ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 11 เสียงสัญญาณฉุกเฉินของรถพยาบาลที่เพิ่งแล่นออกจากลานจอดรถของศูนย์การค้าบวกกับเสียงพูดคุยวิพากษ์วิจารณ์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของผู้คนในบริเวณงานแสดงแฟชั่นโชว์ค่อยๆลุกลามเป็นไฟไหม้ฟางมาเรื่อยๆจนในที่สุด ตุลยวัตกับกฤษณาและพจน์ ที่ยังไม่ได้กลับบ้านแม้งานจะเลิกได้สักพักแล้ว ก็ได้รับรู้ประเด็นร้อนนี้ด้วย “เท่าที่ได้ยินมา เอาแบบคร่าวๆนะ เค้าพูดกันว่าสิตางศุ์โดนรถเฉี่ยว ส่วนฉายก็เป็นลม ตอนนี้รถพยาบาลพาไปโรงพยาบาลแล้วทั้งสองคนนั่นแหละ” กฤษณาบอกกับเพื่อนทั้งสองด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนตกใจ  สำหรับตุลยวัต เขารู้อยู่แล้วว่าฉายะชาติเป็นคนกลัวเลือด ไม่น่าแปลกใจนักที่จะเป็นลมกับอุบัติเหตุครั้งนี้ ที่ยังสงสัยก็คือ เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ ทำไมฉายะชาติปล่อยให้สิตางศุ์โดนรถเฉี่ยวเอาได้  ลางสังหรณ์อะไรบางอย่างในความรู้สึก ทำให้เขาอดคิดและคาดเดาเอาเองในใจไม่ได้ว่า บางที ปุณณมีอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้  ชายหนุ่มตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรหาหญิงสาวทันที   ในขณะที่กฤษณากับพจน์ก็หันไปฟังหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งอยู่ในเหตุการณ์กำลังเล่าในสิ่งที่ได้พบเห็นให้ฟัง “ฮัลโหล ใบปอ ตุลเองนะ” “ตุลมีอะไรรึเปล่า พอดีเรากำลังขับรถอยู่น่ะ” น้ำเสียงจากปลายสายฟังดูร้อนรน “คือเราอยู่ที่งานเดินแฟชั่น แล้วก็เพิ่งได้ยินข่าวเรื่องสิตางศุ์กับฉาย ” ทว่า เขายังพูดไม่ทันจบประโยค เธอก็พูดสวนมาแบบรีบร้อนอีกครั้ง “ก็เพราะเรื่องนี้แหละ เราถึงต้องรีบไปโรงพยาบาล  ไว้ค่อยคุยกันใหม่ได้มั้ยตุล” “เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งไป ใบปอไม่ควรไปโรงพยาบาลตอนนี้ เชื่อเราสิ  พวกนักข่าวกำลังแห่กันไปที่นั่น เรื่องมันอาจลามมาถึงใปบอได้” “ยังไงเหรอตุล เราไม่ค่อยใจที่ตุลพูด ตอนนี้เราเป็นห่วงอาการคุณสิตางศุ์มาก เราอยากไปที่โรงพยาบาลเพื่อฟังให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัยดี” “มันจำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง ใบปอเป็นห่วงใครกันแน่ ถ้าเป็นห่วงฉายนะ แค่มันเห็นเลือดแล้วเป็นลมเหมือนเคยก็รู้ๆอยู่ ไม่ตายง่ายๆหรอก” ชายหนุ่มพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดกับความดื้อดึงของหญิงสาว กว่าจะนึกได้ว่าไม่น่าพูด สายก็ถูกตัดไปอย่างที่เขาคาดไว้ไม่มีผิด “โทรไปหาใบปอมาเหรอตุล แล้วเป็นไงบ้าง ทำไมทำหน้าเครียดจัง” กฤษณาเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นเพื่อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดตั้งแต่ตอนคุยโทรศัพท์แล้ว “ฉันจะไปโรงพยาบาล  แกกับพจน์กลับบ้านไปก่อนได้เลยนะ” ตุลยวัตบอกเสียงเครียดแล้วรีบวิ่งออกไปจากบริเวณนั้นเพื่อตามไปที่โรงพยาบาลในทันที . “คุณพ่อ  อย่าค่ะ !!” เสียงหญิงสาวร้องห้ามพร้อมกับวิ่งเข้าไปขวางกลางระหว่างบิดาซึ่งกำหมัดแน่นเตรียมพร้อมจะถาเข้าไปหาว่าที่น้องเขยที่เพิ่งฟื้นจากอาการวิงเวียนในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาลท่ามกลางความตกใจของพยาบาลซึ่งกำลังเดินจะออกไปจากห้อง “ห้ามพ่อทำไมยัยนุศ  ดูสิ่งที่มันทำกับน้องสาวแกสิ” พลตำรวจโทสันติ กระแทกเสียงใส่ลูกสาวคนโตอย่างไม่พอใจ  นุศรายังคงเกาะแขนและดันร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นพ่อให้ห่างออกมาจากเตียงที่ฉายะชาตินั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ “พรุ่งนี้เค้าต้องแถลงข่าว อย่าเพิ่งทำอะไรให้มันน่าสงสัยไปกว่านี้เลยค่ะคุณพ่อ แค่นี้ก็ไม่รู้จะตอบคำถามนักข่าวยังไงหวาดไหวแล้ว” เธอพูดพลางใช้หางตาเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งไม่พูดไม่จาอย่างโกรธจัดไม่แพ้ผู้เป็นพ่อ ระหว่างนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับนายแพทย์ซึ่งมีฐานะเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของนุศรา ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด “น้องสาวฉันเป็นไงบ้างคะหมอ” นายแพทย์หนุ่มกวาดตามองทุกคนรอบห้องสลับกันไปมา ก่อนจะตอบว่า “คุณสิตางศุ์ปลอดภัยดี นอกจากได้รับบาดเจ็บที่ขาแล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง  แต่ว่าผมต้องขอแสดงความเสียใจจริงๆที่ช่วยเด็กในท้องไว้ไม่ได้   ตอนนี้ร่างกายเธออ่อนแอมาก” ทุกคนที่ได้ฟังต่างก็รับรู้ด้วยอาการไม่ต่างกัน ฉายะชาติหน้าซีดเผือดลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่พลตำรวจโทสันต์กับนุศราก็นิ่งอึ้งไป เหมือนพูดอะไรไม่ออก “หมอคะ ฉันกับคุณพ่อขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวหน่อย” นุศราเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ได้ครับ  เชิญตามมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของผมได้เลย” ดูเหมือนนายแพทย์หนุ่มก็พอจะเดาออกว่าหญิงสาวต้องการอะไร  เขาเดินนำหน้าออกไปจากห้องนั้นเงียบๆ โดยมีสองพ่อลูกเดินตามออกไปติดๆ   บริเวณห้องโถงด้านหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล กองทัพนักข่าวที่ติดตามเหตุการณ์ต่อเนื่องมาตั้งแต่งานแฟชั่น ก็มารอทำข่าวและรอสัมภาษณ์เกี่ยวกับอาการของนางแบบสาววัยรุ่นกันแน่นขนัด “เอ๊ะ นั่น ผู้หญิงคนนั้นที่เรากำลังสงสัยกันว่าเค้าเป็นอะไรกับฉายใช่รึเปล่า  ที่มีใครสักคนถ่ายรูปตอนเค้าเอายาดมให้ฉายก่อนฉายจะไปกับรถพยาบาลไว้น่ะ” “รู้สึกว่าจะเป็นนางแบบที่เดินแบบให้เจ๊ซันนี่ด้วยนะแล้วเค้ามาทำอะไรที่นี่  ไปขอสัมภาษณ์กันเถอะ เผื่อจะมีอะไรใหม่ๆน่าสนใจให้เขียนบ้าง” นักข่าวบันเทิงของหนังสือพิมพ์และนิตยสารวงการบันเทิงกับช่างภาพจำนวนหนึ่งชักชวนกันเข้าไปหาปุณณมีที่กำลังสอบถามข้อมูลอยู่ตรงเคาน์เตอร์ประสัมพันธ์  หญิงสาวมีท่าทาแปลกใจไม่น้อยเมื่อหันมาเจอกลุ่มนักข่าวรวมตัวกันยืนรออยู่ ขณะเดียวกันที่ด้านนอกทางเข้าโรงพยาบาลตุลยวัตกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างรีบๆจนไม่ทันระวังเกือบจะชนกับหญิงสาวคนหนึ่งเข้า “ขอโทษครับ” เขาพูดโดยไม่มองหน้าเธอด้วยซ้ำ “พี่ตุลใช่มั้ยคะ  นิดาเองค่ะ” “อ้าว น้องนิ  มาทำอะไรที่นี่ครับ” ชายหนุ่มหยุดยืนคุยทันทีที่หันมาเห็นว่าหญิงสาวคนนี้คือเพื่อนสนิทของปุณณมี “เพื่อนที่เป็นนักข่าวโทรตามน่ะสิคะ  เค้าจำได้ว่าใบปอเป็นเพื่อนกับนิ แล้วบังเอิญว่ามีนักข่าวคนนึงถ่ายรูปตอนใบปอเอายาดมให้ฉายที่ลานจอดรถไว้ได้ ทุกคนก็คุยกันสงสัยกันใหญ่เลยว่าใบปอเป็นใคร นิรีบโทรหาใบปอจะบอกว่าอย่าเพิ่งตามมาโรงพยาบาลแต่ก็ไม่ยอมรับสายเลย เลยว่าจะมาคุยกับเพื่อนเรื่องนี้แหละค่ะ มาเยี่ยมฉายกับคุณสิตางศุ์ด้วย” “งั้นก็รีบเข้าไปดูข้างในกันเถอะครับ  พี่ตามมาที่นี่เพราะเรื่องนี้เหมือนกัน  ป่านนี้ใบปอคงมาถึงและอยู่ข้างในแล้ว” สองหนุ่มสาวพากันเดินเข้ามาที่บริเวณหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล และภาพที่เห็นกลุ่มนักข่าวกำลังยืนรุมสัมภาษณ์ปุณณมีก็ทำเอาต้องหันมามองหน้ากันอย่างหนักใจ “โห  โดนถามเรื่องอะไรไปบ้างแล้วเนี่ยใบปอ ไปฟังใกล้ๆกันเถอะค่ะ พี่ตุล เผื่อจะพอช่วยอะไรได้บ้าง” เมื่อเดินเข้ามาใกล้รัศมีที่ได้ยินคำถามจากนักข่าว คำถามที่ได้ยินพอดิบพอดีก็คือ “คุณใบปอเห็น คุณฉายกับคุณสิตางศุ์ทะเลาะกันหรือมีปากเสียงกันบ้างรึเปล่าครับ  ทำไมอยู่ดีๆคุณฉายถึงเดินหนีแล้วปล่อยให้คุณสิตางศุ์วิ่งตามจนโดนรถเฉี่ยวได้” “แล้วคุณกับคุณฉายเคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนรึเปล่าคะ  ทำไมคุณถึงทราบว่าเค้ากลัวเลือดแล้วรีบวิ่งเอายาดมไปให้   สาเหตุที่คุณสิตางศุ์มีปัญหากับคุณฉายจริงๆแล้วเกี่ยวข้องกับคุณใบปอรึเปล่า” “ต้องรู้จักกันสิครับ  เพราะคุณใบปอเป็นคนพิเศษของผมเอง บ้านเราอยู่ใกล้กันมาตั้งแต่เด็กๆ  ก็เลยรู้จักกับน้องชายผมด้วย ถึงรู้ไงครับว่าเค้ากลัวเลือด คุณใบปอ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องอุบัติเหตุของคุณสิตางศุ์หรอกครับเพราะเธอเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อไม่กี่วันนี้เอง” น้ำเสียงหนักแน่นของชายหนุ่มที่ยืนฟังคำถามอยู่ดังขึ้นพร้อมๆกับที่เจ้าตัวเดินฝ่ากลุ่มนักข่าวเข้าไปยืนเคียงข้างหญิงสาวที่กำลังอึ้ง ตกใจ และปั้นหน้าไม่ถูก   “ขอโทษนะ ที่ตามมาช้า” ชายหนุ่มหันไปพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะยกแขนโอบไหล่เธออวดสายตานักข่าว “”อ๋อ  ที่แท้คุณใบปอก็เป็นแฟนกับคุณตุลยวัตนี่เอง” มีเสียงฮือฮาของบรรดานักข่าวตามมาทันทีกับภาพและข้อมูลใหม่ตรงหน้า  หลายคนรู้จักตุลยวัตมาตั้งแต่งานแถลงข่าวการแต่งงานของฉายะชาติกับสิตางศุ์ นอกจากนั้นเขายังมีชื่อเสียงในเรื่องของการเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยโดยร่วมลงทุนกับเพื่อน สร้างบริษัทรับออกแบบตกแต่งซึ่งกำลังมาแรงในช่วง 2-3 ปีมานี้ ในชื่อ บริษัท ออคโทเบอร์ เดคคอร์เรเตอร์ จำกัด อีกด้วย และทันทีที่มีคนเห็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ผู้เป็นบิดาของนางแบบสาวกับพี่สาวคนโตเดินออกมาปรากฏตัวให้เห็น ความสนใจก็มุ่งตรงไปยังทั้งสองคนจนไม่มีนักข่าวหลงเหลืออยู่อีกเลย มีเพียงตุลยวัตกับปุณณมีและนิดาที่ยังยืนอยู่ที่เดิม จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 02:00:01

ความคิดเห็นที่ 2 (ตอนที่ 11 ต่อ) “เอามือออกไปได้แล้ว” ปุณณมีบอกเสียงขุ่นพลางสะบัดแขนเขาออกไปจากไหล่ของเธอก่อนจะเดินหนีไปหานิดา “ตุลพูดกับนักข่าวแบบนั้นได้ไง เราเสียหายนะรู้มั้ย” “มันเป็นความคิดของฉันเองแหละใบปอ  แล้วแกก็ควรจะเข้าใจใหม่ซะนะว่า พี่ตุลเค้าช่วยไม่ให้แกต้องเสียหายต่างหาก  แกยังรู้จักนักข่าวบันเทิงพวกนี้น้อยไป  พรุ่งนี้เตรียมตัวเตรียมใจได้เลยว่ามีข่าวแกตามหน้าหนังสือพิมพ์คอลัมน์บันเทิงเกือบทุกเล่มแน่ๆ” ตุลยวัตยืนกอดอกฟังนิดาพูดเงียบๆ คล้ายไม่อยากจะแสดงความเห็นอะไร “แต่ว่า ที่ตุลพูดเมื่อกี้มันไม่จริงเลยนะ” “แล้วไงล่ะใบปอ  หรือแกอยากบอกพวกนักข่าวว่าแกเป็นแฟนเก่าที่ฉายตามงอนง้ออยู่ เลยทำให้ว่าแฟนคนปัจจุบันที่กำลังจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันนี้หึงจนหน้ามืด ไม่รู้จักระวังตัวโดนรถเฉี่ยวเอาน่ะ” ได้ยินนิดาอธิบายแบบนี้ ปุณณมีก็เถียงไม่ออก ไปไม่เป็นได้แต่ถอนใจอย่างเซ็งๆ “เอาเป็นว่า คืนนี้พวกเรากลับบ้านกันก่อนดีกว่านะ  พรุ่งนี้ทางฉายกับครอบครัวของคุณสิตางศุ์คงออกมาแถลงข่าวอย่างเป็นทางการอีกครั้ง แต่ที่รู้มาคร่าวๆก็ไม่ได้มีอาการสาหัสมาก นอกจากกระดูกขาหักต้องเข้าเฝือก” นิดาสรุปส่งท้าย ซึ่งทั้งตุลยวัตและปุณณมีก็พยักหน้าเห็นด้วย เพราะถึงตอนนี้แต่ละคนก็ทั้งเหนื่อยทั้งล้ากันเต็มที่แล้ว “กลับบ้านด้วยกันนะใบปอ มันดึกแล้ว อย่ากลับคนเดียวเลย น้องนิด้วย เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านเองครับ” ปุณณมีทำท่าเหมือนจะคัดค้าน แต่ก็ไม่ทันนิดาที่ชิงตอบก่อน “ดีเหมือนกันค่ะพี่ตุล  ขอบคุณมากนะคะ  ป่ะ ใบปอ กลับบ้านกัน” แล้วทั้งสองสาวก็เดินตามหลังชายหนุ่มไป พร้อมกับพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ด้วย เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเรื่อยๆ จนคนที่นอนหลับสบายอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นต้องเอามือควานหามันไปทั่วเตียงแล้วกดรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “ฮัลโหล นิ  มีอะไร” “นี่แกยังไม่ตื่นอีกเหรอ จะสิบโมงแล้วนะ  ลุกขึ้นมาเปิดโน้ตบุ๊คเข้าอินเตอร์เนตเดี๋ยวนี้เลย ใบปอ” ปุณณมีค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งพลางขยี้ตาอย่างง่วงงุน “แป๊บนึงนะ จะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ” หญิงสาวบอกแล้วเลื่อนตัวลงจากเตียงไปนั่งตรงโต๊ะข้างหน้าต่างห้องเปิดโน้ตบุ๊คเข้าอินเตอร์เนตตามที่เพื่อนบอกอย่างร้อนใจไม่แพ้กัน “เปิดลิ้งค์ที่ฉันส่งให้ทาง msn ดูสิ” พอคลิกที่ลิงค์ตามคำสั่งของนิดา  สิ่งที่เห็นก็แทบจะทำให้ปุณณมีหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ทำความรู้จักนางแบบสาวหน้าใหม่จากงานแฟชั่นวีคครั้งล่าสุด วิศวกรสาวสวย ที่เพิ่งจบการศึกษาระดับปริญญาโทจากประเทศญี่ปุ่นมาหมาดๆ ทายาทอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง  ปุณณมี  วโรปกรณ์  หลานปู่ของ ดร.ปรก  วโรปกรณ์  และที่สำคัญเธอยังเป็นหวานใจของ ตุลยวัต ตรัยรัตนะเทพ นักออกแบบตกแต่งภายใน เจ้าของรางวัลหนุ่มโสดแห่งปีจากการจัดอันดับของนิตยสารชื่อดังเมื่อปีที่แล้วอีกด้วย ก็ไม่แน่เหมือนกันว่า หลังงานแต่งงานมือกลองหนุ่มสุดหล่อแห่งวงไลท์บลูลูกชายบุญธรรมของครอบครัวตรัยรัตนะเทพแล้ว งานมงคลครั้งต่อไปจะเป็นคิวของพี่ชายหรือไม่ ต้องมาลุ้นกัน ถัดจากข้อความนั้นลงมาก็เป็นภาพจากงานเดินแบบของปุณณมีหลายๆภาพ ปิดท้ายด้วยภาพถ่ายคู่กับตุลยวัตที่โรงพยาบาลเมื่อคืน  และก็มีประวัติคร่าวๆของเธอ อีกเล็กน้อย เช่น วันเดือนปีเกิด การศึกษาตั้งแต่ระดับอนุบาล จนจบปริญญาโท คู่กับประวัติของตุลยวัตด้วย “มีแถลงข่าวของฉายด้วยนะ  กดลิ้งค์ที่เพิ่งส่งไปได้เลย” เสียงนิดาดังขึ้นข้างๆหูที่ถือโทรศัพท์ไว้ และปุณณมีก็ไม่รีรอที่จะกดเข้าไปอ่านรายละเอียด ก็ได้เห็นว่า มีทั้งเนื้อข่าวที่ถอดความจากคำพูดของฉายะชาติในการแถลงข่าวเมื่อตอนแปดโมงเช้า และมีเป็นคลิปวิดีโอด้วย ทว่าหญิงสาวก็เลือกที่จะอ่านอย่างละเอียดตั้งแต่ต้นจนจบ โดยไม่นึกอยากดูคลิปแม้แต่นิดเดียว “ทีนี้เห็นรึยัง ว่าถ้าพี่ตุลไม่เข้าไปช่วยแก้สถานการณ์ จะเป็นยังไง” ปลายสายถามขึ้นเหมือนรู้ว่าเธอกำลังอ่านถึงตรงไหนพอดี   "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมือที่สามแน่ใช่มั้ยคะ? ฉาย" "ไม่มีแน่นอนครับ  คงเป็นความเข้าใจผิดกันมากกว่า ถึงตอนนี้ทุกคนก็คงทราบตรงกันแล้วว่า คุณใบปอกับผมแค่รู้จักกันในฐานะเพื่อนบ้าน และในฐานะที่ผมเป็นน้องชายของคุณตุลของเธอด้วย  มันเป็นความบังเอิญครับที่เธออยู่ตรงลานจอดรถพอดีตอนเกิดเรื่อง ผมขอยืนยันอีกครั้งนะครับว่า จะยังมีงานแต่งงานของผมกับสิตางศุ์แน่นอน เพียงแต่ต้องเลื่อนออกไปเพื่อรอให้น้องหายดีก่อน ส่วนจะเป็นเมื่อไหร่นั้นจะแจ้งให้ทราบอย่างเป็นทางการอีกทีครับ” “ฉันไม่คิดว่า ฉันอยากจะเป็นข่าว แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีอะไรน่าสนใจเลยด้วย หลังจากวันนี้ฉันก็จะไปทำงานประจำของฉันตามปกติแล้ว ขอให้มันจบๆลงซะที” “ฉันเข้าใจ ว่าแกรู้สึกยังไง  ยังไงก็อย่าคิดมากนะ ใหม่ๆก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวสักพักข่าวมันก็ซาไปเอง ทำใจให้สบาย เดี๋ยวฉันต้องออกไปธุระข้างนอกแล้ว แค่นี้ก่อนนะ” หลังจากนิดาวางสายโทรศัพท์ไป ปุณณมีก็วางโทรศัพท์มือถือลงและอ่านเนื้อข่าวที่เหลือต่ออย่างสนใจ หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ได้อ่านคำยืนยันจากนายแพทย์ผู้ทำการรักษาว่า สิตางศุ์มีอาการบาดเจ็บเพียงจุดเดียวก็คือขาที่หักซึ่งต้องเข้าเฝือกเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนัก ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงเรียกคุ้นหูของป้าสา “คุณใบปอคะ คุณตุลมาหาค่ะ รออยู่ที่ห้องนั่งเล่น” หญิงสาวขมวดคิ้วนิดๆ นึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำหรือทำอะไรเลยตั้งแต่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาโดยนิดา “ค่ะ ป้า  บอกเค้านั่งรอไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูลงไป” เธอส่งเสียงร้องบอกแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำเข้าห้องน้ำไป ตุลยวัตนั่งไขว้ห้างเอนร่างพิงกับพนักเก้าอี้โซฟารับแขกตัวนุ่มด้วยท่าทางสบายๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ตรงหน้าก็มีสาคูไส้หมูกับน้ำส้มคั้นฝีมือป้าสาให้กินเล่นระหว่างรอหญิงสาวเจ้าของบ้าน  จนกระทั่งเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงพอดีร่างสูงเพรียวในชุดลำลองแบบอยู่บ้านสบายๆก็ค่อยๆเดินนวยนาดลงมาจากบันได้ ชายหนุ่มเห็นก็รีบคว้าหมอนอิงมากอดและหลับตาแกล้งทำเสียงกรนดังสนั่น เป็นภาพที่ขัดหูขัดตาคนเพิ่งเดินลงมายิ่งนัก “ก็ใครใช้ให้มารอล่ะ  ปกติเราก็อาบน้ำนานแบบนี้อยู่แล้ว ทีหลังก็บอกหรือนัดล่วงหน้าก่อนสิ” ปุณณมีบอกอย่างนึกหมั่นไส้ก่อนจะเอื้อมมือไปกระชากหมอนอิงออกจากตัวชายหนุ่มเหมือนอยากจะแกล้ง ตุลยวัตส่ายหน้าอย่างนึกขำเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นหญิงสาวกำลังค้อนขวับให้พอดี “ยังไม่ได้บ่นอะไรซักคำเลย  แค่รอจนหลับไปก็แค่นั้น ใบปอเป็นไงบ้าง เห็นข่าวเมื่อคืนรึยัง” หญิงสาวพยักหน้าโดยไม่ยอมมองสบตากับชายหนุ่ม นึกถึงข้อความในข่าวระว่างเขากับเธอก็ทำให้ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มตรงๆขึ้นมาเฉยๆ “ถ้าคุณลุงกับคุณป้าเห็นแล้วไม่สบายใจ เราจะมาอธิบายให้ฟังเอง คิดว่าท่านคงเข้าใจ พ่อกับแม่เราก็เหมือนกัน” “ก็ ไม่รู้สิ เดี๋ยวกระแสมันก็คงซาไปเองแหละ  เอ้อ ถามอะไรหน่อย เมื่อวานตุลไปงานเดินแบบด้วยเหรอ” คำถามแบบชวนเปลี่ยนเรื่องที่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เตรียมคำตอบไว้ ทำให้เขาออกอาการอ้ำๆอึ้งๆไปเหมือนกัน “อ๋อ คือว่า  คืออย่างนี้ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปหรอก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามี  พอดีก้อยได้บัตรมาจากเพื่อนเลยชวนเรากับพจน์ไปด้วยน่ะ  เราก็หวังไว้เต็มที่เลยว่าจะได้ดูเดินแบบชุดว่ายน้ำ จากสาวๆ  ที่ไหนได้  แต่ละชุดนี่มิดชิดแทบมองไม่เห็นแม้แต่หน้าแข้ง” ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงผิดหวังแบบไม่จริงจังนัก “ในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้แหละนะ  พวกผู้ชาย” คนฟังอดไม่ได้ที่จะค่อนขอด ทว่า ชายหนุ่มกลับยิ้มกว้างเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร แถมยังยอมรับแบบเต็มใจอีกด้วย “แน่นอน ของสวยๆงามๆ  ใครก็อยากดูกันทั้งนั้นแหละ ทีผู้หญิงยังชอบดูผู้ชายถอดเสื้อโชว์ซิกแพคเลย” “บ้า ไม่ใช่เราแล้วกัน  อย่าเหมารวม” ไม่พูดเปล่า หญิงสาวยังโยนหมอนอิงไปใส่ชายหนุ่มเมื่อเห็นแววตากรุ้มกริ้มของเขา  ตุลยวัตยิ้มขำกับอาการของคนตรงหน้า เริ่มใจชื้นขึ้นมาที่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ดูเครียดหรือคิดมากอย่างที่เขานึกเป็นห่วงจนต้องหาเรื่องมาดูอาการถึงบ้านแบบนี้   แต่ พอคิดถึงเรื่องที่หญิงสาวยังไม่รู้เกี่ยวกับพ่อของเธอ ชายหนุ่มก็มีสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาอีกครั้ง .. จบตอนที่ 11 จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 02:01:52

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีทุกๆคนค่ะ พบกันตอนดึก(มาก) อีกแล้วนะคะ  ป่านนี้ยังไม่ยอมหลับยอมนอน - -'' ตอบกระทู้ตอนที่แล้ว ... สงสารเด็กจัง ไม่ชอบฉายเลยค่ะ!!! อันหลังเป็นความรู้สึกที่รวมๆ มาจากตอนที่แล้ว (อ่านทันแล้วค่ะ) ย้อนไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าฉายอ่อนแอ มีอารมณ์ศิลปินมากเกินไป หวงก้าง ที่ผ่านมาทำตัวเองจะโทษใครได้ สรุปว่าไม่ชอบฉายค่ะ เพิ่งเห็นว่าลงเรื่องใหม่ค่ะ เลยเพิ่งได้อ่าน^^ จากคุณ : รพิชา <<< ไม่แปลกหรอกค่ะ ที่ไม่ชอบฉาย ยังไม่เห็นมีใครบอกว่าชอบฉายเหมือนกัน 55+ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะึึคะ  ^^ ตอนหน้าสิตางศุ์จะเป็นยังไงนี่ จากคุณ : อรุสา (npuiy) <<< ตอนนี้มีพูดถึงใ้ห้ทราบบ้างเล็กน้อย เดี๋ยวตอนหน้าชีมาเต็มแน่นอนค่ะ ><  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ จะแท้งหรือเปล่านี่ จากคุณ : ลูนาติก <<< แท้งไปแล้วค่ะ ><  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ ต้องแท้งสิหมอลู จะได้เป็นจุดที่ต้องตัดสินใจอีกไง จากคุณ : scottie <<< เป็นไปตามนั้นเลยค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ อารมณ์เหมือนเมียแต่งเลย 5555 ว่าแล้วก็เครียดกะนางร้ายจิงเชียว >< จากคุณ : :::อาราเร่::: <<< นางร้ายนี่หมายถึงใครคะ ฉายรึเปล่า ฮ่าๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ^^ เพิ่งได้มาอ่านค่ะ ต้องย้อนไปอ่านตั้งแต่บทแรกเสียแล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) <<< ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รู้สึกดีใจมาก ตามอ่านเรื่องในฝั่งฝันของคุณกุลธิดาเช่นกันค่ะ ^^ มายกมือแสดงตัวว่าตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ .. อิอิ รู้สึกว่าตัวละครเรื่องนี้น่าสงสารกันหมดทุกคน โกรธใครไม่ลงเลย จากคุณ : พาณิชย์ไม่สก๊อย <<< ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ทุกคนก็ีมีเหตุผลในสิ่งที่ตัวกระืืืืืทำลงไป ซึ่งบางครั้งก็ลืมคิดว่าจะส่งผลกระทบต่อคนอื่นเหมือนกันค่ะ ^^ อ่านตอนนี้แรกๆ นั่งคิดว่าถ้าตัวเอง เป็นใบปอนี่ มีหวังเดินเข้าไปขอต่อย หน้าฉายซะที อะไรฟร่ะ มีอย่างที่ไหน ตัวเองน่ะผิดพลาดไปเองแท้ๆ แต่มาพูดเหมือนโทษโชคชะตา โทษแต่คนอื่น แต่พออ่านตอนท้าย อารมณ์เปลี่ยนเลย จะมีอะไรเกิดขึ้นต่อเนี่ย แต่ฉายอ่อนแอจังอ่ะ แท้ที่จะวิ่งไปดู สิตางค์ กลับเข่าอ่อนซะงั้น แต่อย่างว่า กลัวเลือดนี่นะ (อารมณ์นี้ ฉายไม่มีมาดพระเอก เหลืออีกแล้วค่ะ) จากคุณ : makokchor <<< ฉายยังมีอีกหลายด้าน ที่ใบปอยังไม่รู้จักค่ะ  ตอนต่อๆไปจะเปิดเผยออกมามากขึ้นเรื่อยๆ  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ  ^^ ... ** ขอบคุณกิฟท์จากคุณ  makokchor, รพิชา, Mnemosyne, npuiy, ravio, ลูนาติก, นารีจำศีล, trenah, :::อาราเร่:::, kdunagin, สามปอยหลวง และ คุณนิชนันท์ ด้วยค่ะ:) แล้วพบกันใหม่ในตอนต่อไปนะคะ  ฝันดีค่ะ รักคนอ่านทุึกคน ;)) จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 02:16:54

ความคิดเห็นที่ 4 เหลือสิตางศุ์ สู้ๆ น้า คนอ่านจะเอาใจช่วย (แต่จริงๆ อย่าไปเอาเลยฉายเนี่ย) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 15:13:13

ความคิดเห็นที่ 5 สงสารสิตางศ์ค่ะ ได้ฉายมาแต่เขาก็ไม่ได้รักตัวเลย แถมอ่อนแอเกินไปอีกต่างหาก ใบปอก็น่าจะเห็นความดีของตุลย์บ้างน้า... ขอเม้นท์รวบยอดสองตอนนะคะ และคราวหน้าก็ดูท่าว่าจะเป็นแบบนี้อีก แหะๆ แต่มาอ่านทุกตอนแน่นอนค่ะ จากคุณ : นุ้ย (นารีจำศีล) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 17:55:46

ความคิดเห็นที่ 6 สบายตุลเลยสิงานนี้ อิอิ  ว่าแต่ให้หมอเก็บความลับเรื่องแท้งแน่ๆ ว่าแต่(อีกที)กลัวไม่ได้แต่งหรือกลัวอะไรน๊อ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 21:26:30

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นห่วงสิตางศุ์จังเลยค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 04:22:21

ความคิดเห็นที่ 8 และแล้วตุลก็เป็นพระเอกในสายตาคนอ่าน แต่พระเอกคนนี้ยังอาภัพเพราะนางเอกยังไม่รัก เพราะเจ้าตัวดันชอบแกล้ง แถมปากไม่ตรงกะใจ  ส่วนฉายก็กลายเป็นพระรองตกกระป๋องไปเรียบร้อย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:35:29