|
ขอดีๆ ไม่ให้ใช่ไหม
ความเจ็บปวดพุ่งจี๊ดเข้าที่ปลายคางราวกับถูกสายฟ้าฟาด ร่างของผมกระเด็นหงายหลังลงไปกองกับพื้นในหมัดเดียว ก่อนที่เท้าอีกหลายข้างจะรุมทั้งเตะ ทั้งเหยียบ ผมได้แต่พยายามยกแขนขาขึ้นกันเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับส่งเสียงร้องขอความเห็นใจ
...พอเถอะพี่ ผมยอมแล้ว ผมยอมแล้ว...
เฮ้ย หยุด หยุดก่อน
เมื่อสารพัดเท้าหยุดลง ผมก็รีบพยายามล้วงเอากระเป๋าสตางค์ออกมาอย่างยากลำบาก เพราะขยับเคลื่อนไหวได้อย่างติดขัด และความเจ็บปวดก็ค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ไอ้ชิด ซึ่งเป็นลูกที่ใหญ่ รีบคว้ากระเป๋าไป ล้วงเงินทั้งหมดออก ก่อนเขวี้ยงกระเป๋าหายไปในพงหญ้าข้างทาง ไอ้ฟัก กับไอ้แอ๊ด ผลัดกันเตะผมอีกคนละสองสามครั้ง
ไปเหอะ ไปกินเหล้ากันดีกว่า
ไอ้ชิดถ่มน้ำลายใส่หัวผม ก่อนที่อีกสองคนจะเลียนแบบตาม แต่ยังโชคดีที่พวกมันเล็งพลาด 'โชคดีอะไรกัน ถ้าโชคดีจะต้องมานอนอยู่แบบนี้หรือไง' ผมเถียงตัวเองในใจ 'ถ้าโชคดีจริงทำไมต้องมาเจอกับไอ้สามตัวนี้ด้วย'
นี่เป็นเหตุการณ์ครั้งล่าสุด ไม่ใช่ครั้งแรก และไม่มีทางเป็นครั้งสุดท้าย ผมลากสังขารเดินผ่านถังขยะใบใหญ่ลงไปข้างทาง เพื่อตามหากระเป๋า ในนั้นยังมีบัตร และของอย่างอื่นอยู่ 'มันจะคืนให้ดีๆ ไม่ได้หรือไง'
ผมพบเจอเศษขยะสารพัด แต่กลับไม่พบกระเป๋าของตัวเอง 'ทำไมถึงขยันกันจริง ถังขยะอยู่ใกล้ๆ ไม่ทิ้ง ดันมาทิ้งกันถึงนี่ได้' ในบรรดาเศษขยะเหล่านั้นมีของสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาผม มันเป็นสมุดบันทึกสีดำที่บนหน้าปกมีตัวอักษรสีทองเขียนไว้ว่า ไซโคโน๊ต
ผมหยิบมันขึ้นมาและพบว่ากระเป๋าสตางค์ของผมซุกอยู่ข้างใต้นี่เอง 'แปลก มันลงไปอยู่ข้างใต้ได้ยังไงกัน' ผมเปิดกระเป๋าก่อนล้วงเอาเงินที่ซ่อนเอาไว้ในช่องเล็กๆ ออกมา 'คนเรามันก็ต้องเกิดการเรียนรู้กันบ้าง' ผมรีบกลับขึ้นมาพร้อมกับคว้าเอาสมุดสีดำเล่มนั้นติดมาด้วย
แทนที่จะรีบกลับบ้านเพื่อพัก และทำแผล ผมกลับหาที่เหมาะๆ นั่งลง แล้วหยิบสมุดเล่มนั้นขึ้นมา ผมพลิกเปิดดูด้านใน มันมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เส้นบรรทัด มันคือจักรวาลอันว่างเปล่าที่กำลังรอคอยมือของพระเจ้าให้มาสรรสร้างโลกตามที่ต้องการ 'จะบ้าหรือไง' ผมเถียงความคิดตัวเองอีกครั้ง
ผมพลิกมาจนถึงหน้าสุดท้าย และพบว่าที่ปกในด้านหลังนั้นมีลวดลายบางอย่างเรียงอยู่เป็นแถว แต่เพียงครู่ต่อมาผมก็พบว่ามันเป็นตัวอักษร และในที่สุดผมสามารถอ่านความหมายของมันออกได้ ผมไม่รู้ว่ามันอ่านว่าอย่างไร แต่เหมือนกับความหมายของมันจะผุดขึ้นมาเองในหัวของผม
'ไซโคโน๊ต โปรดระบุชื่อเป้าหมาย และวิธีตายตามที่ต้องการ แล้วทุกอย่างจะเป็นไปตามนั้นภายในสามสิบนาที'
'นี่มันอะไร ใครจะเชื่อเรื่องหลอกเด็กแบบนี้' แต่ผมรีบควานหาปากกาออกมาทันที ผมรู้จักร้านที่สามคนนั้นไปนั่งกินเหล้ากันเป็นประจำ มันอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก หากเดินไปก็ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ผมเปิดไปที่หน้าแรก จรดปากกา แล้วยิ้มที่มุมปาก
ในตอนเริ่มต้นไม่มีสิ่งใดทั้งสิ้นดุจดั่งหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า แล้วทันใดนั้นปากกาก็ปรากฏขึ้น พลังที่คอยผลักดันให้มันเคลื่อนที่ไป คือความชั่วร้ายที่ซ่อนลึกอยู่ภายในใจ คำสาปสำเร็จรูปก็ถูกเขียนขึ้นมาอย่างง่ายดายเช่นนี้
ท่ามกลางวงเหล้าที่พึ่งเริ่มออกตัวกันได้ไม่นาน แต่ทั้งสามคนต่างทำเวลาด้วยการเทเหล้าปริมาณมาก และดื่มกันอย่างรวดเร็ว ทั้งสามคนต่างดื่มกินกันอย่างมีความสุขเพราะทั้งหมดบนโต๊ะตัวนั้นเป็นเงินของผม 'ไม่เป็นไร มื้อนี้ถือว่าเป็นการเลี้ยงส่ง ส่งไปให้ถึงนรกเลย'
น้องอุ้มจ๊า มาชงเหล้าให้หน่อยสิจ๊ะ
ไอ้ชิดส่งเสียงเรียก น้องอุ้มในชุดเสื้อกล้ามรัดติ้ว กับกางเกงขาสั้นจู๋ เดินบิดเอว ส่ายสะโพกมาอย่างชดช้อย แต่ใบหน้าไร้รอยยิ้ม ทั้งสามคนต่างมองขึ้นมองลงกันอย่างสนุกตา ก่อนที่ไอ้ชิดจะเพิ่มความสนุกปากให้กับตัวเองอีกอย่างหนึ่ง
น้องอุ้ม งานหนักไหมจ๊ะ
...ไม่
เธอตอบส่งๆ พร้อมกับรีบชงเหล้าด้วยความรำคาญ
ต้องอุ้มขนาดนี้ทุกวัน พี่ว่าน่าจะเหนื่อยนะ
ไอ้ชิดยกสองมือทำท่าประกอบ เหมือนกับกำลังขยำอะไรสักอย่างอยู่ตรงหน้าน้องอุ้ม สมาชิกอีกสองคนที่เหลือต่างส่งเสียงหัวเราะขัดหู น้องอุ้มทำเป็นไม่สนใจ แต่ปากขมุบขมิบอะไรบางอย่างโดยไร้เสียง ก่อนรีบเดินจากไป
ไอ้แอ๊ดไม่เพียงหัวเราะเฉยๆ แต่ยกมือตบโต๊ะอย่างสะใจ จนทำให้เหล้าขวดกลมที่เหลืออยู่ไม่มากนักกลิ้งหล่นลงไปที่พื้น แต่ขวดเหล้าไม่เป็นอะไร
เปิดขวดใหม่เลยไหมพี่
ไอ้ฟักถามเสียงอ้อแอ้
ยังเหลืออยู่เลย ต้องช่วยๆ กันประหยัดหน่อยรู้ไหม เดี๋ยวคนเลี้ยงมันจะเสียใจ เฮ้ย ไอ้แอ๊ดเก็บเหล้า ด่วน
ไอ้แอ๊ดก้มตูดโด่งเพื่อเก็บขวดเหล้า ไอ้ฟักเห็นเข้าก็ยกเท้าถีบจนเพื่อนล้มกลิ้ง พร้อมกับหัวเราะลั่น พอไอ้แอ๊ดลุกขึ้นมาได้ก็รีบตรงเข้ามาหาเพื่อนร่วมวงเหล้าทันที แล้วเหตุการณ์ก็ลุกลามบานปลายอย่างรวดเร็วเหมือนไฟจุดติดแอลกอฮอร์ เสียงขวดแตก แก้วแตก เปลี่ยนสภาพให้พวกมันกลายเป็นอาวุธมีคม
ปากฉลามที่อยู่ในมือไอ้ฟักแทงเข้าที่คอของไอ้แอ๊ดตัดเอาเส้นเลือดสำคัญที่อยู่ตรงนั้นพอดี เลือดไหลพุ่ง แม้เจ้าตัวจะยกมือขึ้นมาพยายามกดเอาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล หน้าของมันซีดลงอย่างรวดเร็ว เรี่ยวแรงที่มีไหลออกไปพร้อมกับของเหลวสีแดงข้น ร่างทรุดลงไปกองชักกระตุกอยู่บนพื้น
'ไอ้แอ๊ดตายด้วยขวดเหล้า'
ไอ้ฟักมัวแต่ยืนตะลึงมองเพื่อนจนไม่ทันระวัง ถูกไอ้ชิดใช้เศษแก้วแตกปาดข้อมือข้างที่ถือขวดปากฉลาม อาวุธในมือร่วงหล่น ก่อนที่มันจะถูกแทงซ้ำเข้าไปอีกหลายที ดูเหมือนว่าไอ้ชิดจะเมามากจนไม่รู้เรื่องราวอะไรแล้ว ไอ้ฟักล้มลง และไอ้ชิดก็นั่งทับไปบนร่างก่อนทั้งปาด ทั้งแทงด้วยเศษแก้วในมือไม่ยั้ง
'ไอ้ฟักตายด้วยแก้วเหล้า'
'เหลือสุดท้ายแล้ว' ผมที่แอบดูอยู่ไม่ไกลลุ้นจนตัวโก่ง 'สมุดบ้านี่เป็นของจริง' ผมก้มมองสิ่งที่อยู่ในมืออีกครั้ง ความรู้สึกแปลกๆ วิ่งไปทั่วทั้งร่าง ตอนนี้ผมพอจะเข้าใจเหล่าคนทั้งหลายที่มีอำนาจในบ้านเมืองว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรแล้ว แต่พวกนั้นก็ยังต้องรู้สึกน้อยกว่าผม เพราะพวกเขายังไม่ได้มีอำนาจที่จะสั่งให้ใครตายได้อย่างเด็ดขาดเหมือนกับผม
น้องอุ้มยืนส่งเสียงกรีดร้อง ในมือของเธอมีมีดที่คงคว้าออกมาจากในครัว เธอจะเป็นคนปิดบัญชีให้กับคู่แค้นตลอดกาลของผม
'ไอ้ชิดตายด้วยมีด'
ไอ้ชิดลุกขึ้นจากร่างของเพื่อนที่นอนแน่นิ่งไปแล้ว หันไปตามเสียงกรีดร้องเรียก ก่อนเดินตรงเข้าไปหาน้องอุ้ม ผมพยายามทำตาให้แข็งค้างอย่างสุดความสามารถ ผมไม่อยากพลาด ไม่อยากกระพริบตาพอดีในช่วงจังหวะเวลาที่แสนสำคัญนั้น
...อย่าเข้ามานะ ฉันแทงจริงๆ ด้วย
น้องอุ้มถือมีดชี้ออกมาข้างหน้า ไอ้ชิดเดินเซตรงเข้าไปหา และมันดันเอาตัวมาบังทำให้ผมมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมรีบลุกออกมาจากที่ซ่อน ก่อนพยายามจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ไอ้ชิดล้มทับลงไปบนร่างของน้องอุ้มก่อนจะนอนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น ส่วนน้องอุ้มก็ได้แต่ส่งเสียงกรีดร้องพยายามมุดออกมาจากใต้ร่างของมัน
ผมเห็นของเหลวสีแดงคล้ำค่อยๆ ขยายวงกว้างออกมาเรื่อยๆ จากใต้ร่างของทั้งสอง น้องอุ้มถีบตัวเต็มแรง มีดเล่มที่เธอเคยถืออยู่กระเด็นมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมพอดี ผมก้มลงแล้วหยิบมันขึ้นมา กะว่าจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเพื่อจดจำการถือกำเนิดใหม่ของตัวผมเอง
นับจากวันนี้ ผมจะไม่ใช่ผมคนเดิม 'ผมจะเป็น' ผมยังนึกไม่ออกว่าควรจะเรียกตัวเองคนใหม่ว่าอย่างไรดี แต่ทันใดนั้นก็มีมือที่แข็งแรงเข้ามาจับตัวผมเอาไว้
ปล่อยมีด
มือข้างหนึ่งบิดข้อมือของผม และอีกหลายข้างพยายามกดตัวของผมเอาไว้ ผมพยายามผืนสู้ แต่ในที่สุึดก็ต้องยอมแพ้ เหตุการณ์หลังจากนั้นคล้ายเป็นภาพที่เลือนลาง เหมือนกับว่าคนที่อยู่ร่วมในนั้นไม่ใช่ตัวผม
สุดท้ายผมก็มาจบลงอยู่ที่หลังลูกกรงเหล็กแห่งนี้ ด้วยข้อหา 'ฆ่าคนตายโดยเจตนา'
ความจริงที่แตกต่างไปจากความทรงจำเดิมผุดขึ้นมาในหัวของผม สมุดบ้านั่นมันทำได้อย่างที่บอกจริงๆ แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีอย่างที่ผมถูกทำให้เข้าใจ 'มันหลอกผม' ภาพของชายคนหนึ่งเดินเข้าไปในร้าน และเริ่มลงมือกระทำสิ่งที่น่าขยะแขยง 'มันหลอกผม' ชายคนดังกล่าวนั้นก็คือตัวผมเอง
#####
เขาลงมือคนเดียวใช่ไหม
ค่ะ คุณตำรวจ อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาที่โต๊ะตัวนั้น ใช้ขวดเหล้าตีแล้วก็แทงคนหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้เศษแก้วแทงอีกคนหนึ่ง แล้วก็มาคว้ามีดไปแทงคนสุดท้าย
ตำรวจคนนั้นมองดูหน้าอกของน้องอุ้มไปเรื่อยๆ ขณะที่ทำการสอบสวน
ท่าทางของเขาตอนนั้นเป็นอย่างไร
ท่าทางเขาดูลอยๆ เหมือนเล่นยามา หรืออะไรสักอย่าง อาจเคยมีเรื่องกันมาก่อน เพราะเจ้าสามตัวนั้นก็ชอบรีดไถชาวบ้านเป็นประจำ ใครๆ ก็รู้ จริงๆ แล้วพวกมันตายๆ ไปเสียได้ก็ดีเหมือนกันค่ะคุณตำรวจ
ตำรวจพยักหน้าเห็นด้วย เพราะเขาเองก็รู้ประวัติพวกมันดี มีตำรวจอีกคนเดินเข้ามา พร้อมยื่นสมุดสีดำเล่มหนึ่งให้
ฉันพบไอ้นี่ในตัวผู้ต้องหา เขาเขียนเอาไว้ด้วยว่าจะฆ่าแต่ละคนยังไง เหมือนกับมีการวางแผนไว้ก่อนเลย น่าสยองจริงๆ
ตำรวจคนนั้นหยิบสมุดมาเปิดดู ก่อนพลิกดูหน้าอื่นๆ จนไปหยุดลงที่หน้าสุดท้าย เขามองดูมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหันไปทางน้องอุ้ม
วันนี้ขอบคุณมากครับ รบกวนช่วยเซ็นต์ชื่อตรงท้ายเอกสารนี้ด้วย แล้วถ้ามีอะไรผมจะติดต่อไปอีกครั้งนะครับ
เมื่อไม่มีใคร ตำรวจคนเดิมก็หยิบหลักฐานที่เป็นสมุดสีดำเล่มนั้นออกมาเปิดดูหน้าสุดท้ายอีกครั้ง เขาจ้องมันเขม็ง แววตา และรอยยิ้มของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป ก่อนที่จะหยิบปากกาขึ้นมาแล้วพลิกสมุด ไซโคโน๊ต กลับไปที่หน้าสอง แล้วเริ่มลงมือเขียนอะไรบางอย่างลงไป
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 54 08:19:24
| จากคุณ |
:
zoi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ก.ย. 54 01:04:24
|
|
|
| 
Psycho Note
