@@@ ปลาดุกฟู...ล้างผลาญ @@@

แม่ทำกับข้าวอีกแว้ว อิอิ ...

จากประวัติของหม่ามี๊ ทำกับข้าวหน้าตาแย่มากๆ

สมัยเอาข้าวไปทานที่โรงเรียนกับเพื่อนๆ

กับข้าวแม่ จะหน้าตาขี้เหร่ที่สุด

นอกจากหน้าตาขี้เหร่แล้ว รสชาดยัง วี้ว อย่าเซ่ดดีกว่า จะหาว่านินทาแม่ (นรกจะกิลลลกบาลล แว้ว)

คือเวลาทานข้าว เราต้องเร่งทานแต่ของแม่ให้หมด เป็นการทำลายหลักฐาน

.

.

แม่...จะทำกับข้าวที่มีแต่ความทรงจำ

ยกตัวอย่างเล็กน้อย เพื่อให้เห็นภาพ

แม่อยากทำ ยำผักกระเฉด แต่แม่ทำไม่เป็น

ได้ยินคนบอกว่า หรอยแรง แม่จึงนำผักกระเฉดดิบมายำ โว้ กินกันฟันเขียวที่เดียว

ยำผักกระเฉดไม่หนำใจ ไม่กี่วันต่อมา แม่ทำยำวุ้นเส้น เครื่องยำพอทน

แต่ตัววุ้นเส้น เรียกว่า กินกันกรุบกรอบ กินไปขำกันครี่แตกครี่แตน

ยัง แม่ยังไม่เลิก มีอีก 1 ความทรงจำ ข้าวคลุกกระปิ

ไม่รู้ใครบอกแม่มา นอกจากข้าวคลุกกระปิแล้ว

ยังลอยอยู่ในน้ำมัน ลูกๆกินกันไปมองหน้ากันไปปากมันแผล่บ

แล้วไม่มีอย่างอื่นให้เลือกกินด้วยนะ อย่างเดียวเท่านั้น (ร้ายมาก)

.

.

ดังนั้นในการออกหน้าออกตาทำกับข้าวสู่สังคมในเวลาถัดมา

แม่จะไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือสักเท่าไหร่ แม่จะได้แต่เตรียมของไว้

แล้วรอกุ๊กใหญ่ โดยน้องชาย หรือ ไม่ก็ตัวเราเป็นผู้แสดง

เรียกว่าสกัดกันสุดชีวิต  แต่แม่พยายามมามีส่วนร่วมโดยมาบงการ

ให้เร่งไฟ ทำให้เร็วบ้างหล่ะ ถ้าไฟอ่อนไป ใครไม่ทำตามสั่ง

มีแอบเร่งไฟด้วยเว้ย จะตีกันตายในการทำกิจกรรมในแต่ละครั้ง

เมื่อวันก่อน แม่ได้บ่นๆว่า เบื่อกับข้าวมากๆ

จะลองทำปลาดุกฟู กินกันดู (มื้อเช้าเลยนะ)

.

.

แม่....รีบตื่นมาแต่เช้า เราตื่นตามมา น้องไปซื้อกับข้าวกลับมา

แม่ก็ยังทำไม่เรียบร้อย เห็นว่ามีทำบะช่อหมูกับใบตำลึงอยู่

แต่ว่าน้ำไม่เดือดสักทีหมูไม่ยอมสุก (ห๊า นานแล้วเนี่ยะนะ)

ทีมงานที่กระจายตัวอยู่รอบบ้านก็เริ่มทะยอยกันเข้ามาในครัว

เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับแม่

ภาพที่เห็นแม่ใช้เตาถ่าน ด้วยเหตุที่ว่า แก๊สหมดแต่เมื่อวานตอนเย็น

น้องชายไปเอามาเปลี่ยนไม่ทัน

แล้วกลางคืนฝนตก เตาถ่านที่ว่า มันอยู่กลางฝนแม่เอากะละมังคลุมไว้ (บ้านนอกมะ)

แล้วที่สำคัญมันรั่ว (แม่ยังมาบอกอีก) แล้วทามมายไม่อุดรอยรั่วเล่า ทร่อ แม่นะแม่

เตามันก็ชื้น แม่นั่งพัดไปเรื่อยๆ บะช่อหมูใบตำลึงก็สุกได้

.

.

แม่ก็ต้องนำกระทะมาตั้งไฟ ใส่น้ำมัน

สักพักน้องชาย (กุ๊กใหญ่) ก็มาทอดปลาดุก ทอดเสร็จก็ทิ้งไป

เพราะว่ามันไม่กรอบ แม่เริ่มโมโห เพราะว่าสายมากแล้ว กับข้าวไม่เสร็จ

แม่บงการให้หลานสาว หยิ่บนั่น นี่ โน่น วุ่นวาย

ไปเอากาบมะพร้าวมา สิ๊ แป๊บดั่งใจ ไฟก็ไม่แรง น้ำมันยังไม่ยอมร้อนเลยอ่ะ

ไปเอากระดาษมาสิ๊ วีบเดียวหาย แถมขี้เถ้าปลิวว่อน

ไม่ได้การ ไปเอาเปลือกไม้มาสิ๊ ไม่เวิค เปลือกไม้ก็เปียกฝน

สุดท้าย แม่บอกให้หลานไปเอาอีโต้มาสิ๊ เห็นแม่ลากด้ามไม้กวาดมา

.

.

แล้วหลานก็บอกว่า ย่าลองตะเกียบมั้ย

เข้าท่า หลานเก็บไว้เล่นเยอะมาก เลยนำมาลอง...เวิคเว้ย

กว่าปลาดุกฟูจะกรอบ ตะเกียบหมดบ้าน

แล้วแม่ก็ขำบอกว่า... คิดถึงพ่อ

สมัยพ่อหนุ่มๆ พ่อจะทำกับแกล้ม แล้วก่อไฟไม่ติด

พ่อก็ใช่ย่อย นำไม้ที่สมัยก่อนเค้าจะนิยมทำเป็นท่อนมาหนุนหัว

พ่อก็นำมาทำเป็นชิ้นเล็กๆ เป็นฟืน เรียกว่า หมอนหมดบ้านทีเดียว

แม่เนี่ยะ ก็เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ตะเกียบไอเดียหลาน อาจจะถึงฝาบ้านกว่าจะได้กินปลาดุกฟูกัน

.

.

เฮ้อ กับข้าวแห่งความทรงจำต่อไปของแม่จะเป็นอะไรหนอ อิอิ ติดตามกันนะ

จากคุณ	: To be Dakanda
เขียนเมื่อ	: 5 ก.ย. 54 16:02:23