คุยกันก่อนจ้า...
งานเขียนชิ้นนี้...ปอมเลือกที่จะแบ่งเป็น สองภาค..
ภาคแรก : เป็นเพลงพวงมาลัย
เขียนความรู้สึกตอนที่ต้องเข้าครัวครั้งแรก......ด้วยความที่ฝีมือการบ้านการเรือน รวมทั้งการครัว ที่ถ้าให้คะแนนคงติดลบ... แต่เมื่อวันเวลาแห่งการอยู่รอดเข้ามาถึง...อะไรไม่เคย...ก็ต้องลอง ถ้าเพื่อนๆ ไม่ชอบร้อยกรอง....ข้ามไปอ่านภาค สองได้ตามสะดวกจ้า
ภาคหลัง : เป็นเกร็ดที่มา..ของการเข้าครัวของปอม..... เพื่อนปอมบางคน..ไม่ชอบอ่านบทกวี....หากจัดประเภทงานเขียนชิ้นนี้เป็นบทกวี...ก็จะถูก ข้ามไป โดยไม่อ่าน.... ผลคือ กลายเป็น " งานประพันธ์อื่นๆ " ซะ จะได้ไม่ถูกมองข้าม...กร๊ากกกก เอาแต่ใจตัวเองสุดๆเลยเนอะ
คั่น สองภาค ..ด้วยภาพถ่ายอาหารประจำเผ่าของปอมเอง....
ขอขอบคุณล่วงหน้า...สำหรับทุกท่านที่ได้สละเวลาอันมีค่า..เข้ามาอ่าน..มาเม้นจ้า....
.....................................................................................................................
เพลงพวงมาลัย.............. กิ้งก่า เข้าครัว
เอ้อละเหยลอยมา
ข้าน้อยกิ้งก่า มาทำตาใส
กิ้งก่าว่าจะเข้าครัว
กล้ากล้า..กลัวกลัว ว่าจะไม่ไหว
ครั้นพอจะหยิบกะทะ
ก็กลัวอ่ะนะ ...... กะทะตกใส่
พอตอนจะเทน้ำมัน
ชักจะหวาดหวั่น ........ ว่าจะเทมากไป
เริ่มเอากระเทียมลงเจียว
กิ้งก่าคอยเหลียว ......... กระเทียมจะไหม้
ขยับเอาไส้กรอกลง
กิ้งก่ายืนงง .......... ต้องลอกเปลือกไหม 
( ไส้กรอกมีทั้งหุ้มพลาสติก และไส้แพะ )
ว่าแล้วคนไปคนมา
เทซอสแล้วจ้า ...... แต่ซอสอยู่ไหน
แครอท เม็ดถั่วลันเตา
ยกมาเร็วเข้า ..... เพิ่มสีสันไง ( เพิ่มวิตามินด้วยจ้า )
กิ้งก่าหันซ้ายหันขวา
ใครเอาไปหว่า ....... ที่บดพริกไทย ( เวลาทานเมื่อไหร่ค่อยบดเอา หอมกว่ากันเยอะเลย)
คดข้าวกล้องมาจากกล่อง ( ปอมไม่ชอบทานข้าวขาวค่ะ )
กิ้งก่าแก้มป่อง ........... ใส่กะทะอย่างไว
แล้วพลิกกลับไปกลับมา
เริ่มหอมแล้วจ้า .......... ข้าวผัดของไผ ( หลงตัวเองสุดๆเลยเนอะ )
สุดท้ายก็ใส่ต้นหอม
แล้วค่อยตะล่อม ............ ผักชีโรยไว้
ยังไม่ครบสูตรหรอกหนา
กิ้งก่าจอมซ่า ............. ลงมือทอดไข่
พวงเจ้าเอ๋ยเซ็งหัวใจ
กิ้งก่าทำได้ .......... ก็แค่นี้เอย 
.........................................................................................
กิ้งก่า...ทำไมต้องมาอยู่ในครัว 
ปอมเกิดมาท่ามกลาง.... คนที่ทำอาหารเก่งๆ.......
เมื่อมีคนทำอาหาร และขนม อร่อยๆเยอะแล้ว....ปอมเลยผันตัวเองมาเป็นคนชิมและวิจารณ์....
ความที่กินเยอะ.... และหลากหลาย... หลายท่านเลยชอบเอา อาหารที่ทำ มาให้ปอมชิม...... นอกจากประสบการณ์ปอมจะเพิ่มพูนแล้ว...
ไขมันปอมก็จะพลอยเพิ่มพูนขึ้นอ่ะจิ๊....
จนวันที่ปอม...ไม่มีคนทำอาหารเก่งๆอยู่ใกล้ๆ..... ปอมก็โอดครวญกับพ่อว่า
" ปอมตกยาก...ปอมน่าสงสาร.... "
แทนที่พ่อจะเห็นใจ..... พ่อกลับบอกว่า
" เห็นไหม...มัวแต่เกาะคนอื่นเขากิน...แล้วเป็นไงล่ะ "
(แงๆๆๆ พ่อเห็นปอมเป็นเห็บ เป็นเหาหรือจ๊ะ )
พ่อแนะนำปอมว่า ปอมควรหัดทำอาหารสัก อย่าง สองอย่าง ที่ตัวเองชอบ...
เอาแบบ....กินได้เป็นอาทิตย์..กินทนๆ.... เสียยากๆ...อุ่นกินง่ายๆ ... วัตถุดิบหาเอาง่ายตามท้องถิ่น เก็บไว้ได้นาน
นี่คือเป็นที่มาของ "ข้าวผ้ดไส้กรอก...." อาหารประจำเผ่า ....
ทำแล้ว แช่แข็งเอาไว้.... ใครมาใครไป..... เอาออกมารับแขก....
แค่ทอดไข่ดาวเพิ่ม.... ก็สุดหรูแล้วจ้า............พี่น้องทั้งหลาย...
กิ้งก่า............เข้าครัว
