงเธอน่ารักดีออกนะครับ น่ารักทั้งใบหน้าและจิตใจไม่เหมือนกับ...”ว่าแล้วมองไปทางสองสาวก่อนจะยกนิ้วโป้งคว่ำพร้อมกับแสยะปาก “ไม่ดีๆ ผู้หญิงไม่ดี”ว่าแล้วเดินจากไปหน้าตาเฉยปล่อยให้หนูรินยืนอ้าปากค้างก่อนจะรีบเดินฝ่าสายตาออกจากวงสนทนาไปรวดเร็วเพื่อไประงับจิตใจขณะที่ภูธนาได้แต่แอบยิ้มสะใจอยู่เบื้องหลังที่จริงเขาได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้วแต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเพราะอิงแก้วพูดได้ตรงใจเขามากมายอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง แขกทั้งหลายต่างทยอยกันขึ้นเรือพร้อมมารับฟังคำนัดหมายกำหนดการจากต้นโอ๊คถึงงานเลี้ยงต้อนรับเย็นนี้และชี้แจงการเดินทางในครั้งนี้ หลังจากรับทราบกันถ้วนหน้าต่างก็ทยอยกันไปพักตามห้องที่จัดเตรียมไว้ให้แต่ละท่าน อิงแก้วหัวเสียไม่น้อยที่ต้องปะทะฝีปากทั้งหนูรินและพิมพาในเวลาเดียวกันเพราะเรื่องของภูธนาคนเดียวหลังนำของไปเก็บไว้เรียบร้อยแล้วบูรณาจึงขอตัวนอนพักก่อนเพราะรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยส่วนอิงแก้วจึงใช้เวลาว่างเดินเที่ยวชมบรรยากาศรอบเรือแต่ทว่าในระหว่างกลับต้องพบกับเจ้าของเรื่องยุ่งๆ อย่างเช่นภูธนาถึงกลับทำให้หล่อนต้องล่าถอยหนีแต่เขาไม่รอช้ารีบเดินมาขวางเจ้าหล่อนไว้ทันที “ทีอย่างนี้มาเดินหนีเมื่อตะกี้ทะเลาะกับหนูรินอยู่ไม่ใช่เหรอ” “อ่อนี่จะมาต่อว่าฉันมันไม่ดีที่ริอาจไปต่อล้อต่อเถียงแฟนของพี่ภูสิท่า”อิงแก้วหันขวับมาเผชิญหน้ากับภูธนา “พี่พูดอย่างนั้นหรือไง” “ก็ใช่สิไม่อย่างนั้นไม่พูดให้ฉันรู้สึกผิดหรอกถ้าอยากโอ๋กันก็ไปโอ๋หนูรินนู้นฉันไม่รับรู้ว่าฉันผิดมากน้อยเพียงไหน”อิงแก้วกอดอกมองออกไปนอกเรือ ชายหนุ่มเอียงหน้ามองเจ้าหล่อนเล็กน้อย “พี่ก็ไม่ได้ว่านี่ ปกติเธอก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้วใครว่ามาก็ว่าโต้ตอบไม่ยอมใครอยู่แล้ว” “ฉันจะบอกให้รู้ว่าหากไม่มีใครมากระตุกหนวดฉันก่อน ฉันก็ไม่ละลานใคร” “อ้อนี่จะบอกว่าหนูรินมาละลานเธอก่อน” “พี่ก็เข้าข้างแฟนของตนเองอยู่วันยังค่ำ”หล่อนสะบัดหน้าเดินหนี ภูธนารั้งข้อแขนเจ้าหล่อนไว้ทัน “ทำไมถึงชอบต่อล้อต่อเถียงนะ จะพูดกันดีๆ ไม่ได้หรือไง” “ไม่ได้ก็พี่น่ะเป็นคนลำเอียงพูดอะไรไปก็ไม่มีทางเชื่อฉันหรอก” “ก็เพราะเธอมันหัวดื้อไง” “ก็ใช่สิฉันมันหัวดื้อ ไม่ต้องมาเสวนาด้วยหรอก”อิงแก้วสลัดมือออก ภูธนายิ้มมุมปากเหลือร้ายขวางทางไม่ให้หล่อนได้เดินยกมือขึ้นโอบเอวหญิงสาว “ก็ไม่ปล่อยจะทำไมทีกิตตินี่ทำเสียงหวานจ้ะจ๋า เธอไม่ลำเอียงบ้างหรือไง” “ก็พี่กิตติเค้าเป็นคนดีน่ารักมีเหตุผล”หล่อนไม่ยอมอ่อนข้อกลับโต้เถียงไม่เลิกรา ภูธนาหมุนตัวเจ้าหล่อนเข้ามาใกล้จนชิดลำตัวอิงแก้วพยายามตีตัวให้ออกห่างแต่เขายิ่งรัดแขนยิ่งขึ้น “เธอน่ะมันพยศเกินไปจริงๆ พูดกันดีๆ ไม่ได้หรือไง”อิงแก้วหลบตาอียงตัวหนี แต่ทว่าภูธนากลับพยายามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฉันเกลียดพี่ที่สุดอย่ามาทำแบบนี้นะฉันไม่ชอบ” “แล้วชอบแบบไหนกันแบบสวมหน้ากากแบบคุณเวลนั่นหรือไง” “อย่าไปพาลถึงคุณเวลนะ”เจ้าหล่อนโผลงตาใส่ ภูธนายิ้มเยาะ “ว่าแล้วเธอคงหลงรักเขาเข้าให้แล้วสิท่าถึงได้ออกรับหน้าแทนกันขนาดนี้” “อย่างน้อยคุณเวลเค้าก็น่ารักกว่าใครบางคน” “แล้วใครล่ะ”เขาลดเสียงลงกระซิบข้างหนูชวนน่าขนลุก อิงแก้วเบนหน้าหนี “คนเจ้าชู้อย่างพี่ไม่มีทางได้พบรักแท้หรอก” “แน่ใจนะว่าไม่มีทางได้เจอ”เขาถามเสียงค่อย เจ้าหล่อนรู้ดีว่าเขากับเธอแนบชิดสนิทกันราวกับตัวติดกันใบหน้ายาวได้รูปกับรอยยักริมฝีปากจับรายละเอียดของเขาได้ชัดเจน “ถ้าหนูรินมาเห็นพฤติกรรมของแฟนที่เที่ยวไปกอดผู้หญิงอื่นเธอคงจะเสียใจไม่น้อยเลยที่คว้าผู้ชายแย่ๆ อย่างพี่มาเป็นคู่รัก” “คนแย่ๆ แบบนี้มันก็เหมาะกับเธอไม่ใช่เหรอ”เขาพูดจาได้ร้ายกาจ อิงแก้วกัดฟันกรอดมองเจ็บแค้น “ฉันเกลียดพี่ภูที่สุด”หล่อนร้องเสียงกร้าว ภูธนายิ้มๆ สบตาเจ้าหล่อนดวงตาประกายพราวสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันและกัน แสงแฟลตวูบเข้าตาภูธนาสะดุ้งหันกลับไปมองนักข่าวสาวสวมหมวกปีกกว้างที่รัวชัตเตอร์เป็นการใหญ่ อิงแก้วได้ทีรีบผลักออกก่อนจะวิ่งหนีไปให้ไกลสุดชีวิตขณะที่ภูธนายกมือห้ามป้องแสง “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ” เหยี่ยวข่าวสาวลดมือลงก่อนจะหันหลังเผ่นหนีโดยไวไม่คิดชีวิต ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัวได้แต่นิ่งอึ้งรู้แต่เพียงว่าอีกไม่กี่นาที ต้องมีคำถามมากมายจากผู้คนเกี่ยวกับอิงแก้วแน่ซึ่งเขาก็รู้อยู่แก่ใจสิ่งที่ทำไปเพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:28:38

ความคิดเห็นที่ 2 อิงแก้ววิ่งหนีสุดชีวิตก่อนจะชนเข้ากับคุณต้นโอ๊คที่รับเจ้าหล่อนไว้ได้ทัน ขณะที่เวลก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยอิงแก้วรีบทรงตัวพร้อมยกมือขอโทษขอโพยที่ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือชนเข้าไปเสียโครมใหญ่ “ขอโทษค่ะคุณต้นโอ๊ค อิงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ” “อ้าว แล้วนี่วิ่งหนีใครมาล่ะครับ”ชายหนุ่มถาม อิงแก้วอ้ำอึ้ง “ก็ นักข่าวน่ะค่ะ” “นักข่าว อ้าว! อิงแก้วหนีนักข่าวทำไมครับ”เวลถามด้วยความสงสัย หญิงสาวลังเลสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีมากนัก “ก็พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ แล้ว...พอดีพี่ภูเค้าผ่านมาพอดีแล้วก็...เกิดอุบัติเหตุ...แล้วนักข่าวก็ถ่ายรูป โอ้ย! อิงพูดไม่ถูก”หล่อนกำลังสับสนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกใจจริงหล่อนอยากเล่าทุกอย่างแต่ทว่าจะบอกได้อย่างไรว่ากำลังถูกภูธนาทำลุ่มล่ามแล้วนักข่าวเข้ามาเห็นเลยแชะภาพไปหลายใบพูดแบบนี้ก็มีแต่เสียกับเสีย “เออ...อิงขอตัวแล้วกันนะคะ”อิงแก้วเดินหนีไปรวดเร็วทิ้งไว้แต่สีหน้างงงันของเวลที่เอ๋อรับประทานกับคำบอกเล่าของหญิงสาว อิงแก้วเดินไปเรื่อยนึกเปื่อยสับสนวุ่นวายภายในใจที่ร้อนลุ่มกระสับกระส่าย หากภาพนั้นถูกเผยแพร่มีหวังเรื่องใหญ่โตและคนที่มีเสียกับเสียก็มีแต่หล่อนเท่านั้น กรวิทเดินดุ่มๆ มาแต่ไกลปากก็คาบขนมปังปิ้งที่ไม่แน่ใจนำมาจากไหนโบกมือเหยงๆ อยู่ไกลๆ เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวเดินสวนมาพอดี “ไอ้อิง” “ไอ้กร มานี่เร็ว”หล่อนชักแขนเขามาแทบวิ่ง กรวิทวิ่งตามเพื่อนสาวจนมาถึงชั้นด่านฟ้าของเรือที่เงียบสงบปราศจากผู้คนในยามนี้ขณะที่เขาจัดการกับขนมที่เคี้ยวในปากให้หมดพร้อมหายใจกระหืดหอบ “เป็นอะไรของแกขนมจะติดคอตายอยู่แล้ว” “มีเรื่องด่วนกลุ้มใจมาก”อิงแก้วเล่าหน้าตื่น “เรื่องๆ ”กรวิทแสดงอาการอยากรู้อยากเห็น อิงแก้วถอนใจก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้ให้ในลานชมวิว “เกิดเรื่องใหญ่โตน่าอับอายมากเมื่อกี้น่ะฉันน่ะกำลังเดินเล่นแล้วเจอนายภูธนาแล้วก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย แล้วจากนั้น...”อิงแก้วรวบรวมความกล้า มันน่าอายเสียเหลือเกิน “แล้วอะไร”กรวิทถามต่อใจจดจ่อ เจ้าหล่อนถอนใจอีกครั้ง “นายภูน่ะก็กอดฉันแล้วนักข่าวก็มาแชะภาพเข้าให้” “ตายล่ะหว่า”กรวิทเบิกตากว้างตกใจ อิงแก้วยกมือขึ้นปิดหน้าก่อนจะส่ายหัวไวๆ “จะทำไงดี”เจ้าหล่อนร้องขึ้นคลายมือลงสบตากับเพื่อนสนิทเศร้าๆ กรวิทยกมือขึ้นเกาหัวตนเอง “งานเข้าไหมล่ะถ้ายัยหนูรินรู้เข้าคงแหกอกเธอตาย ไอ้คุณภูธนาก็เกิดบ้าไรของมันวะทำอะไรประเจิดประเจ้อ” “คนเจ้าชู้ฉันเกลียดเขามากเลยโอ้ย! มาล่องเรือเพื่อความสุขได้ท่องเที่ยวกินลมชมบรรยากาศแต่ที่ไหนได้มีแต่ปัญหาตามมาอีกฉันอยากจะบ้าตาย”อิงแก้วเริ่มจะเห็นความพินาศมารำไรหากบนเรือนี้ไม่มีภูธนาสักคนหล่อนคงมีความสุขมากกว่านี้ “พี่ภูชอบเธอหรือเปล่าถึงทำแบบนี้” กรวิทพูดขึ้นอิงแก้วชะงักหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที “เขาไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก”หล่อนตอบปัดส่ายหน้าพลัน “ถ้าไม่คิดอะไรจะกล้าทำขนาดนี้หรือถ้าไม่ชอบจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเธอทำไม” “เขาอยากจะแกล้งฉันอยากจะเอาชนะ” “รู้ทั้งรู้นะว่าถ้าคนอื่นเห็นจะไม่ดีแต่เขาก็ทำถ้าใจไม่พาไปก็ไม่ทำขนาดนี้” “ไอ้กรแกพูดอย่างงี้ฉันยิ่งกลุ้มใจ อย่าคิดนอกเรื่องสิมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนี่มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงดีหากข่าวนั้นกระจายไป”อิงแก้วยิ่งหน้าเสียไปกันใหญ่ที่ยิ่งคิดปัญหาก็เริ่มผลุดขึ้นเป็นดอกเห็ด กรวิทยกมือขึ้นตบไหล่เพื่อนเบาๆ “ทำใจ” “ไอ้กร”หล่อนร้องโอดโอย กรวิทยกมือขึ้นปราม “โอยๆ อยากโหยหวนสิอย่างเพิ่งคิดมากไปเธอน่ะคิดว่าอย่างนายภูธนาจะให้เรื่องนี้เลยตามเลยหรือไง เมื่อกี้เขาก็คงจะไปชักเอากล้องจากแม่นักข่าวคนนั้นมาแล้วก็เอาเมมโมรี่การ์ดออกไปแล้ว” “จริงง่ะ” “ก็เห็นในละครบ่อยๆ นายภูธนาน่ะเค้าเจ้าชู้เป็นพ่อเสือโคร่งคะนองศรีขนาดนั้นคงจะจัดการเรียบร้อยไปแล้ว” “ถ้าไม่สำเร็จล่ะ” “ก็นั่นแหละ”กรวิทยักไหล่ อิงแก้วร้องขึ้นอีกครั้ง “กร ฉันจะบ้าตาย” “อย่าเพิ่งตื่นตูมสิ เธอยังมีเรามียัยบูรณานั่นอยู่ต้องช่วยกันสิอย่าเพิ่งคิดไรมากพวกเราจะช่วยเธอเอง” “เฮ้อ...ฉันดีใจจังที่วันนี้มีพวกแกอยู่ถ้าไม่มีเพื่อนมาด้วยฉันคงกลุ้มใจตายแน่ๆ”อิงแก้วถอนใจก้มหน้างุด กรวิทส่ายหน้ายกมือขึ้นยีๆ ผมเพื่อน “อย่าคิดไรมากก็บอกแล้วยังมีกรวิทสุดหล่อคนนี้อยู่ช่วยได้ไม่มีใครทำไรแกหรอกผ่านศพเพื่อนคนนี้ไปก่อน”เขาบอกพร้อมยักคิ้ว อิงแก้วยิ้มๆ ยังพอโล่งใจได้บ้างในยามนี้ถึงแม้จะไม่มากเท่าไรนักแต่เมื่อได้ฟังกรวิทบอกถึงความเป็นเพื่อนที่จะไม่มีทางทิ้งกันก็ทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างน้อยหล่อนก็ไม่ได้เดี จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:30:58

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านนิยายรัก ปลายหมอกและดอกหญ้า นะคะ ถึงแม้นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่นิยายที่ดีที่สุดแต่ก็หวังว่าทุกท่านจะมีความสุขและสัมผัสถึงความสวยงามของธรรมชาติในจังหวัดเชียงใหม่ พร้อมทั้งความงดงามริมแม่น้ำปิงนะคะ หวังว่าทุกท่านจะอมยิ้มไปกับความน่ารักของตัวละคร บรรยากาศ และอากาศเย็นๆ ในฤดูหนาวนี้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่ที่ติดตามกันมาตลอดค่ะ ^^ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:34:20

ความคิดเห็นที่ 4 จอยากอะไร หนูอิง ให้เพื่อนๆ รุมสกรัมนายภู แบบจัดหนัก ซะให้หมอบ เป็นการสั่งสอน สักครั้ง เรียบร้อย^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 07:42:25