Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
PSYCHO MAN.....กระซิบคำว่ารักผ่านลมหายใจแห่งความบ้า...และความตาย ติดต่อทีมงาน

ความรัก ความตาย และความบ้า...ซึ่งวางอยู่บนความสูญเสีย


ลมหายใจแห่งความตายพัดกระซิบข้างหู
อ้างว้างและเบือกเย็น แต่ปลอบประโลม

คุณคงไม่ได้ยิน ที่จริงมันเป็นเรื่องไม่น่ารับฟังเท่าไรหรอกครับ
ผมเกือบจะแน่ใจแบบนั้น
แต่บางที..ไม่

...ไม่..ความจริงอาจไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..แต่ความจริงบางอย่างซึ่งมันชัดเจนเกินไป ก็ยากที่คนจะทำใจรับ..ความจริง หมายความว่า บางครั้ง..บางอารมณ์ มนุษย์..

ใช่ๆๆ...ก็หมายถึงพวกเรา อาจไม่อยากรับความจริง เพราะมันชัดเจนเกินไป..หรือเพราะว่าจิตคนเราต้องการความหม่นมัวเพื่อปิดกั้นตัวเอง จากอะไรบางสิ่ง...บางอย่าง..หรือไม่ก็ทั้งหมด เดาเอาว่ามนุษย์เราต้องการความไม่ชัดเจน เพราะมันจะเป็นเกราะไร้สภาพชนิดหนึ่ง ซึ่งปิดกั้นเรา จากสังคม โลกภายนอก และจากตัวเราเอง....

จิตแพทย์วางบันทึกของคนไข้ลงบนโต๊ะ ซึ่งมีข้าวของวางอยู่อย่างไม่ค่อยเป็นระเบียบ หัวหน้าของเขาชอบความเป็นระเบียบ แต่มันขัดแย้งกับความรู้สึกนึกคิดของเขาเป็นอย่างมาก...

ใช่ๆๆ....จิตแพทย์พยายามตอกย้ำกับตัวเอง.....พวกมนุษย์ทำไมต้องติดกับดักของตัวเอง ไม่มีใครวางกับดัก..แต่คนเราชอบวางกับกักตัวเอง และคิดว่านั่นเป็นกับดักของคนอื่น แท้ที่จริงตัวเองกำลังก้าวลงไปบนหลุมพรางซึ่งตัวเองขุดหลอกเอาไว้....เพื่อให้ตัวเองมาติดกับ


เหมือนแมลงเม่า อยู่ในความมืดนานจนเกินไป
โหยหาแสงสว่าง

ถ้าจะบ้า...ไม่ๆๆ จิตแพทย์บอกกับตัวเอง บางทีเราอ่านบันทึกของคนไข้โรคประสาทมากเกินไป จนจะติดโรคประสาทมาจากคนไข้แล้ว.....พอนึกได้แบบนี้เขาก็เริ่มต้นหัวเราะ...ทั้งที่พยายามบอกตัวเองแล้วว่า...เราเป็นจิตแพทย์ มีหน้าที่เป็นที่ปรึกษาคนบ้า...หรือจะเอ่ยในนามทางวิชาการว่า เป็นคนป่วยทางจิต.

.ฟังดูดีใช่ไหม


คุณหมอหันไปถามความว่างเปล่า............


ลมพัดมาทางหน้าต่าง ..ห้องคุณหมอไม่ได้ติดเครื่องปรับอากาศ ทำให้ช่วงบ่ายอากาศค่อนข้างร้อน....และร้อน....

คุณหมอสลัดความคิด เลอะเลือนเปื้อน..ให้ออกไปไกลๆ พยายามสนใจบันทึกของคนไข้ซึ่งอยู่ในมือ

บันทึกของคนบ้า


+++++++


เขาหาว่าผมบ้า


ใช่.....ผมหมายความตามนั้น  ความจริงผมอยากจะบอกว่าผมไม่ได้บ้า มาตั้งแต่กำเนิด มันไม่ได้ถ่ายทอดทาง   DNA   ไม่ได้แฝงอยู่ในเซลล์สืบพันธุ์กับยีน X หรือ  Y  เรื่องพวกนี้มันไร้สาระกับผม เพราะผมไม่ได้สนใจอะไร นอกจากความเป็นตัวตนของผม

แล้วตัวตนของผมหมายถึงอะไร......มีคำนิยามมากมาย ก่อนผมจะถูกนำตัวมาขังไว้ในสถานที่แห่งนี้ (ที่จริงผมแยกไม่ออกด้วยซ้ำไปว่า อะไรคือการรักษา อะไรคือการยอมรับ.....ยอมรับอะไรล่ะ...คำตอบมันง่ายมาก สำหรับคนบ้าๆ อย่างผม แต่อาจยากเย็นเข็ญใจกับพวกคุณ)

ไม่ๆๆ.....

ผมหมายถึงว่า..ผมทะลึ่งรู้ว่าคุณหมอ ตอนนี้กำลังทำหน้าอย่างไร อารมณ์เป็นแบบไหน กับการอ่านบันทึกของคนบ้า..อย่างน้อย ผมก็ถูกมองแบบนั้น..คนบ้า..คนประสาท..คนหลุดโลก....ไม่มีอะไรดีสักนิดในสายตาของพวกคุณ

ทำไมผมจะใส่ใจกับคนอื่น หรือความคิดอื่น ความคิดอื่นเป็นของใครก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่ดังก้องในความรู้สึกของผม คือ ผมจะยอมยึดเกาะกับความคิดหรือเรื่องไร้ตัวตนพวกนี้

เพราะเธอ

ใช่....ยังจะมีอะไรเป็นแรงบันดาลใจ และทำลาย......มากกว่าความรัก
หมายถึงคนรัก

ทำไมคนเราต้องรักกัน..คุณหมอลองตอบผมเล่นๆ ดูก็ได้...ไม่ๆๆ ผมรู้ว่าคุณหมอไม่กล้าตอบ เพราะคุณหมอเองก็กำลังมองผมในฐานะของคนบ้า

ผมยังบอกไม่หมด  คนบ้าก็มีหัวใจ...

ผมจึงมีความรักไงครับคุณหมอ...ใครๆก็มีความรักได้ไม่ใช่หรือครับ

ผมสามารถรักใครก็ได้ในโลกนี้ …ผมรู้สึกว่าความรักของผมไม่มีขอบเขต ผมไม่เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับปรัชญาความรัก ผมเพียงรู้จักมัน...ก็เพียงพอแล้ว โดยไม่ต้องหาคำตอบจากมัน

เท่านี้ก็พอแล้ว

ผมรู้ว่าคุณหมอจะเถียงผม..ไม่ๆๆ. ไม่ใช่ในตอนนี้ คุณหมอยังไม่หลุดพ้น
จากอะไรน่ะหรือครับ

....

ที่รัก

ผมเรียกเธอ

ใช่....ผมเรียกเธอ... คุณหมอเองก็คงไม่เข้าไม่เข้าใจ

ไม่เข้าใจว่าเธอตายไปแล้ว…….

ไม่น่า......คุณหมอ....ผมรู้ว่าคุณหมอจะต้องทำหน้างุนงงสงสัย  คุณหมอไม่เนียนพอจะเก็บความรู้สึกของตนเอง  คุณหมอรู้...เหมือนที่ผมรู้ เรื่องพวกนี้ไม่ได้แปลกประหลาดอะไร

ความจริงผมก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ......

มากคนถึงพวกสถาบันต้องวิ่งพ่านตามติดผมแบบหายใจรดต้นคอ ผมไม่ได้ทำไรมากไปกว่านำศพของคนรักองผมกลับมาบ้านเท่านั้น ผมรักเธอมากเกินไป...เกินกว่าจะห่างจากเธอ

เรานอนเคียงคู่กัน....ทุกวันทุกคืน....

รู้ไหม...เธอเริ่มต้นลืมตา และพูดคุยกับผม...!!!!

ในสายตาของคุณหมอ...หมายถึงผมบ้าไปแล้ว

บ้าที่เก็บร่างของคนรัก มาไว้ในบ้าน...มานอนบนเตียง....นั่นเป็นสิ่งที่คุณหมอเข้าใจ และพยายามอธิบายตามหลักทางการแพทย์หรือจิตวิทยาต่างๆ นานา

ผมได้ยินเสียงลมหายใจของเธอ

รู้ไหมครับ คุณหมอ...เธอยิ้มกับผม

ผมสัมผัสเรือนกายอบอุ่น....ไม่เหมือนร่างไร้วิญญาณเลยสักนิด

ต่อให้คุณหมอ...หรือใครต่อใคร บอกว่าร่างนั้น ไร้วิญญาณ..และกำลังเน่าเปื่อยผุพังไปตามกาลเวลา....นั่นเป็นสิ่งที่คุณหมอรับรู้...เชื่อ..และเข้าใจ  แต่สำหรับผมแล้ว เธออยู่ข้างๆผมทุกวันทุกคืน

คุณหมอและคนอื่นๆ คงมองเห็นผมกำลังนอนกอดซากศพเน่าเปื่อย....
กับผมแล้ว นั่นเป็นเปลือกนอก.... ทำไมผมจะปฏิเสธความรัก.ปฏิเสธเธอ เพราะมีความตายมากางกั้น..เท่านั้นหรือ

ความจริงคืออะไรผมไม่รู้ และไม่อยากจะรู้ ถ้าผมถามว่าความจริงคืออะไร ผมก็จะเสียเวลาเพียงเพื่อหาคำตอบว่า ความไม่จริงคืออะไร

มันไร้ความหมายสำหรับผมครับคุณหมอ

เพราะผมเองยังบอกไม่ได้ว่า ความทรงจำ ความฝัน และความจริง มันมามีเงื่อนไขต่อกันอย่างไร บ้าดีไหมครับ..

กับผมแล้ว ไม่ใช่....คุณมองว่าผมนอนกอดก่ายซากศพ ผมกลับมองว่าผมกำลังอยู่กับคนที่ผมแสนรัก และกับอ้อมแขนของเธอ  และเสียงกระซิบรักแผ่วละมุนหวาน

ผมมีความสุขตามแบบฉบับของผม แล้วคูณหมอ จะมารักษาผมทำไม
รักษาเพียงบอกว่าความจริง ผมกำลังอยู่กับซากศพเน่าเปื่อยบนเตียงซึ่งเคยเป็นแหล่งรังรักอันแสนหวาน เท่านั้นหรือ….

ทำไมไม่ปล่อยให้ผมอยู่กับโลกของผมต่อไป

อะไรจริงอะไรเท็จ มันไม่สำคัญอีกแล้ว

ผมรู้แค่ว่าผมรักเธอ .......

ยังจะต้องการอะไรมากไปกว่านี้ครับ



++++

จิตแพทย์ปิดบันทึกลงด้วยความสยองอย่างบอกไม่ถูก

ไอ้หมอนี่....มันบ้า.....บ้าเกินพิกัด...ทะลุขีดจำกัด  ถึงขั้นไปขุดหลุมฝังศพ ลากร่างของสาวคนรักมาคนร่วมเตียง แบบนี้คนปกติไม่มีทางทำเด็ดขาด

มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ริมฝีปากเน่าเปื่อยจะเป็นรอยจุมพิตแสนหวานได้ย่างไร

ลมหายใจอันไร้วิญญาณจะมีจริงหรืออย่างไรกัน...ความรักทำให้คนเราบ้าทะลุขีดจำกัดได้ขนาดนี้  


แต่ว่ายังจะมีไรมีความหมายมากกว่านั้น ความเกลียดหรือความชัง ก็เป็นเพียงอารมณ์ตรงข้าม ยามหัวใจและจิตใจโหยหาความรัก...ความรักซึ่งบางทีอยู่กับผู้คนมากมายรายรอบก็ไม่เคยประสบพบพาน


คุณหมอสะดุ้งเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  มันดังกังวานยาวนาน
เขาเอื้อมมือไปรับสาย

สัมผัสถึงสายลมแห่งความตายเยือกเย็น

ที่รัก..เสียงแว่วมาจากปลายสาย บางทีอาจมาจากหลุมฝังศพอันอ้างว้างเยือกเย็น

“คุณอยู่ไหน....”

คุณหมอถามเร่งร้อนแบบแทบมาทันหายใจ... ตนรักซึ่งตายจากไปหลายปีติดต่อกลับมาอีกครั้ง  ความรักและความหลัง ยังจะสามารถลืมเลือน หัวใจคนเราบางครั้งบอบบางเหลือเกิน แค่ลมหายใจแผ่วเบาก็จะแหลกสลาย

“คุณอยู่หลุมไหนที่รัก”

คุณหมอกล่าวน้ำตาคลอ แต่หัวใจพองโต ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ลุกขึ้นคว้าเสื้อคลุมและกุญแจรถ ก้าวออกจากห้องทำงาน

เขารักเธอ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องอธิบายหรือหาเหตุผลอื่น
ผิดถูกหรือไม่...ไร้ความหมาย

มุ่งหน้าไปยังสุสานอันเป็นที่อยู่ของนางอันเป็นที่รัก พร้อมด้วยหัวใจระอุคุกรุ่นไปด้วยลมหายใจแห่งความรักและความคิดถึง ไม่ว่าเธอจะตายมาแล้วกี่วันกี่เดือนก็ตาม

ความตายก็ไม่มาพลัดพรากจากลา


หลุมฝังศพเรียงรายในสุสาน ดูสวยงามเหลือเกิน

แล้วคุณหมอก็สัมผัสลมหายใจแห่งความรัก ความบ้า และความตาย

__________


The end

แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 54 20:43:12

แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 54 20:41:27

จากคุณ : Psycho man
เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 20:32:24




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com