ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 15 ::. ตัวจริง-ตัวปลอม .:: 2 เดือนผ่านไป... กิจวัตรที่ต้องกระทำตามแม่ชีดูเรียบง่าย แต่ก็แฝงไว้ด้วยความเคร่งครัด ช่วงเวลาทำวัตรเช้าของทางวัดคือเวลาตีห้า จากนั้นพระออกบิณฑบาตหกโมง ช่วงเวลาที่พระออกบิณฑบาต คือช่วงเวลาที่แม่ชีและฆราวาสช่วยกันเตรียมอาหารและจัดระเบียบข้าวของที่ญาติโยมนำมาถวาย ที่วัดไม่มีการตั้งกล่องบริจาค ไม่มีการเรี่ยไรเงินทองและข้าวของทำบุญ เป็นการคัดกรองให้ผู้คนที่เข้ามาในวัด ให้เหลือแต่ผู้ประสงค์จะเข้ามาหาความสงบ เรียบง่าย และทำบุญด้วยใจสละออก ไม่ใช่จะเข้ามาร้องขอโชคลาภจากการทำบุญหย่อนตู้  เด็กคนงานที่อาศัยอยู่ในวัดก็มีความประพฤติเรียบร้อยน่ารัก มักเข้ามารับขนมและของว่างเล็กๆ น้อยๆ ที่กุฏิแม่ชีหลังเพล บางครั้งโผล่มาตอนเช้าเพื่อมาเก็บดอกไม้ที่ต้นมณฑา  รสาเห็นเด็กเดินมาก็เดินอ้อมไปด้านหลัง ยืนดูเธอเด็ดดอกไม้ไปถวายพระ บางดอกสวยแต่อยู่สูง พอเด็กเผลอเธอก็ช่วยโน้มกิ่งมณฑาลงมาให้ เด็กคนงานหันกลับมาอีกครั้งจึงพบว่ามณฑาดอกงามมาอยู่ใกล้แค่เอื้อม “เอ้อ ดอกนี้ก็สวยดี เมื่อกี้ทำไมไม่เห็นนะ” รสายิ้มสุขใจ พอคนเก็บดอกไม้เดินจากไปก็ปล่อยกิ่งต้นไม้ให้เอนไปที่เดิม วิญญาณสาวพลอยยินดีเหมือนตนได้เป็นส่วนหนึ่งในการถวายดอกไม้บูชาพระ  เมื่อเสร็จพิธีถวายภัตตาหารและพระฉันเป็นที่เรียบร้อย ญาติโยมที่มาจากภายนอกวัดก็แยกย้ายและพากันกลับ อุบาสกอุบาสิกาที่พักอยู่ในวัดก็ถึงเวลาเก็บกวาดบริเวณวัดและแยกย้ายกันไปปฏิบัติภารกิจส่วนตัว บ้างพักผ่อนนอนหลับ และบ้างปฏิบัติภาวนา จะมารวมตัวกันอีกครั้งในพระวิหารที่ประดิษฐานพระประธานเวลาหนึ่งทุ่มเพื่อทำการสวดมนต์ทำวัตรเย็น วนเวียนซ้ำๆอยู่เป็นประจำเช่นนี้   การมีแต่วิญญาณที่ไร้ร่างกลายเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของรสา นั่นคือไม่มีร่างกายให้เหนื่อยล้า เธอจึงไม่จำเป็นต้องพักผ่อนหลับนอน ไม่มีลำไส้ให้ร้องครวญครางขออาหาร มีเพียงบางครั้งที่นึก “กระหายหิว” คิดอยากลิ้มลองรสชาติอาหารด้วยความเคยชิน ก็เริ่มรู้จักการ “นิมิต” ให้อาหารที่ต้องการมาอยู่ตรงหน้า จากนั้นเพียง “ระลึก” ว่าได้ลิ้มชิมรส ความอร่อยลิ้นและกลิ่นที่กรุ่นกำจายก็ซึมซาบอย่างนุ่มนวลได้ดังปรารถนา แต่บางครั้งการดลบันดาลอะไรสักอย่างขึ้นมาด้วยสมาธิไม่ตั้งมั่น และบาทฐานของสิ่งที่ระลึกถึงไม่มั่นคงพอ สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาก็พลอยบิดเบี้ยว เช่นนึกถึงมะพร้าวก็กลายเป็นมะนาวไปเสียเป็นต้น แน่นอนว่าวิชาเหล่านี้ อยู่นอกเหนือตำราที่แม่ชีพร่ำสอน และแน่นอน เธอทำได้เฉพาะยามที่แม่ชีจำวัดอยู่เท่านั้น เช้ามืดของวันหนึ่ง รสาก็ได้อำพรางตัวอยู่ในห้องสมุดของวัดและค้นพบหนังสือเล่มหนึ่งโดยบังเอิญ หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า “สมบัติอมรินทร์คำกลอน” บทประพันธ์ของ “เจ้าพระยาพระคลัง (หน)” เล่มนี้มีผู้นำมาถวายด้วยเห็นว่าเป็นวรรณคดีที่ทรงคุณค่า รสาพลิกอ่านคร่าวๆ แล้วให้ตื่นตาตะลึงลาน เนื้อหานั้นบรรยายความงามของสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ไว้อย่างละเอียดลออจนแทบจะนึกภาพตามได้ รสายิ้มพรายเหมือนเด็กน้อยได้ของเล่นใหม่   หญิงสาวค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ คิดนึกและจินตนาการตาม ดวงตากลมใสเลื่อนอ่านลงไปทีละบรรทัด แล้วภาพสวรรค์ชั้นฟ้าก็ราวกับงอกเงยและเรียงรายอยู่รอบตัวตามคำบรรยายที่ปรากฏ ๏ ชานชาลาหน้าหลังพระลานมาศ  ศิลาลาดแลคว้างเล่ห์ทางสินธุ์  อ่อนละไมใยทิพโกมิน  มลทินมิได้สุมอยู่รุมราย  มีลมหนึ่งหอบหวนประมวลพัด  ระบัดดวงปทุมามากรองถวาย  เป็นสีหราชผาดเผ่นผยองกาย  คชาส่ายงารำสำเริงเริง  บ้างร้อยรุมโกสุมเป็นสิงห์ขนัด  ดูเอี้ยวอัดซัดเท้าจะโลดเถลิง  งามบุปผาอาชาประลองเชิง  ที่ละเลิงเลี้ยวไล่ลำพองคะนอง  มะลุลีสารภีพิกุลแก้ว  เป็นถ่องแถวมฤคีที่เยื้องย่อง  บ้างพัดดวงมณฑามากรายกรอง  บนตั่งทองหอมฟุ้งจรุงใจ  ยังมีลมหนึ่งรับเอาบุปผา  ที่โรยรสพัดพาไปเนินไศล  เอาสินธุใสสิ้นมลทินไคล  มาพรมในรัถยาศิลาลายฯ อ่านได้ถึงเท่านั้น แสงสว่างก็พร่างพรายอยู่รายรอบ ปรากฏเหมือนมิติที่ซ้อนเหลื่อมกันเข้ามาสองระนาบ ภพภูมิที่เคยได้อาศัยอยู่เดิมดูคล้ายเหนอะหนะและร้อนรุ่ม ส่วนแสงสว่างและบรรยากาศของทิพยวิมานที่สาดส่องกลับดูปลอดโปร่งและเย็นฉ่ำน่ารัญจวนใจ รสาเกือบจะผลุบหายเข้าไปในระนาบนั้นหากแต่เสียงหนึ่งดังขึ้นในภวังคจิต “ถ้าปล่อยไว้นานๆ จะเป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ” “จะมองหาแสงสว่าง แล้วไปเกิดใหม่ในร่างอื่นแทน” บทสนทนาของแม่ชีและพระภิกษุผู้ชราเมื่อแรกรับเธอเข้ามาอยู่ในวัดดังแว่วแต่กระจ่างชัด  รสาสะดุ้งเฮือกแล้วถอยกรูดกลับมาที่ต้นมณฑาอันเป็นที่พึ่งพิงอาศัย  “ไม่ได้... เรายังไปไหนไม่ได้” หากยังมีร่างกาย ป่านนี้รสาคงได้ยินเสียงหัวใจเต้นโครมคราม ทว่าเมื่อไร้รูปไร้ลักษณ์ จึงไม่เกิดปรากฏการณ์อันใดนอกจากลมพัดไหว ใบไม้บางใบปลิดปลิวและร่วงลงจากกิ่งไม้ จากนั้นไม่นาน วิญญาณสาวจึงได้ยินเสียงถอนใจเบาๆของแม่ชี ที่ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน “ไปเที่ยวสวรรค์มา สนุกไหม” “ปะ... เปล่านะคะ...” “จะตอบอย่างนั้นรึ” แม่ชีไม่ได้บังคับให้สารภาพ ปล่อยให้รสานิ่งนึกตรึกเองว่าควรบอกหรือไม่ “สา... จินตนาการไปตามหนังสือ ก็ไม่คิดว่าจะเป็นวิมานมาปรากฏตรงหน้าจริงๆ...” “ที่เห็นน่ะจริง แต่ของจริงน่ะ ยังไม่ได้เห็น” “เอ๋...?” “สับสนไหม” “สับสนค่ะ” รสาตอบอย่างงุนงง ในใจมีคำถามหลายคำอยากถาม “สงสัยไหม” “เอ้อ...สงสัยค่ะ” “แล้วรู้ทันหรือเปล่า” “เอ้อ...เมื่อครู่ไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะ ตอนที่คุณแม่ทัก” ทันทีที่รู้ทัน คำถามที่ค้างคาใจก็หายไป “นั่นล่ะ สภาวธรรมปรากฏตรงหน้าที่แม่ชีสอนให้ดูบ่อยๆ ทำไมไม่ดู ไปเที่ยวเล่นในสวรรค์วิมาน นั่นน่ะของเล่น ของจริงที่ควรแสวงหา คือพระนิพพานต่างหาก” “นิพพาน...หรือคะ” รสายิ่งสงสัยหนักกว่าเดิม ได้แต่รู้ทันใจแล้วค่อยสารภาพใหม่ “คำนั้นดูไกลเหลือเกินค่ะ สาไม่ได้คิดหวังว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนั้น” “จริงๆ แล้วจะว่าไกลก็ไม่ไกล แต่จะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ อย่าทำตัวเป็นคนมักน้อย หวังแค่สวรรค์วิมาน เพราะพอหมดบุญ ก็ต้องลงมาเกิดใหม่ เจอความทุกข์ ความผิดหวังซ้ำซาก การปฏิบัติภาวนาให้พ้นไปจากการเวียนว่ายตายเกิดดีกว่าเป็นไหนๆ” แม่ชีพูดอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก รสารับรู้ได้ถึงกระแสความเมตตาและห่วงใย ไม่จำเป็นต้องมาจากคำพูด  แต่สัมผัสได้จากการกระทำและคำสอน “คุณแม่คะ... สาออกมาจากร่างมานานเกินไปแล้วใช่ไหมคะ ” “อืม...” แม่ชีตอบแบ่งรับแบ่งสู้ “ก่อนจะเปลี่ยนภพใหม่ แม่ก็อยากให้ได้ของดีติดตัวไปบ้าง แต่ไม่ใช่วิธีเนรมิตสวรรค์วิมานอะไรอย่างที่เรากำลังเล่นอยู่” “ค่ะ...” รสารับคำเสียงอ่อย “ที่จริง อยู่ตรงนี้ก็มีความสุขดีใช่ไหม” แม่ชีถามอย่างอ่อนโยน รสาไม่รู้ว่ามีความนัยอันใดแฝงอยู่ “มีความสุขดีค่ะ นี่ถ้าคุณแม่ไม่ช่วย ป่านนี้สาไม่รู้จะกลายเป็นเปรตเป็นเดรัจฉานไปถึงไหนต่อไหน สาขอกราบขอบพระคุณคุณแม่มากเลยนะคะ” วิญญาณสาวก้มลงไปกราบกับตักแม่ชีอีกครั้ง “แต่...” ไม่กล้าบอกออกไป ได้แต่ถอนใจเศร้า “ก็ยังอยากกลับเข้าร่างที่เป็นคนอยู่” แม่ชีเสริมให้ “ค่ะ ก็ยังอยากกลับไปดูแลแม่ กลับไปทำงานที่โรงพยาบาล กลับไปเพราะคิดถึง...” คิดถึงแม่... คิดถึงคนไข้ที่โรงพยาบาล... คิดถึงเจ้าของเสื้อคลุมกับชุดที่อยู่ติดตัวมาจนถึงเวลานี้... หญิงสาวกระดากอายเกินกว่าจะบอกออกมาให้แม่ชีชราได้ยินต่อหน้า “คิดถึงใครก็ไปหา จิตเรามีกำลังมากพอจะไปโน่นมานี่ได้แล้วล่ะ เอ...จะไปที่ไหนก่อนก็ไม่รู้นะ” รสาอมยิ้ม ไม่ตอบคำถาม ใจส่ายแวบนึกถึงชายหนุ่มที่น่าจะกำลังให้ความคุ้มครองร่างของเธออยู่ ระหว่างนั้นบทสนทนาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงคนเดินเข้ามาใกล้ แม่ชีมองไปหน้าประตูรั้ว อาคันตุกะผลักรั้วเข้ามา วิญญาณสาวรีบหลบไปอยู่ข้างหลังแม่ชี...ทั้งที่ไม่ได้มีใครมองเห็นร่างของเธอเลยสักหน่อย “กราบนมัสการครับแม่ชีน้อย” บุรุษที่มาใหม่ก้มลงกราบ รสาชะโงกหน้ามองตามลำดับ “มาทำบุญหรือเชิด” แม่ชีทัก “ขอรับ” เชิดรีบประณมมือบอก “วันนี้พาหนุ่มๆ สาวๆ เขามาทำบุญกับที่วัดด้วยน่ะครับ ก่อนพระฉันเลยพากันเดินมาดูรอบบริเวณวัดเสียหน่อย กราบขออภัยที่มารบกวนแม่ชีนะขอรับ” “ไม่เป็นไรหรอกเชิด คนกันเอง ว่าแต่พาใครมารึ” “เบาๆ นะครับ”  ชายหนุ่มหญิงสาวอีกคู่หนึ่งตามหลังมา เสียงนั้นลอยมาแต่ไกลแต่รสาจำได้ไม่มีวันลืม เจ้าของเสียงหันไปประคองคนที่ถือไม้ค้ำยันเดินตามมาด้วย กระถินริมรั้วบังกั้น รสาได้ยินเสียงวางไม้ค้ำยันลงกับทางเดิน คนมาใหม่ทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างชายหนุ่มและกราบแม่ชีบ้าง “ผมชื่อวินทร์ครับ ส่วนคนนี้รสา ที่ช่วยกันพาคนถูกไฟดูดในกุฏินี้ไปโรงพยาบาลเมื่อสองเดือนที่แล้วไงครับ พอดีคืนนั้น รสาเขาถูกรถชน ตอนนี้พอจะเดินได้แล้ว เลยพามาทำบุญสะเดาะเคราะห์เสียหน่อยครับ” “อ้อ...” แม่ชีตอบรับเสียงเบาหวิว ใจหายวาบเมื่อมองหาไม่เห็นวิญญาณอาภัพที่เพิ่งหลบไปด้านหลัง แต่ยังต้องทำหน้าที่ต้อนรับอาคันตุกะเหมือนยามปรกติ แม่ชีชราตัดใจจากรสาแล้วหันมามองคนตรงหน้าเต็มตา “นมัสการเจ้าค่ะ” ใบหน้าและรูปพรรณสัณฐานของหญิงสาวที่ยกมือประณมอยู่ตรงหน้า เหมือนกันกับวิญญาณที่เพิ่งล่องหนหายไปไม่มีผิดเพี้ยน `•.,¸,.•*¯`•.,¸,.•* (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 16:26:53 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 11:51:19 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 08:37:48 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 20:42:05

ความคิดเห็นที่ 2 การเผชิญหน้ากับแม่ชีชรากลับทำให้ฟ้าใสร้อนรนและกระวนกระวายอย่างไม่ทราบสาเหตุ แววตาสงบเย็นคู่นั้นดูราวกับผิวน้ำราบเรียบ ความแน่นิ่งของกระแสธารเบื้องหน้าอาจเพราะไม่มีสรรพชีวิตใดๆ อาศัยอยู่ภายใต้สายน้ำนิ่ง หรืออีกนัยยะ ก็คือสรรพชีวิตเหล่านั้นเคลื่อนไหวอยู่ลึกเกินไปจนไม่อาจหยั่งถึง... ผิวน้ำราบเรียบสะท้อนภาพของคนที่ชะโงกลงไปดูได้ชัดปานใด แววตาสงบเย็นคู่นั้นก็ดูราวจะสะท้อนเงาของ ‘ฟ้าใส’ ที่อยู่ในร่างของรสาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่หญิงสาวก็ฉลาดพอที่จะไม่แสดงอาการใดๆ ให้มีพิรุธ หากแม่ชีจะตอบรับคำทักทายด้วยการบอกว่า “เธอคือฟ้าใส” หรือ “เธอไม่ใช่รสา” ก็คงจะถูกข้อหามีความผิดปรกติทางสมองเหมือนมารดาของเธออีกคน ฟ้าใสเผยรอยยิ้มละมุนละไมแต่ในดวงตามีประกายท้าทายอยู่วาววับ และยิ่งเจิดจรัสขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบรับจากแม่ชีตรงหน้า “เจริญพร... ยังเจ็บแผลไม่หายเลยสินะ” ช่างเป็นคำทักทายที่แสนธรรมดาสามัญ ฟ้าใสแทบจะร้อง ‘เฮอะ’ ให้กับสัญชาตญาณที่วิปลาสคลาดเคลื่อนของตนในตอนแรก “ดีขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ หมอยังให้พักอีกไม่กี่สัปดาห์ ไม่นานก็คงจะกลับไปทำงานได้เจ้าค่ะ” “เปล่า ที่ถาม ไม่ได้หมายถึงแผลทางร่างกาย แผลทางจิตใจน่ะ ได้รับการรักษาบ้างไหม” คำถามถัดมาทำเอาฟ้าใสแทบสะอึก แววตาวาวโรจน์ขึ้นมาลืมตัว แผลทางใจอะไร? ทำไมต้องรักษา? “คนที่ขับรถชนน่ะ อภัยให้เขานะ ทำได้ไหม” คำถามที่คนนอกฟัง เหมือนประติดประต่อกันได้อย่างแนบสนิท มีเพียงฟ้าใสเท่านั้นที่รู้ว่าแม่ชีไม่ได้พูดถึงอุบัติเหตุของรสา แต่เป็นอุบัติเหตุของเธอเองต่างหาก ตกลงแม่ชีอยากจะพูดอะไร? ฟ้าใสตะโกนก้องในใจ แต่ก็เก็บซ่อนอาการก้าวร้าวนั้นไว้อย่างมิดชิดด้วยการพยักหน้าช้าๆ “ค่ะ” หญิงสาวรับคำส่งๆ ทั้งที่ในใจต่อต้านเหลือกำลัง “ศีลห้านะ รักษาไว้ ทำให้ได้อย่างน้อย ศีลห้าก็ยังดี” นี่ถ้าคนที่อยู่ข้างๆ ไม่ใช่วินทร์ ขุมทองเดินได้ที่เธอต้องเกาะเอาไว้ให้มั่น ฟ้าใสอาจลุกไปบีบคอแม่ชีชราแล้วเค้นถาม ว่ารู้เห็นอะไร และอยากพูดอะไรกันแน่ แต่ที่นี่ และเวลานี้ เธอต้องรักษาภาพพจน์ของรสาที่แสนจะเรียบร้อยและอ่อนโยนเอาไว้ก่อน “ค่ะ...คุณแม่” ศีลห้ามีอะไรบ้างยังไม่แน่ใจว่าจะท่องได้ครบทุกข้อ หรือต่อให้รู้ ก็ไม่ได้สนใจจะรักษาเลยสักนิด ใช่ ไม่เห็นต้องสนใจ ปล่อยให้แม่ชีพูดพล่ามไปคนเดียวเถอะ ฟ้าใสไม่หันไปสบตาแม่ชีอีกต่อไป จากนั้นก็ปล่อยให้เชิดเป็นธุระในการถวายของทำบุญ ระหว่างนั้น หญิงสาวมีท่าทีกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลา  “เป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ” วินทร์แตะไหล่ร่างบางและเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง คนถูกถามตอบเสียงเบาราวกับกำลังอ่อนแอเหลือกำลัง “สารู้สึก... หายใจไม่สะดวกอย่างไรบอกไม่ถูกค่ะ ขอออกไปเดินเล่นข้างนอกได้ไหมคะ” “ครับ เดี๋ยวผมพาไป ผมออกไปรอข้างนอกนะครับน้าเชิด” ชายหนุ่มรีบกุลีกุจอเอาใจใส่ แต่ส่วนลึกก็รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่สนทนากับแม่ชีให้นานกว่านี้ “กราบลาแม่ชีก่อนครับ” “เจริญพร” วินทร์ไหว้ลา ฟ้าใสไหว้ตาม แม่ชีกล่าวอำลาเบาๆ และลอบถอนใจ... `•.,¸,.•*¯`•.,¸,.•* ระหว่างทางที่พาตัวหญิงสาวออกไปเดินเลาะริมรั้วข้างกุฏิแม่ชีชรา มณฑาสีเหลืองอ่อนดอกหนึ่งร่วงมากระทบไหล่ชายหนุ่ม ดอกไม้ไร้ที่เกาะร่วงเปาะลงกับพื้น โดยไม่มีต้นสายปลายเหตุ วินทร์รู้สึกได้ถึงคลื่นความเศร้าโถมซัดเข้ากลางใจ จุกแน่นจนต้องหยุดเดิน “อุ๊ย...” ที่จริงฟ้าใสเดินด้วยตัวเองได้นานแล้ว แต่ยังคงทำกะปลกกะเปลี้ยเพื่อให้ได้รับความเอาใจใส่ พอชายหนุ่มหยุดเดินก็อาศัยจังหวะนั้นชนไหล่แล้วเซทรุด วินทร์ตั้งสติได้จึงรีบหันมาประคอง “คุณวินทร์ก็... จู่ๆหยุดเดินทำไมคะ” “ขอโทษครับ” วินทร์ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกเมื่อครู่ที่ผ่านมาอย่างไร ได้แต่อ้ำอึ้ง นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่มีดอกไม้ร่วงมากระทบไหล่ พอมองหา ฟ้าใสเดินเยื้องอยู่ทางด้านหลังตามมาก็เหยียบซ้ำ ดอกไม้กลีบบางถูกฝังจมลงพื้นดินร่วน ทำไมต้องรู้สึกใจหายขนาดนี้ กับแค่ดอกไม้ดอกหนึ่งโดนเหยียบย่ำจนจมดิน... วินทร์ตกอยู่ในภวังค์ของคนที่กำลังงุนงงสงสัย แทบไม่ได้ยินประโยคต่อมาที่หญิงสาวพูด “แม่ชีคนนี้ดูแปลกๆนะคะ พูดจาเป็นปริศนามีเลศนัยยังไงก็ไม่รู้” “ครับ... ว่าไงนะครับ” “อะไรกัน คุณวินทร์ ดูไม่ค่อยสนใจที่สาพูดเลย วันหลังไม่ต้องพากันมาแล้วนะคะ มานั่งฟังแม่ชีบ่นอะไรก็ไม่รู้ น่าเบื่อชะมัด” “เอ่อ...ขอโทษครับ ผมก็นึกว่าคุณเคารพนับถือและสนิทกับแม่ชี ก็วันนั้น ที่เรานัดไปเที่ยวสวนสนุกกัน แต่กลับมาเจอกันก่อนที่วัด ผมนั่งอยู่ในรถดีๆ คุณก็มาเคาะกระจกรถผมโครมๆ ให้พาคนโดนไฟฟ้าช้อตไปส่งโรงพยาบาล ก็มาพร้อมกับแม่ชีท่านนี้เองไม่ใช่หรือครับ” “เอ้อ...” ฟ้าใสนึกออกแค่รำไร เวลานั้นเธออยู่ในร่างของอนัลยานี ที่ยังตกอยู่ใต้อิทธิพลและสามัญสำนึกของเด็กสาวเต็มที่ เฉพาะเรื่องของตัวเอง ยังต้องรื้อฟื้นความทรงจำหนัก นับประสาอะไรกับเรื่องของรสา แล้วกัน นี่ยัยสาเที่ยวสนิทกับใครไปทั่ว ให้เธอต้องมาหาข้ออ้างแก้ต่างให้วุ่นวายอีก “ไม่ค่ะ จริงๆ ก็ไม่สนิทหรอก แค่วันนั้นบังเอิญไปเจออุบัติเหตุพร้อมกันเท่านั้น” “ครับ นั่นสิ ผมยังจำที่คุณบอกได้เลย ว่าถ้าเพื่อช่วยชีวิตคนแล้ว อะไรทำได้โดยไวที่สุด ก็จะรีบทำเดี๋ยวนั้น ผมยังแอบขำคุณเลยนะครับ คนอะไร...” “คนอะไรคะ” หญิงสาวหันมาถามเสียงอ้อน ดวงตาที่จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าดูวิบวับเป็นประกาย  เพิ่งเคยเห็นว่ารสาตาสวยขนาดนี้... วินทร์มองตาคู่นั้นอย่างชื่นชม ถ้าไม่ติดว่าที่นี่เป็นบริเวณวัด เขาอาจอดใจไม่ได้ที่จะประคองร่างนั้นเข้ามากอดแนบอกแล้วจุมพิตที่ดวงตาสวยคู่นั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า “คนน่ารักไงครับ สวย น่ารัก ใจดี ผมจะหาคนรักดีๆแบบนี้ได้ที่ไหนอีก” หญิงสาวตรงหน้าแย้มยิ้มแล้ว รอยยิ้มของเธอมัดใจชายหนุ่มอย่างไม่เหลือช่องว่างให้เขาคิดถึงใครได้อีก มณฑากลีบช้ำจมอยู่ในปลักดินร่วนสีดำ  ไม่ต่างอะไรกับสภาวะจิตของวิญญาณไร้ร่างในเวลานี้... -โปรดติดตามตอนต่อไป- แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 11:52:46 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 20:44:18

ความคิดเห็นที่ 3 = = = = = = = = = = = = = = Bonus Quote = = = = = = = = = = = = = = "ทำดีไม่ได้ดี ไม่มีอยู่ในความจริง มีอยู่แต่ในความเข้าใจผิดของคนทั้งหลายเท่านั้น ทำดีแล้วต้องได้ดีแน่นอนเสมอไป ที่มีเหตุการณ์ต่างๆ นานาปรากฏขึ้น เหมือนทำดีไม่ได้ดีนั้น เป็นเพียงการปรากฏของความสลับซับซ้อนแห่งการให้ผลของกรรมเท่านั้น เพราะกรรมนั้นไม่ได้ให้ผลทันตาทันใจเสมอไป แต่ถ้าเป็นเรื่องภายในใจแล้ว กรรมให้ผลทันทีที่ทำแน่นอน เพียงแต่ว่าบางทีผู้ทำไม่สังเกตด้วยความประณีตเพียงพอ จึงไม่รู้ไม่เห็น ขอให้สังเกตใจตนให้ดี แล้วจะเห็นว่าทันทีที่ทำกรรมดี ผลจะปรากฏขึ้นในใจเป็นผลดีทันทีทีเดียว" สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (via Dharma@Hand Lite ธรรมะใสใส ใกล้ตัวคุณ) ^ ^ แปะไว้ให้ใจชื้นนะคะ ตอนจบของเรื่อง จะเป็นตามข้างบนนี้ค่ะ ^____^ + + + + + + + + + คุยนอกเรื่องล่ะ ('',) + + + + + + + + + ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาพบปะพูดคุยกันนะคะ และที่ขาดไม่ได้ ขอบคุณทุกคนที่มาวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ขอบคุณคอมเม้นต์สั้นๆ แต่สม่ำเสมอ จากคุณ ravio คุณสวนใส และคุณเซโก้ค่ะ ^__^ ขอบคุณคุณแพรวดาว ที่เปิดฉากพาเที่ยวตลาด ทำให้อมยิ้มมาได้ตลอดสัปดาห์เลยนะคะ (^_^)b ถือว่าเป็นโดนัทนอกกระทู้ หลังจากคุณโส่ยงอนตุ๊บป่อง ที่เค้าปล่อยให้ตัวเอกตกระกำลำบาก นอกจากจะไม่วางโดนัทให้ ป่านนี้ยังไม่ยอมพูดยอมจาเลย 555+ ขอบคุณกำลังใจจาก คุณ mamahuhu เหมือนเดิมค่ะ (^_^)v เริ่มเกลียดฟ้าใสแล้วสินะคะ ระวังตอนจบให้ดี ถึงเวลานั้น จะสมน้ำหน้ากว่าเดิม หรือผิดคาด อาจจะเกลียดเธอไม่ลงไปเลยก็ได้ ('',) ขอบคุณแฝดพี่ที่แสนน่ารัก บ่นหาก็มาทันใด ^^ เมจิกมิงค์พิมพ์ใหม่อีกครั้งประมาณเดือนตุลาค่ะ จะจัดส่งเพิ่มเติมเผื่อให้เด็กๆล้อตใหม่อีกนะคะ ส่วนถ้าแฝดพี่จะร่วมบุญก็ต่างหาก (ให้ก็ส่วนให้ แบร่ๆ) และเอาไว้ใกล้ๆ จะมาบอกบุญแฝดพี่อีกครั้งนะคะ ^___^ ขอบคุณคุณจันทร์พันฝันสำหรับความรู้ใหม่ เพิ่งทราบเหมือนกันเลยค่ะ แก้ไข 'ดุษฎี' เป็น 'ดุษณี' แล้วนะคะ ^^ (ดีใจที่คุณจันทร์รีบมา ดีใจที่ชอบหนังสือค่ะ ดีใจที่คุณจันทร์จะส่งต่อให้คนอื่นแทนให้ด้วย โอ้ย ดีใจเว่อร์ไปล่ะ ('',) ) และสุดท้าย ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปันมาให้ด้วยกิ๊ฟน่ารักๆ จากคุณๆ ดังนี้นะคะ :  GTW, สวนใส, เซโก้4, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต, Kiwi_brown, npuiy, zoi, mamahuhu, แพรวดาว, ดินสอสีน้ำ, จันทร์พันฝัน อย่าลืมกลับมาติดตามกันต่อในตอนหน้านะคะ ^____^ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 23:11:47 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 23:09:56 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 23:04:45 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 54 21:03:16 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 20:45:32

ความคิดเห็นที่ 4 มาแว้ววววว...... จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:03:46

ความคิดเห็นที่ 5 ที่รักมาแซงหน้าเค้าได้ไงเนี่ย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:04:28

ความคิดเห็นที่ 6 จารย์แม่เค้าได้หนังสือสีเมจิกแล้วนา แหะ แหะ :) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:05:55

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ #5 แอ๊ น้องจ๋าวพลาดได้ไง ^^" + + + + #6 อื้ม เล่มนึงเอาไว้อวดชาวบ้าน อีกเล่มนึงเจอหน้ากันค่อยให้เค้าเซ็นต์ชื่อให้เนอะ ส่วนอีก 70 เล่มในยอดที่ตะเองบริจาคไว้ เค้าฝากหน่วยอาสาส่งไปให้เด็กในโรงเรียนทุรกันดารแล้วเนะ ('',) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:11:26

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:13:11

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:15:23

ความคิดเห็นที่ 10 จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:19:12

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าวๆ ร้องไห้กระจองอแงกันใหญ่ --* จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:22:13

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:24:03

ความคิดเห็นที่ 13 #5 และ #8 โถ ที่รักอย่าร้องนะ เค้าเห็นนู้นูกำลังง่วน ก็เลยมาทำหน้าที่แทนไง:) โอ๋ๆๆ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:24:35

ความคิดเห็นที่ 14 ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออ ฮึก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สะอึกสะอื้น ลงไปดิ้น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่รักง่า จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:28:41

ความคิดเห็นที่ 15 สงสารรสา โฮๆๆๆ สงสารตัวเองด้วย...ไม่น่าหลงอ่านเลย ไม่รู้จักจำ ฮือๆๆ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:28:46

ความคิดเห็นที่ 16 มากับอนัลยานีได้ยังไงหว่า? หรือว่าเจ้าหนูน้อยก็มองไม่เห็น? จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:29:26

ความคิดเห็นที่ 17 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก .... เข้ามาขำก่อนนอน ^____^ หลิงหลิงเร็วมว้ากกกกกกกกกก.... แย่งไปเลย...คริคริ ม้วบๆ จ้าแม่กาแฟน ... ดูแลหมวดพร้อมให้ดีอย่าให้ใครมาลวนลามน้า เป็นกำลังใจเรื่องสอบนะจ๊ะ ... สู้ๆ คุณรุกะ ... ขอเก็บไว้อู้อ่านที่ทำงานพรุ่งนี้นะค้า ไปมุดผ้าห่มแล้วน้า ราตรีสวัสดิ์ชาวโลกที่รักทุกคน....ม้วบๆ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 54 21:31:15 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:30:10

ความคิดเห็นที่ 18 โห...เน็ตเป็นอะไร มาสองเลย...คริคริ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 54 21:32:06 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:30:21

ความคิดเห็นที่ 19 แอ๊ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอให้คุณแพรวดาวหลับไม่เป็นสุข ฝันว่าตัวอ้วนฉุ พุงปูด ตื่นขึ้นมาก็เป็นอย่างฝันเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:33:18

ความคิดเห็นที่ 20 เย้ยยยยยยยยยยยยย...เป็นอะไรกันอ้ะ? คุณรุกะใจร้ายขั้นเทพแหงมๆ เลยเนี่ย จะอ่านดีมั้ยน้อ? ยิ่งใจอ่อนอยู่ T_T ก็งี้ล่ะคนสวยมักใจร้ายเสมอ...อิอิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:34:02

ความคิดเห็นที่ 21 อ่าว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นู้นูแช่งอะไรตอนนี้ ไม่ทันหรอก เค้าอ้วนฉุอยู่แล้ว...กรั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ งือออออออ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:35:10

ความคิดเห็นที่ 22 คริคริ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:35:27

ความคิดเห็นที่ 23 #16 คุณเซโก้ถามใหม่อีกทีได้ไหมคะ ^^" (คือแบบว่า รอบนี้ไม่เข้าใจคำถาม --;) เสี่ยงๆ เดาดู - รอบนี้ฟ้าใสไม่ได้มากับอนัลยานีนะคะ มากับวินทร์และเชิด - รอบก่อนหน้าที่ฟ้าใสอยู่ในร่างของอนัลยานี ฟ้าใสอยู่ในอวัยวะชิ้นเดียว และมีตัวตนเพียงน้อยนิดจนหนูน้อยเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นค่ะ ตอบตรงกับที่สงสัยไหมนี่ ('',) + + + + แอนูและหนูกาแฟ ไม่งอแงนะ อย่าร้องๆๆๆๆ ^^;;;; คุณแพรวดาวพักผ่อนนะคะ เค้าก็จะเข้านอนแล้วเหมือนกัน ปูลู (เข้ามาเว้นบรรทัดหน่อย) จดหมายในกระทู้ก่อนหน้า ค่อยมาตอบวันหลังเด้อค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 54 21:42:16 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:40:00

ความคิดเห็นที่ 24 ไปนอนแล้ว งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 21:44:27

ความคิดเห็นที่ 25 "แต่บางครั้งการดลบันดาลอะไรสักอย่างขึ้นมาด้วยสมาธิไม่ตั้งมั่น และบาทฐานของสิ่งที่ระลึกถึงไม่มั่นคงพอ สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาก็พลอยบิดเบี้ยว เช่นนึกถึงมะพร้าวก็กลายเป็นมะนาวไปเสียเป็นต้น"  อ่านตรงนี้แล้วยิ้มเลยค่ะ นานๆ ได้อ่านแบบนี้มั่งเนอะ เคยเห็นแต่พระ - นางสลับร่างกัน แล้วรักกัน นี่ต้องสละร่างให้นางร้าย ปล. ชอบประโยคนี้ที่สุดค่ะ “จริงๆ แล้วจะว่าไกลก็ไม่ไกล แต่จะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ อย่าทำตัวเป็นคนมักน้อย หวังแค่สวรรค์วิมาน เพราะพอหมดบุญ ก็ต้องลงมาเกิดใหม่ เจอความทุกข์ ความผิดหวังซ้ำซาก การปฏิบัติภาวนาให้พ้นไปจากการเวียนว่ายตายเกิดดีกว่าเป็นไหนๆ” จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 04:39:02

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นห่วงอยู่อย่างเดียวว่า ฟ้าใส จะพาร่างของรสา ไปในทางลบๆ เพราะจริงๆ นิสัยต่างกัน แต่มาคิดอีกที ก็พยายามคิดว่า เธอเองก็คงฉลาดพอจะไม่ทำแบบนั้น เพราะมันขัดกัน แต่มาคิดอีกที เผื่อฝ้าใสไม่แคร์ล่ะ ไหนๆก็รับบทนางร้ายแล้ว ทำอะไรลบๆได้อยู่แล้ว แถมใครจะมาคิดว่าเป็นสิญญาณคนอื่นล่ะ? แต่มาคิดอีกที...และอีกที โห..คิดมากขนาดนี้เลยเรา...... จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 05:27:23

ความคิดเห็นที่ 27 Good Morninggggggggggggggggggggggggggggggggggg จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 06:44:14

ความคิดเห็นที่ 28 #26 คุณจีเค้าจะทำเป็นไม่เห็นคำว่า วิญญาณ นะ อิอิ Good morningggggggggggggggggggg ยาวๆด้วยคน555 จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 07:33:23

ความคิดเห็นที่ 29 อรุณสวัสดิ์ชาวโลกตัวจริง....ม้วบๆ จากตัวปลอม...อิอิ รู้สึกว่าก่อนอ่านต้องทำใจก่อนชิมิคิ??? งั้น...กลับไปอ่านที่บ้านแล้วกันเนอะ กลัวทำใจไม่ได้อ่า ม้วบๆ หลิงหลิง ... มะคืนถูหลังเค้ายังไง? ขี้ใคร เอ๊ย ขี้ไคลยังไม่หลุดเลย คืนนี้กลับไปถูใหม่เลยนะ...ชิส์ !!! สวัสดีวันกินผักกินหญ้าจ้า จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 07:59:37

ความคิดเห็นที่ 30 ต้องใช้แปรงทองเหลืองขัดแล้วล่ะค่ะคุณแพรวดาว 555+ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 08:36:20

ความคิดเห็นที่ 31 นั่นๆ ... แสดงว่านู้นูใช้ประจำแน่ๆ เลยชิมิ??? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 08:39:56

ความคิดเห็นที่ 32 เอ๊...อะไรแว้บๆ? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 08:42:00

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 08:42:13

ความคิดเห็นที่ 34 ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย เค้าใช้ใยบวบก็พอแว้ววววววววววววว แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 09:58:03 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 08:48:49

ความคิดเห็นที่ 35 ตะเองใช้ใยบัว แล้วไฉนให้เค้าใช้แปรงทองเหลืองเล่า??? ความยุติธรรมอยู่ที่ใดใครรู้บ้าง ว่าแต่ว่า ... เค้าเห็น "สิญญาณ" เต็มสองตาเลยนะ...กรั่ก ๆ ๆ ๆ       ว่างมาก เลยตัดใจอ่าน ดีนะที่พอเตรียมใจไว้บ้างแล้วเลยมีเก็บตกมาฝากเล็กน้อยค่ะ (เกี่ยวกันด้วย???) คคห.ที่ 1 ...รสาก็ได้อำพรางตัวอยู่ [...] ห้องสมุดของวัดและค้นพบหนังสือเล่มหนึ่งโดยบังเอิญ ...จากนั้นไม่นาน วิญญาณสาวจึงได้ยิน [...] ถอนใจเบาๆของแม่ชี ที่ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน -------,{@  สองประโยคนี้กรุณาเติมคำลงในช่องว่างให้เป็นประโยคที่สมบูรณ์ ... อิอิ คคห.ที่ 2 ...นี่ถ้าคน [ที] อยู่ข้างๆไม่ใช่วินทร์ ขุมทองเดินได้ที่เธอต้องเกาะเอาไว้ให้มั่น -------,{@ กรุณาเติมวรรณยุกต์ให้สมบูรณ์ ^____^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 09:32:43

ความคิดเห็นที่ 36  หันซ้ายหันขวา...เค้าจะกลืนน้ำลายตัวเองลงนิยายตอนใหม่ก่อนเวลาดีมั้ยอ่ะ?   ว่าแต่หนูนูเก่งเนอะใช้ใยบัวขัดตัวได้ แม่กาแควเคยใช้แต่"ใยบวบ"ง่ะ   จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 09:38:50

ความคิดเห็นที่ 37 ม้วบๆ แม่กาแฟน ถ้าไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง บ้วนออกมาก็ได้จ้ะ ... ไม่มีใครเห็นหรอก เดี๋ยวเค้าบังให้ ลงเลย ๆ ๆ ๆ ปูลู ... เค้าอุตส่าห์ละเว้นไม่แซว ยังมีคนแซวแทน...คริคริ ปูลูลู ... เอ๊ะ ... หรืออาจจะเป็นของใหม่แล้วเรายังไม่รู้กันแน่นะแม่กาแฟน??? .. ฮี่ๆๆ คิดถึงแฟนเค้าจัง ... ไม่เห็นหน้าหลายวันแล้ว ^^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 09:51:01

ความคิดเห็นที่ 38 พี่จ๋าวจะใจร้ายกับรสาอีกนานแค่ไหนกันคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 09:53:58

ความคิดเห็นที่ 39 แม่กาแควอ่ะ เค้าไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรนี่นา งืออออออออออออ เห็นใย ๆ เหมือนกัน (>///<) เค้าอายนะเนี่ย ก้มหน้างุด ๆ หนีออกไปจากกระทู้ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 09:56:47

ความคิดเห็นที่ 40 "ใยบัว"น่ะ คงจะขัดให้ได้แต่คุณปูรณ์ล่ะมั้ง ฮิ_ฮิ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:01:38

ความคิดเห็นที่ 41 นู้นู ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่ต้องหนีออกไปหรอกจ้ะ อ้ะ...เค้าเอา "ปี๊บ" มาให้แล้ว ... คริคริ แม่กาแฟน ... ลงนิยายเลยมั้ย? เร็วๆ จิ เค้าว่างอยู่เนี่ย ^___^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:07:18

ความคิดเห็นที่ 42 แง้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณแพรวดาวอ้ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:37:44

ความคิดเห็นที่ 43 เค้าอายนะ งืออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:39:17

ความคิดเห็นที่ 44 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้ด้วย เสร็จแล้วก็ก้มหน้ามุดออกจากกระทู้ต่อปายยยยยยยยยยยย แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 10:43:42 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:40:01

ความคิดเห็นที่ 45  ลงแล้วค่ะ กึ๋ยๆ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:42:28

ความคิดเห็นที่ 46 ไหนคะแม่กาแคว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กระทู้ยังไม่โชว์เลย แฮ่ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:44:55

ความคิดเห็นที่ 47   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11036051/W11036051.html จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:46:40

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณค่ะแม่กาแคว แต่เค้าไปกันท่าไม่ทันพี่จ๋าวล่ะ แง้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:54:24

ความคิดเห็นที่ 49 ทำไมของแม่กาแฟนทำแล้วไม่เป็นลิงค์อ่ะ? กลายเป็นลิง คคห. ถัดมาเฉยเลย....เอิ๊กๆๆๆ แบร่ๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:58:19

ความคิดเห็นที่ 50 เค้าลืมทำเป็นLinkอ่ะ เอามาแปะเป็นข้อความเฉยเลย จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 11:00:19

ความคิดเห็นที่ 51 แม่กาแคววววววววววววววววววววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 11:04:55

ความคิดเห็นที่ 52 เค้าไปเตรียมตัวพักกินข้าวก่อนนะคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 11:21:40

ความคิดเห็นที่ 53 แว้บมาทำได้ทีละอย่างสองอย่าง เช่น กันท่า กับ แก้ไขข้อความ(ขอบคุณคุณแพรวดาวค่ะ ^^) หนูปุ้ย พี่ตั้งใจแซวเลยล่ะ ยังลุ้นอยู่ว่าจะมาอ่านเจอป่าว ('',) ปูลู พี่โทรหาแม่น้อดแล้ว เดี๋ยวแม่น้อดเตือนพ่อยอดให้จ้า ^___^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:01:04

ความคิดเห็นที่ 54 ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ (สรุปก็เลยต้องเป็นไรใช่มั้ยเนี่ย เพราะ "ไม่เป็นไร" ไม่ได้ ... แฮ่ๆๆ) จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:10:03

ความคิดเห็นที่ 55 แว้บๆ ... แอ่แฮ่ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:10:21

ความคิดเห็นที่ 56 ถึงกับเงียบกันไปหมดเลย เค้าไม่น่าแต่งอะไรแบบนี้เลยใช่มั้ย? ฮือๆๆ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:20:51

ความคิดเห็นที่ 57 แม่กาแฟนเป็นอะไร? ป๊าดดดดดดด ... คิดมากเรื่องหมวดพร้อมเหรอ? แหมๆ ... ก็แค่เรื่องแต่งนี่นา เดี๋ยวตอนจบก็แฮปปี้เอนดิ้ง เค้ารอได้...อิอิ โอ๋ ๆ ๆ ๆ ไม่ร้องนะ ... จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:28:22

ความคิดเห็นที่ 58 อิ่มพุงปูดกลับมาแว้วค่ะ ไหน ใครทำอะไรแม่กาแควคะ โอ๋ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:32:05

ความคิดเห็นที่ 59 กล้าแต่งก็ต้องกล้ารับผล...แม้จะใจเสียไปเล็กน้อย กึ๋ยๆๆ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 12:33:57 จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:33:08

ความคิดเห็นที่ 60 ดาหลิงเรานี่เค้าก็ฮา มาตั้งแต่ คห.29 จนถึงบัดนาวเลยแฮะ 5555+ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:37:28

ความคิดเห็นที่ 61 แม่กาแควใจเย็นค่ะ เค้ากำลังอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:38:10

ความคิดเห็นที่ 62 อิอิ...ยังอ่านไม่จบเหมือนกันจ้า อ่านไปทำงานไปเมาท์ไปงาบไป เหนื่อยยยย !!! อะไรหลิงหลิง ... เค้าฮาตรงไหน? ไม่เห็นรู้เรื่องเลย มาเกาหลังหน่อย คัน !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:59:21

ความคิดเห็นที่ 63 แม่กาแคว เค้าอ่านจบแว้วค่า เอาอีกนะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:00:22

ความคิดเห็นที่ 64 แกรก ๆ (เสียงยื่นมือออกไปเกาหลังให้คุณแพรวดาว) แอร๊ยยยยยย มีขี้กลากด้วยมั้ยเนี่ย 555+ ปูลู แม่กาแควหายไปไหนแล้วคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:08:05

ความคิดเห็นที่ 65 เย้ยยยยยยยยย !! อะไรเนี่ยนู้นู ... เห็นวงเดือนเค้าแล้วยังไม่เอาซีม่ามาทาให้อีก วู้ !!! 'รมณ์เสีย ... มิน่าว่าทำไมถึงคัน ^^' จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:16:49

ความคิดเห็นที่ 66 มาช้า แต่ก็รีบมาอ่าน จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:27:07

ความคิดเห็นที่ 67 อ่...ทา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หายคันยังคะคุณแพรวดาว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:34:31

ความคิดเห็นที่ 68 ยัง!!! ทาไปเรื่อยๆ เกาให้ด้วย ซ้ายนิดนึง ขวาหน่อย ตรงกลางด้วย ขึ้นข้างบน ลงข้างล่าง สิบห้านาฬิกา สี่สิบนาฬิกา ได้เวลากินยา...คริคริ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 14:45:41

ความคิดเห็นที่ 69 55555555555555555555555555555555 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 15:16:59

ความคิดเห็นที่ 70 เจอกันที่บ้านค่ะ แฮ่ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 16:44:46

ความคิดเห็นที่ 71 เค้ามาและ รีบมะล่อกมะแล่กกลับมาเร้ว เดี๋ยวจ๋อมแจ๋มเผื่อ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 18:24:03

ความคิดเห็นที่ 72 เปียกไปทั้งตัว งืออออออออออออออออออออออออออ ร่มไม่ช่วยอะไร จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 19:49:20

ความคิดเห็นที่ 73 กร๊ากกกกกกกกก...พอบอกว่าร่มไม่ช่วยอะไร นึกถึงที่หลิงหลิงบอกว่าเม็ดฝนเลี้ยวได้เลย (ใช่ป่าววุ้ย???) จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:06:47

ความคิดเห็นที่ 74 งือออออออออออออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:13:49

ความคิดเห็นที่ 75 ร้องทำไม ไม่ต้องร้อง!!!!!!!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:21:11

ความคิดเห็นที่ 76 ฮึก ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:21:49

ความคิดเห็นที่ 77 แง้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:24:38

ความคิดเห็นที่ 78 ร้องมีแผนตามเคย ^^' จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:26:03

ความคิดเห็นที่ 79 แอ่แฮ่ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:29:29

ความคิดเห็นที่ 80 ดาหลิงเค้าก็เปียกฝน เนี่ยหน้าผากร้อนแล้ว ดาหลิงเช็ดตัวให้หน่อย อะฮึกๆๆ งือๆๆ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:49:40

ความคิดเห็นที่ 81 เค้าก็เป็นไข้นะ นั่งปวดหัวอยู่ ฮ่า ๆ ไม่ยอมนอน เอิ๊กกกกกกกกกกกกก จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:54:24

ความคิดเห็นที่ 82 กำไม่แบ !!! แต่ละคนจะอ้อนกันไปถึงไหนนี่? อ้ะ...เช็ดตัวให้คนนึง อีกคนนึงก็ป้อนยาให้ ไปนอนกันได้แล้วมั้ง เทคแคร์กันดีๆ น้า เค้าเป็นห่วง จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 20:59:53

ความคิดเห็นที่ 83 อ้อน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณแพรวดาวขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:05:11

ความคิดเห็นที่ 84 กรี๊ดดดดดดดดดด (กรี๊ดทำไม ไม่รู้) ดาหลิงเช็ดตัวให้เค้าด้วย จากอะฮึกๆ ก็กลายเป็น อะฮี่ๆ แหล่ว55 ดาหลิง คุณนู ความจริงเค้าไม่ได้ตัวร้อนหรอก อ้อนเฉยๆ ตัวเย็นชื้อเลยเนี่ย :) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:07:56

ความคิดเห็นที่ 85 แต่เค้าเป็นจริง งืออออออออออออออออออออออออออออออออ กินยาเข้าไปแล้ว อะฮึก ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:13:46

ความคิดเห็นที่ 86 พี่จ๋าวทำงานเหรอเนี่ย ยังไม่เห็นมาแฮะ โผล่มาแว้บ ๆ แล้วก็หายไป จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:23:33

ความคิดเห็นที่ 87 ง่วงนอนแล้วล่ะ ไปนอนดีกว่า จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:23:53

ความคิดเห็นที่ 88 ฝันดีค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:24:11

ความคิดเห็นที่ 89 แหม ฝันดีกอด 88 นอนเลยนะ Good night ค่ะ คุณนู คุณดาว คุณจารย์แม่ :) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:26:30

ความคิดเห็นที่ 90 ที่รักนอนกอดเค้าแน่น ๆ นะ คริคริ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 21:47:22

ความคิดเห็นที่ 91 ตอบจดหมายจากกระทู้ที่แล้วเสร็จล่ะ ^^ พรุ่งนี้ติดประชุม และคงยุ่งๆไปถึงวันจันทร์หน้า อาจจะโผล่มาได้ไม่มาก อ้อ... และต้องเตรียมงานสำหรับวันอาทิตย์นี้  มีไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กในสถานสงเคราะห์ที่ราชบุรีด้วยค่ะ แล้วจะกลับมาเล่าให้อ่านเป็นการชดเชยนะคะ  ไว้ค่อยคุยกันค่ะ  จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 23:20:29

ความคิดเห็นที่ 92 อรุณสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 06:33:29

ความคิดเห็นที่ 93 #91 จารย์แม่ ประชุมก็คุยได้ หลบใต้โต๊ะไง 555 ล้อเล่นค่ะ งานยุ่ง เป็นกำลังให้นะคะ จุ๊บๆ อรุณสวัสดิ์นู้นู เมื่อคืนเค้านอนกอดนู แต่นูม้วนผ้าห่มไปคนเดียวเลย อิอิ:) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 07:35:33

ความคิดเห็นที่ 94 อรุณสวัสดิ์ค่ะชาวโลก...ม้วบๆ ชอบมาก ๆ ๆ ๆ = = = = = = = = = = = = = = Bonus Quote = = = = = = = = = = = = = = "ทำดีไม่ได้ดี ไม่มีอยู่ในความจริง มีอยู่แต่ในความเข้าใจผิดของคนทั้งหลายเท่านั้น ทำดีแล้วต้องได้ดีแน่นอนเสมอไป ที่มีเหตุการณ์ต่างๆ นานาปรากฏขึ้น เหมือนทำดีไม่ได้ดีนั้น เป็นเพียงการปรากฏของความสลับซับซ้อนแห่งการให้ผลของกรรมเท่านั้น เพราะกรรมนั้นไม่ได้ให้ผลทันตาทันใจเสมอไป แต่ถ้าเป็นเรื่องภายในใจแล้ว กรรมให้ผลทันทีที่ทำแน่นอน เพียงแต่ว่าบางทีผู้ทำไม่สังเกตด้วยความประณีตเพียงพอ จึงไม่รู้ไม่เห็น ขอให้สังเกตใจตนให้ดี แล้วจะเห็นว่าทันทีที่ทำกรรมดี ผลจะปรากฏขึ้นในใจเป็นผลดีทันทีทีเดียว" สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:35:23

ความคิดเห็นที่ 95 คุณรุิกะ (ฮ่าๆๆ ค้นพบวิธีเรียกแบบใหม่แล้ว) อนุโมทนาบุญล่วงหน้าด้วยนะคะ จะรออ่าน และรอชมภาพนะค้า อะไร? หลิงหลิง มุดผ้าห่มเค้าอยู่ แล้วนู้นู ม้วนผ้าไปคนเดียวได้ไง??? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:37:32

ความคิดเห็นที่ 96 มีใครอยู่ม้าย? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:37:59

ความคิดเห็นที่ 97 ว้า... อยู่คนเดียวหรือนี่? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:38:17

ความคิดเห็นที่ 98 งั้นเค้ากระเถิบๆ ไปอีกหน่อยดีกว่า จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:38:39

ความคิดเห็นที่ 99 ไปอยู่ตรงมุมกระทู้ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:38:55

ความคิดเห็นที่ 100 แล้วงาบ...งั่บๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:39:11

ความคิดเห็นที่ 101 โง้ยยยยยย รู้ได้ไง อิอิ เค้านอนดิ้น จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:43:54

ความคิดเห็นที่ 102 เนียนเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:56:00

ความคิดเห็นที่ 103 ใครเนียน? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:57:37

ความคิดเห็นที่ 104 อิ่มจัง...แต่ยังหิวอยู่ ... อ้าวววว งั้นไปจัดการ brunch ก่อนน้า นู้นู ... คุยกับตัวเองคนเดียวไปก่อน ไม่งั้นก็ปั่นนิยายไป หรือจะรีไรท์เรื่องเก่า ก็เอาซักอย่าง...คริคริ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:58:42

ความคิดเห็นที่ 105 คุณแพรวดาว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 09:10:39

ความคิดเห็นที่ 106 กินไม่แบ่ง ขอให้อ้วน จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 09:20:01

ความคิดเห็นที่ 107 งั้นไม่แบ่งล่ะ เพราะกำลังอ้วนอยู่ ไม่ต้องกลัวคำแช่ง...คริคริ อิ่มและ วันนี้กินแกงหน่อไม้ดองปลาแซมมอน กับผัดถั่วกะปิหมูสับ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 09:54:03