ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) หลังรับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยและนั่งพักครู่หนึ่งให้อาหารย่อยแล้ว หนุ่มสาวทั้งสองคู่ก็ตกลงใจกันว่า จะไปสวนสัตว์เปิดเขาเขียวกัน จึงค่อยไปนั่งเล่นรับลมทะเลที่หาดบางแสนกันต่อในช่วงเย็นแล้วจึงค่อยกลับกรุงเทพฯ จากร้านอาหารไปถึงเขาเขียวใช้เวลาไม่นานนัก เขมและพริมาไปถึงก่อนจึงจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าชมแล้วขับตรงไปยัง ลานจอดรถด้านในซึ่งเป็นสถานที่นัดเจอคู่ของก้องภพและเขมิกา ก่อนจะลงจากรถเขมหันมาบอกพริมาอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าแดดยังแรงไม่น้อย “พริมมีหมวกติดมาหรือเปล่า...วันนี้แดดร้อนด้วย” “ไม่ได้เตรียมมาเลย...ไม่นึกว่าจะมาไกลถึงนี่นี่นา” “เอ...ไม่มีรู้เขมมีร่มติดท้ายรถมาด้วยหรือเปล่า...พริมลองดูละกัน จะได้เอาติดไปด้วย...เผื่อไว้” เขมบอกพลางเอื้อมไปปลดล็อกฝาท้ายรถก่อนเปิดประตูก้าวลงไปโดยมีพริมาเปิดประตูรถฝั่งตนก้าวตามไปติดๆ ท้ายกระโปรง ของรถหนุ่มโสดมีข้าวของมากมายกองสุมอย่างไม่เป็นระเบียบนัก เขมรื้อค้นจนเจอร่มพับขนาดเล็กลวดลายกระจุ๋มกระจิ๋มที่ ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะเป็นของผู้ชายไปได้ขึ้นมาหนึ่งคัน ชายหนุ่มมีท่าทางขัดเขินเล็กน้อยเมื่อเห็นพริมามองยิ้มๆ ร่มคันนั้นคง จะเป็นของคู่ควงคนใดคนหนึ่งของเขานั่นเอง...เขาเกาหัวแกรกเมื่อบอกแก้เก้อ “เขมว่าจะคืนเจ้าของก็ไม่ได้คืนสักที” “ของน้องคนไหนล่ะ...น้องแก้ม น้องพลอย...น้องลูกสน...หรือว่า...” พริมาเอ่ยชื่อบรรดาสาวๆ ของเขมที่หล่อนจำได้และ สามารถร่ายชื่อบรรดาสาวๆ ได้จนเกือบหมดกรุหากไม่ถูกเขมห้ามเสียก่อน เขายิ้มเจื่อนรู้สึกว่าอากาศยามต้นบ่ายที่ร้อนอยู่ แล้วยิ่งร้อนขึ้นอีกหลายเท่า เหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวทั้งที่ขมับและหน้าผาก ที่ผ่านมามีผู้หญิงผ่านเข้ามาในชีวิตของเขมมาก มายหลายคน และลองว่าคนไหนที่เขาพามาที่บ้านเพื่อทำความรู้จักกับน้องสาวล่ะก็...ย่อมได้เจอพริมาด้วยแน่นอน พริมา ไม่ได้เป็นแค่อดีตแฟน...หรือเป็นแขกประจำบ้าน แต่แท้ที่จริงแล้วหล่อนเป็นเสมือนคนในครอบครัวของเขาไปเสียแล้ว... แม้กระทั่งพ่อแม่ของเขาก็ถามถึงพริมาอยู่เสมอเวลาที่โทรศัพท์มาหาบุตรชายบุตรสาว “เอ่อ...พี่...พี่เขม พี่ชายเข็ม...เขมิกาใช่ไหมคะ...” เสียงหวานใสดังขัดจังหวะขึ้นมา ทั้งเขมและพริมาจึงเหลียวไปมองแทบ จะพร้อมเพรียงกัน พริมาแน่ใจว่าหล่อนไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่ฟังจากคำพูดอีกฝ่ายก็ทำให้พอเดาได้ว่าคงเป็นเพื่อน ของเขมิกานั่นเอง... เขมชำเลืองมองคนที่ยืนข้างเขาเหมือนจะถามแต่ครั้นเห็นว่าพริมาเองก็มีทีท่าสงสัยไม่ต่างกัน เขาจึงรู้ว่าหล่อนคงไม่รู้จักและ ไม่เคยเห็นหน้าหญิงสาวผู้นี้มาก่อน เขมพยักหน้ารับต่อคำถามของอีกฝ่าย “ครับ...ใช่...” “ดีใจจังเลย...แบมค่ะ เป็นเพื่อนเข็มตอน ม. ปลาย” น้ำเสียงของหญิงสาวมีแววตื่นเต้นยินดี ดวงตาพราวระยับนั้นไม่ปิดบัง ความรู้สึกเช่นกัน และตลอดเวลานั้นเจ้าหล่อนก็ไม่เคยปรายตาไปมองใครอีกคนที่ยืนข้างเขมแม้แต่สักเสี้ยววินาที ก่อนที่เจ้า ตัวจะพูดคุยอะไรต่อก็มีเสียงเรียกจากกลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่เดินนำไปก่อนหน้า ท่าทางของสาวเจ้าออกจะขัดใจอยู่บ้างแต่ ก็ขอตัวเพื่อไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนอย่างเสียไม่ได้ “เพื่อนเรียกแล้ว แบมคงต้องไปก่อนค่ะ” พูดจบก็ส่งยิ้มหวานให้เขมก่อนหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่ลาพริมาที่ยืนอยู่ด้วยสักคำ พริมาเองก็รู้สึกถึงอาการเมินเฉยนั้นแต่ ไม่ได้คิดอะไรมาก “ครับ” เขมยิ้มบางๆ ก้มศีรษะให้เป็นเชิงบอกลา แม้จนถึงขณะนี้ชายหนุ่มก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยพบเพื่อนของน้องสาวผู้นี้ หรือไม่...เขาหันมาบอกกับพริมาเมื่อหญิงสาวแปลกหน้าผู้นั้นเดินไปไกลแล้ว “เขมรู้จักเพื่อนยายเหม่งทุกคน ไม่เคยได้ยิน ชื่อนี้เลย” “เพื่อนสมัยมัธยมของน้องเข็มพริมก็รู้จักและเคยเจออยู่หลายคน แต่ไม่เคยเจอคนนี้เหมือนกัน” “เดี๋ยวต้องถามเหม่งสักหน่อย” “น้องเข็มมาพอดีเลย” พริมาบอกเมื่อเห็นก้องภพกับเขมิกาเดินมาแต่ไกล ทั้งคู่เพิ่งจะมาถึง “เหม่ง...มัวแต่สวีตกันสิเรา ถึงมาช้า” เขมแซวไม่จริงจังนักและก่อนที่น้องสาวจะต่อปากต่อคำ เขาก็วกเข้าเรื่องที่สงสัยอยู่ ทันที “เมื่อครู่เจอเพื่อนเราด้วย” “เพื่อนเข็ม...ใครคะ?” เขมิกาถามกลับ คิ้วขมวดมุ่นอย่างสงสัย “ชื่อแบม” ชื่อที่ได้ยินจากพี่ชายมิได้ทำให้หัวคิ้วของเขมิกาคลายแม้แต่น้อย กลับยิ่งผูกเข้าหากันเมื่อเจ้าตัวพยายามทบทวน ความทรงจำ “แบม...เข็มไม่เคยมีเพื่อนชื่อนี้นะพี่เขม” “เขาบอกเองว่าเป็นเพื่อนกับเรา แถมรู้จักพี่ เรียกชื่อถูกด้วย” “แบม...แบม...หรือว่า...” ดวงตาที่มีรอยฉงนสว่างวาบขึ้นเล็กน้อยละม้ายระลึกได้ว่าหญิงสาวคนดังกล่าวเป็นใคร “แต่...ถ้าเป็น แบมคนเดียวกับที่เข็มนึกออกนี่ล่ะก็...ไม่น่าจะรู้จักพี่เขมนะ แต่นี่เค้ารู้จักชื่อพี่เขมด้วยเหรอ...” “ตกลงว่ามีใช่ไหม...เพื่อนชื่อแบม” “มี แต่เรียนคนละห้อง เคยเรียนพิเศษด้วยกันอยู่เทอมหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก” “เค้าคงได้ยินชื่อพี่จากเข็มล่ะมั้ง หรือไม่ก็เคยเห็นตอนพี่ไปรับที่โรงเรียน” เขมิกาพยักหน้ารับเมื่อคิดดูแล้วว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นอย่างที่ผู้เป็นพี่สันนิษฐาน กระนั้นก็ยังฟังดูแปลกๆ อยู่ดีที่เพื่อน ซึ่งเคยเรียนพิเศษด้วยกันแค่เทอมเดียวจะจำพี่ชายของตนได้ แถมรู้จักชื่อเสียด้วย...เขมิกาคิดอย่างตะขิดตะขวงใจ... ติดตามตอนต่อไปวันศุกร์หน้าค่ะ  ^^ ตอบคอมเม้นต์ คุณกุลธิดา ไม่อยากเชื่อเหมือนกันค่ะ แป๊บๆ ตอนนี้เถียงแม่เป็นซะแล้ว ^^ แต่โตก็ดีเหมือนกัน แม่จะได้มีเวลาทำงาน ไม่อย่างนั้นเขียนหนังสือไม่ได้จริงๆ ค่ะ เพราะเลี้ยงเอง อยู่ด้วยกัน ทุกวัน ทั้งวัน...ไม่ยอมให้แม่ได้ทำงานเลย ต้องเล่นด้วย หรือไม่ก็ปีนนั่งตักขอดูคอมฯ ด้วย คุณ The SoVO ดีใจที่ชอบนะคะ และก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า...บทที่สองเสร็จแล้วค่ะ แต่ขอโพสต์ศุกร์ หน้าแล้วกันนะคะ ^^ คุณอัญ (IAmJin) ดีใจที่ได้เจอกันค่า ^^ และดีใจที่ได้กลับมาเขียนหนังสือและมาที่ถนนนักเขียนอีกครั้งค่ะ คุณ scottie ดีใจที่ได้เจออีกครั้งค่ะ ^^ เวลาดูเป็นต่อแล้วมีฉากหวีตของเป็นต่อกับทิพย์ก็รู้สึกงั้นนะคะ ลุ้นจัง และก็รอดูว่าจะลงเอยอย่างไร...จริงๆ แล้วส่วนตัวคิดว่า คนที่เลิกกันไปแล้ว ถึงมาคบกันอีกก็ ไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะค่ะ เคยเจอกับตัวเองน่ะค่ะ แต่สำหรับพริมาและเขมมันมีเรื่องที่ซับซ้อนกว่านั้น คงต้องติดตามอ่านดูนะคะ ^^ คุณ :::อาราเร่::: มีค่ะ...แฟนตัวเองนี่แหละค่ะ...ยังคงสนิทและพูดคุยกับแฟนเก่าเค้าอยู่เลย ไม่ใช่แค่คนเดียวนะคะ แต่แทบทุกคนที่เค้าเลิกไปนั่นแหละ...ก็โอเคค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร แรกๆ มีแอบหึงบ้าง แต่ระยะเวลา ทำให้รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนจริงๆ คุณ Miki (Sichon) ดีใจที่ได้กลับมาเขียนนิยายและเจอเพือนๆ ที่ถนนฯ ด้วยค่ะ คุณ =เด็กเอ๋ยเด็กดี= เมื่อคืนก็ดูเป็นต่อค่ะ ลุ้นคู่พี่ยมกับเจ๊มินต์ ดูทีไรหัวเราะก๊ากทุกที ที่บ้านชอบบอกว่าคีฯ เส้นตื้น คือเค้าดูแล้วไม่หัวเราะกัน มีเราหัวเราะอยู่คนเดียว ส่งหลังไมค์ให้แล้วนะคะ คุณ Wild Monkey ใช่ค่ะ...เวลาผ่านไปเร็วมากกกก ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าแป๊บๆ มันจะสี่ปีแล้ว ดีใจที่ ได้เจอกันอีกนะคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 54 10:35:00 จากคุณ : คีตาญชลี เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 10:34:18

ความคิดเห็นที่ 2 เรียกเหม่งด้วย ยิ่งคิดถึงเป็นต่อใหญ่เลย แคระแกร็น จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 20:00:47

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ scottie ^^ ชอบเป็นการส่วนตัวค่ะ กับสรรพนามนี้เพราะพอดีตัวเองก็เรียก ทั้งแฟนและลูกว่าเหม่งเหมือนกัน เพราะเหม่งทั้งคู่ ลูกสาวตอนเล็กๆ ไม่มีผมค่ะ นึกว่าจะเหม่งจนโตซะแล้ว อิอิ ขอบคุณสำหรับคำผิดค่ะ...^^ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 21:28:30 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 21:27:59 จากคุณ : คีตาญชลี เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 21:27:34

ความคิดเห็นที่ 4 อืมม แบบว่าถ้าไม่เบื่อขี้หน้ามากก็คงไม่ขอเลิกอ่ะ ก็เลยคิดว่าถ้าเลิกกันแล้วก็ไม่อยากเป็นเพื่อน 55555 น้องแบบนี่มาแนวไหนเนี่ย จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:41:00

ความคิดเห็นที่ 5 คาใจกับเหตุผลที่เลิกกัน,,,เหมือนแฟนน้องเหม่ง แต่ตาเขมนี่เสน่ห์แรงใช่ย่อยแฮะ จากคุณ : Wild Monkey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 54 16:34:50

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ :::อาราเร่::: มาแนวไหนเดี๋ยวก็รู้ค่ะ...คนจิตไม่บริสุทธิ์เก็บความรู้สึกตัวเองไว้ไม่ได้นานหรอกค่ะ คุณ Wild Monkey คาใจไปก่อนค่ะ เดี๋ยวอ่านไปเรื่อยๆ เฉลยแน่นอนค่ะ ^^ จากคุณ : คีตาญชลี เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 07:28:39

ความคิดเห็นที่ 7 ตามกลับมาอ่านค่า (เพิ่งว่าง อิอิ) จากคุณ : =เด็กเอ๋ยเด็กดี= เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 10:25:40