PANTIP.COM : W10937336 [ซีรีส์พระจันทร์] พระจันทร์หวานใจ

[ซีรีส์พระจันทร์] พระจันทร์หวานใจ - บทส่งท้าย

บทส่งท้าย

หลังจากจับตัวคนร้ายโรคจิตนั่นได้สำเร็จ บทบาทเจ้าชายนิทราของผมก็มีอันต้องสิ้นสุดลงด้วยเช่นกัน

ผมย่องกลับไปนอนที่โรงพยาบาลตามเดิม และเมื่อแดดดี้กับมามี้มาเยี่ยมในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็ทำเป็นแกล้งลืมตา ขยับมือขยับขานิดหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่า พอพวกท่านทั้งสองเห็นเข้าจะดีใจมาก ถึงกับร้องลั่นว่า ‘ลูกฟื้นแล้ว ลูกฟื้นแล้ว’ จากนั้นก็โผเข้ากอดผม หอมแก้มซ้ายขวา ร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลพรากกันเลยทีเดียว

ผมปั้นหน้าไม่ถูก แต่ก็ลอบถอนหายใจโล่งอก เพราะอย่างน้อยแผนการคราวนี้ก็ไม่แตก จนโดนฟาดกบาลแยกเพิ่มอีกแผลหนึ่ง ในขณะที่โควินกับลาวิกได้แต่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ พลางส่ายหน้าด้วยความอิดหนาระอาใจเต็มทน ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ หากเชวาหล่อ ปอปอรวยอย่างผมจะตกเป็นที่หมั่นไส้ของผู้คนรอบข้างอยู่บ่อย ๆ แบบนี้

ความจริงอาการของผมไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ แผลที่ศีรษะมันอยู่ไกลหัวใจเยอะ จะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ก็ออกได้ แต่เนื่องจากเคยปล่อยข่าวครึกโครมไปก่อนหน้านั้นว่า ‘อาการสาหัสมาก’ ก็เลยต้องทำทีเป็นนอนพักรักษาตัวต่ออีกสักวันสองวันให้แนบเนียน แล้วจึงค่อยออกจากโรงพยาบาล เพื่อหลีกเลี่ยงฉายา ‘สตรอเบอร์รี่ตัวพ่อ’ เท่านั้นเอง

อีกอย่าง ตอนแรกแดดดี้จะบังคับให้ผมกลับกีลาลพร้อมพวกท่านเสียด้วยซ้ำ แต่ผมดื้อแพ่งครับ ยืนยันหัวเด็ดตีนขาดว่ายังไงก็ไม่ยอมกลับ

โธ่... ก็จะให้กลับไปได้อย่างไรล่ะครับ ในเมื่อ ‘หวานใจ’ ของผมยังอยู่ที่นี่ทั้งคน!

-------------------------------------------------------

ผมไม่ลืมที่จะโทรไปขอบใจอคิลสำหรับนิตยสารเพลย์บอยเล่มใหม่ล่าสุดที่เขาส่งให้มาเป็นของเยี่ยมไข้ จากนั้นก็เล่าวีรกรรมจับคนร้ายอันน่าภาคภูมิใจให้เพื่อนรักฟังเป็นของแถม อคิลสรรเสริญกลับมาสั้น ๆ แต่เห็นภาพชัดเจนว่า

“แกมันโชคดีเป็นบ้าเลยไอ้คีร์ ที่ไม่โดนคนร้ายฟาดหัวแบะสมองไหลกลายเป็นศพไปอีกคน”

ปล่อยไอ้หมอนี่ไปเถอะ ผมชินชากับฟาร์มสุนัขในปากมันมานานแล้ว เอาไว้ถึงคราวมันเป็นพระเอกบ้าง ผมจะตามไปอวยพรมันให้ถึงฝั่งเลย คอยดูสิ

ทีนี้ทางฝ่ายสารวัตรอนิรูทธ หรือที่ผมแอบเรียกแกลับหลังว่า ‘พี่ถึก’ หลังจากเคลียร์คดีเสร็จเรียบร้อย ก็ตัดสินใจลาพักร้อนสองสัปดาห์ แล้วทายซิครับว่าเขาจะเอาเวลาพวกนั้นไปทำอะไรหรือเที่ยวที่ไหน

ปีนเขา?

เข้าป่า?

ดำน้ำดูปะการัง?

เหอะ ๆ ๆ เปล่าหรอกครับ... เขามาพักอยู่ที่รีสอร์ทผม เพื่อเข้าฟิตเนสแบบฟูลคอร์ส และทำสปาคลายเครียดต่างหาก

ให้ตายเถอะ คนเรานี่ดูกันเฉพาะภายนอกไม่ได้เลยจริง ๆ

วันหนึ่งพี่แกมานั่งจิบเบียร์อยู่ที่ริมสระว่ายน้ำ ผมก็เลยแวะเข้าไปคุยด้วย ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องคนร้ายอีกนิดหน่อย

“อ๋อ! มันเป็นโรคจิตน่ะครับ ชอบขาอ่อนผู้หญิง เห็นแล้วเกิดอารมณ์ ควบคุมตัวเองไม่อยู่”

ผมฟังคำตอบนั้นแล้วแอบสะดุ้ง

“เอ่อ... ชอบขาอ่อนผู้หญิงนี่ถือว่าโรคจิตเหรอครับ”

พี่ถึกหัวเราะตอบว่า

“มันโรคจิตตรงที่ชอบเฉพาะขาอ่อนผู้หญิงวิปุลาเท่านั้นน่ะซีครับ ลองถ้าเป็นสาวฝรั่ง ต่อให้มาแก้ผ้ายั่วอยู่ตรงหน้ามันก็ไม่สน”

อ้อ... เหรอ? ต้องไม่เลือกสัญชาติ (แบบผม) สินะถึงจะเรียกว่าปกติ

“แล้วอัลเลล่ะครับ พอปล่อยตัวออกมาแล้วเขาอาละวาดไหม”

“ก็นิดหน่อย” พี่ถึกคุยไปพลาง จิบเบียร์ไปพลาง ท่าทางสบายอกสบายใจ “ผมให้เขาเลือกว่า จะรับประกาศเกียรติคุณในฐานะให้ความร่วมมือกับตำรวจจนสามารถจับกุมคนร้ายตัวจริงได้สำเร็จ หรือว่าจะฟ้องผมมา แล้วรอให้ผมฟ้องกลับข้อหาให้การเท็จ ปรากฏว่าเขาเลือกอย่างแรกครับ เรื่องก็เลยจบลงด้วยดี”

ผมคิดอยู่แล้วว่าคนอย่างสารวัตรต้องหาทางออกเจ๋ง ๆ ได้ไม่ยาก แต่คุยเรื่องคนร้ายก็งั้น ๆ แหละไม่มีอะไรจรรโลงใจ สู้เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นดีกว่า

“จะว่าไปสาววิปุลานี่ก็อึ๋มไม่แพ้ฝรั่งเหมือนกันนะครับ”

“เอ่อ... ก็คงยังงั้นมั้ง”

น้ำเสียงเขาฟังดูเหมือนไม่สนใจเท่าไหร่ ผมเลยลองถามตรง ๆ

“สารวัตรยังโสดอยู่ใช่ไหม”

“หือ?” เขาลดแก้วเบียร์ลง แล้วหันมามองหน้าผม ดวงตาฉายแววสงสัยปนเคลือบแคลง

“ก็อย่างสารวัตรน่ะรูปร่างหน้าตาพอใช้ได้ หน้าที่การงานก็ดี แต่อายุอานามขนาดนี้แล้วยังไม่มีครอบครัว แสดงว่ามัวแต่ไล่จับโจรจนไม่มีเวลาไล่จับสาวล่ะสิท่า เอางี้ไหม... ผมมีข้อมูลสาววิปุลาอยู่เพียบ เดี๋ยวจะส่งไปให้เลือก”

เท่านั้น พี่ถึกแกก็หัวเราะเสียงดังลั่น

“ขอบคุณครับเชวา แต่ไม่ดีกว่า ผมไม่จำเป็นต้องใช้ข้อมูลพวกนั้นหรอก เชวาเก็บเอาไว้ดูเล่นเองเถอะ”

“เก็บไม่ได้!” ผมเหลียวซ้ายแลขวา ทำท่าเลิ่กลั่ก แม้จะไม่เห็นวราลีอยู่แถวนั้น แต่ก็จำต้องลดเสียงลง ระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ “ขืนเก็บไว้ มีหวังลีบีบคอผมตายแน่ แต่ถ้าจะให้ลบทั้งหมด มันก็เสียดายน่ะครับ อุตส่าห์สะสมมาทั้งชีวิต ตอนนี้เลยอยากหาที่ฝากข้อมูลไว้สักหน่อย สารวัตรไม่เอาจริง ๆ เหรอครับ”

“ไม่เอาครับ” พี่ถึกยืนยันหนักแน่น “ผมเองก็กลัวโดน ‘คนสำคัญ’ เข้าใจผิดเหมือนกัน”

“เอ๋!?”

ก็จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไงล่ะครับ ในเมื่อพี่ถึกแกตอบแบบเดียวกับโควินเปี๊ยบเลย รายนั้นน่ะพอผมจะยัดเยียดข้อมูลให้ เขาก็ปฏิเสธหัวสั่นหัวคลอน ยังไงก็ไม่ยอมรับฝากเด็ดขาด

เอ... มันน่าสงสัยจริง ๆ ผมรู้สึกว่าสองคนนี้ท่าทางมีลับลมคมในปิดบังอะไรบางอย่างอยู่ เห็นทีผมคงจะต้องสวมบท ‘นักสืบหัวเห็ด’ ยุ่งเรื่องชาวบ้านอีกรอบแล้วกระมัง

หา? ไม่อยากรู้เรื่องพี่ถึกกับโควิน แต่อยากรู้เรื่องของผมกับชามีคนสวยมากกว่างั้นเหรอครับ

ได้ ๆ ในเมื่อมีคนเรียกร้องมา ผมก็ไม่ขัดศรัทธา ฮ่า ๆ ๆ...

แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 54 15:23:49

จากคุณ : Friday Story

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 09:50:21

ความคิดเห็นที่ 1

พอเหตุการณ์สงบ วราลีก็ไม่รอช้าที่จะพาเจ้าโมสาร์ทย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านพักตากอากาศตามเดิม และแน่นอน... โดยมีผมตามไปอยู่เป็นเพื่อนบ้านผู้แสนดีด้วยอีกคน งานนี้พวกบอดี้การ์ดซื่อบื้อทั้งหลายไม่มีเอี่ยวครับ ก็เลยโดนไล่ให้ออกไปอยู่ห่าง ๆ ห้ามรบกวนความเป็นส่วนตัวของพวกเราในรัศมีร้อยเมตรเป็นอย่างต่ำ

ส่วนผมเองก็ไม่ได้กวนใจหล่อนมากมายเท่าไหร่นัก แค่ตื่นเช้ามา ออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งชมหมอกด้วยกัน กินข้าวเช้าด้วยกัน คุยกันนิดหน่อยว่าวันนี้เราจะนั่งเรือไปเที่ยวไหนกันดี จากนั้นค่อยสั่งให้จิลลาเตรียมจัดอาหารใส่ตะกร้า หอบเสื่อขึ้นเรือ แล้วไปปิกนิกนั่งกินมื้อกลางวันกันกลางทะเลสาบสิละวา

ตกบ่ายแดดร้อน เราก็หลบขึ้นฝั่งเสีย หล่อนจะหาที่สงบ ๆ นั่งแต่งเพลงก็แต่งไป ผมก็ยิงนกตกปลาเรื่อยเปื่อยตามประสาอยู่แถวนั้น คอยสอดส่องระแวดระวังไม่ให้พวกนักท่องเที่ยวหนุ่ม ๆ มาก้อร่อก้อติกชามีสุดที่รักของผม ตอนเย็น ๆ ถ้ายังพอมีเวลาว่าง เราก็แวะไปที่รีสอร์ท ว่ายน้ำเล่นกันสักพักให้สนุกสดชื่น ก่อนจะสั่งอาหารหรู ๆ มาดินเนอร์ใต้แสงเทียนสองต่อสองเป็นการปิดท้าย

อ้อ... จะว่าไปแล้ว หลายวันมานี้ดูเหมือนลีจะเริ่มชินกับการแต่งชุดฮาเนียมากขึ้น หล่อนมาสารภาพกับผมว่าไม่กล้านุ่งกางเกงขาสั้นอีก เพราะกลัวพวกโรคจิตจะตามมาลวนลามหรือทำร้ายเอา ซึ่งผมก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง จึงบอกหล่อนไปว่า ของดี ๆ แบบนั้นไม่จำเป็นต้องโชว์ให้คนอื่นดูหรอก เก็บไว้ให้ผมดูคนเดียวก็พอ

ลีค้อนผมตาคว่ำ แก้มแดงก่ำน่ารักน่าเอ็นดู ผมอดใจไม่อยู่เลยก้มลงหอมฟอดหนึ่ง นึกอยากจะบอกอีกด้วยว่า หล่อนเป็นคนแต่งชุดฮาเนียขึ้นมาก ๆ ยิ่งถ้าไม่สวมเฮมมีคลุมทับจะดีที่สุด เพราะผมมีความสุขเสมอที่ได้เห็นหล่อนก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ใกล้ ๆ...

ก่อนเข้านอน เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนิดหน่อย ลีมักสีไวโอลินให้ผมฟังขณะที่เราสองคนนั่งชมจันทร์อยู่ริมระเบียง พระจันทร์คืนนั้นเป็นจันทร์เสี้ยว แลไปคล้ายเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของรัตติกาล สักพักเสียงเพลงแว่วหวานก็ขับกล่อมจนผมเริ่มรู้สึกง่วง ทว่ากำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่แล้วเชียว จู่ ๆ เสียงเพลงก็หยุดชะงักขาดหายไปกลางคัน

“อ้าว... หยุดทำไมล่ะครับ” ผมหันมาถาม “ยังไม่จบไม่ใช่เหรอ”

“ก็ยังไม่จบน่ะซีคะ” ลีตอบ แล้วก้าวมาทรุดนั่งข้าง ๆ ผม “ฉันเพิ่งแต่งได้แค่นี้เอง ยังไม่ถึงครึ่งเพลงเลยด้วยซ้ำ แต่มันคิดไม่ออกแล้วนี่ ...คุณช่วยฉันหน่อยสิ”

ได้ยินดังนั้นผมก็ตาสว่าง หายง่วงเป็นปลิดทิ้งทันที

“ต้องการให้ผมช่วย?”

หล่อนตอบด้วยแววตา ไม่มีอะไรชัดเจนไปกว่าความหวานซึ้งที่ส่งผ่านดวงตาคู่งาม มาถึงหัวใจที่เต้นตูมตามของผม

“ถ้างั้นก็... ด้วยความยินดีครับ ชามี”

ขาดคำ ผมก็ก้มลงจูบหล่อน จุมพิตทั้งริมฝีปากบนและล่างอย่างนุ่มนวล เย้ายวน และเชิญชวนให้หล่อนสนองตอบ

อันที่จริง ผมเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้เองว่า ลี ‘ติด’ จูบผม เราก็เลยจำเป็นต้องจูบกันทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้งด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่หล่อนแต่งเพลงไม่ออก จูบของผมจะช่วยได้มากทีเดียว เพราะลีเป็นฝ่ายบอกผมเองว่า เวลาที่เราจูบกัน มันจะเหมือนมีท่วงทำนองอย่างหนึ่งดังแว่วขึ้นมาในหัว แล้วหล่อนก็นำมันมาเรียบเรียงจนกลายเป็นบทเพลงของตัวเอง

“เอ... ว่าแต่แบบนี้เพลงมันจะออกมาตรงหัวข้อเหรอครับ”

ลีเคยเล่าให้ฟังว่า หัวข้อของโปรเจ็คนี้คือ ‘สายน้ำกับบ้านเกิด’ แต่ถ้าขืนได้แรงบันดาลใจจากจูบของผมแทน มันอาจจะเพี้ยนเป็น ‘จุมพิตกับเชวา’ ก็ได้

“ตรงสิคะ” เสียงหวานเจื้อยแจ้วตอบผม “สิละวาเบื้องหน้าฉันคือสายน้ำ วิปุลาที่ฉันอยู่คือบ้านเกิด ฮาเนียที่ฉันสวมคือวัฒนธรรม และดวงจันทร์บนฟากฟ้าก็คือบรรยากาศ”

“อ้าว! แล้วผมล่ะ ผมหายไปไหน”

หล่อนเขย่งเท้าขึ้นจูบปลายคางผมเบา ๆ ก่อนตอบให้ชื่นใจว่า

“คีราณ ธราณินทร์คือหัวใจของฉันค่ะ และจูบของเขาก็ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างหลอมรวมกันเป็นบทเพลง!”

ผมยิ้มกว้างแก้มแทบปริ

วราลีคือ ‘กานดา’ ที่ผมรักที่สุดในโลก วินาทีนี้หล่อนสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเท่าที่ผมเคยมีมาชั่วชีวิต...

ผมกระซิบบอกหล่อนอย่างนั้นก่อนจะอุ้มร่างเพรียวทว่าอวบอิ่มทุกสัดส่วนกลับเข้าไปในห้องนอน วางหล่อนลงบนเตียงนุ่ม แล้วเอนกายลงข้าง ๆ โดยที่แขนซ้ายยังคงโอบเอวหล่อนไว้

“อีกสองเดือน ผมจะไปยุโรปพร้อมกับคุณด้วย ดีไหม”

“ดีค่ะ” หล่อนตอบเสียงใส “ฉันคงต้องการกำลังใจอย่างมากตอนที่ขึ้นไปเดี่ยวไวโอลินบนเวทีต่อหน้าแอดไวเซอร์และคนฟังอีกเป็นร้อย”

ความจริงผมตั้งใจจะไปศึกษาระบบการผลิตหัวน้ำหอมของที่นั่นอยู่แล้ว เผื่อว่าปีหน้าจะได้มีโอกาสทำความฝันของตัวเองให้กลายเป็นจริงขึ้นมาบ้าง การได้เดินทางไปให้กำลังใจหล่อนพร้อม ๆ กันจึงนับว่าเป็นสิ่งที่วิเศษสุด

“ให้กำลังใจแบบนี้ใช่ไหมครับ คนดี”

ผมจูบหล่อนอีกครั้งเป็นกู๊ดไนท์คิส ลียิ้มหวานแล้วบอกต่อไปว่า

“หลังจากนั้นฉันก็จะพาคุณไปทำความรู้จักกับปอปอมามา แต่คุณต้องรับปากนะว่า จะไม่ทำอะไรแผลง ๆ ห่าม ๆ ให้พวกท่านตกใจเป็นอันขาด”

ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับพวกเชื้อพระวงศ์ตระกูลไทวาวัตสักเท่าไหร่ แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องกังวล

“ครับ ผมสัญญาว่าจะทำตัวเรียบร้อย เป็นสุภาพบุรุษ และอยู่ในโอวาทของท่านหญิงทุกประการครับ”

วราลีคงชินแล้วกับความทะเล้นของผม หล่อนเพียงแต่ถอนใจเบา ๆ ก่อนจะเบียดร่างเข้าใกล้แผ่นอกกว้าง เพื่อส่งผ่านความอบอุ่นในหัวใจของเราให้แก่กันและกันตลอดค่ำคืน

อะแฮ่ม... ผมขอจบนิยายรักของผมไว้แต่เพียงเท่านี้ดีกว่า เพราะอะไรที่พอจะเล่าได้ ผมก็เล่าให้ฟังหมดแล้ว ที่เหลือนับจากนี้คงเป็นเรื่องของผมกับคัพซี เอ๊ย! กับลีแค่สองคน และถ้าขืนเล่าต่อ มีหวังคงโดนหล่อนลงโทษแน่

...ไม่ได้กลัวนะครับ แต่ของแบบนี้มันต้องเกรงใจกันหน่อย!

จบ

จากคุณ : Friday Story

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 09:50:50

ความคิดเห็นที่ 2

คุยกับคนอ่าน

พลุ คุณลูนาติก : ที่จริงพล็อตแรกสุดวางตัวอัลเลเป็นคนร้ายค่ะ แต่พอเขียนถึงตอนสอบปากคำก็คิดว่าบุคลิกอีตานี่เป็นฆาตกรไม่ได้แหงๆ ดีไม่ดีโดนเชวากระทืบกลับ ตายตั้งแต่กลางเรื่อง คงไม่รู้ว่าจะจบยังไง ก็เลยต้องเปลี่ยนตัวฆาตกรค่ะ :)

พลุ คุณ scottie : ใช่แล้วค่ะ เหตุผลส่วนหนึ่งก็ตามที่ตอบคุณลูนาติกไป แต่อีกส่วนหนึ่งก็เพราะอยากลดสัดส่วนของคดีฆาตกรรมให้เบาลงอีกนิดนึงด้วย เพราะเรื่องมีเค้าว่าจะกระเดียดไปทางคอมเมอดี้มากกว่า :)

พลุ คุณ Myguidingstar : อ่านจบแล้วมาคุยกันได้นะคะ ว่าบทส่งท้ายแบบนี้หวานพอรึเปล่า :)

คุณ =FriEnDiY= : มาถึงตอนนี้จบเรื่องของเชวาแล้วค่ะ แต่เขาจะยังแอบไปเป็นดารารับเชิญในเรื่อง “นิมิตแสงจันทร์” และ “เล่ห์จันทร์ร้อยรัก” เป็นระยะๆ นะคะ

พลุ คุณ PiN.VE : ขอบคุณอีกครั้งค่ะ redrose

คุณ Tyra : คู่ของโควินกับสารวัตรคงจบแบบให้คนอ่านจิ้นกันเองค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
เอาเป็นว่าในซีรีย์ตะวัน (เอ๊ะ หรือซีรีย์ดารา) อาจจะมีโอกาสได้เขียนบทสรุปที่แน่ชัดของคู่นี้นะคะ

พลุ คุณเรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก : จัดให้ตามนั้นค่ะ แต่คู่รองอาจจะแสดงออกแบบชัดเจนไม่ได้นะคะ เพราะคอนเซปต์ของคู่นี้คือ “แอบ” ค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า

ขอบคุณกิ๊ฟจากคุณ ลูนาติก, สามปอยหลวง, GTW, =FriEnDiY=, Travel to the moon, Myguidingstar, mimny, แก้วกังไส, และ Tyra ด้วยนะคะ
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 54 10:04:24

จากคุณ : Friday Story

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 09:51:25

ความคิดเห็นที่ 3

เย้ๆๆๆ ได้เจิมกระทู้ปิดเรื่อง

จากคุณ : อรุสา (npuiy)

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 10:31:21

ความคิดเห็นที่ 4

จบแล้ว...ท่านหญิงคิดดีแล้วเหรอคะจะแต่งงานกับตานี่ ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : แก้วกังไส

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 13:34:29

ความคิดเห็นที่ 5

ยังสนใจเรื่องพี่ถึกกับโควินอยู่นะค่ะ

จากคุณ : PiN.VE

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 14:08:49

ความคิดเห็นที่ 6

แอร๊ยยยย เค้าอยากรู้เรื่องพี่ถึกกะโควิน! >_<

จากคุณ : เรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 18:47:22

ความคิดเห็นที่ 7

ขอบคุณสำหรับนิยายๆสนุกนะคะ เมื่อวันก่อนแวะไปร้านหนังสือได้มาไว้ในครอบครองเรียบร้อยแล้ว ^^

รออ่านเรื่องต่อๆไปด้วยค่ะ

จากคุณ : Travel to the moon

เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 19:46:12

ความคิดเห็นที่ 8

ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆๆ

จากคุณ : =FriEnDiY=

เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 00:14:04

ความคิดเห็นที่ 9

คีราณยังรักษาความลามก+ฮาได้ดั่งเกลือรักษาความเค็มจริงนะ 5555 สนุกดีค่ะ รอติดตามซี่รีส์พระอาทิตย์ค่ะ ได้ยินว่ามีจริงไหมคะ

จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว

เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 00:45:19

ความคิดเห็นที่ 10

ทะเล้นตั้งแต่ต้นจนจบเลยนะเชวาหล่อ ปอปอรวยยยย

จากคุณ : Tyra

เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 08:06:07

ความคิดเห็นที่ 11

โควินของเขานะ โกรธ ><

จากคุณ : scottie

เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 19:36:47

ความคิดเห็นที่ 12

เรื่องจบ แต่เพลงยังแต่งไม่จบ แล้วถ้ามีเชวาคอยกวนอยู่นี่ จะแต่งจบไหมนี่ ถ้าแต่งจบ คงหวานสุดซึ้ง เหอๆ

จากคุณ : ลูนาติก

เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 09:32:26

ความคิดเห็นที่ 13

ชอบ ๆ ๆ

จากคุณ : สายลมที่คิดถึง

เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 12:30:37

ความคิดเห็นที่ 14

สนุกค่ะ ท่านหญิงหนีไม่พ้นเชวารูปหล่อ ปอปอรวยจนได้^^
แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 22:31:24

จากคุณ : mimny

เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 22:30:21

ความคิดเห็นที่ 15

เดี๋ยวตามไปซื้อเป็นรูปเล่มเลยดีกว่าค่ะ

จากคุณ : w_panda

เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 23:41:56

ความคิดเห็นที่ 16

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกิ๊ฟ และทุกกำลังใจค่ะ
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ

ปล. คู่สารวัตรกับโควินอาจจะได้ออกโรงอีกในชุดตะวันค่ะ (ถ้ามี) ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : Friday Story

เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 08:51:05

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป