ความคิดเห็นที่ 1 “ยี้ ยายเด็กติดอ่าง” เด็กชายคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้ซาร่าหันไปตะโกนใส่เขา “หุบปากไปเลย พีแกน นายเองก็น้ำมูกยืดและฟันหลอเหมือนกันแหละ” แล้วซาร่าก็หันมายิ้มให้คริสต์ “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะดูแลเธอเอง” เพื่อโอกาสที่หล่อนจะได้ใกล้ชิดกับซิสเตอร์เดซี่มากกว่านี้ หล่อนจะอดทนกับยายเด็กน่าโมโหคนนี้ก็แล้วกัน กระนั้นเมื่อเวลาผ่านไป จากเดือนเป็นปี และเป็นหลายๆ ปี คริสต์ ดีแลนก็ยังไม่ลดความน่าโมโหลงเลยแม้แต่น้อย เธออายุเพียงสิบสามปีแต่สูงกว่าเด็กสาวเกือบทุกคนในหมู่บ้าน อีกทั้งยังสวย - สวยมากๆ ด้วย - และดูเหมือนว่าจะไม่มีเด็กหนุ่มคนไหนในหมู่บ้านที่รังเกียจเรื่องเธอพูดติดอ่าง อันที่จริงมันดีขึ้นจนแทบไร้ปัญหา ถ้าไม่มีใครเร่งให้เธอพูดอย่างทันทีทันใด และเรื่องสำคัญที่ทำให้ซาร่าไม่ชอบคริสต์เลยนั่นก็คือจนกระทั่งบัดนี้ ซึ่งก็ผ่านมาห้าปีแล้ว ซิสเตอร์เดซี่ยังไม่สอนเวทมนตร์ให้หล่อนแม้แต่บทเดียว ทำไมล่ะ หล่อนฉลาด กล้าหาญกว่าคริสต์ ดีแลนหลายเท่านัก แต่ทำไมซิสเตอร์เดซี่จึงไม่สอนเวทมนตร์หรืออะไรสักอย่างที่พิเศษออกไปจากการสอนปกติ ส่วนคริสต์ ดีแลน ซาร่าเคยจับสังเกตได้ว่าบางครั้งบางคราวเด็กคนนั้นก็ทำอะไรแปลกๆ อย่างเช่นวิธีหายใจ บางทีก็หายตัวไปครั้งละสองหรือสามวัน เมื่อกลับมาเธอจะดูเหนื่อยอ่อนและซีดเซียวผิดปกติ ด้วยเหตุนี้หล่อนจึงมั่นใจว่าคริสต์กำลังได้รับการเคี่ยวกรำให้เป็นแม่มด เพราะเธอคือลูกสาวของแม่มดนั่นเอง โอ หล่อนอิจฉาและกำลังจะหมดศรัทธา ทั้งที่หล่อนตั้งใจดูแลคริสต์เป็นอย่างดีแต่กลับไม่ได้รับรางวัลอย่างเหมาะสม แต่ในระหว่างที่ซาร่าเริ่มถอยออกมาเหมือนเป็นคนนอก ซิสเตอร์เดซี่ก็เรียกหล่อนเข้าไปพบและบอกความจริงว่าคริสต์ ดีแลน ไม่ใช่มนุษย์หากเป็นลูกของปิศาจร้าย “เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นกับแม่ของคริสต์น่ะจ้ะ” ซิสเตอร์เดซี่อธิบายด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของซาร่า “ความจริงแล้วฉันได้รับหน้าที่ให้สังหารเด็กคนนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ แม่ของคริสต์เป็นเพื่อนสนิทของฉัน เธอมีชีวิตที่เลวร้ายขมขื่นมาก ฉันไม่ใจร้ายพอจะพรากลูกคนเดียวของเธอ” ซิสเตอร์เดซี่ช่างแสนดีเหลือเกิน แต่คริสต์กลับทำเรื่องให้ยุ่งยากเพราะความโง่เขลา และ... ให้ตายเถอะ! นางลูกปิศาจ ซาร่าเข้าใจแล้วว่าเหตุใดคริสต์จึงมักหายหน้าไปเสมอ นั่นเป็นเพราะเธอไม่สามารถควบคุมพลังของตัวเองได้จึงต้องถูกกักขังและสั่งสอนให้ยับยั้งการใช้พลัง เพื่อจะได้ไม่ทำความเดือดร้อนให้กับชาวบ้าน “แล้วทำไมไม่ขังคริสต์ไว้เหมือนปิศาจตัวนั้นล่ะคะ ในเมื่อเธอเป็นอันตราย” ซาร่าถาม “โอ ไม่จ้ะ ตอนนี้เธอดีขึ้นมากแล้ว” เดซี่พูดและประสานมือกันด้วยท่าทางไตร่ตรองครุ่นคิด “แต่ฉันอายุมากขึ้นทุกปี และพลังของฉันเริ่มไม่สามารถจะบังคับคริสต์ได้อีกต่อไป ด้วยเหตุนี้แหละจ้ะซาร่า ฉันจึงอยากขอความช่วยเหลือจากเธอ” หัวใจของซาร่าเต้นแรง โอ หล่อนกำลังจะได้ในสิ่งที่เฝ้าฝันมานานใช่หรือไม่ “เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนสนิทของคริสต์ และคริสต์ก็ฟังเสียงของเธอพอๆ กับที่ฟังฉัน ดังนั้นฉันคิดว่าเธอคงมีศักยภาพเพียงพอจะรับสืบทอดพลังของฉัน” เดซี่หยุดเพื่อพิจารณาใบหน้าของเด็กสาว “เธอสนใจจะเป็นแม่มดไหมจ๊ะ” “โอ แน่นอนค่ะ” ซาร่ายิ้มกว้าง “ฉันคิดว่าฉันทำได้ดีค่ะ” “ใช่จ้ะ ฉันก็มั่นใจว่าเธอทำได้” เดซี่ยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย “เธอมีความกล้าหาญ ฉลาดและรักความถูกต้อง อันที่จริงเธอเหมือนกับฉันมากนะ เป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ ฉันเป็นลูกสาวคนโตในบรรดาพี่น้องห้าคนและยากจนเช่นเดียวกับเธอ” “ฉันไม่เคยทราบมาก่อนเลยค่ะ”   “แล้วเธอจะประหลาดใจจ้ะ เมื่อก่อนฉันกับป๊อปปี้แม่ของคริสต์ ก็เหมือนเธอกับคริสต์ตอนนี้นั่นแหละ ป๊อปปี้เป็นเด็กสาวหัวอ่อน ไม่มั่นใจ ซุ่มซ่าม ขี้ขลาดขี้กลัว บางครั้งก็พูดติดอ่างด้วย” แล้วเดซี่ก็หยุดพูด ครุ่นคิด “อือ ฉันเพิ่งสังเกตนะ คริสต์เหมือนกับแม่ของเธอมากทีเดียว” เชื้อไม่ทิ้งแถว ซาร่าคิดและถามต่อ “แล้วแม่ของคริสต์เป็นปิศาจด้วยไหมคะ” รอยยิ้มเศร้าปรากฏอีกครั้ง “หล่อนเป็นแม่มดจ้ะ แต่เป็นแม่มดฝ่ายมืด หล่อนทำสัญญากับปิศาจตนหนึ่ง” “ซึ่งหมายถึงว่าหล่อนก็เป็นปิศาจไปแล้ว” ซาร่าพูดเรื่อยเปื่อย และตอนนั้นเองที่หล่อนเห็นรอยยิ้มของซิสเตอร์เดซี่ผิดปกติไปชั่วขณะ เด็กสาวรีบเทความสนใจไปยังคู่สนทนา แต่สีหน้าของแม่มดแห่งความดีกลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง “ก่อนที่เธอจะเริ่มต้นเป็นแม่มด ฉันขอคำสัญญาสักสองข้อได้ไหมจ๊ะ” “ได้ค่ะ” ซาร่าตอบพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อครู่หล่อนตาฝาดไปใช่ไหมที่เห็นรอยยิ้มของซิสเตอร์เดซี่ดูโหดเหี้ยมน่ากลัวผิดมนุษย์ “แรกสุด ฉันอยากให้เธออดทนจ้ะ การฝึกเพื่อเป็นแม่มดไม่ใช่เรื่องง่าย จะมีความทรมานเกิดขึ้นมากมาย ซึ่งบางครั้งเราก็ต้องเสียสละสิ่งที่สำคัญ” อาจหมายถึงต้องครองตัวบริสุทธิ์ตลอดไป แต่นั่นเป็นสิ่งที่ซาร่าคาดคิดไว้อยู่แล้ว “ได้ค่ะ” “อย่างที่สอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามเธอทำร้ายคริสต์อย่างเด็ดขาด เธอต้องดูแลเด็กคนนี้ตลอดไป” นี่เป็นคำขอที่ขัดเคืองใจซาร่ามากที่สุด อย่างไรก็ตาม หล่อนตอบออกไปทันที “แน่นอนค่ะ ฉันรักคริสต์เหมือนน้องสาวคนหนึ่งอยู่แล้ว” “ไม่จ้ะ ระหว่างน้องๆ ของเธอกับคริสต์ เธอต้องเลือกคริสต์” “ทำไมล่ะคะ” หล่อนไม่เข้าใจจริงๆ “คริสต์เป็นลูกปิศาจ แม้จะไร้เดียงสาแต่ก็อันตราย ถ้าเธอปล่อยปละคริสต์ หล่อนอาจถูกแม่มดหรือปิศาจชั่วจับตัวไปและทำให้หล่อนกลายเป็นปิศาจร้าย นั่นเป็นเรื่องน่ากลัวสำหรับโลกใบนี้มากนะ เพราะเหตุนั้นนั่นเองเราต้องปกป้องคริสต์ก่อน เข้าใจฉันไหมจ๊ะ” ซาร่าทำสีหน้าไตร่ตรองอย่างบริสุทธิ์ใจ ทั้งที่หล่อนคิดว่าฆ่าคริสต์ทิ้งเสียก็สิ้นเรื่อง “เข้าใจค่ะ” เดซี่หรี่ตาลงเล็กน้อย แต่ริมฝีปากหล่อนมีรอยยิ้ม “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราก็มาผูกพันวิญญาณกัน” หล่อนเดินไปหยิบแก้วใสที่มีของเหลวสีแดงข้นบรรจุเตรียมไว้อยู่แล้วในตู้เก็บของสำหรับสวดมนต์ และนำมายื่นให้ซาร่าซึ่งนิ่วหน้าขณะรับมาดู “นี่คืออะไรคะ” “เลือดของฉันผสมสมุนไพรทางเวทมนตร์บางอย่างจ้ะ” “เลือดหรือคะ” ซาร่าตาโต เดซี่ยิ้ม “จ้ะ การถ่ายทอดเวทมนตร์ต้องใช้เลือด แต่เธอไม่ต้องกลัวนะ คนที่เจ็บตัวมีแค่ฉันเท่านั้น” “โอ ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวพยายามทำสีหน้าเป็นปกติขณะดื่มเลือด แต่เมื่อหมดแก้วแล้วหล่อนก็ทำหน้าเหยเก “ต้องใช้เวลาอีกประมาณหนึ่งกว่าวิญญาณของฉันจะเข้ากับวิญญาณของเธอ อย่างไรก็ตาม...” เดซี่หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งจากกระเป๋าเสื้อส่งให้ซาร่า “ฉันมีเวทมนตร์ง่ายๆ สองสามบทให้เธอไปลองฝึกดูก่อน” “ขอบคุณค่ะ” ซาร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงดีใจพลางรับมาอ่าน เดซี่ยิ้มละไม “ระยะแรกจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่ต้องรีบร้อนหรือกังวลไปนะ เมื่อวิญญาณเราสองคนหลอมรวมกันเมื่อไหร่ เธอก็จะใช้เวทมนตร์ได้เอง แล้วหลังจากนั้นเราค่อยมาเรียนรู้บทต่อไป” ซาร่ายิ้มกว้าง นัยน์ตาเป็นประกายด้วยความปีติ “ค่ะ! ซิสเตอร์” หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไป จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งเดือน จากหนึ่งเดือนเป็นหนึ่งปีและกลายเป็นหนึ่งปีเศษแต่ซาร่าก็ยังใช้เวทมนตร์ไม่ได้ หล่อนไม่ย่อท้อทั้งที่ใจครุ่นคิดแล้วว่านี่เป็นเรื่องหลอกลวงหรือว่าหล่อนไร้ความสามารถกันแน่ อย่างไรก็ตาม คริสต์ไม่เคยหายตัวไปอีกนับจากวันที่หล่อนทำสัญญา แถมยังเดินตามหล่อนต้อยๆ ราวกับลูกสุนัขที่ภักดี ทว่าการเห็นหน้าลูกปิศาจทุกวันยิ่งทำให้หล่อนหงุดหงิด จนวันหนึ่งหล่อนออกไปเดินเล่นในป่าตามลำพังและได้พบทุ่งเบอร์รี่ป่า หล่อนจำได้ว่าซิสเตอร์เดซี่กักขังปิศาจตนหนึ่งไว้ในถ้ำด้านหลังทุ่งนี้เอง ไม่มีใครเคยเห็นถ้ำนั้นด้วยอำนาจเวทมนตร์ลวงตาของซิสเตอร์นอกจากชายชราพิการคนหนึ่งในหมู่บ้านที่ทำหน้าที่ส่งอาหารและน้ำให้มัน ทว่าสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว ซาร่าพบว่าไกลออกไปยังทิวเขาด้านหลังทุ่งนั้นมีถ้ำแห่งหนึ่งอยู่จริงๆ แม้ด้านล่างของถ้ำจะถูกต้นเบอร์รี่จำนวนมากบดบัง แต่ทางเข้าซึ่งเป็นอุโมงค์กว้างนั้นเห็นได้ชัดเจนทีเดียว แถมหล่อนยังได้ยินเสียงคำรามของมันอีกด้วย โอ วิญญาณของหล่อนกับของซิสเตอร์เข้ากันได้แล้ว ซาร่าคิดอย่างดีใจและหมุนตัวกลับหมู่บ้านเพื่อนำข่าวนี้ไปบอกซิสเตอร์เดซี่ แต่เมื่อได้ยินเสียงคำรามของปิศาจร้ายอีกครั้ง หล่อนก็คิดอะไรบางอย่างได้ ใช่แล้ว ทำไมถึงไม่ให้ปิศาจร้ายในถ้ำจัดการกับคริสต์เสียเลยล่ะ ปิศาจสองตัวสู้กันต้องเป็นภาพที่น่าดูแน่ๆ และเมื่อพวกมันตาย โลกใบนี้ก็สุขสงบ ซิสเตอร์เดซี่ก็จะไม่ต้องกลุ้มใจอีก – แต่ทำอย่างไรล่ะ – ทำอย่างไรจึงจะล่อคริสต์ให้ออกมาที่นี่ได้ แล้วหล่อนก็สังเกตเห็นเบอร์รี่ ผลเบอร์รี่พร้อมเก็บมากมาย “โอ้โห เบอร์รี่ เยอะจริงๆ”     ซาร่าไล้นิ้วไปตามพุ่มเบอร์รี่ป่า เด็ดผลหนึ่งออกมากินและหลับตาอย่างมีความสุข... อือ ใช่ นี่แหละข้ออ้าง “ไม่ไหว มีเยอะเกินไป พรุ่งนี้ตามคริสต์มาช่วยเก็บดีกว่า” ใช่ พรุ่งนี้หล่อนจะพาคริสต์ นางลูกปิศาจคนนั้น มาที่นี่ แต่มันจะไม่มีวันได้กลับออกไปอีกอย่างเด็ดขาด   ทว่าการปรากฏตัวของกลุ่มนายพรานทำให้ผิดแผนไปหมด ซาร่าวิ่งหนีกลับหมู่บ้านโดยทิ้งคริสต์ไว้ที่ทุ่งเบอร์รี่ป่า หล่อนแน่ใจว่าคริสต์จะถูกย่ำยีแทนหล่อน แน่ล่ะสิ นางลูกปิศาจคนนั้นโง่เขลาและขี้ขลาด ทว่าเมื่อย่างเท้าเข้าสู่อาณาเขตของหมู่บ้านกรีนเลค หล่อนก็เห็นสิ่งผิดปกติ นั่นคือใยแมงมุมสีทอง มันกำลังเลื้อยพันหลังคาบ้านทุกหลัง ซาร่ามองภาพนั้นอย่างพรั่นพรึงก่อนสะบัดศีรษะเรียกสติ หล่อนต้องไปหาซิสเตอร์เดซี่ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะแก้ไขเรื่องนี้ได้ หล่อนพบซิสเตอร์บริเวณลานโล่งของโบสถ์เซนต์จอห์นจึงวิ่งเข้าไปหาพลางร้องเรียก “ซิสเตอร์คะ” ท่ามกลางแสงจันทร์เช่นนี้ ดูเหมือนว่าใบหน้าของซิสเตอร์เดซี่จะซีดเซียวผิดปกติ ซาร่าปัดความกังวลทิ้งไปและอธิบาย “ซิสเตอร์คะ ได้โปรด...” หล่อนกดท้องของตัวเอง พยายามสูดลมหายใจเพื่อสะกดกลั้นความหวาดกลัว ต้องไม่เป็นไรสิ หล่อนเตรียมข้อแก้ตัวไว้แล้ว แค่ใช้มันตามแผนเดิม “ฉันกับคริสต์ไปเก็บผลเบอร์รี่ในป่า และพวกเรา...” “เบอร์รี่รึ! นี่เธอพาคริสต์ไปแถวป่าเบอร์รี่อย่างนั้นรึ!” ใบหน้าซิสเตอร์เดซี่ที่ปกติมักฉายแววของความเมตตาอยู่เสมอบัดนี้ดูน่ากลัว ซาร่านึกหวาดหวั่นว่าซิสเตอร์จะล่วงรู้แผนของหล่อนแล้วจึงก้าวถอยหลัง แต่กลับถูกตะปบยึดบ่าเอาไว้แน่น “แล้วเจอใครบ้าง คริสต์ได้เจอใครที่นั่นหรือเปล่า” “เอ้อ... พวกเราพบกลุ่มของโรเจอร์ค่ะ พวกเขาจะทำร้ายเรา ฉันกับคริสต์เลยหนีกันไปคนละทิศละทาง” หล่อนเกือบถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้ว แต่ก็รีบปรับสีหน้าให้ดูตื่นตระหนกแทน “ซิสเตอร์คะ เราต้องไปช่วยคริสต์นะคะ ฉันรออยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านแต่ก็ไม่เห็นเธอเลย เธอต้องยังอยู่ในป่าแน่ค่ะ” “เจอแค่พวกนั้นเองใช่ไหม” แล้วซิสเตอร์ก็พยักพเยิดไปยังห้องพัก ซาร่าเหลียวมองตามและพบว่าห้องของคริสต์มีแสงตะเกียงส่องสว่างอยู่ นรกเอ๊ย! นางเด็กปิศาจรอดหรือนี่ “โธ่เอ๊ย ให้ฉันเป็นห่วงแทบแย่” นี่เป็นแค่การเออออตามเหตุการณ์ แต่ซิสเตอร์เดซี่จับต้นแขนของหล่อนไว้ ทำให้หล่อนกลืนน้ำลายด้วยความกลัว โอ... ดวงตาของแม่มดเดซี่ตอนนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน “ไปบอกคนในหมู่บ้านให้ช่วยกันตามหาคริสต์ และถ้าพบโรเจอร์กับเพื่อนพ้องนายพรานของเขา บอกด้วยว่าพวกเขาจะไม่เหลืออะไรไว้สร้างทายาทอีกแล้ว” ซาร่ากำลังจะพูดว่าหล่อนเห็นใยแมงมุมสีทองบนหลังคา แต่เดซี่ตะคอกใส่เสียก่อน “ไปเดี๋ยวนี้!”       เพียงเท่านั้น ซาร่าก็ตะลีตะลานวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านพลางร้องตะโกนเรียกหาความช่วยเหลือ แต่ทั้งหมู่บ้านเงียบสงัดราวกับว่ากรีนเลคเป็นหมู่บ้านร้าง ทันใดนั้นหล่อนก็เห็นชายคนหนึ่งยืนกอดอก แหงนหน้ามองหลังคาบ้านของตระกูลโบการ์ด ผมสีทองซีดของเขาสว่างเรืองรองท่ามกลางแสงจันทร์ เมื่อเห็นหล่อน เขาก็หันมายิ้มทักทาย “สวัสดียามค่ำ สาวน้อย” จากคุณ : g_maru เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 11:42:58

ความคิดเห็นที่ 2 โอ เขาช่างรูปงามราวกับเทพเจ้า ตั้งแต่เกิดมาซาร่ายังไม่เคยเห็นใครหล่อเหลาเท่าเขามาก่อน อีกทั้งยังสูงใหญ่ มีกล้ามเนื้อที่งดงามสมชายชาตรีมากด้วย หล่อนเห็นโครงสร้างร่างกายของเขาจางๆ จากเงาใต้เสื้อสีขาวที่มีรอยเปื้อน... รอย... โอ ไม่จริง รอยเปื้อนนั่นคือเลือดใช่ไหม... ซาร่าขยับเท้าเตรียมวิ่งหนีแต่กลับถูกเขารวบร่างเอาไว้ หล่อนจึงท่องมนตร์ที่เดซี่สอนเพื่อป้องกันตัวตามสัญชาติญาณ นั่นทำให้เขาเลิกคิ้ว “โอ้ เธอคือทายาทแม่มดหรือนี่” “ใช่ ฉันคือทายาทของแม่มดเดซี่ หล่อนเก่งมากด้วย รีบปล่อยฉันซะสิไอ้ปิศาจชั่ว!” ปิศาจหนุ่มเกาคางแล้วหัวเราะ “แหม ผมเองก็มาพบแม่มดเดซี่เหมือนกัน คุณผู้หญิงของผมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเก่าแก่ของหล่อนต้องการพบน่ะ แต่ผมต้องปลีกตัวมาส่งของที่บ้านหลังนี้ก่อน” ซาร่าไม่รู้ว่าเขาส่งอะไรเพราะไม่ทันฟัง สิ่งที่สะดุดใจหล่อนมีเพียง... “เพื่อนสนิทเก่าแก่ของซิสเตอร์เดซี่รึ นางแม่มดชั่ว แม่ของคริสต์ ดีแลนมาอย่างนั้นหรือ” ปิศาจตนนั้นหรี่ตา “ดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักคริสต์ ดีแลนดี” “แน่นอนสิ ฉันเพิ่งทิ้งมันไว้ในป่าเบอร์รี่ ป่านนี้นางปิศาจนั่นคงถูกข่มขืนไปแล้ว เหมือนกับแม่ของมันยังไงล่ะ” ดวงตาสีดำของปิศาจตนนั้นวาววับขณะหรี่ตาลง “สาวน้อยเอ๋ย ผมอยู่สูงเกินกว่าจะฟังคำพูดของชนชั้นต่ำนะ” เขาทำให้ปากของซาร่าหายไปและพาหล่อนมาปรากฏตัวท่ามกลางการต่อสู้ของแม่มดสองคน นั่นเป็นตอนที่แม่มดเดซี่เพิ่งสารภาพออกมาพอดีว่าหล่อนทำสัญญากับปิศาจที่ชื่อลูริดได้สามปีแล้ว ความจริงนั้นทำให้ซาร่าตกตะลึง... โอ โลกของหล่อนกำลังพังทลายลงมา แม่มดขาวที่หล่อนชื่นชมบูชาไม่ต่างอะไรกับปิศาจเช่นเดียวกับเพื่อนสนิทของหล่อน เช่นเดียวกับปิศาจในถ้ำ เหมือนทุกคนที่อยู่ตรงนี้ – อา ใช่สิ – หล่อนหลงลืมไปได้อย่างไรว่าเดซี่เป็นคนเลี้ยงนางปิศาจคริสต์มา เพราะฉะนั้นนางนั่นก็ต้องเป็นปิศาจด้วยอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ซาร่าเอ๋ย หล่อนโง่เองที่หลงเชื่อแม่มดชั่วจอมโกหก:-)   คริสต์ ดีแลน นอนน้ำตาไหลพรากอยู่บนเตียงเมื่อรู้สึกถึงความสิ้นหวังและความเจ็บปวดของซาร่า เธอไม่โกรธเพื่อนที่อยากเป็นแม่มดจนอิจฉาริษยาเธอ เพราะความยากจนหลังจากที่สูญเสียพ่อซึ่งเป็นเสาหลักของบ้าน ทำให้ชีวิตของซาร่าต้องลำบากในการหาเลี้ยงน้องๆ กับมารดาที่หมดอาลัยตายอยาก แม้คริสต์เองจะยากจนเช่นกันแต่ก็ไม่เคยต้องหางานทำเพื่อแลกกับขนมปังเก่าแทบขึ้นราหรือเศษผักมาประทังชีวิตเหมือนเพื่อนรัก อย่างไรก็ตาม คริสต์สงสัยว่าซาร่าจะเต็มใจเป็นแม่มดฝ่ายชั่วหรือไม่ถ้ารู้ว่าเรื่องทายาทแม่มดนั้นเป็นความจริง แม้สิ่งที่เธอเห็นเป็นเพียงเรื่องราวผ่านสายตาและความคิดของซาร่า แต่เธอมั่นใจว่าซิสเตอร์เดซี่ตั้งใจให้ซาร่าสืบทอดการเป็นแม่มดต่ออย่างแน่นอน และเรื่องที่ว่าป๊อปปี้ ซัมเมอร์ คือแม่ของเธอก็เป็นความจริงด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้กระมัง แม่ของเธอจึงฆ่าซาร่าอย่างเหี้ยมโหด แม่คงรู้ว่าซาร่าตั้งใจทำร้ายเธอ – หรือเป็นเพราะแม่เห็นภาพเธอซ้อนทับกับตัวแม่ในอดีตกันแน่นะ – แต่ความคิดที่ว่าตนไม่ได้เกิดจากความรักทำให้คริสต์แทบกลั้นเสียงสะอื้นไห้ไว้ไม่อยู่ ทว่าเมื่อพลิกตัว นิ้วของเธอก็ปัดไปโดนอะไรบางอย่างที่แข็งมากใต้ผ้าห่ม หลังจากใช้เวลาครู่หนึ่งในการควานหาและหยิบมันขึ้นมาดู คริสต์ก็พบว่ามันเป็นหนังสือนิยายประโลมโลกปกสีสันไม่ฉูดฉาดนัก เธอนิ่วหน้าและกระเด้งตัวขึ้นนั่ง นึกสงสัยว่าหนังสือเล่มนี้มาอยู่บนที่นอนของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ อา ใช่แล้ว ตอนที่ป๊อปปี้... ตอนที่แม่เลื่อนเตียงนอนนั่นเอง   คริสต์เปิดหนังสือด้วยความสงสัยและลองอ่านบทนำ เธอพบว่ามันคือนิยายโรแมนติกชวนฝันทั่วไป อย่างไรก็ตามมันมีลายมือเล็กๆ เขียนกำกับใต้บทนำว่าอย่าเพิ่งตัดสินจากสิ่งที่ตาเห็นหรือชื่อเสียงอันน้อยนิดของผู้เขียน เรื่องนี้สนุกมาก เธอจึงลองอ่านบทแรกซึ่งบรรยายถึงชีวิตของเด็กหญิงกำพร้าพ่อหน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่งกับแม่ผู้แสนสวยงามราวนางฟ้า พวกหล่อนอาศัยอยู่ในกระท่อมเก่าๆ ริมทะเลแถบชานเมืองลิเวอร์พูล ความแตกต่างของเด็กหญิงกับมารดาทำให้ผู้คนทั้งหลายปรามาสว่าหล่อนเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง โอ ใช่เลย นี่ต้องเป็นนิยายที่สนุกจริงๆ เด็กสาวสูดลมหายใจและเริ่มอ่าน ผู้เขียนเรื่องนี้เหมือนเป็นนักเขียนมือใหม่ ยังมีความวกวนในเนื้อหาบ้างแต่ก็สามารถบรรยายความรู้สึกของเด็กหญิงคนนั้นได้อย่างน่าเชื่อถือ หล่อนอัปลักษณ์แต่มองโลกในแง่ดีเพราะคำสอนของแม่ อีกทั้งยังเป็นเด็กขยันขันแข็งร่าเริง คริสต์หลงลืมตนไปกับเนื้อหา จนกระทั่งบทที่สองจบลงด้วยความตายของมารดาผู้งดงามและเด็กคนนั้นต้องระหกระเหินไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าซึ่งเป็นสถานที่ที่อยู่ในความเมตตาของมาร์ควิสผู้หนึ่ง แล้วบทที่สามนั้นเอง คริสต์ก็พบลายมือเล็กๆ อีกครั้งซึ่งเป็นตัวเลขคล้ายลำดับชุด แต่เธอไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจนานเพราะมีสัญลักษณ์วงกลมเป็นเครื่องหมายให้ติดตามโดยง่ายอยู่แล้ว และเมื่ออ่านไปได้เพียงสองบรรทัด เด็กสาวก็ตาโต ยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้น นี่เป็นหนังสือเวทมนตร์ คริสต์ถือหนังสือไปที่โต๊ะและมองหาปากกากับกระดาษตามลิ้นชัก เธอพบขนนกที่ถูกตัดปลายให้แหลมเก่าๆ สองอัน ขวดหมึกแห้งขอดและไม่มีกระดาษเลยสักแผ่น เด็กสาวบ่นอย่างหงุดหงิดระหว่างเดินกลับมาที่เตียง เมื่อไม่มีตัวช่วยให้ทำความเข้าใจง่ายขึ้น สิ่งเดียวที่พึ่งพาได้คือความจำของตัวเอง เธอจึงเริ่มผสมคำจากสัญลักษณ์วงกลมจนออกมาเป็นประโยค พอชินแล้วก็เริ่มทำความเข้าใจจากเลขลำดับชุด เลขตัวแรกคือบรรทัด ส่วนตัวหลังเครื่องหมายขีดคั่นคือคำ หลังจากอ่านจนจบบทที่สาม เธอก็ได้เวทมนตร์บทหนึ่งครบสมบูรณ์ คริสต์ทบทวนเวทมนตร์บทนั้นจนขึ้นใจและทดลองร่ายโดยไม่ต้องดูหนังสือ แต่ยังไม่มีปรากฏการณ์พิเศษใดเกิดขึ้น เธอลองใหม่อีกครั้งแต่ก็ยังเหมือนเดิม เด็กสาวจึงเริ่มย้อนกลับไปอ่านบทที่สามใหม่และพบว่ามีสัญลักษณ์สี่เหลี่ยมเล็กๆ แทรกอยู่ระหว่างตัวบทด้วย เธอลองท่องโดยเว้นวรรคในจุดที่เป็นสัญลักษณ์ ซึ่งระหว่างนั้นเอง แสงไฟจากตะเกียงก็ค่อยๆ หรี่ลง คริสต์หยุดท่องทันที แสงไฟก็กลับมาสว่างดังเดิมอีกครั้ง ใช่แล้ว นี่เป็นเวทมนตร์จริงๆ คริสต์ยิ้มกว้างและลองท่องมนตร์จนจบบท ทันใดนั้นแสงไฟจากตะเกียงก็ดับวูบ เธอยักไหล่พลางลุกจากเตียงเพื่อค้นหาไม้ขีด แม้ดวงตาของเธอใช้การได้ดีกว่าในความมืด แต่เธออยากทดสอบจนแน่ใจว่าตะเกียงไม่ได้ดับเพราะน้ำมันหมด “คริสต์” เสียงเรียกเหมือนเสียงคำรามของสัตว์ป่าทำให้เธอสะดุ้งและเหลียวมองหน้าต่างทันที หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นใบหน้าคมสันของวาเลนลอยอยู่ด้านนอกลูกกรง “โอ วาเลน! คุณปลอดภัย” เธอร้องอย่างดีใจพลางถลาไปเกาะลูกกรง แล้วนิ่วหน้าเพราะเห็นว่ามือของเขาไม่ได้ยึดจับกับอะไร “คุณบินได้หรือคะนี่” “เปล่า ตรงนี้มีเฉลียง ไม่กว้างแต่ก็พอยืนได้” วาเลนพูดพลางสำรวจซี่ลูกกรง “ถอยไปหน่อยสิ” เมื่อเด็กสาวก้าวถอยตามคำสั่ง เสือดำหนุ่มจึงกางกรงเล็บและตวัดมือผ่านลูกกรงสองครั้ง แล้วแท่งเหล็กเป็นท่อนๆ ก็ร่วงลงกระทบพื้นพรม “ออกมาสิ ผมจะช่วยจับ” วาเลนพูดพลางยื่นมือผ่านหน้าต่างซึ่งเป็นช่องกว้างพอให้ผู้ชายตัวโตๆ อย่างเขาลอดไปได้อย่างสบาย คริสต์เหลือบมองมือเชื้อเชิญของเขาแล้วสะบัดศีรษะ “ฉันคิดว่าจะอยู่ที่นี่อีกสักพักค่ะ” เธอตอบพลางเดินไปที่เตียง หยิบหนังสือเล่มหนึ่งชูให้เขาเห็น “นี่เป็นหนังสือเวทมนตร์ค่ะ” “คุณถือไปอ่านด้วยก็ได้” “ไม่ค่ะ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง” คริสต์เม้มปาก ก้มหน้า สองมือบีบหนังสือแน่น “ฉันพบแม่ของฉันแล้วค่ะ” “แม่รึ” วาเลนเลิกคิ้ว จากนั้นเขาโบกมือ “หลบให้พ้นทางสิ ผมจะเข้าไป” เด็กสาวหลบไปยืนแถวเตียงนอนเมื่อเห็นวาเลนจับขอบหน้าต่างและสอดตัวด้วยการเอาศีรษะเข้ามาก่อน ใช้เวลาไม่นาน เขาก็มาอยู่ในห้อง คริสต์สังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรกและมีคราบเปื้อนคล้ายเลือด “คุณพบแม่ของคุณได้อย่างไร” “อันที่จริง ฉันพบเธอตั้งแต่คืนที่มีพระจันทร์เลือดแล้วค่ะ” คริสต์ตอบพลางมองเขาปัดฝุ่นบนเสื้อกั๊ก “เธอคือแม่มดคนที่ตรึงซิสเตอร์เดซี่ไว้กับไม้กางเขน คนที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าค่ะ คุณจำได้ไหม” “อ้อ คนนั้นเอง” แม่มดที่อยู่กับซาดิสท์ วาเลนยักไหล่ “แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นแม่ เธอบอกคุณรึ” “ไม่ค่ะ คือ ฉันจับ...” เธอกลืนน้ำลาย “ฉันจับหัวใจของซาร่าเพื่อนของฉันค่ะ ฉันจึงได้รู้เรื่องบางส่วน” “บางส่วนที่ว่า รวมถึงเรื่องของนางแม่มดมือถือสากปากถือศีลคนนั้นด้วยหรือเปล่า” “ฉันรู้แค่ส่วนที่อยู่ในความคิดของซาร่าเท่านั้นค่ะ” คริสต์ตอบแล้วช้อนสายตามองเสือดำหนุ่ม เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แต่เมื่อเธอไม่พูด เขาจึงเร่งเร้า “มีอะไรรึ” “ฉันจำได้...” เธอกระแอมเมื่อรู้สึกว่าเสียงของตัวเองสั่นเครือ “ฉันจำได้ว่าคุณเคยบอกว่ารู้จักพ่อของฉัน ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน” “ทำไมคุณถึงอยากรู้ล่ะ” วาเลนถาม คริสต์หลับตา สูดลมหายใจเพื่อห้ามความร้อนที่เอ่อขึ้นในดวงตาของตน “ฉัน...” เธอกลืนน้ำลาย “ฉันไม่ได้เกิดมาเพราะความรักของคนสองคนค่ะ” เพียงวินาทีหนึ่งวาเลนก็เข้าใจความหมายนั้น เขาถอนหายใจดังลั่น กลอกตา แหงนเงยศีรษะขึ้นมองเพดานแล้วสบถหยาบคายเสียจนคริสต์สะดุ้ง และก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเขารวบร่างเธอเข้าไปกอด “อย่าคิดมากนะ บนโลกนี้ยังมีเด็กอีกมากที่ไม่ได้เกิดมาเพราะความรักเหมือนคุณ” “ฉันแค่อยากเห็นหน้าเขาสักครั้งค่ะ” คริสต์สารภาพ “ฉันเห็นแล้วว่าตัวเองมีส่วนคล้ายแม่นิดหน่อย นั่นแสดงว่าฉันเหมือนเขา ในเมื่อคุณเคยพบพ่อของฉัน ฉันเลยอยากรู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไรคะ” บ้า โหดเหี้ยม วิกลจริตราวกับปิศาจร้าย วาเลนคิดอย่างเศร้าใจ “คุณอย่ารู้เลยจะดีกว่า” “แสดงว่าเขาไม่ใช่คนดีนัก” เธอกลืนก้อนสะอื้น “เขาทำกับแม่ของฉันถึงเพียงนั้น ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษหรอกค่ะ และฉันจะไม่โทษแม่เลยถ้าแม่เกลียดฉันด้วย แต่...” วาเลนรู้สึกว่าบ่าของเขาเปียกแฉะด้วยน้ำตาของเธอ เขาจึงหลับตาลงพลางลูบศีรษะเด็กสาวอย่างอ่อนโยน “แม่ของคุณเป็นคนเอาหนังสือเวทมนตร์เล่มนี้มาให้คุณใช่ไหม” คริสต์พยักหน้ากับบ่าของเขา น้ำตายิ่งไหลมากขึ้นเมื่อภาพของป๊อปปี้ซึ่งกำลังดิ้นทุรนทุรายเพื่อเธอเข้ามาในความทรงจำ วาเลนซอนมือเข้าไปในเรือนผมของเธอลึกยิ่งขึ้นจนถึงหนังศีรษะและนวดเฟ้นเบาๆ แต่ไหนแต่ไร สัตว์ตระกูลเสือเป็นพวกที่ชอบการแตะต้องลูบไล้ ดูเหมือนว่าไลเกอร์ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน เพียงไม่นาน อาการสะอึกสะอื้นตัวโยนของเด็กสาวก็ค่อยทุเลาเบาบาง “ฉันอยากอยู่ที่นี่อีกสักพักค่ะ แม่ทิ้งหนังสือเวทมนตร์ไว้ให้ฉัน และมันได้ผลเมื่อฉันทดลองร่ายมนตร์” “ขอผมดูหน่อย” วาเลนดึงหนังสือไปจากมือของคริสต์และนิ่วหน้าเมื่อเห็นชื่อเรื่อง ‘สาวใช้เจ้าเสน่ห์’ เธอหัวเราะเบาๆ พลางใช้ปลายนิ้วซับน้ำตาของตน “มันมีเนื้อหาเหมือนนิยายรักโรแมนติกทั่วไปค่ะ ต้องอาศัยการถอดความนิดหน่อยจึงจะพบเวทมนตร์คาถาที่ซ่อนอยู่ในแต่ละบท แต่น่าแปลกที่มันไม่มีชื่อคนเขียน” วาเลนเปิดหาชื่อคนเขียนทันที และพบมันที่มุมหนึ่งด้านหลังของปก “Elizabeth Geniveir Dab” เขาอ่านเบาๆ แล้วหลับตา “เอลิซ่า” “คุณเอลิซ่าเขียนหนังสือเล่มนี้หรือคะ” คริสต์ถาม “อาจใช่ เธอใช้คำว่า Dab ผมเลยไม่แน่ใจว่ามาจาก Daughter of Bathory หรือตรงตามตัวอักษรกันแน่” วาเลนส่งหนังสือคืนให้คริสต์ ซึ่งรับมาและพลิกไปอ่านด้านหลังปกทันที เมื่อทบทวนชื่อนั้นซ้ำอยู่สองรอบ คริสต์ก็พลิกหนังสือมาด้านหน้า วางสองมือไว้บนปก “ไม่ว่าเธอจะเขียนหนังสือเล่มนี้จริงหรือไม่ ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สมควรได้รับการยกย่องค่ะ” วาเลนยิ้มและเอื้อมมือลูบศีรษะของเธอเบาๆ “ผมก็คิดว่าอย่างนั้น” สัมผัสของเขาช่างอ่อนหวานและน่าเคลิบเคลิ้ม คริสต์แทบจะหลับตาแล้วร้องครางออกมาเหมือนแมวตัวหนึ่ง แต่พอรวบรวมสติได้ เธอก็จำใจปัดความรู้สึกสบายนั้นทิ้ง สูดลมหายใจลึกๆ ระบายออกมายาวๆ แล้วยิ้มกว้าง “เอาล่ะค่ะ ฉันเพิ่งเริ่มเวทมนตร์บทแรกตอนที่คุณมาถึง และเมื่อพิจารณาจากเนื้อหานิยายที่ค่อนข้างยาวแล้ว ฉันคิดว่าเราควรจะเริ่มบทต่อไปเสียที” จากคุณ : g_maru เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 3 ลิ้งค์ตอนเก่าๆ ค่ะ ลิ้งค์บทนำ -1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10616157/W10616157.html บทที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10639313/W10639313.html บทที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10675486/W10675486.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10701298/W10701298.html บทที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10736514/W10736514.html บทที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10764657/W10764657.html บทที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10795442/W10795442.html บทที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10860697/W10860697.html บทที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10896211/W10896211.html บทที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10926386/W10926386.html ==================== ขออภัยที่ตอนนี้ช้าไปมากค่ะ ช่วงหลังๆ ค่อนข้างเครียด เล่นเอาคนเขียนปวดหัวไปเลย T_T ตอนนี้เหมือนยังมีอะไรขาดๆ เกินๆ ไป ต้องขออภัยด้วยนะคะ มาพูดคุยกันจ้า ^_______^ คุณ scottie : อดีตบางส่วนเปิดเผยแล้วนะคะ คุณ Tyra : เฉลยเต็มๆ แล้วจ้า ^^ แต่อดีตนั้นยังไม่จบ อิอิ คุณ ดินสอสีน้ำ : เดาไม่ผิดค่ะ คริคริ แต่ภาคย้อนอดีตยังมิจบ (ซึ่งคนเขียนก็คงจะปวดหัวกันอีกยาวทีเดียว T__T) ตอนหน้าคงจะนานสักหน่อยค่ะ ขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ T___T จากคุณ : g_maru เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 11:50:59

ความคิดเห็นที่ 4 อา อย่างนี้นี่เองซาร่าถึงเดี้ยงไป แล้วจะได้อ่านจนจบเล่มหรือเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 21:39:06

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าบอกนะว่าพ่อของคริสต์คือออออจ้าวปิศาจอ่ะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 02:27:24

ความคิดเห็นที่ 6 ตามมาอ่านค่ะ :D แล้วคราวหน้า แม่ กับ ลูก เจอกัน จะทำหน้ายังไง ? จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 11:43:01