PANTIP.COM : W11123355 ปฎิบัติการรัก ตอน ส่งหมาขึ้นกระสวย (ยานอวกาศ) (2) จบ [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 4

วันนี้เป็นเหมือนเหมือนวันแดงเดือน ของการแข่งขันกีฬาภายในมหาลัยผม เพราะมันเป็นฟุตบอลระหว่างวิทยาศาสตร์กับวิศวกรรมศาสตร์ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาคู่นี้มาเจอกันต้องเล่นกันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน
( ขออธิบายไว้หน่อยว่าการแข่งฟุตบอล ในมหาวิทยาลัยผมน่ะ จะเล่นแค่ข้างละ 7 คน เพราะเป็นสนามปูน) วันนี้เหมือนวันนัดพบญาติ เพราะแต่ละฝ่ายก็เกณฑ์คนมาดูกันทั้งคณะ คู่อื่นเตะกัน คนดูไม่ค่อยมี และผมก็รับเป็นศูนย์หน้าประจำทีมวิทยาเสียด้วย หลายคนอาจคิดว่าคนบ้าอะไร ดนตรีก็เก่ง เรียนก็ดี กีฬามันก็เอาอีก ผมก็บอกแล้วไงว่าเอาว่า ผมไม่ได้หล่อ เท่ห์ รวย เหมือนพระเอกในเรื่องอื่น ๆ ผมก็ต้องหาข้อดีอย่างอื่นให้ตัวเองบ้าง อย่าว่ากัน

"บอนด์เห็นฟ้าไหม" ผมพยายามมองหาฟ้าก็เห็นสัญญาว่าจะมาเชียร์

"สงสัยจะอาจารย์ยังไม่ปล่อยมั้ง"

"ไปดูให้หน่อยสินะ นะ" ผมพยายามอ้อนมัน

"ไม่ไปโว้ย" บอนด์ตอบเสียงแข็ง

"บอลแพ้ก็อย่าโวยแล้วกัน คนมันขาดกำลังใจไม่มีแรงวิ่ง"

"ไปก็ได้วะ แต่ถ้าบอลแพ้ เจ็บ" เสร็จผมยังไงมันก็ยอม เพราะถ้าบอลแพ้มันคงจะเสียหน้าประธานรุ่นหน้าดู ก็เล่นคุยไว้เยอะ ว่ามาดูแลการซ้อมเองกับมือไม่มีทางแพ้แน่ ๆ

แล้วเวลาแข่งก็มาถึง ครึ่งแรกที่เล่น ทีมวิศวะ บุกเอา ๆ ไม่รู้ไปกินอะไรมา ขนาดผมกองหน้า ยังต้องลงมาช่วยรับเกือบตายเหนื่อยก็เหนื่อยยังดีที่นกหวีดกรรมการเป่าหมดครึ่งแรกช่วยไว้

"ฟ้ายังไม่มาอีกหรือ" ผมก็กลับถามไอ้บอนด์อีกครั้ง

"ติด test อยู่กำลังจะลงมา"

แล้วครึ่งหลังก็เริ่ม วิศวะก็ยังบุกไม่เลิก กินอะไรกันมา ขอคำสิ บุกเอา ๆ ขณะที่แทบจะเป็นลมอยู่แล้วก็ทั้งต้องวิ่งไปเล่นหน้า แถมต้องวิ่งมาช่วยไล่อีก แต่แล้วก็มีเสียงนางฟ้าแห่งชัยชนะดังขึ้นมา ผมก็รีบหันกลับไปทางต้นเสียง ถูกแล้วครับคุณ ๆ คิดถูกแล้ว

"พี่ลมสู้เขานะ" เสียงน้องฟ้าทำไมมันช่างเพิ่มพลังได้ดียิ่งกว่าคาราบาวแดง ผสม M-150 เสียอีกตอนนี้ผมกลายเป็น นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีลิมิตชีวิตเกินร้อย

และขณะที่เวลาครึ่งหลังใกล้จะหมด ทีมผมก็ได้โต้กลับบ้าง ผมรีบวิ่งขึ้นไปข้างหน้า

'สวยมาก'

บอลมันลอยเหมือนกับวันเหมือนกับวันที่ผมเตะบอลไปโดนน้องฟ้าเสียจริง ๆ และผมก็คิด ๆ อยู่เสมอว่าวันนั้นผมไม่ได้ยิงพลาด แต่ผมยิงได้เข้าเป้าที่สุดเท่าที่เคยยิงมา และวันนี้ผมก็คิดว่าผมจะต้องไม่พลาดเหมือนกัน

"ปริ๊ด" หนึ่งศูนย์ ผมยิงเข้า ใช่ผมยิงเข้า ผมรีบวิ่งไป ๆ วิ่งหลบกองเชียร์พี่และเพื่อนร่วมทีมที่วิ่งกรูเข้ามาแสดงความดีใจ เพราะผมมีคนที่ผมอยากจะดีใจด้วยที่สุดอยู่แล้ว

"อะไรวะเพื่อน ๆ พี่ อยู่ตรงนี้ตั้งเยอะไม่มาดีใจดูมัน วิ่งไปหาหญิงก่อนเลย" เสียงโห่ ฮามาดังมาอีกแล้ว โดยไอ้คุณบอนด์เป็นต้นเสียง

" ดูคู่มันสิ อย่างนี้ต้องเรียกว่า โฉมงามกับเจ้าชายอสูรแล้ว" รุ่นพี่ช่วยกันทับถมเข้า อิอิรู้นะว่าอิจฉาผมใช้ไหมละ

"พี่ไม่ใช่หรอก เขาต้องเรียกว่า โฉมงามกับยากจกอสูรต่างหาก“ จอย แก นะนะT^T

และนี่ก็เป็นความรักของผม ตอนนี้ผมก็เลยเป็นตัวอย่างให้กับหลายคนที่รู้เรื่องราวของผมกับน้องฟ้า ว่า ดอกฟ้ากับหมาวัด ไม่ได้มีแต่ในนิยาย (เพราะมีในเรื่องสั้นด้วย) ทำให้หลายคนที่หน้าตาก็งั้น ๆ แถมฐานะก็งั้น ๆ เริ่มมีความหวัง ปรับปรุงตัวกันยกใหญ่ หลายคนอาจจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้หรือที่คนหน้าตาธรรมดา รวยก็ไม่รวย จะได้มีโอกาสมีแฟนเป็นถึงดาวคณะ แต่เชื่อผมความรักนะออกแบบไม่ได้ (คุ้น ๆ นะคำเนี้ย) และที่สำคัญเมื่อพรหมลิขิตให้ช่วยคุณมาพบคนที่ใช่แล้ว ก็ถึงเวลาคุณออกแรงบ้างกล้า ๆ หน่อย อกหักไม่ถึงตายหรอก(แต่มันเจ็บ) คนที่เขียนเรื่องนี้ให้ผมเนี่ยก็อกหักมาบ่อย จนเดี๋ยวนี้มันยังไม่มีแฟนเลย ก็มัวแต่จะหาดอกฟ้าอยู่นั้นแหละ สมน้ำหน้าคิดจะเลียนแบบผม และที่สำคัญอย่าคิดว่าคุณไม่มีค่าพอสำหรับเธอ หรือเขาคนนั้น เพราะทุกคนล้วนมีค่า ถ้าคุณคิดว่าตัวเองไม่มีค่า คนอื่นก็คงไม่เห็นค่าคุณ สุดท้ายขอให้ทุกคน โชคดีในความรักนะครับ บะ บาย

จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง

เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:12:00