Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
>>>หัวใจเปี่ยมรัก<<< เรื่องสั้นวันแม่ ติดต่อทีมงาน

รถยนต์เก๋งสีขาวคันเล็กสภาพเก่าที่เจ้าของใช้งานมานานหลายปี กำลังเคลื่อนตัวไปบนท้องถนนอย่างเชื่องช้า เนื่องจากผู้คนส่วนใหญ่ต่างพากันออกมาเที่ยวทั้งครอบครัวในวันพิเศษแบบนี้ จึงทำให้การจราจรคับคั่งเป็นพิเศษแม้ว่าจะรีบออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า

สาวน้อยแก้มอิ่มวัยห้าขวบที่กำลังนั่งสาละวนอยู่กับถุงขนมห่อเล็กที่คุณแม่เตรียมมาเผื่ออย่างมีความสุข เธอจัดการมันอยู่พักใหญ่จนตอนนี้หมดเกลี้ยงห่อไปแล้ว จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วส่งห่อขนมเปล่าคืน ปากเล็กเปล่งเสียงถามคนข้างกายด้วยความหงุดหงิดใจว่า...

“หม่ามี้...เมื่อไหร่จะถึงสักทีคะ น้องครีมอยากไปดูพี่หมีแล้ว” คนถูกถามอมยิ้มก่อนหันมาตอบคำถาม

“อีกนิดเดียวค่ะลูก ใจเย็น ๆ นะคะ”

“ทำไมอีกนิดเดียวมันนานจังละคะ...หม่ามี้” คนใจร้อนยังคงสงสัยเพราะเธอได้รับคำตอบเดิมนี้มาเป็นสิบครั้งแล้วนับตั้งแต่ออกเดินทาง

“ก็น้องครีมใจร้อนอยากจะไปเที่ยวไงคะ น้องครีมเห็นไหม...คนอื่นก็อยากเที่ยวเหมือนน้องครีมเหมือนกัน รถก็ต้องติดเป็นธรรมดา” เด็กหญิงพยักหน้าเบา ๆ เป็นการรับรู้

“งั้นน้องครีมจะใจเย็น ๆ นะคะ”

“น่ารักมากค่ะ”

เมื่อรถยนต์จอดสนิท เด็กหญิงก็กระโดดผึงลงจากรถอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม รูปร่างอ้วนป้อมเดินอ้อมมาหาคุณแม่ตามเสียงเรียกก่อนที่จะจูงมือกันเข้าไปด้านใน เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กหญิงดังขึ้นไปตลอดทางเมื่อเธอเดินผ่านไปในที่ต่าง ๆ มือเล็กป้อมชี้ชวนให้แม่ดูอย่างตื่นเต้น บ้างก็หัวเราะคิกกับกิริยาของพวกมัน...สองแม่ลูกเดินเที่ยวกันอย่างมีความสุขจนบ่ายคล้อยมากแล้ว และดูเหมือนคนชอบเที่ยวจะเริ่มหมดแรงลงไปเยอะจึงได้ชวนกันไปเติมพลังที่บ้าน

เมื่อเครื่องยนต์ดับลงและประตูรถถูกปลดล็อคเรียบร้อย คนตัวเล็กก็รีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง ตามคำบอกของคุณแม่อย่างไม่รีรอ และเมื่อร่างป้อม ๆ กลับลงมาข้างล่าง เธอก็เห็นอาหารเย็นตั้งพร้อมอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เด็กหญิงเดินเข้าไปหาคุณแม่ในครัวก่อนจะจูงมืออีกฝ่ายออกมาข้างนอกให้นั่งบนโซฟา ก่อนที่มือป้อมจะส่งการ์ดที่ทำเองกับเข็มกลัดรูปดอกมะลิที่คุณครูให้มาจากโรงเรียน เพื่อมอบเป็นของขวัญให้กับคุณแม่ในวันแม่ปีนี้ เธอก้มลงกราบที่เท้าแม่และเงยหน้าขึ้นเอ่ยเสียงใส

“น้องครีมรักคุณแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ น้องครีมสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซนและก็จะตั้งใจเรียนด้วยค่ะ” มือเรียวคว้าร่างเล็กผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจเข้ามากอดแนบอกอย่างตื้นตันก่อนจะหอมแก้มนิ่มทั้งสองข้างด้วยความรักใคร่

“แม่ก็รักลูกจ้ะ ครีมเป็นของขวัญล้ำค่าที่สุดในชีวิตแม่...รู้ไหมคะ” เด็กหญิงได้แต่ยิ้มอย่างภูมิใจกับประโยคนั้น


เวลาผ่านไปหลายปี เด็กหญิงรูปร่างอ้วนป้อมก็เติบโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว ใบหน้ามนที่ถอดพิมพ์ความสวยจากมารดาไม่มีผิดเพี้ยนทำให้ดึงดูดชายหนุ่มให้เข้ามาขายขนมจีบจนหัวบันไดบ้านไม่แห้ง ทั้งเธอยังเป็นดาวของโรงเรียนเพราะชอบเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นทำให้เพิ่มเสน่ห์ในแบบฉบับของเธอเข้าไปอีก

เมื่อครีมเติบโตขึ้น โลกส่วนตัวของเธอย่อมมีเพิ่มสูงขึ้นตามวัยไปด้วย การพูดคุยสร้างความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกก็ลดน้อยลงไปด้วย แต่ผู้เป็นแม่ก็เข้าใจว่าวัยนี้กำลังติดเพื่อนและสิ่งที่ทำได้ก็คือคอยเฝ้าดูแลลูกอยู่    ห่าง ๆ โดยจะไม่พยายามเข้าไปก้าวก่ายมากนัก...เสียงของรถสปอร์ตคันหรูที่มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านในเวลาสามทุ่มนั้นทำให้คนในบ้านต้องชะโงกหน้าออกมาดูด้วยความสงสัย และก็ได้เห็นลูกสาวลงจากรถด้วยสีหน้าที่ขวยเขินเพราะเธอเพิ่งถูกหอมแก้มจากอีกฝ่ายโดยที่เธอไม่ทันจะตั้งตัว สาวน้อยเดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดีและเมื่อเห็นหน้าผู้เป็นแม่เธอก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นเบื่อหน่ายทันที

“ทำไมกลับบ้านดึกนักล่ะครีม แม่รอทานข้าว” สาวน้อยหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่ได้รับคำบ่นเป็นคำต้อนรับกลับบ้าน

“ครีมทำรายงานที่บ้านเพื่อนเพิ่งเสร็จ เมื่อวานครีมก็บอกแม่ไว้แล้วนี่ แม่จำไม่ได้เหรอ แล้วครีมไม่ได้บอกให้แม่รอสักหน่อย แม่หิวแม่ก็กินไปก่อนสิ จะมาหิ้วท้องรอทำไม”

“แล้วใครขับรถมาส่งครีม แม่ไม่เห็นคุ้นหน้าเลย”

“พี่ที่รู้จักน่ะแม่ อย่าไปสนใจเลย แม่อย่าเพิ่งมาถามอะไรตอนนี้ได้มั้ย ครีมเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ง่วงนอนด้วย” เธอพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจอะไรอีก ปล่อยให้ผู้เป็นแม่มองตามหลังด้วยความน้อยใจ...หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ครีมก็เริ่มกลับบ้านดึกขึ้นเรื่อย ๆ จนผู้เป็นแม่อดเป็นกังวลไม่ได้ และทุกครั้งที่ถามไถ่ก็มักจะถูกอีกฝ่ายหงุดหงิดใส่จนกลายเป็นทะเลาะกันไปในที่สุด

หลายสัปดาห์ต่อมา หญิงสาวเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมออกมากินข้าว ไม่ยอมออกมาพบหน้าใครแม้ว่าแม่จะเพียรเคาะเรียกเท่าไหร่แต่คนในห้องก็ไม่ยอมเปิดประตูออกมาสักครั้ง จนในที่สุดความอดทนของแม่ก็สิ้นสุดลง...

ทันทีที่ไขกุญแจเข้าไปในห้อง ผู้เป็นแม่ก็เห็นลูกสาวสุดที่รักปานดวงใจกำลังสอดหัวเข้าไปในบ่วงเชือกพร้อมจะปลิดชีวิตตัวเองด้วยไม่เห็นทางออกของปัญหาที่คิดไม่ตกมาหลายวัน คนสูงวัยกว่ากรีดร้องห้ามและรีบปรี่เข้าไปคว้าตัวลูกสาวลงมาอย่างตระหนกกับการกระทำของเธอ สาวน้อยที่ถูกพรากจากเงื้อมือมัจจุราชดิ้นพราดอย่างคนเสียสติก่อนจะซบหน้าลงกับอกอุ่นที่เธอไม่เคยเห็นค่ายามเมื่อเธอมีความสุข และปล่อยโฮอย่างสุดกลั้น มือเรียวลูบผมยาวสลวยนั้นอย่างปลอบประโลมโดยไม่พูดอะไรสักคำ...เนิ่นนานกว่าที่คนคิดสั้นจะสงบสติลงได้ เหลือเพียงเสียงสะอื้นกับดวงตาที่บวมช้ำ ในที่สุดสาวน้อยก็เอื้อนเอ่ยอะไรออกมาทำลายความเงียบที่แสนอึดอัด หดหู่นี้

“เขาทิ้งครีมไปแล้วค่ะแม่ พี่เขาทิ้งครีมไปแล้ว...เขามีคนอื่น”

“ไม่เป็นไรนะลูกนะ เขาไม่รักเราก็ปล่อยเขาไป คิดเสียว่าเขาไม่ใช่เนื้อคู่ของเรา ครีมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้นะลูก หนูยังมีแม่ที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ...มีปัญหาอะไรก็มาระบายให้แม่ฟัง แม่จะได้ช่วยครีมคิดไงจ๊ะ” สาวน้อยผละออกจากอกก่อนก้มหน้านิ่งด้วยความรู้สึกผิด มือบางกำแน่นจนมันสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ คนเป็นแม่เห็นดังนั้นก็เอื้อมมือมาสัมผัสเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ นั่นกลับทำให้เธอยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นกว่าเดิม

“ถ้าครีมยังไม่พร้อมที่จะเล่าให้แม่ฟังก็ไม่ต้องเล่าตอนนี้หรอกนะ แม่รอได้เสมอ...” เพียงแค่ประโยคธรรมดา หากแต่คนฟังรู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ ทั้งยังตื้นตันจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“แม่คะ ครีมมีอะไรจะบอกค่ะ” สาวน้อยเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเครือ เธอไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเธอกำลังจะร้องไห้หรือว่ากลัวกันแน่ อีกฝ่ายยิ้มอย่างอ่อนโยนและตั้งใจฟังสิ่งที่ลูกสาวกำลังจะบอก

“ครีมท้องค่ะแม่!!!” แม้คำสารภาพของลูกสาววัยเพียงสิบห้าปีนั้นจะทำให้หัวใจของผู้เป็นแม่ปวดร้าวเพียงไหน หากแต่เวลานี้...ไม่ใช่เวลาที่จะมาต่อว่าหรือสอบถามหาความจริงเพื่อตอกย้ำบาดแผลที่กัดกินลึกข้าไปใน หัวใจดวงน้อย ๆ จนต้องคิดสั้นฆ่าตัวตาย และไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะความผิดพลาดที่เกิดขึ้นก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้อีก

คนสูงวัยกว่าเก็บซ่อนความเสียใจกลืนเข้าไปในอกและส่งยิ้มอบอุ่นให้อีกฝ่าย ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบเรือนผมนั้นอย่างให้รักใคร่เอ็นดู...ไม่มีคำต่อว่า ดุด่าให้เจ็บช้ำน้ำใจ นั่นกลับทำให้คนสารภาพเสียใจมากขึ้นกว่าเดิม กับการกระทำเหลวไหลของตัวเอง สาวน้อยพนมมือขึ้นก่อนจะก้มกราบลงที่ตักของมารดาอย่างคนสำนึกผิด

“แม่คะ ครีมขอโทษ ที่ครีมพูดจาไม่ดีกับแม่ ทำให้แม่ต้องเสียใจ ครีมเป็นลูกที่ไม่ดี...”

“อย่าพูดแบบนั้นสิจ๊ะ แม่ไม่เคยโกรธครีมเลย หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่ ไม่ว่าหนูจะเป็นยังไง แม่ก็ยังรักลูกเหมือนเดิม ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้...วันหลังครีมอย่าทำแบบนี้อีกนะลูก หากว่าครีมเป็นอะไรไป แล้วแม่จะอยู่ยังไง...”

“ค่ะแม่ ครีมจะไม่ทำอะไรโง่ ๆ แบบนี้อีกแล้ว...ครีมสัญญา”

“แม่รักครีม รักที่สุดในชีวิต และแม่ก็รักลูกของครีมด้วย...นะจ๊ะ”

“ขอบคุณค่ะแม่ ครีมจะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด จะไม่ให้เขาทำผิดพลาดเหมือนกับที่หนูทำค่ะแม่...ครีมรักแม่ค่ะ”



ไม่มีความรักใดจะยิ่งใหญ่เหมือนกับความรักของแม่อีกแล้ว ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ทำตัวแย่แค่ไหน แต่ความรักที่แม่มีให้ก็ไม่เคยลดน้อยลงไปเลย...อยากจะบอกแม่ว่า “หนูรักแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ”

จากคุณ : NUAOFFYHUB
เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 12:48:31




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com