ความคิดเห็นที่ 1 'ใยเสน่หา' เดินทางเข้ามาสู่ ถนนนักเขียนแห่งนี้ หลากหลายตอนแล้วนะคะ จนวันนี้..เดินมาสู่ตอนจบของเรื่องราว ทั้งหมดแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับ ผู้อ่านทุกท่านทั้งเปิดตัวและไม่เปิดตัว และขอบคุณ สำหรับทุกคอมเม้นท์ ที่มีให้ค่ะ..   ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ.. ' เจ้าจันทร์ ' จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 12:46:33

ความคิดเห็นที่ 2 น่ารักจังเลยค่ะ จะรอรวมเล่มนะคะคุณเอริชา จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 13:25:53

ความคิดเห็นที่ 3 ได้ค่ะ..คุณ NUAOFFYHUB.. จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 13:47:38

ความคิดเห็นที่ 4 ออกเมื่อไหร่คะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 14:08:45

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้ยังไม่ทราบเลยอะค่ะ..แต่จะแจ้งข่าวให้เรื่อยๆนะคะ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 14:16:43

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วมีเรื่องใหม่มาลงต่อไหมคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 14:44:28

ความคิดเห็นที่ 7 มีค่ะคุณ Nu ( ขออนุญาตย่อนะคะ ..อิอิ) ตอนนี้กำลังลงมือเขียนค่ะ อย่าลืมติดตามกันนะคะ..^^ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 15:22:01

ความคิดเห็นที่ 8 ได้เลยค่ะ เรียกแอนูก็ได้ค่ะคุณเอริชา จากคุณ : แอนู (NUAOFFYHUB) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 15:54:39

ความคิดเห็นที่ 9 โอเคค่ะ คุณแอนู..( ชักชอบชื่อนี้แล้วซิค่ะ..) จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:02:43

ความคิดเห็นที่ 10 จะรบกวนคุณเอริชานิดนึง ถ้าจะให้ช่วยส่งไฟล์เวิร์ดมาที่เมล์ให้หน่อยได้ไหมคะ พอดีมีพี่อีกคนหนึ่งเค้าอ่านแล้วขาดช่วงไป เลยขอร้องมาน่ะค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:19:05

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมากค่ะ ติดตามมาตั้งแต่ต้นจนจบ สำนาวนเสมอต่นเสมอปลาย สละสลวยสวยงามแบบโบราณๆ อ่านแล้ว เหมือนนั่งอยู่บนเรือนไทย สมัยคุณหลวงในทวิภพ ระรื่นชื่นใจจริงๆค่ะ สมัยนี้หาสำนวนอย่างนี้ยากมากกกค่ะ เราชอบไอศกรีมโบราณ ชอบกาแฟโบราณ ไปหัวหินทีไร ก็ชอบไปเพลินวาน ชอบบรรยากาศที่นั่นด้วย ชอบอาหารโบราณๆ ไม่นึกว่าจะมาชอบนิยายสำนวนโบราณอีกอย่าง จะรอเป็นเล่มค่ะ ทั้งสองเรื่องเลย ขอบคุณจากใจจริง แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 54 16:20:25 จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:19:11

ความคิดเห็นที่ 12 พอดีเครื่องที่ทำงานส่งหลังไมค์ไม่ได้ อ่านได้อย่างเดียวค่ะ แหะ ๆ ต้องขออภัย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:19:59

ความคิดเห็นที่ 13 จ๊ะเอ๋คุณแอนู เข้ามาพร้อมๆกันเลย จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:22:11

ความคิดเห็นที่ 14 หวัดดีค่ะคุณ mamhuhu จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 16:27:21

ความคิดเห็นที่ 15 เย้ จบแล้ว แวะมาแสดงความยินดีกับคุณเอด้วยค่ะ รอรวมเล่มนะคะ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 18:07:32

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 20:01:56

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาอ่านทุกตอนที่ยังไม่ได้อ่านแล้วก็ตอนจบ ดีค่ะ ชอบ happy :D สำนวนการเขียนดีมาก ชอบ  รออ่านเรื่องใหม่นะคะ  อิ อิ  ชอบมัก มาก จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 22:37:28

ความคิดเห็นที่ 18 เห้อ คุณปูรณ์มาดีเอาใจหายตอนท้ายๆนี่แหละ แต่ก็ดีแล้วที่สมหวัง จากคุณ : yuechan เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 23:12:38

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ แอนู ไม่ทราบขาดช่วงไหนคะ..ลงให้อ่านในกระทู้นี้ได้ไม๊คะ คุณ.mamahuhu ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่ติดตามให้กำลังใจมาตลอด คุณ.นุ้ย ขอบคุณค่ะ..รอหนังสือคุณนุ้ยด้วยนะคะ คุณ.อาราเร่ ขอบคุณค่ะ ที่ติดตามผลงานเสมอมา คุณ.ดินสอสีน้ำ ขอบคุณมากเลยค่ะ สำหรับเรื่องใหม่ จะมีมาให้อ่านเร็วๆนี้ค่ะ คุณ yuechan คุณปูรณ์ในตอนจบ ทั้งดีใจหาย ทั้งน่ารักมากมายค่ะ..อิอิ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 07:48:53

ความคิดเห็นที่ 20 ได้ค่ะ รู้สึกว่าจะตั้งแต่ตอนที่ 16 ถ้าเอามาลงให้ในนี้ก็ดีค่ะคุณเอริชา ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 08:30:47

ความคิดเห็นที่ 21 จบHappyดีจริงๆ เป็นห่วงก็แต่สภาพร่างกายที่ย่ำแย่ของคุณปูรณ์นี่แหละ แต่ใยบัวดูแลเก่งอยู่แล้วคงไม่เป็นไรนิ     ภาษาและสำนวนสวยมากค่ะ ชอบๆ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 08:35:39

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 09:11:21

ความคิดเห็นที่ 23 ^___________^ จบได้น่ารักเชียว จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:00:33

ความคิดเห็นที่ 24 บทที่ 16 ภาพเงาสะท้อนจากกระจกบานใหญ่คือ หญิงสาวเรือนร่างบอบบางในชุด เสื้อกระโปรงติดกันเนื้อผ้าเนียนละมุนพริ้วเข้ารูปสีครีมงาช้าง ช่วยขับผิว ขาวละออตานั้นให้ดูสว่างมากขึ้น ดวงหน้าเรียวแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เพียงบางเบา เรือนผมดำดุจใยไหมรวบไว้เพียงครึ่งศีรษะแล้วจึงปล่อย สยายถึงแผ่นหลัง.. ใยบัวถอยห่างออกจากโต๊ะเครื่องแป้ง เบือนสายตามอง ผ่านกระจกหน้าต่างไปยัง ‘ตึกใหญ่’ อย่างลืมตัว.. การเจรจาสู่ขอจากฝ่าย ‘ผู้กองนิก’ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี คุณย่าและป้ากรองมิได้ขัด ด้วยเห็นว่า ชายหนุ่มเป็นคนดี..และคงดูแลให้ความสุขกับหลานสาวคนเดียวได้ ‘ฤกษ์หมั้น’ จึงมีตามมาด้วยระยะเวลาไม่ห่างกันมากนัก ข่าวอันน่ายินดี ครั้งนี้ทั้งคุณย่าและป้ากรองเห็นว่า ควรให้บิดาของหล่อนมาร่วมงานสำคัญ ในครั้งนี้ด้วย “พ่อเขารับปากกับย่า เป็นมั่นเป็นเหมาะว่ายังไงก็ต้องมางานหมั้นของบัวกับพ่อนิกให้ได้” ‘พ่อ’แม้จะดูห่างเหิน หากสายสัมพันธ์แห่งสายเลือด ก็ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ เมื่อวันสำคัญของเธอครั้งนี้ พ่อ ได้ทำตาม ‘สัญญา’ “บัว.!แต่งตัวเสร็จหรือยังลูก เขามากันแล้วนะ”เสียงป้ากรองเรียกเบาๆอยู่หน้า ประตูห้องนอน “เสร็จแล้วค่ะ..”ใยบัวตอบรับ พลางเดินไปเปิดประตู “ไหน ป้าดูซิ เสื้อผ้า หน้าผมเรียบร้อยดีไหม” ‘ป้า’ดูจะตื่นเต้นมากกว่า คนที่กำลังจะเข้าพิธีหมั้น “โธ่.ป้ากรองค่ะ เราจัดงานหมั้นเล็กๆภายในครอบครัว ไม่ได้เชิญแขกคนอื่นเลย ไม่ต้องแต่งเยอะก็ได้นิดๆหน่อยก็พอแล้วค่ะ”ใยบัวค้าน เมื่ออีกฝ่ายกำลังตรวจตราความเรียบร้อยของคนตรงหน้า “ถึงจะคนกันเองก็เถอะนะ แต่เราก็ต้องดูดี ผู้หญิงเราวันสำคัญของชีวิตละทิ้งได้ยังไง..ดูซิบัวแต่งหน้า ทำผมแบบนี้แล้ว สวยเหมือนคุณแม่ของหนูตอนสาวเลยรู้ไหม”ป้ากรองเอ่ยชมไม่ขาดปาก “แม่ของบัวสวยมากเลยหรือคะ ป้ากรอง” หญิงสาวเอ่ยถาม..ดวงหน้างามมีริ้วรอยของการรำลึก ‘แม่’ ที่มีเพียงรูปถ่ายและเถ้ากระดูก สำหรับความทรงจำทั้งหมดที่เธอมี. . “สวยมากจ๊ะ..สวยเหมือนใยบัวของป้าในวันนี้” ป้ากรองกล่าวย้ำ ดวงตายามทอดมองหลานสาวมีแววชื่นชมแจ่มชัด “ลงไปข้างล่างได้แล้วล่ะ เดี๋ยวผู้ใหญ่จะรอนาน” ห้องรับแขกในตอนนี้ ดูสว่างไสวด้วยหน้าต่างทุกบานถูกเปิดออก ม่านสีขาวรูดเก็บอย่างเรียบร้อย กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบชมพู เต็มแจกันบนโต๊ะและตามมุมห้องที่ป้ากรองจัดเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้าตรู่ ทำให้บรรยากาศดู ‘ชื่นมื่น’ ยิ่งนัก ร่างสูงใหญ่ในเครื่องแต่งกายสุภาพ นั่งพับเพียบอยู่ไม่ไกลจากผู้ใหญ่มากนัก ดวงหน้าคมคายนั้นดูสะอาดสดใส ‘ผู้กองหนุ่ม’ยิ้มละไมแววตาวาววาม เมื่อทอดมองร่างบางที่กำลังเดินเข่ามานั่งเคียงใกล้..พิธีเริ่มขึ้นอย่างเรียบง่ายไม่มีขั้นตอนยุ่งยากอย่างที่ใยบัวกังวล..มือหนาแข็งแรงของนิติเอื้อมมาจับมือเรียวขาวของใยบัว แหวนเพชรน้ำงามถูกสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างพอเหมาะ.. “แหวนวงนี้ เป็นแหวนที่คุณพ่อเคยหมั้นคุณแม่ผม แล้ววันนี้ผมก็นำมาหมั้นบัว..” เขากระซิบบอก นับจากนี้ไป’เธอ’ถูกจับจองแล้ว..สัญญาครั้งต่อไปคือการแต่งงาน ‘พันธะผูกพัน’ระหว่างคนสองคน ..รักแรกปลิดปลิวเกินสุดเอื้อมมือจะไขว่คว้า! ..หากรักครั้งนี้..’หัวใจของคนสวมแหวน’ ..ดุจดั่งดาวเดือนลอยสว่างสดใส ณ เบื้องหน้า “หัวใจรักของผมจะเป็นนิจนิรันดร์ สำหรับบัวเสมอ..” ถ้อยคำนั้นดุจคำมั่นสัญญา ที่เจ้าตัวให้ไว้ เมื่อวันที่เขาสารภาพความในใจกับเธอ หลังพิธีหมั้นสิ้นสุดลง การรับประทานอาหารร่วมกันระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็เริ่มขึ้น และการพูดคุย ‘ฝากฝัง’หนุ่มสาวทั้งสอง ดูเหมือนช่วงเวลานั้น ทุกคนจะดูยิ้มแย้มแจ่มใส .. “บัวทานน้อยอีกแล้ว ไม่หิวหรือครับ”นิติหันมาถามคนตัวบาง เมื่อผู้ใหญ่เริ่มคุยกันเรื่องอื่น “ไม่หิวเลยค่ะคุณนิก..” หญิงสาวตอบ พลางรวบช้อนยกแก้วน้ำใกล้ตัวขึ้นจิบ อากาศเบื้องนอกไร้แสงแดด มีเพียงสายลมเย็นๆพัดวูบเข้ามาในตัวบ้าน..ใยบัวเก็บจานบางส่วนไปล้าง ‘พี่กระถิน’จะได้ไม่เหนื่อยมาก ร่างสูงใหญ่ของผู้กองหนุ่มเดินตามเข้ามาเงียบๆ มือหนาเอื้อมหยิบจานไปเช็ดหน้าตาเฉย “คุณนิก! บัวทำเองได้ค่ะ”หล่อนร้องปราม ด้วยงานบ้าน ‘เป็นงานธรรมชาติของผู้หญิง’ “ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองจนชิน ล้างจาน ทำกับข้าว อยู่ที่ฐานแม้จะมีพลทหารคอยดูแลบ้าง แต่เราก็ต้องช่วยเขาด้วยถึงจะเสร็จเร็ว..ผมไม่อยากให้บัวเหนื่อย..” ปลายประโยคน้ำเสียงทุ้มทอดอ่อนโยน ช่างไม่ต่างจากดวงตาคู่นั้น ยามทอดมองตรงมา.. อบอุ่น ห่วงใย..และรักจับใจ! คนร้องปรามเมื่อครู่จึงพูดไม่ออก “เมื่อคืนคุณพ่อคุยกับผมเรื่องเรือนหอ ‘ของเรา’ ท่านมีที่อยู่แถวบางใหญ่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ท่านอยากให้เราปลูกเรือนหอที่นั้น แต่ผมคิดว่าผมจะอยู่บ้านหลังนี้ อาจจะต่อเติมอีกนิดหน่อย บัวจะได้อยู่ใกล้คุณย่ากับป้ากรอง ไม่ต้องนั่งเหงาอยู่บ้านคนเดียวเวลาผมลงใต้” คำบอกเล่านั้น ทำให้หัวใจคนฟัง ‘อ่อนวาบ’ ลงกว่าครั้งไหนๆ..เคยมีคนกล่าวเอาไว้ว่า ‘ผู้หญิง’ยามเกิดและเติบใหญ่เป็นสมษัติของบิดา หากเมื่อ ออกเรือนแต่งงาน ‘ผู้หญิง’จะกลายเป็นสมษัติของ ‘สามี’ “บัวขอบคุณ คุณนิกค่ะ ที่ไม่คิดจะปลูกบ้านให้ห่างไกลจากคุณย่ากับป้ากรอง..บัวเป็นห่วงคุณย่า ท่านอายุเยอะแล้ว” ละอองฝนเม็ดเล็กๆเริ่มโปรยปรายลงมา..พร้อมกับสายลมอ่อนเย็นวูบไหว ไม่รุนแรงดั่งพายุยามกริ้วกราด หากก็ทำให้สรรพสิ่งบนพื้นพสุธาชุ่มชื่นขึ้นมาทันที..อย่างนี้กระมังที่โบราณเรียกว่า ‘ฤกษ์เย็น’ “ครับ..เพราะผมรู้ว่าบัวรักแล้วก็ห่วงคุณย่ามาก.. ก็เลยไม่ติดสินใจอย่างนั้น” “แล้วคุณพ่อท่านจะตำหนิคุณนิกไม๊คะ ที่ไม่ยอมทำตาม” เป็นความกังวลโดยส่วนตัวของเธอมากกว่า..ในเมื่อท่านเป็นทหาร แล้วลูกชายคนเดียวก็เป็นทหารเช่นเดียวกัน ความเข้มงวดในการเลี้ยงดู การเชื่อฟังบิดามารดา จะเข้มข้นมากแค่ไหนนะ.. “คุณพ่อท่านไม่บังคับลูกเรื่องนี้หรอกครับ ..ท่านเคารพในการตัดสินใจของลูกทุกคน” ผู้กองหนุ่มบอกพร้อมเสียงกลั้นหัวเราะ ชำเลืองมองดวงหน้าของหล่อนนิดหนึ่ง จึงแอบเห็นรอยยิ้มอ่อนจางนั้น.. ‘ดวงพักตย์ดั่งดวงจันทรา สว่างกระจ่างกลางใจ..’ “ผมเช็ดจานเสร็จแล้วล่ะ.. บัวจะให้ผมช่วยทำอะไรต่อครับ” ดวงหน้าคล้ำคมคายของคนถาม เจือรอยยิ้มละมุนละไม..โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นอาบด้วยแววหวานล้ำ “ไม่มีแล้วค่ะ..เข้าไปนั่งคุยกับพวกผู้ใหญ่ในห้องรับแขกไม๊คะ”หล่อนเอ่ยชวน “ไม่ดีกว่าครับ ..ผมอยากคุยกับบัวมากกว่าออกไปที่ระเบียงหลังบ้านกันเถอะ”   ฝนซาเม็ดลงไปแล้วทิ้งไว้เพียง หยดน้ำที่มีประกายแพรวพราวตามกิ่งไม้ นกกาเขนบ้านส่งเสียงร้องเข้ามาใกล้ก่อนจะโฉบลงเกาะจานรองกระถางดินเผาใต้ต้นแก้ว ที่มีน้ำปริ่ม อาบน้ำสะบัดขน ด้วยความเคยคุ้นกับเจ้าของบ้าน “ผมแทบจะไม่เคยมองความสวยงามของธรรมชาติรอบตัวแบบนี้เลย ตลอดเจ็ดปีที่ถูกส่งลงไปประจำที่ภาคใต้..หน้าที่อันหนักอึ้งเป็นสิ่งที่ทหารทุกคนตระหนัก ” ดวงหน้าคมคายของ’ผู้กองหนุ่ม’มีริ้วรอยของการครุ่นคิดมากกว่าทุกครั้ง ที่ใยบัวเคยเห็น “ผมกำลังทำเรื่องขอย้ายออกจากพื้นที่..เพื่อที่ใครหลายๆคนจะได้ไม่ต้องกังวล เมื่อก่อนมีคุณพ่อคุณแม่กับพวกพี่ๆที่คอยห่วงเรื่องความปลอดภัยของผม ต่อไปนี้ผมก็เพิ่มบัวเข้าไปด้วย..” คนพูดหันมามอง ’คนกำลังตั้งใจฟัง ’ประกายในแววตาที่เคยระยิบระยับ หากลึกลงไป กลับแฝงเร้นด้วยแววกังวล ..ห่วงหา..อาวรณ์ สถานการณ์อันไม่สงบจากปลายด้ามขวาน..สร้างความสูญเสียและสะเทือนใจให้กับใครหลายคนมาแล้ว ‘อันตราย’เช่นนี้เธอก็ทราบดี “แต่บัวไม่ต้องกังวลมากหรอกนะครับ มันไม่ได้รุนแรงน่ากลัวอย่างที่เป็นข่าว..คนในพื้นที่เองก็เป็นมิตรกับทหาร” น้ำเสียงทุ้มเหมือนปลอบประโลมเมื่อแลเห็นสีหน้าของหญิงสาว “คุณนิกเองก็ระวังตัวด้วยนะคะ..”ใยบัวพึมพำออกไป..เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกเริ่ม ‘มีให้’ คนตัวโต “ครับ..ผมโทรฯหาคุณแม่ทุกวันหลังจากนี้บัวจะเป็นสายที่สองที่ผมต้องโทรหาทุกวัน..เช้าเย็น!” ถ้อยคำนั้น..หล่อนรู้ดีว่าประหนึ่งคำสัญญาของเขา ..ทุกครั้งยามเจ้าตัวบอกกล่าว ..ไม่เคยละเลยคำพูดของตัวเอง..ยึดมั่น ปฏิษัติตาม ! กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น โรยรินออกจากถ้วยเซรามิกสีเหลืองมะนาว ที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยข้างโซฟาตัวหนาบุด้วยผ้าฝ้ายสีสดใส ภายในสตูริโอถ่ายภาพแต่งงาน ถูกยกขึ้นจิบอีกครั้ง..กาแฟแก้วที่สองของปูรณ์ภายในเวลาไม่กี่นาทีสำหรับการรอคอย..บันทึกความทรงจำตามความเห็นของพิมนาราคือ การทำอัลบั้มแต่งงาน..อันหรูหรา ทุกขั้นตอนถูกเลือกสรร..หล่อนให้เหตุผลกับเขาว่า “ใครๆเค้าก็มีอัลบั้มแต่งงานกันทั้งนั้นนะคะปูรณ์..ครั้งหนึ่งในชีวิต เราน่าจะมีความประทับใจร่วมกัน แม้จะเพียงภาพถ่ายก็เถอะค่ะ” “มันเสียเวลาหลายวันนะพิม ไหนจะถ่ายในสตูริโอ แล้วก็ต้องออกไปถ่ายข้างนอกอีกไม่ใช่หรือ” เขาบ่นพึมพำ หากหญิงสาวกลับหัวเราะเบาๆ “แค่สามวันเองนะคะปูรณ์ เดี๋ยวพิมจะบอกช่างภาพ ให้ลดจำนวนชุดที่ถ่ายให้น้อยลงนะคะ”หล่อนบอกอย่างเอาใจคนรัก ปูรณ์วางถ้วยกาแฟอันว่างเปล่าลงบนโต๊ะ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ที่ผ่านพ้นไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของชายหนุ่ม “ชุดนี้สวยไม๊คะปูรณ์?” พิมนาราก้าวเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ชุดเจ้าสาวสีโอรสอ่อนจางนั้นขับผิวขาวดุจน้ำนมของหล่อนให้กระจ่างยิ่งขึ้น “ก็สวยครับ..ทำไมพิมไม่เลือกสีขาว?” ประโยคที่ย้อนถาม ทำให้สีหน้าของหญิงสาวแปรเปลี่ยนเล็กน้อย หากเจ้าตัวก็รีบกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มหวานละมุนละไม “สีขาว..ใครๆก็ใช้กันนี่ค่ะ พิมขอแตกต่างจากเจ้าสาวคนอื่นบ้าง” “นั้นสิฮะคุณปูรณ์ คุณพิมใส่สีนี้ได้สวยจับใจมากกว่าสีขาวเป็นไหนๆ” สไตล์ลิสเพศที่สามของห้องเสื้อ กล่าวสนับสนุน..พลางจัดแต่งชุดหรูหราราคาแพงนั้นให้ดูเรียบร้อย “คุณปูรณ์พร้อมแล้วนะฮะ..ภาพเซ็ตนี้จะถูกพิมพ์อยู่ในการ์ดเชิญ..รับรองว่าประทับใจใครหลายๆคนเลยฮะช่างภาพของสตูฯเราถ่ายรูปได้เนียบนิ้ง” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟา ดวงหน้าเข้มดูไร้ความรู้สึก..หากไม่อยากจะขัดใจพิมนารา ด้วยเห็นว่าหล่อนดูสดชื่นกว่าทุกครั้ง “คุณแม่ถามผมหลายครั้งแล้ว เรื่องเรือนหอตกลงพิมจะปลูกในที่ของบ้านคุณแม่หรือเปล่าครับ” ปูรณ์เอ่ยถามคนรัก เมื่อขับรถออกจากสตูริโอถ่ายภาพแห่งนั้น “หม่ามี้..อยากให้พิมอยู่ที่บ้านค่ะปูรณ์.. ไม่อยากให้แยกครอบครัวไปอยู่ไกล” หล่อยเอ่ยถึงมารดา..ถ้อยคำเรียกใช้เฉพาะ ‘คนสนิท’ หากบุคคลภายนอก จะถูกปรับเปลี่ยนเป็น ‘คุณแม่’ “จะไม่อึดอัดเหรอครับพิม พี่ชายคุณสองคนก็อยู่ที่นั้น”ชายหนุ่มแย้ง แม้บ้านหลังนั้นจะใหญ่โตดุจคฤหาสน์ หากก็มีพี่น้องอาศัยร่วมชายคาเดียวกันหลายคน เป็นครอบครัวขนาดใหญ่ ต่างจากครอบครัวของชายหนุ่ม ‘พี่ธารณ์’ แต่งงานก็ปลูกบ้านอยู่ในเนื้อที่เดียวกัน แยกครอบครัวเป็นสัดส่วน แต่ก็เดินไปมาหาสู่คุณพ่อคุณแม่ได้ตามปกติ “หม่ามี้จะยกชั้นสามปีกซ้ายให้เป็นส่วนของเราค่ะ..ปูรณ์จะตกแต่งเพิ่มเติมก็ได้นะคะอาทิตย์หน้าช่างจะเข้ามาดูว่าต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง..พอดีพิมอยากขยายห้องแต่งตัวให้กว้างขึ้น” “พิมไม่อยากปลูกบ้านอยู่เองหรือครับ..จะเป็นส่วนตัวมากกว่าไหม”เขาเสนอแนะ.. พิมนาราหัวเราะเบาๆ พลางเอนศีรษะซบกับต้นแขนแข็งแรงของอีกฝ่าย เมื่อรถคันหรูจอดสนิทเพื่อรอสัญญานไฟเขียว “ปูรณ์คะ..พิมเป็นลูกสาวคนเล็กนะคะคงไม่มีใครยอมให้แยกออกไปอยู่ต่างหากหรอก” คำตอบที่ได้รับไม่ต่างจากที่ชายหนุ่มคิดเอาไว้ในใจ “ปูรณ์ไม่ต้องกลัวว่าจะอึดอัด จากญาติๆของพิมหรอกนะคะ เราไม่ค่อยสุงสิงกันเท่าไหร่นักหรอก ต่างคนก็ต่างอยู่ บางทีเป็นเดือนยังไม่เคยเจอหน้าพวกพี่ๆด้วยซ้ำไป” หล่อนปลอบประโลมคนรัก ด้วยรู้ว่าอีกฝ่าย พื้นเพจากครอบครัวเป็น ‘ผู้ดีเก่า’ หล่อนเองก็คงอึดอัดไม่น้อยถ้าต้องย้ายเข้าไปอยู่ในอาณาจักรของเขา..โดยเฉพาะ ‘มารดา’ของชายหนุ่ม ท่าทีอันนุ่มนวล และสงบเยือกเย็นของหม่อมราชวงศ์เครือมาส..ไม่ต่างจากรูปปั้นหินอ่อนสลักเสลางดงาม หากก็เจือปนด้วยความมีระเบียบ กฏเกณฑ์และโบราณคร่ำครึ! จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:48:06

ความคิดเห็นที่ 25 คุณแอนู ตอนที่ 16 ลงให้อ่านซ้ำค่ะ แต่ว่าไม่ได้จัดหน้าให้มากนัก...อิอิ พอดีกำลังรีบเน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 54 12:49:45 จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:49:13

ความคิดเห็นที่ 26 คุณกาแฟฯขอบคุณมากค่ะ..คุณปูรณ์ต่อไปนี้คงแข็งแรง ทั้งร่างกายและหัวใจค่ะ ..^^ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:51:15

ความคิดเห็นที่ 27 คุณระรินใจ..ขอบคุณมากเลยค่ะที่แวะเข้ามา จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:52:17

ความคิดเห็นที่ 28 ขอ 16-บทที่ลบไปแล้วน่ะค่ะ แหะ แหะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 14:25:20

ความคิดเห็นที่ 29 16 ตอนเชียวหรือคะ..คุณแอนู แต่เรื่องนี้ส่งให้ สนพ.ไปแล้วอะคะ..แหะ แหะ กลัวโดนบอกอ ดุอะค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 54 15:19:00 จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 15:18:32

ความคิดเห็นที่ 30 16 - 22 ค่ะ  เอ...กี่บทน้า 6 บทค่ะคุณเอริชา จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 16:23:52

ความคิดเห็นที่ 31 บทที่ 1 -15 พี่เค้าได้อ่านแล้วค่ะ ขาด 16 - 22 ค่ะ เพราะบทที่ 23 - 24 ยังอยู่นี่คะ  อาจจะบอกไม่ชัดเจนไปหน่อยค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 16:30:41

ความคิดเห็นที่ 32 รบกวนให้พี่เขาใจเย็น รออ่านเป็นเล่มดีไม๊คะ..^.^ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 07:56:33

ความคิดเห็นที่ 33 555+ แล้วเมื่อไหร่ละคะเนี่ย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 09:14:04

ความคิดเห็นที่ 34 ในที่สุดก็จบแบบ Happy อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ^_^ ส่งสำนักพิมพ์แล้ว แสดงว่าอยู่ในขั้นตอนการพิมพ์อ่ะจิ แล้วจะทันงานหนังสือไหมคะ แบบว่า ไปงานเดียวแต่ได้หนังสือใน list ครบทุกเล่มอ่ะ กร๊ากกกกกกกกก ไม่ค่อยจะเอาแต่ใจเลยเน้อ!... ^________^ จากคุณ : นักอ่านเงาเปิดตัว เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 10:07:42 A:61.19.52.106 X: TicketID:314328

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณค่ะ..แต่เรื่องนี้คงไม่ทันงานหนังสือค่ะ คุณนักอ่านเงาเปิดตัว จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 15:33:13

ความคิดเห็นที่ 36 ดีใจจังที่ยังมาทันอ่านตอนอวสาน ช่วงนี้ยุ่ง ๆ ค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาอ่าน^^ ไว้จะติดตามเรื่องต่อไปต่อนะคะคุณเอริชา จากคุณ : kookkaijung เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 54 13:21:28

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณ คุณ Kookkaijung ค่ะ ตอนนี้เอริชาโพสเรื่องใหม่แล้วนะคะ ' ปลูกรักริมใจ 'ค่ะ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 54 22:01:32