Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Psycho Birthday ติดต่อทีมงาน

===========
Psycho Birthday
===========


วันที่ : 30 สิงหาคม
เวลา :      กลางคืน
สถานที่:  ห้องนอน



npuiy.. อรุสา..หมายความว่า ฉันชื่อแบบนี้จริงๆหรืออย่างไร หญิงสาวมองหน้าตัวเองในกระจกห้องน้ำแล้วถามตัวเองแบบนั้น เพื่อจะได้ขำกับความคิดของตัวเอง ใครบางคนเรียกฉันว่า อ-รุ-ซ่า ซึ่งฟังแล้วให้ความรู้สึกไปทางลูกเศษหนึ่งส่วนสอง แบบเท่เก๋

เธอกำลังนั่งพิมพ์นิยายหนุ่มมะนาว สาวมะพร้าว เรื่องยาวแนวดรามาม่าอย่างไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย ทั้งที่เป็นเวลาดึกมากแล้ว จิตใจไม่ยอมเหนื่อย แต่สายตาเริ่มเหนื่อยจนต้องมาพักสายตาด้วยการมาล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ

อรุสายังไม่ยอมนอน เพราะสมองและความคิดกำลังทำงานเต็มที่ในระดับสูงสุด ความฝันและจินตนาการของเธอหลั่งไหลออกมาราวกับเป็นกระแสน้ำเชี่ยวกราก  เธอแค้นใจที่ไม่มีมือสักสิบข้างและคอมพิวเตอร์รายรอบตัวจะได้พิมพ์ให้ทันกับความคิดของตัวเอง

หนุ่มมะนาว สาวมะพร้าว เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตหนุ่มสาวคู่หนึ่งมาผูกพันกันในสวนมะพร้าวท่ามกลางความขัดแย้งของสังคมย่อยในชนบทแห่งนั้น ก่อนฝ่ายชาย ณัฐวิท จะฆาตกรรมอารีย่า..ฝ่ายหญิงด้วยความหึงหวง และนำร่างของเธอฝังไว้ในบ่อน้ำร้างในสวนมะพร้าว ใต้ต้นมะพร้าว 4 ต้นซึ่งเอนเรียงกันเป็นตัวอักษรตัวดับเบิ้ลยูใหญ่

จากนั้นมีข่าวลือว่า ร่างของเธอมีของล้ำค่า นั่นคือแหวนเพชรมูลค่ามหาศาล ถูกฝังลงไปในบ่อน้ำพร้อมกับร่างของเธอด้วย ผู้คนรับฟังด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ภายในใจคิดไปต่างๆนานา....ฉันจะหาทางไปหาแหวนนั้นให้เจอ.....ใครจะต้องรีบไปก่อนใคร....ไม่ล่ะ น่ากลัวออก

ทำไมความคิดแบบนี้มาวนเวียนในหัวของอรุสา เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ในเมื่อมันเป็นเพียงนิยายที่เขียนขึ้นมาเท่านั้น

น้ำเย็นทำให้หญิงสาวรู้สึกสดชื่นดีขึ้น ในห้องนอนดูเงียบสงบ แสงไฟจากเพดานดูหม่นๆแปลกไปในคืนนี้ ขยับนิ้วไปมาอย่างมาดมั่น ก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะคอมพิวเตอร์

เสียงโทรศัพท์มือถือกรีดร้องลั่น เสียงของมันเร่งร้อนเรียกร้องจนทำให้สะดุ้ง...บ้าจัง  ใครโทรมาในตอนนี้ รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ แต่ก็ต้องยอมเดินไปหยิบโทรศัพท์บนเตียงนอนมารับสาย

ไม่มีเสียงมนุษย์  นอกจากเสียงหวีดหวิวคล้ายลมพัด....สายลมช่างฟังดูน่ากลัวเหมือนสายลมนั้นพัดผ่านมาจากสุสานโบราณ ความรู้สึกบางอย่างบอกเธอเช่นนั้น

“ใครคะ”

อรุสากรอกเสียงลงไปใส่โทรศัพท์เพื่อให้เกิดความแน่ใจว่ากำลังมีใครบางคนกำลังติดต่อกับเธออยู่

มีเสียงบางอย่างฟังแล้วไม่ถนัดชัดหูมาจากอีกฝั่งฟากของการสื่อสาร ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ชวนให้รู้สึกขนลุกเกรียวแบบไม่มีเหตุผล ก่อนเงียบหายไป

เธอมองดูเบอร์โทรเข้า

เป็นตัว W

หญิงสาวขมวดคิ้ว ตัวอักษร W ตัวย่อชื่อใคร.. ทำไมรู้สึกคุ้นๆ แล้วสักพักก็นึกออก มันเป็นต้นมะพร้าว 4 ต้นขึ้นเรียงเอนเรียงไขว้กันเป็นรูปตัว W ในนิยายของเธอนั่นเอง

ใต้ต้นมะพร้าวมีบ่อน้ำร้าง ศพของหญิงสาวจมอยู่ในนั้น เธอจะรู้สึกอ้างว้างเยือกเย็นขนาดไหนกันนะ..ทำไมต้องยืมฉากหนังสยอง The ring มาใช้ด้วย คงเป็นเพราะมันเป็นฉากที่ติดตาติดใจคนดูนั่นเอง ใครๆก็จดจำภาพ ผีตัวหักๆ ผิดรูป คลานออกมาจากทีวีหรือขึ้นมาจากบ่อน้ำได้

ทันใดนั้น จู่ๆมีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังลั่นออกมาจากลำโพงคอมพิวเตอร์จนแทบกระโดดด้วยความตกใจ หันไปมองด้วยหัวใจเต้นแรง

จอคอมพิวเตอร์ปรากฏเป็นรูปต้นมะพร้าว 4 ต้นไขว้เรียงกันเป็นรูปตัวอักษร W ก่อนจะปรากฏร่างผู้หญิงชุดขาวค่อยๆ เดินผ่านหน้าจอไป มันก็แค่เป็นโปรแกรมรักษาหน้าจอเท่านั้น...พยายามสงบใจและอธิบายกับตัวเอง

ว่าแต่ใครล่ะ..มาเปลี่ยนโปรแกรมรักษาหน้าจอให้เป็นแบบนี้ ไม่มีทางเป็นไปได้ คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ใช้คนเดียว หรือจะเป็นผลงานของไวรัส

ลองขยับเมาส์ ภาพพวกนั้นก็หายไป กลับมาเป็นหน้าของ Word ธรรมดาซึ่งกำลังพิมพ์นิยายค้างอยู่

“ช่วย..ด้วย....ฉันหนาวเหลือเกิน..”

นั่นเป็นประโยคสุดท้ายของนิยาย อรุสามองอย่างมึนงง นึกไม่ออกว่าพิมพ์ข้อความนั้นตอนไหน

คืนนี้มันเป็นบ้าอะไรกัน

จำได้ว่าฉากสุดท้ายที่เธอเขียน คือฉากชายขี้ยาสองคนพากันแอบเข้ามาในสวนมะพร้าวยามดึกเพื่อลงไปในบ่อน้ำ งมหาแหวนล้ำค่าของนิ้วมือเย็นชืดเน่าเปื่อยของศพหญิงสาว แต่ไม่ได้เขียนบรรยายเสียงร้องอันน่ากลัวนี้เลย

ขณะนั้นเอง ข้อความบนจอก็ปรากฏขึ้นมาเรื่อยๆ ราวกับมีมือซึ่งมองไม่เห็นกำลังเคาะนิ้วลงไปบนแป้นคีย์บอร์ด ซึ่งทำให้อรุสานั่งตัวแข็ง ตาเบิกโพลงอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า

    ใคร หรืออะไรบางอย่างกำลังเริ่มต้นพิมพ์นิยาย


“ทำไมต้องเป็นข้าด้วย..”

เด็กวัยรุ่นหุ่นขี้ยามองหน้าเพื่อนอย่างหวาดกลัวและไม่เข้าใจ

“เพราะแกจับได้ไม้สั้นไง เร็วๆ ลงไปหาของก่อนจะมีใครมาพบเข้า”

เพื่อนคนนั้นบอกด้วยใบหน้าซีดๆในแสงจันทร์อ่อนๆ คืนนี้ไม่มืดสนิท ยังพอมีแสงจันทร์ฉายมาทำให้เห็นฉากอันน่ากลัวในยามค่ำคืนของสวนมะพร้าว สุมทุมพุ่มไม้คล้ายมีเงาภูตผีปีศาจเคลื่อนไหววูบวาบอย่างเจตนาร้าย ต้นมะพร้าวโอนเอนไปมาราวหัวอสุรกายคอยาวส่ายหัวไปมาอย่างล้อเลียนท่ามกลางลมพัดกราวใหญ่

“แหวนนั้นเห็นว่า ราคาหลายแสนเชียวนะเพื่อน ได้มาแบ่งกันได้คนละเป็นแสนเลย”

เสียงของเพื่อนย้ำเพื่อให้เกิดกำลังใจ เด็กหนุ่มขี้ยาสูดลมหายใจเข้าปอดรวบรวมกำลังใจ ก้มมองลงในบ่ออันมืดมิดจนแสงไฟฉายส่องลงไปแล้วไม่เห็นอะไร ราวกับผนังบ่อจะดูดกลืนแสงเอาไว้

เงินๆๆๆ ..คำนี้ราวมีพลังบังคับให้หย่อนร่างลงไปตามบันใดเชือก ฤทธิ์เหล้าและยาบ้าอัดมาเต็มที่ตอนนี้ทำให้ข่มความหวาดกลัวลงไปได้หลายส่วน

ไม่มีอะไรยาก...รีบลงไป งมหาแขนของซากศพให้เจอ หานิ้วให้เจอ ถอดแหวนออกมาให้ได้ แล้วรีบขึ้นมา พรุ่งนี้เดินทางเข้าเมือง เอาแหวนไปขาย ไม่ต้องกลัวว่าจะหาที่ขายไม่ได้ คนอยู่ในวงการนรกอย่างเขารู้จักดี

กลิ่นในบ่อน้ำร้างยิ่งลึกยิ่งอับและชื้น ปากบ่อแคบเล็กลงจนกลายเป็นวงกลมเล็กๆราวเป็นดวงจันทร์เต็มดวง กลิ่นเหม็นลอยขึ้นมาปะทะจมูกจนผงะ อะไรกัน...เพิ่งตายไม่กี่วันไม่ใช่หรือ ค่อยก้าวลงไปอย่างระมัดระวัง มือทั้งสองจับบันใดเชือกแน่น ไม่แกว่งไกวไปมาอย่างน่าหวาดเสียว บางครั้งมือสัมผัสผิวของบ่อน้ำ มันเย็นจับขั้วหัวใจและเหมือนมีเมือกลื่นน่าขนลุกขนพองเหมือนสัมผัสผิวซากศพ

เท้าแตะน้ำแล้ว

ความเย็นยะเยือกของน้ำทำให้สะดุ้ง  โดยเฉพาะน้ำซึ่งนึกว่ามีศพลอยคออยู่ เขาไม่กล้าเปิดไฟฉาย ไม่อยากมองเห็นภาพอะไรซึ่งน่ากลัว แม้ว่าฤทธิ์ยาจะวิ่งเดือดพล่านในสายเลือด แต่ตอนนี้ความหวาดกลัวและสยดสยองกำลังก่อตัวขยายตัวมากขึ้นทุกที เมื่อคิดว่ากำลังอยู่ตามลำพัง กับศพ ซึ่งบางทีอาจอยู่ใกล้ๆนี้ จมูกได้กลิ่นเหม็นเน่าอบอวลฃวนขนลุก รู้สึกได้ถึงความสกปรกของน้ำ

ต้องหาแหวนให้เจอ

ลงไปอีกนิด กลั้นใจใช้มือซ้ายควานหาในน้ำไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง  มือขวาจับเชือกแน่นและรู้สึกถึงอาการสั่นสะท้านของหัวใจและร่างกายเมื่อรู้ว่ากำลังอยู่ในบ่อลึกกับศพในน้ำอันเยือกเย็นบางทีอาจลอยแขนกางขากางอยู่ใกล้ๆ พร้อมเส้นผมยาวสยายกระจายแผ่เป็นวง ท่ามกลางเศษกิ่งไม้ใบไม้


ไม่เจอ..บ้าจริง

ต้องลงไปอีก

เด็กหนุ่มค่อยหย่อนตัวลงไปในสายน้ำจนถึงระดับอกใช้ทั้งมือและเท้าควานไปมาในความมืดและสายน้ำ ได้ยินเสียงหัวใจตนเองเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทำไมยาพวกนั้นไม่ขจัดความกลัวความฟุ้งซ่านให้หมดไปได้นะ

มือกระทบอะไรบางอย่าง มันหยุ่นๆชืดๆ ไหวไปมาในผืนน้ำ ความรู้สึกขยะแขยงตื่นตกใจทำให้สะดุ้งหัวใจแทบกระเด็นออกทางปาก ใช่แล้ว ...นี่ต้องเป็นศพใต้น้ำ

ตั้งสติให้มั่น กลั้นใจกัดฟัน ควานมือไปหาอีกครั้งด้วยความสยองแสยง

ความมืดทำให้ไม่รู้ว่าเป็นส่วนใดของศพ  เคยมีแต่ตาบอดคลำช้าง แต่นี่เขารู้สึกเหมือนตาบอดคลำศพ ไม่อาจรู้ว่าเป็นส่วนใดของร่างกายอันไร้ชีวิตนั้น เพียงสัมผัสได้ถึงผิวอันเย็นชืดด้วยมืออันสั่นสะท้าน

จู่ๆความรู้สึกเหมือนบอกว่าร่างอันน่ากลัวและสยองขวัญนั้นเหมือนลอยถอยหนีออกไป แล้วทันใดนั้นเอง บันไดลิงก็หลุดลงมาจากปากบ่อเหมือนมีคนบางคนปลดมันออกจากที่ยึดเหนี่ยว ทำให้ร่างของเด็กหนุ่มขี้ยาหล่นตูมลงไปในน้ำทั้งตัวทันที


เสียงแผดร้องโหยหวนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวตกใจสุดขีดแบบคนใกล้เสียสติ อรุสาผวาจนหงายหลังลงไปล้มอยู่กับพื้นห้อง

หน้าจอปรากฏใบหน้าหญิงสาวหน้าตาซีดขาวราวศพแช่น้ำนัยน์ตาเลิกโพลงอ้าปากกรีดร้องก้องไปทั้งห้อง ก่อนค่อยๆเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นยิ้มที่มุมปากก้มหน้าช้อนสายตาขึ้นมามองแล้วเลือนหายไป

ไม่ไหวแล้ว..อยู่ไม่ได้แล้ว..

อรุสาลุกขึ้นวิ่งตรงไปยังประตู พยายามเปิดประตูออก แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างมาดันประตูเอาไว้ไม่ให้เปิดออกไปได้

อรุสา....อรุสา.....

เสียงแหลมเล็กและเยือกเย็นดังมาจากลำโพงคอมพิวเตอร์อีกแล้ว คราวนี้เรียกชื่อเธอชัดเจน

โทรศัพท์มือถือบนเตียงส่งเสียงดังยาวนาน สั่นระริกราวกับถูกทรมานจนเจ็บปวดแทบขาดใจ

หน้าต่าง...ห้องนี้อยู่ชั้นสอง เสี่ยงกระโดดลงไปหน้าต่างดีกว่า

หญิงสาวปราดไปยังหน้าต่าง แต่ภาพบริเวณทางเดินหน้าบ้านทำให้เธอผงะ

หญิงสาวผมยาวปิดหน้ายืนตัวแข็งทื่อกลางแสงจันทร์ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามอง เหมือนรู้ว่าหญิงสาวกำลังจ้องมองลงไป

เรื่องบ้าอะไรกันอีกนี่.....อรุสากรีดร้องลั่นห้อง ซวนเซถอยหลังขนลุกไปทั้งตัว กลัวและตกใจจนแทบจะเป็นลมล้มพับอยู่แล้ว

ประตูถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง

แสงไฟสว่างวูบวาบจนตาพร่าพราย หลายคนกรูเข้ามาในห้อง สถานการณ์พลิกกลับไปสู่อีกด้านหนึ่งกะทันหัน

“30 สิงหาคม มาแล้ว......”

“สุขสันต์วันเกิดจ้า อรุซ่า....”

“เป็นไง คิดไม่ถึงใช่ไหม.....”

เสียงร้องเซ็งแซ่ คนที่เข้ามาล้วนเป็นเพื่อนสนิททั้งนั้น หลายคนเข้าประคองอรุสาไปนอนบนเตียงเมื่อเห็นท่าทางเหมือนคนจะเป็นลม

เทียนถูกจุด เค้กถูกวาง อาหารและเครื่องดื่มเริ่มลำเลียงเข้ามา

“ขอโทษนะ....พวกเราอยาก เซอร์ไพรส์ เธอเท่านั้น”

“ไม่เป็นไรนะ”

“พวกบ้า..ตกใจจะตายอยู่แล้ว” หญิงสาวเอามือกุมอก เริ่มตั้งสติได้ โกรธก็โกรธ  ดีใจก็ดีใจกับน้ำใจของเพื่อนๆ ทั้งอยากโดดกอดและอยากโดดตบ

“เป็นผลงานของโปรแกรมไวรัสเท่านั้น” เพื่อนคนหนึ่งอธิบายสาเหตุแปลกๆของคอมพิวเตอร์

“วันก่อนเธอจำได้ไหมว่ามีเพื่อนคนหนึ่งทำเป็นมาขอข้อมูลจากเครื่องของเธอ ทำให้สามารถควบคุมคอมพิวเตอร์ของเธอได้จากเครื่องอื่น ราวกับเป็นเครื่องของมันเอง ไม่มีอะไรหรอก ภาพและเสียงแปลกๆพวกนั้นเป็นสิ่งที่เราใช้ล้อเธอเล่น”

“รีบเอามันออกไปจากเครื่องของฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนจะมีรายการโกรธคลั่ง” อรุสาขู่ด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง เพื่อนตัวการลงไวรัสหัวเราะ แล้วมานั่งหน้าเครื่องจัดการลบโปรแกรมไวรัสสั่นประสาทนั้นออกไป

ในห้องเล็กนั่น เริ่มมีบรรยากาศสนุกสนานตามประสาเพื่อนๆสนิท ในห้องเล็กๆ เพื่อนกลุ่มเล็กๆ เรื่องน่ากลัวหายไปแล้ว มีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม



********


บทส่งท้าย

“ทำไมเอาต้น W มาเกี่ยวข้องด้วย” อรุสาถามเพื่อนเจ้าของไวรัสตัวแสบ หญิงสาวคนนั้นทำหน้างงๆ แล้วย้อนถามว่า

“อะไรจ๊ะ ต้น Wอะไร”

“ยังมาแกล้งทำไม่รู้อีก”

เจ้าของห้องมองค้อนแล้วเดินหนีไปคุยกับคนอื่น ในขณะเพื่อนสาวคนนั้นทำหน้าไม่เข้าใจอย่างจริงจัง ในที่สุดก็ส่ายหัวและเดินไปหยิบเครื่องดื่มไปนั่งพูดคุยกันบนขอบเตียง ไม่สนใจเรื่องนี้อีก



ไกลออกไป….ไกลออกไป


เด็กหนุ่มท่าทางเหมือนคนขี้ยาสองคนเดินลัดเลาะไปตามทางเดินรกร้างของสวนมะพร้าวในเงาจันทร์ด้วยจุดประสงค์บางอย่าง พยายามมองหาต้นมะพร้าวทั้งสี่ต้นในความหม่นมัวสลัวรางยังพอมีแสงจันทร์ฉายมา ทำให้เห็นฉากอันน่ากลัวในยามค่ำคืนของสวนมะพร้าว สุมทุมพุ่มไม้คล้ายมีเงาภูตผีปีศาจเคลื่อนไหววูบวาบอย่างเจตนาร้าย ต้นมะพร้าวโอนเอนไปมาราวหัวอสุรกายคอยาวส่ายหัวไปมาอย่างล้อเลียนท่ามกลางลมพัดกราวใหญ่

.........................





30 สิงหาคม 2554

Happy Birthday

มอบเรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นของขวัญวันคล้ายวันเกิด
สำคัญ คุณ : npuiy อรุสา
ขอให้คุณปุ้ยและท่านอื่นๆ ที่คล้ายวันเกิด 30 สิงหาคม

สุขภาพกาย สุขภาพใจ แข็งแรง มั่นคง นะครับ
^__^..



*********************

แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 05:36:12

 
 

จากคุณ : Psycho man
เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 05:22:05




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com