|
วอนฟ้าโปรดปรานี ลูกรู้ดีว่าผิดนัก
เคยมั่นคงและจงรัก หมายใจภักดิ์เยี่ยงเพื่อนตาย
มาบัดนี้สุดที่แล้ว.. เมื่อเพื่อนแก้วใยทำลาย
ฤาเห็นว่า"เพื่อนตาย" จึงดูดายให้"ตายลำพัง"
เคยมีเธอเป็นศรัทธา จึ่งก้าวมาด้วยความหวัง
บัดนี้มาพิณฑ์พัง สุดแรงรั้งน้ำใจคน
ขอสักครั้งเถิดนะฟ้า โปรดเมตตาลูกสักหน
ขอผลบุญบันดาลดล กุศลใดลูกสร้างมา
ขอตั้งจิตอธิษฐาน แม้นพบพาน"เพื่อน"ชาติหน้า
อย่าได้ด้อยน้อยคุณา ฤาอ่อนกว่าแม้เรื่องใด
ขอทรงสิทธิ์เสมอศักดิ์ เลิศรูปลักษณ์เลอยศใหญ่
ใครบีฑาว่าเรื่องไร พ่ายลูกด้วยปัญญาชาญ
ชาตินี้มีกรรมนัก จึ่งถูกหักน้ำใจราญ
ด้อยค่าเหลือประมาณ ต้องซมซานและเจียมตน
อันผูกเวรนั้นมิควร จองกรรมล้วนพาหมองหม่น
แต่ด้วยลูกทุกข์ใจพ้น จึ่งขอผลแห่งสัตยา
เพื่อนมิเคยคิดล้างเพื่อน แม้เพื่อนเลือนทุกสัญญา
แต่ทุกรอยหยดน้ำตา เจ็บเกินกว่าจักปลงใจ
ทุกความช้ำย้ำรอยซ้อน ให้สังวรณ์ในอกไหม้
แม้นฟ้าโกรธโปรดอภัย ขอวอนไหว้เถิดฟ้าเอย.....
ปลายนิ้วจรดแป้นพิมพ์ จบอักษรตัวสุดท้ายของบทประพันธ์ที่กลั่นจากบาดแผลทางความรู้สึก แววตาหว่นเศร้านั้นเปลี่ยนเป็นประกายตาเด็ดเดียวมั่นคง
สัตยาธิษฐาน...โปรดบันดาลผลสักครั้ง...แม้ต้องแลกมาด้วยสิ่งใด ก็ขอยอมพลี..
ไม่มีอีกแล้วคราบน้ำตา..
จากนี้ไป...หัวใจดวงล้า จะขอจดจำทุกเสี้ยวเวลาที่เคยถูกทำร้าย
ภาพภาพหนึ่ง...ผ่านเข้ามาในมโนสำนึก ก่อนสติสุดท้ายของเธอจะดับวูบลง....
........................................
ขอฝากผลงานนิยายเรื่องแรกด้วยนะคะ กับ "บ่วงสัตยา" เรื่องราวที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่อง "ด้วยแรงอธิษฐาน" ค่ะ
| จากคุณ |
:
คนหัวใจฤดูหนาว   
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ก.ย. 54 15:32:15
|
|
|
| 
"บ่วงสัตยา" บทนำ
