ความคิดเห็นที่ 1 ยามแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า นกกาเริ่มบินเป็นทิวแถวแนวยาวร่อนไปทางด้านหลังทิวไม้ เด็กกลุ่มใหญ่เร่งรีบเดินทางอย่างรีบร้อนมุ่งไปที่สนามหญ้าที่กว้างใหญ่ของโรงเรียน ยามเย็นที่นี่จะเป็นที่รวมตัวของทุกคน..เตะบอลกันนะ นั่นคือคำชวนของเด็กชายทุกคน..เย็นนี้ก็เช่นกัน ป๋องเดินตามเพื่อนๆมา ป๋องอยู่กับยายแค่สองคน ไม่เคยมีใครเห็นพ่อแม่ของป๋อง ปีนี้ป๋องอายุ สิบขวบแล้ว ทุกคนที่เจอป๋องมักบอกว่า “ป๋องเป็นบ้า” เพราะป๋องชอบนั่งหลบมุมมืดๆคุยอยู่ตามลำพังเพียงคนเดียว มีแต่ยายเท่านั้นที่รู้..ป๋องคุยอยู่กับใคร? ที่สนามหญ้าตอนนี้มีเด็กสิบกว่าคนเล่นฟุตบอลอย่างสนุกสนาน ป๋องนั่งที่ขอนไม้ผุๆที่เก่าๆ แต่เรียบลื่นนั่งสบาย ที่เขาชอบมานั่งอยู่เป็นประจำ..ข้างกายป๋องมีร่างจางๆ ของคนๆหนึ่งอยู่เคียงข้าง...ทั้งคู่กำลังคุยกัน.โดยที่ป๋อง มองเห็น และได้ยินเสียงเธอ ในยามนี้.....เพียงคนเดียว! น้ำข้าวเป็นเด็กสาวที่ นอกจากหน้าตาหมดจดแล้ว ยังเป็นเด็กที่ค่อนข้างตื่นกลัวคน เพราะมีปมด้อยที่มักถูกโขกสับจากแม่มาลี..ที่เกลียดเธอที่สุด..เธอเป็นลูกของพ่อบุญทัน..สามีคนใหม่ของแม่มาลี เมื่อมาอยู่ร่วมบ้าน เพียงแค่ปีเดียว พ่อบุญทันก็หลอกเงินก้อนโตจากแม่มาลี โดยอ้างว่าจะไปซื้อบ้านที่ในเมือง เพื่อสะดวกกับการเดินทางไปทำงาน แล้วจะกลับมารับคนทั้งคู่หลังจัดการเรื่องบ้านเรียบร้อย โดยทิ้งเธอไว้กับแม่มาลี... แต่จากวันนั้นมานานนับหลายเดือน พ่อบุญทันไม่เคยส่งข่าวมาอีกเลย จะมีก็แต่เพื่อนบ้านที่เข้าไปทำธุระในเมือง แล้วกลับมาเล่าว่า พ่อบุญทันฝากข้าวของมาให้น้ำข้าว..อ้างว่ายังไม่ว่างมารับ..ทว่ามักมีข่าวซุบซิบตามหลังว่า ข้างกายพ่อบุญทันมีสาวคนใหม่ที่สวยและสาวกว่าแม่มาลี..เธอจึงต้องกลายเป็น "กระโถนชั้นดี" ที่แม่มาลี จะเรียกใช้ หรือทุบตีได้ทุกเวลา..หลังดื่มเหล้าเมามาย น้ำข้าวต้องตื่นแต่เช้ามืด เพื่อตักน้ำหุ่งข้าวทำกับข้าวทิ้งไว้ ทั้งมื้อเช้าและมื้อกลางวัน ก่อนปัดกวาดถูบ้าน เสร็จเรียบร้อยจึงจะไปโรงเรียนได้..เธอต้องทำงานเหล่านี้ตั้งแต่มาอยู่กับแม่มาลี จากวัยแค่เจ็ดขวบจวบจนวันนั้น ..วันที่เธอครบสิบขวบเต็ม ครูจัดงานวันเกิดเล็กๆ ให้กับเด็กทุกคน ที่อายุครบสิบขวบ ได้สนุกสนานกันพร้อมกับน้ำข้าว...ดึกคืนนั้นเธอกลับบ้านแม่มาลีทุบตีเธอ..จากคืนนั้นเป็นต้นมาก็ไม่เคยมีใครพบเห็นเธออีกต่อไป..นอกจาก..ป๋อง เท่านั้น ชายหนุ่มที่เบื้องหน้ายืนนิ่งระลึกถึงความหลังที่ผ่านมา วันนี้ครบรอบวันตายของยายปีที่แปดแล้ว ป๋องปีนี้อายุ 24ปี เหตุการณ์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผุดขึ้นมาทุกครั้งที่มาเยี่ยมสุสานยายที่นี่ ป๋องทำงานในเมืองหลังยายตายปีที่สอง แล้วก็พักที่ในเมืองจะแวะมาที่นี่อีกคราว ก็ต่อเมื่อครบรอบวันตายของยายเท่านั้น..และทุกครั้งป๋องจะได้พบเธอ...น้ำข้าว ปีนี้ป๋องได้เลื่อนขั้นต้องเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ในเมืองหลวง เพื่อศึกษางานเพิ่มเติม เขาเริ่มยุ่งวุ่นวายกับงานในหน้าที่มากยิ่งขึ้น จนไม่อาจปลีกตัวกลับมาที่นี่อีก แต่ยามว่างป๋องไม่เคยเหงา เพราะน้ำข้าวมักแวะมาคุยกับเขาเสมอ “ข้าวครับพรุ่งนี้ผมคงกลับมืดอีกน่ะ เพราะติดงานเลี้ยงที่บริษัท” ป๋องบอกเอาไว้ก่อนหลับตาลงในคืนนั้น.... จากวันนั้นเป็นต้นมา ป๋องไม่เคยเจอน้ำข้าวอีกเลย ป๋องคิดเองว่าเธอคงไปเกิดใหม่แล้ว...แต่ทุกค่ำคืนยามหลับตาลง..ภาพน้ำข้าวที่ร้องไห้น้ำตานอง ยังคงผุดในห้วงฝันของเขาเสมอ..รบกวนความรู้สึกเขาทุกวัน เขาอดคิดไม่ได้ มีใครทำร้ายน้ำข้าว..ใช่ไหมน่ะ? ป๋องกลับมาที่สุสานยายมาถามยาย...ยายอาจรู้และชี้แนะทางกับเขาได้.. “ยายครับ ข้าวถูกใครทำร้ายใช่ไหมครับ ยายช่วยผมหาทางเจอข้าวด้วยนะครับ” ...ป๋องอธิษฐานแล้วเคารพยายอีกครั้ง ก่อนเดินออกจากสุสานออกมาช้าๆ..มีเงาหนึ่งตัดหน้าเขาไป “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” สาวน้อยเบื้องหน้าช่างคุ้นหน้าคุ้นตาเหลือเกิน ป๋องคิดจนกลับเข้ามาที่ในเมือง..ก่อนนอนคืนนั้นเขาก็ยัง..คิด เธอคือใคร? ทำไมเขานึกไม่ออก จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:32:12

ความคิดเห็นที่ 2 ดึกๆเมื่อหลับสนิท..ป๋องได้ยินเสียงตัวเองร้องว่าข้าวครับ ผมคิดถึง มาหาผมหน่อยเถิดนะครับ ป๋องฝันว่าตัวเองเฝ้าค้นหาน้ำข้าวตลอดเวลา แต่เดินไปมาจนสุดปลายทาง ที่เคยไปกับน้ำข้าว..ก็ไม่พบ เมื่อเขากลับไปนั่งลงที่ขอนไม้ผุๆหน้าโรงเรียน...เงาหนึ่งก็มาที่เบื้องหน้าเขา..เมื่อเงยหน้ามอง..เธอคนนั้นนั่นเอง! ญาลินกลับจากถ่ายภาพที่นอกเมือง ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมเธอเหมือนเคยพบเคยคุ้นมานาน แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก เคยพบเขาที่ไหนนะ แล้วเราจะพบเขาอีกไหมนะ? ...พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางกลับเมืองหลวงแล้ว อยากพบเขาอีกครั้งจังเลย...ก่อนนั่งรถจากไปจากที่นี่ ถ้าได้พบอีกครั้ง..จะต้องขอเบอร์โทรให้ได้แล้วสิ...ญาลินหลับไปพร้อมกับความคิดหมายมั่นปั้นมือของตัวเอง ที่ท่ารถเช้าวันนั้นป๋องรีบร้อนเพราะตื่นสาย เมื่อเดินมาขึ้นรถเพื่อกลับไปทำงานที่เมืองหลวง...ตรงข้ามเขามีรถอีกคันกำลังแล่นช้าๆจากไป...ญาลินมองออกนอกรถทางหน้าต่างกระจกใส...นั่น!!!ชายคนนั้นที่เธออยากพบ เขาขึ้นรถจากไปอีกแล้ว ญาลินถอนหายใจ..เสียดายจัง ยายเป่งเป็นแม่หม้ายสามีตายมาหลายปี อยู่กับลูกสาวเพียงสองคน รับจ้างดูแลเด็กอ่อนและทารกทุกเช้า ลูกสาวหล่อนใอจบครูมา ก็เอาแต่เที่ยวเป็นเด็กใจแตก มักไปกับชายแปลกหน้าทุกคืน จนวันหนึ่งก็ถูกรถชน ไปตายที่โรงพยาบาล ในอีก2 ชั่วโมงต่อมา หลังตายไปร่วม15นาที ก็ทำให้ปั่นป่วยวุ่นวายไปทั่วโรงพยาบาล เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องดับจิตด้วยท่าทีงงๆ จากนั้นมาทุกอย่างในตัวเธอก็พลิกกลับด้านไปหมด เธอกลายเป็นครูสอนนักเรียน ยามว่างมักเข้าวัดและถ่ายรูปตามสถานที่ต่างๆไป ยายเป่งมีความรู้สึกว่า ลูกสาวเหมือนคนเพิ่งตื่น ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเป็นอะไร มีท่าทางหวาดระแวงคนรอบด้าน เมื่อพาไปหาหมอ หมอกลับยืนยันว่า..ปรกติครับ หล่อนจึงเชื่อตามชาวบ้านว่า คนหลังตายแล้วฟื้นมักหลงลืมอะไรๆไปชั่วคราวแค่นั้นเอง.. “แม่จ๋า หนูซื้อลาดหน้ามาฝาก มากินกันเร็วสิจ๊ะ” เสียงใสๆที่ดังขึ้นเรียกความรู้สึกตัวให้ยายเป่งหันไปตอบรับ หล่อนมองสาวน้อยเบื้องหน้า นับวันญาลินน่ารักขึ้นทุกวัน จนหล่อนหวงมากยามชายหนุ่มเดินผ่านหน้าบ้านมามองเธอ หล่อนจะแสดงสีหน้าให้รู้ว่าไม่พอใจทันที “เข้าไปนอนกับยายมาอีกล่ะสิ ได้อะไรมาบ้างละ?” ญาลินรื้อถุงผ้าใบโตหยิบข้าวของออกมาอวดแม่ ล้วนแต่อาหารดองต่างๆจากชาวบ้านที่มีน้ำใจทำมาฝาก ยายเป่งขนขวดเล็กขวดน้อยไปเข้าครัว ก่อนหันมาเรียก ยามเห็นลูกเดินออกไปจากบ้านอีกหน “นั่นจะไปไหนอีกล่ะ คืนนี้หนูจะกลับมากินข้าวเย็นไหมละลูก?” “หนูจะไปซื้อข้าวของที่ยายสั่งก่อนค่ะ แม่กินลาดหน้าแล้วกินยาเสียนะจ๊ะ” ยายเป่งมองตามร่างเพรียวบางที่เดินลับไป ด้วยความรู้สึกของแม่ ..ลูกเอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะเป็นเช่นไรก็ตาม ลูกก็คือลูกรักของแม่เสมอ เราจะไม่ทิ้งกันแม้จะมีอะไรเกิดขึ้น แม่จะช่วยหนูเสมอ ลูกไม่ใช่คนไร้ญาติขาดมิตรอีกแล้ว ยายเป่งนึกถึงคำของแม่ชีขึ้นมา ยามพาลูกสาวไปรดน้ำมนต์ในวันแรกที่ฟื้นขึ้นมา “น่าสงสาร แต่นี้ไปเป่งเอ้ย รักเขาให้มากๆนะ เขามาเป็นญาติเราแล้ว ไม่ใช่คนตัวคนเดียวอีกแล้ว” แม้แม่ชีไม่ยอมพูดอะไรอีก แต่หล่อนก็อยาก.. เกี่ยวดองด้วย เพราะร่างนี้ยังเดินเหินบนตัวของลูกอยู่ดี ญาลินไม่เคยมองชายใดอีกเลยเมื่อฟื้นขึ้นมา เธอมักคิดว่า..กำลังรอใครสักคน แต่คนที่รอคือใคร เธอก็ตอบไม่ได้ หนุ่มๆที่เคยข้องแวะค่อยๆเลือนหายจากไปทีละคนจนหมด ตื่นเช้ามานอกจากเป็นครูสอนเด็กอนุบาล ที่โรงเรียนใกล้ๆบ้าน ก็ช่วยแม่ดูแลเด็กอ่อนไปวันๆด้วยท่าทีสบายใจ ไม่มีสภาพหงุดหงิดแบบเมื่อก่อน วันนี้เมื่อส่งเด็กชุดสุดท้ายขึ้นรถผู้ปกครองแล้ว เธอก็เดินออกมาที่ปากซอยเพื่อซื้อข้าวไปฝากแม่เช่นเคย “ขอโทษครับ” เสียงคุ้นๆดังขึ้นอีก ยามสวนทางกัน เธอเงยหน้ามอง..เขานั่นเอง! ใบหน้านี้เองที่บอกเธอว่า...สิ่งที่รอมาถึงแล้ว ฉับพลันเธอคิดได้ทันที ถึงคำอธิษฐานทุกคืน “ให้ข้าวได้พบกับป๋องตลอดไปนะคะหลวงพ่อ ให้เรารักกันตลอดกาล” ภาพสาวน้อยที่มักอธิษฐานมานานนับสิบปี ยามเดินผ่านวัดพร้อมกัน ตลอดจนเธอหนีแม่มาลีไปกระโดดน้ำตาย เป็นสัมภเวสีอยู่นับนาน จนได้รู้จักป๋องแล้วสนิทจนรักกัน บัดนี้เขามายืนตรงหน้าเธอ เธอเอื้อมมือไปจับตัวเขา...จับได้แล้ว ความรักช่วยให้เธอได้ดังหวังเสียที หลังการเดินทางที่แสนยาว เด็กสองคนก็ได้พบกันอีกหน ระหว่างวรรคนัยน์ตาที่สบกัน เธอและเขาต่างเข้าใจกันและกัน เสียงเอ่ยจึงพร้อมกัน “ข้าว” “ป๋อง” สองร่างสวมกอดกันแน่น ความอบอุ่นค่อยๆกระจายล้อมเข้ามา เบื้องหลังสองร่างที่กุมมือกันเดินจากไป.. จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:38:00

ความคิดเห็นที่ 3 ผังกาพย์สุรางคนางค์๓๒ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:48:25

ความคิดเห็นที่ 4 คราเดินโต้ลม...................เหมือนชื่นภิรมย์ เลาะเลียบหาดสม.............ทะเลปริ่มงาม เมียงจันทร์กลางหาว.........พริ้งพราวชวนถาม จันทร์แจ่มคล้ายตาม.........ปรารถนาวันวาน จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 12:00:09

ความคิดเห็นที่ 5 ลมหนาวพัดมา...............รู้ในอุรา วังเวงบัญชา....................ให้วุ่นในกมล ยิ่งเย็นยิ่งเผลอ.................ละเมอใจสับสน แม้นเดินเดียววน.............ยังเดินไปมา จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 12:16:32

ความคิดเห็นที่ 6 ยามหนาวมาใกล้...............วุ่นวายอวลไอ หมอกควันเต้นไหว............เหม่อมองหงอยงำ เหงาเงื่อนเคี่ยวขับ...............ใจรับลำนำ ทุกวันคราค่ำ........................คอยนับลมเบา จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 12:30:00

ความคิดเห็นที่ 7 เหมือนเฝ้าพะนอ.....................ใจคิดเฝ้ารอ ร่ำไรแต่คลอ............................ให้เศร้าเข้ากุม สายกาลเบาเบา.........................แนบเนาประชุม ก่อใจให้กลุ้ม............................คิดถอยลับลา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 12:48:50

ความคิดเห็นที่ 8 หนาวร้อนวุ่นวาย...................หัวใจคิดมลาย บ่ได้ดั่งหมาย...........................เห็นโศกเลือนลอย ยากยิ่งขืนแข็ง..........................รู้แรงการคอย ค่ำพลบคิดถอย........................ต่อเริงลมพราย จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 13:08:26

ความคิดเห็นที่ 9 เดินหว่างลมเร้า...........................วิเวกเบาเบา สายลมเคลียเคล้า..........................ก่อยุ่งวุ่นวาย ใจล้มคว่ำหงาย.............................เหนื่อยหน่ายความหมาย นิยามมากมาย................................พาใจประคอง จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 13:23:42

ความคิดเห็นที่ 10 พระจันทร์ลอยล่อง...................... งามเจิดคะนอง ช่างเหมือนประลอง.......................หวังก้องธรณินทร์ จันทร์ชายชำเลือง..........................แสงเรืองบุรินทร์ ใจชักชาชิน...................................นวลแสงวักไหว จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 14:28:13

ความคิดเห็นที่ 11 มนต์หมายในฝัน................. พาใจผูกพัน อาลัยหวานวัน.....................เคยเคียงภักดี ใจร้อยสัตย์ซื่อ.....................ให้ถือนานปี ความถวิลพลอยทวี.............ให้ชื่นหวังพิง จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 14:55:38

ความคิดเห็นที่ 12 ใดใดในหล้า...............อนิจจังบัญชา หนึ่งเดียวอาสา............ไม่เที่ยงแน่นอน ความดีที่ยัง...................ให้พลังคอยสอน มีรับจากจร....................ก่อไว้จดจำ จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 15:32:58

ความคิดเห็นที่ 13 มิเคยสงสัย..............................ยามจินต์อาลัย พ่ายแพ้หรือชัย........................ใดคือความจริง เมื่อใจพานพบ.........................ประสบทุกสิ่ง อุ่นไออวลอิง............................ใดคือต้องการ จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 15:49:10

ความคิดเห็นที่ 14 หลับฝันดีค่ะพี่.เพื่อนทุกคน ................... กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ ใดใดในหล้า.....................โสมนัสหรรษา รอยแรงศรัทธา..................ก่อพลังมหาศาล ละอองในอาทร..................ไม่จรจากสถาน ประโลมเล้าเสียงหวาน.........ไม่ผ่าวอนิจจัง กระบวนในสายกาล..............ฝากแจ้งแถลงสาร หลายสิ่งปราการ...................ล้วนกำหนดหวัง ไม่คิดกอบกู้.........................ไร้รู้รอยชัง เสพสิ้นสิ่งระวัง......................มุ่งแต่ปรารถนา สายสิ้นถวิลครวญ..................ลืมระบุหันหวน แม้นฉมเชิญชวน....................เหมือนไม่ประสา นัยจินต์มุ่งมาด.......................ราววาดวิชา วิเศษประดา..........................เสพแล้วเลือนหลง ใจถืออักษร............................ตราตรึงทุกตอน ขวนขวายลี้หลอน...................ให้สุดหมดประสงค์ อาสัญไม่เหงา........................ขอเฝ้าจำนง ชีวาดำรง................................บนมั่นสวาดิปอง ตราบโลกรู้รักษ์........................ใจพร้อมนัยประจักษ์ การุญแรงภักดิ์.........................มาชิดสนิทสนอง เนารักภาวนา..........................สัญญาเพียรประคอง ยิ่งเลือนหม่นหมอง...................อิ่มนัยเกษมสันต์ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:05:27

ความคิดเห็นที่ 15 กับบทลำนำ...............เป็นสื่อประจำ บอกเล่ารอย้ำ.............หลากเรื่องในใจ สุขหรือเศร้าร้อน........คิดซ่อนสิ่งใด บนรอยหมองไหม้.......บอกระทมทุกวัน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:24:41

ความคิดเห็นที่ 16 ไกลฟ้าห่างห้วง..........อับจนในทรวง แม้นใจเป็นห่วง.......... ดังร้อนกองไฟ มองดูท้องนภา..............อุราหวั่นไหว พระจันทร์อำไพ............ใจกลับหงอยเหงา จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:41:28

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นวันหรือคืน................. ให้หลับหรือตื่น จะนั่งหรือยืน..................... ยังซึ้งใฝ่หา ด้วยหมายแม่นมั่น................ดั่งตะวันจันทรา อีกดาวดาษดา.......................คือฝันรักเธอ จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:53:50

ความคิดเห็นที่ 18 ฉันรักหอมละไม .ทั่วถิ่นแดนไหน จากเหนือจดใต้ ก็หอมกลิ่นผกา หอมไปทั้งละออง ให้ปองศรัทธา หลงใหลบูชา หอมทั่วแดนสยาม จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 12:44:53

ความคิดเห็นที่ 19 ลมรำเพยพัด...................จักอ้อมกระหวัด ลิ่วล่องลอยรัด...............ให้โยกไปมา อารมณ์เรียงราย..............ดังคล้ายชะตา แปรเปลี่ยนภาษา.............คิดหวังเวียนวน จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 13:14:47

ความคิดเห็นที่ 20 ร้อยเรียงภาษา..................ที่จริงตำรา บอกเล่ากันมา....................ได้ความรู้ตาม ขับเขียนเรียงร่าย...............มากมายเกินถาม ความหมายนิยาม...............พาข้ามปัญหา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 13:58:50

ความคิดเห็นที่ 21 คิดถึงไม่สิ้น............ให้หวั่นในถวิล ใจคิดโบยบิน...........สู่แดนถิ่นเมือง ยามรอนบ่กิน..........เดือดดิ้นเนาเนือง หวังใจประเทือง......อย่าร้อนคำนึง จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 16:40:46

ความคิดเห็นที่ 22 จันทรามาเยือน.................ใจชื่นฉ่ำเสมือน วิญญาณลอยเลือน.............เกินวุ่นเวียนหา ใจเปี่ยมอาทร....................ยากจรไกลตา ใจหวังเวียนมา..................ให้โศกคลายบาน จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 17:49:35

ความคิดเห็นที่ 23 ใจวุ่นไม่หนี................มีหวังเต็มฤดี ขอบคุณไมตรี............ให้ทรวงคิดดู พาใจคิดถาม..............นัยความที่รู้ ให้ห้วงหัวหู...............เต็มด้วยใฝ่ฝัน จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 18:03:11

ความคิดเห็นที่ 24 ใบไม้ที่ลอย....................พาใจให้คอย ใจเอยเลื่อนพลอย...........อยากรอใครคน ใบไม้ร่วงแล้ว................เติมแผ่วตอนต้น ให้ลึกในกมล.................เหลือรอยเหงาเหงา จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 18:43:05

ความคิดเห็นที่ 25 แคล้วคลาดวาสนา..................เกินยิ้มหรรษา ยากจะเจรจา...........................ต่อกาพย์ร่ายกลอน ใจเอยคิดเล่น..........................ตามเกณท์วรรคตอน ก็สุขเกินถอน.........................เลิกนอนไปเลย จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 20:55:22

ความคิดเห็นที่ 26 เดินเหงาเช้าค่ำ......................เปรียบเงียบลำนำ ไร้สิ้นความจำ.......................ก่อทุกข์มากมาย พาจิตหวาดไหว.....................หมองไหม้ใจหาย ไร้สิ้นความสบาย...................ประสาวังเวง จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 21:10:51

ความคิดเห็นที่ 27 ฝนไล่ลมเยือน........................ท่ามดาวและเดือน ลอยล่องคล้อยเคลื่อน..............ให้เศร้าร้อยพัน ทรวงระทดถอนใจ....................ร้อนไหม้ครวญครัน ยากคิดผ่อนผัน...........................ให้เศร้าวอดวาย จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 21:24:11

ความคิดเห็นที่ 28 ลมเรื่อยเฉื่อยฉิว............................เหมือนใจพลอยปลิว ใบไม้ไกวพลิ้ว..............................เสียงเสนาะเพราะมา อารมณ์ครึกครื้น...........................ให้ชื่นอุรา พอคลายรอยล้า.............................ให้คลาดคลายเหงา จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 21:36:25

ความคิดเห็นที่ 29 ลมกล่อมใจเหงา.......................ว้าเหว่มาเฝ้า คร่ำครวญเบาเบา......................ให้เศร้าภายใน เมียงจันทร์กลางฟ้า....................ศรัทธาหมดไหม้ จันทร์มัวรำไร............................อ้างว้างมาเคียง จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 21:53:23

ความคิดเห็นที่ 30 ยามเย็นสราญใจ.....................ได้ท่องเที่ยวไป รับลมไกลไกล.........................ค่อยชื่นแสนสบาย หอมกลิ่นมาลี..........................ค่อยทวีระบาย หอมชื่นฉ่ำฉาย........................วิเศษแดนฝัน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 22:05:46

ความคิดเห็นที่ 31 ลมหนาวพัดมา................ใจเริ่มวุ่นหา เหมือนเป็นสัญญา............มาร่วมประสาน ยิ่งดึกยิ่งเย็น......................เหมือนเป็นสะพาน เย็นมาหลากสถาน...........ยืนสั่นคิดถึง จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 22:16:42

ความคิดเห็นที่ 32 อากาศเริ่มเย็นอย่าลืมห่มผ้านะคะ...ฝันดีค่ะพี่,เพื่อนทุกคน กาพย์สุรางคนางค์๓๒ คราบถ้าล้างมลาย................ชื่นคงกลับชาย ให้ทรวงไร้ระคาย...................หมดขุ่นขมเบา อารมณ์เป็นสุข.......................ปรับปลุกลบเหงา วังเวงบรรเทา..........................กลายสงบหลับเพลิน หากล้างโมหะ..........................เริงร่าชัยชนะ ทุกครั้งทุกขณะ........................เรื่องรอนหมดเหิน จัดจินต์ไกลขม........................ระทมคงเขิน หมดทางมาเดิน......................ฉายยิ้มอวดเรา เรียนรู้การวาง.........................รู้ชัดจัดทาง ทุกข์หรือขมขวาง....................ระงับรู้ดับเพลา วันคืนมีสติ.............................สมาธิคอยเกลา ปล่อยใจว่างเปล่า......................ท่ามมรสุมลง ทุกอย่างมองคิด.........................ค่อยไปแต่นิด ใช้ใจกุมชิด................................ย่อมพ้นในหลง ความเหนื่อยกระจาย..................วุ่นวายไม่คง ปรีดิ์เปรมนัยประสงค์...................สุขได้เนินนาน ระแวงหมั่นคอยปลด.....................ประจงเวียนส่งพจน์ แต่งามไร้สลด...............................ย่อมชื่นหลายสถาน ทุกข์ร้อนลบไล่..............................เจ็บไข้หมดสราญ ไม่คิดเวียนวาร..............................สุขจะถาวร จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 23:18:27

ความคิดเห็นที่ 33 เมื่อลมหนาวเยือน.............ใจคอยเฝ้าเตือน อย่าคิดแชเชือน...................เฝ้ามองห่างไกล อย่าติดเร่ร่อน......................เหมือนจรจากไป เพราะในหัวใจ...................ยังคิดถึงกัน จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 00:20:53

ความคิดเห็นที่ 34 ลมหนาวมาเอย...............อุราคิดเชย ใจใคร่เปรียบเปรย............ในรักบัญชา ใจนี้คิดประจบ.................ยามพบตรึงตรา คิดใคร่เจรจา....................กับใครสักคน จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 13:12:08

ความคิดเห็นที่ 35 ลมหนาวมาแล้ว...............ความเหงาไม่แคล้ว เต้นไหวพลิกแนว............มาเคียงให้มอง ร้อนรนมาขับ...................ใจรับทำนอง ทุกวันพลอยข้อง...............ฉงนข้างเวทย์มนต์ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 14:03:42

ความคิดเห็นที่ 36 หนแห่งเขตแดน.....................ใจคิดหลากแสน หวังในแว่นแคว้น......................รู้แหล่งแห่งทาง หวังเจอใจขาน...........................ไร้กาลขัดขวาง ใครคนวาดวาง............................ฝันเดียวกับเรา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 14:57:01

ความคิดเห็นที่ 37 สว่างกระจ่างหาย...................ตรงหน้าหาดทราย ในเวลาสาย............................ไร้สิ้นผู้คน รอยระทมยิ่งตาม......................ยากข้ามทางถนน ใจเหมือนอับจน......................ต้องแบกทุกข์รอน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:10:20

ความคิดเห็นที่ 38 หงอยเหงาตามฉะอ้อน.................ขัดขวางทางจร ให้ใจเร่าร้อน.................................บอกเขตกังวล ยากหาทางไป.............................ทั้งใจร้อนรน ความเหงาก่อตน..........................ตามน้ำลอยเคียง จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:20:49

ความคิดเห็นที่ 39 ในใจใคร่ครวญ................โดยคิดสอบสวน ถึงควรไม่ควร....................แอบหลงรักเธอ เหมือนใจอยากถาม............นัยความละเมอ ที่แอบไปเผลอ....................รักเธอเต็มเปา จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:38:55

ความคิดเห็นที่ 40 มั่นเหมือนสัญญา................. ดังดลคาถา อำนาจปรารถนา.....................มาเคียงใจปอง สารพันจิตนึก..........................บันทึกทำนอง ล้วนแล้วแต่ลอง.......................ตามอารมณ์ฝัน จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 16:00:12

ความคิดเห็นที่ 41 หลากหลายวิถี................. พาเกิดไมตรี ตามใจคิดมี.......................ประสงค์ถาวร ในความคิดถึง...................กับซึ่งคำพร ให้กันยากจร.....................ก่อชื่นฉ่ำสรวล จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 16:22:51

ความคิดเห็นที่ 42 ลมล่องมาประโลม.......................ใจมองดวงโสม แจ่มเจิดฉายโฉม.............................งามนักจับใจ อารมณ์รัญจวน..............................ให้ชื่นแถลงไข แม้นวันต่อไป................................คงเฝ้านั่งแล จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:24:10

ความคิดเห็นที่ 43 ถ้อยบทร้อยเรียง...............หัวใจขานเคียง บอกเล่าแต่เพียง.................พร้อมแจ้งภิรมย์ สุขฝันนิมิต........................ให้คิดระดม ถวิลในรอยพรม.................ส่งรื่นระบาย จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:43:18

ความคิดเห็นที่ 44 สมภิรมย์รส..............................ให้จินต์ปรากฏ วับหวามทันใจ........................ใจตามลีลา เรืองรองรัศมี............................ให้คิดลุกมา เมียงมองศรัทธา..........................กับใจหันเห จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:59:25

ความคิดเห็นที่ 45 ยังเหลือคะนอง................. ในวันลำพอง กับฝันนัยปอง..................... ซาบซึ้งเฝ้าหวัง เลิศประเสริฐแท้..................ดังหวามความหลัง ให้ใจคอยฟัง.......................อิ่มเอมเนิ่นนาน จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 15:13:24

ความคิดเห็นที่ 46 ยามฝนโปรยปราย........................ดาวเดือนลับหาย อารมณ์คลับคล้าย..........................ร้อยเร่าพันหน ในทรวงแคลงจิต...........................ยากพินิจครบวน ร่างกายแลกมล..............................ดังเงียบงันงง จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 15:48:07

ความคิดเห็นที่ 47 ขอให้น้ำลดไวๆนะคะพี่,เพื่อนทุกคน...ฝันดีค่ะ กาพย์สุรางคนางค์๓๒ นับอณูรอนสารพัด...................ธรรมชาติแจงจัด ให้ลมพาพลัด..........................ได้เห็นพบเจอ บ้านเรือนจ่อมจม.......................ระทมถึงละเมอ คืนวันหมองเหม่อ......................วิกฤตพรั่นพรึง ขอบเขตธรรมชาติ.......................ถึงคราวพินาศ อุทกภัยคราพาด..........................ให้ตรมตราตรึง นาทีชีวิต.....................................หมดทิศคำนึง ก่อนสิ้นตะลึง...............................จำคว้าสิ่งลอย อ่อนล้าคลาไคล..............................สูญสิ้นทางไหว คิดเร่งหนีใด...................................ล้วนสุดทางถอย สะอื้นกลืนน้ำตา.............................คืนผวาเคียงคอย กระแสโศกสร้อย...........................คืบใกล้เข้าขวาง พรั่นหวาดคลื่นซัด..........................ดุจล้อมหมายกระหวัด เข้ามาโอบรัด................................ขับขื่นครวญคราง เหลียวทั้งซ้ายขวา..........................ข้างหน้าสายกลาง ต่างมัวเลือนราง.............................ใกล้แล้ว..ขาดใจ นิจจาความขม...............................เจือจิตคอยผสม ร้าวรานต่างระดม............................รับไหม้มลายไกล สิ้นแล้วสวรรค์สวาท.........................อำนาจเทพไท้ สูญสลายทางไสว...........................มีแค่แววประหาร จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 23:06:46

ความคิดเห็นที่ 48 ขอขอบคุณ คุณ ขุนพลน้อยโค่วจง, moonpeace, นกโก๊ก, ลำน้ำ C, ป.ปาแปง, รสรวยริน, เกรียงไกรกวีฝัน, ขอฝากแค่ฝัน, คืนฝันปีศาจน้อย, พระรามหัดท่องเน็ท, เมืองมานะ, สุดสาครท่องสมุทร, หนึ่ง [ ๑ ], แก้วกลมกลม, วาดฝันมธุรพจน์, ravio, ขวดแก้วสีฟ้า, โลกของหนึ่งคน, ร่มไม้เย็น ที่มาแจกกิ๊ฟมี่นะคะ และขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆที่มาแจมกัน ขอบคุณค่ะ ไปค่ะไปเล่นที่ทู้ใหม่ที่นี่นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11176038/W11176038.html จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 23:21:41