ความคิดเห็นที่ 1 “มันก็ไม่ต่างกันหรอก ราชินทร์องค์นี้แก่เกินไปแล้ว เขาควรจะสละบัลลังก์ แต่รัชทายาท...ที่ไร้น้ำยาไร้ความสามารถนั่นน่ะเหรอ จะทำให้ทุกคนพอใจได้ จะยุติศึกได้...จะมีแต่ทำให้ถูกโค่นล้มลงเร็วขึ้นเสียอีกสิ ถ้าไม่มีไทวาวัตประชาชนก็จะขาดหลักยึด  ถึงต้องมีใครสักคนที่ทำให้ประชาชนอุ่นใจได้ขึ้นมาแทนที่  คนที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ของไทวาวัต ทั้งฉลาดรอบรู้ มากความสามารถ เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง เป็นคนที่มีสิทธิ์อยู่เหนือคำกล่าวอ้างของพวกมูน  แล้วก็เป็นคนที่จะทำให้พวกซันถอยหายไปได้  ท่านธุวานันท์เป็นคนผู้นั้น..คนที่เหมาะสมจะเป็นราชินทร์คนต่อไป เขาจะมายุติปัญหาทั้งมวล” “มายุติหรือมาเพิ่มปัญหา? เฮอะ..กล่อมคนอื่นให้เพ้อ ตัวเองก็เพ้อตามไปด้วยหรือนี่..เฮ้อ หลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัว  ฉันถึงบอกเธอแล้วตั้งแต่ตอนนั้น...ว่าอย่าเป็นญาตาเลย  มาถึงตอนนี้มาทำเป็นไม่อยากขึ้นคานไปได้...แต่มันสายไปแล้วล่ะปัณฑารีย์” รอยยิ้มชวนพิศวงปรากฏขึ้นบนดวงหน้าหวานละมุนของดามิสา “เธอยิ่งไม่ควรทำให้ฉันต้องมาหาเธอที่นี่เลยปัณฑารีย์...ไม่ควรเลย” ดามิสาหาได้ขยับริมฝีปากเลยแม้แต่น้อย หากเสียงของหล่อนกลับล่องลอยไปทั่วห้อง “ทำไม...จะมาทำไม  ฉันยังไม่อยากตาย ปล่อยฉันออกไป ไฟไหม้อยู่ไม่เห็นรึ?” “เธอกลัวด้วยเหรอ?” นางผู้มาจากอีกภพคลี่ยิ้มเยือกเย็น “ไม่ว่าใครก็ต้องตาย...ทุกผู้คนไม่มีทางหนีพ้น  ความตายไม่น่ากลัวอย่างที่เธอคิดหรอกปัณฑารีย์” “แต่ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้  ฉัน...ฉันมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ  เพื่อวิปุลา เพื่อประเทศของเรา เธอยังพาฉันไปไม่ได้  กลับไปนะ ไปโลกของเธอไปสิ! อย่ามาก้าวก่ายกับคนเป็น” “ปัณฑารีย์ฉันต้องไปแน่  แต่ตอบคำถามฉันสักประโยคให้ชื่นใจหน่อยสิ  ทำไมเธอถึงคิดว่าเธอมีสิทธิ์ชี้นำวิปุลา” น้ำเสียงนั้นเยือกเย็นนัก แต่แววตาของผู้พูดร้อนไม่ต่างกับเปลวเพลิง “เพราะฉันคือญาตา...อีกไม่นานฉันจะเป็นอัญญาตานี่ไงสิทธิ์โดยสมบูรณ์  สิทธิ์ของบุตรสาวนางพรายยังไงล่ะ” ปัณฑารีย์ยิ้มเหยียดออกมาอย่างมั่นใจ “สิทธิ์ของลูกสาวนางพราย...” ดามิสาแสร้งหันหน้าไปทางอื่นเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะ ท่าทางหล่อนไม่ต่างกับคนเป็นเลยแม้แต่น้อย “อะพิโถ..งั้นภามินก็คงได้สิทธิ์ของลูกชายนางพรายด้วยสินะ คิก คิก” หล่อนขบขันจนพอใจถึงค่อยหันไปเอ่ยต่อ “เอาเถอะ...ถ้าเธอจะบอกว่าสิทธิ์ของการเป็นญาตาก็ได้ แต่สิทธิ์นั้นได้มาด้วยการวางยาอัญญาตามันสะอาดมากเลยล่ะ? ทั้งที่ท่านอบรมเลี้ยงดูเธอมา...คนอกตัญญูอย่างเธอยังมีสิทธิ์อะไรที่จะก้าวขึ้นเป็นอัญญาตา!!!” ท้ายประโยคนั้น นางจากโลกแห่งความตายเสียงแข็งกร้าวขึ้นมาทันที ทำเอาปัณฑารีย์นิ่งอึ้งตะลึงค้างไปชั่วครู่ ก่อนจะพึมพำออกมา “เธอรู้...” “ใช่...ฉันรู้เท่าๆ กับที่เธอรู้นั่นแหละ ปัณฑารีย์อย่าเสียเวลาแก้ตัวอีกเลย” “ไม่ใช่..อย่าเพิ่งเข้าใจผิด  ฉันต้องการอำนาจแค่ในช่วงเวลานี้เท่านั้น  สถานการณ์บ้านเมืองมันบีบบังคับ ฉันต้องจัดการเรื่องนี้แทนอัญญาตาท่านชราแล้ว  แต่หลังจากทุกอย่างสงบฉันจะคืนอำนาจให้ท่าน...แล้วรอเวลาที่จะขึ้นเป็นอัญญาตาตามกฏเดิม เท่านั้นจริงๆ นะ  เชื่อฉันสิ!” “เชื่อเธองั้นเหรอ?...ฮะ ฮะ ฮะ ปัณฑารีย์คนหยิ่งทะนงอย่างเธอ ทำไมต้องขอให้ฉัน...ซึ่งเป็นแค่วิญญาณไร้ตัวตนเชื่อล่ะ?  เพราะมันไม่จริงที่เธอพูดใช่ไหมล่ะ เธอถึงได้กลัว ถึงต้องโกหกเพื่อปกป้องตัวเอง  ไม่ไหวเลยนะ...ปัณฑารีย์ที่ฉันรู้จักน่ะตรงไปตรงมากว่าเธอเยอะ  ไม่ลอบแทงใครข้างหลัง ไม่หน้าไหว้หลังหลอก ไม่เป็นคนไร้ศักดิ์ศรี ทำตัวน่าละอายแบบนี้” วิญญาณของดามิสายังคงหัวเราะด้วยสีหน้าสมเพชเวทนา ในขณะที่ปัณฑารีย์ได้แต่ส่ายศีรษะไปมา ใบหน้าที่เคยงดงามนั้นบิดเบี้ยวไปด้วยความเกลียดชัง “แล้วยังไงล่ะ? แกมันก็แค่คนที่ตายไปแล้ว  จะมีปัญญาไปบอกใคร...ภามินลูกชายแกงั้นเหรอ? ไอ้หนุ่มมันจะทำอะไรฉันได้? จะทำอะไรท่านธุวานันท์ได้” ปัณฑารีย์รวบรวามความกล้าเถียงออกไป  จากนั้นจึงค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นจากพื้น “ภามินน่ะเหรอ?...ไม่ต้องบอกหรอก เขารู้แล้ว...แล้วเธอล่ะรู้ไหมว่าลูกชายฉันทำอะไรไปบ้างแล้ว” “มัน...มันทำอะไร?” ดามิสาคลี่ยิ้มหวานหยดย้อยให้กับอดีตเพื่อนของตน  แล้วจึงค่อยๆ หมุนตัวด้วยความร่าเริงจนชายชุดฮาเนียปลิวไสว   “ฉันไม่บอกเธอหรอก...ว่าภามินรู้อะไรบ้าง ฮึ ฮึ” “เป็นไปไม่ได้  เจ้านั่นจะรู้อะไรได้ยังไง? มันเป็นผู้ชาย นีราไม่เคยให้พลังกับผู้ชาย ที่สำคัญมันไม่ใช่คนในตระกูลปาฏีรา” ปัณฑารีย์ปฏิเสธเสียงแข็งทั้งที่ในใจนึกหวั่นเกรง “อุ๊ยตาย...ยังจำได้ด้วยเหรอ? ว่าพลังของเธอมาจากนีรา ที่ผ่านมาน่ะเธอทำอย่างกับว่าพลังมันเป็นของเธอ..โลกทั้งใบก็เป็นของเธอ แล้วกับอีแค่วิปุลา..ทำไมจะจูงจมูกคนทั้งประเทศไม่ได้นี่เนอะ” เสียงขบขันนั้นร่าเริงนัก ดามิสาส่ายหน้าจนผมยาวสยายปลิวกระจาย  ก่อนจะหันมาจ้องหน้าอดีตเพื่อนรักด้วยสายตามีเลสนัย “ถ้าอย่างนั้น...คงจำได้ใช่ไหม? ว่าเธอสาบานอะไรกับนีราไว้” ‘ปัณฑารีย์ขอถวายตัวรับใช้ท่านชั่วชีวิต ยินดีจะเป็นหญิงพรมจรรย์รักษาศีลอยู่ในวิหารแห่งนี้ เพื่อคอยชี้นำทางสว่างให้ผู้คน ขอสาบานว่าจะวางตนให้สะอาดไม่เป็นที่เสื่อมเสีย จะกระทำแต่เรื่องดีงาม ชักจูงผู้คนให้อยู่ในศีลธรรม ชีวิตนี้จะอยู่เพื่อนำสารของท่านมาเพื่อความสงบสุขของวิปุลา’ เสียงนั้นหาใช่เสียงของดามิสาไม่  หากเป็นเสียงของปัณฑารีย์เองที่กล่าวคำสาบานอย่างชัดถ้อยชัดคำ เสียงของตนเมื่อครั้งยังเยาว์วัยลอยข้ามกาลเวลามาให้ได้ยินกึกก้อง “เธอสาบาน...สวยหรูเชียว” ท่าทางล้อเลียนของผู้ที่มาจากอีกภพภูมิดูน่าขบขัน หากปัณฑารีย์กลับขำไม่ออก “ผิดไปกี่ข้อแล้วล่ะ พรมจรรย์รึ? ก็หายไปเสียแล้ว..อัญญาตาก็คงไม่อยากเป็นแล้วมั้ง  สู้ไปเป็นราชินา *(ราชินี) ไม่ได้หรอกว่าไหม? ฮ่า ฮ่า” ดามิสายังไม่หยุดกระเซ้าเพียงแค่นั้น “นี่ถ้า...คนรักของเธอได้เป็นราชินทร์ขึ้นมา เธอจะสึกออกไปอีท่าไหนถึงจะไม่โดนครหา แล้วฉันว่า..เขาคงอยากให้เธอนั่งเป็นอัญญาตามากกว่า จะได้เป็นมือเป็นเท้า...ส่วนผู้หญิงจะเป็นราชินาน่ะ เขาก็คงเลือกจากไทวาวัตด้วยกันมากกว่า ประโยชน์ของหญิงที่เป็นมือเท้า กับหญิงที่เป็นหน้าตาให้ได้น่ะ มันต่างกันนะปัณฑารีย์” ประโยคนี้แสบลึกเข้าไปถึงทรวง จนผู้ฟังบัดเดี๋ยวหน้าเขียวบัดเดี๋ยวหน้าแดง “แต่ไหนแต่ไร...เธอเป็นคนทะเยอทะยาน  แต่คนเราควรจะมีขอบเขต ควรจะเจียมตัวบ้าง..หาไม่อย่างนั้นแล้วมันจะนำความทุกข์มาสู่ทั้งตัวเองทั้งผู้อื่น ยิ่งคนที่ยืนอยู่ในที่สูงอย่างเธอยิ่งทำให้ความทุกข์นั้นกระจายไปสู่คนๆ อื่นได้ง่ายขึ้น  ทั้งหมดนั้นไม่ใช่เพื่อใคร หรืออะไรเลย...ไม่ใช่เพื่อวิปุลาที่เธอเอามาอ้าง  ที่แท้ก็เพื่อตัวเองทั้งหมด...แล้วยังคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติจะเป็นอัญญาตาอีกหรือ? แค่ญาณันนักบวชชั้นล่างสุด..เธอก็ไม่คู่ควรจะเป็นด้วยซ้ำ!” “หุบปาก! แกตายไปแล้วแกไม่มีสิทธิ์มาพูด” หญิงสาวที่มาจากอีกภพภูมิปรายตามองมายังหล่อน หนนี้ไร้แววขบขันอีกต่อไป ไม่มีแม้แต่เวทนาสงสารให้คงเหลือแต่ความเย็นชาในดวงตาสีอำพันคู่นั้น “เฮ้อ...ฉันก็ไม่ได้อยากมายุ่งกับคนสกปรกอย่างเธอหรอกนะ..แต่นีราท่านใช้ฉันมา” แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 15:15:13 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 23:36:57

ความคิดเห็นที่ 2 “นีรา?...นีราใช้ให้มา? ทำไม?” “ใจเย็นๆ ปัณฑารีย์ เธอต้องได้รู้แน่” นางที่ไร้ชีวิตกล่าวอย่างยิ้มแย้ม   “ที่ผ่านมาน่ะ..เธอใช้สิทธิ์ของลูกสาวนางพรายไปเกินคุ้มเสียด้วยซ้ำ แต่อย่าลืมว่าท่านไม่ได้มีลูกสาวคนเดียว  ฉันก็เป็นลูกสาวนางพรายเช่นเดียวกับเธอ เฮ้อ...ฉันเลยโดนใช้ให้มาเธอยังไงล่ะ” ดามิสายื่นมือมาข้างหน้า บนฝ่ามืออ่อนนุ่มนั่นปรากฏแสงสว่างก่อรูปเป็นดวงกลมที่กำลังสาดแสงรัศมีกว้างออกไปเรื่อยๆ “ปัณฑารีย์เธอผิดคำสาบาน..เธอไม่คู่ควรกับการเป็นญาตา ไม่คู่ควรกับการเป็นลูกสาวของนีราอีกต่อไปแล้ว” “มะ...ไม่” โดยไม่มีใครอธิบายปัณฑารีย์เข้าใจโดยพลันว่าจะเกิดอะไรขึ้น  หล่อนก้าวถอยหลังไปในทันที จากนั้นก็ออกวิ่งไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก “ปัณฑารีย์...เธอหนีไม่พ้นหรอก...ไม่มีใครหนีความผิดบาปพ้น” เสียงของดามิสายังลอยไล่หลังมา นางญาตาหลับหูหลับตาไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น ในใจรู้เพียงว่าต้องหนีให้พ้นนางจากโลกวิญญาณเท่านั้น หล่อนออกวิ่งจนสุดฝีเท้าแต่คล้ายว่าระเบียงทางเดินจะยาวไม่มีที่สิ้นสุด  ปัณฑารีย์ตัดสินใจวิ่งเข้าไปซ่อนตัวในห้องที่อยู่ใกล้กันนั้น  แล้วล็อคประตูแน่นหนาก่อนจะเข้ามุดร่างคุดคู้ซ่อนอยู่ใต้โต๊ะ “ปัณฑารีย์...เธออยู่ไหนน่ะ? นี่เราโตกันแล้วน้า..จะมาชวนเล่นไล่จับทำไม?” เสียงของดามิสาวนเวียนอยู่หน้าห้อง  ในขณะที่คนในห้องตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว “เอ...อยู่ไหนน้า  ห้องนี้ หรือว่าห้องนั้นกันนะ...แต่ห้องนี้ประตูล็อค” เสียงลูกบิดหมุนกุกกิก ปัณฑารีย์ภาวนาให้วิญญาณสาวเปิดประตูไม่ได้ “ห้องนี้แน่ๆ เลย ฉันทายถูกใช่ไหม? ฮิ ฮิ”  ประตูไม่ได้ถูกเปิดออกแต่ร่างโปร่งใสของดามิสากลับลอยทะลุเข้ามาในห้องได้ “ปัณฑารีย์ ฉันมาแล้วนะ..เดี๋ยวก็หาเธอเจอแล้ว อย่าซ่อนอีกเลย” นางญาตาปิดตาจนสนิทแล้วยกสองมือขึ้นปิดหูตนเอง พยายามไม่รับรู้ถึงการมาเยือนของผู้มาจากโลกแห่งความตาย “ซ่อนอยู่ไหนน้า...ออกมาเถอะ เรายังคุยกันไม่จบเลย” ปัณฑารีย์เม้มริมฝีปากเข้าหากันจนแน่นแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน  ไม่กล้าปริเสียงออกมา “แหม..เงียบเชียว  แต่ฉันรู้ว่าเธออยู่ห้องนี้แน่ๆ อีกเดี๋ยวฉันก็หาเจอ” ดามิสายังเดินวนเวียนไปมา ไม่ช้าก็มาหยุดยืนหน้าโต๊ะที่หล่อนซ่อนกายอยู่ข้างใต้  แล้วปอยผมยาวของวิญญาณสาวก็ละชายผ้าคลุมโต๊ะลงมา  สร้างความหวาดหวั่นให้ปัณฑารีย์ยิ่งนัก  และแล้วผ้าปูโต๊ะก็ถูกเลิกขึ้น   “จ๊ะเอ๋!! ซ่อนอยู่นี่เอง” “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด...ด!!” ปัณฑารีย์หวีดร้องเสียงดังออกมาอย่างขวัญเสีย หล่อนพุ่งตัวจากที่ซ่อนไปยังบานหน้าต่าง แล้วพยายามตะเกียกตะกายเมื่อพบว่าหน้าต่างปิดสนิทเปิดไม่ออก “เสียเวลาเปล่าน่า...เธอไปไหนไม่ได้หรอกเรามาคุยกันดีกว่านะ...ฉันออกจะคิดถึงเธอ อยู่นั่นเหงาจัง...” “ไม่ๆๆๆ ฉันยังไม่อยากตาย อย่าเอาฉันไปเลย ขอร้องล่ะดามิสา” หล่อนไม่พูดเปล่าแล้วยังหันมาไหว้ปลกๆ อีกด้วย “ไม่เอาน่าปัณฑารีย์ ปรกติเธอออกจากสง่างาม มาดมั่น..แล้วไหงมายกมือไหว้ฉันปลกๆ อย่างนี้เล่า  ไม่ดีนะ..เดี๋ยวใครเห็นเข้าอายเขาแย่เลย ฮิ ฮิ” “ดามิสา...ฉันกลัวแล้ว ฉันรู้แล้วฉันไม่ดี ฉันผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย” “ร้องเสียอย่างกับใครจะเชือดแน่...คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอเหรอ?” ปัณฑารีย์ไม่ตอบแต่ยังส่งเสียงพึมพำไม่ยอมหยุด “นีรา...ช่วยลูกด้วย ลูกกลัวเหลือเกิน” “แน่ะ! ฉันเพิ่งบอกอยู่หยกๆ ว่านีราส่งฉันมา แล้วเธอจะร้องหานีราไปทำไม?” “นีราไล่ดามิสาไปที...ไล่กลับไป อย่ามาหลอกมาหลอนกันอีก” “พูดไม่รู้เรื่องเลยแม่คนนี้..เฮ้อ ทำไงดีน้า...ฉันก็ยังคุยธุระกับเธอไม่เสร็จเสียด้วยสิ” มารดาของภามินยกมือขึ้นลูบแก้มตนเอง  แล้วเดินไปวนเวียนไปมารอบๆ ตัวนางนักบวชทุศีล  ด้วยท่าทางของคนกำลังครุ่นคิด “นี่...ปัณฑารีย์  ยังสงสัยอยู่หรือเปล่า? ว่าฉันมาทำไม?” ปัณฑารีย์เหลือมองหล่อนเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความหวาดกลัว  แล้วจึงซุกหน้าลงกับผ้าม่านที่ยึดไว้ “ถ้างั้น...เรื่องพลังของภามินล่ะ? ยังสงสัยไหม?” คู่สนทนาไม่ตอบเอาร้องไห้ฮือๆ อยู่กับผ้าม่าน “อะไรๆ ก็ไม่สงสัยเข้าใจง่ายดีจัง” ผีสาวท้าวสะเอวมองดูปัณฑารีย์ด้วยท่าทางระเหี่ยใจ “ถ้าอย่างนั้น...ฉันก็คงไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วสินะ...ปัณฑารีย์ ‘คืน’ สิ่งนั้นมาเถอะ...” เหนือศีรษะของปัณฑารีย์ มือของดามิสากำลังยื่นเข้ามาหา  ใจกลางฝ่ามือมีดวงแสงสว่างเรืองรองหมุนวนอยู่  นางญาตาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตื่นตระหนก  ริมฝีปากหล่อนสั่นน้อยๆ ก่อนจะถามออกมา “จะ...จะทำอะไร? ไม่นะ...” “ปัณฑารีย์..คืนพลังของเธอไปสู่แม่ของสรรพสิ่งเถิด  เธอไม่สมควรครอบครองพลังนี้อีกต่อไป” “ไม่! ฉันเป็นญาตาที่ได้รับเลือกนะ แกทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ แกอิจฉาฉันมาตลอดใช่ไหมดามิสา” หล่อนยกสองมือขึ้นต้านทาน แต่ไม่อาจทำลายพลานุภาพจากแสงสว่างนั้นได้ “จากนีรา..ก็คืนสู่นีราไป  พลังนี้ไม่ใช่ของเธอตั้งแต่ต้น ท่านเพียงแต่ให้เธอหยิบยืมมา  แต่เธอต่างหาก..หลงผิดยึดติดว่ามันเป็นของตัวเอง” “แล้วทีลูกแกล่ะ  นังดามิสาแกให้พลังกับลูกของแกใช่ไหม? แกก็ทำผิดกฎ ผู้ชายของชลันธีร์ไม่ควรมีพลัง  นีราท่านลำเอียงนัก!” “ปัณฑารีย์ จนป่านนี้ยังไม่สำนึกอีก” ดามิสาทอดถอนหายใจออกมา  ในแววตานั้นมีแต่ความสมเพชมอบให้ “ฉัน..ไม่อาจให้พลังใดกับภามินได้  ฉันเพียงแค่ปกป้องเขาในฐานะแม่เท่านั้น  ที่เหลือล้วนเป็นความกรุณาของนีรา  ท่านให้พลังกับภามิน...เพื่อที่จะเตือนเธอ  ว่าพลังเป็นของท่านจะมอบให้ใครเมื่อไรก็ได้  รวมไปถึง..จะริบมันกลับคืนเมื่อไรก็ได้เช่นกัน...เหมือนตอนนี้ยังไงล่ะ!!” รอยยิ้มสุดท้ายที่ปัณฑารีย์เห็นมันเย็นยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจ ในดวงตาของดามิสาไม่มีทั้งความโกรธ ความเกลียด แม้กระทั่งความเวทนา แต่เป็นแววตาของผู้ที่ปลงตกแล้ว ราวกับสิ่งที่กระทำอยู่เป็นเพียงหน้าที่หนึ่งเท่านั้น  นางญาตากรีดร้องโหยหวนหล่อนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเหตุการณ์ทั้งหมดยุติลงเมื่อใด  ปัณฑารีย์เห็นแสงสว่างจ้าสาดส่องเข้ามาแสงนั้นนุ่นนวลอ่อนโยนดังอ้อมกอดมารดา  แล้วสติของหล่อนก็ขาดลอยไป... อ่านต่อตอนหน้าค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10908996/W10908996.html บรรพที่ 23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10939373/W10939373.html บรรพที่ 24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10965113/W10965113.html บรรพที่ 25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10995508/W10995508.html บรรพที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11035014/W11035014.html บรรพที่ 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11055425/W11055425.html บรรพที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11087487/W11087487.html บรรพที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11123845/W11123845.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 23:40:10

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน Ivrie : สวัสดีค่ะ ว่างอ่านเมื่อไรค่อยอ่านก็ได้ค่ะ อมราวตี : แน่ใจเหรอคะว่าอยากเป็นนางเอกของอคิล...=_=" สายลมที่พริ้วไหว : หมาถ้วยน่ากินใช่ไหมคะ Tyra : เดวิดเขาชอบวิปุลาเข้าเส้นเลือดค่ะ มีความใฝ่ฝัน อยากอยู่ที่นี่  ซึ่งเขาจะมีบทบาทในนิยายเรื่อง "เล่ห์จันทร์ร้อยรัก" ค่ะ Psycho man : ตอนนี้ไม่มีหวานค่ะ ระทึกอย่างเดียว scottie : ปิ๊งป่อง...ถูกต้องนะคร้าบ mimny : ขอบคุณค่ะ อย่างน้อยก็มาทักทายกันเนอะ Gracie Lou Freebush : เฉลยแล้วนะคะ ดูซิทายถูกไหมเอ่ย? nasa nasa : คนทายถูกกันเพียบเลย piccy : เดวิดเป็นหนุ่มโรแมนติกช่างฝันไงจ๊ะ ลูนาติก : แค่ชามีดามิสาก็พอค่ะ นีราเสด็จเองคงเป็นเรื่องใหญ่ fly-girl : น้องหมาน่ารักจริงๆ ค่ะ ยิ่งตัวที่หน้าตาหาเรื่องนั่นด้วย Argent : ตอนใหม่มาลงแล้วนะคะ หวังว่าคงทันใจ ขอบคุณสำหรับทุกกิฟที่มอบให้นะคะ ขอเม้าท์หน่อย สวัสดีค่ะ มาถึงตอนนี้จนได้น่าจะเป็นตอนที่หลายคนคอยนะคะ เมื่อไรสองนางจะ กันสักที สำหรับปัณฑารีย์แล้วดามิสาเป็นปมในใจของเธอมาตลอด ในขณะที่ดามิสาไม่ได้คิดชิงดีชิงเด่นอะไรกับเธอเลยด้วยซ้ำ ดามิสาแค่อยากจะมีชีวิตของตัวเองอย่างเต็มที่ จนไม่มีเวลา มาให้ความสำคัญกับความอิจฉาหรือปมด้อยที่ปัณฑารีย์สร้างขึ้นมา แต่สุดท้ายแล้ว...ดามิสา ก็อาจจะเป็นตัวแทนสามัญสำนึกของเธอก็เป็นได้ นีราจึงเลือกรูปแบบที่แสดงเป็นดามิสา เห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกเสียดาย ปัณฑารีย์เหมือนกันนะคะ...เฮ้อ มีน้องคนหนึ่งบอกว่า คนที่เด่นที่สุดในเรื่องนี้ คือ ปัณฑารีย์... อ๊ะ แย่แล้วหมายความว่า ภามิน พลาดซะแล้วหรือนี่ เดี๋ยวก็โดนอคิลขโมยซีน เดี๋ยวก็คีราณ คราวนี้ปัณฑารีย์ ช่างเป็นพระเอกที่ไม่ได้เรื่องเลย..เฮ้อ ของแถม...ดอกแคทรียาที่บ้านค่ะ ตอนกำลังจะบาน กำลังแย้มกลีบอยู่เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 54 23:58:32 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 23:49:14

ความคิดเห็นที่ 4 พอบานเต็มที่แล้วหน้าตาเป็นอย่างนี้ค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 23:49:43

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วใครจะสืบทอดการเป็นอัญญาตาคนต่อไปละ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 09:32:42

ความคิดเห็นที่ 6 กรี๊ด...สมใจมากค่ะพี่ ในที่สุด คุณแม่ดามิสาก็ออกมาแล้ว เลิศสุด ๆ ค่ะ ชอบจังเลย จะไว่ไปก็สงสารปัณฑารีย์เหมือนกันนะคะ แต่ว่าสงสารภามินมากกว่า(บทนี้โดนคุณแม่ขโมยซีนเหมือนกันนะคะนี่ จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 14:57:09

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบตอนนี้จัง สนุกมาก  ดามิสาฉะกะปัณฑารีย์ได้มันส์มาก ทำเอาปัณฑารีย์ทำอะไรไม่ถูกไปไม่เป็นเอาซะเลย แต่การกระทำของปัณฑารีย์ก็สมควรแล้วที่นีราจะส่งดามิสามาเอาพลังคืน รอติดตามตอนต่อไป ปล.กล้วยไม้สวยจัง ตอนกำลังแย้มกลีบก็สวย พอคลี่บานก็ยิ่งสวย จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 15:27:23

ความคิดเห็นที่ 8 ผีหลอกนานมาก จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 20:00:40

ความคิดเห็นที่ 9 ดอกสีสวยจัง เรื่องก็ทิ้งท้ายให้ลุ้นว่าจุดจบของป้าปัญจะเป็นบ้ามั้ย แต่อยากรู้เกี่ยวกับท่านธุวานันท์มากกว่าตอนนี้ จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:01:49

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วยายป้าขี้โกงจะตายมั๊ยเนี่ย จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 03:40:16

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องนี้แก้ไขเสร็จ ทันงานสัปดาห์ไหมครับคุณแก้ว? จากคุณ : สามปอยหลวง เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 09:37:52

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ทันค่ะ แหะ แหะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 11:20:55

ความคิดเห็นที่ 13 มีเล่นซ่อนหากันด้วย ละเหี่ยใจ ล ลิง เน้อ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 15:20:26

ความคิดเห็นที่ 14 บรรพที่ 31 มาแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11176385/W11176385.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 01:37:32