ความคิดเห็นที่ 1 “ชานางพรายงั้นเหรอ?” นายทหารหนุ่มนั่งฟังด้วยความครุ่นคิด   “ศิตาภาส่งแมสเซสมาว่าอย่างนั้น  หาคนไปเก็บตัวอย่างมาเข้าแลปหน่อยสิ” “นายคิดว่ามันมียากล่อมประสาท?” “ไม่รู้...ถึงต้องพิสูจน์ไง นั่นเป็นการตั้งประเด็นของศิตาภา  ตอนนี้เธอหลบเลี่ยง การดื่มชานี่  เอามาเสิร์ฟก็ทำเป็นกิน แต่พอเผลอก็เททิ้ง  แล้วเธอไม่มึนไม่เบลอ ก็เลยตั้งข้อสันนิษฐานแบบนั้น” ภามินสรุปแบบวิทยาศาสตร์ไม่ฟันธงลงไปเสียทีเดียว “เป็นไปได้ไหมว่ามีใครหลายคน โดนชากล่อมประสาทนี่แล้วยัดเยียดความคิดทางการเมือง เข้าไปงั้นเหรอ? สมัยนี้มันเล่นกันทุกทางเลยวุ้ย” “เขาเล่นกับความศรัทธาในใจคน เล่นกับความเชื่อจูงไปในทางงมงาย  คนที่โดนครอบงำ ความคิดนี่ก็ไม่ใช่คนไม่มีการศึกษานะ  คนเรียนมาสูง ชาติตระกูลดี มีการศึกษา ทั้งนั้นแหละ” “แต่ขาดพิจารณาสินะ...” “ก็ใช่  แต่บางคนน่ะยิ่งมียศศักดิ์เยอะยิ่งโง่ลงน่ะอคิล เพราะยศมันหนักมันถ่วงความสมองไว้ไง หนักมากๆ เข้าเลยไม่ค่อยคิดอะไร  ไม่ก็ขี้เกียจคิดเพราะมีคนรองมือรองเท้าพร้อมจะทำให้เยอะ แล้วอีกประเภทหนึ่งก็มองโลกสวยงาม  ขึ้นชื่อว่าเป็นศาสนาแล้วต้องมองในแง่ดีเสมอ   ห้ามคิดไม่ดี ห้ามสงสัย ห้ามจับผิด ประเภทสุดท้ายน่าเห็นใจหน่อยวางใจในศาสนา คิดไม่ถึงว่าจะมีเหลือบโลนปะปนอยู่  โดยเฉพาะแบบนังแก่หน้าเด็กนั่น  คงคิดไม่ถึงกัน” อคิลฟังแล้วก็ถึงกับหูกระดิกนานๆ ทีจะเห็นน้องชายเรียกใครแบบนั้น “นี่แกเจ็บใจมากเลยนะ..ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “แหงล่ะ ทำฉันนอนแบ่บไปตั้งหลายวันเชียวนะ” หนุ่มหน้าสวยทำตาขวาง “ถือเป็นกรรมของการไปแอบดูชาวบ้าน ยกเสาลงหลุมกัน” ว่าแล้วคนเป็นพี่ก็หัวเราะงอหาย โดยมีน้องชายนั่งหน้าง้ำอยู่ “จะไปรู้ได้ไง ว่ายายชีกำลังฝันเปียก บึ้ดจ้ำบึ้ดอยู่ในฝันกันเล่า” ยิ่งแก้ตัวอคิลก็ยิ่ง ระเบิดเสียงหัวเราะดังขึ้นจนน้ำตาเล็ด “เออๆ ไว้เรื่องชานั่นเดี๋ยวฉันจัดการเอง  แต่จะลอบเข้าไปเอายังไงน้า...” ชายหนุ่ม เกาคางตนเอง แต่ครู่ต่อมาก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเอาดื้อๆ “ว่าแต่การครอบงำทางความคิดน่ะ...ปกติแล้วมันสะกดกันได้ดื้อๆ ทำกันได้ง่ายๆ เลย   หรือว่าเป็นเพราะฤทธิยา?” หากไม่มีภามินเป็นน้องชายแล้วล่ะ  นายทหารหนุ่มคิดว่า ตัวเองคงห่างไกลเรื่องของวิถีแห่งจิต “ก็ถ้าจิตกล้าแข็งพอ แล้วอีกฝ่ายจิตอ่อนกว่าก็สะกดได้” “แล้วแกทำได้ไหม?” “ไม่รู้สิ ไม่เคยทำนี่...ไม่รู้จะทำไปทำไมด้วย” “เป็นฉันคงทำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเจ้าคีราณมันคงสะกดผู้หญิงทุกคนที่มันเจอให้แก้ผ้าให้ดูแน่ๆ” “คิดว่าคงไม่สำเร็จหรอก พี่คีราณน่ะวอกแวกใจก็คิดแต่เรื่องลามก จะเผลอสะกดตัวเอง มากกว่ามั้งนั่น” สิ้นความคิดเห็นของภามินสองพี่น้องก็หัวเราะกันครืนๆ “ฉันไม่คิดว่ายัยป้าปัณฑารีย์คงไม่สะกดจิตรายตัวหรอก มันไม่คุ้มเหนื่อย แล้วยิ่งคนที่มาหา แต่ละคนมันก็ฉลาดๆ เจ้าเล่ห์กันทั้งนั้น มีแต่คนมั่งมีที่อยากรวยเพิ่มขึ้น  เพราะงั้นพวกนี้ไ ม่ใช่คนจิตอ่อนนักหรอก แต่อาศัยความสวย แล้วก็เทคนิคพูดให้ถูกจริตคนฟัง แล้วชี้นำ พอเริ่มคล้อยตามก็ให้ดื่มชาผสมยาซะ  ทีนี้พอเคลิ้มๆ เบลอๆ ไอ้ใจก็ชอบที่ยัยป้า แกพูดอยู่แล้ว  เลยยิ่งเปิดจิตตัวเองง่ายเข้าไปใหญ่  บางคนก็ต้องสะกดหลายที ทำซ้ำๆ ย้ำเข้าไปในความคิด” “อัตราความได้ผลล่ะ?” “เอาแค่ปากคนเราปกติฟังบ่อยๆ ก็คล้ายตาม  แล้วยิ่งเป็นการจงใจใส่ข้อมูลลงไปในช่วงที่ สติไม่สมบูรณ์  แล้วก็ใช้วิธีรุมเร้าด้วยความเชื่อ ด้วยศรัทธา  ด้วยบรรยากาศ สิ่งแวดล้อม จำนวนคน หลายๆ อย่างประกอบกัน ก็ทำให้เกิดอุปาทานได้  ถ้าโดนทีเดียวหลายๆ คน เราก็เรียกอุปาทานหมู่ไง  แบบพวกที่เชื่อลัทธิอะไรสักอย่างไม่ลืมหูลืมตา เหตุผลอะไรก็ไม่ฟัง เพราะมันถูกจริต มันถูกอีกโก้ตัวเอง  การไม่เชื่อคือการหักล้างอีโก้นั่นแหละ   ก็ต้องให้ห่างจากการกรอกข้อมูลพวกนี้  ต้องให้ทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้าง  ครอบครัว ต้องเอาใจใส่พยายามไม่ให้สนใจคิดหมกมุ่นแต่เรื่องที่เชื่อ ไม่ให้เกิดการคิดวน การฉายซ้ำ มันคือการย้ำสะกดจิตตัวเองลงไปอีกทอด  แล้วยิ่งมีการใช้ยาร่วมด้วยมันก็ยิ่งเร็วขึ้น   รวมๆ แล้วมันคือวิธีปลุกระดมมวลชนแบบหนึ่ง  ตัวอย่างที่ชัดเจนก็สมัยสงครามโลก ครั้งที่สอง ฮิตเลอร์ไง! ” พี่ชายพยักหน้าร้องอืมออกมาคำเดียว หนุ่มรูปทองก็ร่ายต่อ อีกยาวเหยียด “ทีนี้ยัยแก่ก็...เลือกสะกดคนที่เป็นหัวหน้าตระกูล คนที่มีความสำคัญ คนที่กุมกำลังคน   หรือเป็นหัวหลักในกลไกการขับเคี่ยว  แล้วถ่ายทอดความเชื่อลงไปในจริงๆ แล้วก็คือ คำสั่งนั่นแหละ  ให้กับตัวจ่าฝูงเหล่านี้ไปถ่ายทอดให้คนในอาณัติอีกต่อ  ซึ่งมันจะได้ผล หรือไม่ได้ผลก็ขึ้นอยู่กับอำนาจที่เขามีต่อคนใต้บังคับบัญชา  เข้าใจใช่ไหม?” “เออ แล้วไงต่อ” “แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า แล้วอยู่ๆ ยัยแก่นี่ร้อยวันพันปีก็บวชอยู่อย่างนั้น  อยู่ดีๆ ลุกขึ้นมา ทำอะไรแบบนี้  มันไม่ปกติมากๆ คงไม่ใช่แค่อยากลงจากคาน” “จริง” อคิลออกความเห็นมาคำเดียวสั้น ๆ “ธุวานันท์...ผู้ชายคนนั้น ทำให้ยัยแก่มีไฟโลกีย์ลุกพรึ่บพั่บได้  ถึงขั้นยอมทำตามบงการ   หมอนั่นน่ะ...น่ากลัวกว่า” “ใช่  แต่การจะลากไอ้หมอนั่นออกมา แล้วฉีกหน้ากากยัยป้าไม่ใช่เรื่องง่าย” “อื้ม” คราวนี้คนเป็นน้องเป็นฝ่ายเงียบบ้าง “ศิตาภาจะช่วยเรื่องนี้ได้แค่ไหน? ภายในเวลาไม่กี่วันเธอจะหาหลักฐานมาเอาผิด ยัยป้านั่นได้ไหม?” “ยากอยู่นะอคิล...อีกอย่างฉันไม่อยากให้ศิตาภาเสี่ยงเกินไป  แค่ไปอยู่ที่นั่นฉันก็ลุ้น หัวหมุนจะแย่แล้ว” “เข้าใจ...แต่ถ้ามีข่าวอะไรจากศิตาภาก็รีบบอกมาแล้วกัน” “ก็คงได้เท่าที่เธอเห็น  เราไม่ส่งเธอไปเป็นไส้ศึก  อย่าหวังอะไรมาก  ถ้าจะหาข้อมูล ฉันจะไปเองดีกว่าความเสี่ยงน้อยกว่า” อคิลฟังแล้วก็กระแอมออกมา “คิดจะไปทางความฝันรึ?  ยัยแก่นั่นจะยอมให้นายเข้าฝันอีกหรือไง?” “ก็ไม่แน่...ถ้าป้าแกเผลอ” ชายหนุ่มตอบทีเล่นทีจริง เขาหัวเราะน้อยๆ พร้อมทั้งยักไหล่   แต่ถูกพี่ชายไสศีรษะด้วยความหมั่นไส้ “เจียมสังขารหน่อย  ฉันขี้เกียจพาแกไปโรงพยาบาล เดี๋ยวปอปอหาว่าไม่ดูแลน้องอีก” “ถ้างั้นก็...อย่าคาดหวังความคืบหน้านักล่ะ” “แกต่างหากอย่าคิดจะคืบหน้ามากนัก  บางเรื่องมันต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของราชการ” “แม้มันจะช้า จนอาจจะพลาดได้งั้นเหรอ?” “ใช่  มันมีระบบของมันอยู่  ราชการอาจจะพึ่งไม่ค่อยจะได้  แต่ก็ไม่ใช่พึ่งไม่ได้เอาเสียเลย เราก็แค่...กันคนที่มันทำท่าจะพึ่งไม่ได้ให้เข้ามาน้อยที่สุดเท่านั้นแหละ  แล้วไม่ว่าสังคมไหน มันก็มีระบบของมัน   ถ้ามันมีอะไรเลวร้ายนักสังคมก็จะบีบตัวมันเองให้มีการปรับเปลี่ยน   ราชการก็เหมือนกันไปช้าๆ อย่างเต่าแต่ก็ไปถึงจนได้แหละ  แต่ถ้ามันไม่เปลี่ยนอะไรเลย ก็ต้องทำใจ ก็แปลว่าเราต่างหากที่ควรปรับตัว” จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 17:17:31

ความคิดเห็นที่ 2 “เรา...อย่างนั้นเหรอ? ที่ต้องเป็นฝ่ายปรับตัว” เสียงของภามินขมขื่นยิ่งนัก “นั่นเป็นทางเลือกหลังสุด ตอนนี้ยังไม่ต้องปรับ เรายังมีลุ้นนี่...อย่าเพิ่งหมดหวัง อีกอย่างนะ ถึงนายไม่อยากรอ  จะไปหาหลักฐานที่ไหนมาแฉ จะเอาอะไรไปยันกับสังคม บอกว่าไป ตามล่าความจริงในความฝันงั้นเหรอ? มันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?  หรือจะให้ศิตาภา เป็นตัวแทนนายไปหาข้อมูลในนั้นตามที่นายเห็น  มันก็ไม่คุ้มที่จะเอาแฟนนายไปเสี่ยงใช่ไหม   เพราะฉะนั้น...ฟังพี่นะเว้ย! อย่าเร่งตัวเอง อย่าทำอะไรพละการ  มันเป็นเรื่องของคน จำนวนมาก เพราะงั้นอย่าทำตัวเป็นคนเดียววิ่งรอบเมือง  มันไม่เกิดฮีโร่ขึ้นมาหรอก” “ฉันไม่ได้อยากเป็นฮีโร่เฟ้ย!!....เพียงแต่...” ใบหน้าหวานนั้นขมวดคิ้วเข้าหากัน ริมฝีบาง ก็เม้นสนิท บ่งบอกความอัดอั้นในใจ “แต่อะไร?” “ฉันมีนิมิต...” “ฉันเข้าใจ....อึดอัดสินะ ถ้าเห็นแล้วไม่ทำอะไรเลย” “ไม่ใช่แค่นั้นหรอก....” ภามินหยุดบทสนทนาลง แล้วเงยหน้าขึ้นประสานตากับพี่ชาย นัยน์คู่นั้นมีแววแห่งการตัดสินใจก่อนจะเอ่ยปากพูด “อคิล...” “ว่าไง?” “อย่าว่าฉันบ้านะ” “แกบ้าตั้งนานแล้ว” คำตอบยียวนนั้นทำให้น้องชายของอคิลเขม่นด้วยสายตาเลยทีเดียว   แต่ไม่นานนักชายหนุ่มก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น “ฉันคิดว่า...การที่ฉันฝันเห็นบางอย่างติดต่อกันนานๆ ถึงฉันจะไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรก็ตาม   จนกระทั่งมันเริ่มปะติดปะต่อเป็นเรื่องเป็นราวนี่แหละ ถึงได้รู้ว่าเรื่องมันใหญ่กว่าที่คิดมาก” นายทหารหนุ่มพยักหน้าให้รู้ว่าตั้งใจฟังอยู่ จึงไม่เอ่ยอะไรขึ้นมาเป็นการขัดการสนทนา กลางคัน “บางที...นีราอาจจะเรียกฉัน” “นีรา? ทำไมถึงคิดว่าเป็นนีราล่ะ?” “นีราเป็นจิตวิญญาณของประเทศเรา...เป็นสิ่งเดียวที่อยู่เหนือปาฏิหาริย์ใดๆ” “แล้ว...?” “แล้วก็เป็นเจ้าของพลังของผู้หญิงปาฏิรา” “นายไม่ใช่ปาฏิรา” หัวใจของอคิลกระตุก เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด แต่ความรู้สึกหวั่นวิตก เข้ามาครอบครองพื้นที่ในใจกับสิ่งที่ภามินกำลังจะบอกต่อไป “มามา...เป็นลูกสาวนางพราย  มามา มาจากปาฏิรา” “ก็ใช่แต่ว่า...เฮ้ย มันบังเอิญน่า” “แล้วนายคิดว่าฉันได้พลังนี้มาจากไหนกัน?  อยู่ๆ มันลอยมาเองหรือไง?” น้ำเสียงเริ่มมี ริ้วรอยของโทสะปรากฏขึ้น “พี่ก็ไม่รู้...แต่ว่าคนที่มีซิกเซ้นต์ในโลกนี้ก็มีไม่น้อย   เพียงแต่อาจะไม่เด่นชัดรุนแรง เหมือนนาย” “ไม่ใช่หรอกอคิล  พี่คิดว่าฉันมีพลังนี้มาตั้งแต่เกิดเลยหรือไง?...เปล่าเลยฉันไม่ได้ มีพลังมาแต่แรก” อคิลสูดหายใจเข้าปอดโดยไม่ปลดปล่อยลมหายใจออกมาอีกอึดใจใหญ่เลยทีเดียว   นายทหารหนุ่มนั่งนิ่งแข็งค้างในตาเบิกกว้าง นี่อย่างไรเล่าที่มาของความหวาดหวั่น ในสิ่งที่ภามินกำลังจะบอกเขา ความกลัวลึกๆ ที่จะได้ฟังความลับนี้  หากแต่อคิล ไม่ได้ปริปากบอกน้องชายว่าคิดอย่างไร “นายหมายความว่า....” “ตั้งแต่เด็กจนถึงห้าขวบ ฉันไม่มีพลัง” ตรงกันข้ามเสียงของภามินกลับนิ่งสงบ ไร้ความหวั่นเกรงยามพูดเรื่องนี้ “ตอนนั้นนายยังเด็ก พลังมันอาจจะยังไม่ตื่นยิ่งโตขึ้นก็คงเข้มข้นขึ้นตามวัย” เขาหาเหตุผล ให้ตนเองและน้องชายจนได้ “ไม่ใช่หรอกอคิล...เราอย่าหลอกตัวเองกันอีกเลย” หนุ่มรูปทองส่ายศีรษะ เขาไม่ได้สบตา พี่ชายตรงกันข้ามกลับหลับตาลงจนนิ่งสนิทแล้วทอดถอนหายใจออกมาแรงๆ “มันเป็นพลังของชามีแห่งปาฏิรา ธิดานางพราย...ไม่ใช่ของบุรุษแห่งชลันธีร์จะมีได้   และไม่ใช่ซิกเซ้นต์แบบที่ใครก็ได้จะมี....รูปแบบพลังมันเฉพาะเจาะจงเกินไป” “ภามิน....” อคิลไม่อาจพูดอะไรได้มากกว่าครางชื่อน้องชายออกมาเบาๆ “ฉันศึกษาเรื่องนี้มาตลอด  ลงเรียนเรื่องภาวะของจิตมาด้วย  ฉันแค่...อยากเข้าใจตัวเอง เข้าใจพลังของตัวเอง  แล้วฉันก็พบว่า...มันเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากพลังของนีรา” “แกกำลังจะพูดเรื่องอะไรนี่?  มันก็อยู่กับแกมาตั้งนานแล้วมันจะมีขึ้นมาเมื่อไร หรือใครให้มาก็ช่างมันเถอะ มันก็เรื่องธรรมชาตินั่นแหละ เพียงแต่เป็นธรรมชาติ ของแกไม่ใช่ของคนอื่น” อคิลตีหน้ายุ่งหัวเสียขึ้นมาทันที  ในขณะที่ภามินยิ้มอ่อนๆ นึกขำพี่ชายโรควิตกกังวลในตัวบิดาท่าทางจะถ่ายทอดมาให้พี่ชายของเขาด้วยเป็นแน่ “อคิล...วันที่มามาตาย  วันนั้นน่ะ...เป็นวันที่ฉันได้พลังมา!!!” อ่านต่อตอนหน้าค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++  ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10908996/W10908996.html ถ้าต้องการอ่านล่วงหน้าเชิญในบล็อกนะคะ ลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอนค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 17:24:20

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน Tyra : โขนสนุกมากเลยล่ะ แสงสีเสียงอลังการ แถมตลกสุดๆ GTW : สำหรับสาวๆ น้ำตาผู้ชายมันควรมีราคา น่าเช็ดให้ค่ะ Friday Story : อ่ะนะ...แล้วเล่มต่อจากคีราณของยุ้ยล่ะ เริ่มเขียนยังจ๊ะ? FriEnDiY : ชอบอคิลเหมือนกันค่ะ เค้าไม่ซับซ้อนดี แต่ให้ความรู้สึกพึ่งพาได้ ลูนาติก : เวลาดูหมอต้องกำจัดแมวค่ะ ไม่งั้นเขาจะขึ้นมาเล่นด้วย สายลมที่พริ้วไหว : อคิลเขามือหนักค่ะ ตบเป็นตบ เดี๋ยวรอดูตอนจูบมั่งดีกว่า piccy : เหมือนมามาแน่เหรอ? มามาไม่ตบเอาๆ แบบนี้นะ scottie : ภามินเป็นลูกคนเล็กน่ะค่ะ เลยมีนิสัยอ้อนๆ อยู่บ้าง Myguidingstar : สนใจไปซับน้ำตาให้ภามินไหมคะ? mimny : โฮ่ โฮ่ โขนสนุกจริงๆ นะ ขอบคุณสำหรับทุกกิฟที่มอบให้นะคะ ขอเม้าท์หน่อย ตอนจบของตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของปริศนา ที่ว่าทำไมภามินถึงมีพลังแห่งนีรา ทั้งที่เป็นผู้ชาย แถมยังไม่ใช่คนตระกูลปาฏิราอีกด้วย  แต่ทุกอย่างต้องมีที่มา ที่ไปค่ะ  นีราให้พลังแล้วคงไม่ให้เปล่า เมื่อมีเหตุการณ์วิกฤตก็ต้องเรียกกลับมาใช้ (คล้ายๆ ได้ทุนจากประเทศไปต้องกลับมาใช้ทุนชอบกล ในส่วนนี้จะค่อยๆ เล่าไปเรื่อยๆ นะคะ บอกเลยไม่ได้เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ที่สุดแล้วนีราจะใช้ภามินทำอะไร นอกจากเรื่องของปัณฑารีย์กันแน่? ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ ของแถมค่ะ ช่วงนี้รู้สึกว่ากีวีหน้าเหมือนโดเรมอนขึ้นทุกวัน ถ้าหัวกลมอีกหน่อยล่ะใช่เลย จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 17:28:48

ความคิดเห็นที่ 4 ตามติดศิตาภาด้วยใจระทึกว่าคงไม่โดนปัณฑารีย์จับได้ก่อนนะว่าไม่ได้ดื่มชานางพราย แล้วยังแอบไปพบอัญญาตาอีกระวังหน่อยนะศิตาภา ก็คิดอยู่นะว่าพลังของภามินน่าจะมาจากนีรา แต่ฮาที่ว่าจิตวิญญาณประเทศเรียกใช้ทุนคืน ฝากจุจุ๊บกีวีสุดน่ารักด้วยจ้า จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 23:52:22

ความคิดเห็นที่ 5 มีปริศนาอะไรอีกหนอ ^^ จากคุณ : Emotion-P เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 16:45:20

ความคิดเห็นที่ 6 มันส์หยดเลย แล้วศิตาาจะต้องอยู่ในนั้นอีกนานมั๊ยค่ะ รู้สึกว่าอยู่มานานมากแล้วอ่ะ กลัว ปอลอกีวี่ทำท่าทางเหมือนเป็นราชินีเลยอ่ะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 19:35:59

ความคิดเห็นที่ 7 เอาล่ะ...ยังไงก็ยังมี อัญญาตา ที่คุยกันดีๆได้ล่ะ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 22:51:51

ความคิดเห็นที่ 8 ในที่สุดปริศนาเรื่อง "ที่มา" ของพลังวิเศษก็ไขกระจ่างแล้ว รอดู "ที่ไป" ต่อละกัน ^^ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 23:51:15

ความคิดเห็นที่ 9 มีรายการต้องใช้ทุนคืนด้วย เหมือนผมเลย เหอๆ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 09:20:43 จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 09:20:25

ความคิดเห็นที่ 10 แมวแบบตัวนี้ค่าตัวเท่าไหร่เนี่ย^^ จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 22:34:48

ความคิดเห็นที่ 11 บรรพที่ 24 มาแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10965113/W10965113.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 02:06:45