เปลี่ยน

นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างเดียวดายทุกวัน ความอบอุ่นที่เปี่ยมไปด้วยรักอันแสนบริสุทธิ์ซึ่งเธอมอบให้กับผมทุกคืน และตอนเช้าที่สดใสเหมือนสรวงสวรรค์ผสมผสานไปด้วยเสียงร้องของธรรมชาติที่ขับกล่อมจนผมไม่อยากจะลุกออกจากเตียงไปไหน แต่ในวันนี้ความอบอุ่นกลับกลายเป็นความหนาวเหน็บ ตอนเช้ากลับกลายเป็นกลางคืนที่มืดสลัวเหมือนกับชีวิตของผมเมื่อเธอได้จากไปตั้งแต่ 3 ปีก่อน

เธอมีนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีดำสนิทยาวสลวยพริ้วไหวไปตามท่วงท่าของเธอ และรูปร่างที่สง่างามชวนให้ผู้ชายทุกคนตกอยู่ในภวังค์เมื่อได้พบเจอ แถมนิสัยของเธอก็เปรียบได้กับนางฟ้าจากดินแดนอันไกลโพ้นลงมาโปรดสัตว์โลกอย่างผม ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราทั้งสองคนจะได้มีพรหมลิขิตร่วมกัน ทั้งที่จริงเธอสามารถเลือกผู้ชายคนไหนในโลกนี้ก็ได้ สงสัยว่าชาติที่แล้วผมคงทำบุญมาเยอะพอสมควรเลยกระมั้ง

ตั้งแต่ที่เธอได้ก้าวเข้ามาในชีวิตของผม ทุกสิ่งทุกอย่างแปรเปลี่ยนจากหน้ามือไปเป็นหลังมือ ชีวิตที่สุขสบายจากมรดกหมื่นล้านที่พ่อทิ้งไว้ให้ก่อนที่ท่านจะจากไปทำให้ผมเอาแต่เที่ยวเตร่ไปวัน ๆ แต่เธอนั้นสอนให้ผมรู้จักการใช้ชีวิตที่แท้จริง ชีวิตที่มีแต่ความสวยงาม ชีวิตที่อยู่เพื่อช่วยเหลือคนอื่น และกว่าผมจะรู้ตัวอีกที เธอก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมไปอย่างสมบูรณ์แล้ว

ผมกับเธอได้ออกเดินทางไปรอบโลก ไปพบปะกับผู้คนมากมาย เรามีช่วงเวลาที่วิเศษกว่าคู่ไหน ๆ ผมยังจำตอนที่เราไปช่วยเหลือผู้อดอยากในแอฟริกาใต้อยู่เลย ถึงแม้สภาพพื้นที่จะเต็มไปด้วยความยากลำบาก อากาศก็ร้อนมากจนผมคิดว่าเราทั้งสองคนอาจจะมาตายอยู่ในที่แห่งนี้ก็เป็นไปได้ หรือการช่วยเหลือผู้ประสพภัยจากเหตุการณ์สึนามิที่ภาคใต้ เราก็ระดมคนจากบริษัทลงไปช่วยเหลือชาวบ้านที่กำลังสิ้นหวังจากบ้านเรือนถูกคลื่นยักษ์ซัดหายไปในพริบตา

แต่ช่วงเวลานั้นมันไม่มีอีกต่อไป วันที่เธอล้มลงไปต่อหน้าต่อตาผม เลือดที่พรั่งพรูออกมาตรงหน้าผากของเธอโดยกระสุนขนาด 9 ม.ม. จากปากกระบอกปืนของคนร้ายรายนั้น คนที่บุกเข้ามาเพื่อจะปล้นทรัพย์สินของเรา และมันยังได้ปล้นชีวิตหนึ่งไปจากผมด้วยเช่นกัน ผมจำไม่ได้ว่าน้ำตาที่ไหลรินออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างมันมากขนาดไหน รู้แต่เพียงว่ามันไม่มากไปกว่าความรักที่เธอมีให้กับผมอย่างแน่นอน

ไม่น่าเชื่อว่าคนร้ายยังลอยนวลไม่มีตำรวจคนไหนสามารถจับมันได้ ซึ่งผมก็ได้แต่เฝ้าหวังไว้ว่าสักวันหนึ่งมันจะต้องโดนลงโทษจากสิ่งที่มันได้ทำไว้อย่างสาสม แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไปวันต่อวัน เดือนต่อเดือน  ปีต่อปี ความหวังที่จะจับตัวคนร้ายก็ริบหรี่ลงไปเรื่อย ๆ ผมไม่อาจจะนิ่งเฉยได้อีกต่อไปแล้ว ความเคียดแค้นที่สุ่มอยู่ในใจของผมมันปะทุออกมาเหมือนกับลาวาที่ระเบิดออกจากภูเขาไฟ ผมอยากจะเอากระสุนฝังในกระโหลกของมันเหมือนที่มันทำกับเธอ

การใช้เงินจำนวน 10 ล้าน ตั้งค่าหัวทำให้ครอบครัวของมันทรยศส่งมอบตัวมาให้กับผมถึงบ้าน ภายใต้พื้นที่ผมยืนอยู่เป็นชั้นใต้ดินซึ่งผมดัดแปลงเป็นห้องทรมานขนาดย่อม เอาไว้สำหรับเจ้าชาติชั่วที่มันพรากคนที่ผมรักไปอย่างไม่มีวันกลับ เชื่อไหมว่าตอนที่ผมได้เห็นหน้ามันครั้งแรก สีหน้าของมันไม่มีความรู้สึกผิดกับสิ่งที่มันได้ทำลงไปเลย และมันยังท้าทายให้ผมยิงตรงหน้าผากมันเหมือนกับที่มันทำกับเธออีกด้วย

ผมบอกกับมันไปว่า “ไม่...มันง่ายเกินไปที่แกจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน” ผมพามันลงไปที่ชั้นใต้ดินและมัดมันไว้กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง ปล่อยให้มันอดข้าวอดน้ำถึง 5 วันเต็ม ให้มันอยู่กับความมืดมิด ให้มันได้จมดิ่งลงไปในห้วงอเวจีที่ผมได้เคยสัมผัส แต่มัน...มันกลับไม่มีความรู้สึกผิดอันใดออกมาจากคำพูดเลย คำพูดที่เยาะเย้ยของมันทำให้ผมยิ่งทนไม่ไหวขึ้นไปอีก ผมก็เลย...

เอามีดทำครัวกรีดตามร่างกายของมันอย่างช้า ๆ แสงแผดร้องของมันดังไปทั่วห้อง เลือดไหลออกมาตามบาดแผลที่เปิดกว้าง และผมก็เริ่มเย็บแผลให้มันกลับเข้าที่เดิมจากประสบการณ์ที่ผมได้ไปช่วยเหลือผู้คนต่าง ๆ หลังจากนั้นผมก็เริ่มกรีดตัวมันเล่นอีก แล้วก็รักษาแผลให้มันตามเดิม ผมพยายามใช้มีดที่มีลักษณะแตกต่างกันในแต่ละครั้งเพื่อดูว่าจะสามารถสร้างรอยแผลได้ดีขนาดไหน

จากมีดทำครัวไปจนถึงมีดล่าสัตว์ และในตอนนี้ผมกำลังใช้เลื่อยไฟฟ้ากรีดที่ขาของมัน จากความรู้สึกที่เคียดแค้นกลับกลายเป็นความรู้สึกที่แสนวิเศษ เมื่อไรที่ผมเศร้าหมองจากการที่คิดถึงเธอ ผมก็จะลงมาที่ชั้นใต้ดินนี้และก็เริ่มเอามีดกรีดที่ตามลำตัวของมัน ไม่น่าเชื่อว่ามันสามารถทำให้ผมลืมเธอได้ไปช่วงขณะหนึ่ง ผมกำลังสนุกกับการทรมานคนจนผมไม่สามารถรู้ได้อีกแล้วว่าตัวผม ณ ตอนนี้คืออะไร...

สีหน้าของมันเมื่อได้เห็นผมเหมือนกับมันได้เห็นพญามัจจุราชที่อยู่ในขุมนรกชั้นล่างสุด มันอ้อนวอนให้ผมปลิดชีพมันเสีย มันรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป มันขอโทษผมต่าง ๆ นา ๆ ทั้งที่ผมได้บรรลุจุดมุ่งหมายกับการที่ให้มันได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดแล้ว แต่ทำไมผมกลับหลงรักความเจ็บปวดแบบนี้ขึ้นมาแทน ความคลั่งไคล้ในเสียงร้องของเหยื่อที่ผมกำลังใช้มีดกรีดลงบนเนื้อสด ๆ มันเป็น...สารเสพย์ติดชั้นเยี่ยม มันเคลิบเคลิ้มยิ่งกว่ายาขนานไหนบนโลกใบนี้

และตอนนี้ผมกำลังรู้สึกเศร้าอีกแล้ว ภาพของเธอเริ่มผุดขึ้นมาภายในหัวของผม ผมคงจะต้องไปหายามาแก้อาการนี้อีก ภายในมือของผมมีมีดเล่มโตที่เพิ่งซื้อออกมาจากห้างสรรพสินค้า ประตูที่อยู่ตรงหน้าผม ประตูแห่งสรวงสวรรค์กำลังเปิดออก และสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นคือยาขนานเอกที่ผมเสพย์มันเป็นประจำทุกครั้ง ความหฤหรรษ์ระหว่างผมกับมันกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ไม่แน่ว่าผมอาจจะลองมีเซ็กส์กับมันดูสักครั้ง ผมอยากได้ยินเสียงร้องของมันให้ดังขึ้นไปอีก ผมอยากจะฆ่ามันเป็น ๆ แบบนี้แหละ ให้ตายเถอะผมเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย...

จากคุณ	: MazzCazz
เขียนเมื่อ	: 10 ส.ค. 54 13:11:27