Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ชีวิตเรื่อยเปื่อยของข้าพเจ้า ติดต่อทีมงาน

ชีวิตเรื่อยเปื่อยของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ประเภทที่ถูกเรียกว่า หายใจทิ้งไปวันวัน บริโภคทรัพยากรโลกโดยไม่ก่อให้เกิดผลผลิต มีชีวิตโดยไม่มีใครมองเห็น แต่ข้าพเจ้าก็มีงานการทำเป็นหลักแหล่ง งานของข้าพเจ้าคือการเฝ้าดูโลกหมุนรอบตัวเอง ดูผู้คนใช้ชีวิตไปในแต่ละวัน

ข้าพเจ้าไม่เคยรู้ว่าใครเป็นเจ้านาย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตราบเท่าที่เงินเดือนยังคงถูกเติมเข้ามาในบัญชี ทุกเดือน ตรงเวลา ข้าพเจ้าก็จะทำหน้าที่ต่อไปให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ ด้วยการนั่งดูผู้คน โดยไม่ทำอะไรอื่น

หากมองชีวิตของผู้คนว่าหลากหลาย มันก็หลากหลายอย่างที่ว่า เพราะแต่ละคนล้วนไม่เหมือนกัน ทุกวินาทีในชีวิต ต่างเกิดขึ้นคนละตำแหน่งแห่งที่บนโลกใบนี้ ไม่มีใครอยู่ในสถานที่เดียวกัน ณ ห้วงเวลาเดียวกัน และในสภาพจิตใจดุจเดียวกันได้

แต่หากมองชีวิตของผู้คนว่าเหมือนกัน มันก็เหมือนกัน เพราะทุกชีวิตต่างมีความต้องการพื้นฐานที่เหมือนๆ กันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นใคร ในหนึ่งวันทุกคนต่างต้องตอบสนองทั้งความต้องการทางชีวิต และจิตใจให้กับตนเอง

ข้าพเจ้าเฝ้ามองโลกของพวกเขา แต่ละคนต่างมีโลกของตัวเองทีไม่เท่ากัน และในแต่ละช่วงเวลา โลกของพวกเขาเองก็ไม่เคยคงที่ บางครั้งมันอาจหดเล็กลงเหลือเพียงแค่รอบตัวตนของเขา ในขณะที่บางครั้ง มันอาจกว้างไกลไปจนสุดประสาทสัมผัสทั้งหมดที่พวกเขามีเลยทีเดียว

ข้าพเจ้าพบเห็นการปะทะชนกันระหว่างโลกเหล่านั้น บางครั้งมันจะประสานกันอย่างกลมเกลียวราบรื่น บางครั้งมันจะผลักดันกันเอง เหมือนเป็นแม่เหล็กต่างขั้วที่ไม่อาจเข้าใกล้ แรงดึง และแรงผลักเหล่านี้ต่างอยู่เหนือสิ่งที่เรียกว่าเหตุผล แต่ความจริงแล้วพวกมันล้วนมีเหตุผล คือเป็นเหตุที่เกิดจากจิต และผลที่เกิดจากใจทั้งสิ้น

ข้าพเจ้าได้เห็นโลกของพ่อแม่ ที่โอบล้อมโลกทั้งหมดของลูกเอาไว้ในยามที่อยู่ด้วยกัน โลกของคู่รักที่เชื่อมโยงเข้าหากัน โดยมีความแตกต่างอยู่ที่ขนาดของส่วนที่อยู่ร่วม กับส่วนที่เป็นของตนเอง

โลกของคนที่พยายามจะกลืนกินทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเข้าไปอยู่ภายในพื้นที่ของตน โลกที่พยายามหลีกหนีให้ห่างจากทุกสิ่ง โลกที่แข็งแกร่งราวกำแพงเหล็กกล้า และโลกที่เปราะบางราวกับเป่าขึ้นมาจากฟองสบู่

โลกหลากรูปแบบโคจรหมุนเวียนไปไม่จบสิ้น หากทุกครั้งที่พวกมันเกิดปฏิกิริยาต่อกัน จะสามารถก่อให้เกิดประกายแสงแม้เพียงน้อยนิด ทั่วทุกทิศคงพร่างพรายเต็มไปด้วยแสงไฟอันเจิดจ้า

ข้าพเจ้าคิดว่าพวกมันช่างน่าประหลาดนัก มิได้แตกต่างไปจากจักรวาลแห่งนี้เลยแม้แต่น้อย ดวงดาราน้อยใหญ่ หลากขนาด หลายรูปร่าง เคลื่อนที่ล่องลอยไปในความว่าง

ไม่แตกต่างจากอะตอมที่มีอนุภาคน้อยใหญ่ หมุนวนโคจรอยู่ท่ามกลางที่ว่างขนาดจิ๋ว ซึ่งไม่อาจมองเห็น หรือจินตนาการไปถึงได้

ไม่ว่าจะเป็นของที่ใหญ่โตไร้ที่สิ้นสุดอย่างจักรวาล หรือของที่เล็กจิ๋วไร้ที่สิ้นสุดอย่างอนุภาค หรือของที่จับต้องไม่ได้อย่างจิตใจ ทั้งหมดกลับเหมือนกันได้อย่างแปลกประหลาดในความรู้สึก ที่ไม่ใช่ความเข้าใจของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าเป็นเพียงมนุษย์เรื่อยเปื่อยคนหนึ่งเท่านั้น จึงไม่อาจขบคิดอะไรให้มากไปกว่านี้ เพราะจะเป็นการทำลายความเรื่อยเปื่อยในชีวิตของตนเองให้หมดสิ้นลงไป

จักรวาล โลก และ ชีวิต จะมีความหมายสิ่งใดซุกซ่อนอยู่หรือไม่ ข้าพเจ้าก็ไม่แน่ใจ เพราะข้าพเจ้าถูกว่าจ้างมา ให้ทำหน้าที่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือคอยเฝ้าดูพวกมันไปอย่างไร้จุดหมาย

ดังนั้นตราบเท่าที่เจ้านายยังคงจ่ายเงินเดือน ชีวิตของข้าพเจ้าก็จะยังคงเรื่อยเปื่อยต่อไปเช่นเดิม และความจริงแล้ว ข้าพเจ้าก็รู้สึกสงสัยอยู่เสมอมา ว่าตนเองจะสามารถไปทำการงานอันเป็นปกติเหมือนกับคนอื่นเขาได้หรือไม่

แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 54 13:16:29

จากคุณ : zoi
เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 10:27:41

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com