ปฎิบัติการรัก ตอน ส่งหมาขึ้นกระสวย (ยานอวกาศ)
|
|
ลองเอาเรื่องสั้นที่เคยแต่งไว้นานมากมาให้อ่านดูครับ เคยส่งไปสำนักพิมพ์ หายเงียบ ไปเลย 5555 อยากให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ ลองอ่านดูครับ เรื่องนี้ไม่ยาวครับ ประมาณ 14 หน้า A4 จะอ่านไม่จบ ก็คงแค่เพราะไม่สนุก 5555
ตอนนี้พยายามเขียนเรื่องยาวครับ วางโครงเรื่องไว้แล้ว จะออกแนวติดเรท แต่เล็ก ๆ ครับ ผมจะพยายามไม่บรรยายบอกฉากมากนัก แต่ไม่รู้จะลงได้ไหม ชื่อเรื่อง "นางเอกผมเป็นสาวไซด์ไลน์" อ่านเรื่องนี้ดูก่อนนะครับ --------------------------------------------- 'สวยมาก'
ลูกบอลกำลังลอยมาทางผม จากการที่คำนวณอัตราความเร็ว บวกกับแรงดึงดูดของโลก บวกกับระยะผมกับผู้รักษาประตู ก็สรุปได้ว่ายิงโดยไม่ต้องจับเลยน่าจะเท่ห์กว่า
"ลูกยิงใบไม้ร่วง" ผมยิงไปด้วยความมั่นใจสุด ๆ ขณะที่เก๊กเพื่อเตรียมท่าดีใจ เพราะมั่นใจว่าเข้าแน่ (ก็คนมันเก่งอะ)
"ร่วงแล้วไอ้ลม ของเขาร่วงหมดแล้ว" เสียงไอ้คุณบอนด์ เพื่อนรักผมตะโกนมา ผมรีบมองตามเสียงของเพื่อน ผู้หญิงใช่ครับผู้หญิงกำลังก้มเก็บหนังสือที่ร่วงลงไปกองบนพื้น ผมรีบวิ่งไปด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกับความเร็วเสียง (อะไรจะขนาดนั้น) เพื่อจะไปขอโทษและช่วยเธอเก็บของ
"ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไรคะ ฟ้าไม่ระวังเอง" เมื่อเสียงของเธอกระทบเข้าหูผม คอมันก็เงยขึ้นอัตโนมัติ ผมเคยเชื่อมาตลอดว่าคนเสียงเพราะหน้าตาจะไม่ค่อยสวยนัก แต่ตอนนี้ผมเลิกความเชื่อนั้นในฉับพลัน แล้วก็เหมือนถูกสะกดให้มองเธออยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง
"ระวังคะ"
"อะไรนะครับ" ผมหันไปหน้าไปทางที่สายเธอมอง แล้วหน้าผมก็สัมผัสกับลูกบอลเต็ม ๆ (กรรมตามทันเร็วจริง ๆ )
"เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ" เธอถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ม่ายเปงไร ม่ายเจ็บ " ผมตอบกลับไป แต่ในใจโคตรจะเจ็บ บอลวิ่งมากระทบหน้าใครจะไม่เจ็บ แต่ทนได้ ถ้าไม่มีเธออยู่คงหันไปด่าไอ้เพื่อนเวรแล้วที่เตะบอลไม่ดูคน (ก็เหมือนแกนั่นแหละ)
"ขอโทษอีกครั้งนะครับ ที่เมื่อกี้เตะบอลไปโดน เจ็บตรงไหนบ้างไหม"
"ไม่เป็นไรคะ โดนมือนิดหน่อยเอง แต่ว่ารู้ทางไปห้อง 1403 ไหมค่ะ" เธอถาม ผมก็พอเดาได้ว่าเธอเป็นน้องปีหนึ่งแน่ ๆ
"รอตรงนี้แป๊บนะครับ" ผมรีบวิ่งกับไปเอากระเป๋า แล้วก็รีบวิ่งไปกลับไปหาเธอ
"ทางเดียวกัน เดี๋ยวผมไปส่ง" อันที่จริงคาบแรกของการเรียน ผมนะไม่ค่อยขึ้นหรอก และที่สำคัญห้อง 1403 มันอยู่ตึก 1 แต่ผมเรียนตึก 5 ซึ่งมันคนละทางกันเลย แต่เอาเถอะผมยอม อิ อิ และจากการได้พูดคุยไประหว่างทาง ซึ่งจากสนามที่เล่นบอลอยู่กับห้องที่น้องเขาเรียน ระยะทางไม่ไกลนัก แต่ผมก็พาเธอเดินอ้อม ซะ หน่อยแต่มันก็สบายกว่าตรงที่ไม่ต้องเดินขึ้นบันไดและที่สำคัญจะได้มีเวลาคุยกันนาน ๆ ก็สรุปได้ว่า เธอ
ชื่อ น้ำฟ้า ชื่อเล่น ฟ้า เรียน คณะวิทยาศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ ชั้นปีที่ 1
และผมก็แนะนำตัวผม
ชื่อ ลมพา ชื่อเล่น ลม เรียน คณะวิทยาศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ ชั้นปีที่ 2
"ขอบคุณพี่มากนะคะ " เธอกล่าวขอบคุณผม
"ไม่เป็นไรครับ แต่ยังไงพี่ก็ขอโทษด้วยนะที่เตะบอลไปโดนฟ้าเข้า "
"ไม่ต้องขอโทษแล้วคะ เห็นพี่ขอโทษฟ้ามาตลอดทางแล้ว ฟ้ายกโทษให้ " เธอยิ้มออกมากึ่งหัวเราะ โอ้พระเจ้า...จอร์จ ผู้หญิงอะไรน่ารักได้ขนาดนี้ เธอน่ารักม๊าก มาก และเมื่อส่งน้องเขาเสร็จ ผมก็ต้องรีบวิ่งกลับไปห้องเรียนอีกตึกหนึ่งที่อยู่ห่างกันไปอีกไกล ขณะที่กำลังวิ่งจะไปตึก 5 ก็เห็นเพื่อน ๆ ก็ยังคงเตะกันอยู่ หลังจากคำนวณเวลาการวิ่งไปถึงห้องเรียน บวกกับเป็นวันเปิดเทอมวันแรก ผมก็ตัดสินใจว่า เตะบอลต่อดีกว่า....ฮ่า ฮ่า ( ความสามารถส่วนตัวไม่ควรหลอกเรียนแบบ)
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 01:13:24
จากคุณ |
:
พ่อมดกระป๋อง
|
เขียนเมื่อ |
:
27 ก.ย. 54 01:11:00
|
|
|
|