ความคิดเห็นที่ 1 แล้วก็เล่ากันต่ออีกว่า แม่นกไปเกิดใหม่ คราวนี้ไม่ใช่นก แต่เกิดเป็นคน แถมเป็นคนผู้หญิงที่....... จิ้มลิ้มนิ่มนวล........น่ายวนโลกีย์ เกศเกล้ามาลี.........ดังปีกภุมรา คิ้วโก่งคือศิลป์.......พระทนคือนิล งามสิ้นโสภา..........พระโอษฐ์นางนาฎ ดังเอาชาดทา.........พระเนตรซ้ายขวา คือตาทรายทอง......พระกรสองข้าง คือดังงวงช้าง.........ไอยราผันผยอง พระปรางสองข้าง....เหมือนอย่างปรางทอง พระถันทั้งสอง........ดังดอกบุษบง พระพักตร์เป็นนวล....ราศีถี่ถ้วน นิ่มเนื้อนวลหงส์........ไหล่ผายท้ายทอย รอยรับรององค์.........งามรูปงามทรง ดังอนงค์กินนร... นอกจากจะมีรูปโฉมงดงามเหมือนหยาดฟ้าดังคำกลอนข้างต้นแล้ว นางยังเป็น พระธิดาโทน(ลูกคนเดียว)ของท้าวพรหมทัต กับพระนางโกสุมาแห่งเมืองโกสัมพี พระธิดาสุวรรณเกษรนั้นเป็นผู้ที่มีรูปลักษณ์สิริโฉมโสภาเกินกว่าหญิงใดในหล้า แต่เมื่อเกิดมาจวบจนถึงวัยครองเรือน นางกลับไม่ยอมเอ่ยปากพูดกับผู้ชายคนไหนทั้งสิ้น แม้แต่ผู้เป็นพระบิดาของตนเอง ท้าวพรหมทัตรู้สึกทุกข์ในพระทัยยิ่งนัก ถึงกับให้มีประกาศไปทั่วทุกแคว้นแดนดินว่า หากชายใดสามารถทำให้พระธิดายอมพูดด้วย ก็จะให้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงสุวรรณเกษรทันที บรรดากษัตริย์รวมทั้งเศรษฐีจากเมืองต่างๆ ได้ส่งพระโอรสและทายาทของตนมาขอทดสอบ แต่ไม่ว่า จะใช้วิธีไหนเจ้าหญิงสุวรรณเกษรก็ไม่ยอมเอ่ยปากเจรจากับเจ้าชายหรือทายาทหนุ่มของเศรษฐีคนใดเลยแม้แต่เพียงคำเดียว ต่างรู้สึกท้อใจและเดินทางกลับบ้านเมืองของตนไปจนหมดสิ้น กล่าวถึงพ่อนกกระจาบซึ่งได้มาเกิดใหม่เป็น เจ้าชายสรรพสิทธิ์ พระโอรสของ พระเจ้าวิชัยราชกับพระนางอุบลเทวีแห่งอลิกนคร เมื่อทราบเรื่องราวเกี่ยวกับพระธิดาสุวรรณเกษร ทำให้เจ้าชายสรรพสิทธิ์สนใจนึกอยากจะไปทดสอบดู เพราะเคยไปเรียนวิชาอรภินทวิทยา อันเป็นวิชาเกี่ยวกับการถอดจิต คิดว่าคงจะพอมีวิธีทำให้เจ้าหญิงสุวรรณเกษรพูดกับตนได้ เมื่อพระเจ้าพรหมทัตทราบว่ามีเจ้าชายจากเมืองใกล้เคียงมาอาสาก็ดีพระทัย สั่งให้ทำการกั้นม่านขึ้นเจ็ดชั้นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา โดยเจ้าชายจะพูดคุยกับเจ้าหญิงได้แต่เพียงข้างนอก ห้ามรุกล้ำเข้าไปด้านในอย่างเด็ดขาด และในห้องใกล้กันนั้นมีวงมโหรีคอยฟังอยู่ หากได้ยินเสียงเจ้าหญิงสุวรรณเกษรเมื่อใดก็จะพากันบรรเลงขึ้นเพื่อเป็นพยาน ครั้นตกค่ำเจ้าชายสรรพสิทธิ์จึงเข้าไปในที่ซึ่งจัดไว้ พร้อมด้วย ชานุ ผู้เป็นพี่เลี้ยงคนสนิทซึ่งไปเรียนวิชาอรภินทวิทยาจากเมืองตักศิลามาด้วยกัน เจ้าชายได้ถอดดวงจิตของชานุไปสถิตไว้ที่ชวาลาหรือตะเกียงรูปร่างคล้ายคนโทแต่มีพวยเหมือนกาน้ำซึ่งใช้จุดให้แสงสว่างในสมัยโบราณ แล้วเจ้าชายได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า หากตนกับพระธิดาเป็นเนื้อคู่กัน ขอให้นางยอมเอ่ยปากเจรจาด้วย จากนั้นเจ้าชายได้เอ่ยปากพูดคุยกับชวาลาชวนให้เล่านิทานให้ฟัง ชวาลาตอบว่าตนไม่มีเรื่องอะไรจะเล่า หากเจ้าชายมีเรื่องสนุกก็จงเล่ามาเถิด เจ้าชายสรรพสิทธิ์ได้เล่าเรื่องราวของพ่อค้าเรือ ๔ คนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกัน วันหนึ่งพ่อค้าคนหนึ่งเห็นท่อนจันทน์ลอยมาจึงเก็บนำมาแกะเป็นสตรีที่สวยงามและมีชีวิตขึ้นมา พ่อค้าคนที่สองได้นำเครื่องประดับมาตกแต่งให้ พ่อค้าคนที่สามนำอาสนะมาให้รูปแกะสลักนั่ง ส่วนพ่อค้าคนที่สี่ได้นั่งสนทนากับรูปแกะสลักนั้น ในตอนท้ายเจ้าชายเอ่ยถามปริศนากับดวงชวาลาว่า เมื่อพ่อค้าทั้ง ๔ ต่างก็มีใจรักในรูปแกะสลักนั้น ควรตัดสินให้นางเป็นกรรมสิทธิ์ของใคร ชวาลาตอบว่าควรเป็นของผู้ที่แกะสลักนางขึ้นมาจากท่อนไม้จันทน์ เจ้าหญิงสุวรรณเกษรซึ่งนิ่งฟังเรื่องราวมาโดยตลอดก็เผลอแย้งขึ้นว่า พ่อค้าผู้แกะสลักควรอยู่ในฐานะบิดา พ่อค้าผู้นำอาสนะมาให้นั่งควรอยู่ในฐานะมารดา พ่อค้าผู้มานั่งสนทนาด้วยควรอยู่ในฐานะพี่ชาย ส่วนพ่อค้าผู้นำเครื่องประดับมาตบแต่งให้เธอนั้นเป็นผู้ควรอยู่ในตำแหน่งสามี จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 09:47:13

ความคิดเห็นที่ 2 ทันใดนั้นเสียงปี่พาทย์ก็บรรเลงขึ้น เจ้าหญิงสุวรรณเกษรทรงนึกได้ว่าเผลอพูดออกไปจึงนิ่งเงียบเหมือนเช่นเดิม เจ้าชายสรรพสิทธิ์ได้ย้ายดวงจิตของชานุผู้เป็นพี่เลี้ยงจากดวงชวาลาไปไว้ ณ ข้างเตียงบรรทมของเจ้าหญิง แล้วเล่านิทานปริศนาเรื่องใหม่ว่า มีพระกุมาร ๔ องค์จากเมืองต่างๆ มาเรียนวิชาในสำนักเดียวกันจนกลายเป็นสหายสนิท และต่างก็มีวิชาดีกันคนละอย่าง วันหนึ่งทั้ง ๔ ได้ไปนั่งอยู่ชายฝั่งทะเล คนที่มีวิชาหมอดูบอกกับเพื่อนๆ ว่าประเดี๋ยวจะมีนกอินทรียักษ์โฉบผู้หญิงผ่านมา คนที่เป็นนักแม่นธนูรีบเล็งศรไว้คอยท่าและสามารถยิงสังหารนกอินทรีนั้นได้อย่างแม่นยำ หญิงที่นกนั้นโฉบมาก็ตกลงสู่ทะเล คนที่เก่งทางดำน้ำก็รีบดำลงไปช่วย ครั้นเห็นว่าหญิงนั้นเสียชีวิตไปแล้ว คนที่มีวิชาชุบคนตายให้ฟื้นจึงชุบชีวิตของนางขึ้นมา ในตอนท้ายเจ้าชายถามต่อดวงจิตของชานุผู้เป็นพี่เลี้ยงว่า เมื่อพระกุมารทั้ง ๔ เกิดการยื้อแย่งกันครอบครอง หญิงผู้นี้ควรเป็นของใคร ดวงจิตตอบว่าหญิงผู้นี้ควรเป็นของชายคนที่เก่งทางยิงธนู เพราะเป็นผู้ช่วงชิงเธอมาจากนกอินทรียักษ์ เจ้าหญิงสุวรรณเกษรนิ่งฟังอยู่และพิจารณาตามเนื้อเรื่อง เผลอแย้งว่า หญิงนั้นควรเป็นสิทธิของนักประดาน้ำเพราะเขาได้แตะต้องตัวเธอ ครั้นเมื่อได้ยินเสียงปี่พาทย์บรรเลงขึ้นเจ้าหญิงจึงทรงนึกขึ้นได้ก็นิ่งเงียบอีกครั้ง เจ้าชายสรรพสิทธิ์ได้ย้ายดวงวิญญาณของชานุผู้เป็นพี่เลี้ยงไปไว้ใกล้พระที่บรรทมของเจ้าหญิงแล้วเล่านิทานปริศนาเรื่องที่ ๓ เกี่ยวกับชายและหญิง ๔ คู่ซึ่งได้มาพบปะพูดจาเกี้ยวพาราสีกัน เมื่อฝ่ายชายถามฝ่ายหญิงว่าเรือนของเธอนั้นอยู่ที่ไหน หญิงคนแรกใช้นิ้วลูบศีรษะแล้วบอกว่าเรือนของตนอยู่ที่นี่ หญิงคนที่สองเอามือลูบนมพลางบอกว่าเรือนของฉันอยู่ที่นี่ หญิงคนที่สามใช้มือลูบแก้มพลางบอกว่านี่เรือนของฉัน ส่วนหญิงคนที่สี่เอามือลูบคิ้วพลางบอกว่านี่เรือนของฉัน ครั้นหญิงทั้งสี่กลับไปยังเรือนของตน ชายทุกคนต่างปรึกษากันแต่ก็ไขปริศนาไม่ออก เผอิญมีโจรคนหนึ่งถูกหลาวเสียบนอนกลิ้งเกลือกอยู่ใกล้กันนั้น ครั้นได้ยินเรื่องราวของชายทั้งสี่จึงไขปริศนาให้ โดยโจรบอกว่าให้ชายคนที่หนึ่งเดินไปทางทิศตะวันออกราว ๕ อุสุภ (๑ อุสุภยาวประมาณ ๑ เส้น ๑๕ วา) เรือนของหญิงคนรักอยู่ใกล้ต้นไทร ให้ชายคนที่สองเดินไปทางทิศตะวันตกราว ๘ อุสุภ เรือนของหญิงคนรักอยู่ใกล้ต้นขนุน ให้ชายคนที่สามเดินไปทางทิศใต้ประมาณกึ่งโยชน์ เรือนของหญิงคนรักอยู่ใกล้เตาของช่างปั้นหม้อ ให้ชายคนที่สี่เดินไปทางทิศเหนือประมาณ ๑ โยชน์ เรือนของหญิงคนรักอยู่ใกล้สระสาหร่าย (เป็นเรื่องของคำศัพท์ในภาษาจากต้นฉบับ จึงยากแก่การแปลความหมายให้เข้าใจในปริศนา) เมื่อหญิงทั้งสี่ทราบว่าชายคนรักของตนรู้ปริศนาเพราะโจรช่วยเฉลยจึงพากันขับไล่ และพวกนางต่างไปนำโจรนั้นมารักษา หญิงคนที่หนึ่งนำอาหารมาให้เป็นประจำ หญิงคนที่สองทำหน้าที่อาบน้ำชำระร่างกาย หญิงคนที่สามเอาน้ำร้อนมาให้ หญิงคนที่สี่เอาปัสสาวะอุจจาระไปเททิ้งให้ ต่อมานายโจรผู้นั้นก็หายเป็นปกติ อยากทราบว่าหญิงคนไหนสมควรอยู่ในฐานะภรรยาของนายโจร ดวงจิตตอบว่าควรเป็นหญิงผู้ที่นำปัสสาวะอุจจาระไปเททิ้งให้ เจ้าหญิงสุวรรณเกษรก็เผลอแย้งว่าควรจะเป็นหญิงที่นำอาหารมาให้เพราะทำหน้าที่เหมือนผู้เป็นภรรยา พลันเสียงพิณพาทย์ก็บรรเลงขึ้นเป็นครั้งที่ ๓ เจ้าชายสรรพสิทธิ์ได้ถอดดวงจิตของชานุย้ายไปไว้ที่พระเขนย (หมอน) ของเจ้า หญิงสุวรรณเกษรแล้วถามปริศนาว่า ระหว่างการสัมผัสนุ่นกับสัมผัสเส้นผมอันละเอียดอ่อนของสตรีรูปงามอันเป็นที่รัก สิ่งไหนจะนุ่มมือมากกว่ากัน ดวงจิตตอบว่านุ่น แต่เจ้าหญิงแย้งว่า สามีที่มีจิตอ่อนโยนไม่แข็งกระด้างต่างหากจึงชื่อว่ามีสัมผัสอ่อนยิ่งกว่านุ่นและสตรี พลันเสียงปี่พาทย์ก็บรรเลงขึ้นเป็นครั้งที่ ๔ พระเจ้าพรหมทัตจึงจัดพิธีอภิเษกสมรสให้กับเจ้าชายสรรพสิทธิ์และเจ้าหญิงสุวรรณเกษรและให้ครองเมืองอลิกนครอย่างมีความสุขนับแต่นั้นมา เรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าหญิงนกกระจาบนี้ บางตำนานบอกว่าหลังจากพิธีอภิเษกแล้ว วันหนึ่งเจ้าชายสรรพสิทธิ์ได้ออกประพาสป่ากับชานุพระพี่เลี้ยง แล้วทรงถอดดวงจิตของเขาไปสิงในร่างกวางที่ตายแล้ว และออกวิ่งท่องเที่ยวในป่าอย่างสำราญพระทัย ฝ่ายชานุนั้นมีใจรักในตัวเจ้าหญิงสุวรรณเกษรขณะกำลังดูแลร่างของเจ้าชายสรรพสิทธิ์ก็คิดแผนการอันชั่วร้าย โดยทำการถอดดวงวิญญาณของตนไปเข้าร่างเจ้าชายเพื่อจะสวมรอย แต่ก็ไม่อาจแตะต้องเนื้อตัวของเจ้าหญิงสุวรรณเกษรได้เพราะรู้สึกร้อนดังจับต้องถ่านไฟ เจ้าชายสรรพสิทธิ์ในร่างกวางกลับมาเห็นร่างของตนหายไป ส่วนร่างของชานุนั้นถูกไฟเผาไหม้เป็นเถ้าถ่านก็เดาเรื่องราวทั้งหมดได้ทันที แต่ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากจะเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย จนกระทั่งพบร่างนกแก้วนอนตายอยู่จึงถอดวิญญาณไปเข้าสิงแล้วบินกลับไปหาพระชายาพร้อมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง เจ้าหญิงสุวรรณเกษรจึงแกล้งขอให้ชานุถอดดวงวิญญาณไปเข้าร่างแพะให้ชม ในเวลา นั้นเองเจ้าชายสรรพสิทธิ์ก็รีบถอดดวงวิญญาณมาเข้าร่างของตนตามเดิมแล้วสังหารแพะตัวนั้น เรื่องราวของเจ้าหญิงนกกระจาบก็เป็นอันยุติแต่เพียงเท่านี้ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 09:48:20

ความคิดเห็นที่ 3 ตะกร้าใสมีลายเป็นสีขาว บรรจุดื่นดวงดาวแห่งความฝัน รอคอยหนึ่งคนที่สำคัญ มาดูดาวนั้นลอยคู่จันทรา มาเถิดมาร่วมเคียงคอยมองหาว ที่แต้มเต็มพราวพร่างบนเวหา เรียงหมื่นดาวร้อยรายสุดสายตา เป็นคำว่ายังคอยจะรักเธอ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 19:24:15

ความคิดเห็นที่ 4 เพียงแรกพบใจเกิดประทับจิต เพียงร้อยคิดน้อยใจเฝ้าคอยฝัน หวังใจฝากใจส่งให้ถึงกัน คนสำคัญรู้ไหมอยากได้เจอ เนตรสบเนตรดุจใจก็พบรัก เพียงพบพักตร์ใจยิ้มพลันพร่ำเหม่อ หมายบอกรักบอกด้วยใจละเมอ เหมือนกับเพ้อหลงใหลใจหลุดลอย จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 19:52:05

ความคิดเห็นที่ 5 สายฝนโปรยปรายหัวใจหวั่นหวาด สายลมล้อวาดมาทักทายฉัน คงอยากรู้ทำไมเพ้อขนาดนั้น อยู่ตรงนี้เงียบงันกว่าคืนวาร คงเป็นคำถามที่ไร้คำตอบ ใจเริ่มชอบใครคนเคยเดินผ่าน เพราะเธอผูกพันธ์หวานนานนาน ยากจะพานแล้วเลยไม่เจอเธอ จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 20:25:16

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันก็อยู่ตรงนี้เธอเห็นไหม ส่งคิดถึงมาไกลถึงคุณเสมอ แม้ว่าเรายังไม่ได้พบเจอ ฉันยังเพ้อถึงวันหนึ่งเราพบกัน แม้วันนี้ยังอยู่แบบเหงาเหงา อยู่กับเฝ้าที่ไร้ซึ่งรอยฝัน แต่ทุกวันเธอคือของขวัญนั้น หัวใจฉันก็อุ่นขึ้นทันตา จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 20:55:12

ความคิดเห็นที่ 7 สักวันหนึ่งเราคงได้พานพบ ได้บรรจบเจอะเจอคนคิดถึง ได้จูงมือท่องเที่ยวอย่างซาบซึ้ง ได้คำนึงหนึ่งฝันยามราตรี แม้คืนนี้เดือนดาวดูเลือนลับ ไร้แสงกลับมาสว่างอย่างกางที่ กลางความฝันยังมีนัยวจี เหมือนคอยชี้ทางทิศให้เดินไป จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 21:22:51

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อลมจูบฉันเหมือนเธอนะที่รัก คลายหนักหน่วงรำพันในคืนเหงา คล้ายความเงียบของฝันอันพริ้งเพรา เหมือนนั่งเฝ้าราตรีที่เยียบเย็น ตื่นขึ้นมาด้วยฝันอันอ่อนไหว อุ่นละไมในอ้อมโอบคลายทุกข์เข็ญ เมื่อผวาตาโพลงตื่นในคืนเพ็ญ ยะเยียบเย็นหนาวนั้นมาทวงทวน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 22:04:52

ความคิดเห็นที่ 9 ริมทางรักชุบชื่นในคืนฝัน มองดวงจันทร์หม่นเศร้าเราขื่นขม รายทางนี้มิอาจรักจำระทม คอยอารมณ์ความรักมาพักพิง สายลมหนาวลิบล่องมาอาบฝัน คนสำคัญห่างหายใจร้าวยิ่ง เพิงพักน้อยยามราตรีใครมาอิง ห้องใจนิ่งหวังอุ่นมาหนุนทรวง จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 23:02:29

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกถ้อยคำร่ำครวญชวนรัก หมายสมัครอำนวยด้วยภาษา มีน้ำใสใจจริงมาพรรณา หากไร้ค่าเธอจึงเหมือนผ่านเลย หากรักหวานหอมหวนเหมือนดอกไม้ เธอคงไม่หันห่างอย่างเปิดเผย คงหวังดอมดมกลิ่นที่คุ้นเคย ไม่ทำเอ่ยเหมือนหน่ายกันและกัน จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 23:15:53

ความคิดเห็นที่ 11 เอ่ยคำ"รัก" หมื่นแสนช่างลำบาก ไม่อาจฝากรอยรักได้หมดสิ้น รัก...รัก...คำนี้คอยจะยิน เหมือนถวิลคอยรอเคียงข้างเรา บึงน้ำนิ่งมองรักลึกถลำ ติดกับคำพิศวาสหัวใจเฝ้า ยิ่งดิ่งลึกล้ำเข้าหวังบรรเทา ใจกลับเศร้าสำลักเหมือนจะตาย จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 23:31:57

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อรู้สึกรู้ภักดิ์ในความรัก อิ่มเอมหนักเปรมทรวงด้วยเหตุผล เหนือนิยามบทไหนแห่งตัวตน มาเวียนกมลรัญจวนกับวาจา มองฟ้างามความรักมาพักไฉน สุกสดใสดุจดาวพ่วงห้วงเวหา งามพิสุทธิ์ดุจน้ำค้างกลางวนา เหมือนปริศนาท้าทายเยี่ยงทดลอง จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 23:46:46

ความคิดเห็นที่ 13 รักงดงามในลำนำของความรัก ใจประจักษ์หวานนั้นประมาณไหน ยามความรักรู้ซึ้งภาษาใจ หวานใหม่ใหม่ก็เกิดอย่าง่ายดาย รักว่ายเวียนรัญจวนกลางสายฝน เมื่อมืดหม่นใจกลับสดับก่าย ถึงความห่างชั่ววูบดุจใจวาย หรือความหมายว่ารักยากปิดลง จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 00:12:58

ความคิดเห็นที่ 14 ถึงเธอห่างจากฉันมากเพียงไหน ความละไมของรักไม่ห่างหาย เหมือนรู้เราห่างกันแต่เพียงกาย แต่ความหมายในรักยังหวานเย็น ความรักช่างอ่อนหวานและไหวอ่อน ให้อาทรเหมือนแก้วตามนัยเห็น ประคับประคองอ่อนน้อมตามแต่เป็น ไม่ให้เข็ญยามรักในอุ้งมือ จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 00:34:11

ความคิดเห็นที่ 15 หลับฝันดีค่ะพี่,เพื่อนทุกคน * รอ(สุวรรณเกษร) * ยามดอกฝนโปรยประคองละอองสาย บรรจบมลายลับสิ้นสู่ดินผืน ให้หนึ่งรากปลูกฝังมุ่งหวังยืน   ร่วมฝนฟื้นคืนคร่ำกลับอำไพ ผ่านรอยยิ้มพิมพ์หลักบนอักษร ลบตรมตอนโศกศัลย์กลับสรรใหม่ เนิ่นนานเอยคร่ำคอยอย่างน้อยใจ สะอื้นไห้ท่ามฟ้าอยู่ครานั้น เหลือรอยร้างสร้างขวัญในวันนี้ ยอมยินดีทั้งผองตรึกตรองฝัน หวังรอยยิ้มหนึ่งวางเป็นรางวัล ลดรอยทัณฑ์อ้างว้างเคว้งคว้างเคียง ทะเลโล่งลมคลื่นเสียงครื้นครึก พอดื่นดึกกลับเงียบไร้เลียบเสียง หากหนึ่งใจดวงนี้หันคลี่เรียง แสงตะเกียงหนึ่งภาพหันทาบทรวง หวังแสงไฟพาจิตอธิษฐาน มาประทานพบสรรค์ในชั้นสรวง ช่วยดับเถิดถวิลหวังใจทั้งปวง ดับรอยห่วงอาลัยระทดฤทัยคอย อย่ารัญจวนไหวหวิวให้หิวหา อย่างตั้งตารอเยี่ยงใจเบี่ยงบ่อย ยอมตามตรึงภักดิ์สมัครพลอย หมายล่วงรอยรอเนาไม่เศร้าตรม จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 21:38:16

ความคิดเห็นที่ 16 คืนค่ำแห่งการรอคอยหวัง เหมือนพลังเดินหน้าไม่รู้เหงา ยังเดินได้ผ่านจันทร์ไม่รู้เร้า ไม่รู้เศร้ารู้ตรมกับใครไกล ความมืดมิดแห่งใจปรารถนา เหมือนเด่นค่าแต่ผลคอยหวั่นไหว ยามเห็นเธอคนดีเดินจากไป ฉันร่ำไห้เธอเอ๋ยรู้ไหมนา จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 22:34:24

ความคิดเห็นที่ 17 ในสายลมเหมือนยังอบอุ่น ด้วยมีคุณมาหามาเป็นเพื่อน กลางคืนท้องฟ้าสว่างด้วยแสงเดือน เหมือนมีเพื่อนคู่ฟ้าเหมือนฉันมีเธอ รักยังรักเธอนั้นเป็นเช่นเก่า ยังคอยเฝ้าเรื่อยเรื่อยมาสม่ำเสมอ แค่เพียงเธอยังพบยังได้เจอ รอยละเมอก็คงยังยิ้มแย้ม จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 22:49:54

ความคิดเห็นที่ 18 แววหวานไหวคราวแรกแห่งแรกรัก ใจประจักษ์เลือนหายกลายเป็นขม ใจร่ำไห้ให้ช้ำร้าวระบม ต้องซานซมรอด้วยคราบน้ำตา แรกรักหวานหายห่างเกินรู้ทั่ว เธอมาพัวพันให้ใจฉันร่ำหา รักเธอมากเกินจากเอ่ยคำลา เหลือเพียงว่าจะรักเธอร่ำไป จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 23:11:02

ความคิดเห็นที่ 19 อยากผูกพัน แม้รักนั้นเป็นแค่ปันน่าสงสาร รักแล้วเจ็บเก็บไว้จำใส่มาน หวังรักนานคอยพลิ้วตามสายลม อยากรักเฉยเฉย หวังคุ้นเคยพาใจเราผ่านขมผสม ให้หายเหงารวยรื่นชื่นภิรมย์ ฉ่ำเชิญชมดอกรักปักกลางใจ จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 07:59:25

ความคิดเห็นที่ 20 ผูกพันด้วยห่วงใยมานานแสน ใจคิดแล่นติดตามร้อยเรียงรื่น ความรักที่แสนหวานของวันคืน ไยมาตื่นสุดถักรักต่อไป ความรักของสองคนที่มาห่าง มาสิ้นทางจะยืนยงและยิ่งใหญ่ ต้องอดทนหมดแล้วความจริงใจ เคยมอบไว้ไยสิ้นกันและกัน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 08:19:48

ความคิดเห็นที่ 21 แรกรักประทับจิตให้ชื่นหวาน ราวคิดปานฉ่ำนี้ใจเฝ้าฝัน คอยฝากใจส่งให้ไปถึงกัน ฝันเท่าฝันว่าพบจะได้เจอ ยามเนตรประสบเข้าก็พบรัก ใจกับพักตร์พบกันให้พลันเผลอ รักในใจพาให้ใจถึงเพ้อ หลงเดินเหม่อเหม่อหลงยากรั้งรอ จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 08:57:58

ความคิดเห็นที่ 22 ก็เพราะเธอคือฝันที่ฉันรัก ให้ตระหนักรักนี้สำคัญหนา หัวใจร้องอยากบอกตลอดมา ด้วยเกรงว่าเธอไปจากฝันนี้ ขออยู่อย่างแอบรักจะดีกว่า รอเวลาเธอหาฉันในทุกที่ จะทำตัวเป็นนาฬิกาคอยชี้ ที่ไปมาไม่หนีไปจากเธอ จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 09:15:43

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นไออุ่นกรุ่นหอมให้ตระหนัก อวลล้วนรักพาจิตให้หายเหงา พิมพ์พร่างพรมยิ้มแย้มยืนพริ้มเพรา หวานบางเบาลอยล่องทั่วดินแดน ดั่งโลกเอื้อมโอบไว้ให้รู้สึก หวานในนึกสำราญไปสุดแสน ร่าเริงรอคืนคลายไม่มีแม้น ให้ใจแค้นคืนวารที่ผ่านมา จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 09:33:57

ความคิดเห็นที่ 24 ขอกุศลดลบันดาลในความคิด ให้ได้ชิดชวนชื่นตามบุญเสริม ไม่มีแม้อุปสรรคมาต่อเติม มีแค่เพิ่มหวานรสมารดทวี ไม่เหือดหายไร้โรยไร้รอยโยก ทั้งไร้โศกเศร้าหาในทุกที่ ไร้ซึ่งความรอรั้งกับวจี ไม่มีลี้หนีรักให้ประจักษ์ตา จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 10:10:56

ความคิดเห็นที่ 25 ในหัวใจอย่างไรก็ใจมนุษย์ ยังหวังสุดวันหวานมาประสาน ให้รักนั้นสดชื่นเช่นวันวาน บนวิญญาณวนรักใจภักดี เพราะรักเลิศประเสริฐแท้กว่าไหนไหน หวังได้ใช้ดังฝันที่ไม่หนี จะยอมทนเร่าเศร้าทุรนราวี เพราะใจมีเธอนั้นแค่นั้นเอง จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 10:26:42

ความคิดเห็นที่ 26 แค่คนเหงาคนหนึ่งที่คิดถึง มีความซึ้งในช่วงเวลาเหงา ความผูกพันมีไว้รบเร้าเงา กำลังใจคือเศร้าที่เธอให้มา ถามดวงดาวของคนช่างฝัน นานเพียงนั้นฉันยังจะรอหา รอรับรู้คำว่าไร้เวลา กังขารักเรานั้นคืออะไร จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 10:44:13

ความคิดเห็นที่ 27 สานฝันส่งกำลังใจมาให้เสมอ หวังเพียงเธอร่าเริงมีสุขสม ลดร้อนเร่าอ้างว้างรอยระทม ไม่มีถมหัวใจให้สิ้นสราญ รักนี้มอบแด่เธอด้วยใจชื่น หวังด่ำดื่นมาใกล้ไม่เดินผ่าน ให้ซาบซึ้งรอยิ้มของวันวาน เพราะรักหวานเจ้าของมอบแด่เธอ จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 11:12:17

ความคิดเห็นที่ 28 ยินลมแว่วหวานนักในรักรส เพียงร้อยพจน์ปลอบใจที่หวาดไหว ปลอบห้วงขวัญอุราคราร้าวใจ และลดใคร่ความเศร้าให้เบาบาง ความรวดร้าวคราวจากแทบดับสิ้น ความถวิลตรึงอยู่ไม่รู้สร่าง ใจลำบากลำเค็ญเห็นเป็นทาง แสงสว่างไม่มีนำทางเดิน จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 12:38:06

ความคิดเห็นที่ 29 รักที่ใคร่ครอบครองด้วยสองแขน ใจหวงแหนยิ่งเจ็บคอยคิดเสมอ รักยอมทนปรนเปรอใจละเมอ หวังคอยเจอแม้มิได้ครอบครอง รักของคนแอบรักจักโศกเศร้า เพราะรักเบามีเพียงเคียงคู่ต้อง เขาไปคู่คนอื่นเราตรมตรอง น้ำตานองหลั่งรดแทบขาดใจ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 22:36:03

ความคิดเห็นที่ 30 เขาไปดีมีชื่นเราสุขสม ขอชื่นชมปรีดิ์เปรมหทัยไหว ขออวยพรให้รักกันตลอดไป ตลอดกาลไม่มีคลายมาวุ่นวาย รักแท้แม้ได้แค่รักเชิญชัก ฉันประจักษ์รักแท้ที่มั่นหมาย ขออยู่กับเงียบเหงาความเดียวดาย อยู่กับทางสุดท้ายที่ไร้เธอ จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 22:46:27

ความคิดเห็นที่ 31 ยิ้มยามเห็นต้นไม้และใบหญ้า สุดสายตานิ่งตรงวิวเคียงข้าง ดูคลื่นลมใบไม้รอบพื้นทาง ดูความร้างวังเวงบนทางเดิน สายลมโบกโบยปะทะทุกระยะ ในขณะที่จิตคิดเหาะเหิน ล่องลอยไปอย่างทวีความดำเนิน เหมือนท่านเชิญเที่ยวไกลจากทุกข์รอน จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 23:04:10

ความคิดเห็นที่ 32 ขอเป็นแสงศรัทธาวันฟ้าเหงา จะบรรเทาเรียงร้อยคราวหม่นหมอง จะช่วยซับน้ำตาที่เอ่อนอง จะเป็นสองแขนเหนี่ยวเกี่ยวรัดตรึง ทุกคืนค่ำร่ำหาใครขิ่นเข็ญ ดลฤดีให้เห็นเฝ้าคิดถึง เหมือนภาพลวงดวงตาทุกคราคะนึง ให้รำพึงทุกทิศจนติดทรวง จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 11:37:59

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเป็นคนแอบมองวันเธอเหงา จะไม่เศร้าเรียกร้องความสงสาร จะไม่เอ่ยถึงเคยของวันวาน จะมองผ่านสองแขนเคยจูงเรา ทุกคืนร่ำคอยใครในคนหนึ่ง เฝ้าคิดถึงคืนวันที่เคยเฝ้า แม้นจากกันห่างไปเกินบรรเทา ใจยังเร่าร้อนหาความอาทร จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 12:12:22

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นที่หนึ่งคิคะนึงไม่มีสอง หรือใครรองปองรักไม่แม้นเหมือน ร้อยกลอนกานท์ผสานฤทธิ์คิดยํ้าเตือน มิอาจเลือนร้อยรสแม้ห่างไกล เปิดเผยนัยลำนำมิอำพราง อยากเคียงข้างทุกสถานแดนไหนไหน เป็นคู่ขวัญผูกพันกันเรื่อยไป คนของใจในฝันมาดูแล จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 12:41:22

ความคิดเห็นที่ 35 อยากเป็นนกบินถลามาพร่ำขาน เพื่อวอนวานเรียบเรียงกล่าวรักแน่ ทุกคืนวันเสกสรรค์มิผันแปร คอยเหลียวแลมองแต่ท้องนภา ยิ้มทุกครั้งยามใจคะนึงห่วง กาลเลยล่วงผ่านแล้วคิดโหยหา ความดีงามกรอนนั้นครั้งเคยมา ผ่านเวลาทรมานจำสู้ทน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 13:30:29

ความคิดเห็นที่ 36 ฝากลำนำร้อยพจน์ร้อยเรียงรัก พึงประจักษ์ในอาลัยที่พ้นผ่าน อุปสรรคทุกข์ทนยามพบพาน เหมือนหม่นหมายประสานยามราตรี คนพิเศษห้วงใจให้ขื่นขม ในครั้งก่อนระทมเฝ้าเรียกถี่ แทนสัญญาบทรสในบทกวี มอบคำนี้กับคนรักชั่วนิรันดร์ จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 14:27:42

ความคิดเห็นที่ 37 คราอ่านกลอนอ่อนหวานพาใจเหิน ดังส่วนเกินหล่นร่วงสู่ห้วงฝัน ความอาลัยมอบให้กับใครกัน เล่นลวงสรรค์ร้อนผ่าวถึงในใจ แอบยิ้มแย้มภิรมย์ใจห่มหา ทุกทิวายังเพลินชื่นเข้าใกล้ อ่านกลอนหวานหวังสิทธิ์ใจคิดไกล คนที่ได้ลืมปลื้มลืมระทม จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 15:08:37

ความคิดเห็นที่ 38 คราอ่านกลอนอ่อนหวานพาใจเหิน ดังส่วนเกินหล่นร่วงสู่ห้วงฝัน ความอาลัยมอบให้กับใครกัน เล่นลวงสรรค์ร้อนผ่าวถึงในใจ แอบยิ้มแย้มภิรมย์ใจห่มหา ทุกทิวาพรางเพลินเดินเข้าใกล้ อ่านกลอนหวานหวังสิทธิ์ใจคิดไกล คนที่ได้เปรมปลื้มลืมระทม จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:29:06

ความคิดเห็นที่ 39 เพียงเพราะเธอแค่เธอเสมอมั่น กันและกันคือคำที่จะให้ จากวันนั้นผ่านมามีเรื่อยไป จากหัวใจใครหนึ่งมอบคนดี หากยามทุกข์ช้ำแท้มลายสิ้น ใจถวิลมองไปในทุกที่ จะรับฟังหวังสิทธิ์คิดสิ่งมี พร้อมบ่งชี้ช่องทางมาบอกเธอ จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:40:04

ความคิดเห็นที่ 40 เพียงแค่นี้ใจนี้ที่มีฝาก แม้ลำบากยังห่วงรู้ร่ำหา คิดถึงกันบางสิ่งในวาจา คือสัญญาต่อกันใช่ห่างเธอ คิดผูกพันต่อฝันกับวันพรุ่ง พร้อมบำรุงดูแลอย่างสม่ำเสมอ หากยามใดได้พานผ่านมาเจอ อย่าได้เหม่อมองเลยคนเคยเคียง จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:51:26

ความคิดเห็นที่ 41 เสียงที่ทำให้ใจเราพลอยเงียบ ยากเปรยเปรียบอารมณ์ทำเกิดเสียง เหมือนทั่วโลกไร้สิ้นกับคนเคียง ความเงียบเมียงที่เราจนใจงง ความรักไกลเสียงพลอยคิดลอยเลื่อน สิ้นรักเหมือนสิ้นเสียงในประสงค์ ขาดรักไปเหมือนเดินเป็นวกวง ไม่มีตรงตามใจอยากให้มี จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 18:47:59

ความคิดเห็นที่ 42 หลากหลายเรื่องที่ได้มาผ่านพบ มิอาจลบอารมณ์เลือนลับสิ้น ความด่างพร้อยมากมายรอยราคิน เปรอะแผ่นดินหมองไหม้เข้าถมทับ เถอะชีวิตในโลกบนหล้าแหล่ง ตวงเติมแต่งอันใดใจรู้สดับ ความดีงามรางสิ้นเกินชินรับ รั่วซึมซับลงพื้นไร้รอยแล จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 19:19:04

ความคิดเห็นที่ 43 ฝากจดหมายจากชายคนอกหัก เขียนถึงรักห้วงดาวอันพราวพร่าง ทุกบทแห่งราตรีกาลที่ผ่านวาง ดาริกาอ้างว้างมองผ่านมา เหมือนวิโยคตามใจที่ไหวหวั่น บทรำพันลอบล่วงท้นทรวงพร่า หงอยเหงาแลโศกตามจนอ่อนล้า ตามชีวาหลงไปจนไร้รอย จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 19:50:02

ความคิดเห็นที่ 44 ในหัวใจกังวลแห่งวิตก สะท้อนทกอยู่ในห้วงหวงสิทธิ์ บนพื้นฐานงดงามแห่งความคิด ลืมถูกผิดในทางบทก้าวเดิน ผันผ่านราตรีกาลอันโหยหา จินตนาการบอกกล่าวกับการเกริ่น ดั่งมายาเปล่าเปลืองฝากเรื่องเมิน รุมร้อนเชิญอารมณ์จมเวทนา จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 20:12:07

ความคิดเห็นที่ 45 ขอขอบคุณ คุณขุนพลน้อยโค่วจง, รสรวยริน, เกรียงไกรกวีฝัน, เมืองมานะ, ขอฝากแค่ฝัน, คืนฝันปีศาจน้อย, พระรามหัดท่องเน็ท, สุดสาครท่องสมุทร, หนึ่ง [ ๑ ], วาดฝันมธุรพจน์, ฝากซึ้งใส่ฝัน, ขวดแก้วสีฟ้า, แก้วกลมกลม, นกโก๊ก, ravio, ป.ปาแปง, ร่มไม้เย็น, moonpeace ที่มาแจกกิ๊ฟมี่นะคะ และขอบคุณพี่,เพื่อนทุกคนที่มาแจมด้วยค่ะ ไปค่ะไปเล่นที่ทู้ใหม่ได้แล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10950765/W10950765.html จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 12:03:51