ความคิดเห็นที่ 1 “ชุดสวยมากเลยนะคะคุณพิม”นักข่าวสาวจอมประจบร้องขึ้นเสียงดังเว่อในยามเช้า ขณะที่แขกเหรื่อกำลังรวมตัวกันที่ห้องโถงเพื่อเตรียมตัวไปเที่ยวชมดูไร่กุหลาบพันปี พิมพาในชุดสีขาวสะอาดพลิ้วและหมวกปีกกว้างพร้อมแว่นตากันแดดใหญ่เบ้อเร่อเท่อยิ้มมั่นใจในความสวยของตนเองขณะที่หนูรินก็ยังไม่เลิกเกาะติดภูธนาแจทำท่าหวงก้างเอามากๆ ทั้งที่ภูธนาบอกเลิกไปก่อนหน้านี้แต่เธอไม่ยอมรับความจริง อีกฟากฝั่งคือบูรณาที่มาพร้อมกับอิงแก้วต่างพกกล้องถ่ายรูปห้อยคอมาด้วยในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นน่ารักมีกิตติติดตามกับกรวิทไม่ห่าง “ตายละความรักของทั้งคู่ดูหวานชื่นนะคะ”นักข่าวสาวถ่ายรูปหนูรินที่ซบภูธนา “ใช่ค่ะความรักของเราไม่ล่มง่ายๆ หรอกค่ะ พวกขี้อิจฉาที่คิดจะแย่งน่ะหมดสิทธิ”หนูรินพูดพลางเหล่ตามองอิงแก้วที่ทำท่าแลบลิ้น “ก็นั่นสิคะพวกอยากเป็นมือที่สาม”พิมพาว่า กรวิทแสยะปากร่วมอีกคน “ใครกันแน่วะที่คิดอยากเป็นมือที่สามจนตัวสั่น”กรวิททำท่าทางสะดีดสะดิ้งได้น่าหมั่นไส้ พิมพาผงะเชิดหน้าไม่สนใจขณะที่กรวิทยังไม่เลิกทำท่าทางเลียนแบบ “อิงแก้ววันนี้น่ารักดีนะครับ”กิตติหันมาสนทนากับ อิงแก้ว “ขอบคุณค่ะ ก็แหมวันนี้ได้ออกไปเที่ยวนี่คะก็ต้องแต่งตัวดีๆ หน่อยเดี๋ยวถ่ายรูปออกมาไม่สวยนะคะ”อิงแก้วตอบด้วยใบหน้าแจ่มใสกิตติยิ้มกว้างตาหยีเมื่อได้เห็นใบหน้าแสนสุขของคนที่รัก ภูธนายังไม่วางตาจากทั้งคู่ที่สนทนากันออกรสน่าอิจฉา “พี่ก็อยากถ่ายรูปกับอิงเหมือนกัน จะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ครับ”กิตติออกตัวแรงอยู่ใช่ย่อยกรวิทยิ้มชอบใจที่พี่ชายทำคะแนนได้ดีไม่แพ้ใคร เรือเทียบท่าเหล่าผู้ร่วมเดินทางพากันทยอยลงกันลงไปด้านล่างบรรยากาศในยามเช้าเย็นสบายมีลมพัดตลอดเวลาเบื้องหน้าคือริมฝั่งสวนกุหลาบกว้างใหญ่ริบเขา ไอหมอกในยามเช้าปกคลุมไปทั่วภูสูงตระหง่านโอบล้อมทุ่งดอกไม้เบ่งบานรับแสงแดดอ่อนๆ ทอดผ่านม่านฟ้าลงมาบนพื้นหญ้าสะท้อนน้ำค้างบนยอดใบไม้เป็นเงาวับวาว ขณะที่เหล่าคุณหญิงคุณนายต่างพากันถ่ายรูปกันยกใหญ่รวมถึงอิงแก้วและบูรณาเมื่อลงมาเรือปุ๊บก็เริ่มถ่ายภาพกันทันที “ว้าวๆ สาวๆ ผมถ่ายด้วยสิครับ”เวลวิ่งเข้ามาร่วมวงแทรกกลางระหว่างสองสาวก่อนจะทำท่าทางได้ทะเล้นตามประสา “ภาพสวยมากๆ เลยนะครับ”เวลยกกล้องขึ้นมาดูรูป อิงแก้วยืดแขนขาโบกมือสะบัดไอหมอก “ก็บรรยากาศสวยนี่คะ อิงนะไม่เสียใจเลยที่ได้มาที่นี่” “ใช่ครับ ผมก็ชอบมากๆ ”คุณเวลยิ้มกว้างหยอดหวานไปทางบูรณาที่ยิ้มเก้อเขิน ภูธนาเดินเข้ามารวดเร็วก่อนจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างเวลกับอิงแก้วถึงกลับทำให้เวลต้องเขยิบตัวออกรวดเร็ว “ถ้าไม่รังเกียจให้ผมมาถ่ายรูปร่วมด้วยได้ไหมครับ” “ก็ดีสิคะพี่ภูถ่ายรูปด้วยกัน” บูรณาชวน อิงแก้วไม่เลิกทำสีหน้าผะอืดผะอมที่ภูธนาพยายามจะเข้าใกล้ชิดแต่หล่อนก็ถอยห่าง “แหมๆ ดูทำหน้าเข้าไม่ภิรมย์เลยนะครับคุณอิงแก้ว”ภูธนาเก้าเท้าเข้ามาใกล้อิงแก้วแต่หล่อนขยับห่างออกไปอีก “ฉันคงอภิรมย์มากเลยนะถ้ามีพี่น่ะ”อิงแก้วเบ้ปากทำหน้าซังกะตาย ภูธนาไม่เลิกเย้าแหย่ “ก็ใช่ซิ๊ตอนอยู่บนเรือก็ภิรมย์ไปกับพี่กิตติไปแล้วนี่” “ก็ใช่น่ะพี่กิตติเป็นคนที่ทำให้ฉันมีความสุข”อิงแก้วฉีกยิ้มประชดประชัน ภูธนาหุบยิ้มขรึมลง “ก็นั่นสินะ”ภูธนาลดความคึกคะนองลง อิงแก้วค้อนหางตาให้ก่อนจะแยกไปทางอื่นโดยมีเวลและบูรณายักไหล่ให้กัน อิงแก้วเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนมาพบกับพิมพากำลังยืนคุยกับใครคนหนึ่งท่าทางเป็นหนุ่มไฮโซแต่แต่งตัวแก่ไปนิดออกแนวป๋ากระเป๋าหนัก “ตายละเสี่ยไพบูลย์ก็ พิมเขินนะคะ”หล่อนยิ้มกว้างสบตาคู่งามกับผู้ชายคนนั้น “ก็คุณพิมสวยจริงๆ นี่ครับผมไม่ชมก็แปลกแล้ว”เสี่ยไพบูลย์ยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์พยายามแตะเนื้อต้องตัวของหล่อนไม่ว่าแขนหรือบั้นท้าย “ขอบคุณที่ชมนะคะเสี่ยไพบูลย์”หล่อนช้อนตามองเขาหวานเยิ้ม อิงแก้วนึกเลี่ยนไปครามครันก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้เพราะชื่อของผู้ชายคนนี้กับน้ำเสียงช่างคุ้นเหลือเกิน “เสี่ยไพบูลย์เหรอ”อิงแก้วนึกพลางเงี่ยหูฟังทั้งสอง “เสี่ยครับ” ชายอีกคนเข้ามาในวงสนทนาเสียงแหลมเล็กนี้ช่างคุ้นหูกับรูปร่างเล็กๆ สวมชุดบอดิการ์ดสีกรมท่าพลอยให้หล่อนนึกภาพของสองนักต้มตุ๋นนั้นได้ “เฮ้ย! นั่นมันนักต้มตุ๋นนี่”อิงแก้วพูดขึ้นเบาๆ พลางปิดปากตนเอง “หือ อะไรนะ” กิตติผงะ อิงแก้วหันกลับไปมองกิตติที่ยืนมองหน้าเหลอหลา “พี่กิตติ” “นักต้มตุ๋นอะไรหรือ”เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ อิงแก้วเหลียวซ้ายแลขวาก่อนจะลดเสียงลง “ในทริปนี้มีนักต้มตุ๋นด้วยค่ะ”อิงแก้วบอก กิตติตกใจเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “อิงรู้ได้ยังไง”เขากระซิบตอบบ้าง อิงแก้วทำทีท่ามีพิรุธ “ก็อิงแอบได้ยินผู้ชายคนนั้นคุยแผนกับลูกน้องอีกคนเรื่องวางแผนมาหลอกคนในทริปค่ะ อิงว่าไม่ชอบมาพากลแล้วนะคะ”เจ้าหล่อนเล่า กิตติขมวดคิ้ว “ยังนั้นก็แย่สิในเรือทริปนี้มีนักต้มตุ๋นด้วย” “ก็นั่นสิคะแล้วดูๆ คนที่กำลังจะเป็นเหยื่อดูจะไม่พ้นคุณพิม”หล่อนบอก พยักหน้าไปทางพิมพากับเสี่ยไพบูลย์จอมต้มตุ๋มที่กำลังไปกันได้ดี “อือ...”ภูธนาชะเง้อหน้าตามและก็พลอยจะอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้งานนี้ไม่พ้นจะต้องตามล้างตามเช็ดกันจนได้ “พี่กิตติต้องเตือนเธอนะคะ” “คงจะเชื่ออยู่หรอกขนาดตอนคบกันยังไม่ค่อยฟังกันเลยแล้วตอนนี้พี่กับพิมเราก็เลิกกันแล้วพี่ว่าคงจะยาก” “อย่างนั้นก็แย่สิคะ” “พิมเค้าเป็นคนไม่เชื่อคนหรอกถ้าได้หลงไปแล้ว”ชายหนุ่มบอกเล่าจากประสบการณ์ที่เคยคบหาและพอจะรู้นิสัยมาบ้างไม่น้อย อิงแก้วยกมือขึ้นกุมอก “อย่างนี้ก็น่าเป็นห่วงสิคะเกิดเธอเสียรู้ไอ้สองคนนั้นจะทำอย่างไร” “พวกเราก็ต้องช่วยกันสังเกตไม่ให้เกิดเรื่องก็แล้วกัน” “ดีค่ะเรื่องนี้อิงคิดว่าไม่น่าธรรมดาแล้ว ใจคออิงไม่ดียังไงไม่รู้”เจ้าหล่อนรู้สึกเป็นห่วงพิมพาอยู่ไม่น้อยถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะไม่ถูกชะตากันมากเท่าไรแต่หากเป็นเรื่องที่อันตรายขนาดนี้หล่อนก็ไม่คิดปล่อยปะละเลยไปได้ง่ายๆ “พี่กิตติว่าอิงควรจะบอกคุณต้นโอ๊คไหมคะ” “พี่ว่าก็ดีนะ อย่างน้อยก็จะได้ช่วยๆ กัน” “ค่ะๆ ” อิงแก้วพยักหน้าไวๆ “แต่อิงก็อย่าวู่วามมากนะ พี่เป็นห่วงกลัวว่าถ้าฝ่ายนั้นรู้ตัวก่อนจะเกิดอันตรายกับอิง”ชายหนุ่มแสดงความเป็นห่วงออกมาอย่างเปิดเผย อิงแก้วยิ้มตอบ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อิงจะทำให้แนบเนียนที่สุด” “ดูแลตัวเองดีๆ นะ”กิตติเอื้อมไปจับมืออิงแก้วแน่น อิงแก้วเงยหน้ามองเขาพยายามหลบตาไม่กล้ามอง “แล้วเมื่อวานตอนเย็นอิงไม่ลงมาทานอาหารหรือ” “อิงไม่หิวน่ะค่ะ ก็เลยไปเดินเล่นแถวด่านฟ้านั่งมองดาวก็เพลินไปอีกแบบ” “ระวังด้วยนะไม่กินข้าวกินปลาเดี๋ยวจะเป็นกระเพาะ”กิตติมีทีท่าลังเลบางอย่างก่อนจะถามคำถามบางอย่างขึ้น “พี่มีอะไรจะถามหน่อยสิ” “มีอะไรหรือ” “พิมเค้าทำไม่ได้ดีกับอิงแต่ทำไมยังดีกับเขาล่ะ” อิงแก้วยิ้มกว้างก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำใสใจจริง “ถึงแม้เธอจะไม่ได้เป็นมิตรกับอิงแต่เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนอิงและเป็นคนที่อิงรู้จักถ้าเกิดเค้าโดนพวกคนชั่วหลอก อิงก็อยู่เฉยไม่ได้หรอกค่ะ” “อืม”กิตติพยักหน้า เขาเลือกไม่ผิดที่จะรักใครซักคนคงต้องเป็นอิงแก้วผู้หญิงที่มีจิตใจที่ดีงามและมองโลกในแง่บวกไม่เคยคิดร้ายกับใครถึงแม้จะต้องพบความเกลียดชังของพิมพาแต่เธอก็ไม่เคยคิดโกรธเกลียดคิดแค้นใจ “อิง พี่มีบางสิ่งที่อยากจะบอกอิง”กิตติพูดขึ้น อิงแก้วเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มที่พยายามสื่อคำบางคำออกจากหัวใจ “มีอะไรจะบอกหรือคะ” “พี่...อยากจะดูแลหัวใจของอิง อิงจะตอบตกลงกับพี่ไหม”ชายหนุ่มบีบมือเล็กๆ ของหล่อนเว้าวอนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก อิงแก้วก้มหน้าอ้ำอึ้งที่จะตอบ “อิงๆๆ ”บูรณาวิ่งเข้ามาขัดจังหวะ กิตติผงะปล่อยมือเธอลงรวมทั้งภูธนาที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามาในมาดนิ่งๆ จ้องมองกิตติราวกับไม่ถูกชะตามาแต่ชาติปางก่อน “ไปทางนู้นกันไหมมีจุดชมวิวด้วยส๊วยสวย”บูรณาชี้มือไปทางด้านซ้ายซึ่งเหล่านักท่องเที่ยวก็ต่างกรูไปถ่ายรูปในสวนดอกกุหลาบอีกฟาก “ไปๆ สิ”อิงแก้วพยักหน้าก่อนจะหันไปชวนกิตติที่ยืนอยู่ด้วย “พี่กิตติไปด้วยกันนะคะ”หล่อนชวน ชายหนุ่มอ้ำอึ้งก่อนจะส่ายหน้า “พี่คงไม่ดีกว่า” “แต่ผมโอเคนะ ชวนผมอีกคนได้ไหมครับอิงแก้ว”เวลโผล่มาจากที่ไหนซักแห่งราวกับหายตัว กิตติและภูธนาที่ยืนอยู่ละแวกนั้นหันมามองเป็นตาเดียวกัน “ก็ได้ค่ะไปกันเถอะ” อิงแก้วยิ้มกว้าง เวลเช่นกันที่เดินตามอิงแก้วและบูรณาต้อยๆ ทิ้งแต่สายตาของสองหนุ่มที่ยังครุ่นคิดกึ่งสับสนในแวบเดียวกันนั้นทั้งสองหันมาสบตาพร้อมกันครู่ก่อนจะตัดสินใจวิ่งตามสองสาวไปเร็วไว หนุ่มสาวต่างกระโจนมาถ่ายรูปดอกกุหลาบพันปีที่เบ่งบานดอกชูช่อเต็มที่กลีบดอกหลากสีละลานเต็มลานทุ่งมีทั้งสีชมพูสีเหลืองสีขาวสีโอรสคละเคล้ากันไป ต้นโอ๊คและภรรยาเดินมาร่วมถ่ายรูปกับเหล่าสาวๆ หนุ่มๆ กันสนุกสนานเวลที่ยืนถ่ายรูปข้างอิงแก้วหันมากระซิบกระซาบท่าทางมีพิรุธ “ผมว่าคุณกิตติเขาสนคุณอิงนะครับ”คุณเวลเอ่ยขึ้นหลังจากเดินห่างออกมาจากชายหนุ่มที่กล่าวอ้าง อิงแก้วส่ายหน้าพลางยิ้ม “ไม่จริงหรอกค่ะอาจมีอะไรเข้าใจผิด” “นั่นสิคะบูรไม่เชียร์พี่กิตติซะด้วย”บูรณาที่ได้ยินเข้าพูดแทรกขึ้นอีกคน “แหมๆ ดูจะเชียร์คุณภูธนาจังเลยนะครับ”เวลฉลาดและช่างสังเกต เขาเดาถูกแทบทุกอย่างทั้งที่เพิ่งรู้จักทั้งสอง บูรณายิ้มขัดเขินที่เขารู้ทัน “เก่งจริงๆ เลยค่ะ” “พี่ภูเขามีแฟนแล้วนะคะเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”อิงแก้วแทรกขึ้น บูรณาส่ายหน้า “เลิกกับหนูรินแล้วย่ะเธอนี่ตกข่าวจริง” “หา! อะไรนะเป็นไปได้ไง”อิงแก้วแทบจะร้องเสียงหลงแต่ก็ลดอาการตื่นตกใจลงมาได้ทันเวลาก่อนที่ภูธนาจะรู้ว่าพวกเขากำลังนินทาอยู่ “เพิ่งเลิกก่อนล่องทริปนี้ก็คุณหนูเธอไปอาละวาดบ้านแตกขว้างข้าวของเละเลยสิ พี่ภูทนไม่ได้กับพฤติกรรมแย่ๆ แล้วอีกอย่างพี่ภูก็บอกว่าเขาไม่ได้รักหนูริน” “ไม่รักแล้วคบกันทำไม” “ก็เพราะไม่รู้ตัวมัวแต่หลงรูปลักษณ์ความสมบูรณ์แบบแต่ไม่ได้มองที่หัวใจไง” “ถูกต้องครับใช้หัวใจนะครับที่ตัดสินอย่ามองที่ต่างสัญชาติด้วยนะครับคุณบูร”เวลยิ้มกรุ้มกริ่มหยอดบูรณาเข้าไปเต็มๆ ขณะที่พิมพาและเสี่ยไพบูลย์เดินควงกันผ่านมาเมื่อพบสายตาที่จับจ้องมาของกลุ่มอิงแก้วจึงหยุดชะงักก่อนจะกวาดมองพวกเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย “ไงสนุกไหมยัยเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” “ก็ดีค่ะ แหมคงจะไม่มีความสุขเท่าคุณหรอกมั้ง”อิงแก้วสวนกลับเข้าบ้าง พิมพาเชิดหน้าใส่ “อ้อฉันลืมแนะนำนี่เสี่ยไพบูลย์เจ้าพ่อไร่องุ่นที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของเมืองเหนือ” หล่อนแนะนำด้วยน้ำเสียงดังก้อง ชายหนุ่มที่เขาบอกว่ารวยนักหนาอิงแก้วรู้เต็มอกว่าเป็นนักต้มตุ๋น “อุ้ยตาย เพิ่งรู้นะคะเนี่ยคงจะรวยมากๆ ”อิงแก้วทำเป็นสนใจออกนอกหน้า “ไม่ขนาดนั้นหรอกผมก็แค่มีไร่องุ่นร้อยไร่เท่านั้นเอง” เขาโอ้อวดขณะที่อิงแก้วได้แต่กลั้นหัวเราะหลบตาแกมขำ “ตายแล้วดีใจจังค่ะที่ได้รู้จักเศรษฐีนีระดับประเทศ”อิงแก้วยิ้มรับเสแสร้ง นักต้มตุ๋นในนามเสี่ยไพบูลย์หัวเราะตอบในบทบาทที่ทุกคนต่างชื่นชมขณะที่พิมพายกมือขึ้นคล้องแขนชายหนุ่มก่อนจะเผยอริมฝีปากขึ้น “ฉันคงจะต้องพาเสี่ยไปเดินเที่ยวก่อนพวกเธออยู่ตามประสาเด็กไปเถอะ” “ยินดีคะ ขอให้มีความสุขกับเสี่ยตุ๋น เอ้ย! เสี่ยไพบูลย์นะคะ” อิงแก้วยิ้มมีเลศนัยแต่พิมพาไม่ได้ติดขัดสงสัย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำหน้ายียวนจึงเลี่ยงเดินออกไปขณะที่บูรณาเขยิบเข้ามากระซิบเพื่อน “คุณพิมเธอไวไฟจังยังไม่ทันก็มีคู่ควงคนใหม่แล้ว”บูรณาพูดขึ้นแต่สายตายังมองตามคู่นั้นที่เดินออกไปหมาดๆ “ฉันมีเรื่องจะบอกแกพอดีว่าอีตานั่นเป็นนักต้มตุ๋นที่เข้ามาหลอกคนในเรือเรา” “เฮ้ย! แกรู้ได้ไง”บูรณาร้องขึ้นหลังจากมีเรื่องเซอร์ไพส์จากพี่ชายไปบ้างแล้ว “ฉันได้ยินแผนการชั่วร้ายของมันกับลูกน้องมาน่ะสิ” “จะเอาไงดีล่ะ” “เราต้องทำแผน ดูอีตาต้มตุ๋นนั่นจะมั่นใจเหลือเกินว่าไม่มีใครรู้ แล้วเราก็ค่อยๆ หว่านล้อมมัน” “อือยังไงแล้วก็ว่ากัน” บูรณาพยักหน้าช้าๆ “มีอะไรกันหรือเปล่าครับ”เวลถามขึ้นเห็นความผิดปกติของทั้งสอง ขณะที่สองสาวหันกลับมายิ้มกลบเกลื่อน “เปล่าค่ะอิงว่าเราไปถ่ายรูปด้านนู้นกันดีไหมคะ”อิงแก้วเบี่ยงเบนความสนใจ คุณเวลยกนิ้วโป้ง ขึ้น “เยี่ยมครับวิวด้านนู้นสวยใช่ไหมครับคุณบูร”ว่าแล้วหันไปสบตาหวานกับบูรณาที่ได้แต่ยิ้มแหยๆ ตอบกลับ คล้อยหลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงก็หมดเวลาในช่วงของวันเหล่านักท่องเที่ยวต่างทยอยกันขึ้นเรือดื่มด่ำกับบรรยากาศแสนสวยและสถานที่ท่องเที่ยวก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนตามอัธยาศัยเพื่อเตรียมตัวกลับมายังงานเลี้ยงส่งท้ายฮันนีมูนแสนโรแมนติกของคุณต้นโอ๊คและคุณนุช ภูธนาเดินขึ้นเรือมายืนพักใจอยู่ที่เงียบสงบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ริมระเบียงใจลอยคิดถึงแต่หน้าของอิงแก้วที่คอยผยองใส่เขา ถึงแม้หล่อนจะทำให้ชีวิตเขาปั่นป่วนแต่วินาทีนี้ที่ช่างแปลกที่เห็นแต่หน้าของเจ้าหล่อนเท่านั้น ถ้าหากเขายังคบกับหนูรินคงจะผิดมหันต์ที่คิดถึงผู้หญิงคนอื่นที่นอกเหนือจากแฟนของตนเอง แต่หนูรินนับวันยิ่งเผยนิสัยแย่ที่เขาแทบจะรับไม่ได้ผิดกับภาพสวยงามสมบูรณ์แบบทุกระเบียบนิ้วที่เห็นในครั้งแรก “มายืนทำอะไรคนเดียวครับ” ต้นโอ๊คเดินผ่านมาเมื่อเห็นภูธนาอยู่คนเดียวจึงเข้ามาทักทาย ภูธนาหันกลับมายิ้มตอบ “เปล่าครับพอดีคิดอะไรเรื่อยเปื่อย” “ไม่สนุกหรือครับมาทริปนี้” “อ่อเปล่าครับสนุกมากแต่ผมแค่อะไรเรื่อยเปื่อย” “เรื่องความรักใช่ไหม” ต้นโอ๊คพูดขึ้นราวกับอ่านใจออก ภูธนายิ้มเก้อเขิน “ผมกำลังคิดว่าความรักแท้จริงมันเป็นอย่างไร” ภูธนาตอบถึงแม้สายตาจะยังเหม่อมองไปยังริมฝั่งอีกด้านที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้ป่าเขาปกคลุมทึบ ต้นโอ๊คยิ้มพลางมองชายหนุ่มรุ่นน้องด้วยแววตาพินิจ “ความรัก....เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข และในยามที่เราไม่มีใครความรักก็จะอยู่กับเราเสมอและคนที่จะทำให้เราได้รู้จักกับความรักก็คือคนที่เราจะนึกถึงเขาตลอดเวลาไม่ว่าช่วงเวลาไหน” ภูธนาชะงักเล็กน้อยกับคำตอบของต้นโอ๊ค เพราะคนที่เขากล่าวมาล้วนแล้วแต่เห็นเป็นหน้าของอิงแก้วทั้งนั้น “ความรักกับความเหมาะสมล่ะครับ”ภูธนาย้อนถามบ้างซึ่งเป็นสิ่งที่ค้างคาใจมานานแล้วเช่นกัน “ความรักไม่มีคำว่าเหมาะสมหรือไม่ แต่ความรักอยู่ที่หัวใจของเราต่างหากบางคนเลือกรักคนคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาฐานนะชาติตระกูล แต่ขอถามหน่อยว่ามองแค่เปลือกนอกแล้วแต่งงานกันไปจะมีความสุขหรือในเมื่อไม่ได้รักเขาที่เนื้อในของเขาจริงๆ รักคนที่เรารับที่เขาที่ใจดีกว่าไหมไม่ต้องสวมหน้ากากใส่หากันมีแต่ความจริงใจให้กันพอเพียงพอแล้ว”คุณต้นโอ๊คชี้ทางให้ภูธนาได้คิดรักไม่ใช่แค่เนื้อนอกแต่คือเนื้อในของคนที่เราจะเดินเคียงข้างกันไปบนเส้นทางถนนสายหนึ่งที่ทอดยาวจนลับตาไม่รู้ว่าจะเจออุปสรรคอะไรแต่ก็พร้อมจะฝ่าฟันไปด้วยกัน “ครับ” “แล้วคุณเจอความหมายของคำนี้แล้วหรือยัง” “ผมไม่แน่ใจเหมือนกัน” “ถ้าแน่ใจก็รีบคว้าไปเถอะนะ อย่าเอาความเหมาะสมมาทำให้เราต้องไขว้เขวเลย” เขายิ้มพร้อมยกมือขึ้นตบไหล่ภูธนาเบาๆ ก่อนจะเดินกลับออกไปเงียบๆ ภูธนายังนึกถอนใจและโกรธในในความโง่เขลาของเขาที่เลือกความรักเพราะความเพียบพร้อมและความเหมาะสมมากกว่าใช้ใจมองอย่างที่ต้นโอ๊คบอกหากมีโอกาสสักครั้งเขาคงจะซื่อสัตย์กับใจของตนเองสักครั้ง จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 22:32:24

ความคิดเห็นที่ 2 เวลาผ่านมาอย่างรวดเร็วและภายในงานเลี้ยงคราครั่งไปด้วยแขกเกลื่อมากมายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับคู่สร้างคู่สมระหว่างคุณต้นโอ๊คและคุณนุชกันถ้วนหน้าภายในงานตกแต่งไปด้วยดอกกุหลาสีชมพูและผ้าขาว บรรยากาศแสนโรแมนติกเหมาะสำหรับคู่รักหวานแหววคละเคล้าไปด้วยเสียงเพลงหวานชวนฝัน พิมพาและเสี่ยไพบูลย์เดินข้ามาในงานหวานน้ำตาลเรียกมด ทางด้านภูธนาก็ไม่แพ้กันควงคู่มากับหนูรินถึงแม้จะมีสีหน้าไม่รื่นรมย์นักเพราะความจริงแล้วทั้งสองได้สวมยุติความสัมพันธ์แต่ทว่าหนูรินยังไม่เลิกรากับภูธนาจนได้ อิงแก้ว บูรณา กิตติ และกรวิทเกาะกลุ่มเข้ามาในงานและจับจ้องไปยังพิมพาเป็นพิเศษ พวกเขาประชุมหารือกันหลังจากที่อิงแก้วตัดสินใจที่จะบอกสิ่งที่รู้เห็นให้กับคนไว้ใจได้กิตติจึงออกความคิดเห็นว่าควรจะตามติดพิมพาอย่าใกล้ชิดเพื่อไม่ให้หล่อนต้องเสียท่ากับพวกโจรพวกนี้ “สวัสดีค่ะขอบคุณสำหรับแขกเกลื่อทุกท่านที่ทำให้การฮันนีมูนของนุชและคุณต้นโอ๊คครั้งนี้ เราสองคนมีความสุขมากช่างเป็นสิ่งวิเศษที่ทำให้เราทั้งสองได้ท่องเที่ยวในท่ามกลางเพื่อนสนิทมิตรสหายนุชอยากจะจดจำในวันนี้ตลอดไปค่ะ”คุณนุชกล่าวพร้อมเสียงปรบมือตอบรับมาเป็นอย่างดี ต้นโอ๊คยิ้มแฉ่งมีความสุขอยู่เคียงข้างภรรยาส่งยิ้มหวานให้กันและกันอย่างน่าอิจฉา “ณ เวลานี้ก็เชิญทุกท่านร่วมรับประทานอาหารตามอัธยาศัยนะคะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขและเก็บทริปนี้ไว้เป็นความทรงจำที่ดีของท่านตลอดไปค่ะ”เสียงปรบเกรียวกราวเต็มห้องโถง ได้รับความปรีติยินดีจากเหล่าแขกทุกท่านจากใจจริง หลังจากที่แยกย้ายกันไปตักอาหารบุฟเฟต์มื้อค่ำภูธนาที่แอบมองอิงแก้วอยู่ตลอดเวลาเมื่อเห็นว่าหล่อนแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนจึงรีบเดินเข้าไปหาทว่ากิตติกลับเข้ามาแย่งช่วงเวลานี้ไปก่อน เดินมาช่วยหญิงสาวตักอาหารเรียกคะแนนสุภาพบุรุษได้เป็นอย่างดี “ทานเยอะๆ นะครับ” กิตติตักไก่ทอดในถาดใส่ลงในจาน อิงแก้วยิ้มกว้างเปิดเผย “อิงน่ะกินเยอะอยู่แล้วค่ะ พี่กิตติน่ะแหละต้องกินเยอะๆ กว่านี้นะคะ”ว่าแล้วตักไก่ใส่จานชายหนุ่มเช่นกัน กิตติหัวเราะก่อนจะจับมือหล่อนที่ถือทัพพีตักอาหาร “อิงแก้ว” “คะ” หล่อนมองเขาตาใสวาว กิตติสบตาหวานฉ่ำบอกความนัย “เราคบกันไหม”วินาทีนั้นที่กิตติกล้าพูดออกไปและอิงแก้วก็หยุดชะงักไว้เช่นกันเจ้าหล่อนหัวใจแทบหยุดเต้นไม่เชิงดีใจแต่รู้สึกใจหายวูบชอบกล “พี่กิตติ....”หล่อนอ้ำอึ้งก่อนจะรีบถอนมือออกจากมือเขา “ทำไมล่ะอิง” “อิง...อิงก็บอกไม่ถูกค่ะ”อิงแก้วหลบตาหัวใจของหล่อนไม่ได้ตอบรับในสิ่งที่เขาขอมาแปลกที่หล่อนเคยรู้สึกชอบเขามากที่ผ่านมา มันน่าจะดีใจที่ได้รู้ถึงหัวใจกิตติแต่กลับเป็นว่ารู้สึกเฉยๆ และเสียใจที่ความรู้สึกไม่ตอบรับกับคำว่ารักไม่ได้ “มันอาจจะไม่ได้รู้สึกเหมือนกันพี่กิตติอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเองก็ได้แบบที่พี่เคยรู้สึกกับคุณพิม” “แต่พี่รู้สึกกับอิงจริงจังนะ” เขาบอกหนักแน่นขณะที่ภูธนายังยืนนิ่งงันเช่นกันเมื่อได้ยินคำว่ารักจากปากกิตติ เขาไม่มีทางทำให้อิงแก้วมามองเขาได้อีกกิตติไม่ได้คบกับพิมพาแล้วและอิงแก้วก็เคยปลาบปลื้มในตัวเขาอยู่ไม่ผิดหากหล่อนจะตอบรักเขา “นี่พวกเรา! ” กรวิทวิ่งเข้ามาหน้าตื่นขณะที่อิงแก้วและกลุ่มเพื่อนหันกลับมามองที่เขาเป็นสายตาเดียวกัน “มีอะไรเหรอนายกร”บูรณาพูดต่อโดยไม่เว้นลมหายใจ “เมื่อกี้เห็นยัยพิมไปดื่มไวน์กับไอ้เสี่ยไพบูลย์นั่นแล้วก็สลบเหมือดไปตอนนี้โดนลากไปแล้ว” “ตายละ ได้เรื่องแน่ๆ ” อิงแก้วร้อง กิตติพยักหน้าให้กัน “ตอนนี้เขาไปทางไหน”กิตติถามรวดเร็ว กรวิทชี้ไปออกไปนอกประตู “ทางไปห้องพักน่ะเดาไม่ผิดคงพายัยนั่นไปขึ้นครูแน่ๆ ”กรวิทบอก อิงแก้วไม่รอช้ารีบเร่งฝีเท้าออกไปโดยมีบูรณา กรวิทและกิตติวิ่งตามออกไปติดๆ ภูธนาที่แอบฟังอยู่ไม่ไกรีบวิ่งตามออกไปแต่ถูกขวางทางจากต้นโอ๊คและเวลที่เข้ามาทักถึงความผิดปกติของกลุ่มอิงแก้วก่อนหน้านี้ “มีอะไรกันหรือเปล่า เมื่อกี้ผมเห็นพวกอิงแก้วหน้าตาตื่นออกไป”เวลถาม ภูธนายืดตัวมองเหล่าสมุนของอิงแก้วที่วิ่งออกจากห้องโถงเลี้ยวไปด้านขวา “ตอนนี้ในเรือของเรามีนักต้มตุ๋นอยู่ พวกนั้นลากพิมพาไปทำไม่ดีไม่ร้ายที่ไหนซักแห่งพวกอิงแก้วเลยตามไปช่วย” “อะไรนะ! ”ต้นโอ๊คขึ้น ภูธนาพยักหน้า “อย่ารีรอเลยครับตอนนี้มันอันตรายมากผมเกรงว่าจะมีเรื่องกับพวกของอิงแก้ว” “งั้นเรารีบตามไปก่อนดีกว่า”เวลบอกตื่นตระหนกเมื่อเกิดเรื่องขึ้นจนได้ ภูธนาพยักหน้า “แต่คุณต้นโอ๊คควรโทรแจ้งตำรวจไว้ก่อน เราจะได้มีกำลังเสริมนะครับหากฝ่ายนั้นมีอาวุธ” “ได้ครับ”เขาบอกรีบกดโทรศัพท์ออกไปเร่งด่วน ภูธนาไม่รอช้ารีบเร่งฝีเท้าตามออกไปไม่เว้นลมหายใจโดยมีเวลและต้นโอ๊คที่วิ่งไปด้วยโทรศัพท์แจ้งความไปด้วย เสี่ยไพบูลย์และลูกน้องลากพิมพาเข้ามาในห้องพักในระหว่างที่กำลังไขกุญแจเปิดประตู อิงแก้วและพักพวกก็เข้ามาดักรอได้ทันเหตุการณ์ พวกนักต้มตุ๋นหัวกลับมาโดยไวตกใจที่มีคนตามมาด้วยแต่ก็ยังกลบเกลื่อนด้วยมาดนิ่งๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับพิมพา “มีอะไรหรือเปล่าครับ”เขาถามกวาดตามองอิงแก้วและพักพวกที่มองมาหน้าตาเอาเรื่อง “คุณพาคุณพิมมาทำอะไรที่นี่”อิงแก้วโผลงขึ้นคนแรก สองตัวร้ายหันมาสบตาลอกแลก “ก็เธอเมาผมเลยพาเธอมาส่งที่ห้อง” “นี่ไม่ใช่ห้องคุณพิม”บูรณาสวนกลับเพราะรู้ข้อมูลมาว่าพิมพาพักกับหนูรินซึ่งไม่ใช่ห้องนี้แน่นอน เสี่ยไพบูลย์หัวเราะกลบเกลื่อนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “ห้องผมเองแหละ ผมสุภาพบุรุษพอนะครับไม่ทำอะไรเธอให้เธอพักฟื้นก่อนสักพักพอเธอได้สติผมจะพาเธอไปส่งที่ห้องเองพวกคุณไม่ต้องห่วง” “ก่อนจะไปถึงที่ห้องนี่ไม่รู้จะต้องผ่านไปอีกกี่ศึกใช่ไหม”กรวิทสวนกลับ สองโจรสะดุ้งเฮือกแอบหวั่นใจที่เขาพูดได้ตรงกับแผนการที่พวกเขาวางไว้พอดี “ไม่มีอะไรหรอกครับเจ้านายผมไว้ใจได้แหม เจ้านายผมเป็นคนรวยนะครับมีหน้ามีตาในสังคมไม่ทำเรื่องพวกนั้นแน่”ลูกน้องบอกปัด อิงแก้วกระตุกรอยยิ้มเยาะ “แต่ฉันรู้ว่าแกเป็นนักต้มตุ๋นที่แปลงตัวเข้ามาเพราะคิดหวังจะมาหาผลประโยชน์จากที่นี่ ฉันได้ยินแกพูดกับลูกน้องแก”อิงแก้วว่า เสี่ยไพบูลย์สะดุ้งวาบหันมามองหน้ากันเร็วไว “เอาอะไรมาพูด ผมเป็นคนมีหน้ามีตามีไร่องุ่นเป็นร้อยๆ ไร่รวยขนาดนี้ไม่มีทางเป็นนักต้มตุ๋นนั่นแน่”เสี่ยไพบูลย์ยังคงแถไปเรื่อยๆ ไม่ยอมรับความจริง “จริงไม่จริงไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ถ้าเป็นเสี่ยจริง ไปยืนยันต่อหน้าตำรวจเลยดีกว่า”กิตติว่า สองนักต้มตุ๋นหันมามองหน้ากันทันไวเหงื่อแตกพลักลนลานลอกแลกเมื่อได้ยินคำว่า “ตำรวจ” “นี่อย่าบอกว่าพวกคุณโทรเรียกตำรวจ” “แน่นอนอยู่แล้ว”บูรณาพยักหน้ารับ สองโจรปาดเหงื่อประสานตาบอกความนัยให้กัน “งานเข้าแล้วว่ะ ตำรวจยิ่งตามจับเราอยู่ถ้ามาเจอเราที่นี่มีหวังขังลืม” “หนีกันเหอะลูกพี่” ไม่ทันได้พูดพร่ำต่อทั้งสองก็เผ่นแนบโดยไวขณะที่อิงแก้ว กรวิท กิตติและบูรณารีบร้องตะโกนโหวกเหวกเร่งฝีเท้าตามไปติดๆ โดยมีภูธนาที่รีบติดตามมาพร้อมกับเวล และต้นโอ๊คไม่ทันได้หยุดพักก็ต้องไปต่อเมื่ออิงแก้วและพักพวกต่างพากันกรูไปอีกทาง “อย่าหนีนะโว้ย”กรวิทร้องลั่น เสี่ยไพบูลย์และลูกน้องวิ่งขึ้นด่านฟ้าสวนกลับนุชนาดที่หยุดอยู่ที่บันไดพร้อมรีบคว้าเธอไว้ได้คิดแผนอันจนตรอกคือจับตัวเธอไว้เป็นตัวประกัน “นี่มันอะไรกัน”นุชนาดร้องขึ้น ชายทั้งสองลากคอหล่อนไปไม่รีรอ “ตามมานี่แกเป็นตัวประกันของฉัน”หัวหน้าโจรในนามเสี่ยไพบูลย์กระแทกน้ำเสียงใส่ นุชเบิกตากว้างตกใจพยายามดิ้นแต่ถูกล็อกคอจนหายใจแทบไม่ออก “อะไรนะ! ” “เออ เลิกตกใจได้แล้วตามมา” “ไม่นะ ช่วยด้วยช่วยด้วย” หล่อนโวยวายขึ้น ขณะที่เสี่ยไพบูลย์และลูกน้องลากหล่อนขึ้นไปบนด่านฟ้า กรวิทเบรกไว้ทันเหลือบเห็นว่าภรรยาของต้นโอ๊คโดนจับเป็นตัวประกันได้ทัน “เฮ้ย! ท่าจะไม่ดีแล้วว่ะคุณนุชโดยพวกนั้นจับตัวไป” “อะไรนะ! ไอ้ชั่วร้าย”อิงแก้วร้องลั่นด้วยความโกรธ เร่งความเร็ววิ่งนำหน้าไป “เฮ้ย! ไอ้อิง”กรวิทเรียกรั้งท้ายแต่เพื่อนสาวไม่ฟังหล่อนวิ่งเร็วตรงไปให้ทันโจรทั้งสอง “เกิดอะไรขึ้นน่ะ” ภูธนาและกิตติวิ่งตามมาทันพอดี รวมทั้งคุณเวล “ตอนนี้คะคุณนุชโดนไอ้พวกต้มตุ๋นจับเป็นตัวประกัน”กรวิทบอกไวๆ ภูธนาและเวลตกใจตาเหลือกเมื่อคนรักของต้นโอ๊คกำลังตกอยู่ในอันตราย “ไม่ได้ล่ะ” ภูธนาวิ่งนำไป ขณะที่กิตติไม่รอช้ารีบวิ่งติดไปโดยไม่รีรอ อิงแก้ววิ่งหยุดริมระเบียงขณะที่นักต้มตุ๋นทั้งสองจนมุมหันมาเล่นงานบีบคอนุชนาดที่ดิ้นทุรนทุรายหายใจไม่ออกจนหน้าซีดหน้าเหลืองอย่างเห็นได้ชัด “อย่าเข้ามานะไม่อย่างนั้นนังนี่ตายคามือแน่”หัวหน้าใหญ่โจรขู่ อิงแก้วชะงัก จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 22:40:54

ความคิดเห็นที่ 3 รอตอนต่อไปคะ กำลังสนุก ๆ  ตัดฉับเลย....^^! จากคุณ : แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 54 18:27:41