กลอนให้กำลังใจตัวเองก่อนสอบค่ะ

นกน้อยหัดบินยังตกต้น_________กางปีกพ้นกระพือได้ร่อนหา
บอบช้ำทั่วสรรพกายา___________ยังลืมตาหัดบินไม่สิ้นแรง
รักในลมพัดพาพยุงร่าง__________มองฟ้ากว้างอย่างยิ้มต้องบินได้
เจ็บไม่กลัวตกไม่กลัวจะเป็นไร_____เชื่อด้วยใจในชาตินกต้องโบยบิน
เกิดเป็นคนเดินดินกินแต่ข้าว_______รู้หรือเล่าเกิดมาเพื่อสิ่งไหน
จะเลือกทำจะเลือกอยู่มันอย่างไร____เพราะเหตุใดฟ้าสร้างเราเกิดมา
เกิดเพื่อตายน่ะหรือคือคำตอบ_______อันจริงชอบก็ใช่ใครเล่าเถียง
แต่ก่อนสิ้นคุ้มค่ากี่สักเพียง__________ได้ชุบเลี้ยงความฝันปั้นหรือยัง
เกิดแค่เพียงแตกต่างที่ความฝัน_______จะสูงค่าหรือลดหลั่นมันตัดสิน
ที่เลือกแล้วคือค่าของชีวิญ___________ให้เราดิ้นรนไปจนสุดทาง
เลือกเล่าเรียนถิ่นนี้ที่ดอยใหญ่_________ความฝันไกลเดินหนึ่งก้าวเข้าไปถึง
เพื่อสิ่งนี้แต่เกิดที่คำนึง_______________นิติซึ่งเลือกเองเราเลือกทาง
บอกเหนื่อยนักพักไม่ได้ใจไม่ไหว________แล้วอย่างไรนี่ใช่มั้ยที่สรรหา
ค้นทั่วใจควานหาเสียกี่เวลา_____________หรือจะมาบอกว่าไม่คุ้นชิน
นกยังยิ้มแม้ยังเจ็บที่ตกพื้น______________ที่ยิ้มยืนมิใช่ฝืนฝ่าหลอกหนา
ทำเพราะรักเพราะคาดหวังตลอดมา_________ที่เกิดมาเพราะค่าชีพคือร่อนลม
ทำด้วยรักอย่างนกดูเสียบ้าง_______________จงลบล้างเรื่องทำดั่งอุตสา
สิ่งที่ใช่ใช่ที่ใจละนั่นนา____________________ให้มานะเพราะว่าใจใฝ่รักทำ
ในวันนี้ไม่ดีได้ใช่อดสู______________________จงอย่าดูว่าต้องดีนี่คือฝัน
ทำให้สุขที่ได้พยามยัน_______________________ผลของมันคือค่าคนที่เกิดมา

คนเราหล่อเลี้ยงชีวิตด้วยความฝัน มีชีวิตเพื่อตามฝัน แต่อย่าบิดเบือนไปว่าความฝันคือความกดดัน ในเมื่อเราเลือกเอง และทำมันอย่างมีความรักในมัน มีความสุขกับมัน อย่าลดค่าความฝันให้เป็นเพียง ความกดดันที่ต้องทำ หรือ ความจำเป็น เลย!!!

ปล.กลอนแต่งให้กำลังใจตัวเอง ไม่ตรงตามฉันทลักษณ์ ขัดๆบ้างไรบ้าง อย่าถือสาน้ะเค้อะ ><"  (เพี้ยนเพื่อเสียงนะคะ)

จากคุณ	: jox6n
เขียนเมื่อ	: 3 ต.ค. 54 22:39:15