ความคิดเห็นที่ 1 แปดโมงตรงเป๊ะ น้าชาติเคลื่อนรถกระบะคันเดิมมาจอดหน้าบ้าน ทุกคนเตรียมขนของใส่ยกมือสวัสดีน้าชาติ แล้วเข้านั่งประจำที่ “หน้าชาติบายดีหม้ายคะ”  ตวงพรพยายามพูดใต้สำเนียงภาคกลาง น้าชาติหัวเราะ ขำเด็กสาว “บายดีหลานเ้อ้อ วันเน้แข้บไปไหนหม้ายอะ”   ตวงพรทำหน้าเหรอหรา ดาราวลียิ้ม แปลให้ “น้าบอกว่าสบายดี จะรีบไปไหนหรือเปล่า ทำลืมๆ แข้บ แปลว่ารีบเร่งไง” “ฮะๆๆๆ ค่ะ ตวงลืม วันนี้ตามโปรแกรมแล้วไม่มีอะไรรีบร้อนค่ะน้าชาติ หม้ายต้องเหยียบเกินร้อยก็ได้”  ทุกคนหัวเราะ สิบห้านาทีจากบ้าน น้าชาติจอดรถให้ริมถนน หน้าสถานีพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลนที่ 26 จังหวัดกระบี่ “เอาของไว้ในรถ น้าจะเลยไปธุระที่ตลาด เดี๋ยวสิบโมงมารับไปส่งที่ท่าเรือ”  ผู้โดยสารทยอยลงจากรถทีละคน จนครบสมาชิกสี่คน ยกมือไหว้น้าชาติอีกครั้ง แล้วโบกมือให้รถแล่นออกไป “เอาหละ เราจะเดินเล่นและดูนก ดูไม้ตรงนี้ประมาณเกือบๆ สองชั่วโมงแหละ เส้นทางเดินเป็นเส้นเดียว ไปทางไหน กลับทางนั้นไม่ต้องกลัวหลง” “อ่า..ถ้าหลงรักคนกระบี่หละคะพี่ลี”  ตวงพรทำทะเล้นแอบเหล่ไปทางพี่ชายที่ยืนทำหน้าขรึมๆ เก๊กๆ “ช่วยไม่ได้จ้ะ ไปเดินลงไปนี่ก็ถึงสะพานไม้แล้วหละ” “เดี๋ยวๆ ศิริถ่ายรูปดอกไม้ก่อนค่ะ ดอกหญ้าตรงนี้สวยมากเลย”   ตวงพรกระโดดเหย็ง เมื่อหนไปเห็นตัวเองเกือบจะ เหยียบดอกสวยของเพื่อนแบนแต๊ดแต๋ “อุ้ยๆ ขอโทษๆ ไม่ทันมอง แหม ดอกไม้สวยเกือบเป็นดอกไม้ซวยซะแล้ว”  ดาราวลียิ้ม “ที่นี่เขาเรียกอะไรนะ”  พีรวิชญ์ถาม ดาราวลีชี้ให้ดูป้ายขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ริมทาง  ด้านหลังคนถาม หันไปก็เจอ ตัวหนังสือเบ้อเริ่มแล้ว ว่าที่นี่เขาเรียกว่าอะไร “วิ้ดวิ้ว..”  ตวงพรทำเสียงผิวปากเมื่อเห็นพี่ชายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หนุ่มหล่อหน้าแตกนี่เก๊กชะมัดเล้ย “เดินลงเนินจากตรงนี้ไปจะเจอทางขึ้นสะพานไม้ ที่่ทอดยาวประมาณหนึ่งกิโลเมตร ไปกลับก็ราวๆ สองกิโล” “สองกิโล !”   ตวงพรตาโต ลูบพุงที่เพิ่งอิ่มข้าวมา “จะหมดแรงข้าวต้มก่อนไหมเนี่ย พี่ลี” “ไม่หรอกน่า อย่าใจเสาะ เดินเพลินๆ แป๊ปเดียว”   สี่คนเดินตามกันลงเนินไป ซ้ายมือเป็นอาคารสำนักงาน ซึ่งปิด เงียบ สงสัยจะเช้าเกินไปยังไม่มีคนมาทำงานหรือเปล่าก็ไม่รู้  ด้านขวามือเป็นทะเล ที่เรียกกันว่าปากน้ำ เหมือน ลำคลองมากกว่าทะเล เพราะมองเห็นเกาะเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยป่าโกงกางโดดเด่นอยู่ใกล้ๆ น้ำทะเลแห้งเห็นโคลนสีคล้ำ มีท่าเรือเป็นสะพานไม้เล็กๆ มีเรือเร็วลำหนึ่งผูกเชือกไว้ที่ปลายเสา  พรศิริมองที่ โคลนจินตนาการว่าหากก้าวเท้าไปเหยียบ น่าจะจมมิดไปอย่างน้อยครึ่งน่องแน่ๆ  น้ำทะเลสีขุ่นขลั่ก   ก่อนถึงสะพานมีโต๊ะไม้ไผ่เก่าๆ โย้เย้อยู่ตัวหนึ่ง โต๊ะสูงระดับเอวของพีรวิชญ์ เขาเดินไปใกล้ๆ  ทักทายแมวสีขาว ลายจุดสีดำเป็นปื้นตัวหนึ่ง นั่งพับขามองมา เขาแตะหัวมันเบาๆ มันหลับตาพริ้ม  เขาเลยลูบหัวแมว เจ้าเหมียว อ้าปากหาว เห็นเขี้ยวยาวโง้ง พีรวิชญ์ก้มตัวลงจมูกเกือบจะชนกับเจ้าเหมียว แมวท่าทางคุ้นเคยกับคนมากๆ มันยื่นจมูกมาดมๆ แล้วสบตากับเขา สองสาวเดินไปล่วงหน้าแล้ว คุยกันหนุงหนิง ดาราวลีหยุดมองชายหนุ่มเล่นกับแมว โดยการค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง เจ้าเหมียวแสนรู้ค่อยๆ ปิดตาตามลงมา เธออยู่ไม่ใกล้แต่ก็ไม่ไกลนัก มองเห็นเขาหลับตาพริ้ม ขนตายาวหนา งอนเช้งเหมือนผู้หญิง พอเขาหรี่ตามอง เจ้าเหมียวก็เปิดตามาสบตากับเขาใหม่ เขาเล่นอยู่สองสามรอบ หัวเราะ เบาๆ แล้วหันมาสบตากับดาราวลี ซึ่งมัวแต่มองไม่ทันรู้ตัวว่าเขาจะหันมา แก้มสาวร้อนซู่ ทำปากขมุบขมิบแล้วเดินจ้ำอ้าวไปก่อน พีรวิชญ์ยิ้มกว้างสาวเท้าตามไปจนทัน กันที่บันไดเตี้ยๆ สองสาวยืนอยู่บนสะพานแล้ว เขากับดาราวลีก้าวเท้าขึ้นบันไปไปพร้อมๆ กัน พีรวิชญ์นั่งยองๆ เคาะไม้ที่ทำสะพาน “อืม สะพานนี้แข็งแรงนะ”   “ค่ะ พื้นทำจากไม้เนื้อแข็ง ทั้งตงไม้และพุกไม้ทำจากไ้ม้เนื้อแข็งทั้งหมด ส่วนเสาเป็นเสาคอนกรีตเสริมเหล็ก น้ำหนักเหยียบร้อยของใครบางคน และรวมกับของเราสามคน รับรองเดินได้สบายมาก”   ดาราวลีอธิบายเพิ่มเติม เธอเป็นไกด์ที่ดีเยี่ยมจริงๆ พีรวิชญ์มองอย่างชื่นชม  ดาราวลีสบสายตาเขาแต่ทำหน้าเฉยๆ เมินไปทางอื่น หากแต่ใครจะรู้ แก้มร้อนซู่อีกรอบ หวังว่าใครคงไม่สังเกต “แหม.. น้ำหนักเหยียบร้อย พูดแล้วต้องชายตามาทางหนูด้วยนะ พี่ลี นะ” “ร้อนตัวไปได้ ไป”  ดาราวลีกอดคอน้องสาวเดินนำ “ป่าชายเลนเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญ และเป็นที่อยู่ของสัตว์น้ำมากมาย ไม่ว่าจะเป็นกุ้ง หอย ปู ปลา เดี๋ยวเราจะได้ เห็นกันตามทางระหว่างเดิน” “ป่าชายเลน..ๆ”  พรศิริพยายามคิด “ป่าชายเลนหมายถึงสังคมพืชที่ประกอบด้วยพันธุ์ไม้หลายตระกูล อยู่บริเวณชายฝั่งทะเล ปากแม่น้ำ ทะเลสาบ เกาะ หรืออ่าวต่างๆ ที่มีระดับน้ำทะเลท่วมถึงในช่วงที่น้ำทะเลสูงสุด” “ฮื้อ เป๊ะ มากเลยศิริ จำมาจากไหน” “จากในเน็ตค่ะ เมื่อคืนได้ยินพี่ลีพูดถึง เลยเสริชเข้าไปดูในเน็ต เห็นบล็อกเกอร์กระบี่ทูเดย์ ที่บล็อกโอเคเนชั่นเขา รวบรวมไว้ค่ะ ชื่อตอนโกงกางใจกลางเมืองเขาอ้างอิงว่าได้มาจากโบชัวร์ของทางสถานีที่นี่กับเสริชข้อมูลในเน็ต ประกอบ” “อือ เก่งนี่ ไม่ได้เล่นแต่เกมส์ กะแช้ทในเฟสบุ้ค รู้จักหาความรู้ แบบนี้แหละ คือการใช้เน็ตที่ได้ประโยชน์”  พรศิริ ยิ้มแต้ เพื่อนเลิฟปลดมือพี่สาวออกอย่างนุ่มนวลเดินถอยหลังมากอดเอวเอียงศีรษะมาโขก ทำเสียงกระซิบกระซาบ “แหม..หน้าบานเชียะ”  ข้อหาหมั่นไส้ ก่อนเดินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ไปกอดเอวพี่สาวต่อเฉยเลย พรศิริหยุดเดินยืน เท้าสะเอวมอง พีรวิชญ์ยืนมองอยู่ข้างหลังขำๆ “พี่ลี เขาว่าสะพานห้าร้อยเมตรเองค่ะ ไหนพี่ลีว่าไปกลับสองกิโลหละ”  เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่รบด้วย พรศิริเลยจ้ำอ้าว ตามไป ดาราวลีหันมามอง “เหรอ.. อ้าว สงสัยพี่จำผิด”   ดาราวลียิ้มกริ่ม แววเจ้าเล่ห์ปรากฎในประกายตา พีรวิชญ์ยิ่งยิ้มกว้าง สาวเท้าก้าว ตามไปเงียบๆ พอกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะนั่น “พี่ลีเราเดินผ่านมาแล้วแมื่อกี้อะไรคะ” “อ๋อแปลงเพาะต้นโกงกาง เดี๋ยวค่อยกลับมาดู เดินทางนี้ก่อน” “ค่ะ” “นี่ไง ต้นโกงกาง เขาเรียกโกงกางใบใหญ่ สูงเกือบราวๆ ยี่สิบห้าถึงสามสิบห้าเมตร โกงกางจะมีรากพิเศษงอกออก มายึดลำต้น ระเกะระกะไปหมด แต่ว่ามั่นคง นี่เห็นฝักโกงกางไหม สีเขียวๆ ยาวเฟื้อยแบบนี้” “อืม กินได้ไหมคะ” “อ้าว เพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆ จะกินโกงกางเลยเหรอตวง”   พรศิริแขวะเพื่อน “อะนะ แหม..” “ที่พี่บอกมาดูต้นก่อน ค่อยกลับไปดูแปลงเพาะ ก็เพราะอย่างนี้ไง ฝักนี่แหละ ยาวเต็มที่ได้ถึงเก้าสิบเซ็นเลยนะ” “โห ยาวมาก” “อืม พี่ก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน อ่านมาจากในเน็ตเหมือนกันข้อมูลนี้” “มีดอกไหมครับ”  พีรวิชญ์ยืนล้วงกระเป๋าสบายๆ อยู่หลังสุดถามบ้าง “มีค่ะ ดอกเป็นสีขาวๆ อมเหลือง ไม่แน่ใจว่าเราจะได้เห็นไหมวันนี้ ลีจำฤดูที่มีดอกออกผลไม่แม่นนัก แต่เคย เห็นด้วยตาตัวเองเหมือนกัน ดอกโกงกางถ้าจะเปรียบเทียบชัดสุด ก็คงจะเป็นจำปี อยู่รวมกันเป็นช่อๆ โคนดอก ติดกัน หอมด้วยนะคะ หอมอ่อนๆ” [ยังมีต่อค่ะ] จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:01:23

ความคิดเห็นที่ 2 “อืม ถ้าเราโชคดีวันนี้คงได้เห็นมั่งๆ แหละนะ”  ตวงพรพูด “เมื่อกี้้ตวงถามว่ากินได้ไหม กินได้นะ โกงกางถือเป็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง เปลือกเอาไปต้ม กินน้ำต้มเปลือกโกงกาง จะแก้โรคท้องร่วงได้ หรือแก้คลื่นเหียนอาเจียน โรคบิด” “ดีจังนะคะ เปิดเทอมหน้า ศิริกับตวงมีเรื่องเล่าไปอวดเพื่อนเยอะแยะเลย” “ถ้าจำได้ก็ดีสิ”  พี่สาวจับศีรษะตวงพรยีเบาๆ  แม้อยู่ด้วยกันไม่นาน ก็พอรู้หละว่าน้องตัวเป็นคนอย่างไร “ได้อย่างเดียวหรือครับ หนูลี” “ประโยชน์มีหลายอย่างค่ะ อย่างใบเนี่ย”  เธอชี้ไปที่ใบอ่อนสีเขียว “ใบอ่อนๆ แบบนี้ ถ้าฉุกเฉินก็เคี้ยวๆ ให้ละเอียด แล้วโปะไปบนแผลสด หรือไม่ก็เปลือกนี่เอาไปตำพอกปากแผล เพื่อห้ามเลือดได้ด้วยเหมือนกัน” “ลำต้นหละ” “เอาไปทำฟืนหรือเผาถ่านค่ะ ถ่านของไม้โกงกางเขาว่าใช้ดีนักหละ ราคาค่อนข้างสูงด้วยนะ เนื่องจากถ่านคุณภาพ ดีมากเลย ไม่มีสะเก็ด ให้ความร้อนสูง บางทีเขาก็เอาลำ้ต้นไปทำเสา หรือเฟอร์นิเจอร์” “โอ้โห.. นี่คือธรรมชาติสร้างให้เลยนะคะเนี่ย ต้นเดียวได้ประโยชน์เยอะแยะเลย ขอเพียงให้รู้จักใช้เท่านั้นเอง”   ตวงพรส่งมือให้พี่สาวดึงเพื่อลุกขึ้น ไม่รู้นั่งลงไปกับพื้นแกว่งขาด็อกแ็ด็กๆ ตั้งแต่ตอนไหน “เราจะไปไหนต่อคะ”   “เดินย้อนกลับไปที่แปลงเพาะเมื่อกี้สิ เราเพิ่งมาได้สักสิบเมตรเองมั้งเนี่ย แล้วเชื่อหรือยังว่าเราจะอยู่นี่ สองชั่วโมงเนี่ย เพลินๆ เลย” “เชื่อแล้วค่ะ” “ไปดูแปลงเพาะกัน เดินย้อนนิดหน่อยเอง จะได้เข้าใจแล้วเก็บไปเล่าอย่างถูกต้อง เข้าใจไหม”  ดาราวลีจูงมือ น้องสาวเดินนำ พรศิริกับพีรวิชญ์เดินตาม “นั่นเป็นแปลงเตรียมดิน ผสมปุ๋ยหมัก ใส่ในถุงพลาสติกเล็กๆ สีดำ จากนั้นแปลงที่สองก็เป็นแปลงที่เขาเอาฝักที่แก่เ ต็มที่ของโกงกางมาปักลงไปให้ลึก แต่จะไม่ให้ทะลุก้นถุง หรือไม่ทำให้ก้นถุงรั่ว เวลารากงอก ถ้าย้ายไปปลูกแปลง ที่สาม ต้นโกงกางจะได้ไม่เฉาตาย ส่วนไม้ที่ล้อมกรอบแปลงเพาะไว้ ตรงนั้น”  ไกด์จำเป็นชี้ไปยังแปลงที่สาม “ตรงนี้เป็นที่ ที่น้ำทะเลท่วมถึง หากไม่กันไว้ต้นโกงกางที่เพาะๆ ไว้อาจจะลอยไปตามน้ำเวลาน้ำลดก็ได้” “ค่ะ ทีนี้ก็เข้าใจหละ ว่าทำไม พี่ลีพาไปดูต้นโกงกางก่อน จะได้เห็นภาพและจำ เข้าใจ เอาไปเล่าต่อได้ง่ายๆ นี่เอง” “ไป เดินกันเหอะ สะพานนี้ไม่ยาวอย่างที่คิด แต่ไม่ได้หมายความว่าจะสั้น แป๊ปๆ ผ่านไปสิบห้านาที ยี่สิบนาทีแล้ว เห็นมั้ย” แดดสายสว่างจ้า แต่ลอดเข้ามาตรงสะพานกลางราวป่าโกงกางเพียงนิดหน่อย สายลมทะเลพัดพลิ้วฉ่ำ เย็นสบาย   ไกด์เดินนำให้ลูกทัวร์เดินตามบ้าง เดินเคียงข้างกันไปบ้าง สองข้างทางเป็นป่าโกงกาง ที่มีป้ายไม้ปักบนดินบ้าง แขวนตามต้นไม้บ้าง บอกชื่อตลอดแนวทางเดิน จนถึงลานสื่อความหมาย  เป็นบอร์ดที่มีหลังคาพอคุ้มฝนคุ้มแดด มีโปสเตอร์ภาพนกต่างๆ ปลาทะเล และพืชพันธุ์ ไม้ในป่าโกงกางที่เห็นผ่านตามาสักครู่ใหญ่สำหรับอ่านประดับความรู้ “แถวนี้จะเป็นเหงือกปลาหมอ เหงือกปลาหมอนี่ขึ้นเองตามธรรมชาติก็มีเหมือนกัน ในบริเวณปากน้ำแบบนี้ ถ้าเพาะ ก็ใช้ต้นที่มีอายุประมาณหนึ่งหรือสองปี ไปปักคล้ายๆ โกงกาง พอรากงอกก็ย้ายไปปลูก ประโยชน์ของเหงือก ปลาหมอ ขับพยาธิ แก้โรคผิวหนัง บางคนเขาก็ใช้เป็นยาอายุเจริญอายุ โดยการปรุงกับพริกไทย กับน้ำผึ้ง” “หวาย ไม่เอาหละค่ะ ตวงกลัวแก่ เอาแค่อายุขัยตามปกติดีกว่า กลัวเป็นคุณยายวรนาถ” “นะ ดูละครมากไปไหมคุณเพื่อน” “ฮิฮิ ประมาณว่า” “เราเดินกันต่อดีกว่าค่ะพี่วิชญ์ ข้างหน้าน่าจะมีอะไรน่าสนใจอีกเยอะเลย”  พรศิริเดินไปเกาะแขนพี่ชายที่ยืนอ่าน โปสเตอร์บนบอร์ด เขาพยักหน้า หันมามองไกด์ ไกด์คนสวยก็พยักหน้าเช่นกัน เลยออกเดินกันต่อไป [พบกันใหม่นะคะ] จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:08:11

ความคิดเห็นที่ 3  สวัสดีค่ะ ขอบคุณ คุณรุกิกะ ที่มาให้คะแนนคนแรกจากตอนก่อน..  และขอบคุณสำหรับการติดตามสม่ำเสมอ ของอาจารย์จี, เซโก้, ดาเรน,  คุณอรุสา, หนูนู Nuaoffyhub, พี่สก็อตตี้ และอีกหลายคนที่ไม่ลงชื่อนะคะ ตอนนี้สั้นนิดหนึ่ง บังเอิญเกิดเป็นความแทรก ก่อนจะไปงานรำมโนราห์ เนื่องจากตอนนี้บทแปลภาษาอังกฤษยังไม่เรียบร้อยหนะค่ะ ขอบคุณที่สละเวลาจริงๆ ค่ะ ว่างก็ "สับ" ให้ที ว่ายืดจนเบื่อแล้วหรือยัง หรือยังพอรับกันไหวอยู่..  ปล. กาแควฯ พี่ไม่ได้ลืมนะ  ที่ไม่ใส่ชื่อลงไป เพราะกะจะให้ทักอะดิ..จริ๊ง   ฝากงานด้วยนะคะ ช่วงนี้ยังต้องรีบอ่านหนังสือเรียน และเร็วๆ นี้มี เรียนพิเศษ ภาษาอังกฤษเพิ่มเติมด้วยค่ะ  งานก็ำทำ เรียนก็เรียน สนุกเชียว จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:14:23

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:18:27

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:21:43

ความคิดเห็นที่ 6    จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:22:57

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้เสมอ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:35:00

ความคิดเห็นที่ 8 แปะภาพประกอบให้นะคะ ^^ หน้าตาของเหงือกปลาหมอค่ะ เคยปรากฏในนิราศเมืองแกลงของสุนทรภู่ด้วย แปะกลอนไว้ในภาพเลยนะคะ :) แล้วกัน ตัวสะกดผิด ขอเอาออกก่อนนะคะ ^^" แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 54 20:50:12 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:47:22

ความคิดเห็นที่ 9 ภาพมาแล้วค่ะ ^^ (พอเปลี่ยนกระทู้แล้วแปะได้แฮะ) ปูลู ขออภัย หากทำให้รำคาญสายตาจะลบออกให้นะคะ :) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:57:38

ความคิดเห็นที่ 10 ฮ่าๆ แจมก็เมาตัวหนังสือ ตัวละคร นั่งๆ ยืนๆ สลับที่กันไปหมด ตอนที่อยู่โต๊ะอาหาร แก้ไขแล้วค่ะ คคห.ที่ 0 ก็เลยมีแต่ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืด ขออภัย ว่าตรวจดีแล้วเชียวนะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 20:57:46

ความคิดเห็นที่ 11 ภาพถ่ายสวยมากเลย เหงือกปลาหมอขาวค่ะ มีเหงือกปลาหมอสีชมพูด้วยเหมือนกัน ขอบคุณมากสำหรับภาพประกอบค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:03:00

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ แง... แปะผิดแต่ได้กิ๊ฟจากคุณสีน้ำฟ้ามาเต็มเลย ขออภัยและขอบคุณนะคะ ^^ เดือนหน้าได้กิ๊ฟมาจะมาจิ้มให้บ้างค่ะ ^____^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:10:09

ความคิดเห็นที่ 13 มีแจกเยอะแยะค่ะ วันนี้ 29 แล้วยังแจกได้อีก อิอิ.. แจกกิ๊ฟ แจกใจ.. เต็มใจให้หมดเลย จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:13:34

ความคิดเห็นที่ 14 แมวอยู่ไหน??? จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:17:03

ความคิดเห็นที่ 15 แมวอยู่นี่ค่ะ .. (ค่าหาครึ่งชั่วโมง ฮ่าๆๆ) จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:32:44

ความคิดเห็นที่ 16 อิอิ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุดเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:35:26

ความคิดเห็นที่ 17 แมวถูกกดขี่ อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:36:32

ความคิดเห็นที่ 18 ไก่น้อยใจร้ายจัง แมวน้อยก็ใจดีเหลือเกิ๊น... ยังไม่มีเล่ห์เหลี่ยม นี่ถ้าโตนะ.. มีหวังวิ่งเล่นไล่จับกันสนุกไปเลย นะ นั่น จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:44:52

ความคิดเห็นที่ 19 อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:46:48

ความคิดเห็นที่ 20 เค้าไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้เจอกัน ฝันดีค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 21:49:27

ความคิดเห็นที่ 21 น้องแมวน่ารัก ทั้งแมวในเรื่องและแมวภาพ ยังมีคนจำคุณยายวรนาฏได้แฮะ ผมตามดูจนจบ แล้วมาผิดหว้งช่วงท้ายๆเรื่องนี่เอง ที่ทำมาดีๆเสียหายหมด จนไม่อยากเชื่อ อืมม์ กรงไม่ใช่บ้านของนก บ้านไม่ใช่กรงของคน นกจึงออกจากกรง คนออกจากบ้าน แต่กรงหัวใจ นี่ออกยากจังนะครับ ^__^.... อืมม์ มีเหงือกปลาหมอด้วย แล้วมีต้นเหงือกปลาช่อน เหงือกปลาตะเพียน เหงือกปลาทู เหงือกปลาดุก และอื่นๆ อีกไหมครับ ^__^.... แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 07:27:33 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 05:56:40

ความคิดเห็นที่ 22 อรุณสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 06:13:58

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่านต่อจ้า เนื้อเรื่องน่ารักดีนะคะ ปล. เคยไปเที่ยวป่าชายเลนบ้างเหมือนกันค่ะ แต่ว่าแค่ที่บางปูนี่เองค่ะ ต้องหาโอกาสไปเที่ยวกระบี่บ้างแล้ว จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:05:23

ความคิดเห็นที่ 24 คนหนุ่ม คนสาว นี่ตื่นเช้าดีจังค่ะ ตื่นมาอ่านกันแต่เช้า เป็นเรื่องที่ดีมากเลย แต่แจมทำไม่เคยได้สักที จารย์.. แจมเห็นแต่เหงือกปลาหมอ ต้นไม้เหงือกปลาช่อน ปลาดุก ฯ ยังไม่เคยเห็นค่ะ กรงไม่ใช่บ้านของนก ยืมมาจากเว็บบล็อก อนุรักษ์นกของ โอเคเนชั่นค่ะ ขอพี่เจ้าของโลโก้แล้ว และจะกล่าว ในบทต่อๆ ไป  รวมถึงเรื่องการแต่งบ้าน เหล่านี้เอามาจากในเน็ต และจะอ้างถึง ว่าเว็บไหน อะไรทำนองนั้นค่ะ คุณอรุสา.. มาเที่ยวก็แวะมาเกาะพีพีด้วยนะคะ จะได้พาเที่ยวรอบๆ เกาะแถวนี้ ยินดีต้อนรับนะคะ ข้อมูลใกล้ตัวแบบนี้ เขียนคล่องหน่อย จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 10:11:22

ความคิดเห็นที่ 25 ช่วงนี้ตื่นสายค่ะ อากาศเย็นน่านอนมากค่ะ อิอิ เฉพาะช่วงเช้านะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 10:57:38

ความคิดเห็นที่ 26 มาอ่านต่อครับ (แอบบ่น ตอนนี้สั้นจังอ่ะ) จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 13:48:33

ความคิดเห็นที่ 27 พี่วิชญ์ น่าเอ็นดู ฮิฮิ   ปูลู มีแซวน้องอีกงิ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 17:10:28

ความคิดเห็นที่ 28 มาอ่านค่ะ ^_____^ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 10:43:11

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่แวะมาลงชื่อนะคะ คุณกีวี กาแควเย็นฯ เซโก้.. กำลังปั่นตอนใหม่ พบกันราวๆ วันพฤหัสนี้ค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 11:35:08

ความคิดเห็นที่ 30 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 23:15:50

ความคิดเห็นที่ 31 ตอน 8-9 จะเบิ้ล เพราะทิ้งช่วงไปอ่านหนังสือสอบ ตอนนี้กำลังตรวจสอบตัวหนังสืออยู่ค่ะ กระโดดไป กระโดดมา จนคนเขียนก็ยัง งง เอง คาดว่า ไม่เกินคืนนี้ ได้โพสต์ค่ะ.. แล้วทิ้งช่วงไป อาทิตย์หรืออาจจะสองอาทิตย์ เพื่อเตรียมตัวไปสอบ ต้องขยันหน่อย.. อีกนิ๊ดเดียว ก็จะได้ใบปริญญา(ตรี) นิเทศฯ มสธ. มาประดับบ้านแล้ว อีกนิ๊ดเดียวเอง จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 11:54:44