ความคิดเห็นที่ 1 กริ่งหน้าบ้านกำลังส่งเสียงดังลั่น เป็นเหมือนดังเช่นนาฬิกาปลุก คนที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มคว้าหมอนอีกใบปิดหู ตามด้วยผ้าห่มคลุมทับอีกชั้น แต่แล้วไม่นานทุกอย่างก็กระจัดกระจายกันไปคนละทิศละทาง เมื่อทั้งหมอนและผ้าห่มไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมา พีรภาสเหลือบมองดูนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียง เก้าโมงเช้า! เจ้าตัวเคาะหัวตัวเองเบาๆ อันที่จริงเขากลับมาอยู่ที่นี่ได้เกือบอาทิตย์แล้ว แต่ยังปรับตัวเรื่องเวลานอนไม่ได้เสียที เช้าวันนี้จึงได้ตื่นสายเช่นเคย ชายหนุ่มลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนเดินไปยังหน้าต่างแล้วแย้มม่านออกเล็กน้อย เพื่อมองหาต้นตอของเสียงรบกวน แต่แล้วใบหน้าผู้มาเยือน ก็ทำให้เขาต้องยืนอ้าปากค้าง ไม่ใช่เพราะใบหน้านั้นสวยคมบาดตาบาดใจ หากแต่เป็นใครที่ทำให้เขาต้องอุทานกับตัวเองว่า “ตายล่ะหวา!!” พีรภาสยืนตัวแข็งอยู่ชั่วครู่เพื่อใช้ความคิด แน่นอนว่าเขาไม่อยากมีปากเสียงกับผู้มาเยือนสักเท่าไร เพราะตัวเองเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู แต่ยังไม่ทันหาทางออกให้ตัวเองได้สำเร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะ ก็ทำให้ความคิดกระเจิดกระเจิงเสียก่อน ชายหนุ่มมองดูหน้าจอก่อนที่จะกดรับ “ครับพ่อ” “ตื่นหรือยังคุณชาย เพื่อนปายรออยู่นานแล้วนะ” เสียงของน้องชายนั่นเอง “ฝันเอาแบบมาให้ ลงไปรับให้หน่อย แต่ถ้าให้ดีชวนฝันมาที่ปราณฯ ด้วยนะ พอดีพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยกับฝันด้วย ส่วนรถเดี๋ยวพี่แป้งก็จะกลับแล้ว อ่อ...แล้วก็ต้อนรับเพื่อนปายดีๆ นะครับคุณชาย” ว่าแล้วพีรศิลป์ก็กดวางไปทันที ทิ้งให้คุณชายยืนงงเป็นไก่ตาแตก สักพักเจ้าตัวก็ฉุกคิดได้ว่า วันนี้มีนัดคุยกับผู้รับเหมาก่อสร้างเอาไว้ ทำไมไม่มีใครปลุกเขาเลย ไม่มีเวลาคิดแล้ว พีรภาสกดรีโมทเปิดประตู ก่อนจะรีบคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ขืนชักช้ากว่านี้ มีหวังต้องโดนคู่กรณียำใหญ่ ทันทีที่ประตูเปิดกว้าง ภาพฝันก็เดินเข้าไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด เป็นเพราะเพื่อนปายตัวดีของเธอ โทรมาบอกว่า แบบรีสอร์ทที่นำมาส่งในวันนี้ ต้องยื่นให้กับคุณชายพีรภาส เฮ้อ...ภาพฝันคิดแล้วก็ถอนหายใจออกมา แต่คิดอีกแง่หนึ่งก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ภาพนั้นคืนเสียที เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ดีดนิ้วเปาะ ให้มันได้อย่างนี้สิฝัน คนสวยคิดบวกเข้าไว้ วันนี้บ้านอินธารักษ์เงียบผิดปกติ แน่นอนว่าลุงปิง ป้าป่าน และเพื่อนปายของเธอไม่อยู่บ้าน เมื่อครู่เพื่อนรักบอกเธอว่า พวกเขากำลังเดินทางไปเจรจากับผู้รับเหมาก่อสร้างที่ปราณบุรีก่อน มันเป็นความผิดของเธอเองที่ไม่โทรไปตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน เมื่อกดกริ่งแล้วไม่มีใครเปิดประตูให้ ถึงได้รู้ว่าตัวเองพลาดแล้ว บ้านเดี่ยวสองชั้นหลังนี้ เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพียงแต่วันนี้ทันทีที่ก้าวเข้ามา ความรู้สึกเหมือนพจมานเดินเข้าบ้านทรายทองอย่างไรอย่างนั้น ความรู้สึกประหม่านี้มาจากไหนกัน ภาพฝันเดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าโซฟาอย่างใจจดใจจ่อ แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงใครเดินลงบันไดมาเพียงเท่านั้น เธอก็กุลีกุจอลงไปนั่งบนโซฟาแล้วทำตัวให้เป็นปกติขึ้นมาทันที เมื่อเห็นโจทก์นั่งอยู่บนโซฟา คนที่รู้ว่าตัวเองเป็นจำเลยจึงเกิดอาการตื่นกลัวขึ้นมาทันใด กลัวเพียงอย่างเดียวว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นจะเอ่ยทวงขึ้นมา แล้วเขาจะทำอย่างไร จะแก้ตัวไปอีกครั้งว่าอย่างไร พีรภาสไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมภาพนั้นจึงมีอิทธิพลต่อเขามากมายถึงเพียงนี้ บอกว่าภาพมันพังไปแล้วก็จบ เขาตั้งใจให้เป็นแบบนั้นเสียเมื่อไร ไม่พอใจก็จ่ายเงินชดใช้ไปสิ หรือถ้าเจ้าของภาพไม่พอใจอีก จะโกรธกันไม่มองหน้ากันจะเป็นไรไป ยังไงก็ไม่เคยเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว ก็แค่เพื่อนของน้องชาย แต่ความรู้สึกผิดมันทำให้เขาต้อง ‘ใส่ใจ’ ความรู้สึกของอีกคน ยิ่งได้ยินว่าภาพนั้นเจ้าของหวงนักหวงหนา มันทำให้เขาบอกตัวเองว่า ผิดแล้วต้องรับผิดชอบ แม้วันนี้คำคำนั้นจะยังไม่บรรลุผลก็ตาม พีรภาสเคาะหัวพึมพำกับตัวเอง ‘ทีกับเรื่องอื่นคนอื่นล่ะเก่งนัก ไอ้ปูน’ “เอ่อ...น้องฝันใช่ไหมครับ” พีรภาสเดินเข้ามาทักทาย แต่แล้วก็ต้องหันหลังกลับมาตำหนิตัวเอง ‘โอ๊ย ปูนเอ๊ย รู้จักกันแล้ว จะถามแบบนั้นทำไม’ ภาพฝันสำรวจชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้เธอ อารมณ์เริ่มเดือดขึ้นมาอีกระลอก ให้รอหน้าบ้านก็แล้ว รอบนโซฟาก็แล้ว เป็นเพราะคุณชายเอาเวลาที่เธอนั่งรอไปแต่งตัว จะคุยกันก็หันหลังให้อีก มันน่านัก “พี่ปูนคะ” หญิงสาวส่งเสียงเรียกสั้นๆ อันที่จริงเธออยากจะต่อไปอีกยาวเหยียดว่า พี่ปูนคะ ช่วยมีมารยาทหันมาคุยกับฝันหน่อยได้ไหมคะ หน้าตาก็ไม่ใช่จะดีสักเท่าไหร่ อันที่จริงดีสักนิดก็ได้ แต่ยังไงก็ไม่น่าจะหยิ่งเลยนะคะ แต่เป็นเพราะไม่อยากมีเรื่อง ภาพฝันจึงปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “แบบรีสอร์ทวางอยู่บนโต๊ะนะคะ มีปัญหาอะไรก็ถามปายได้เลย เพราะปายกับฝันช่วยกันออกแบบค่ะ” พูดเสร็จภาพฝันก็เดินออกมาทันที อาจเป็นเพราะท่าทีของคุณชายพีรภาสไม่ค่อยจะรับแขกสักเท่าไรเธอเลยลืมเรื่องทวงภาพคืนเสียสนิท แต่แล้วก็มีเสียงเรียกทำให้เธอหยุดอยู่แค่ประตู ภาพฝันกรอกตามองเพดานอย่างเบื่อหน่าย จะอะไรกันอีกนี่คุณชาย “พ่อกับแม่บอกให้น้องฝันไปปราณฯ กับพี่ด้วย เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุย แล้ว...น้องฝันทานอะไรมาหรือยัง” เสียงของคุณชายราบเรียบ ดูสิจะชวนทานข้าว แต่ทำหน้าเหมือนจะไล่แขกเสียนี่ ภาพฝันหันมา ก็เริ่มสำรวจใบหน้าคนเคร่งขรึมทันที คิ้วดกดำเรียงสวยได้รูปเรียกได้ว่าผู้หญิงยังอาย ไรหนวดเขียวครึ้ม เข้ากับสีผิวไม่ขาวไม่เข้มของคุณชาย จมูกโด่งสวย ริมฝีปากหยักได้รูป เหมือนรูปหัวใจเลยหญิงสาวเผลอบอกกับตัวเอง ภาพฝันไม่กล้าสำรวจไปยังดวงตา เพียงแค่เหลือบมองผ่านๆ สายตาคู่นั้นไม่นิ่งเฉยเสียทีเดียว มีแววหลุกหลิกอยู่บางครั้ง โดยรวมแล้วก็ถือว่าดูดี สายตาของเธอไม่สามารถปฏิเสธข้อนี้ได้ อันที่จริงถ้าลบอคติของเธอไปสักนิดเขาก็จะดูดีมากๆ แต่ถึงจะดูดีแค่ไหนสำหรับภาพฝันบอกได้แค่สามคำว่า ‘ไม่ใช่แนว’ “น้องฝันทานอะไรมาหรือยัง” พีรภาสถามซ้ำอีกครั้ง เมื่อคู่กรณีมัวแต่จ้องหน้าเขา จะจ้องทำไมนักหนาก็ไม่รู้ แค่นี้ก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว! “มะไม่...ไม่เป็นไรค่ะ ฝันยังไม่หิว” ภาพฝันตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก เมื่อรู้ตัวว่าเผลอไผลไปสำรวจใบหน้าอีกฝ่ายเข้าแบบทุกซอกทุกมุม “ถ้างั้นรออีกนิดนะ พี่ขอทำกับข้าวก่อน” ภาพฝันพยักหน้าเนือยๆ เธอจะต้องรออีตาคุณชายทำกับข้าวอีกหรือนี่ ไหนเคยได้ยินมาว่าคุณชายบ้านนี้ไม่ชอบทำกับข้าว แถมฝีมือก็ยังห่วยบรม ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น เมื่อคุณชายโผล่หน้าออกมาจากในครัว ก่อนจะส่งเสียงเรียบเฉยเหมือนเคย “น้องฝันอยากทานอะไร บอกพี่ได้นะ” นี่เหรออีตาคุณชายจอมเจ้าเล่ห์ ชอบแกล้งคนอื่น ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ แต่ใครบอกว่าอยากกินละนี่ บอกไปว่ายังไม่หิวไม่ใช่หรือ ภาพฝันรออีกครึ่งชั่วโมง กุ้งทอดผัดขิงก็ถูกยกออกมาวางบนโต๊ะ ตามด้วยต้มจืดซี่โครงหมูอีกถ้วย กลิ่นหอมตลบอบอวล ชวนให้คนไม่หิวมองตามตาละห้อย “กินข้าวกันก่อนนะ เดินทางไกลเดี๋ยวจะหิว” เจ้าบ้านหันมาชวนแขก แต่ไม่มีรอยยิ้มอีกเช่นเคย คนไม่ค่อยหิวชั่งใจอยู่ชั่วครู่ จึงเดินไปร่วมโต๊ะด้วย อันที่จริงก็ตั้งใจมาฝากท้องที่นี่อยู่แล้ว แต่คนที่ทานด้วยกลับเป็นคนที่เธออยากจะต่อว่ามากที่สุดตลอดสามปีที่ผ่านมา จึงทำให้บอกไปว่ายังไม่หิว จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 21:35:15

ความคิดเห็นที่ 2 บนโต๊ะอาหารดำเนินไปด้วยบรรยากาศที่เรียกว่า เงียบกริบ มันเงียบเสียจนคิดไปได้เลยว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่ ภาพฝันสำรวจคนตรงหน้าอีกครั้ง ไหนเคยได้ยินมาว่าพี่ปูนพูดมาก ปากไม่ค่อยปกติไง ทำไมไม่ค่อยจะพูด ออกจะเรียบร้อย “พี่ปูนคะ” ภาพฝันส่งเสียง เมื่อพ่อครัวมื้อนี้เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทานอย่างเดียว แต่เสียงของเธอทำให้ชายหนุ่มส่งสายตานับเมล็ดข้าวในจานต่อไป อย่าถามนะ! ขอร้องล่ะพี่ขอเวลาอีกแค่เดือนเดียว มันจะไม่ได้ผลจริงเหรอ ไอ้แผนเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหวอะไรนี่ “พี่ปูน จะเป็นไรไหมคะถ้าฝันจะขอภาพคืน ตอนนี้!” ‘นั่นไง! ตรงๆ ไม่มีอ้อมให้เสียเวลา ไอ้ปูนเอ๊ย เอาไงล่ะทีนี้ เอาวะ กล้าทำก็กล้ารับสิ’ พีรภาสหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ในเมื่อสิ่งที่เขาพยายามนำมันกลับคืนมาไม่มีทางเป็นไปได้ ทางเดียวที่จะทำให้เรื่องนี้จบลง ก็คือ บอกความจริงออกไป ผ่านไปสิบนาทีชายหนุ่มได้แต่อ้ำอึ้ง คิดอยู่ในหัวทำไมมันง่ายนัก แต่พูดออกไปนี่สิช่างยากเย็น แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากในครัว ราวกับระฆังดังบอกหมดยกในขณะที่กำลังโดนนับถึงเก้า โทรศัพท์มือถือของเขานั่นเอง พีรภาสเดินไปในครัวก่อนหยิบขึ้นมากดรับ ยังไม่ทันได้พูดอะไร ปลายสายก็ส่งเสียงมาเสียก่อน “พี่ปูน ออกจากบ้านมายัง อย่าลืมชวนฝันมาด้วยนะ พ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยจริงๆ” “อือๆ จะพาไปด้วย” พีรภาสรับคำ แม้อยากจะขอบคุณปลายสายที่โทรมาขัดจังหวะได้ทันท่วงที แต่อดคิดไม่ได้ว่าทางโน้นจะโทรมาย้ำอะไรกันนักกันหนา หรือว่าหายหน้าไปนาน พ่อกับแม่มีลูกเพิ่มมาอีกคนแล้วหรือ บนโต๊ะอาหารในวันที่เขากลับมา ทุกคนก็พูดถึงชื่อภาพฝันไม่ขาดปาก พีรภาสเดินมาที่โต๊ะอีกครั้ง เขาหวังให้เธอลืมเรื่องที่เพิ่งคุยไป แต่เมื่อนั่งลง กลับมีสายตาจริงจังของเธอส่งมาทันที พร้อมกับคำพูดชวนให้เหงื่อตก “พี่ปูนคะ ภาพของฝันยังเหมือนเดิมใช่ไหมคะ” ‘เหมือนเดิม’ หรือ ‘ไม่เหมือนเดิม’ ต้องเลือกแล้วสินะ จะพูดความจริงหรือจะโกหกเพื่อรอโอกาสสุดท้ายอีกครั้ง แต่สามปีที่ผ่านก็พิสูจน์ได้แล้วไม่ใช่หรือว่า มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม กับเวลาอีกแค่เดือนเดียว จะเนรมิตภาพนั้นขึ้นมาได้อย่างไรกัน พีรภาสพยายามบอกตัวเองให้พูดความจริงออกไป แต่ทำไมปากของเขาถึงไม่ยอมพูดมันออกมาเสียที อีกครั้งที่ชายหนุ่มได้แต่อ้ำอึ้ง จนภาพฝันต้องถามซ้ำ “ภาพของฝันยังเหมือนเดิมใช่ไหมคะ” นี่หรือคุณชายพีรภาสที่เคยลื่นไหล เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ แต่ทำไมคราวนี้จึงได้ฝืดสนิท ราวกับสนิมเกาะอยู่นานนับศตวรรษ สองประโยคเท่านั้นที่ต้องเลือก ‘เหมือนเดิม’ หรือ ‘ไม่เหมือนเดิม’ จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 21:36:30

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะวันนี้ บ้านอุ่น...ล้อมรั้วรัก มาเร็วเป็นพิเศษค่ะ เป็นเพราะพรุ่งนี้คนเขียนงานเข้า ต้องห่างหายไปจากหน้าจอคอมฯ ตัวเองจนถึงพุธหน้าเลย T__T แล้วเจอกันวันเสาร์หน้าเหมือนเคยนะคะ ตอบคอมเม้นต์ @ คุณแพรวดาว ขอบคุณสำหรับคำว่า ห่วง ค่ะ บ้านนี้ปลอดภัยและมีความห่วงใยให้กันค่ะ ส่วนคำว่าห่วงปอคัดแล้วนะคะ แต่คุณแพรวดาวอาจไม่เห็นด้วยตา เพราะปอคัดมาจากใจ ฮิ้วววว ^^ @ คุณ NUAOFFYHUB ขอต้อนรับเข้าสู่บ้านที่น่ารักค่ะ คำว่าเลยกับคอมเม้นต์ที่ 13 เท่นะคะ ^^ @ คุณ GTW แฮ่ไม่รอดสายตาอาจารย์จริงๆ ถูกแล้วค่ะ ปอชอบวาดภาพพอๆ กับงานเขียนเลยค่ะ และก็เหมือนกันตรงที่ว่า ทำได้แค่ชอบ แต่จะทำให้ดีคงไม่ได้ 555 แต่ทำแล้วมีความสุขเหมือนกันค่ะ ^^ @ คุณ =FriEnDiY= ยินดีต้อนรับจ้าเพื่อนมิ้งค์ ขอบคุณที่มาอ่านนะจ๊ะ ดีใจที่เห็นคอมเม้นต์มิ้งค์อยู่ในกระทู้ปอจ้า ^^ @ คุณ อรุสา (npuiy) เรื่องความหล่อนี่กินกันไม่ลงค่ะ แต่เรื่องกวนนี่พี่ปูนกินขาด ^^ แต่ปายก็อบอุ่นนะคะ ^^ @ คุณ scottie ใช่แล้วค่ะ บ้านนี้คุณนายอรพินใหญ่สุด ^^ @ คุณ ravio ขอบคุณสำหรับคำว่า read ค่ะ เท่านี้ก็ยิ้มกว้างแล้วค่ะ ^^ @ คุณ กุลธิดา (kdunagin) เรื่องนี้บอกไม่ได้ว่าใครดี ใครไม่ดีค่ะ เพราะแต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง การกระทำบางอย่างที่บางคนบอกว่าดี แต่อาจจะไม่ดีสำหรับอีกคน เห็นด้วยกับข้อความที่ว่า การทำอะไรให้ใคร โดยที่ไม่ต้องคิดว่าเค้าจะมีอะไรตอบแทนเราหรือเปล่า ทำให้หัวใจมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ ^^ @ คุณ ห้าสิบป่าย ดูเหมือนว่าคุณห้าสิบป่ายจะชอบทะเลมาก ปอก็เติบโตมากับทะเลค่ะ เรียกว่าอยู่หน้าบ้านกันเลยทีเดียว เรื่องนี้ก็ไม่พ้นทะเลอยู่ดี เหอๆ ส่วนตอนจบจะเป็นอย่างไรนั้น ปอยังไม่ทราบเลยค่ะ...ซะงั้น ^^ @ คุณ นารีจำศีล แฮ่ ปอก็ยังไปได้ไม่เยอะหรอกค่ะ ยังเหลือให้เก็บอีกหลายจังหวัด ส่วนพี่ปูนกวนเหมือนใครเหรอ ใครๆ พี่นุ้ยรู้แล้วบอกด้วยนะคะ แต่คงไม่ใช่คนเขียนเนอะ เพราะปอออกจะเป็นงานเป็นการ เรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ^^ @ คุณ Tyra คุณชายออกอาการร้อนๆ หนาวๆ จริงค่ะ แต่ตอนนี้พี่ปูนจะตอบไปว่าอย่างไร รอลุ้นด้วยกันนะคะ ^^ @ คุณ makokchor คุณชายรู้สึกว่าตัวเองเป็นจำเลยจริงๆ ค่ะพี่เกด แถมยังจนมุมลื่นไม่ออกอีกด้วย แต่นิสัยคุณชายเป็นแบบนี้มีใครจะเอาใจช่วยคุณชายหรือเปล่านี่ ^^ ขอบคุณกิฟกำลังใจดีๆ จาก คุณ GTW, คุณแพรวดาว, คุณนารีจำศีล, คุณนิชนันท์, คุณkdunagin, คุณmakokchor, คุณห้าสิบป่าย, คุณNUAOFFYHUB และคุณTyra ด้วยนะคะ ^__^.. ขอบคุณนักอ่านเงาทุกคนด้วยค่ะ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ ..^__^.. จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 21:41:55

ความคิดเห็นที่ 4 เย้ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 21:42:24

ความคิดเห็นที่ 5 มาแล้ว ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 21:54:53

ความคิดเห็นที่ 6 เย่ๆ มาเร็วกันจัง ^^ ปอเพิ่งเห็นค่ะว่าบทที่ ๓ เหอๆ ที่จริงเป็นบทที่ ๔ แล้วต่างหาก คนเขียนมึนไปแว้ว 555 จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 22:02:41

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เป็นไรค่ะ คนเรามีมึนกันได้ เค้าก็เป็นออกจะบ่อยไป ฮ่า ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 22:03:18

ความคิดเห็นที่ 8 read จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 22:35:19

ความคิดเห็นที่ 9 มาลงชื่ออ่านค่ะ ความจริงแล้วตามอ่านเงียบๆมาสองสามตอนแล้ว จากคุณ : idakok เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 22:48:47

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบภาพฝันกับพีรภาพมากเลยค่ะ น่ารักทั้งคู่เลย สมกันดีจัง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 00:19:06

ความคิดเห็นที่ 11 มาแล้วจ้าปอ แล้วมันจะเป้นงัยต่อเนี่ย คุณชายจะปิดไปถึงไหนกันเน่ีย จากคุณ : =FriEnDiY= เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 04:01:16

ความคิดเห็นที่ 12 ขอลงชื่อไว้ก่อนนะคะ วันอาทิตย์จะมาอ่านค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 05:34:47

ความคิดเห็นที่ 13 เปลี่ยนเป็นคุณชายอ้ำอึ้งซะแล้วสิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 10:09:39

ความคิดเห็นที่ 14 กล้าๆ หน่อยสิ..แต่เดาว่าไม่กล้าตามเคย ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 11:45:14

ความคิดเห็นที่ 15 ตำนานมนต์รักโรงงาน ทั้งอึ้ง ซึ้ง เศร้า แต่ก็ไม่เลวร้ายเกินไป อ่านนิยายคุณ: pormare ทุกครั้งจะรู้สึกถึงบรรยากาศเฉพาะตัวของลักษณะงาน เหมือนมองภาพฝัน เอ้ย ภาพวาด ซึ่งแต่ละคนจะมีอะไรบางอย่างเป็นเฉาะตัว เหมือนลายมือคนเรา ปล. ผมก็ชอบวาดภาพ ระบายสี สมัยเรียนวิชาที่ชอบที่สุดคือ วาดเขียน ^^ ชอบกลิ่นของสี และชอบที่มันผสมผสานกันออกมาเป็นเงาจินตนาการของเรา ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 05:34:57

ความคิดเห็นที่ 16 มาตั้งสมาคมคนรักทะเลกันดีไหม ทะเลปราน บางช่วงก็สวยนะครับ แถวเขากระโหลก หนองข้าวเหนียว เสียที่ทรายยังสู้แถบหาดแม่รำพึง หรือฝั่งอันดามันไม่ได้ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 13:01:59

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบไปเลย ไม่เหมือนเดิม (จบเรื่องเลย ตานี้ ฮ่าๆ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 14:56:45

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ แอบขำพี่สก๊อตตี้ อิอิ คุณปอขรา เค้าเริ่มมีใจให้พี่ปูนแล้วล่ะ จองเลยแล้วกัน ขอเป็นตะใภ้นะคะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 19:54:02

ความคิดเห็นที่ 19 หายไปหลายวัน หลุดไปสองตอนเลยทีนี้ แต่ตามอ่านหมดล่ะ เริ่มจำชื่อสี่พี่น้องได้แล้ว :) ปล. ความจริง ตอนนี้ ต้องเป็นบทที่ 4 หรือเปล่าเอ่ย :D จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 54 14:29:24

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วดูเหมือนคุณชายจะชอบฝันเหมือนกันนะคะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ลำบากใจที่จะตอบขนาดนี้ อยากรู้จริงเชียวว่าจะตอบยังไง จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 54 18:53:21

ความคิดเห็นที่ 21 สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบแนวนี้อ่ะน่ารักดี เป็นกำลังใจให้นะคะ รีบอับไวๆนะ กำลังลุ้นๆ *-* จากคุณ : หมอนนุ่น เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 20:25:00