ความคิดเห็นที่ 1 การจะบุกเข้าไปในวิหารหลวงเพื่อขอตัวศิตาภากลับ  ย่อมเป็นการกระทำที่อุกอาจ และอาจมีผลต่อหน้าที่การงานของอคิลเป็นแน่แท้  คนเป็นน้องจึงคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี   สุดท้ายจึงวางแผนให้พี่ชายเข้าไปขอรับการทำนายดวงเอาดื้อๆ  ส่วนคนที่ต้องปฏิบัติตาม แผนก็ทำหน้าเหม็นเขียว “น้ำหน้าอย่างฉันนี่แกคิดว่าควรจะดูเรื่องอะไรล่ะ?” “ความรัก” ภามินตอบหน้าตาเฉย “เฮ้ย! เดี๋ยวเด้...ฉันเนี่ยนะ” “เออน่า ตั้ง 28 แล้วยังไม่ใครผ่านเข้ามาเลย” “นั่นเพราะฉันไม่ได้ไปดูตัว” “แต่ก็ถูกแนะนำให้ตลอดไม่ใช่เหรอ?  นายไม่เอาเองนี่...นายรออะไรอยู่  นั่นแหละพ้อยต์ ไปถามเขาเสียว่านายรู้สึกว่านายมีคู่แท้รออยู่ที่ไหนสักแห่ง จะได้เจอในเร็วๆ นี้ไหม?” คนที่ต้องไปดูดวงสีหน้าขมขื่นนักหนา เขานึกอับอายเมื่อยามที่ต้องเอ่ยคำถามนั้น “น่า..เพื่อน้อง...เพื่อศิตาภา...เพื่อชาติ” “แกนี่มัน...ใช้อภิสิทธิ์ความเป็นน้องมาบังคับฉันยันเต” “เอาน่า...ฉันหวังพึ่งนายสุดๆ เลยว่ะ  ก็มีพี่ชายอยู่คนเดียวนี่” “มันไม่มีข้ออ้างอื่นที่ดีกว่าไปดูดวงหรือไงวะ?” “แล้วคิดว่ามีเหรอ?” เมื่อเห็นพี่ชายนิ่วหน้าไม่จนคำตอบ ภามินจึงรีบสั่งราวกับกลัวคนตรงหน้า จะเปลี่ยนใจ “เออ งั้นก็เลิกถาม ปฏิบัติได้แล้วทหาร!” อคิลยังบ่นอุบอิบอยู่อีกครู่ใหญ่ ยิ่งเมื่อเห็นนายทหาร ผู้ช่วยที่ติดตามมาด้วยจำนวนหนึ่ง ลอบหัวเราะก็ยิ่งอายจนหน้าแดงก่ำ “เฮ้ย! หยุดหัวเราะนี่เป็นปฏิบัติการพิเศษเข้าใจไหม?” ทุกนายรับคำสั่งเป็นอย่างดี   “งานนี้เสี่ยงต่อยศบนบ่า  แต่สำคัญกับประเทศชาติ” เขาให้โอวาทลูกน้องด้วยสีหน้าจริงจัง แม้ภารกิจที่กำลังจะไปทำอาจดูเบาบางแค่เพียงแสดงละครฉากหนึ่งเท่านั้น  แต่อคิล ไม่อยากให้ใครประมาท  ในขณะที่คนเป็นน้องชักจะหนักใจแทน  ถ้าเขาเป็นลูกน้อง ของพี่ชายคงโดนกรวดขันเข้มงวดจนแทบไม่อยากนึกภาพเลย “อคิลฉันไม่ให้ใครต้องเสี่ยงอะไรมากมายหรอก  ก็แค่..ช่วยถ่วงเวลาให้หน่อย ให้ฉันเข้าไป ตามหาศิตาภาก็พอ” “นั่นแหละที่เสี่ยง  ถ้าแกโดนจับได้ล่ะ” “ฉันก็แค่ไอ้หนุ่มไร้สติที่คิดถึงแฟน  ใครจะเอาเรื่องอะไรนักหนา” อคิลถอนหายใจฟังภามินพูดทุกอย่างดูจะง่ายดายไปเสียหมด  แต่เขาไม่มีเวลาจะมากังวล อีกแล้วจึงตกลงใจทำตามแผนนี้  โดยแบ่งกำลังส่วนหนึ่งซุ่มไว้รอบนอกวิหาร  แล้วให้ทหาร สี่ห้าคนติดตามเขาเข้าไปข้างใน แต่ก่อนที่จะเข้าสู่วิหารพันตรีอคิลก็รั้งแขนน้องชายเอาไว้   ด้วยเหตุผลที่ไม่น่าฟังนักแต่ทุกคนกลับเห็นด้วย “ภามิน..ทำอะไรกับหน้าแกหน่อยสิ” “ทำไมล่ะ?” “มันสะดุดตาเกินไป  แกไม่มีทางได้ขยับไปหาแม่หวานใจได้หรอก  ขืนยังเป็นไอ้รูปหล่อ อยู่แบบนี้” พลันนายทหารหนุ่มมองหน้าน้องชายแล้วยิ้มกริ่มกับความคิดตนเอง ซึ่งภามินมองแล้ว ชักไม่ค่อยไว้ใจ  แต่เวลาไม่เอื้ออำนวยให้เขาคร่ำครวญอะไรอีกแล้ว  สองพี่น้อง ก็ดำเนินตามแผนของกันและกัน  โดยแอบสาปแช่งกันเองเป็นระยะ  จากนั้นจึงพากัน ยกขบวนเข้าไปในวิหาร ซึ่งแน่นนอน ด่านแรกนั้นมีญาณันหน้าตาบึ้งตึงออกมาต้อนรับเช่นเคย  อคิลให้ลูกน้องของตน แจ้งความจำนงกับหล่อนว่าเจ้านายต้องการมาดูดวงกับญาตาปัณฑารีย์   ญาณันนางนั้น นึกประหลาดใจแต่เมื่อหันมาเห็นเป็นนายทหารหนุ่มรูปงามคลี่ยิ้มหวานหยดย้อยให้   นางก็อ่อนยวบลงไปเป็นกอง  และเมื่ออคิลกล่าวอ้างไปว่าเชวาตีรณ ไคริกา บิดาของศิตาภา เป็นผู้แนะนำ  ทำให้นางคลายใจและยินดีต้อนรับขึ้นกว่าเมื่อแรกนัก  ว่าแล้วจึงเชิญ คณะของนายทหารหนุ่มขึ้นไปบนวิหาร   “ขอบคุณครับญาณัน...ผมเองไม่ค่อยถนัดกับเรื่องดูดวงนัก  แต่ว่า..มีหลายสิ่งที่ผมเอง ค้นหาอยู่  โดยเฉพาะยิ่งคู่ครอง  ผมเชื่อเรื่องเนื้อคู่ที่ผ่านมาจึงยังไม่ปลงใจกับใคร... ผมคิดว่าบางคนที่ผมตามหาอาจจะอยู่ในที่ใกล้ตัวกว่าที่คิด เพียงแต่เรายังหากันไม่เจอ เลยมาขอคำปรึกษานี่แหละครับ” หนุ่มรูปหล่อมาดเข้มทว่าดวงตาอบอุ่นนั้นถ่ายทอดไปยังคู่สนทนา  จนนางญาณัน นึกเขินอายและเสียดายที่ตนเองออกบวชไปเสียก่อน  โดยหารู้ไม่ว่าอคิลต้องการให้ สายตาของหล่อนจับจ้องอยู่ที่เขา โดยไม่สังเกตคนที่ยังไม่ปรากฏโฉม “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรอกค่ะ  ทุกอย่างมีกำหนดไว้แล้ว  เชวามาไม่ผิดที่หรอกค่ะ   ท่านยินดีให้คำปรึกษาแน่นอน” “ขอบคุณครับ...ผมเองก็หวังว่า  นีราจะประทานหญิงที่เป็นเนื้อคู่ให้กับผม  และขอให้เธอ มีคุณสมบัติคู่ควรกับตระกูลชลันธีร์” นายทหารหนุ่มคิดว่าเขาแนบเนียนนัก  คำโกหก ออกจากปากคล่องแคล่วกว่าที่ตัวเองคิดนัก “ไม่อย่างนั้นแล้ว..หากผมหลงรักคนที่ ปอปอไม่เห็นด้วย...ทั้งเธอและผมคงจะลำบากใจ” เขาช่างเจรจานัก อีกทั้งยังรูปงามมีรอยยิ้มน่ามอง  ทำให้นางญาณันไม่อาจละสายตา ไปจากเชวาหนุ่มได้   ข้างฝ่ายทหารผู้ติดตามเมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนดึงความสนใจจากนางนักบวชได้แล้ว   หนึ่งในกลุ่มนั้นก็แสร้งเดินรั้งท้าย แล้วส่งสัญญาณให้ภามินซึ่งซุ่มอยู่ในพุ่มไม้บริเวณนั้นทันที   คนที่เฝ้ารออยู่ค่อยผุดร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อคลุมสีขาวที่แลดูคล้ายคลึงกับเครื่องแบบ ของนักบวชแห่งวิหารนีรา  เคลื่อนกายออกจากพุ่มไม้รีบเร่งพาตนก้าวขึ้นบันไดตามเข้าไป ภายในอย่างรวดเร็ว   สำหรับภามินแล้วการณ์นี้นับว่าเสี่ยงอยู่ไม่น้อย  ขั้นบันไดขึ้นสู่วิหารสูงไม่ใช่เล่น   พี่ชายของเขาก็แพรวพราวนักชวนญาณันนางนั้นพูดคุยไปตลอดทาง โดยให้ลูกน้อง ล้อมหน้าล้อมหลังบังการมองเห็นผู้ที่ลอบติดตามอยู่เบื้องหลัง   ประการที่สอง.. นักบวชหญิงคนไหนจะสูงร่วมหกฟุตกันเล่า  แม้นางนักบวชนั้นจะมีใบหน้า ที่ได้รับการตกแต่งจากเครื่องสำอางมาจนสวยสดงดงามไม่แพ้หญิงนางใดเลยก็ตามที!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 04:37:00

ความคิดเห็นที่ 2 ลึกลงไปใต้เคหาสน์แห่งนางพราย  ยังมีคูหาอันลี้ลับซุกซ่อนอยู่  ห้องเหล่านี้ เคยใช้ต่างห้องหลบภัย และเคยเป็นเส้นทางลับสำหรับลี้ภัยของนางนักบวช ในมหาวิหารให้หนีออกไปสู่ภายนอก  เมื่อครั้งที่มีสงครามมาเยือนกรุงกีลาล เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เมื่อเกือบศตวรรษก่อน ครั้งนั้นวิปุลาเกือบจะตกเป็น อาณานิคมของฝรั่งเศสเสียด้วยซ้ำ  มาบัดนี้ห้องหับใต้ดินที่ร้างจากการใช้งานมานาน   กลับกลายเป็นที่คลุมขังหญิงสาวจากตระกูลไคริกา! “ญาตาคะ เชวาตระกูลชลันธีร์มาขอพบค่ะ”  เสียงรายงานดังอยู่ข้างตัว  แต่ปัณฑารีย์ มิได้หันไปมอง  หล่อนยังคงจับจ้องใบหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาวที่อยู่หลังลูกกรง ในห้องขัง “ดูเหมือนคนรักของเธอจะมานะ ศิตาภา อยากให้ฉันบอกอะไรเขาไหม?” สาวงามไม่ได้ตอบ หากมีแวววิตกในดวงตาคลี่คลายลง “คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้   ฉันเป็นชามีตระกูลไคริกา  ถ้าปอปอของฉันรู้เรื่องเข้า ท่านต้องไม่ยอมแน่ แล้วคุณจะเดือดร้อนฉันขอเตือน” “ฮึ! ศิตาภา...แล้วที่เธอรอบเข้าไปให้ห้องฉัน นี่เป็นการกระทำของชามีผู้ดีมีตระกูลอย่างนั้นรึ?” “ฉันไม่ได้ทำอะไรแค่จะเข้าไปทำความสะอาดเท่านั้น” “ทำความสะอาดรึ?  แล้วนี่อะไร? ” เสียงเกรี้ยวกราดนั้นขึงเครียดผิดกับใบหน้าหวานซึ้ง   ดวงตาที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงนั้นบอกโทสะของหล่อนเป็นอย่างดี  นางญาตาคนงาม หยิบเอามือถือที่ค้นจากตัวหญิงสาวได้เมื่อชั่วโมงก่อนขึ้นมาชูหรา   “ว่ายังไงล่ะ?” แต่เมื่อศิตาภาไม่ตอบ ปัณฑารีย์ก็ปามันผ่านลูกกรงเข้าโดนศีรษะของคู่สนทนา โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ “ญาตาปัณฑารีย์คนอย่างคุณน่ะไม่สมควรจะเป็นนักบวชเลยด้วยซ้ำ” “เพราะฉันปาของใส่หัวขโมยน่ะเหรอ? ฮะ ฮะ” ร่างในชุดขาวนั้นกรีดเสียง หัวเราะเยาะเย้ยแหลมสูง “คุณรู้อยู่แก่ใจแท้ๆ อยากจะให้ฉันช่วยพูดเตือนความจำหรือไง?” “ฉันทำอะไรผิดว่ามาสิ” “คนอย่างคุณพูดไปก็เท่านั้นแหละ....” ศิตาภาเชิดหน้าเมื่อกล่าวจบ  หล่อนไม่ต้องการ หลุดปากว่ารับทราบสิ่งใดไปบ้าง “จองหองนักนะ!! เธอไม่จำเป็นต้องพูดหรอก...หลักฐานน่ะฉันเห็นหมดแล้ว ฉันแค่อยากจะรู้ว่าหัวขโมยตอนจนมุมมันจะทำหน้ายังไง  แล้วเธอคอยดูหน้าสวยๆ ของเธอ จะต้องก้มลงแทบเท้าฉัน!” “ไม่มีทาง ภามินมาช่วยฉันแล้ว!! ฉันจะแฉคุณให้โลกรู้” หญิงสาวโต้ตอบอย่างไม่ลดละ   ในชีวิตหล่อนศักดิ์ศรีของการเป็นบุตรตรีตระกูลใหญ่ ไม่เคยจะต้องก้มศีรษะให้ใคร โดยเฉพาะหญิงแพศยาในคราบนักบวชอย่างนางญาตาตรงหน้าอีกด้วย “ขอโทษนะชามี...คนที่มาพบไม่ใช่คู่รักของคุณ” ญาณันยามิราลูกสมุนคนสนิท ของปัณฑารีย์เอ่ยขัดขึ้นมา  ก่อนจะหันไปรายงานเจ้านายของตน “เป็นเชวาอีกท่านค่ะ  พันตรีอคิล ชลันธีร์ เชวาคนหนึ่งของตระกูลชลันธีร์ เชวาตีรณ แนะนำให้เขามาดูเนื้อคู่กับท่านปัณฑารีย์ค่ะ” “หึ หึ หึ...ได้ยินแล้วสินะ ศิตาภา ปอปอของเธอน่ะส่งเหยื่อมาให้ฉันอีกคนแล้ว ฮะ ฮะ ฮะ” นางญาตายื่นหน้าไปใกล้ลูกกรงแล้วกรีดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน “ไป..ยามิรา ไปพบเขากัน  ทิ้งนางหัวขโมยไว้ที่นี่แหละ  ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำจนกว่าฉันสั่ง” หล่อนกล่าวทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินขึ้นบันไดจากห้องลับใต้ดินไป “ภามิน...ภามินช่วยฉันด้วย” ยามเมื่ออยู่ตามลำพังความเข้มแข็งเมื่อครู่พลันมลายหายไป  หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือ ที่ไร้ซิมการ์ดตัดการโทรออกแล้วอย่างสิ้นเชิง  ขึ้นมากอดแนบหน้าแล้วร้องเรียกหาชายคนรัก หวังให้เขาได้ยินเสียงเพรียกหา อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10908996/W10908996.html บรรพที่ 23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10939373/W10939373.html บรรพที่ 24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10965113/W10965113.html ถ้าต้องการอ่านล่วงหน้าเชิญในบล็อกนะคะ ลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอนค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 04:41:43

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน Tyra : ศิตาภารอดไหม? ตอนนี้รู้กันแล้วนะคะ GTW : แค่เช็ดเท้ากับผ้าเช็ดเท้ารูปแมวค่ะ ไม่ใช่เหยียบแมว ปล. นั่นไม่ใช่ขาเจ้าแก้วนะคะ Friday Story : ชุดฮาเนียมันรุ่มร่ามจริงค่ะ เกือบตกไปตายแน่ะ มนต้นไม้ : นักเขียนที่เก่งเขาคุมได้กันค่ะ พอดีเจ้าแก้วไม่เก่ง จำนวนหน้าเลยหน้าเลยบาน ลูนาติก : ในเวลาแบบนี้วิชามือกาวช่วยได้ดีกว่านีราค่ะ สายลมที่พริ้วไหว : อย่าเพิ่งกรี๊ดค่ะ ศิตาภายังไม่ได้ร่วงลงไปค่ะ scottie : อย่าแช่งนางเอกสิค้า..-_=" Argent : ต้องเปลี่ยนเป็น..เฮ้อ ศิตา แทนแล้วล่ะค่ะ (ค่อยโล่งอกเนอะ) ขอบคุณสำหรับทุกกิฟค่ะ ขอเม้าท์หน่อย มาถึงตอนนี้ญาตาปัณฑารีย์ใส่หน้ากากคนดีไม่อยู่แล้วนะคะ เมื่อรู้ว่านางเอกรู้ธาตุแท้ เสียแล้ว เลยเริ่มออกยักษ์ออกมารแล้ว ภามินจะตามหาศิตาภาเจอไหม คงต้องติดตาม กันต่อไปล่ะค่ะ  ช่วยกันลุ้นหน่อยเน้อ ขอเสนอเครื่องตัดหญ้ารุ่นใหม่ค่ะ...พอหญ้าเริ่มยาวก็ปล่อยก้อนขาวๆ ออกไปเล็ม หญ้าจะเริ่มแหว่งไปสัก 3 ต้นค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 04:43:58

ความคิดเห็นที่ 4 โอ ผมนึกว่านั่นเป็นแมวจริงๆ นะครับ แบบนี้ต้องกลับไปดูใหม่แล้ว...^^ ว่าทำไมดูไม่ออกเลย..(เขินมากเลยเรา..) ปล .... จนนางญาณันนึกเขินอายและเสียดายที่ตนเองออกบวชไปเสียก่อน  ... เสนห๋เรื่องนี้อย่างหนึ่งอยู่ที่อารมณ์ขัน ที่มีมาแทรกแบบเนียนๆเป็นระยะความเหมาะสม ทำให้อดยิ้มไม่ได้ บ่งบอกถึง..หลายๆอย่างของวิหารอันมี ล้บลมคมใน แห่งนี้ ท่าทางจะออกมาไม่ได้ง่ายๆเสียแล้ว สงสัยต้องลุ้นอีกหลายยกเลย จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 06:54:51

ความคิดเห็นที่ 5 เครื่องตัดหญ้ารุ่นนี้ดีกับสุขภาพแมว เป็นการออกกำลังกายและฝึกฝนสัญชาติญาณเดิมของแมว ช่วยชักนำพวกขนแมวออกจากกระเพาะอาหาร แทนการใช้ยาถ่ายขนแมวที่มีราคาแพง แต่มีข้อควรระมัดระวังคือ ยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลง และพยาธิบางประเภท ที่จะเกาะอยู่ตามใบหญ้า เป็นอันตรายต่อแมวน้อย เครื่องตัดหญ้าได้ครับ สมัยเด็ก ๆ จะนำพืชล้มลุกประเภทหนึ่งให้แมวกินเป็นยา เวลาแมวไม่สบาย ไว้จะลองไปเดินหาดูแล้วถ่ายภาพมาให้ ช่วงนี้บริเวณเดิมที่พืชล้มลุกกลายเป็นบ้านเรือนเป็นตึกแถวเกือบหมดแล้ว ต้องไปเดินหาตามบ้านพักรถไฟว่าจะมีหลงเหลือบ้างไหมครับ ภาพประกอบจาก http://www.catandkittenstory.com/board.asp?id=16962 ภาพดังกล่าวไม่แน่ใจนัก  ไว้ว่าง ๆ จะไปลองเดินหาต้นจริง ๆ อีกครั้งครับ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 11:30:55

ความคิดเห็นที่ 6 ตั้งจิตให้มั่น...คิดถึงภามิน...บอกตัวเองว่าต้องการภามิน แล้วเรียกหาภามิน...เรียกชื่อภามินด้วยชีวิตจิตใจทั้งหมด  ทำแค่นี้แหละ เดี๋ยวภามินก็หาตัวเจอแล้ว  เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 15:06:47

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้อ! โล่งอกนึกว่าศิตาภาจะล่วงไปซะแล้ว ตอนนี้ได้ดูอคิลหว่านเสน่ห์..หุหุ นึกถึงพี่ติ๊กเจษในชุดผู้พันในละครวนิดาแล้วรู้สึกแอบเขินไงไม่รู้  ชอบเครื่องตัดหญ้ารุ่นนี้จัง แต่ว่าไม่รู้กี่วันจะตัดหญ้าเสร็จล่ะเนี่ย เหอๆๆ เหมียวอ้วนๆน่ารักจัง จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 16:57:21

ความคิดเห็นที่ 8 โหลๆ ภามิน รีบไปช่วยชามีไคริกาด่วน จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 02:07:59

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าว นั่นไม่ใช่แมวหรอกหรือคะ ดูหลายรอบแล้วก็ยังเห็นว่าเป็นแมวอยู่นา จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 05:32:40

ความคิดเห็นที่ 10 ^         ^        ^        ^ เครื่องตัดหญ้าตราแมวอ้วนครับ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 09:35:30

ความคิดเห็นที่ 11 ^ นึกว่าตราแมวท้อง จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 12:16:50

ความคิดเห็นที่ 12 เก็บไปก่อนนะคะ ไม่มีเวลาอ่าน จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 19:21:35

ความคิดเห็นที่ 13 ภามินจะหาศิตาเจอได้ยังไงกันล่ะเนี่ย อยู่ซะห้องลับอ่ะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 21:04:28

ความคิดเห็นที่ 14 บรรพที่ 26 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11035014/W11035014.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 00:33:43