Love, Hatred and the Maze (3)
|
 |
ความเดิมตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11084451/W11084451.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11089225/W11089225.html
ช่วงบ่ายของวันหลังเลิกงาน แอนนามาเรียใช้เวลาว่างของเธอในย่านถนนคนเดินในกรุงเบอร์ลิน เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าใหม่ๆ ถูกนำมาวางตั้งโชว์หน้าร้าน แอนนามาเรียใคร่ครวญถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า นับว่าเป็นโชคดีของเธออีกครั้งที่มาร์คุสเปลี่ยนใจไม่ไล่เธออก ฮู่ววว์ เธอหายใจออกอย่างโล่งอกไปที วันนี้ที่ลานหน้าร้านกาแฟมอส แอนนามาเรียไม่เห็นชายคนซ่อมรองเท้านั่งอยู่ตรงที่ประจำของเขา หมอนั่นไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกันนะ เธอคิดในใจ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้เจอ
ระหว่างเดินทางกลับที่พัก แอนนามาเรียได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรผิดปกติที่ซอยเล็กๆข้างหลังลานจอดรถ เสียงเหมือนใครสักคนถูกรุมทำร้าย เธอเดินแอบย่องไปดู และต้องตะลึงกับภาพที่เห็น
นายคนซ่อมรองเท้ากำลังถูกแก๊งค์วัยรุ่นรุมทำร้าย!!
วัยรุ่นผู้ชายห้าคนกำลังรุมกระทืบนายคนซ่อมรองเท้าที่นอนเจ็บเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นดินด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงกร่ำไหลจากบริเวณไหล่และปากของนายคนซ่อมรองเท้า แอนนามาเรียไม่สามารถทนเห็นสภาพที่น่าอนาถตาข้างหน้าได้ โดยไม่คิดอะไร เธอเดินตรงไปยังกลุ่มแก๊งค์วัยรุ่น หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วพูดขู่พวกเขาว่าเธอจะเรียกตำรวจหากพวกเขาไม่หยุด เป็นโชคดีของเธอ ที่ดูเหมือนพวกนั้นจะยอมเดินจากไปแต่โดยดี คงเป็นเพราะได้ซ้อมนายคนซ่อมรองเท้าจนหนำใจแล้ว เธอคิด
ให้ตายเถอะ นายบาดเจ็บมาก ฉันจะโทรเรียกรถพยาบาล
อย่า... ได้โปรด... ผมไปโรงพยาบาลไม่ได้
แอนนามาเรียมองหน้านายคนซ่อมรองเท้าอย่างไม่เข้าใจ แต่เธอไม่อยากเซ้าซี้ถามเหตุผลในขณะเขาบาดเจ็บหนัก
โอเค เอ่อ...เธอพอจะเดินไหวมั๊ย ห้องพักของฉันอยู่ใกล้ๆ อย่างน้อย จะได้ห้ามเลือดแล้วก็ทำแผลให้เธอได้
แอนนามาเรียค่อยๆพยุงนายคนซ่อมรองเท้าขึ้น เธอดีใจที่เขายอมให้เธอพาเดินไปปฐมพยาบาลแต่โดยดี
แอนนามาเรียแอบพานายคนซ่อมรองเท้าเข้ามาในห้องพักของเธออย่างเงียบๆ นับเป็นโชคดีของเธออีกครั้ง ที่ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังจะยุ่งกับการเตรียมอาหารมื้อเย็นต้อนรับคุณแคทเทอรีน ทำให้ไม่มีใครสังเกตุเห็นเธอและนายคนซ่อมรองเท้า สาวใช้ในคฤหาสน์เยอร์เรส ไม่ได้รับอนุญาตให้พาคนนอกเข้ามาในคฤหาสน์
นั่งลงก่อน รออยู่ตรงนี้นะ ฉันจะรีบไปเอาเครื่องปฐมพยาบาลมา
เธอค่อยๆช่วยเขานั่งลงบนเก้าอี้ไม้ในห้อง แล้ววิ่งออกไปนอกห้อง สักพักหนึ่งเธอกลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล
ถอดเสื้อออก แล้วอยู่นิ่งๆ ฉันจะทำแผลตรงไหล่ให้
เขาค่อยๆเอื้อมมือถอดเสื้อออก ส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวดเบาๆออกมาจากคอ
ให้ตายเถอะ ระบมไปทั้งตัวเลย โหดร้ายจริงๆ แอนนามาเรียต่อว่าความใจดำของแก๊งค์วัยรุ่น น้ำตาของเธอค่อยๆไหลเบาๆด้วยความสงสาร
ชายหนุ่มจ้องมองเธออย่างเงียบๆ
ว่าแต่... นายไปทำอีท่าไหน ถึงถูกพวกนั้นรุมซ้อมซะระบมขนาดนี้
เอ่อ... ผมบังเอิญเห็นพวกมันกำลังรุมรังแกเด็กสาวคนหนึ่ง เลยเข้าไปช่วย
นายจะบ้าหรือไง นายตัวคนเดียวเนี่ยนะ ทำทีเป็นพระเอกไปช่วยคนอื่น!
คุณเองก็ตัวคนเดียวไม่ใช่เหรอ?
แอนนามาเรียเงียบไปพักหนึ่ง
ใช่ แต่ฉันมีโทรศัพท์มือถือเรียกตำรวจ
ชายคนซ่อมรองเท้าหัวเราะเบาๆ
เอาจริงๆ ผมว่าคุณโชคดีมากกว่าที่พวกมันยอมปล่อย พวกนั้นมันไม่กลัวตำรวจหรอก มันหนีมาได้หลายครั้งแล้ว ถึงถูกจับได้ อย่างมากก็แค่นอนในคุกสักพัก
แอนนามาเรียไม่ได้ตอบอะไร ยังคงดำเนินการทำแผลให้เพื่อนผู้เคราะห์ร้ายต่อไป
แล้วนี่ นายพักที่ไหน
ผม... ไม่มีที่พักประจำหรอก วันไหนโชคดี ก็มีห้องว่างสำหรับที่พักคนเร่ร่อน ผมถึงต้องรีบไปต่อคิวตั้งแต่บ่ายแก่ๆไง ไม่งั้นห้องเต็ม ต้องนอนข้างถนนอีกตามเคย
แอนนามาเรียมองหน้านายคนซ่อมรองเท้าอย่างเห็นใจ เธอจำได้ว่าเขาต้องรีบปิดบริการซ่อมรองเท้าตั้งแต่บ่ายสามโมง เพราะเหตุนี้นี่เองสินะ
คืนนี้นายนอนที่นี่ละกัน ตอนนี้ฉันให้นายออกไปข้างนอกไม่ได้ ทุกคนดูเหมือนจะเสร็จจากงานแล้ว ขืนนายออกไปตอนนี้ ฉันมีหวังโดนไล่ออกจริงๆก็คราวนี้แหล่ะ
ชายคนซ่อมรองเท้ามองหน้าแอนนามาเรีย เขารู้สึกขอบคุณเธอ แต่ก็ไม่วายที่จะแกล้งหยอกเธอเล่น
เธอ... ชวนให้ผมนอนด้วยกันคืนนี้เหรอ
ใช่ แต่ ไม่ใช่บนเตียงเดียวกัน เอ้า ทำแผลเสร็จแล้ว ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอน และหมอนอยู่ในตู้ จัดการปูที่นอนเอาเองนะ แล้วก็ไปปูห่างๆจากเตียงฉันด้วย ไปตรงมุมด้านโน้นนนนนเลย
แอนนามาเรียพูดพร้อมชี้มือไปที่มุมอีกด้านหนึ่งของห้อง
เขายิ้มบางๆให้เธอ เดินไปหยิบที่นอนในตู้ แล้วจัดการปูลงบริเวณ ตรงโน้น ตามที่เธอชี้
แอนนามาเรียยิ้มอย่างพอใจ
พรุ่งนี้เช้าเธอจะตื่นเช้ากว่าปกติ เพื่อแอบพานายคนซ่อมรองเท้าออกจากคฤหาสน์โดยไม่ให้ใครเห็น
หวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยไปด้วยดี เธอคิดในใจ
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 54 20:17:45
| จากคุณ |
:
myladyannbook  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ก.ย. 54 04:06:52
|
|
|
|
แก้ไขเรียบร้อย