ความคิดเห็นที่ 1 สังคมเหมือนเปื้อนคราบสาบสวะ ถังขยะกระหายไม่สิ้นสุด หายนะจากน้ำมือชื่อมนุษย์ รุมยื้อยุดฉุดกระชากซากกระจุย ทำลายล้างเผาผลาญรานไพรทุ่ง ขุดถลุงธรณีชี้ชัดชุ่ย เศษปลายข้าวข้างครกจกตะกุย เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยตลุยกรรม ซองกระดาษสอดใส้อีลุ่ยฉุยแฉก เห็นแก่แดกหมื่นแสนแผนระห่ำ โอกาสทองเปิดอ้าขาประจำ ชนชั้นต่ำยากแท้.....เปลี่ยนแปรมาร จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 17:54:38

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะความโลภ   บังตา   ว่าประโยชน์ ไม่เห็นโทษ   ความลำบาก    แลยากไร้ เพียงเพราะหวัง   กอบโกย   กันเรื่อยไป สักวันต้อง  มอดไหม้   ในธุลี คง.....คิดว่า  สังขารนี้   มีจีรัง คง.....จะหวัง  ว่าจะสุข  เสียเหลือที่ คง.....ไม่คิด  ว่ารออยู่  อเวจี คง.....เชื่อว่า  ความดี   ไม่มีจริง ที่รบรา   ฆ่าฟัน   นั้นเพื่อใคร ตะกอนที่  บังใจ   บังทุกสิ่ง มุ่งกอบโกย  จนมือ  เป็นระวิง พบว่ายิ่ง   มียิ่งขาด  อนาถใจ มาแจมกลอนยามค่ำจ้า คุณ pop................ คือมือปอมกดพลาด................. ลงรูป...ไม่ได้..แก้สีก็ไม่ทัน..... ไว้พรุ่งนี้มาใหม่นะคะ....จะเอาให้งามเลย......   แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 21:57:52 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 21:47:45

ความคิดเห็นที่ 3 .....ในสังคมหนึ่งหนึ่งล้วนหลากหลาย และกลับกลายสับสนขวัญผวา แต่ด้วยเปี่ยมความรักความเมตตา จะกลับพานำสังคม.....น่าอยู่จริง....... จากคุณ : ป.ปาแปง เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 17:50:37

ความคิดเห็นที่ 4 มองเห็นแก่สินทรัพย์ ดวงใจกลับมืดบอดไป ไม่สนว่าของใคร เพียงอยากได้ไว้เพื่อตน ไม่คิดถึงวิธี ความชั่วดีห่างกมล คำนึงแต่ดอกผล หวังเป็นคนที่ร่ำรวย สังคมจึงนับถึอ ชื่อระบือใช่โชคช่วย ช่างมันใครจะซวย รอใกล้ม้วย....... จึงเข้าใจ เข้าใจว่า..........ถึงมีสักหมื่นล้าน.... มากองตรงหน้า.... หากนอนสายระโยงระยางใน ICU อย่าว่าแต่จะใช้เงินเลย.... แค่จะเอื้อมไปหยิบ....ยังไม่มีปัญญา.......... ทำไมนะ... มนุษย์จึงหวังจะกอบโกย... ทั้งที่ความยาวนานของชีวิตก็เพียง... ความยาวนาน...ของพลุที่จุดขึ้นบนท้องฟ้า.......... เมื่อเทียบกับอายุของ.......... จักรวาล   *********************************   มาแล้วจ้า........... ตามสัญญา.......... จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 19:44:33

ความคิดเห็นที่ 5 ดึกๆ สวัสดิ์ ... ในวันสบาย ๆๆๆๆ ๐ ขอบคุณมากมาย ครับ คุณลุงชิกง ที่แวะมาทักทายกัน พร้อมบทกวีตีแผ่สังคมได้ดีจริงๆ ครับ ๐ ขอบหัวใจมากมาย ครับ คุณ ปอม ที่แวะมาทักทายกัน และมาร่วมเขียนบทกวีด้วยกัน สังคมเราทุกวันนี้ แย่ลงๆ หาคนดีคนกล้า ไม่ค่อยเจอเลย  ครับ ๐ ขอบคุณมากมาย ครับ คุณ ป.ปาแปง ที่แวะมาทักทายกัน พร้อมกับบทกวีเปี่ยมความหมาย ๐ ขอบคุณทุกๆท่าน ที่ให้คะแนน ครับ คุณ npuiy, เปลวอัคคี, นกโก๊ก, ดาเรน, กิ่งฟ้า, ลุงชิกง, กาปอมซ่า, ป.ปาแปง, kanok.fongda ขอบคุณ ครับ   .................................... ๐ เมื่อความชั่วถูกเชิดเป็นเชิงซ้อน รูปหลบซ่อนซ้อนทับกับสังคม คุณความดีชี้วัดสัจนิยม กลายเป็นปมเงื่อนไขให้อ่อนแอ ๐ เมื่อคนโกงกล้าแกร่งเพราะแรงหนุน คนทำดีขาดทุนคุณพ่ายแพ้ คนต่ำต้อยด้อยค่าราคาแล สังคมแย่ย่อยยับกับดักพราง ๐ เมื่อความเลวชั่วร้ายกลายเป็นถูก จากรุ่นลูกสู่ลูกปลูกฝังสร้าง เดินตามรอยกันไปไม่ปล่อยวาง ในท่ามกลางเสียงร้องของผู้ทุกข์ทน ๐ เมื่อไม่เห็นเส้นทางช่างมืดมัว ก็หวาดกลัวแสงไฟในใจตน นับวันยิ่งอ่อนแรงยิ่งมืดมน กลัวกับกลายเป็นคน ... เห็นแก่ตัว    .................................... จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 00:34:25