ขอความเห็นเกี่ยวกับฉากนี้หน่อยครับ

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
ฉากนี้สำคัญมาก จะเป็นฉากที่เริ่มต้นความวุ่นวายทุกๆอย่างในโลก
เลยอยากจะขอความเห็น ว่าอ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างครับ
โกรธตามตัวละครรึเปล่า



บางทีคงคิดนานไปหน่อย ชายเสื้อเธอจึงถูกกระตุก
“แม่หญิงๆ เจ้าคะ “ มือเล็กอวบอูมกระตุกชายเสื้อ

“ว่าอย่างไรหรือ เด็กน้อย “ เธอส่งยิ้มให้

“ข้าเห็นท่านหามีดอกไม้ไม่ ข้าปันให้ท่าน “สิ้นเสียงดอกไม้ดอกเล็กก็ถูกส่งมา

ไรรารับมากำไว้ในมือ ก่อนจะยกมือเรียวลูบหัวผ้าขาวที่อยู่ตรงหน้า
“ขอบใจเจ้านักเด็กน้อย “

หลังร่ำลา
เธอมองดูเด็กน้อยที่ถูกจูงมือไปกับแม่  
ไม่ว่าจะสูญเสียอะไรไป
ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร
จะปกป้องเอาไว้ให้ได้ รอยยิ้มจะไม่มีวันต้องหายไป

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงบางอย่าง บางอย่าง ที่เธอเคยรู้สึกถึงมัน เมื่อครั้งยามที่เธอสูญเสียบิดา
ความเย็นยะเยือกจนเสียวสันหลัง
สิ่งที่เรียกว่า
จิตสังหาร

ความที่ตกใจทำให้ระงับอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่
“กาเวนมาที่นี่เดี๋ยวนี้ !!!“
เธอมองหาในกลุ่มคนทันที อยู่ไหน อยู่ที่ไหนกัน มันอยู่ที่ไหน
พวกมันอยู่ที่นี่ เธอไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร แต่ที่แน่ๆไม่ใช่เรื่องดี

ทันใดนั้นเองเธอก็เห็นเงาคนจากยอดหลังคาตึก
"กาเวนนั่นคนของเราใช่หรือไม่ "

ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบเธอก็รู้ว่านั่นไม่ใช่คนของเธอ ลูกศรสีดำด้านไม่สะท้อนแสงถูกปล่อยออกมา
มันพุ่งเข้าเสียบทะลุร่าง ตัวแทนของเธอที่อยู่ตรงแท่นพิธีอย่างแม่นยำ

"ท่านผู้นำถูกยิง!!!!" ใครสักคนร้องตะโกน  และมือธนูอีกสิบกว่าคนก็โผล่ขึ้นตามหลังคาจุดต่างๆ
แล้วระดมยิงหน้าไม้เข้าใส่กลุ่มผู้นำที่เข้ามาร่วมพิธี

เพียงเท่านั้น ความวุ่นวายก็บังเกิด ผู้คนมากมายต่างโกลาหลวิ่งเข้าที่หลบ
เสียงกรีดร้อง ความวุ่นวาย แม่เด็กร้องหาลูก
ลูกศรโปรยลงมาไม่เลือกเป้า หน้าไม้ที่พวกนั้นใช้ สามารถยิงได้โดยไม่ต้องพักขึ้นสายใหม่

"กาเวนได้ยินข้าหรือไม่ มือธนูอยู่บนหลังคา ย้ำมือธนูอยู่บนหลังคา "  
เสียงซ่าๆเท่านั้นที่ตอบกลับมาเธอไม่สามารถติดต่อใครได้เลย

นี่มัน
การก่อกวนคลื่นพลังจิต อาวุธที่ฝ่ายมนุษย์ใช้ในสงครามครั้งก่อน
บ้าที่สุด

ลูกศร ลูกหนึ่งลอยเฉียดเธอไป ทำเอาต้องเข้าที่กำบัง เธอมองเห็นนักข่าวคนที่รายงานพิธีถ่ายทอดสดยังคงรายงานต่อไป

"ท่านผู้นำ ถูกกลุ่มคนไม่ทราบฝ่ายยิง  เกิดความวุ่นวายที่นี่อย่างมากเจ้าค่ะ พวกมันเข้ามาได้เยี่ยงไรกัน ว้าย!! " เธอร้องเสียงหลงเมื่อลูกศรดอกหนึ่ง ปักที่พื้นห่างจากใบหน้างดงามของเธอไม่ถึงครึ่งฝ่ามือ

"กาเวน ตอบข้าเดี๋ยวนี้ !!"  เธอยังคงเรียกทหารคู่ใจแม้รู้ว่าจะไม่มีประโยชน์
ทันใดนั้นเอง เธอก็เห็นแม่ลูกคู่นั้น ก้มหลบอยู่หลังรูปปั้นห่างจากเธอไม่ไกล

และเห็นคนในชุดคลุมสีเทาห่างจาก หญิงสาวที่กำลังรายงานผ่านผลึกไปไม่ถึงห้าก้าว

คนผู้นั้นปลดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นเขายาวโค้ง และผมสีเทา แต่ไม่นานผมสีเทาก็ถูกกระชากออกรวมถึงเขาด้วย
นั่นคือมนุษย์ที่ปลอมตัวมา ชายคนนั้นยืนอยู่หน้าผลึก ก่อนจะตะโกน ด้วยเสียงอันดัง

"มนุษย์จงเจริญ ปีศาจไปลงนรกซะ "

ตูม!!!

เพียงเท่านั้น เธอก็รู้สึกถึงแรงอัดอากาศที่รุนแรง มันรุนแรงซะจนเธอไม่รู้ส่วนไหนคือพื้นกันแน่
ร่างกายเธอรอยละลิ่วปลิวไปตามแรงระเบิดจนในที่สุดมันก็หยุดลง
แล้วทุกอย่างก็มืดมิด

......

...............

............................

ภาพที่เห็นตรงหน้า ช่างเลือนลาง
เสียงต่างๆดูขาดหาย
นี่เธอตายไปแล้วหรือไรกัน  
หากแต่ นี่คือคือสวรรค์หรือนรกก็คงผิดแปลกไปสักหน่อย

"ท่านขอรับ "

ปวดหัวเหลือเกิน

"ท่านขอรับ ท่านเป็นอะไรรึเปล่าขอรับ เสนารักษ์!!"
ใบหน้าที่เห็นช่างดูร้อนรน คนผู้นั้นหันหน้าไปทางอืน ชะเง้อมองหาใครบางคน
เทวดาทำไมคล้ายเจ้ายิ่งนัก กาเวน เทวดาองค์นั้นกำลังเรียกหมอมาให้ข้าด้วยนะ ขอข้าจับเทวดาหน่อย
ดูสิเทวดา หวงตัวน่าดู  ข้าจับหน้ายังเอามือจับออก
" เสนารักษ์!! " ดูสิยังเรียกอยู่เลย  

ไม่สิ นั่นไม่ใช่เทวดานี่นั่นมันเป็นเจ้าจริงๆ

แล้วเสียงต่างๆก็กลับมา เสียงกรีดร้อง เสียงโอดโอย
กลิ่นเหม็นไหม้ ลอยเข้ามาในจมูก
"โอย กาเวน " ไรราเอามือจับหัวด้วยความเจ็บ

"ท่านขอรับ เป็นเยี่ยงไรบ้างขอรับ "

" ข้าหาเป็นอันใดไม่ ท่านพ่อยังคงปกปักข้าอยู่" มือบางยกขึ้นกุมหัว
ในเผ่าพันธ์ปีศาจจะมีบางพวกที่มีความสามารถพิเศษตามแต่ละเผ่า เช่น เผ่าไฮดราจะสามารถ แปลงกายเป็นเผ่าอื่นได้  เผ่าไลแคนมีพลังเหมือนหมาป่า อย่างในกรณีของเธอเมื่อถูกทำร้ายจะมีพลังบางอย่างเป็นรัศมีคุ้มครองทำให้อาวุธธรรมดาไม่สามารถ ทำร้ายได้
"เกิดเหตุอันใดขึ้น " กาเวนค่อยๆประคองเธอ ที่กำลังพยามลุกขึ้นยืน

แล้วเธอก็เห็น

ทรากปรักหักพังกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ

กลิ่นเหม็นไหม้และควันไฟเต็มไปทั่ว

เสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวดมีทั่วทุกหนทุกแห่ง

เสียงร่ำไห้ด้วยความสูญเสีย ดังไปทั่วบริเวณ

ห่างเธอออกไปไม่ไกล  

"อันลา อันลาของแม่!! "  เสียงร่ำไห้เปี่ยมจะขาดใจของหญิงสาวผู้สูญเสีย
เด็กน้อยผู้นั้นสิ้นชีพอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นมารดา

มือบอบบางของไรรากำดอกไม้ดอกเล็กที่เด็กผู้นั้นให้เอาไว้
"ท่านขอรับ " กาเวนยื่นส่งบางสิ่งมาให้เธอ

มันคือผลึกก่อกวนคลื่นพลังจิต อาวุธของมนุษย์ที่ใช้ในสงครามใหญ่ครั้งก่อน
ไอ้นี่เองที่ทำให้เธอไม่สามรถติดต่อกับคนของเธอได้

เธอหันไปมองท้องฟ้าราวกับพูดใครสักคน
"มนุษย์ มนุษย์ เราทำอันใดให้เจ้า พวกเจ้าไม่มีหัวใจหรือไรกัน เด็กน้อยผู้นี้ทำอันใดให้!!"

เธอหันมามองคนข้างกาย
"กาเวน รับคำสั่ง!! "

ชาวหนุ่มร่างสูงคนสนิทของเจ้าเหนือหัวดินแดนปีศาจที่แท้จริง คุกเข่าลง
"เรียกประชุมหกแม่ทัพ ระดมพลเต็มอัตราศึก พวกมันอยากจะได้สงคราม ข้าก็จะให้...สงคราม "
แววตาคู่สวยไม่มีความลังเลอีกต่อไป

จากคุณ	: sillfai
เขียนเมื่อ	: 21 ก.ย. 54 01:56:02