|
เช้าวันถัดมา ณ โรงพยาบาลเดียวกัน ร่างของชายหนุ่มผู้เสียสละยอมเอาชีวิตเข้าแลกกับคนที่ตนรักกำลังนอนนิ่ง
อยู่บนเตียงภายในห้องพักพิเศษ
ชวาลปลอดภัยแล้ว เพราะกระสุนเพชฌฆาตจากพีรพาไม่ถูกอวัยวะสำคัญ เขาถูกนำตัวเข้ามาพักในห้องพักพิเศษนี้
ในช่วงหัวค่ำของเมื่อวานหลังจากที่คุณหมอเอ่ยปากว่าอาการเขาได้พ้นขีดอันตรายแล้ว
นางปานหยาดอยู่ดูแลอาการของบุตรชายไม่ห่าง หลังจากที่ตอนแรกซึ่งได้รับรู้ข่าวร้าย นางถึงกับตกใจจนเป็นลม
ล้มพับไป และต้องอาศัยเด็กรับใช้ในบ้านช่วยเยียวยาอาการอยู่พักใหญ่กว่าจะได้สติ และรีบรุดมาดูอาการของ
บุตรชายที่โรงพยาบาลในทันที และความหวั่นกังวลทุกอย่างที่มีก็เบาบางลงไปจากใจเมื่อได้รู้ว่าชวาลปลอดภัยแล้ว
ชวาลลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับโลกแห่งความจริงอีกครั้ง และใบหน้าแรกที่ได้เห็นอย่างชัดเจนภายหลังจากหรี่ตา
เพื่อปรับรับกับแสงจ้าในยามสายก็คือใบหน้าของคนเป็นแม่ที่ยังมีท่าทีกังวลเจือปนอยู่ให้เห็น
ตาวา ตื่นแล้วเหรอลูก เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหมฮึ น้ำเสียงตื่นเต้นหากแต่บางเบาของคนเป็นแม่ดังขึ้นทันที
ที่พบกับแววตาที่เพิ่งจะเบิกกว้างขึ้นของบุตรชาย
คุณแม่... เสียงเบาๆ ร้องเรียก ในขณะที่ยังพยายามตั้งสติเพื่อย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า
และเพียงครู่สั้นๆ รอยกังวลบนใบหน้าก็ผุดพรายขึ้น
คุณแม่ครับ คุณบัวอยู่ไหนครับ เธอปลอดภัยดีใช่ไหม นั่นคือสิ่งที่เขาอยากรู้มากในตอนนี้
นางปานหยาดเผยยิ้มเอ็นดูให้ พร้อมพยักหน้าตอบรับ
เธอปลอดภัยดี ไม่ต้องห่วงหรือกังวลหรอกนะตาวา คนกล่าวยกมือขึ้นลูบศีรษะของบุตรชายอย่างทะนุถนอม
ตั้งแต่เกิดเรื่อง เธออยู่ดูอาการของลูกตลอด และเธอเพิ่งกลับไปเมื่อตอนดึกนี่เอง นางปานหยาดจำต้องบอก
ออกไปอย่างนั้นเพื่อให้คนฟังสบายใจ ทั้งที่ความจริงแล้วกชกรจากไปตั้งแต่ทราบว่าชวาลปลอดภัยแล้วด้วยซ้ำ
หากจะด้วยเหตุผลอันใดที่ทำให้กชกรตัดสินใจอย่างนั้น นางเองก็มิอาจทราบได้ แต่นางก็ไม่นึกโกรธกชกรสักนิด
เพราะลักษณะอาการเศร้าเสียใจที่กชกรได้แสดงออกมาตลอดเวลาที่รอฟังผลอาการของชวาลนั้น มันบ่งบอกได้ดี
ว่าเธอห่วงใยในตัวของชวาลมากเพียงใด และเธอเองก็คงเสียใจไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝันนี้
บัวขอโทษนะคะคุณท่านที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ บัว... บัวผิดเอง บัวขอโทษค่ะ นี่เป็นประโยคที่กชกร
ได้กล่าวกับนาง ก่อนที่จะลากลับไป
ชวาลไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก เขาได้แต่นิ่งเงียบไปจนคนเป็นแม่เองก็ไม่อาจคาดเดาความรู้สึกของบุตรชายได้
ดูท่าทางว่าตอนนี้อาการทางกายของเขาอาจจะไม่หนักหนาสาหัสเท่าอาการทางใจด้วยซ้ำ และนางปานหยาดเอง
ก็พอเดารู้ว่าในด้านของกชกรเองก็คงอึดอัดทรมานใจไม่ต่างกัน ด้วยพวกเขาคงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับ
ความสัมพันธ์ที่ยังคลุมเครืออยู่ระหว่างคำว่าแก้แค้นกับคำว่ารัก และคงเป็นใจสองใจของหนุ่มสาวคู่นี้เท่านั้นที่รู้
นางปานหยาดเปิดประตูออกมาจากห้องพักพิเศษของชวาลอีกครั้ง หวังจะเดินทางไปที่บริษัทเพื่อดูแลงาน
ของบุตรชายให้ผ่านพ้นช่วงวิกฤตนี้ไปให้ได้ เพราะตอนนี้นางตระหนักได้ดีว่าองค์กรกำลังประสบปัญหา
อยู่ไม่น้อยจากการที่ต้องขาดผู้บริหารไปถึง 2 แผนกพร้อมๆ กันคือชวาลและพีรพา และแม้นจะช่วยไม่ได้มาก
แต่ในฐานะของหุ้นส่วนบริษัทและคนที่เคยทำหน้าที่บริหารมาก่อนนางก็ไม่อาจทนนิ่งดูดายได้
เมื่อเปิดประตูห้องออกมาและยังไม่ทันย่างก้าวไปไหน นางปานหยาดก็ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มายืน
ทำลับๆ ล่อๆ อยู่ไม่ไกลจากบริเวณหน้าห้องนัก
กชกร... หญิงชรารำพึงชื่อนั้นในใจ และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัว เธอจึงรีบหมุนตัวทำท่าจะเดินหนีไป
กชกร นางปานหยาดรีบรั้งหญิงสาวเอาไว้ก่อนอย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับรีบเดินตามไปหาคนที่ตอนนี้หยุด
ชะงักและยืนหันหลังให้อยู่
ทำไมไม่เข้าไปเยี่ยมตาวาล่ะหนู ตอนนี้ตาวาฟื้นแล้วนะ คนที่เดินอ้อมมาประจันหน้ารีบถาม
ทว่ากชกรก็ยังยืนก้มหน้านิ่งไม่ยอมแม้จะสบตากับหญิงชรา
ตอนนี้ตาวาต้องการพบหนูมากนะ รู้ไหม
คือ... ดิฉัน... กชกรไม่รู้จะบอกความรู้สึกที่มีอยู่ออกมาให้อีกฝ่ายเข้าใจได้อย่างไร สิ่งที่มีอยู่อย่างเดียวและ
จุกแน่นดวงใจไปหมดก็คือความรู้สึกผิดกับการกระทำทั้งหมดของตัวเองที่ผ่านมา
ยังมีอะไรที่ค้างใจหนูอยู่รึไงฮึ นางปานหยาดเลือกที่จะถามตรงๆ
ดิฉัน... เอ่อ... คือ...
หนูจ๊ะ หนูรู้ไหมว่าคำว่าอคติที่ฉันเคยมี มันทำให้ฉันสูญเสียสิ่งดีๆ ในชีวิตไปหลายอย่างเลยนะ
กชกรยอมเงยหน้าขึ้นมามองคนบอกเล่า
แต่ในตอนนี้ ตอนที่ฉันลบอคติทุกอย่างออกไปจากใจได้แล้ว ทำให้ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาฉันโง่มาก โง่ที่ไม่ยอมเชื่อ
ลูกชายที่แสนดีของฉันเองตั้งแต่แรก ไม่เชื่อในคำยืนยันของเขาที่ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรนอกลู่นอกทางกับบุษกร
พี่สาวของเธอเลย ฉันเองก็มีส่วนทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เหมือนกัน เฮ้อ... นางปานหยาดถอนหายใจเอา
ความรู้สึกผิดที่ไม่เคยจางหายไปเลยจากใจออกมา เพราะเมื่อใดที่คิดย้อนกลับไปทบทวนมัน หัวใจของนางก็
แสนจะปวดร้าวขึ้นมาทุกทีไป
มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะท่าน ดิฉันอยากจะบอกท่านว่าตอนนี้ดิฉันเข้าใจคุณชวาลดีทุกอย่างแล้ว ดิฉันรู้
ความจริงและเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับพี่สาวของดิฉัน และตอนนี้ดิฉันเองก็รู้สึกผิดไม่ต่างกับ
ท่านเลยสักนิด ดิฉันทำผิดกับเขามาตลอด เพราะ... เพราะคำว่าอคติอย่างที่ท่านบอกจริงๆ ค่ะ ยิ่งเอ่ยถึงมัน
ความรู้สึกผิดก็ยิ่งถาโถมเข้ามาทำร้ายหัวใจ จนกชกรต้องก้มหน้าลงอีกครั้ง
มันคือคำคำเดียวที่มันทำให้ดิฉันตาบอดจนมองไม่เห็นอะไร คำคำเดียวที่ทำให้ดิฉันโง่จนหลงผิดทำร้ายคน
ที่... ที่... หวังดีกับดิฉันมาตลอด กชกรถึงกับน้ำเสียงสั่นเครือกับความจริงข้อนี้ เพราะเธอทำร้ายคนที่แสนดี
อย่างเขามามากเหลือเกิน มากจนยากจะให้อภัยตัวเองได้
ก็เพราะอย่างนั้นไงเล่า ฉันถึงอยากให้หนูรู้ว่าในตอนนี้ ตอนที่ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันเลือกที่จะแก้ไขและ
ปรับปรุงตัวใหม่ และลูกชายของฉันเค้าก็พร้อมที่จะให้โอกาสฉันเสมอ คนกล่าวยิ้มให้ เพราะนี่คงถึง
บทสรุปของเรื่องราวที่นางได้บอกเล่ามาตั้งแต่ต้น
และสิ่งที่ฉันเชื่อมากๆ ก็คือลูกชายของฉัน เขารักหนูมาก และเขาพร้อมที่จะให้โอกาสและให้อภัยหนู
อีกครั้งแน่ๆ
แต่มัน... มันไม่เหมือนกันค่ะ ท่านกับคุณชวาลเป็นแม่ลูกกัน ซึ่งไม่มีวันที่สายใยนั้นจะขาดสะบั้นลงได้
กชกรเลือกที่จะหันหน้าไปทางอื่นเสีย และเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้หยาดน้ำตาที่รื้นคลออยู่ไหลออกมาได้
ทั้งที่รู้ว่าถึงตอนนี้มันยากมากที่จะห้าม
แล้วหนูคิดหรือว่าสายใยระหว่างหนูกับตาวาลูกของฉันมันจะขาดได้ง่ายๆ น่ะ
มันขาดไม่ง่ายหรอกค่ะ แต่มันก็สมควรขาดไม่ใช่หรือคะ
ทำไม... นางปานหยาดยอมรับว่ารู้สึกใจหายกับคำกล่าวของอีกฝ่ายไม่น้อย
หรือเพราะว่าหนูไม่ได้รักตาวา นางอดใจไม่ได้ที่จะคาดเดาออกมาก่อน ทั้งที่ความจริงก็ไม่อยากให้เป็น
อย่างนั้นเลยสักนิด นางไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดระหว่างชวาลกับกชกรต้องจบลงไปพร้อมกับเกมส์แห่ง
การแก้แค้นที่ได้จบลงไปแล้วนั่นเลย
ไม่ว่าความรู้สึกในใจของดิฉันมันคืออะไรก็ตาม แต่ดิฉันอยากจะบอกท่านว่าดิฉันคงไม่ดีพอสำหรับลูกชาย
ของท่านหรอกค่ะ คนดีๆ อย่างคุณชวาลมีโอกาสที่จะได้เจอคนดีๆ อีกมากมาย ไม่ใช่คนเลวอย่างดิฉันค่ะ
แต่ชวาลเขาคงไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะหนู อีกฝ่ายรีบแย้ง
ถ้าเรารักใครสักคน และเราคิดว่าเราไม่ดีพอ เราก็ควรปล่อยให้เขามีโอกาสได้พบกับคนที่ดีและเหมาะสม
กว่าใช่ไหมคะ คุณชวาลเป็นคนดีมาก มากเสียจนทำให้คนที่ทำร้ายเขาได้ลงคออย่างดิฉันรู้สึกว่าตัวเองช่าง
เลวร้ายเหลือเกิน ในที่สุดเธอก็ไม่อาจหักห้ามหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลเริ่มอาบสองแก้มได้
คุณชวาลยอมเสียสละชีวิตเพื่อดิฉัน เพราะฉะนั้นดิฉันก็ควรคืนชีวิตที่ดี คืนโอกาสที่ดีให้กับเค้าไปเช่นกัน
เขาได้เจอกับอะไรที่เลวร้าย รวมถึงคนที่เลวร้ายอย่างดิฉันมามากพอแล้วค่ะ
แต่... อีกฝ่ายพยายามทักท้วง แต่ก็จนใจกับความใจแข็งของหญิงสาวนัก
| จากคุณ |
:
ยาชมภู  
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ย. 54 14:18:43
|
|
|
|
บ่วงจิต ลิขิตปรารถนา ตอนอวสาน
ยินดีด้วยค่ะ
