Love, Hatred and the Maze (2)
|
 |
ความเดิมตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11084451/W11084451.html
หัวใจของหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยความกลัว ใครสักคนอยู่ข้างหลังเธอ เอาปืนจี้ที่เอวของเธอ และบังคับให้เธอเดินไปข้างหน้าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่ามกลางฝูงชนมากมายบนถนนคนเดินในย่านใจกลางกรุงเบอร์ลิน
เขาต้องการอะไรจากเธอ แอนนามาเรียถามตัวเอง เธอพยายามรวบรวมสติ และในทันใด เธอหันตัวกลับด้วยความรวดเร็ว โดยหวังจะผลักชายผู้ประสงค์ร้ายให้ห่างจากตัวเธอ แล้วตะโกนขอความช่วยเหลือ ท่ามกลางฝูงชนมากมายบนถนน แอนนามาเรียคิดว่าเธอน่าจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ ชายผู้ประสงค์ร้ายไหวตัวทันก่อนที่เธอจะผลักเขาออกไป เขาถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว ทำให้แอนนามาเรียที่ทุ่มตัวออกแรงผลักเต็มที่ ผลักอากาศและแทบสะดุดล้ม เสียงหัวเราะดังมาจากชายคนนั้น
ฮ่า ๆ ๆ กลัวเป็นแมวตกน้ำเลยสิท่า
นายคนซ่อมรองเท้า! แอนนามาเรียตะโกนในใจ แล้วก็ผลุประโยคต่อว่าออกมาด้วยความโมโห
ให้ตายเถอะ! เห็นการแกล้งคนอื่นเป็นเรื่องตลกนักหรือไง!
ฮ่า ๆ แหม นิดหน่อยน่า แต่ว่าขำจริงๆ คนอะไรกลัวรองเท้า
แอนนามาเรียมองไปยังรองเท้าส้นสูงสีน้ำเงินที่อยู่ในมือของชายคนซ่อมรองเท้า
โธ่เอ๊ย! หมอนี่เอารองเท้าทำทีเป็นปืนหลอกจี้ที่เอวชั้นเหรอนี่! แสบจริงๆ!
แล้วนี่นายตามชั้นมาทำไม
ก็จะเอารองเท้าที่ซ่อมเสร็จแล้วมาให้ นี่ เอาไป จ่ายตังค์มาด้วยห้ายูโรค่าซ่อมคู่สีน้ำเงิน ส่วนคู่สีดำ...
ชายคนซ่อมรองเท้าเอามือล้วงในกระเป๋าสะพายเก่าๆของเขา หยิบถุงพลาสติกที่ดูเหมือนบรรจุรองเท้าคู่หนึ่งออกมา
แล้วนี่ รองเท้าสีดำของเธอ ดัดแปลงให้นิดหน่อย แต่คู่นี้ไม่คิดตังค์ ทำให้ฟรี
แอนนามาเรียรับถุงพลาสติกจากมือของนายคนซ่อมรองเท้า หมอนี่พูดว่า ดัดแปลง เธอคิดในใจแล้วรีบเปิดดูรองเท้าที่อยู่ในถุงพลาสติกทันที
รองเท้าผ้าสีดำที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นส้นสูง ถูกดัดแปลงให้เป็นรองเท้าผ้าสีดำพื้นเรียบ แต่มีโบว์สีส้มเล็กๆน่ารักประดับอยู่ตรงกลาง ให้ตายเถอะ หมอนี่ลงทุนทำให้ฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอนี่!
เจ๋งใช่ไหมหล่ะ ไม่ยุ่งยากอะไรมากหรอก ก็แค่เปลี่ยนส้นให้ใหม่ แล้วก็หาโบว์เล็กๆมาติดให้ตรงกลาง
เอ่อ... ขอบคุณมากนะ ฉันว่ามันดูดีมากเลยหล่ะ ดีกว่าตอนเป็นส้นสูงเสียอีก
แอนนามาเรียยิ้มนิดๆให้ชายคนซ่อมรองเท้าเป็นการขอบคุณ และดูเหมือนว่าเธอจะสังเกตเห็นรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าของเขา ก่อนที่ในพริบตาเดียวหน้าบูดๆของเขาจะกลับมาอีกครั้ง
อืม... ไม่เป็นไร แล้วห้ายูโรหน่ะ จ่ายมาด้วย อีกคู่หนึ่งหน่ะ ไม่ได้ทำให้ฟรีนะ
แอนนามาเรียล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกง หยิบแบงค์ห้ายูโรออกมาแล้วยื่นให้ชายคนซ่อมรองเท้า เธอแอบขำอยู่ในใจที่ชายคนซ่อมรองเท้าทำทีไม่แยแสเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของเขา
ดีมาก ฮะๆ ไปหล่ะ บาย
จบประโยคนายคนซ่อมรองเท้าหันหลังขวับ และเดินจากไป ทิ้งให้แอนนามาเรียยืนมองเขาจนลับหายไปกับฝูงชน
คนอะไรพิลึกจริงๆ แอนนามาเรียพูดกับตัวเอง รอยยิ้มบางๆฉายบนใบหน้าของเธอ
หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะ นายคนซ่อมรองเท้าจอมกวน
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 54 23:28:10
| จากคุณ |
:
myladyannbook  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 54 23:26:14
|
|
|
|
