ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 12 “ตุล ถามอะไรหน่อยสิ” ตุลยวัตเลิกคิ้วนิดๆ กับสีหน้าท่าทางและน้ำเสียงที่ดูจริงจังราวกับมีเรื่องคอขาดบาดตายของคนถาม “ขาหัก หรือได้รับบาดเจ็บที่ขาเนี่ย มีเลือดออกมั้ย” นัยน์ตาดำขลับของปุณณมี มีแววครุ่นคิดและสงสัยอะไรบางอย่าง ตอนแรก ชายหนุ่มก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่พอลองนึกทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็เดาออกอย่างง่ายดายว่าเธอกำลังสงสัยอะไร และเขาก็รู้คำตอบเป็นอย่างดีด้วย    ทว่า ยังไม่ทันได้พูดหรือตอบอะไร เสียงโทรศัพท์มือถือของปุณณมีก็ดังขึ้น และเป็นนิดานั่นเองที่โทรเข้ามา “ฮัลโหล นิ ว่าไง” “ใบปอ เมื่อวานตอนคุณสิตางศุ์โดนรถเฉี่ยว แกเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรกเลยป่ะ” ปลายสายถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังตื่นเต้นกับอะไรสักอย่าง   “ฉันไม่ได้เห็นกับตาทันทีหรอก  คือตอนนั้นฉันเดินมาเกือบถึงรถอยู่แล้ว แล้วก็ได้ยินเสียงรถเบรกกับเสียงคนร้องเลยหันไปดู  ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นคุณสิตางศุ์ เค้าคงตามฉายที่ตามฉันมาอีกทีน่ะ  แต่ว่าฉันยังไม่ทันได้เข้าไปดูใกล้ๆเลย รถพยาบาลมาถึงเร็วมากๆ แล้วฉายก็เป็นลมพอดี ฉันเลยเอายาดมไปให้เค้าน่ะ” “ฉายเป็นลมเพราะเห็นเลือดใช่มั้ย  โห ฉันว่าแล้ว คนบ้านนี้เค้าปิดปากพยานกับพวกนักข่าวกันได้แบบรวดเร็วมากๆ  สุดยอดจริงๆ” ยิ่งฟังปุณณมีก็ยิ่งไม่เข้าใจและรู้สึกเหมือนเพื่อนอยากจะบอกเรื่องอะไรบางอย่างที่เธอยังไม่รู้ “หมายความว่าไงนิ” “นี่แกไม่สงสัยเลยเหรอ  ว่าทำไมอาการบาดเจ็บของคุณสิตางศุ์ถึงมีแค่อาการขาหักอย่างเดียว แล้วที่ฉายเป็นลมน่ะ  เลือดมันพุ่งออกมาจากกระดูกรึไง  เพื่อนนักข่าวของฉันบอกว่า พ่อกับพี่สาวคุณสิตางศุ์ใช้เงินปิดปากทุกคนได้หมด ทั้งหมอทั้งนักข่าว ข่าวบอกว่าพ่อเค้าไปเจรจากับนายกสมาคมนักข่าวบันเทิงด้วยตัวเองเลยล่ะ  แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ คนเห็นเหตุการณ์กันเยอะแยะถึงสื่อจะไม่ลงก็เถอะ  แต่ในอินเตอร์เนตนี่วิพากษ์วิจารณ์กันไม่มีชิ้นดีแล้ว แถมเป็นเรื่องจริงทั้งนั้นด้วย แบบนี้เค้าเรียกว่า ช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาปิด แท้ๆเลย” ภาพเหตุการณ์ที่เห็นกับตาตัวเมื่อวาน ย้อนกลับมาในความรู้สึกของปุณณมีอีกครั้ง  เธอจำได้ว่าเธอเห็นเลือดที่ไหลออกมาตรงจุดที่สิตางศุ์เสียหลักล้มลงไป  แต่ไม่เคยคิดหรือสงสัยเลยว่า มันจะมีสาเหตุมาจากสิ่งใดนอกจากคิดไปว่า เป็นบาดแผลจากการกระแทกกับพื้นหรือตัวรถยนต์  ความเป็นจริงที่ได้ฟังจากปากเพื่อนทำให้ถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ  บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่ได้รับรู้ “แกกำลังจะบอกฉันว่า คุณสิตางศุ์ท้องแล้วก็แท้งเหรอ” “ก็ใช่น่ะสิ  โอ๊ะ ความจริงฉันอยากคุยต่อนะ  แต่  เดี๋ยวฉันต้องรีบออกไปธุระแล้วล่ะ  ไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะ ใบปอ” หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไร จนกระทั่งเพื่อนเป็นฝ่ายกดวางสายไปก่อนแล้วถึงได้วางโทรศัพท์ลงข้างตัวเหมือนคนหมดแรง  ในขณะที่ตุลยวัตซึ่งคอยสังเกตท่าทีของเธอตั้งแต่รับโทรศัพท์จนวางสาย ก็มองอย่างเป็นห่วง “เรื่องที่เราถามตุลเมื่อกี้นี้  เราได้คำตอบแล้วล่ะ” สีหน้าของชายหนุ่มดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที หลังจากได้ฟัง   “น่าสงสารฉายกับคุณสิตางศุ์เนอะ  ไม่น่ามาเกิดเรื่องแบบนี้เลย  เป็นความผิดของเรารึเปล่านะ ที่เดินหนีฉาย ” “ไม่เอาน่าใบปอ   เรื่องนี้มันไม่มีใครผิดใครถูกทั้งนั้นแหละ มันเป็นอุบัติเหตุ ที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้วก็ต้องหาทางแก้ไขกันไป” ตุลยวัตพูดสวนกลับคำพูดของหญิงสาวอย่างเห็นใจ   “ใกล้เที่ยงแล้ว หิวรึยัง ออกไปหาอะไรกินข้างนอกกันมั้ย” ปุณณมีเหลือบไปมองนาฬิกาที่ผนังทันทีที่ได้ยินคำชวนของเขา  ตอนนี้ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงครึงแล้ว และตั้งแต่ตื่นมาเธอก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย นอกจากน้ำเปล่าแก้วเดียว หันไปมองสบตาคนชวนที่มองตอบแบบยิ้มๆ อยู่ดีๆ  ก็ทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “หิวแล้วเหมือนกัน แต่ไม่อยากออกไปทานข้างนอกนะ  ตุลว่างมั้ย รีบไปไหนรึเปล่า  รบกวนอะไรหน่อยสิ” ตุลยวัตทำหน้างงๆ เล็กน้อย คราวนี้เขาเดาใจไม่ออกจริงๆ ว่าหญิงสาวจะมาไม้ไหน จึงแกล้งตอบอย่างนึกสนุกไปว่า “หือ? รบกวนอะไร  อย่าบอกนะ ว่ารบกวนมารักกันน่ะ” หญิงสาวถอนใจพลางส่ายหน้าอย่างปลงๆ   “อย่ามัวแต่พูดเล่นน่า ยิ่งหิวๆอยู่” ชายหนุ่มแอบค้านในใจว่า ไม่ได้พูดเล่นซะหน่อย “โอเคๆ  มีอะไรก็ว่ามา  เราไม่ได้มีงานรีบด่วนอะไร ว่าจะเข้าไปบริษัทอีกทีช่วงเย็นๆเลย”   “คือ เราอยากให้ตุลทำหัวหอมทอดให้หน่อยน่ะ  อยากทานมากเลย  รู้ป่ะว่าตอนอยู่ญี่ปุ่น เราอยากทานมากๆจนลองผิดลองถูกทำด้วยตัวเอง แต่มันไม่ได้เรื่องเลย  ทำไมไม่อร่อยเหมือนของตุลก็ไม่รู้  นี่เราก็ตั้งใจว่า กลับมาเมื่อไหร่ จะต้องขอให้ตุลทำให้ทานอีก  พอดีเลย วันนี้โอกาสเหมาะมาก” ตุลยวัตได้ฟังแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างนึกขำ “นี่ อยากกินถึงขนาดลงมือทำเองด้วยเหรอ  แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ตอนกลับมาตอนปิดเทอมก่อนนู้น จะได้สอนให้ มันไม่ได้ยากอะไรเลย แค่มีสูตรลับนิดหน่อย  คราวนี้ถ้าจะให้เราทำ คงต้องไปที่บ้านเรานะ” “อ้าว ทำไมล่ะ ทำในครัวที่นี่ไม่ได้เหรอ” “ไม่รู้สิ มันไม่เหมือนทำครัวบ้านตัวเองน่ะ  เดี๋ยวทำไม่อร่อยไม่รู้นะ” ปุณณมีรีบพยักหน้าตกลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “เป็นพ่อครัวที่เงื่อนไขเยอะจริง  ก็ได้ๆ  ไปบ้านตุลก็ได้” ชายหนุ่มยิ้มกว้างอย่างยินดีและเป็นฝ่ายลุกขึ้นเดินนำหน้าไป  ทั้งสองเดินอ้อมมาด้านหลังบ้าน ซึ่งมีส่วนที่เป็นห้องครัวแยกออกมา  ระหว่างทางเดินถนนโรยกรวดที่ทอดยาว สายตาของปุณณมีก็พลันมองไปเห็นกระถางต้นไม้ที่แขวนอยู่ตรงซุ้มไม้เลื้อยข้างบ้านชายหนุ่มเข้า หญิงสาวชะงักและเปลี่ยนทิศทางการเดินไปใกล้ๆ บริเวณซุ้มไม้เลื้อย สายตาที่จับจ้องไปยังกระถางไม้ประดับใบสีเขียวรูปหัวใจเป็นประกายสดใสผิดกับตอนที่อยู่ในบ้านลิบลับ “นี่ต้นโฮย่าของเราใช่มั้ยตุล มันยังไม่ตายเหรอ” ตุลยวัตอมยิ้มแล้วก็เดินมายืนเคียงข้างหญิงสาว “ถามแบบนี้ดูถูกกันชัดๆ เราต้องรักษาหัวใจของเราอย่างดีสิ จะปล่อยให้ตายได้ไง” คำพูดหนักแน่นของเขาทำเอาหญิงสาวถึงกับหันขวับมามองด้วยสายตาประหลาดใจ “คือ เราหมายถึงใบของโฮย่าที่มันดูคล้ายๆรูปหัวใจไง เราก็เลยต้องดูแลหัวใจเราหน่อย  เราพูดอะไรผิดไปตรงไหนเหรอ ไม่เห็นต้องทำหน้างงเลย” เขารีบพูดกลบเกลื่อนและเสมองไปทางอื่นเหมือนไม่ค่อยกล้าสบตากับเธอเท่าไหร่นัก  ปุณณมีหันกลับไปมองต้นโฮย่าอีกครั้ง คล้ายไม่ได้ติดใจอะไรกับคำพูดชายหนุ่มมากนัก เพราะปกติเขาก็ชอบพูดจาแบบพูดเล่นพูดจริงก็ฟังแล้วแยกแยะไม่ออกแบบนี้อยู่บ่อยๆ   ในใจลึกๆก็ปฏิเสธความรู้สึกตัวเองไม่ได้ว่า ทั้งดีใจและแปลกใจไม่น้อยที่ได้กลับมาเห็นว่าต้นไม้ที่เธอซื้อให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อน ซึ่งเป็นช่วงที่เธอกลับมาเมืองไทยพอดี เขาจะดูแลรักษามันเป็นอย่างดี ถึงวันนี้  ทั้งๆที่มันเป็นเพราะความบังเอิญจากตอนที่ไปเลือกซื้อต้นไปตกแต่งสวนในบ้านกับครอบครัว และผู้เป็นพ่อก็แนะนำให้ซื้อต้นไม้สักต้นเป็นของขวัญวันเกิดให้ชายหนุ่ม ตอนที่เธอบ่นเชิงปรึกษาว่านึกไม่ออก ไม่รู้จะให้อะไรเขาดี ซึ่งในเวลานั้นแทบไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าใบมันคล้ายๆรูปหัวใจจนกระทั่งกลับมาบ้านและฉายะชาติก็ทัก ทั้งยังเล่าถึงความหมายกับความนิยมในการให้ของขวัญเป็นต้นไม้ชนิดนี้แทนความในใจอีกด้วย  แต่เขาและเธอต่างก็เข้าใจกันดีว่า มันเป็นการให้ต้นไม้เป็นของขวัญกับเพื่อนเท่านั้น ไม่ได้มีนัยยะแอบแฝงใดๆ   “นี่ จะชื่นชมมันอีกนานมั้ย  ไม่หิวแล้วเหรอ เอ๊ะ หรือว่าจะเอาใบโฮย่าไปชุบแป้งทอดกินแทนหัวหอมดี  น่าอร่อยออกนะ  สนป่ะ” “จะบ้าเหรอตุล  มันกินได้ที่ไหนล่ะ  รอแค่นี้ทำบ่นอีกและ“ หญิงสาวหันมาค้อนขวับกับคำพูดของเขา แล้วก็รีบเดินตรงเข้าไปทางห้องครัวโดยมีชายหนุ่มตามไปติดๆ “แล้ว น้าน้อยไม่อยู่เหรอ ทำไมบ้านเงียบๆ” เธอถามเมื่อเข้ามาในครัวและไม่เห็นวี่แววของแม่บ้านของที่นี่ “ตอนก่อนเราไปหาใบปอที่บ้าน แกขอไปซื้อของใช้ที่ซุปเปอร์มาเก็ตน่ะ  ไม่รู้จะกลับมาตอนไหนเหมือนกัน” ชายหนุ่มตอบพลางเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อเตรียมสิ่งของที่จะนำมาทำ หัวหอมทอด ตามความต้องการของหญิงสาว จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 00:57:48

ความคิดเห็นที่ 2 (ตอนที่ 12 ต่อ)   “โชคดีนะเนี่ย มีหอมใหญ่เหลืออยู่ตั้งสองหัว  แถมยังมีข้าวผัดปูที่น้าน้อยทำไว้ให้ด้วย ถ้าใบปอหิวจะกินข้าวผัดรองท้องไปก่อนก็ได้นะ” “ไม่เป็นไร  เราอยากรอหัวหอมทอดมากกว่า  ว่าแต่จะให้เราช่วยอะไรก็บอกนะ“ “สนใจอยากลองเรียนทำไปด้วยกันมั้ยล่ะ  เดี๋ยวสอนให้” ตุลยวัตคุยไปก็เดินเปิดตู้โน้นตู้นี้หาของอย่างคล่องแคล่ว  ชายหนุ่มเรียนรู้ที่จะลองทำอาหารชนิดนี้ ก็เพราะกิจกรรมวันแม่ตอนเรียนมัธยมปลาย ตอนนั้นอาจารย์ประจำชั้นของเขาให้เด็กนักเรียนทุกคนคิดในหัวข้อที่ว่าจะทำอะไรเพื่อแม่ด้วยฝีมือตัวเอง และนำมารายงานหน้าชั้น  หัวหอมทอดเพื่อแม่ของเขาจึงเป็นที่กล่าวถึงจากในบ้านลามไปถึงข้างๆ บ้าน และพอทุกคนได้ลองลิ้มชิมรส ก็พากันชื่นชมและติดใจในความกรอบ หอม อร่อย กันถ้วนหน้า โดยเฉพาะปุณณมี ที่เวลาครอบครัวของเธอถูกชักชวนมาร่วมทานอาหารกับครอบครัวของเขา เมนูนี้ก็มักจะถูกขอให้ทำอยู่บ่อยๆ “ก็อยากจะทำเป็นอยู่หรอกนะ แต่คิดไปคิดมา ยังไงก็คงทำอร่อยสู้ของตุล ไม่ได้อยู่ดี ให้ตุลทำให้นั่นแหละ ดีแล้ว” “เราไม่ได้ทำให้ฟรีๆนะ  บอกไว้ก่อน ต้องมีของตอบแทนกันนิดหน่อย” ชายหนุ่มหันมาตอบด้วยแววตาเจ้าเล่ห์  ทำเอาหญิงสาวเริ่มทำหน้าตึง “อะไรอีกล่ะ  เอะอะอะไรก็คิดเป็นเงินเป็นทองไปหมดเลยนะ  จะงกไปถึงไหน” “ใครว่าเราจะคิดค่าตอบแทนเป็นเงินล่ะ” เขาพูดยิ้มๆ เหมือนกำลังอารมณ์ดีเต็มที่ แล้ววางถุงแป้งทอดกรอบที่ถือไว้ลงบนตะก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนกอดอกมองเขาอย่างงงๆ “ใบปอให้เราทำหัวหอมทอดให้ ก็ต้องตอบแทนด้วยการให้เรา หอม” เข้าเน้นเสียงตรงคำสุดท้าย แววตาที่มองสบตาหญิงสาวนั้นทอประกายวิบวับ  ปุณณมีอ้าปากนิดๆ และต้องใช้เวลาเกือบนาที กว่าจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด “ขำตายแหละ  เลิกพูดเล่น เลิกทะลึ่ง เลิกทำหน้าทำตากวนประสาท แล้วรีบไปทำหัวหอมทอดให้เราได้ซะที หิวจนจะกินควายได้ทั้งฝูงแล้ว” ตุลยวัตแกล้งถอนใจแรงๆ  อย่างผิดหวัง   “ผู้หญิงอะไร  ฟังคำพูดคำจาเข้า ความสวยไม่ช่วยอะไรจริงๆ ก็บอกไปแล้วว่าถ้าหิวให้กินข้าวผัดไปก่อนก็ไม่เชื่อ” เขาบ่นพึมพำเบาๆ ขณะหันหลังเดินกลับไปตรงที่วางของเตรียมไว้ “บ่นอะไรน่ะ  ได้ยินนะ” “น่าน  หูดีได้อีก   ถ้าหิวมากก็ต้องช่วยกันหน่อยแล้วแหละครับคุณปุณณมี  เดี๋ยวใบปอช่วยเตรียมกะทะกับน้ำมันให้เราหน่อยแล้วกัน  หาๆดู ของอยู่ในตู้นี่แหละ” ปุณณมีไม่โต้ตอบอะไรอีก แต่ก็มองไปรอบๆตัว เพื่อหากะทะกับขวดน้ำมันปาล์ม และทำตามคำขอของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ  ตุลยวัตยืนนิ่งมองหญิงสาวและลอบถอนใจกับตัวเองเบาๆ  ยิ่งเธอทำเหมือนเข้มแข็งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันกลับยิ่งทำให้เขาเป็นห่วงความรู้สึกเธอเหลือเกิน แต่ไหนแต่ไรมา หญิงสาวก็ดูเป็นคนแข็งนอกอ่อนในอยู่แล้ว และก็ไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น ถ้าไม่ใช่คนที่สนิทหรือเชื่อใจจริงๆ และครั้งนี้ก็เช่นกัน นัยน์ตาดำขลับแสนหวานคู่นนั้น นับวันจะยิ่งหม่นแสงลงไปทุกที  แล้วต้องรออีกนานแค่ไหนนะ  กว่าเขาจะได้เห็นนัยน์ตายิ้มได้ที่ใฝ่ฝันถึงอีกครั้ง นุศรานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยสีหน้าเครียดจัดระหว่างที่นั่งเฝ้าน้องสาวอยู่ในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาล เสียงไอเบาๆ จากคนที่นอนอยู่ทำให้หญิงสาวต้องรีบพับหนังสือพิมพ์วางลงแล้วลุกไปใกล้ๆเตียงคนป่วยพร้อมกับจับมือเย็นเฉียบของสิตางศุ์ไว้แน่น “พี่ฉาย ” สิตางศุ์เรียกชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแหบแห้งและค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมามองรอบตัวอย่างยากลำบาก “พี่นุศ   พี่ฉายล่ะคะ  สิตางศุ์ฝันเห็นพี่ฉายกับ กับลูก  พี่ฉายมาหาสิตางศุ์บ้างรึเปล่า” นุศราจับมือน้องสาวแน่นขึ้น สายตายังคงมองใบหน้าซีดเซียวไร้เรี่ยวแรงด้วยความสงสารจับใจ “แฟนเธอ เค้ามีมินิคอนเสิร์ตที่ต่างจังหวัด จะเลื่อนหรือไม่ไปก็ไม่ได้ด้วย  มันเป็นงานที่เค้าต้องรับผิดชอบ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับมาแล้วล่ะ  ก่อนไป เค้ายังแวะมาหาเธออยู่เลย แต่เธอยังหลับอยู่” “จริงเหรอคะ  พี่นุศไม่ได้โกหกแน่นะคะ” สิตางศุ์ถามอย่างไม่แน่ใจ  ถ้าไม่ได้เห็นว่าเขาด้วยสายตาตัวเอง เธอก็ไม่อยากเชื่ออะไรใครทั้งนั้น เมื่อตอนเช้าตรู่ ก็ตื่นมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของชายคนรักเลย “พี่จะโกหกเธอให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ” “พี่นุศ สิตางศุ์กลัว กลัวพี่ฉายจะไม่ยอมแต่งงาน ตอนนี้แฟนเก่าพี่ฉายกลับมาจากเมืองนอกแล้ว  แล้วเราสองคนก็ไม่มีพันธะอะไรให้ต้องแต่งงานกันอีกต่อไป พี่นุศกับคุณพ่อ ต้องช่วยสิตางศุ์นะคะ” หญิงสาวพูดพลางจับแขนพี่สาวแน่น ตั้งแต่เด็กจนโต ชีวิตของเธอก็มีแต่ผู้เป็นพ่อกับพี่สาวที่อายุห่างกัน 10 ปี คนนี้คอยดูแลและให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอปรารถนามาโดยตลอด ไม่เคยมีปัญหาอะไรที่ทั้งสองคนช่วยเธอไม่ได้ คงเป็นเพราะตอนเธอเกิดมาได้ไม่ถึงปี มารดาซึ่งเป็นอดีตนักแสดงระดับนางเอกแถวหน้าของวงการบันเทิงก็มาจากไปด้วยโรคร้าย พ่อกับพี่สาวจึงทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อทดแทนความรักที่ขาดหายไป และถึงแม้ทั้งสองจะไม่เห็นด้วยกับการที่เธอจะเข้าสู่วงการมายาตามคำชักชวนของเพื่อนแม่ซึ่งเคยเป็นนักแสดงมาก่อนแต่ในปัจจุบันผันตัวเองมาทำนิตยสารแฟชั่น  แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความต้องการและความฝันอยากเป็นนางแบบของหญิงสาว ยอมให้ทำงานวงการในที่สุด “ที่เธอต้องเป็นแบบนี้  เพราะแฟนเก่าของเค้าเหรอ  ไหนเล่าให้พี่ฟังแบบละเอียดๆอีกครั้งได้มั้ย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” น้ำเสียงของนุศราแฝงความรู้สึกเจ็บแค้นแทนน้องสาวอย่างไม่ปิดบัง “ก็ตอนงานเดินแบบเลิกแล้ว พี่ฉายก็มาที่หลังเวที สิตางศุ์ก็หลงดีใจ คิดว่าพี่ฉายจะมาหา มารับกลับด้วยกัน แต่จริงๆแล้ว เค้ามาตามหาแฟนเก่าเค้า แล้วเรื่องอะไรสิตางศุ์จะยอม พอตามเค้าไปมันไม่ทันระวังก็เลยเป็นแบบนี้แหละค่ะ” พูดจบสิตางศุ์ก็ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ เมื่อคิดถึงความสูญเสียที่เกิดขึ้น “แล้วเรื่องนี้มีนักข่าวรู้มั้ยคะ   ข่าวพูดถึงเรื่องนี้ว่าไงบ้าง สิตางศุ์ขออ่านหนังสือพิมพ์ได้มั้ยคะพี่นุศ” “เธออย่าเพิ่งเป็นห่วงเรื่องนั้นเลยน่า  รักษาตัวเองให้ดีๆก่อนเถอะ รับรองว่า ไม่มีข่าวเสื่อมเสียใดๆแน่นอน พอขาหายเป็นปกติดี เธอก็จะออกไปทำงานได้ตามปกติแล้วล่ะ ส่วนเรื่องแต่งงาน พี่กับคุณพ่อคุยกันแล้วว่า คงต้องแล้วแต่เธอว่าจะเอายังไง จะยกเลิกรึเปล่า” “ไม่นะคะ พี่นุศ  ไม่ยกเลิกเด็ดขาด สิตางศุ์รักพี่ฉาย แล้วก็จะแต่งงานกับพี่ฉายคนเดียว” “ทั้งที่เค้ายังรักแฟนเก่า และไม่มีท่าทีว่าจะลืมหรือตัดขาดได้น่ะเหรอ” นุศราพูดเสียงเย็น ทั้งสงสารน้องทั้งแค้นใจในสิ่งที่ฉายะชาติทำเหมือนสิตางศุ์ไม่มีค่าอะไรเลย “งั้น พี่นุศกับคุณพ่อก็ต้องช่วยสิตางศุ์นะคะ  อย่าให้พี่ฉายไปยุ่งกับเค้า แล้วก็อย่าให้เค้ามายุ่งกับพี่ฉายอีก พี่ฉายต้องรักแต่สิตางศุ์คนเดียว” หญิงสาวพูดพลางเขย่าแขนพี่สาวอย่างเอาแต่ใจ  นุศราจับมือน้องสาวตอบอย่างให้ความเชื่อมั่น “พี่ต้องช่วยเธออยู่แล้วล่ะ  อย่ากลัวไปเลย สองคนนั้น จะไม่มีทางได้กลับมาสมหวังกันง่ายๆแน่ๆ สบายใจได้ นอนพักผ่อนดีกว่านะ อย่าเพิ่งคิดอะไรให้มันรกสมองเลย” “นี่นุศ  ถ้าสิตางศุ์หายดีแล้ว เราไปทำบุญให้เค้ากันนะคะ” นึกถึงชีวิตน้อยๆที่เพิ่งสูญเสียไปหญิงสาวก็มีน้ำตาคลออย่างห้ามไม่อยู่ วินาทีแรกที่ตื่นมารับรู้ว่าชีวิตอีกชีวิตได้จากไปแล้ว จนถึงตอนนี้เธอก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองตัวเองไม่ได้ว่า รู้สึกอย่างไรกันแน่ระหว่างเสียใจกับโล่งใจ นุศรายืนมองจนแน่ใจว่าน้องสาวนอนหลับแน่แล้วก็เดินกลับมานั่งที่โซฟาอย่างเดิม ในใจยังคงคิดทบทวนถึงปัญหาที่เกิดขึ้นกับน้องสาวที่เธอกับบิดามอบความรัก มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีที่สุดให้มาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต แต่พอผู้ชายคนนั้นเข้ามา ชีวิตของสิตางศุ์ก็มีแต่ความวุ่นวาย และไม่มีความสุข ความสดใสหลงเหลืออีกเลย มีแต่จะเลวร้ายลงไปทุกวัน  ผู้ชายคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าและความรักที่น้องสาวเธอมอบให้เลย “ถ้าน้องสาวฉันไม่มีความสุข  แกก็อย่าหวังว่าชีวิตแกจะพบความสุขเลยนะ ฉายะชาติ  ฉันไม่มีทางปล่อยให้แกกับแฟนเก่าของแกได้สมหวังกันแน่  พวกแกจะต้องเจ็บมากกว่าที่น้องสาวฉันต้องเจ็บเป็นร้อยเท่า” . จบตอนที่ 12 ปล.ภาพหัวหอมทอดค่ะ  ฝีมือตุลคงประมาณนี้แหละ ^^  (ขอบคุณภาพจาก Google นะคะ) จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 01:00:22

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีตอนดึกค่ะ ทุกคน กำลังโพสคุยไปหาวไป - -'' ใกล้จะได้เวลานอนเต็มที ตอบกระทู้ตอนที่แล้ว เหลือสิตางศุ์ สู้ๆ น้า คนอ่านจะเอาใจช่วย (แต่จริงๆ อย่าไปเอาเลยฉายเนี่ย) จากคุณ : scottie <<< อาการทางกายไม่ค่อยน่าเป็นห่วงค่ะ แต่ทางด้านจิตใจนี่ค่อนข้่างน่าเป็นห่วงนิดนึ่ง  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ สงสารสิตางศ์ค่ะ ได้ฉายมาแต่เขาก็ไม่ได้รักตัวเลย แถมอ่อนแอเกินไปอีกต่างหาก ใบปอก็น่าจะเห็นความดีของตุลย์บ้างน้า... ขอเม้นท์รวบยอดสองตอนนะคะ และคราวหน้าก็ดูท่าว่าจะเป็นแบบนี้อีก แหะๆ แต่มาอ่านทุกตอนแน่นอนค่ะ จากคุณ : นุ้ย (นารีจำศีล)  <<< อาจจะไม่เห็นว่านั่นคือความดีก็ได้มั้งคะ 55+ คอมเม้นท์ตามความสะดวกเลยค่ะึคุณนุ้ย  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ สบายตุลเลยสิงานนี้ อิอิ  ว่าแต่ให้หมอเก็บความลับเรื่องแท้งแน่ๆ ว่าแต่(อีกที)กลัวไม่ได้แต่งหรือกลัวอะไรน๊อ จากคุณ : :::อาราเร่::: <<< น่าจะเป็นเพราะ กลัวเสียชื่อเสียงมากกว่ามั้งคะ ส่วนตุลก็ไม่รู้ว่าจะสบายหรือลำบากกว่าเดิมกันแน่ 55 ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ^^ เป็นห่วงสิตางศุ์จังเลยค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) <<< มีพ่อกับพี่สาวคอยดูอย่างดี สบายหายห่วงค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ และแล้วตุลก็เป็นพระเอกในสายตาคนอ่าน แต่พระเอกคนนี้ยังอาภัพเพราะนางเอกยังไม่รัก เพราะเจ้าตัวดันชอบแกล้ง แถมปากไม่ตรงกะใจ  ส่วนฉายก็กลายเป็นพระรองตกกระป๋องไปเรียบร้อย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก <<< ฮ่าๆ นอกจากจะเป็นพระเอกในสายตาคนอ่านแล้ว ต้องลุ้นให้เป็นพระเอกในสายตานางเอกด้วยค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^ ** ขอบคุณกิฟท์จากคุณmakokchor, npuiy, ravio, Mnemosyne, สามปอยหลวง, นารีจำศีล, :::อาราเร่:::, Friday Story, ลูนาติก, trenah และคุณ นิชนันท์ ด้วยนะคะ :) .... ปิดท้ายด้วยภาพต้นโฮย่า คิดว่าหลายๆคนน่าจะำพอรู้จักกันบ้างนะึคะ (ขอบคุณภาพจาก Google) สำหรับคืนนี้ นอนหลับฝันดีทุกคนค่ะ พบกันใหม่ตอนในตอนถัดไป ;)) แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 54 01:14:12 จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 01:13:46

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาแปะชื่อค่ะ ตอนที่แล้วยังไม่ได้อ่านเลย ^^" จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 01:27:26

ความคิดเห็นที่ 5 นุศจะทำยังไงน้า จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 04:10:15

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังจะถามเลยค่ะว่าต้นโฮย่ารูปร่างหน้าตาเป็นยังไง พอเลื่อนลงมาก็เห็นรูปเสียก่อน ใบเหมือนหัวใจจริงๆ ด้วยค่ะ ที่บ้านมีดอกไม้รูปหัวใจด้วยค่ะ แต่เป็นหัวใจประเภทเศร้าหน่อย เพราะชื่อของมันคือ Bleeding Heart จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 07:56:58

ความคิดเห็นที่ 7 พ่อกับพี่สาวคุณสิตางศุ์ใช้เงินปิดปากทุกคนได้หมด ทั้งหมอทั้งนักข่าว อ่านตรงนี้แล้วแหม่งๆ เพราะโดยจรรยาบรรณของแพทย์แล้วต้องรักษาความลับของผู้ป่วย จึงไม่น่าที่จะกลัวว่าแพทย์จะไปโพนทนาว่าผู้ป่วยแท้ง จนถึงกับต้องใช้เงินปิดปาก แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 54 08:38:53 จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 08:38:17

ความคิดเห็นที่ 8 มาตอบคุณหมอลูอย่างด่วน >< ขอชี้งแจงว่า คำพูดประโยคนั้น ตัวละครที่เป็นคนพูด(นิดา)เองค่อนข้่างจะมีอคติกับครอบครัวนี้ และก็มองว่า วิธีแก้ปัญหาของครอบครัวนี้คือใช้เงินปิดข่าวเพื่อปกป้องชื่อเสียงของลูก คำพูดว่า ทั้งหมอ ทั้งนักข่าว ก็อาจจะเป็นการคาดเดาของเจ้าตัว เพราะฟังเขาเล่ามา ไม่ได้รับรู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงอย่างไร จากตอนที่แล้วคือตอนที่11 จะมีตอนที่ พ่อกับพี่สาวของผู้ป่วยขอคุยกับหมอตามลำพัง ซึ่ง มีความเป็นไปได้ว่า อาจจะเสนอเงินค่าตอบแทนให้ เพื่อให้ปกปิดว่าผู้ป่วยแท้ง โดยไม่ทราบว่า โดยจรรยาแพทย์ แพทย์ก็จะไม่เอาไปโพนทนาหรือบอกต่อ (ตามที่คุณหมอลูบอกไว้ด้่านบน) หรืออาจจะไม่ได้เสนอเงินให้ แต่ขอร้องในฐานะที่เป็นคนรู้จักคุ้นเคยกันก็ได้ค่ะ   ไม่ได้มีเจตนาจะเขียนโดยไม่ได้คำนึงถึงจรรยาบรรณแพทย์นะคะ ต้องขอโทษในความผิดพลาดจรงนี้ด้วยค่ะ ถ้าทำให้คุณหมอลูนาติกและทุกคนที่เข้ามาอ่านอาจจะรู้สึกไม่ดี   ต่อไปจะระมัดระวังให้มากขึ้นค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ติดตามอ่านและก็คอยให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ด้วยค่ะ :) จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 12:06:40

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัยจะเข้าใจความหมายของพระรองกับตัวร้ายสลับกันนะเนี่ย ฮี่ๆ เลยไม่ได้รู้เคล็ดลับของหอมทอด จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 19:50:21

ความคิดเห็นที่ 10 ตะก่อน คืออะไรอ่ะคะ ใช่ตะแกรงร่อนหรือเปล่าคะ พี่ตุลนี่ปากแข็งได้โล่จริงๆ เลยอ่ะ ตกลงฉายไม่ใช่พระเอก ไม่ใช่พระรองด้วย แต่เป็นตัวร้ายเลยใช่ป่ะ รู้สึกมีด้านมืดเยอะเกิน จากคุณ : makokchor เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 20:33:35

ความคิดเห็นที่ 11 เอาล่ะสิพี่นุศโกรธแทนน้องสาวแล้ว (ก็น่าโกรธจริงๆ นั่นแหละค่ะ) ตุลย์รีบทำคะแนนด่วนๆ ก่อนที่นายฉายจะหาทางชิ่งจากสิตางศุ์ กลับมาหาใบปอ และหวังว่านางเอกเรา จะไม่ใจอ่อนนะคะ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 16:07:49

ความคิดเห็นที่ 12 ผู้หญิงแบบสิตางค์นี่น่าสงสารเนอะ พวกหาความสุขให้ตัวเองไม่เป็น อิอิ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 19:40:22