ความคิดเห็นที่ 1 “เวลาพูดให้มองตาฉัน” นางญาณันเคยเกรงกลัวอัญญาตาอย่างไรก็ยังคงเป็นเช่นเดิม แม้ว่าท่านจะชราไปเป็นอันมาก แต่ยังทรงอำนาจเปี่ยมไปทุกอณู ดวงตาอันฝ้าฟางนั้นเป็นเปล่งประกายขึ้นมาแว่บหนึ่ง   นักบวชหญิงนางนั้นถึงกับยืนนิ่งตรงแข็งค้างไปชั่วขณะ  ท่ามกลางความตื่นเต้นของภามิน   อำนาจแห่งนีรา..ปรากฏผ่านอัญญาตาอย่างแท้จริง รวดเร็วและทรงพลังยิ่งนัก ชายหนุ่มถึงกับสูดหายใจเข้าปอดโดยลึก  แม้เขาเองยังไม่อาจทรงพลานุภาพได้เพียงนี้ “ชามีศิตาภาแอบเข้าไปห้องของท่านปัณฑารีย์ค่ะ” หล่อนระล่ำละลักตอบ “ญาตาไม่พอใจค่ะ  บอกว่าชามีขโมยของ” “ของอะไร?” “ไม่ทราบค่ะ  รู้แต่ว่าเธอซ่อนมือถือเอาไว้ในตัว ญาตาเปิดดูแล้วโมโหมาก   ก็เลยสั่งขังเธอไว้ห้องใต้ดิน” คนเล่ายังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวต่ออำนาจลี้ลับ “ปาลิกา..ไม่ต้องกลัวเล่าต่อสิ” “อัญญาตาคะ...คือ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง เพียงแต่...ญาตาปัณฑารีย์สั่งเอาไว้ว่า รอให้เธอสอบสวนเสร็จก่อน จากนั้นจึงค่อย...” นางญาณันถอนหายใจออกมายืดยาว ร่างกายของหล่อนอ่อนลงไม่แข็งทื่อเหมือนเมื่อครู่ “เธอไม่ต้องกลัวว่าปัณฑารีย์จะดุเอา...เพราะว่าเธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง” “คะ?” “เธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง...เธอไม่ได้เล่า...ไม่ได้เล่า” เสียงแหบพร่าของผู้ชรายามนี้ กังวานจับใจยิ่งนัก  จนนางนักบวชถูกสะกดไปโดยไม่ทันตั้งตัว  ดวงตาของหล่อนเหม่อลอย “กลับไปได้แล้ว...ฉันกินอาหารเสร็จเธอค่อยกลับมาใหม่” “ค่ะ” หล่อนรับคำอย่างง่ายดาย  แล้วเดินออกไปจากห้องของอัญญาตาด้วยท่าทางล่องลอย “ภามิน!” อัญญาตามิได้หันกลับมา หากแต่เรียกเขาด้วยเสียงชัดถ้อยคำ ราวกับแน่ใจแล้วนั่นเป็นชื่อของเขา “เธอมาที่นี่ด้วยเหตุนี้ใช่ไหม?” ชายหนุ่มเห็นว่าหมดทางเลี่ยงจึงเดินออกมาจากที่กำบังตัว ยอมรับโดยดุษณีไม่ปฏิเสธว่าเขาเป็นของชื่อที่ท่านคาดเดา “ศิตาภากำลังอยู่ในอันตราย...นิมิตบอกผมว่าอย่างนั้น ผมจึงมาที่นี่” “นิมิตงั้นรึ?” อัญญาตาผู้ชราหันมาเผชิญหน้ากับเขา “ไม่เคยมีผู้ชายคนใดมีพลังเช่นนี้... นีราไม่เคยประทานพลังให้ใครนอกจากบุตรีของท่าน” “ผมทราบว่าท่านคงไม่เชื่อ  แต่ขอยืนยันด้วยความสัตย์จริง  ผมได้รับพลังนี้มาจาก มามา...ดามิสา” แม้มิได้ปริปากแต่ดวงตาของผู้ชราบ่งบอกได้ว่ายากแก่การจะเชื่อ ถ้อยคำของเขา “เนิ่นนานมาแล้ว...ในวันที่มามาตาย  นีราคุ้มครองผมไว้” ในความทรงจำอันไกลโพ้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นยังแจ่มชัด กาลเวลามิอาจทำให้พร่าเลือนไปได้   เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อชามีดามิสารู้ตัวว่าหล่อนถูกลอบติดตาม  และมิใช่การสะกดรอย ธรรมดา เพราะเมื่อออกนอกตัวเมืองไม่มีสิ่งใดกำบัง  รถยนต์ของผู้ต้องสงสัยหาได้หายไป อย่างที่หล่อนคาด  แต่กลับแสดงตัวเด่นชัดยิ่งกว่าเดิม  หญิงสาวแทบกลั้นใจเมื่อคาดเดา ถึงเหตุกาณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น  หล่อนคว้าเอาลูกชายตัวน้อยขึ้นมากอดไว้แนบอก แนบแน่นยิ่งกว่าคราใดที่เคยสวมกอดภามิน   ‘ลูกเอ๋ย...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มามาจะคุ้มครองเจ้า!’ ดามิสาปฏิญาณกับตนเองในใจ   สองตาก็คอยสอดส่องไปด้วยความระแวง  รถยนต์คันนั้นจากที่แล่นตามมาด้านหลังช้าๆ ไกลๆ ก็เริ่มเร่งเครื่องไล่ตาม  จนหล่อนต้องออกคำสั่งให้คนขับรถเร่งความเร็วขึ้นแล้วสลัดหนีให้ได้   แต่ความพยายามนั้นไม่เป็นผล เมื่อรถของผู้ไล่ล่าตีเสมอขึ้นมาได้และจงใจพุ่งเข้าชนรถ ของหล่อนอย่างจัง   แต่คนขับรถของดามิสาไม่ยอมหยุดรถตามประสงค์ของอีกฝ่าย จึงทำให้การพุ่งชนเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า  สองแม่ลูกกอดกันด้วยความหวาดกลัว   ดามิสาได้แต่ฝากความหวังไว้กับคนขับรถและโชคชะตา   หากดูเหมือนชะตาของหล่อนจะต้องจบลงในวันนี้   ผู้ไล่ล่าส่องกระบอกมัจจุราช สีดำมะเรื่อมออกมาจากรถยนต์  แล้วระดมยิงเข้าใส่รถของหล่อน  จนรถยนต์ไม่อาจทรงตัว ได้อีกต่อไปเมื่อยางล้อหลังแตกทั้งสองข้าง  พาหนะคันงามก็ส่ายไปมาเบียดกับผิวถนน เป็นเสียงครูดยาวไปอีกหลายสิบเมตร ก่อนจะเสียหลักกลิ้งตกลงไปป่ารกชัฏข้างถนนนั่นเอง ดามิสากอดรัดลูกชายไว้แน่นจนแทบเป็นเนื้อเดียวกับตนเอง  เมื่อรถหมุนเหวี่ยงและกลิ้งตัว ลงไปยังเนินเบื้องล่าง อย่างไม่อาจควบคุมได้แล้ว  ชามีคนงามหาได้กรีดร้องแต่ถ้อยคำ ที่หลุดออกมายามนั้นมีเพียงนามเดียว “นีรา!” หล่อนนึกถึงนางพราย...นางอันเป็นจิตวิญญาณแห่งประเทศ นางผู้อยู่เหนือปาฏิหาริย์ใด เพื่ออธิษฐานขอสิ่งเดียว “คุ้มครองภามินด้วย!!” ยามนั้นแสงสว่างจากร่างของดามิสาค่อยๆ ทอตัวขึ้นห่อหุ้มร่างที่กอดก่ายกันไว้จนหนาแน่น   ดามิสาไม่คำนึงสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว ไม่แม้แต่จะหวาดกลัวมัจจุราชที่เอื้อมมือเข้ามา   ในใจของหล่อนมีเพียงปรารถนาเพียงประการเดียวเท่านั้น คือปกป้องบุตรชายอันเป็นที่รัก   ความร้อนจากกายถูกถ่ายเทออกมา  มันร้อนรุ่มจนภามินรู้สึกราวกับโดนเพลิงบรรลัยกัน เผาผลาญ  เด็กชายร้องไห้จ้าแต่เปลวแสงสีเงินอันร้อนแรงนั้นหาได้สงบลงไม่ มันกลับแทรกซึมลงไปในร่างของเขา คล้ายเส้นใยจากแสงจำนวนมากที่กำลังถ่ายเท ลงจากร่างของมารดามายังร่างเล็กจ้อยของเขา   เวลาเคลื่อนผ่านไปเพียงไม่นานเท่าใด  แต่สำหรับภามินมันยาวนานราวชั่วกัปชั่วกัลป์ เลยทีเดียว  กว่าแสงนั้นจะลดความร้อนแรงลง  เปลวเพลิงสีเงินไม่ได้เผาผลาญเขาไป อย่างที่คาด สิ่งที่หลงเหลือมีเพียงความอบอุ่น  สติของเด็กน้อยพร่าเลือน น้ำตาค่อยเหือดแห้งลง โสตของภามินสดับเสียงเพลงประหลาดลอยแว่วมาขับกล่อม ปลอบโยน  ไม่ผิดกับอ้อมแขนอันอบอุ่นของมารดา  แล้วภามินหลับใหลยังใจกลาง อัคนินทร์สีเงิน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 00:19:33

ความคิดเห็นที่ 2 คำบอกเล่ามิได้ถูกส่งต่อผ่านริมฝีปาก หากแต่สื่อสารผ่านนัยน์ตาคู่งามนั้น เขากล่าวเพียงสั้นๆ ไม่ประสงค์จะขยายความ  แต่ทุกคำล้วนมาจากความสัตย์จริง สุดแล้วแต่อัญญาตาจะพินิจ “ผมไม่ทราบว่าเพราะอะไร  แต่หลังจากมามาเสีย  ผมกลับมีพลังนิมิตขึ้นมา...มันเกิดขึ้น หลายครั้งต่อหลายครั้ง  แม้แต่ครั้งนี้...” “...” อัญญาตายืนนิ่งไม่ได้ตอบถ้อยคำ จนเขาไม่อาจประเมิณได้ว่านักบวชชราจะคิดอย่างไร   จนกระทั่งอีกครู่ต่อมาหล่อนจึงถอดถอนหายใจออกมา  แล้วจึงเดินเลี่ยงไปยังอีกห้องหนึ่ง ซึ่งอยู่ในเรือนของท่าน ปล่อยทิ้งให้ภามินมองตามด้วยความวิตก “ห้องใต้ดินถูกสร้างมาแต่โบราณ  เป็นความลับของวิหาร  เอาไว้เพื่อหนีสงคราม” เสียงแหบพร่าเล่าเรื่องช้าๆ ก่อนจะยื่นกุญแจพวงหนึ่งให้ชายหนุ่ม “ทางเข้าห้องนี้อยู่ที่....” เสียงของหล่อนเบาลงจนภามินต้องโน้มตัวลงไปฟัง ใกล้ริมฝีปากของท่าน “ท่านครับ...” “ไปเสีย ลูกชายของดามิสา ไปหาคนรักของเธอ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับด้วยความซาบซึ้ง เป็นอย่างยิ่ง  ก่อนจะก้าวออกจากห้องของอัญญาตายังหันมากล่าวกับหญิงชรา อีกประโยคหนึ่ง “อัญญาตาครับ  ญาตาปัญฑารีย์...เธอไม่ใช่ผู้รับใช้ของนีราอีกต่อไปแล้ว   ตั้งแต่เธอพบผู้ชายคนนั้น” “ภามิน...เธอรู้อะไรงั้นรึ?” “หญิงแพศยาไม่เหมาะจะอยู่ในวิหารนี้ครับท่าน...แล้วชานั่น...อย่าได้ดื่มเป็นอันขาด” ร่างสูงชี้ไปที่กาน้ำชาบนถาดอาหาร “ระหว่างที่ฉันไม่ได้ดูแลที่นี่คงเกิดอะไรขึ้นเยอะสินะ” “ทุกอย่างในสายตาประชาชนมันปกติครับ  แต่ในสายตานีรา...วิหารของท่านถูกใช้ในทางเสื่อม... ท่านถึงเรียกผมกลับมาที่นี่  มายังวิปุลา...บ้านเกิดอีกครั้ง” “เธอมาจากไหน?” “อเมริกาครับ  แล้วผมจะเล่าที่เหลือให้ฟัง  ตอนนี้ต้องไปแล้ว” อัญญาตาพยักหน้ารับ เร่งให้เขาออกไป  ส่วนหล่อนได้แต่ทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้  แล้วถอนหายใจออกมา อย่างเหนื่อยอ่อน “ปัณฑารีย์...” น้ำตาของผู้ชรารื้นขึ้นมาหล่อเลี้ยงในนัยน์ตา  ความเจ็บปวดเสียใจ ถูกพลักดันออกมาจากภายใน  หญิงสาวที่หล่อนดูแลมาตั้งแต่อายุ 12 ปี  มาบัดนี้ กลับทรยศต่อความไว้วางใจของหล่อนได้ อัญญาตามิได้แตะต้องอาหารที่ผู้รับใช้ นำมาเสริฟเลยแม้แต่น้อย  ในใจของนักบวชชราครุ่นคิดไปถึงหญิงสาวอีกคน ซึ่งจากไปไกลแสนไกล “ดามิสา...เธอจะรู้ไหม? ครั้งหนึ่งฉันคาดว่าหวังว่าเธอจะเป็นญาตา  และอาจจะได้เป็น อัญญาตาแทนฉัน...ทั้งเธอทั้งปัณฑารีย์  เป็นเด็กที่ฉันตั้งความหวังไว้มากที่สุด   แต่คนที่รับใช้นีรากลับกลายเป็นคนที่ไม่ได้ถือบวช...เป็นคนที่จากไปสู่อีกโลกก็ยังทิ้งตัวแทนไว้” อัญญาตาหรั่งน้ำตาออกมาเงียบๆ “นีรา...โปรดอภัยให้ลูกด้วย  ที่ลูกมองข้ามสิ่งต่างๆ ที่ปัณฑารีย์กระทำ  ขอจงอภัยให้ เด็กคนนั้นด้วย...” สุดท้ายแล้วหัวใจของนักบวชผู้ชราก็ยังเมตตาปัณฑารีย์เหมือน เมื่อครั้งที่หล่อนยังเป็นเพียงเด็กหญิง  ก่อนจะส่งความคะนึงคิดไปถึงใครอีกคน “นีรา...ภามิน...ท่านกำเนิดบุตรชายคนนี้แล้ว ขอทรงคุ้มครองเขาด้วย ให้เขาอยู่ใน เส้นทางของท่าน อย่าห่างไกลไปจากศีลธรรม อย่าให้เขาหลงผิดอย่างบุตรสาวเลย” สิ้นคำอธิษฐานอัญญาตาผู้ทรงคุณวุฒิสูงสุดแห่งวิหารนีราก็ลุกขึ้นยืน  นักบวชชรา บอกตนเองว่าต้องกระทำบางสิ่งชดเชยเวลาที่ได้ละเลยไป  การชำระล้าง อาจไม่ใช่เรื่องง่ายนัก  แต่หากไม่ลงมือทำเสียแต่บัดนี้  มีแต่จะทำให้วิหารแห่งนี้ มีราคีมากขึ้น  ความเสื่อมถอยจะพลันบังเกิด ศรัทธาของผู้คนจะสูญเปล่า   เมื่อนั้นแล้ว..วิปุลาจะไร้ซึ่งนางพราย! อ่านต่อตอนหน้าค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10908996/W10908996.html บรรพที่ 23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10939373/W10939373.html บรรพที่ 24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10965113/W10965113.html บรรพที่ 25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10995508/W10995508.html ถ้าต้องการอ่านล่วงหน้าเชิญในบล็อกนะคะ ลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอนค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 00:27:48

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน GTW : เครื่องตัดหญ้ารูปแมวนี่ ต้องใส่ถ่านด้วยนะคะ ไม่งั้นไม่ทำงาน ravio : ต้นในรูปนี่ตำแยแมวใช่ไหมคะ? เหมือนเห็นแว๊บๆ ในบ้าน ถ้าใช่เดี๋ยวลองเด็ดมามอมเมาแมว ขอบคุณนะคะที่แนะนำ ลูนาติก : อ่านคอมเม้นท์แล้วรู้สึกว่า พยายามเพ่งให้คลื่นแรงหน่อยจ๊ะศิตาภา ภามินจะได้ใช้ GPS หาง่ายๆ สายลมที่พริ้วไหว : แอบคิดถึงที่ติ๊กตอนเป็นพันตรีประจักษ์เหมือนค่ะ แต่..อคิลดูนิสัยไม่ดีกว่า มือเท้าหนักแน่นกว่า พร้อมทุบถองตลอดเวลา Friday Story : ภามินกำลังจะช่วยไปจ้า กุลธิดา : ยังดีนะคะที่คุณกุลธิดาดูเป็นแมว บางคนดูเป็นหมู nasa nasa : ตามสบายค่า ว่างๆ เมื่อไรก็แวะมาอ่านนะคะ Tyra : ภามินจะหาศิตาภาเจอไหม? ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ สปอยล์ไม่ได้เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ขอบคุณสำหรับทุกกิฟที่มอบให้นะคะ ขอเม้าท์หน่อย ต้องขอโทษกันก่อนที่มาโพสผิดวัน คือตั้งแต่วันศุกร์มาวุ่นมากเลยค่ะ เนื่องจากต้องเอาแมวจรจัด ที่เข้ามานอนแบ่บ..พร้อมลูกน้อยเพิ่งคลอดของเธอ ไปหาหมอ (น้องส้มเธออารมณ์ว่าไม่รู้จักกันแต่ฉันพึ่งเธอนะ..=_=") น่าเสียดายที่เหมียวน้อยไม่รอด  ส่วนน้องส้มนั่นอาการหนักอยู่ค่ะ รู้สึกจะโดนรถเฉี่ยวมา กระบังลมฉีก หมอบอกว่าต้องผ่าตัด เลยวิ่งไปวิ่งมา รพ. อยู่หลายวัน ที่สุดแล้วเอาไปจุฬาค่ะ  แต่ตกลงผ่าไม่ได้ มีเปอร์เซ็นต์ตายสูง ต้องประคบประหงมกันไปตามมีตามเกิดต่อช่วยได้เท่านี้ น่าเสียดายอุตส่าห์ ได้ไปหาหมอแล้วแท้ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้มาก แต่ยังไงก็ดี..ตอนนี้ส้มปลอดภัยดีแล้วค่ะ รูปเจ้าส้มค่ะ...ผอมโซสุดๆ เนื่องจากกระบังฉีก อวัยวะภายในเคลื่อนไปอยู่แถวอกแทน น้องเลยแบนแต๋(เหมือนเงิน ในกระเป๋าเจ้าแก้วเลย) เพราะในท้องเหลือแต่กระเพาะปัสสาวะ ส่วนลำไส้เคลื่อนไปอัดกันอยู่ในช่องอก ทำให้ปอดเหลือที่น้อย หายใจไม่ค่อยสะดวก กระบังลมก็ฉีกลมรั่วอีก...=_=" แต่แก้ไขไม่ได้ นอกจากดูแลมันเรื่องการกินการอยู่ ให้กินแต่อาหารเปียกให้ย่อยง่าย  แล้วก็ห้ามวิ่ง ห้ามออกกำลังมาก สรุปว่า..ปล่อยไปจรจัดตามเดิมไม่ได้ ก็ต้องเลี้ยงดูกันไป..เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 01:24:41 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 00:38:47 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 54 00:32:25 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 00:30:41

ความคิดเห็นที่ 4 คุณยายสู้ๆๆๆๆ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 04:45:35

ความคิดเห็นที่ 5 ^          ^          ^ มีคนเชียร์อัญญาตาแล้ว เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 10:29:25

ความคิดเห็นที่ 6 แอบสงสัยว่าอัญญาตารู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างญาตาปัญฑารีย์กับธุวานันท์มากน้อยแค่ไหน รอติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 15:31:54

ความคิดเห็นที่ 7 ที่บอกว่าอย่าผิดเหมือนบุตรสาวนี่ กำลังพูดถึงชายหนุ่มผู้อยู่เบื้องหลังหรือเปล่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 19:46:51

ความคิดเห็นที่ 8 แมวผอมน่าสงสารจังค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 23:31:50

ความคิดเห็นที่ 9 สงสารน้องแมว..... ปรับอารมณ์จากนิยายแทบไม่ทัน จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 21:53:04

ความคิดเห็นที่ 10 มาเชียร์อัญญาตาค่ะ จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 04:22:48

ความคิดเห็นที่ 11 สอบเสร็จ กลับมาอีกที ตอน 26 แล้ว 0.0 จะพยายามไล่อ่านนะคะ ลองอ่านตอนนี้ดูตามไม่ทันแล้ว นอกจาก...ภามินพูดรู้เรื่องขึ้น ? จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 03:21:20

ความคิดเห็นที่ 12 เพราะงี้เองพลังนิมิตแห่งพรายที่มีเฉพาะในสตรีจึงถ่ายทอดมายังภามินได้ ความรักของแม่นี่ยิ่งใหญ่เนอะ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 08:48:37

ความคิดเห็นที่ 13 บรรพที่ 27 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11055425/W11055425.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 03:07:31

ความคิดเห็นที่ 14 อัญญาตารู้สึกตัวแล้ว จะได้มาช่วยกัน จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 22:51:26