ความคิดเห็นที่ 1 อ่านช่วงแรกแล้วอมยิ้ม แต่ตอนท้ายเศร้าจังค่ะ ไหนบอกว่า"ไม่ใช่เรื่องเศร้า"ไงคะ? จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 08:08:59

ความคิดเห็นที่ 2 คุณกาแฟเย็นเพิ่มช็อต ตอนแรกที่เขียนเลยเราไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง ไม่มีชื่อตอน คิดว่าจะแค่เล่าเล่นๆแค่นิดหน่อย ไปๆมาๆเล่าหมดเกลี้ยงเลย ก็เลยต้องตั้งชื่อมันขึ้นมา เรื่องนี้ผ่านมาจะสี่ปีแล้ว แต่เมื่อไหร่ที่นึกถึงคิสก็ยังยิ้มและหัวเราะกับตัวเองได้อยู่เรื่อยๆ ก็เลยคิดว่าไม่ใช่เรื่องเศร้า ถึงมันจะจบไม่สวยก็ตาม ก็ดีใจที่มาคนผ่านเข้ามา นั่งอยู่เป็นเพื่อนคิสก่อนนะคะ ^^ จากคุณ : KissAhoLicGal เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 08:41:33

ความคิดเห็นที่ 3 ขออัพต่อตอนที่ ๔ ในเอนทรีเดียวกันเหมือนกระทู้เก่านะคะ พอดีอีดิทเพิ่งอีดิทเสร็จ ^^ ______________________________________________________________ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเศร้า#04 :: his mistake บันทึกวันที่ 1/9/2008 แปลกใจตัวเอง หลังจากที่เล่าเรื่องไปได้แค่นิดหน่อย ก็รู้สึกเหมือนกับว่าสมองและหัวใจโดนสั่งให้เค้นเรื่องราวทั้งหมดออกมาให้ได้มากที่สุด เรื่องมันเริ่มต้นมาปีครึ่งแล้ว เพิ่งมาคิดได้ตอนนี้ว่าควรจะเก็บเรื่องราวนี้ไว้กันลืม คิดอยู่เสมอว่าถ้าตื่นขึ้นมา แล้วลืมเรื่องราวเกี่ยวกับเค้า ฉันจะทำยังไงต่อไป ตอนนี้รู้แค่ว่า อยากมีเค้าคนนี้เก็บไว้ ถึงแม้เป็นไปได้แค่ความทรงจำ ... ... ... (ตอนที่รู้จักกับเค้าครั้งแรก คิสไม่ได้เก็บ logสนทนาไว้ ที่เล่าออกมาคือที่พอจำได้ มีเพี้ยนบ้าง แต่ก็จะพยายามเล่าให้รู้เรื่องละกันนะ) วันที่ 13/3/2007 ตอนนั้นฉันกำลังอยู่ในช่วงระหว่างการพักการเรียน สาเหตุที่ดรอปไว้ไม่มีอะไรมากกว่า "ไม่มีอารมณ์" วันๆนั่งเล่นพันทิป เล่มmsn ไปชอปปิ้ง กลับบ้าน นอน ทำอยู่เท่านี้ วนเวียนกันไป ชีวิตไม่มีแก่นสาร เพราะหาเหตุผลให้ตัวเองทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ คุณเคยมีจังหวะชีวิตแบบนี้บ้างมั๊ย สำหรับฉันชีวิตจังหวะนั้น เฉียดกับคำว่า "ไร้ค่า" มากที่สุด ... ... ... ฉันมีอีเมลอยู่ 3 แอคเคาท์ อันที่เก่าที่สุด เป็นอันที่ใช้มาตั้งแต่ฉันยังไม่ได้ทำบัตรประชาชนด้วยซ้ำ ฉันมักจะเลี่ยงที่จะใช้อีเมลอันเก่า เพราะมีคนในลิสค่อนข้างเยอะ ถ้าจำไม่ผิดก็ราวๆห้าร้อยกว่าคน ซึ่งคนส่วนใหญ่ในนั้นก็เป็นเพื่อนจากอินเตอเนท ย้อนไปเมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว ฉันเริ่มเล่นเวบsocial networkอย่าง Hi5 และฉันก็ทิ้งอีเมลแอทเดรสไว้ ทำให้คนที่อยากจะรู้จักก็แค่แอทเข้ามา ทั้งๆที่ไม่ใช่เพื่อนที่รู้จักกันจริงๆ ฉันทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่ค่อยมีคนเล่น จนไปๆมาๆคนเริ่มแอทเป็นกองทัพ เริ่มจิตตก จนต้องไปแงะเอาอีเมลตัวเองออกมาจากทุกแหล่งในที่สุด อีเมลอันนั้น ฉันเลยแทบไม่ได้เข้าไปดูความเคลื่อนไหว ฉันแยกไปใช่อีเมลใหม่ เพื่อติดต่อกับเพื่อนฉันจริงๆเท่านั้น จะกลับมาออนเมลเก่าบ้าง ก็จะเข้าไปทยอยบล๊อคที่ละคน ทีละคน วันนั้น เพื่อนในพันทิปบอกว่า อยากได้ของในเวบต้องห้าม แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง ฉันก็เลยบอกว่า อยากได้อะไรให้ส่งurlมา เดี๋ยวจะจัดการให้ แล้วค่อยเคลียร์กันอีกที พอจะเมลเพื่อสั่งสินค้า mail boxใหม่กลับaccessไม่ได้ ก็เลยsign in เมลเก่า เพื่อที่จะเมลติดต่อแม่ค้า แล้วก็มีกล่องป๊อปอัพปรากฎมุมล่างขวา ด้วยชื่อของคนๆนึงที่ไม่คุ้นเคย ... ... ... บนหัวหน้าต่างนั้น มีคำว่า "Jesper" ติดอยู่ ... ... ... เจส "ไฮ" ฉัน "ไฮ" เจส "หายไปนานเลยนะ" ... ... ... คำถามดังขึ้นในใจ "ใครวะ" ... ... ... ฉัน "เอ่อ ขอโทษนะ คุณคือใคร ฉันไม่ได้ออนนาน ลืมไปแล้ว" เจส "ไม่เป็นไร แต่ทักเฉยๆ ไม่ได้เห็นคุณออนนานมากก็เลยแปลกใจ" ฉัน "เราเคยคุยกันด้วยหรอ" เจส "คุณจำไม่ได้หรอ สักปีสองปีได้แล้วมั๊ง นานมากๆ ผมเจสเปอร์ อยู่ที่ฮ่องกง" ฉัน "คุณไปเอาเมลฉันมาจากไหน,Hi5??" เจส "อาฮะ แล้วคุณสบายดีหรอ" ฉัน "สบายดี ไม่ได้หายไปไหนหรอก ปรกติไม่ได้ใช้อีเมลนี้ออนไลน์เฉยๆ ฉันมาส่งเมลให้เพื่อน เดี๋ยวก็ไปแล้ว" เจส "โอเค ผมไม่กวนคุณละ เทคแคร์" ฉัน "เทคแคร์ บาย" ... ... ... ฉันจำเค้าไม่ได้เลย เค้าคือใครก็ไม่รู้ ไม่ได้รู้สึกว่าจะได้คุยอะไรกับเค้าคนนี้อีก วันต่อมา ฉันเข้าไปที่อีเมลอีกครั้งเพื่อตอบเมลแม่ค้า ได้รับเมลจากโปรแกรมfriendster เป็นinviteจากผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น ก็คลิ๊คเข้าไปดู ตอนนั้นยังคิดว่าเวบประเภทนี้มีแต่Hi5 พอเห็นก็หงุดหงิดในใจ จะส่งอะไรแบบนี้มาทำไมนะ แต่ก็สมัครไป(อ้าว) แล้วก็ส่งข้อความไปหาเค้าจากเวบนั้น ด้วยถ้อยคำที่โคตรจะเป็นมิตร ... ... ... ทำไมคุณต้องส่งเวปอหิวาแบบนี้มาให้ฉัน ไม่รู้หรอไงว่ามันจะทำให้เมลบ๊อคซ์ฉันระเบิด?? ... ... ... พิมพ์ไปยิ้มไป สะใจดีแท้ แต่ผ่านไปได้ไม่กี่ชัวโมงก็รู้สึกผิดซะงั้น ล๊อคอินMSNใหม่ แล้วก็ทักเค้า ฉัน "ไฮ แจสเปอร์" เจส "ผมชื่อเจสเปอร์ ไม่ใช่แจสเปอร์" ฉัน "มันก็เหมือนกันนั่นหละ ฉันขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจพิมพ์อะไรแบบนั้นไปหรอก" เจส "หมายถึงอะไรหรอ" ฉัน "อ่อออออ ไม่มีอะไร ยุ่งอยู่ละสิ ไว้คุยกันวันหลังนะ " เจส "ไม่ยุ่งเท่าไหร่ คุยได้" แล้วเราก็คุยเล่นอยู่กันแบบลืมเวลา ทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่ได้คุยกับคนต่างชาติมานาน แต่ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้แปลกดี ก็คุยหลายๆเรื่อง ถามเกี่ยวกับฮ่องกงหลายอย่าง เพราะฉันอยากจะไปฮ่องกงมาตั้งนานแล้ว แฟนเก่าฉันที่เลิกไปเมื่อสองปีก่อนหน้านั้นเป็นคนฮ่องกงที่ไปโตที่อเมริกา เราเจอกันในคลับที่ฟลอริด้า และเลิกกันก่อนที่ฉันกลับมาไทย ((ถ้าใครเคยพอเห็นฉันเมื่อแรกเล่นพันทิปแรกๆ จะรู้ว่าคิสใช้ล๊อคอินว่า mandy_HK ไม่ใช่ KissAhoLicGal)) เจส "ทำไมคุณถึงอยากมาฮ่องกง" ฉัน "ก็ไม่รู้เหมือนกัน พอเลิกกับแฟนก็เลยอยากไป แปลกมั๊ย ตอนคบกันก็ไม่รู้สึกอะไร ไม่คิดว่าฮ่องกงมีอะไรน่าสนใจ เกาะเล็กนิดเดียวเอง คนก็แย่งกันกิน น่าไปตรงไหน" เจส "๕๕ ก็จริงนะ ว่าแต่แฟนเก่าคุณเป็นคนฮ่องกงหรอ" ฉัน "ไม่เชิง เค้าไปอยู่ที่อเมริกาตั้งแต่เด็กจนเป็นซิติเซนแล้ว แต่ครอบครัวก็ยังอยู่ที่ฮ่องกง" เจส "แล้วเลิกกันทำไม ถามได้รึป่าว ถ้าไม่สบายใจจะตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะ" ฉัน "ไม่เป็นไรหรอก ยังไงฉันก็ต้องกลับประเทษไทย ยังไงเค้าก็ต้องอยู่นั่น เราตัดสินใจจบความสัมพันธ์ เพราะเราคิดเหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันได้" เจส "จบด้วยดีสินะ" ฉัน "ป่าวเลย ทุกอย่างก็มีเหตุผลของมัน เรื่องไม่ดีก็เลี่ยงที่จะจำ" เจส "ก็ดีสำหรับคุณแล้ว" ฉัน "แล้วฉันก็...ไม่คิดที่จะมีแฟนเป็นคนต่างชาติอีกแล้ว" เจส "ทำไมละ" ฉัน "คุณไม่เคยมีแฟนเป็นคนต่างชาติคงไม่เข้าใจ ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการที่เราต้องทะเลาะกับคนที่เรารัก เพียงเพราะว่าการสื่อสารผิดพลาด ภาษาอังกฤษชั้นไม่แข็งแรง" เจส "ผมก็เหมือนกัน นั่นก็ดีสำหรับคุณแล้วหละ" ฉัน "ขอบคุณ" ... ... ... ฉัน "แล้วแฟนคุณหละ" เจส "ไม่มี ตอนนี้มีแต่งาน" ฉัน "ไม่เคยมี รึว่าเลิกกันไปแล้ว" เจส "เลิกกันไปสองปีแล้ว" ((สองปีพอๆกับเราเลย!!)) ฉัน "แล้วตอนนี้โอเครึยัง" เจส "จริงๆผมไม่ใช่คนที่ทุ่มเทอะไรกับเรื่องความรักมาก เพื่อนผมมักจะบอกว่าผมเป็นคนเย็นชา แต่เรื่องตอนนั้นทำเอาผมร้องไห้ไปสองอาทิตย์ ไม่น่าเชื่อจริงๆ" คิส "ถ้าเราจะร้องมันก็ต้องร้อง จะน้อยรึว่ามากกว่านั้นก็ไม่แปลกอยู่ดี" แล้วเราคุยกันด้วยบทสนทนาแบบคนแปลกหน้ากันไปถึงเย็น เจส "ไงก็ตาม เมื่อไหร่จะมาที่นิก็บอกหละ ถ้าไม่รังเกียจ ผมเป็นไกด์ให้คุณได้" ฉัน "เหมือนกัน มาที่นิเมื่อไหร่ก็บอกละกัน ถ้าว่างจะเป็นไกด์ให้ คิดไม่แพง" ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะได้รู้จักกันมากขึ้น...มากขึ้น...มากมายแค่ไหน และยิ่งไม่คาดคิดว่าต่อมาจะหลงรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ขอบคุณความผิดพลาดเล็กน้อยที่ทำให้เราได้มารู้จักกัน ณ วันนั้น ... ... ... อีกเรื่องที่เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นาน เมื่อเดือนที่แล้วฉันจะล้างคอมตัวเอง ก็เลยมานั่งเก็บไฟล์เพื่อแบคอัพ ปรกติเวลาได้ไฟล์จากที่ไหน ก็จะดองไว้ แล้วก็แยกไปจัดเก็บ ความบ่อยก็แล้วแต่อารมณ์ เพิ่งได้เจอหนึ่งไฟล์ที่ทำให้ต้องร้องว่า"เฮ้ย" ออกมาหน้าจอ นี่มันเค้าจริงๆหรอ ... ... ... ชื่อของไฟล์ระบุว่า Jasper สะกดผิดเหมือนกับที่ทักเค้าไปในวันที่  14/3/2007 ที่ผ่านมา หากแต่วันที่แก้ไขไฟล์รูปนั้นเป็นเมื่อเกือบสามปีที่แล้ว ตกใจ เพราะไม่คิดว่าตอนนั้นจะเคยคุยกับเจสมาก่อนจริงๆ แต่นี่กลับถึงกับมีรูปเค้า แสดงว่าน่าจะคุยกันพอสมควร เจสเคยบอกว่า เค้าไม่ค่อยคุยMSNกับใคร ปรกติกับเพื่อนยังไม่ค่อยจะพูดด้วยซ้ำ เค้ากลับจำเราได้ แต่กลับเป็นฉันเองที่คุยกับทุกคน แล้วก็จำเค้าไม่ได้ เปลี่ยนชื่อไฟล์ก็ยังเปลี่ยนผิดอีก ขอบคุณคุณจริงๆที่ทักมาถึงสองครั้ง ถึงแม้จะไม่ตั้งใจก็ตาม แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 10:10:07 จากคุณ : KissAhoLicGal เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:39:57

ความคิดเห็นที่ 4 น่าจะเปลี่ยนจาก his mistake เป็น my mistake หรือ our mistake แทนอ่ะ ปล คาใจอยู่เรื่องนึง แมนดี้ใช่คุณคิสหรือเปล่าคับ? จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 10:41:22

ความคิดเห็นที่ 5 มอร์นิ่งค่ะคุณเซโก้ แมนดี้เป็นชื่ออังกฤษคิสเองค่ะ แต่ถ้าเป็นชื่อเล่น ชื่อโม คุณเจสบางทีก็เรียกว่า "อาโม" แต่ก็น้อยมากๆ ส่วนใหญ่จะเรียกว่า "บีบี้"มากกว่า กลับมาเรียก "อาโม" อีกครั้งก็ตอนที่เลิกกันไปแล้ว ส่วน his/my/our mistake เดี๋ยวสักประมาณตอนที่ยี่สิบกว่าๆ จะเริ่มเข้าใจว่าทำไมถึงเป็น his mistake ของเค้าคนเดียว ดีใจที่ได้กลับเรียบเรียงใหม่ เพราะของเดิมเขียนเรื่องเค้าไป นอกเรื่องไป คราวนี้ลบทิ้งไปเยอะเลยค่ะ ^^ จากคุณ : KissAhoLicGal เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 11:38:16

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ ๕ his medicine จากคุณ : KissAhoLicGal เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 11:45:44